Relaties
alle pijlers
Ik huil....
woensdag 29 juli 2009 om 01:04
Ik huil.
Mijn hart huilt.
Mijn vriend heeft het vanavond uitgemaakt na 4 maanden.
In 4 maanden tijd hebben we heel veel lol gehad samen.
Nu is hij niet meer verliefd.
Het gevoel is weg.
Het ligt niet aan mij zegt hij.
Ik was stapel gek op hem.
Dolgelukkig.
Nog nooit zo verliefd geweest.
We zijn nog geen week terug van vakantie.
Die we samen hebben gevierd samen met zijn beste vriend en mijn beste vriendin.
Die ook een setje zijn.
Oh wat was het gezellig.
Er is maar 1 klein dingetje voor gevallen en dat was dat het hem soms 'allemaal benauwde'.
Daar is over gepraat en dat luchtte hem op.
Toen kon hij er weer helemaal voor gaan.
Maar...
De verliefdheid was toch echt weg,
En nu zit ik hier.
Alleen.
Verscheurd van verdriet.
Van maanden intensief samen zijn.
Een leuke band met zijn ouders opgebouwd en hij met het mijne.
Elkaars vrienden leren kennen.
En dan zegt hij dat alles klopte in de relatie.
Alleen zijn gevoel is weg.
En zonder gevoel geen relatie.
Hij is nu net 3 uurtjes weg.
Beste vriendin is langs geweest.
Ook die huilde tranen met tuiten.
Ruim 4 uur aan de lijn gezeten met ouders en zusje.
Iedereen geschokt.
En ik vooral.
Had dit niet zien aan komen.
Ben totaal mezelf niet.
Ik ga even niet werken.
Mijn hoofd staat er niet naar.
Ik kan het stom weg niet.
Moest het even van mij af schrijven, want slapen lukt me niet.
Aan hem denken helaas wel...
Mijn hart huilt.
Mijn vriend heeft het vanavond uitgemaakt na 4 maanden.
In 4 maanden tijd hebben we heel veel lol gehad samen.
Nu is hij niet meer verliefd.
Het gevoel is weg.
Het ligt niet aan mij zegt hij.
Ik was stapel gek op hem.
Dolgelukkig.
Nog nooit zo verliefd geweest.
We zijn nog geen week terug van vakantie.
Die we samen hebben gevierd samen met zijn beste vriend en mijn beste vriendin.
Die ook een setje zijn.
Oh wat was het gezellig.
Er is maar 1 klein dingetje voor gevallen en dat was dat het hem soms 'allemaal benauwde'.
Daar is over gepraat en dat luchtte hem op.
Toen kon hij er weer helemaal voor gaan.
Maar...
De verliefdheid was toch echt weg,
En nu zit ik hier.
Alleen.
Verscheurd van verdriet.
Van maanden intensief samen zijn.
Een leuke band met zijn ouders opgebouwd en hij met het mijne.
Elkaars vrienden leren kennen.
En dan zegt hij dat alles klopte in de relatie.
Alleen zijn gevoel is weg.
En zonder gevoel geen relatie.
Hij is nu net 3 uurtjes weg.
Beste vriendin is langs geweest.
Ook die huilde tranen met tuiten.
Ruim 4 uur aan de lijn gezeten met ouders en zusje.
Iedereen geschokt.
En ik vooral.
Had dit niet zien aan komen.
Ben totaal mezelf niet.
Ik ga even niet werken.
Mijn hoofd staat er niet naar.
Ik kan het stom weg niet.
Moest het even van mij af schrijven, want slapen lukt me niet.
Aan hem denken helaas wel...
woensdag 29 juli 2009 om 01:17
Alice even een knuffel op de late avond . Klinkt alsof je over je oren was, verder lezend klinkt het ook wel erg benauwend moet ik zeggen. Je ontmoet weleens mensen die om de een of andere reden gewoon ontzettend iets in je los maken, wie weet ervaar je dat met hem ook, voor buitenstaanders klinkt "4 maanden" niet echt als een heeeeul erg lange/serieuze relatie.
Hoop dat je gauw over je eerste schrik heen bent.
Hoop dat je gauw over je eerste schrik heen bent.
woensdag 29 juli 2009 om 01:24
Alice, ik snap heel goed hoe je je voelt en natuurlijk kan het na vier maanden enorm serieus zijn. Het is verschrikkelijk en je zult er doorheen moeten, maar wat helpt is om te bedenken dat geen enkel gevoel blijft. Dit is de ergste tijd, hierna zal het steeds makkelijker worden en zul jij steeds gelukkiger worden, echt waar. Het is moeilijk voor te stellen maar het gebeurt, altijd.
Probeer je ook meer te richten op jezelf en niet zoveel op hem. Wat maakt jou een lief, leuk iemand die de moeite waard is? Focus je daarop en op je vriendschappen en contacten met anderen. Wat maakt jou gelukkig? Doe vooral die dingen waar je voldoening uit haalt! Jouw leven draait om jou en niet om hem.
Heeeeeel veel sterkte meid, later zul je terugkijken en beseffen dat je sterker bent geworden!
Probeer je ook meer te richten op jezelf en niet zoveel op hem. Wat maakt jou een lief, leuk iemand die de moeite waard is? Focus je daarop en op je vriendschappen en contacten met anderen. Wat maakt jou gelukkig? Doe vooral die dingen waar je voldoening uit haalt! Jouw leven draait om jou en niet om hem.
Heeeeeel veel sterkte meid, later zul je terugkijken en beseffen dat je sterker bent geworden!
woensdag 29 juli 2009 om 07:47
Jemig. Erg naar hoor, maar hallo, get a grip!
Bespottelijk dat je niet gaat werken. Stel dat er ooit iets echt ergs in je leven plaatsvindt,wat dan, arbeidsongeschikt for life?
Hop, onder de douche, mascara vandaag achterwege laten en aan de slag! Vanavond is er weer tijd zat om te zwelgen in zelfmedelijden.
Bespottelijk dat je niet gaat werken. Stel dat er ooit iets echt ergs in je leven plaatsvindt,wat dan, arbeidsongeschikt for life?
Hop, onder de douche, mascara vandaag achterwege laten en aan de slag! Vanavond is er weer tijd zat om te zwelgen in zelfmedelijden.
woensdag 29 juli 2009 om 07:54
quote:Alice22 schreef op 29 juli 2009 @ 01:04:
Ik huil.
Mijn hart huilt.
Mijn vriend heeft het vanavond uitgemaakt na 4 maanden.
In 4 maanden tijd hebben we heel veel lol gehad samen.
Nu is hij niet meer verliefd.
Het gevoel is weg.
Het ligt niet aan mij zegt hij.
Ik was stapel gek op hem.
Dolgelukkig.
Nog nooit zo verliefd geweest.
We zijn nog geen week terug van vakantie.
Die we samen hebben gevierd samen met zijn beste vriend en mijn beste vriendin.
Die ook een setje zijn.
Oh wat was het gezellig.
Er is maar 1 klein dingetje voor gevallen en dat was dat het hem soms 'allemaal benauwde'.
Daar is over gepraat en dat luchtte hem op.
Toen kon hij er weer helemaal voor gaan.
Maar...
De verliefdheid was toch echt weg,
En nu zit ik hier.
Alleen.
Verscheurd van verdriet.
Van maanden intensief samen zijn.
Een leuke band met zijn ouders opgebouwd en hij met het mijne.
Elkaars vrienden leren kennen.
En dan zegt hij dat alles klopte in de relatie.
Alleen zijn gevoel is weg.
En zonder gevoel geen relatie.
Hij is nu net 3 uurtjes weg.
Beste vriendin is langs geweest.
Ook die huilde tranen met tuiten.
Ruim 4 uur aan de lijn gezeten met ouders en zusje.
Iedereen geschokt.
En ik vooral.
Had dit niet zien aan komen.
Ben totaal mezelf niet.
Ik ga even niet werken.
Mijn hoofd staat er niet naar.
Ik kan het stom weg niet.
Moest het even van mij af schrijven, want slapen lukt me niet.
Aan hem denken helaas wel...
Alice ik snap je verdriet, iedereen die ooit echt verliefd is geweest herkent het. Het gaat over, maar ik wil je graag veel sterkte wensen..
Ik huil.
Mijn hart huilt.
Mijn vriend heeft het vanavond uitgemaakt na 4 maanden.
In 4 maanden tijd hebben we heel veel lol gehad samen.
Nu is hij niet meer verliefd.
Het gevoel is weg.
Het ligt niet aan mij zegt hij.
Ik was stapel gek op hem.
Dolgelukkig.
Nog nooit zo verliefd geweest.
We zijn nog geen week terug van vakantie.
Die we samen hebben gevierd samen met zijn beste vriend en mijn beste vriendin.
Die ook een setje zijn.
Oh wat was het gezellig.
Er is maar 1 klein dingetje voor gevallen en dat was dat het hem soms 'allemaal benauwde'.
Daar is over gepraat en dat luchtte hem op.
Toen kon hij er weer helemaal voor gaan.
Maar...
De verliefdheid was toch echt weg,
En nu zit ik hier.
Alleen.
Verscheurd van verdriet.
Van maanden intensief samen zijn.
Een leuke band met zijn ouders opgebouwd en hij met het mijne.
Elkaars vrienden leren kennen.
En dan zegt hij dat alles klopte in de relatie.
Alleen zijn gevoel is weg.
En zonder gevoel geen relatie.
Hij is nu net 3 uurtjes weg.
Beste vriendin is langs geweest.
Ook die huilde tranen met tuiten.
Ruim 4 uur aan de lijn gezeten met ouders en zusje.
Iedereen geschokt.
En ik vooral.
Had dit niet zien aan komen.
Ben totaal mezelf niet.
Ik ga even niet werken.
Mijn hoofd staat er niet naar.
Ik kan het stom weg niet.
Moest het even van mij af schrijven, want slapen lukt me niet.
Aan hem denken helaas wel...
Alice ik snap je verdriet, iedereen die ooit echt verliefd is geweest herkent het. Het gaat over, maar ik wil je graag veel sterkte wensen..
woensdag 29 juli 2009 om 08:07
quote:sprankelend schreef op 29 juli 2009 @ 07:47:
Jemig. Erg naar hoor, maar hallo, get a grip!
Bespottelijk dat je niet gaat werken. Stel dat er ooit iets echt ergs in je leven plaatsvindt,wat dan, arbeidsongeschikt for life?
Hop, onder de douche, mascara vandaag achterwege laten en aan de slag! Vanavond is er weer tijd zat om te zwelgen in zelfmedelijden.
Erg vreemde opmerking! Kan jij in het hart kijken van Alice wat zij voelt?? Iedereen verwerkt het op z'n eigen manier....daar heb jij niet over te oordelen! Dat jij nou zo'n harde bikkel bent, wil niet zeggen dat anderen dat ook zijn!
Alice: Sterkte!
Jemig. Erg naar hoor, maar hallo, get a grip!
Bespottelijk dat je niet gaat werken. Stel dat er ooit iets echt ergs in je leven plaatsvindt,wat dan, arbeidsongeschikt for life?
Hop, onder de douche, mascara vandaag achterwege laten en aan de slag! Vanavond is er weer tijd zat om te zwelgen in zelfmedelijden.
Erg vreemde opmerking! Kan jij in het hart kijken van Alice wat zij voelt?? Iedereen verwerkt het op z'n eigen manier....daar heb jij niet over te oordelen! Dat jij nou zo'n harde bikkel bent, wil niet zeggen dat anderen dat ook zijn!
Alice: Sterkte!
woensdag 29 juli 2009 om 08:15
Alica, allereerst een dikke knuffel.
Liefdesverdriet sucks!
Maar hat gaat over, das dan wel weer het mooie aan liefdesverdiet.
Een paar dozen kleenex, een hoge telefoonrekening door het bellen met vriendinnen, en een negatief saldo omdat jezelf verwennen er nou eenmaal bij hoort.
Zoals ik het lees zijn jullie wel als twee dolle tieners van start gegaan zeg.
Binnen 4 maanden al ouders en vrienden ontmoet en ook al op vakantie...
Ik snap de opmerking van Spankelend ook wel een beetje.
Niet gaan werken is in de regel niet echt een oplossing.
Je gaat dan zwelgen in je verdriet, terwijl je als je aan hetw erk bent toch een beetje afleiding hebt.
Zodra je weer thuiskomt is er weer plaats voor tranen.
Sterkte meissie.....
Liefdesverdriet sucks!
Maar hat gaat over, das dan wel weer het mooie aan liefdesverdiet.
Een paar dozen kleenex, een hoge telefoonrekening door het bellen met vriendinnen, en een negatief saldo omdat jezelf verwennen er nou eenmaal bij hoort.
Zoals ik het lees zijn jullie wel als twee dolle tieners van start gegaan zeg.
Binnen 4 maanden al ouders en vrienden ontmoet en ook al op vakantie...
Ik snap de opmerking van Spankelend ook wel een beetje.
Niet gaan werken is in de regel niet echt een oplossing.
Je gaat dan zwelgen in je verdriet, terwijl je als je aan hetw erk bent toch een beetje afleiding hebt.
Zodra je weer thuiskomt is er weer plaats voor tranen.
Sterkte meissie.....
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
woensdag 29 juli 2009 om 08:19
Ik ben het wel met Sprankelend eens eigenlijk. Natúúrlijk voel je je kut als je relatie net uit is. Maar hé, door thuis te zitten en te zwelgen in je verdriet krijg je hem niet terug, dus kun je net zo goed gaan werken. Dan heb je misschien wat afleiding, die je op dit moment best wel kunt gebruiken, en laat je je collega's er tenminste niet voor opdraaien. Ziek is ziek, maar met liefdesverdriet kun je prima werken (been there, done that). En als je aan je collega's uitlegt wat er is gebeurt en dat het je soms teveel kan worden dus dat je dan even wilt afzonderen / uithuilen / troost zoeken hebben ze daar heus wel begrip voor hoor.
Sterkte!
Sterkte!
woensdag 29 juli 2009 om 08:26
quote:Ik snap de opmerking van Spankelend ook wel een beetje.
Niet gaan werken is in de regel niet echt een oplossing.
Je gaat dan zwelgen in je verdriet, terwijl je als je aan hetw erk bent toch een beetje afleiding hebt.quote:Ik ben het wel met Sprankelend eens eigenlijk. Natúúrlijk voel je je kut als je relatie net uit is. Maar hé, door thuis te zitten en te zwelgen in je verdriet krijg je hem niet terug, dus kun je net zo goed gaan werken.Niet mee eens, maar goed.....niet passend om nou een discussie te voeren over wel of niet werken al je relatie over is. Ik blijf erbij dat een gevoel voor elk mens anders is, en hoe diegene dat verwerkt is zijn/haar zaak.
Niet gaan werken is in de regel niet echt een oplossing.
Je gaat dan zwelgen in je verdriet, terwijl je als je aan hetw erk bent toch een beetje afleiding hebt.quote:Ik ben het wel met Sprankelend eens eigenlijk. Natúúrlijk voel je je kut als je relatie net uit is. Maar hé, door thuis te zitten en te zwelgen in je verdriet krijg je hem niet terug, dus kun je net zo goed gaan werken.Niet mee eens, maar goed.....niet passend om nou een discussie te voeren over wel of niet werken al je relatie over is. Ik blijf erbij dat een gevoel voor elk mens anders is, en hoe diegene dat verwerkt is zijn/haar zaak.
woensdag 29 juli 2009 om 08:32
Liefdesverdriet is een zware vorm van depressie. Ik heb zelf ooit meegemaakt dat ik mezelf wel wat kon aandoen. Kon alleen nog maar jankend op de vloer liggen. Echt heel debiel, achteraf gezien.
4 dagen later ben ik weer gaan werken. Als een Zombie. Heb 4 weken amper gegeten, viel 12 kilo af. Na 4 maanden kon ik weer normaal eten en normaal functioneren. Op de nachten na. Na 6 maanden ben ik geemigreerd om afleiding te zoeken, en pas na 3,5 jaar kreeg ik weer een nieuwe relatie. Ik was niet verliefd, maar vond dat het langzaam weer es tijd werd. Ik was 24 toen bovenstaande ellende begon. De relatie waarom het allemaal ging heeft anderhalf jaar geduurd.
Niemand kan mij ooit vertellen dat liefdesverdriet een kwestie is van 'oppakken en doorgaan'!! Soms misschien wel, maar ik voor mij weet wel beter!
Sterkte Alice.
4 dagen later ben ik weer gaan werken. Als een Zombie. Heb 4 weken amper gegeten, viel 12 kilo af. Na 4 maanden kon ik weer normaal eten en normaal functioneren. Op de nachten na. Na 6 maanden ben ik geemigreerd om afleiding te zoeken, en pas na 3,5 jaar kreeg ik weer een nieuwe relatie. Ik was niet verliefd, maar vond dat het langzaam weer es tijd werd. Ik was 24 toen bovenstaande ellende begon. De relatie waarom het allemaal ging heeft anderhalf jaar geduurd.
Niemand kan mij ooit vertellen dat liefdesverdriet een kwestie is van 'oppakken en doorgaan'!! Soms misschien wel, maar ik voor mij weet wel beter!
Sterkte Alice.
woensdag 29 juli 2009 om 08:33
Ik snap dat je je heel verdrietig voelt. Heel veel sterkte.
Maar ook ik vind het niet kunnen dat je door liefdesverdriet niet gaat werken. Kom op, je kan best werken. Dat is juist goed! Zorgt voor afleiding.
Ik ben van mening dat je niet kan werken als je de (Mexicaanse) griep hebt. Voor de rest vind ik dat je best kan werken. Oke, het zal niet leuk zijn, maar ff kop op. Het leidt af. Als je weer thuis ben, kun je weer je verdriet toelaten. Of in de pauzes op de wc bijv.
Maar ook ik vind het niet kunnen dat je door liefdesverdriet niet gaat werken. Kom op, je kan best werken. Dat is juist goed! Zorgt voor afleiding.
Ik ben van mening dat je niet kan werken als je de (Mexicaanse) griep hebt. Voor de rest vind ik dat je best kan werken. Oke, het zal niet leuk zijn, maar ff kop op. Het leidt af. Als je weer thuis ben, kun je weer je verdriet toelaten. Of in de pauzes op de wc bijv.
woensdag 29 juli 2009 om 08:34
woensdag 29 juli 2009 om 08:34
Niks harde bikkel, grondige hekel aan aanstelleritis.
Haar vriend heeft het 's avonds uitgemaakt, en is op het moment dat ze dit post 3 uur weg.
In die drie uur is er al een vriendin geweest en heeft TO al 4 uur aan de lijn gezeten met geschokte betrokkenen.
Wij als mensen maken zwakte door maar oeverloos overal begrip voor te tonen. Zodra we onze teen in het water steken om onze gevoelens te toetsen aan de realiteit (die we soms zelf even kwijt zijn, en heus, dat gebeurt mij ook) vinden we (als we op de juiste plaatsen zoeken) meer en meer een oneindige hoeveelheid begrip.
Maar joehoe... TO is niet ziek. Net zoals je met een gebroken been echt wel iets mankeert, maar prima achter je bureau kunt gaan zitten, zo kun je met een gebroken hart ook prima gaan werken.
Ziekmelden kost je werkgever geld, je collega's extra werkdruk en de afnemers van je dienst/product een langere wachttijd. Bovendien zorgt het ziekmelden om wissewasjes voor het afglijden van de mores op de werkvloer, waardoor er heel makkelijk een hoger verzuim insluipt.
Dus ja, shoot me, maar ik vind onnodig verzuim ernstiger dan liefdesverdriet om een verkering van vier maanden.
Haar vriend heeft het 's avonds uitgemaakt, en is op het moment dat ze dit post 3 uur weg.
In die drie uur is er al een vriendin geweest en heeft TO al 4 uur aan de lijn gezeten met geschokte betrokkenen.
Wij als mensen maken zwakte door maar oeverloos overal begrip voor te tonen. Zodra we onze teen in het water steken om onze gevoelens te toetsen aan de realiteit (die we soms zelf even kwijt zijn, en heus, dat gebeurt mij ook) vinden we (als we op de juiste plaatsen zoeken) meer en meer een oneindige hoeveelheid begrip.
Maar joehoe... TO is niet ziek. Net zoals je met een gebroken been echt wel iets mankeert, maar prima achter je bureau kunt gaan zitten, zo kun je met een gebroken hart ook prima gaan werken.
Ziekmelden kost je werkgever geld, je collega's extra werkdruk en de afnemers van je dienst/product een langere wachttijd. Bovendien zorgt het ziekmelden om wissewasjes voor het afglijden van de mores op de werkvloer, waardoor er heel makkelijk een hoger verzuim insluipt.
Dus ja, shoot me, maar ik vind onnodig verzuim ernstiger dan liefdesverdriet om een verkering van vier maanden.
woensdag 29 juli 2009 om 09:01
quote:sprankelend schreef op 29 juli 2009 @ 08:34:
Niks harde bikkel, grondige hekel aan aanstelleritis.
Haar vriend heeft het 's avonds uitgemaakt, en is op het moment dat ze dit post 3 uur weg.
In die drie uur is er al een vriendin geweest en heeft TO al 4 uur aan de lijn gezeten met geschokte betrokkenen.
Wij als mensen maken zwakte door maar oeverloos overal begrip voor te tonen. Zodra we onze teen in het water steken om onze gevoelens te toetsen aan de realiteit (die we soms zelf even kwijt zijn, en heus, dat gebeurt mij ook) vinden we (als we op de juiste plaatsen zoeken) meer en meer een oneindige hoeveelheid begrip.
Maar joehoe... TO is niet ziek. Net zoals je met een gebroken been echt wel iets mankeert, maar prima achter je bureau kunt gaan zitten, zo kun je met een gebroken hart ook prima gaan werken.
Ziekmelden kost je werkgever geld, je collega's extra werkdruk en de afnemers van je dienst/product een langere wachttijd. Bovendien zorgt het ziekmelden om wissewasjes voor het afglijden van de mores op de werkvloer, waardoor er heel makkelijk een hoger verzuim insluipt.
Dus ja, shoot me, maar ik vind onnodig verzuim ernstiger dan liefdesverdriet om een verkering van vier maanden.
Ik ben ook absoluut niet van de aanstelleritis, maar het is wel een soort rouwproces dat je doormaakt en bij het verlies van een dierbare ga je ook niet meteen werken. En trouwens, wat hebben ze aan je als je de hele nacht niet geslapen hebt? Of als je rondloopt met betraande ogen en om het minste geringste in tranen uitbarst. Nee dat is leuk voor de klanten, collega's, werkgevers.
Ik ben ook eens in tranen uitgebarsten op het werk omdat mijn vriendje het had uitgemaakt. Mijn baas stuurde me subiet naar huis. En ze kan toch een vrije dag opnemen i.p.v. zich ziek te melden?
Met een gebroken been kan je wel werken (mits je werk doet dat achter een bureau gedaan kan worden), maar meestal is het de vraag hoe je op je werk komt.
Iets genuanceerder mag wel hoor!
Niks harde bikkel, grondige hekel aan aanstelleritis.
Haar vriend heeft het 's avonds uitgemaakt, en is op het moment dat ze dit post 3 uur weg.
In die drie uur is er al een vriendin geweest en heeft TO al 4 uur aan de lijn gezeten met geschokte betrokkenen.
Wij als mensen maken zwakte door maar oeverloos overal begrip voor te tonen. Zodra we onze teen in het water steken om onze gevoelens te toetsen aan de realiteit (die we soms zelf even kwijt zijn, en heus, dat gebeurt mij ook) vinden we (als we op de juiste plaatsen zoeken) meer en meer een oneindige hoeveelheid begrip.
Maar joehoe... TO is niet ziek. Net zoals je met een gebroken been echt wel iets mankeert, maar prima achter je bureau kunt gaan zitten, zo kun je met een gebroken hart ook prima gaan werken.
Ziekmelden kost je werkgever geld, je collega's extra werkdruk en de afnemers van je dienst/product een langere wachttijd. Bovendien zorgt het ziekmelden om wissewasjes voor het afglijden van de mores op de werkvloer, waardoor er heel makkelijk een hoger verzuim insluipt.
Dus ja, shoot me, maar ik vind onnodig verzuim ernstiger dan liefdesverdriet om een verkering van vier maanden.
Ik ben ook absoluut niet van de aanstelleritis, maar het is wel een soort rouwproces dat je doormaakt en bij het verlies van een dierbare ga je ook niet meteen werken. En trouwens, wat hebben ze aan je als je de hele nacht niet geslapen hebt? Of als je rondloopt met betraande ogen en om het minste geringste in tranen uitbarst. Nee dat is leuk voor de klanten, collega's, werkgevers.
Ik ben ook eens in tranen uitgebarsten op het werk omdat mijn vriendje het had uitgemaakt. Mijn baas stuurde me subiet naar huis. En ze kan toch een vrije dag opnemen i.p.v. zich ziek te melden?
Met een gebroken been kan je wel werken (mits je werk doet dat achter een bureau gedaan kan worden), maar meestal is het de vraag hoe je op je werk komt.
Iets genuanceerder mag wel hoor!
woensdag 29 juli 2009 om 09:12
@ Alice: misschien juist omdat het gelijk al zo serieus was, dat het hem te benauwend werd. Ik weet niet hoe oud jullie zijn, maar je openingspost komt op mij wel een klein beetje beklemmend over. Tegelijkertijd kan ik wel invoelen wat jij voelt. Ik heb zelf mijn relatie een maand geleden verbroken. Om hele andere redenen, maar ook ik heb verdriet om een verloren liefde (en dan heb ik het nog zelf uitgemaakt ook).
@ anderen: ziekmelden om liefdesverdriet? Ik vind 1 of 2 dagen wel kunnen, langer uiteraard niet. Mensen melden zich voor minder ziek. Zelf zit ik al sinds een paar maanden in de ziektewet (ga binnenkort weer beginnen; wat ik erg fijn vind). Mijn liefdesverdriet viel dus in mijn ziekteperiode en ondanks dat ik mijn ziekte verafschuw, vind ik het heel prettig dat ik mijn verdriet gewoon thuis kan verwerken. Maar goed, je langdurig ziekmelden is natuurlijk anders, dat snap ik ook.
En aan degene die liefdesverdriet een zware depressie noemt, kan ik zeggen: jij hebt het dus niet begrepen. Jij hebt duidelijk nooit een zware depressie gehad. Ik kan uit ervaring vertellen dat een depressie hebben en liefdesverdriet hebben allebei heel erg kunnen inslaan op je gevoelsleven en handelen, maar een depressie en liefdesverdriet zijn twee geheel verschillende emoties.
@ anderen: ziekmelden om liefdesverdriet? Ik vind 1 of 2 dagen wel kunnen, langer uiteraard niet. Mensen melden zich voor minder ziek. Zelf zit ik al sinds een paar maanden in de ziektewet (ga binnenkort weer beginnen; wat ik erg fijn vind). Mijn liefdesverdriet viel dus in mijn ziekteperiode en ondanks dat ik mijn ziekte verafschuw, vind ik het heel prettig dat ik mijn verdriet gewoon thuis kan verwerken. Maar goed, je langdurig ziekmelden is natuurlijk anders, dat snap ik ook.
En aan degene die liefdesverdriet een zware depressie noemt, kan ik zeggen: jij hebt het dus niet begrepen. Jij hebt duidelijk nooit een zware depressie gehad. Ik kan uit ervaring vertellen dat een depressie hebben en liefdesverdriet hebben allebei heel erg kunnen inslaan op je gevoelsleven en handelen, maar een depressie en liefdesverdriet zijn twee geheel verschillende emoties.
woensdag 29 juli 2009 om 09:14
quote:kaar schreef op 29 juli 2009 @ 09:01:
Ik ben ook absoluut niet van de aanstelleritis, maar het is wel een soort rouwproces dat je doormaakt en bij het verlies van een dierbare ga je ook niet meteen werken. Iets genuanceerder mag wel hoor!
Dit méén je niet. Ga je nou werkelijk liefdesverdriet over een relatie van vier maanden (!!!) gelijkstellen aan het verdriet bij het overlijden van een dierbare?
En ik vind een vrije dag opnemen iets héél anders dan jezelf ziekmelden. Dáár zie ik nou de nuancering wel in.
Ik ben ook absoluut niet van de aanstelleritis, maar het is wel een soort rouwproces dat je doormaakt en bij het verlies van een dierbare ga je ook niet meteen werken. Iets genuanceerder mag wel hoor!
Dit méén je niet. Ga je nou werkelijk liefdesverdriet over een relatie van vier maanden (!!!) gelijkstellen aan het verdriet bij het overlijden van een dierbare?
En ik vind een vrije dag opnemen iets héél anders dan jezelf ziekmelden. Dáár zie ik nou de nuancering wel in.
woensdag 29 juli 2009 om 09:17
quote:Christiane04 schreef op 29 juli 2009 @ 09:12:
En aan degene die liefdesverdriet een zware depressie noemt, kan ik zeggen: jij hebt het dus niet begrepen. Jij hebt duidelijk nooit een zware depressie gehad. Ik kan uit ervaring vertellen dat een depressie hebben en liefdesverdriet hebben allebei heel erg kunnen inslaan op je gevoelsleven en handelen, maar een depressie en liefdesverdriet zijn twee geheel verschillende emoties.En wie ben jij dat jij denkt te weten hoe het voor mij voelt? Arrogant!! Laat mijn emoties in hun waarde aub zeg.
En aan degene die liefdesverdriet een zware depressie noemt, kan ik zeggen: jij hebt het dus niet begrepen. Jij hebt duidelijk nooit een zware depressie gehad. Ik kan uit ervaring vertellen dat een depressie hebben en liefdesverdriet hebben allebei heel erg kunnen inslaan op je gevoelsleven en handelen, maar een depressie en liefdesverdriet zijn twee geheel verschillende emoties.En wie ben jij dat jij denkt te weten hoe het voor mij voelt? Arrogant!! Laat mijn emoties in hun waarde aub zeg.
woensdag 29 juli 2009 om 09:21
quote:Xaloy schreef op 29 juli 2009 @ 09:13:
Niet iedereen zit achter de kassa, Sprankelend. Snap best dat je dan wel kan werken.Hele aparte opmerking dit. Een kassafunctie is bijzonder representatief. Lijkt me lastiger met groot verdriet dus dan wanneer je bijvoorbeeld bedrijfsanalyses maakt en gewoon de deur van je kantoor dicht kan gooien.
Niet iedereen zit achter de kassa, Sprankelend. Snap best dat je dan wel kan werken.Hele aparte opmerking dit. Een kassafunctie is bijzonder representatief. Lijkt me lastiger met groot verdriet dus dan wanneer je bijvoorbeeld bedrijfsanalyses maakt en gewoon de deur van je kantoor dicht kan gooien.
woensdag 29 juli 2009 om 09:27
Ik vind je een harde tante Sprankelend. Iedereen is verschillend en ik snap best dat je een dagje thuis blijft omdat de tranen maar blijven stromen. En tuurlijk, na de dagje, droog je je tranen zo goed als dit gaat en ga je met opgeheven hoofd aan de slag.
Heel veel strerkte Alice. Ik weet hoe zwaar dit kan zijn. Ik stond gisteren nog jankend op dit forum dus geloof me, je bent niet de enige. Ik voel me vandaag alweer een stuk beter, ik hoop jij ook weer snel. Want geloof me, de pijn slijt en wordt minder. Het duurt even maar het zal zeker gebeuren.
Knuffel x
Heel veel strerkte Alice. Ik weet hoe zwaar dit kan zijn. Ik stond gisteren nog jankend op dit forum dus geloof me, je bent niet de enige. Ik voel me vandaag alweer een stuk beter, ik hoop jij ook weer snel. Want geloof me, de pijn slijt en wordt minder. Het duurt even maar het zal zeker gebeuren.
Knuffel x
woensdag 29 juli 2009 om 09:29
quote:sprankelend schreef op 29 juli 2009 @ 07:47:
Jemig. Erg naar hoor, maar hallo, get a grip!
Bespottelijk dat je niet gaat werken. Stel dat er ooit iets echt ergs in je leven plaatsvindt,wat dan, arbeidsongeschikt for life?
Hop, onder de douche, mascara vandaag achterwege laten en aan de slag! Vanavond is er weer tijd zat om te zwelgen in zelfmedelijden.Ik ben het met je eens sprankelend. Tuurlijk is het heel klote voor Alice maar om nou gelijk hele dagen thuis te gaan zitten huilen? Huilen doe je in je eigen tijd, en werken doe je omdat dat moet! Vraag me af wat je dan tegen je werkgever zegt: Ik meld me ziek omdat ik liefdesverdriet heb?? Kan je echt niet maken! Ben zelf werkgever geweest en al het gezeik en gemeut van personeel... daar ga je pas van huilen. Je wordt er voor betaald, je werkgever rekent op je en je bent het gewoon verplicht!! En bovendien lijkt het me verstandig om overdag je zinnen te verzetten om er niet heel de dag aan te denken.
Jemig. Erg naar hoor, maar hallo, get a grip!
Bespottelijk dat je niet gaat werken. Stel dat er ooit iets echt ergs in je leven plaatsvindt,wat dan, arbeidsongeschikt for life?
Hop, onder de douche, mascara vandaag achterwege laten en aan de slag! Vanavond is er weer tijd zat om te zwelgen in zelfmedelijden.Ik ben het met je eens sprankelend. Tuurlijk is het heel klote voor Alice maar om nou gelijk hele dagen thuis te gaan zitten huilen? Huilen doe je in je eigen tijd, en werken doe je omdat dat moet! Vraag me af wat je dan tegen je werkgever zegt: Ik meld me ziek omdat ik liefdesverdriet heb?? Kan je echt niet maken! Ben zelf werkgever geweest en al het gezeik en gemeut van personeel... daar ga je pas van huilen. Je wordt er voor betaald, je werkgever rekent op je en je bent het gewoon verplicht!! En bovendien lijkt het me verstandig om overdag je zinnen te verzetten om er niet heel de dag aan te denken.
woensdag 29 juli 2009 om 09:31
