Relaties
alle pijlers
Ik een relatie,hij getrouwd.. wat nu
dinsdag 18 maart 2008 om 15:17
Ik heb nu al een aantal verhalen gelezen over mensen die in dezelfde soort situatie zitten of hebben gezeten als ik.
Maar niks komt precies overeen en de adviezen daarmee dus ook niet. toch ook mijn verhaal maar even doen dan ;
Ik woon nu sinds een paar maanden samen en ik ben ongeveer drie maanden geleden begonnen met een sport samen met mijn vriendin.
Tussen mijn vriend en mij ging het vlak voor we gingen samenwonen niet zo lekker, hij was erg kleinerend en ruzies wist hij niet uit te praten of op te lossen. Dit frustreerde mij enorm en ik had daar best veel verdriet van, daarom een gesprek aangegaan over of het nu wel of niet verstandig is om te gaan samenwonen.
Uiteindelijk kwam het erop neer dat hij nergens problemen mee had, en ook niet begreep wat mijn probleem nou precies was.
Het onderwerp is toen vermeden en we zijn toch gaan samenwonen.
Ondertussen had ik iemand leren kennen in de sporthal waar ik samen met die vriendin heen ging, hij was was weliswaar 12 jaar ouder dan mij, maar het klikte gewoon.
Ik dacht hier verder niet bij na, het kwam nog niet in mijn hoofd op dat het wel eens meer kon zijn dan een klik. Ik had ontzettend veel lol met hem en op een avond, toen het regende, bood hij me een lift aan, hij bracht me thuis en tijdens het ritje vroeg hij of hij me eens een mailtje mocht sturen, gewoon gezellig..
Ik heb hem mijn emailadres gegeven.
Toen had ik de eerste signalen moeten zien, ik kreeg lichte kriebels in mijn buik toen hij zijn hand even over mijn been streek.
De weken daarna bracht hij me elke avond thuis en mijn vriend begon een beetje argwaan te krijgen, maar ik stelde hem dan gerust met de feiten dat hij getrouwd is en twee jonge kinderen heeft. Ik stelde mezelf hier ook mee gerust..
Ondertussen had ik steeds meer contact met hem, we mailden naar elkaar en hadden ook nummers uitgewisseld.. we smsten wat over en weer en al snel werden de gesprekken steeds dubbelzinniger en persoonlijker.
Tot een bepaald weekend, ik had ontzettende ruzie met mijn vriend gehad, vertelde hem dat ik bij hem weg wilde omdat deze relatie gewoon niet goed voor mij is, we hebben eindelijk eens goed gepraat en vooral hij zag de toekomst daarna weer zonnig in.
Maar die week erop, kwam ik mijn 'sportmaatje' weer tegen.. zoals altijd bracht hij me weg.. maar nu stopte hij op een parkeerplaats, hij moest met me praten, had gevoelens voor me gekregen en wist niet meer wat hij ermee aan moest.. ik wist ook niet wat ik ermee moest, zat alleen maar wat stom voor me uit te kijken.
Gezegd dat ik ook wel enige kriebels voelde maar hier verder niks mee wilde doen, en hij dat ook niet moest doen.
Daar was hij het mee eens. Een stilte viel, en toen hebben we gezoend. Het ging van kwaad tot erger, stiekem afspraakjes, telefoontjes en rotzooien.
Ik werd gek van schuldgevoel en heb mijn vriend snachts wakker gemaakt om vervolgens op de biegtstoel te gaan..
Hij was zo verdrietig! zei dat hij me niet kwijt wilde, en wilde werken aan onze relatie.
De volgende dag belde die andere man op, ik vertelde dat ik gebiegt had en hij zei dat hij me er niet alleen voor op wilde laten draaien en dus ook maar ging biegten.
En dit is nu ongeveer een maand geleden, ondertussen heb ik veel afspraken met mijn vriend gemaakt, geen contact meer met die ander, focussen op onze relatie.
Ook die andere man heeft dezelfde afspraken met zijn vrouw.
Ik zie hem nu ook alleen nog in de sporthal, en dat is ontzettend ongemakkelijk en vol dubbelzinnige opmerkingen.. we hebben ook nog wel degelijk contact, alleen niet meer in real life..
Hij belt me nog om de dag en we mailen elkaar.
Het stomme is nu gewoon, ik wil mijn relatie niet opgeven, mijn vriend is nu zo super lief voor me en doet zo hard zijn best.
Ik ben ook echt heel gek op hem, maar ik moet zo vechten tegen de gedachtes aan die ander.. de gesprekken met hem zijn heerlijk, en hij zegt ook dat we het niet verder moeten laten komen dan dat, en dat vind ik ook.. maar we weten beide dat zolang we contact hebben, op wat voor manier dan ook, we die gevoelens houden en ons dus niet op onze eigen partner kunnen concentreren.
Het zou zo simpel zijn om gewoon te zeggen, ophouden met die man, let it go.. maar dat is zo super lastig..
jeetje wat een lang verhaal.. wel lekker om het even weg te typen, ik kan nog wel meer uitleggen en in detail treden maar dat ga ik jullie niet aandoen.
Ik zou graag een beetje advies/steun willen van jullie..
Ik ben stom bezig, wat kan door de beugel en wat niet.. ik weet het niet meer.. ben compleet in de war..
Kijk uit naar jullie reactie.
Maar niks komt precies overeen en de adviezen daarmee dus ook niet. toch ook mijn verhaal maar even doen dan ;
Ik woon nu sinds een paar maanden samen en ik ben ongeveer drie maanden geleden begonnen met een sport samen met mijn vriendin.
Tussen mijn vriend en mij ging het vlak voor we gingen samenwonen niet zo lekker, hij was erg kleinerend en ruzies wist hij niet uit te praten of op te lossen. Dit frustreerde mij enorm en ik had daar best veel verdriet van, daarom een gesprek aangegaan over of het nu wel of niet verstandig is om te gaan samenwonen.
Uiteindelijk kwam het erop neer dat hij nergens problemen mee had, en ook niet begreep wat mijn probleem nou precies was.
Het onderwerp is toen vermeden en we zijn toch gaan samenwonen.
Ondertussen had ik iemand leren kennen in de sporthal waar ik samen met die vriendin heen ging, hij was was weliswaar 12 jaar ouder dan mij, maar het klikte gewoon.
Ik dacht hier verder niet bij na, het kwam nog niet in mijn hoofd op dat het wel eens meer kon zijn dan een klik. Ik had ontzettend veel lol met hem en op een avond, toen het regende, bood hij me een lift aan, hij bracht me thuis en tijdens het ritje vroeg hij of hij me eens een mailtje mocht sturen, gewoon gezellig..
Ik heb hem mijn emailadres gegeven.
Toen had ik de eerste signalen moeten zien, ik kreeg lichte kriebels in mijn buik toen hij zijn hand even over mijn been streek.
De weken daarna bracht hij me elke avond thuis en mijn vriend begon een beetje argwaan te krijgen, maar ik stelde hem dan gerust met de feiten dat hij getrouwd is en twee jonge kinderen heeft. Ik stelde mezelf hier ook mee gerust..
Ondertussen had ik steeds meer contact met hem, we mailden naar elkaar en hadden ook nummers uitgewisseld.. we smsten wat over en weer en al snel werden de gesprekken steeds dubbelzinniger en persoonlijker.
Tot een bepaald weekend, ik had ontzettende ruzie met mijn vriend gehad, vertelde hem dat ik bij hem weg wilde omdat deze relatie gewoon niet goed voor mij is, we hebben eindelijk eens goed gepraat en vooral hij zag de toekomst daarna weer zonnig in.
Maar die week erop, kwam ik mijn 'sportmaatje' weer tegen.. zoals altijd bracht hij me weg.. maar nu stopte hij op een parkeerplaats, hij moest met me praten, had gevoelens voor me gekregen en wist niet meer wat hij ermee aan moest.. ik wist ook niet wat ik ermee moest, zat alleen maar wat stom voor me uit te kijken.
Gezegd dat ik ook wel enige kriebels voelde maar hier verder niks mee wilde doen, en hij dat ook niet moest doen.
Daar was hij het mee eens. Een stilte viel, en toen hebben we gezoend. Het ging van kwaad tot erger, stiekem afspraakjes, telefoontjes en rotzooien.
Ik werd gek van schuldgevoel en heb mijn vriend snachts wakker gemaakt om vervolgens op de biegtstoel te gaan..
Hij was zo verdrietig! zei dat hij me niet kwijt wilde, en wilde werken aan onze relatie.
De volgende dag belde die andere man op, ik vertelde dat ik gebiegt had en hij zei dat hij me er niet alleen voor op wilde laten draaien en dus ook maar ging biegten.
En dit is nu ongeveer een maand geleden, ondertussen heb ik veel afspraken met mijn vriend gemaakt, geen contact meer met die ander, focussen op onze relatie.
Ook die andere man heeft dezelfde afspraken met zijn vrouw.
Ik zie hem nu ook alleen nog in de sporthal, en dat is ontzettend ongemakkelijk en vol dubbelzinnige opmerkingen.. we hebben ook nog wel degelijk contact, alleen niet meer in real life..
Hij belt me nog om de dag en we mailen elkaar.
Het stomme is nu gewoon, ik wil mijn relatie niet opgeven, mijn vriend is nu zo super lief voor me en doet zo hard zijn best.
Ik ben ook echt heel gek op hem, maar ik moet zo vechten tegen de gedachtes aan die ander.. de gesprekken met hem zijn heerlijk, en hij zegt ook dat we het niet verder moeten laten komen dan dat, en dat vind ik ook.. maar we weten beide dat zolang we contact hebben, op wat voor manier dan ook, we die gevoelens houden en ons dus niet op onze eigen partner kunnen concentreren.
Het zou zo simpel zijn om gewoon te zeggen, ophouden met die man, let it go.. maar dat is zo super lastig..
jeetje wat een lang verhaal.. wel lekker om het even weg te typen, ik kan nog wel meer uitleggen en in detail treden maar dat ga ik jullie niet aandoen.
Ik zou graag een beetje advies/steun willen van jullie..
Ik ben stom bezig, wat kan door de beugel en wat niet.. ik weet het niet meer.. ben compleet in de war..
Kijk uit naar jullie reactie.
maandag 7 april 2008 om 14:51
ja ik ben ook wel een beetje trots op mezelf hoor misty, maar dat ik een keus heb gemaakt neemt niet ineens mijn gevoelens weg, en daar moet ik nog wel mee om leren gaan.
Hoe zat het bij jou dan misty? had je ook een relatie?
Ik begrijp wel dat je zegt dat je nog graag bevestiging zou willen, ik krijg dan nu wel die bevestiging dat ie me niet zomaar aan de kant kan zetten, maar ik weet niet zo goed wat ik ermee moet.
Niks, dat lijkt me het beste.
Ik geloof wel oprecht dat hij er ook moeite mee heeft en ik wel degelijk iets voor hem betekende, daarom vind ik het ook lastig om lullig tegen hem te doen, ik ben inderdaad degene die hem begrijpt en ik weet inderdaad misschien wel als enige wat hij voelt..
3 weken is lang misty, zeker als het contact van de 1 op de andere dag weg is. Maarja, zoiets als rustig afbouwen werkt ook niet natuurlijk..
Petje af hoor, dat je hem los hebt gelaten!
Hoe zat het bij jou dan misty? had je ook een relatie?
Ik begrijp wel dat je zegt dat je nog graag bevestiging zou willen, ik krijg dan nu wel die bevestiging dat ie me niet zomaar aan de kant kan zetten, maar ik weet niet zo goed wat ik ermee moet.
Niks, dat lijkt me het beste.
Ik geloof wel oprecht dat hij er ook moeite mee heeft en ik wel degelijk iets voor hem betekende, daarom vind ik het ook lastig om lullig tegen hem te doen, ik ben inderdaad degene die hem begrijpt en ik weet inderdaad misschien wel als enige wat hij voelt..
3 weken is lang misty, zeker als het contact van de 1 op de andere dag weg is. Maarja, zoiets als rustig afbouwen werkt ook niet natuurlijk..
Petje af hoor, dat je hem los hebt gelaten!
woensdag 9 april 2008 om 13:42
Nou dit moet ik ook even kwijt zeg, werd ik gisteren totaal overvallen door zijn vrouw..
Ik was op stage, ik zat op kantoor rustig wat verantwoordingen te typen, staat ze in de deuropening..
"wat was jou naam ook alweer" , ik draai me om.. mijn hart in mijn keel natuurlijk, ik twijfelde nog heel even of ik een andere naam zou noemen, toch maar niet gedaan.
Bij het zeggen van mijn naam was het stil, ik besefte dat ze de link nu dus duidelijk gelegd had..
Ik nog heel nonchalant "heb je me ergens voor nodig dan?"..
Ze zei niks, stond daar alleen maar.. bleef me aankijken en zei toen "je hebt al genoeg gedaan".
En toen liep ze weg...
Het is belachelijk maar ik heb me de hele avond zorgen gemaakt om hun, hoe het nu zou gaan daar.. of ik toch een andere naam had moeten noemen..
Pfff... dit verhaal gaat duidelijk nog een heel naar staartje krijgen..
Ik was op stage, ik zat op kantoor rustig wat verantwoordingen te typen, staat ze in de deuropening..
"wat was jou naam ook alweer" , ik draai me om.. mijn hart in mijn keel natuurlijk, ik twijfelde nog heel even of ik een andere naam zou noemen, toch maar niet gedaan.
Bij het zeggen van mijn naam was het stil, ik besefte dat ze de link nu dus duidelijk gelegd had..
Ik nog heel nonchalant "heb je me ergens voor nodig dan?"..
Ze zei niks, stond daar alleen maar.. bleef me aankijken en zei toen "je hebt al genoeg gedaan".
En toen liep ze weg...
Het is belachelijk maar ik heb me de hele avond zorgen gemaakt om hun, hoe het nu zou gaan daar.. of ik toch een andere naam had moeten noemen..
Pfff... dit verhaal gaat duidelijk nog een heel naar staartje krijgen..
woensdag 9 april 2008 om 13:52
Ik kan er niks aan doen en je wil het vast niet horen, maar ik vind het een heel stoere actie van zijn vrouw. Petje af. Niet gescholden, niet hysterisch geworden, maar jou gewoon even met je neus op de feiten gedrukt.
En het werkt ook nog. Want nu ineens vraag je je af hoe het met ze gaat, hoe het met haar gaat, heb je je zorgen gemaakt. Dit is nu een affaire hebben. Jij en hij. En jouw vriend. En zijn vrouw. En hun kinderen.
Was het het waard?
En je moet nu trouwens echt ophouden met dat jij de enige bent die hem begrijpt. Je ként de man helemaal niet. Je weet alleen wat hij jou op de mouw speldt. Wedden dat er ergens wel een psych is die hem begrijpt? Lijkt me ook wat professioneler als je problemen hebt die niemand begrijpt.
Ik wens je dit hele gedoe met een stalkende exminnaar en een confronterende vrouw beslist niet toe en wens je ook veel succes, maar het zijn wel de gevolgen van je eigen keuze.
En het werkt ook nog. Want nu ineens vraag je je af hoe het met ze gaat, hoe het met haar gaat, heb je je zorgen gemaakt. Dit is nu een affaire hebben. Jij en hij. En jouw vriend. En zijn vrouw. En hun kinderen.
Was het het waard?
En je moet nu trouwens echt ophouden met dat jij de enige bent die hem begrijpt. Je ként de man helemaal niet. Je weet alleen wat hij jou op de mouw speldt. Wedden dat er ergens wel een psych is die hem begrijpt? Lijkt me ook wat professioneler als je problemen hebt die niemand begrijpt.
Ik wens je dit hele gedoe met een stalkende exminnaar en een confronterende vrouw beslist niet toe en wens je ook veel succes, maar het zijn wel de gevolgen van je eigen keuze.
woensdag 9 april 2008 om 14:32
Bullit, de zorgen die jij je nu maakt om hun, die had je je eerder moeten maken. Het leed is nu al geschied.
Het is terecht dat jij je rot geschrokken bent, het is me nogal niet niks wat jullie beiden jullie partners aangedaan hebben.
Wat Evidenza zegt is waar, hou eens op met maar te denken dat jij hem begrijpt.
Jullie hebben elkaar een ideaal beeld gegeven van een persoon die je in werkelijkheid simpelweg niet bent. Jouw lieve GM is een man die in een huis vol met ruzie zit om het simpele feit dat hij waarschijnlijk niet zo'n ideale man is om mee samen te wonen.
Jullie beiden zitten tot je neus toe vol in de problemen en zijn hiervoor gevlucht in elkaars armen. Helaas hield deze korte vlucht ook in dat jullie toch een aantal mensen behoorlijk wat verdriet gedaan hebben en onherstelbare schade aangericht hebben.
Dit verhaal begint geen naar staartje te krijgen, dat had het al. Vanaf het moment dat het begon, maar ook vanaf het moment dat jij het je vriend vertelde. Heb je er ook bij stilgestaan hoe veel pijn je hem deed met deze bekentenis? Nee, jij kon destijds alleen maar zien hoe veel meer hij zijn best ging doen voor jullie relatie. Je was je niet echt bewust van zijn verdriet.
Nogmaals Bullit, wanneer stel jij nu eens echt paal en perk aan die mails? Nog steeds wil jij deze band niet verbreken. Nee, dit ligt niet alleen aan hem, dit ligt wel degelijk ook aan jou.
Heb je je lidmaatschap al opgezegd of heb je nog steeds de illusie dat dit gewoon door kan blijven gaan?
En om even af te sluiten met de woorden van de vrouw in kwestie, jij hebt al genoeg gedaan Bullit. Als een echte bullit heb jij diepe wonden geslagen bij je vriend en de vrouw van je GM.
Het is terecht dat jij je rot geschrokken bent, het is me nogal niet niks wat jullie beiden jullie partners aangedaan hebben.
Wat Evidenza zegt is waar, hou eens op met maar te denken dat jij hem begrijpt.
Jullie hebben elkaar een ideaal beeld gegeven van een persoon die je in werkelijkheid simpelweg niet bent. Jouw lieve GM is een man die in een huis vol met ruzie zit om het simpele feit dat hij waarschijnlijk niet zo'n ideale man is om mee samen te wonen.
Jullie beiden zitten tot je neus toe vol in de problemen en zijn hiervoor gevlucht in elkaars armen. Helaas hield deze korte vlucht ook in dat jullie toch een aantal mensen behoorlijk wat verdriet gedaan hebben en onherstelbare schade aangericht hebben.
Dit verhaal begint geen naar staartje te krijgen, dat had het al. Vanaf het moment dat het begon, maar ook vanaf het moment dat jij het je vriend vertelde. Heb je er ook bij stilgestaan hoe veel pijn je hem deed met deze bekentenis? Nee, jij kon destijds alleen maar zien hoe veel meer hij zijn best ging doen voor jullie relatie. Je was je niet echt bewust van zijn verdriet.
Nogmaals Bullit, wanneer stel jij nu eens echt paal en perk aan die mails? Nog steeds wil jij deze band niet verbreken. Nee, dit ligt niet alleen aan hem, dit ligt wel degelijk ook aan jou.
Heb je je lidmaatschap al opgezegd of heb je nog steeds de illusie dat dit gewoon door kan blijven gaan?
En om even af te sluiten met de woorden van de vrouw in kwestie, jij hebt al genoeg gedaan Bullit. Als een echte bullit heb jij diepe wonden geslagen bij je vriend en de vrouw van je GM.
woensdag 9 april 2008 om 14:32
Nee het was het zeker niet waard Evidenza, zeker niet..
Ik had zo gehoopt op een happy ending, dat we dit achter ons konden laten en beide verder konden gaan met ons eigen leven..
De schade beperken en goed maken wat er nog goed te maken valt..
Maar zijn vrouw heeft duidelijk een helder moment gehad en zich bedacht dat ik wel eens diegene zou kunnen zijn waar haar man haar mee bedonderd heeft..
Wat zal dat naar voelen zeg, wetend dat ik al die tijd gewoon bij haar gewerkt heb, dat ze me vrolijk gedag heeft gezegd en nota bene bij haar en haar man heb gestaan tijdens een fijn gesprek met mijn moeder... mijn God wat zal zij zich klote voelen nu..
En ja ik heb me zeker zorgen gemaakt, ik kan alleen maar hopen dat ze er samen uit komen en dat hun kinderen niet de dupe worden..
Ik zeg ook niet dat ik hem kén evidenza, ik heb al meerdere malen toegegeven dat ik hem helemaal nog niet ken.
Ik zeg alleen dat ik begrijp hoe hij zich voelt over deze situatie, ik begrijp hoe hij erover denkt en wat zijn ideeen hierover zijn.
En tuurlijk ben ik daarin de enige, want ik was er zelf bij!
Ik heb gistermiddag nog een mail van hem gehad met daarin dat hij me had gemist bij sport en me graag weer zou zien maar ook begrijpt dat dit niet kan. (dat dan weer wel).
Wederom niet een reactie gegeven.
Het gaat goed zo..
Ik ben benieuwd wat deze stage-avond me zal brengen, ik weet nog niet hoe ik me tegen zijn vrouw moet gedragen, ik zat erover na te denken om maar gewoon met haar te gaan praten.. maar negeren en ontlopen klinkt ook wel aantrekkelijk..
Ik had zo gehoopt op een happy ending, dat we dit achter ons konden laten en beide verder konden gaan met ons eigen leven..
De schade beperken en goed maken wat er nog goed te maken valt..
Maar zijn vrouw heeft duidelijk een helder moment gehad en zich bedacht dat ik wel eens diegene zou kunnen zijn waar haar man haar mee bedonderd heeft..
Wat zal dat naar voelen zeg, wetend dat ik al die tijd gewoon bij haar gewerkt heb, dat ze me vrolijk gedag heeft gezegd en nota bene bij haar en haar man heb gestaan tijdens een fijn gesprek met mijn moeder... mijn God wat zal zij zich klote voelen nu..
En ja ik heb me zeker zorgen gemaakt, ik kan alleen maar hopen dat ze er samen uit komen en dat hun kinderen niet de dupe worden..
Ik zeg ook niet dat ik hem kén evidenza, ik heb al meerdere malen toegegeven dat ik hem helemaal nog niet ken.
Ik zeg alleen dat ik begrijp hoe hij zich voelt over deze situatie, ik begrijp hoe hij erover denkt en wat zijn ideeen hierover zijn.
En tuurlijk ben ik daarin de enige, want ik was er zelf bij!
Ik heb gistermiddag nog een mail van hem gehad met daarin dat hij me had gemist bij sport en me graag weer zou zien maar ook begrijpt dat dit niet kan. (dat dan weer wel).
Wederom niet een reactie gegeven.
Het gaat goed zo..
Ik ben benieuwd wat deze stage-avond me zal brengen, ik weet nog niet hoe ik me tegen zijn vrouw moet gedragen, ik zat erover na te denken om maar gewoon met haar te gaan praten.. maar negeren en ontlopen klinkt ook wel aantrekkelijk..
woensdag 9 april 2008 om 14:42
Pom ik lees nu pas je bericht.
Het zijn harde woorden die je schrijft en ik ben het met de meeste ook wel eens.
Met een aantal dingen niet, ik doe nu echt heel erg mijn best om de schade te beperken, het gaat ook goed, mijn vriend en ik hebben veel gepraat de laatste dagen en we voelen ons beide sterker staan in onze relatie.
Ja ik heb mijn lidmaatschap al opgezegd, en nee ik reageer helemaal niet meer op zijn mailtjes.
Mijn contact met hem is volledig verbroken, van mijn kant in ieder geval.
Het lijkt alsof je me nogmaal met mijn neus op de feiten wil drukken.. daar was ik al op gedrukt Pom..
Ik begrijp het verdriet van mijn vriend en ik begrijp wat er aangericht is in zijn gezin...
Maar meer kan ik er nu niet meer aan doen, ik wou dat ik de tijd terug kon draaien, maar zo werkt dat nou eenmaal niet.
Ik ben alleen nog angstig voor een confrontatie met zijn vrouw, dat ze me vragen gaat stellen over wat er gebeurt is.. maar dat zal ik dan ook maar moeten ondergaan.
Het leed is inderdaad al geschied, nu is het een kwestie van redden wat er te redden valt.
Het zijn harde woorden die je schrijft en ik ben het met de meeste ook wel eens.
Met een aantal dingen niet, ik doe nu echt heel erg mijn best om de schade te beperken, het gaat ook goed, mijn vriend en ik hebben veel gepraat de laatste dagen en we voelen ons beide sterker staan in onze relatie.
Ja ik heb mijn lidmaatschap al opgezegd, en nee ik reageer helemaal niet meer op zijn mailtjes.
Mijn contact met hem is volledig verbroken, van mijn kant in ieder geval.
Het lijkt alsof je me nogmaal met mijn neus op de feiten wil drukken.. daar was ik al op gedrukt Pom..
Ik begrijp het verdriet van mijn vriend en ik begrijp wat er aangericht is in zijn gezin...
Maar meer kan ik er nu niet meer aan doen, ik wou dat ik de tijd terug kon draaien, maar zo werkt dat nou eenmaal niet.
Ik ben alleen nog angstig voor een confrontatie met zijn vrouw, dat ze me vragen gaat stellen over wat er gebeurt is.. maar dat zal ik dan ook maar moeten ondergaan.
Het leed is inderdaad al geschied, nu is het een kwestie van redden wat er te redden valt.
woensdag 9 april 2008 om 14:56
Ja, de woorden zijn hard Bullit, soms komt het over alsof jij als in een soort van vertragende trap beleefd. Dat je pas veel later het echte besef krijgt van de horror waar je in zit.
Ik benijd je niet. Veel sterkte.
De stage avond? Ga geen gesprek met haar aan. wacht af wat zij gaat doen. Voor haar is het vele malen pijnlijker.
Ik benijd je niet. Veel sterkte.
De stage avond? Ga geen gesprek met haar aan. wacht af wat zij gaat doen. Voor haar is het vele malen pijnlijker.
woensdag 9 april 2008 om 15:11
Nee ik begrijp heel goed de horror waar ik in zit Pom, ik heb er heus wel eerder overna gedacht hoe het voor zijn vrouw zou zijn, hoe het voor mijn vriend is.. Toch voelt het even als een klap in je gezicht als je met dat verdriet geconfronteerd wordt.
Je denkt erover na, maar voelt het nog niet echt, nou.. nu voel ik het wel hoor..
Alhoewel ik wel denk dat de ergste horror voor mijn relatie nu wel voorbij is.. heb echt het gevoel dat we met een schone lei beginnen, het zal nog een lange weg worden terug naar vertrouwen, maar dat zijn nou eenmaal de gevolgen.
Ik zal vanavond afwachten wat ze doet, haal me al allerlei scenario's in mijn hoofd..
Kan me inderdaad niet indenken hoe het voor haar moet zijn..
Bah..
Je denkt erover na, maar voelt het nog niet echt, nou.. nu voel ik het wel hoor..
Alhoewel ik wel denk dat de ergste horror voor mijn relatie nu wel voorbij is.. heb echt het gevoel dat we met een schone lei beginnen, het zal nog een lange weg worden terug naar vertrouwen, maar dat zijn nou eenmaal de gevolgen.
Ik zal vanavond afwachten wat ze doet, haal me al allerlei scenario's in mijn hoofd..
Kan me inderdaad niet indenken hoe het voor haar moet zijn..
Bah..
woensdag 9 april 2008 om 15:31
Hi Bullit,
Tja the damage is already done, dus het heeft geen zin om daarover door te mekkeren. Berouw komt altijd na de zonde
Goed dat je gekapt met die sportclub. Nu hem inderdaad duidelijk maken dat je niet gediend bent van zijn mails, geen contact meer wil en dat hij nu maar eens zijn tijd moet stoppen in de relatie met zijn vrouw. Dat zou mijn enige korte en tevens allerlaatste reactie richting hem zijn. Ik zou zeker je vriend hierover inlichten.
Daarnaast zou ik bij zijn vrouw aangeven dat je open staat voor een gesprek mocht ze daar behoefte toe voelen. Ik kan me voorstellen dat zijn vrouw worstelt met woede, machteloosheid en tegelijkertijd met allerlei vragen. Geef haar die ruimte.
Tja the damage is already done, dus het heeft geen zin om daarover door te mekkeren. Berouw komt altijd na de zonde
Goed dat je gekapt met die sportclub. Nu hem inderdaad duidelijk maken dat je niet gediend bent van zijn mails, geen contact meer wil en dat hij nu maar eens zijn tijd moet stoppen in de relatie met zijn vrouw. Dat zou mijn enige korte en tevens allerlaatste reactie richting hem zijn. Ik zou zeker je vriend hierover inlichten.
Daarnaast zou ik bij zijn vrouw aangeven dat je open staat voor een gesprek mocht ze daar behoefte toe voelen. Ik kan me voorstellen dat zijn vrouw worstelt met woede, machteloosheid en tegelijkertijd met allerlei vragen. Geef haar die ruimte.
woensdag 9 april 2008 om 15:59
Alice, ik heb hem al een mail gestuurd met de informatie die jij noemt. Ik reageer nu helemaal niet meer, dan zal hij vanzelf wel stoppen.
Ik vind het erg lastig haar aan te spreken, wat zal dat ongemakkelijk zijn zeg..
Ik ben 11 jaar jonger dan haar, voor haar ben ik nog een meisje.. dat zal het er niet makkelijker op maken..
pff....
Ik laat jullie morgen even weten hoe het is verlopen.. ik zal nu die kant op..
Ik vind het erg lastig haar aan te spreken, wat zal dat ongemakkelijk zijn zeg..
Ik ben 11 jaar jonger dan haar, voor haar ben ik nog een meisje.. dat zal het er niet makkelijker op maken..
pff....
Ik laat jullie morgen even weten hoe het is verlopen.. ik zal nu die kant op..
woensdag 9 april 2008 om 16:29
Ai wat een pijnlijke situatie.
Sterkte vanavond.
En dat die man nog steeds blijft mailen, dat vind ik echt beneden alle peil en totaal respectloos naar jou en naar zijn vrouw en kinderen toe. Wat een *&^%&^ zeg!
Persoonlijk had ik iemand die zo weinig respect voor me zou hebben teruggemaild dat voortaan elke mail direct naar zijn vrouw zal worden geforward, moet je opletten hoe snel het over is...
Sterkte vanavond.
En dat die man nog steeds blijft mailen, dat vind ik echt beneden alle peil en totaal respectloos naar jou en naar zijn vrouw en kinderen toe. Wat een *&^%&^ zeg!
Persoonlijk had ik iemand die zo weinig respect voor me zou hebben teruggemaild dat voortaan elke mail direct naar zijn vrouw zal worden geforward, moet je opletten hoe snel het over is...
woensdag 9 april 2008 om 17:20
Bullit, dit zat er natuurlijk aan te komen, zijn vrouw is niet gek en is gaan zoeken, combineren en bingo.
Wat jij gedaan hebt is niet netjes, dat heb ik je al eerder gezegd en dat station is gepasseerd. Je doet het goed naar je minnaar toe, niet meer reageren.
Wat ik je wel wil meegeven is dat jij denkt dat je nu met een schone lei begonnen bent. JIJ inderdaad, voor je vriend zal dit nog wel een lange tijd in zijn achterhoofd zitten. Je hebt zijn vertrouwen geschaad, en iedere keer dat je onverwacht laat bent, een afspraak maakt je telefoon het niet doet denkt hij, is het waar? En dan komt het op zijn kracht, zijn wil je te kunnen vertrouwen en jouw geduld aan. Die schone lei in je relatie komt er niet van de ene op de ander dag, dat gaan nog wel een lange tijd duren.
En dan vanavond, ja ik ben haar geweest en ja ik kan me voorstellen dat ze dingen van jou wil weten. Waarom? omdat ze van haar man dingen heeft gehoord die ze niet vindt kloppen, dus komt ze naar jou. Je minnaar heeft thuis bijvoorbeeld gezegd: ze was nogal gek op me en ik wilde geen nee zeggen want tja ik ben toch veel te oud voor haar. Dan zal zij zich natuurlijk wel 2x achter haar oren krabben. De waarheid wil ze van jou horen. De zekerheid dat wat hij zegt waar is of niet.
Als je haar niks wilt vertellen zeg dat dan gewoon. Wil je haar wel de waarheid vertellen doe dat dan ook gewoon en zeg daarbij ook dat haar man je nog steeds benaderd. Echt waar zachte heelmeester etc.
Ik wens je sterkte en succes vanavond. Nee geen strenge woorden van Puk je weet zelf ook wel dat het allemaal niet zo leuk. Geef zijn vrouw respect, dus niet liegen, praten of niet praten is jou keuze, maar geen halve verhalen. Die maken zoveel kapot, die geven haar zoveel en zolang verdriet, doe dat niet. Respecteer ook haar gevoel en verdriet.
Wat jij gedaan hebt is niet netjes, dat heb ik je al eerder gezegd en dat station is gepasseerd. Je doet het goed naar je minnaar toe, niet meer reageren.
Wat ik je wel wil meegeven is dat jij denkt dat je nu met een schone lei begonnen bent. JIJ inderdaad, voor je vriend zal dit nog wel een lange tijd in zijn achterhoofd zitten. Je hebt zijn vertrouwen geschaad, en iedere keer dat je onverwacht laat bent, een afspraak maakt je telefoon het niet doet denkt hij, is het waar? En dan komt het op zijn kracht, zijn wil je te kunnen vertrouwen en jouw geduld aan. Die schone lei in je relatie komt er niet van de ene op de ander dag, dat gaan nog wel een lange tijd duren.
En dan vanavond, ja ik ben haar geweest en ja ik kan me voorstellen dat ze dingen van jou wil weten. Waarom? omdat ze van haar man dingen heeft gehoord die ze niet vindt kloppen, dus komt ze naar jou. Je minnaar heeft thuis bijvoorbeeld gezegd: ze was nogal gek op me en ik wilde geen nee zeggen want tja ik ben toch veel te oud voor haar. Dan zal zij zich natuurlijk wel 2x achter haar oren krabben. De waarheid wil ze van jou horen. De zekerheid dat wat hij zegt waar is of niet.
Als je haar niks wilt vertellen zeg dat dan gewoon. Wil je haar wel de waarheid vertellen doe dat dan ook gewoon en zeg daarbij ook dat haar man je nog steeds benaderd. Echt waar zachte heelmeester etc.
Ik wens je sterkte en succes vanavond. Nee geen strenge woorden van Puk je weet zelf ook wel dat het allemaal niet zo leuk. Geef zijn vrouw respect, dus niet liegen, praten of niet praten is jou keuze, maar geen halve verhalen. Die maken zoveel kapot, die geven haar zoveel en zolang verdriet, doe dat niet. Respecteer ook haar gevoel en verdriet.
woensdag 9 april 2008 om 19:45
quote:puk69 schreef op 09 april 2008 @ 17:20:
Geef zijn vrouw respect, dus niet liegen, praten of niet praten is jou keuze, maar geen halve verhalen. Die maken zoveel kapot, die geven haar zoveel en zolang verdriet, doe dat niet. Respecteer ook haar gevoel en verdriet.
Hier sluit ik me helemaal bij aan. Als je niets wilt zeggen tegen haar zeg dan niets. Maar beter nog zou zijn om gewoon de waarheid te vertellen. Probeer alsjeblieft haar man niet in bescherming te nemen, dat verdient hij niet! En zij verdient beter, zij heeft gewoon recht op de waarheid, hoe moeilijk dat ook zal zijn voor jou.
Sterkte!
Geef zijn vrouw respect, dus niet liegen, praten of niet praten is jou keuze, maar geen halve verhalen. Die maken zoveel kapot, die geven haar zoveel en zolang verdriet, doe dat niet. Respecteer ook haar gevoel en verdriet.
Hier sluit ik me helemaal bij aan. Als je niets wilt zeggen tegen haar zeg dan niets. Maar beter nog zou zijn om gewoon de waarheid te vertellen. Probeer alsjeblieft haar man niet in bescherming te nemen, dat verdient hij niet! En zij verdient beter, zij heeft gewoon recht op de waarheid, hoe moeilijk dat ook zal zijn voor jou.
Sterkte!
donderdag 10 april 2008 om 00:21
Hi Bullit,
Het was me niet duidelijk dat je al een dergelijke reactie richting hem had gegeven, dan zou ik nu inderdaad in de negeermodus blijven.
Behoorlijk triest dat hij maar contact blijft zoeken. Bijzonder pijnlijk en respectloos richting z'n vrouw. Maar goed die respectloosheid toonde hij al toen hij besloot te gaan rommelen met een ander. Treurig hoor. Voor de rest sluit ik me volledig aan bij de opmerkingen van Puk.
Het was me niet duidelijk dat je al een dergelijke reactie richting hem had gegeven, dan zou ik nu inderdaad in de negeermodus blijven.
Behoorlijk triest dat hij maar contact blijft zoeken. Bijzonder pijnlijk en respectloos richting z'n vrouw. Maar goed die respectloosheid toonde hij al toen hij besloot te gaan rommelen met een ander. Treurig hoor. Voor de rest sluit ik me volledig aan bij de opmerkingen van Puk.
vrijdag 11 april 2008 om 22:12
Hi there
Bedankt voor jullie reacties, ik heb er heel erg veel aan!
Hier dan weer even een update ; Ik was nog geen half uur op mijn stage en toen kwam een collega naar me toe, of ik even bij mevrouw X langs wilde gaan want ze had me ergens voor nodig.
Met knikkende knietjes en zweethanden ben ik haar op gaan zoeken.. we gingen naar een apart kamertje, ze begon met "je weet zelf natuurlijk ook wel dat dit niks met je stage te maken heeft en ik prive dingen van je ga vragen" Ik knikte braaf en ben gaan zitten.
Ze vuurde allerlei vragen op me af en wilde alles tot in detail weten. Ze bleef maar zeggen dat ze werkelijk niet kon begrijpen dat een meisje als ik nou net met haar man moest gaan.. Ik liet haar eerst uitrazen, had ondertussen ook al een beeld gekregen van het verhaal dat GM verteld had, wel de waarheid dus.. ik hoefde haar dus gelukkig niet extra te kwetsen door met nieuwe informatie op de proppen te komen.
Ze was boos en verdrietig, het was duidelijk te zien, ze vroeg allerlei nare details als "waar heeft ie aangezeten, hoe zoende hij, hoe sprak hij over mij, waar hebben jullie het precies gedaan, hoe is het begonnen, wie is er begonnen, waar heb jij bij hem aangezeten" nou echt.. afschuwelijk.. heb op sommige vragen ook gewoon gezegd dat ik begrijp dat ze antwoorden wil, en ik haar die best wil geven maar dat ze voor de details bij haar man moet wezen.
Na een klein half uurtje kwam mijn begeleidster binnen, ze had me nodig, het gesprek is dus afgekapt en ik ben weer verder gegaan met mijn werk..
Ik denk niet dat ze het hier bij laat zitten.. maar ik hoop het stiekem wel!
Wat jullie schrijven over het in bescherming nemen van GM, jeetje wat stom zeg.. ik voelde dat inderdaad.. ik betrapte mezelf erop dat ik dacht "oe dat zeg ik maar niet want anders heeft ie echt problemen".... belachelijk eigenlijk..
Geeft wel aan dat die ellendige gevoelens voor hem nog steeds niet weg zijn.. ik heb hem nu al een poos niet gesproken en ja, ik mis hem wel..
Bedankt voor jullie reacties, ik heb er heel erg veel aan!
Hier dan weer even een update ; Ik was nog geen half uur op mijn stage en toen kwam een collega naar me toe, of ik even bij mevrouw X langs wilde gaan want ze had me ergens voor nodig.
Met knikkende knietjes en zweethanden ben ik haar op gaan zoeken.. we gingen naar een apart kamertje, ze begon met "je weet zelf natuurlijk ook wel dat dit niks met je stage te maken heeft en ik prive dingen van je ga vragen" Ik knikte braaf en ben gaan zitten.
Ze vuurde allerlei vragen op me af en wilde alles tot in detail weten. Ze bleef maar zeggen dat ze werkelijk niet kon begrijpen dat een meisje als ik nou net met haar man moest gaan.. Ik liet haar eerst uitrazen, had ondertussen ook al een beeld gekregen van het verhaal dat GM verteld had, wel de waarheid dus.. ik hoefde haar dus gelukkig niet extra te kwetsen door met nieuwe informatie op de proppen te komen.
Ze was boos en verdrietig, het was duidelijk te zien, ze vroeg allerlei nare details als "waar heeft ie aangezeten, hoe zoende hij, hoe sprak hij over mij, waar hebben jullie het precies gedaan, hoe is het begonnen, wie is er begonnen, waar heb jij bij hem aangezeten" nou echt.. afschuwelijk.. heb op sommige vragen ook gewoon gezegd dat ik begrijp dat ze antwoorden wil, en ik haar die best wil geven maar dat ze voor de details bij haar man moet wezen.
Na een klein half uurtje kwam mijn begeleidster binnen, ze had me nodig, het gesprek is dus afgekapt en ik ben weer verder gegaan met mijn werk..
Ik denk niet dat ze het hier bij laat zitten.. maar ik hoop het stiekem wel!
Wat jullie schrijven over het in bescherming nemen van GM, jeetje wat stom zeg.. ik voelde dat inderdaad.. ik betrapte mezelf erop dat ik dacht "oe dat zeg ik maar niet want anders heeft ie echt problemen".... belachelijk eigenlijk..
Geeft wel aan dat die ellendige gevoelens voor hem nog steeds niet weg zijn.. ik heb hem nu al een poos niet gesproken en ja, ik mis hem wel..
vrijdag 11 april 2008 om 22:27
Tuurlijk wel Minny, ik voelde me enorm schuldig en rot!
Ik schaamde me helemaal kapot en kon mezelf wel voor mijn kop slaan!
Maar dat neemt mijn gevoelens toch niet weg, dat neemt mijn herinneringen en mijn gedachtes over hem niet weg..
Ik zie wat hij zijn vrouw heeft aangedaan, het is hetzelfde als wat ik mijn vriend heb aangedaan..
Ik heb toch ook geen hekel aan mezelf? Ik heb iets stoms gedaan, maar daarom haat ik mezelf niet.
En hem dus ook niet.
Was het maar zo makkelijk.
Ik schaamde me helemaal kapot en kon mezelf wel voor mijn kop slaan!
Maar dat neemt mijn gevoelens toch niet weg, dat neemt mijn herinneringen en mijn gedachtes over hem niet weg..
Ik zie wat hij zijn vrouw heeft aangedaan, het is hetzelfde als wat ik mijn vriend heb aangedaan..
Ik heb toch ook geen hekel aan mezelf? Ik heb iets stoms gedaan, maar daarom haat ik mezelf niet.
En hem dus ook niet.
Was het maar zo makkelijk.
vrijdag 11 april 2008 om 22:28
Nou.... Uit alles blijkt dat ze vooral om dr eigen hachie denkt en vooral geen "last" wil hebben van wat ze een ander aan heeft gedaan. En hoe je iemand kan missen terwijl je ziet hoeveel verdriet hij zijn vrouw heeft gedaan...ongelooflijk.... Ik zou me kapot schamen!
Overigens denk ik niet dat je er nu zo makkelijk vanaf komt Bullit. Als er enige gerechtigheid is in deze wereld niet.
Overigens denk ik niet dat je er nu zo makkelijk vanaf komt Bullit. Als er enige gerechtigheid is in deze wereld niet.
