Relaties
alle pijlers
Ik huil....
woensdag 29 juli 2009 om 01:04
Ik huil.
Mijn hart huilt.
Mijn vriend heeft het vanavond uitgemaakt na 4 maanden.
In 4 maanden tijd hebben we heel veel lol gehad samen.
Nu is hij niet meer verliefd.
Het gevoel is weg.
Het ligt niet aan mij zegt hij.
Ik was stapel gek op hem.
Dolgelukkig.
Nog nooit zo verliefd geweest.
We zijn nog geen week terug van vakantie.
Die we samen hebben gevierd samen met zijn beste vriend en mijn beste vriendin.
Die ook een setje zijn.
Oh wat was het gezellig.
Er is maar 1 klein dingetje voor gevallen en dat was dat het hem soms 'allemaal benauwde'.
Daar is over gepraat en dat luchtte hem op.
Toen kon hij er weer helemaal voor gaan.
Maar...
De verliefdheid was toch echt weg,
En nu zit ik hier.
Alleen.
Verscheurd van verdriet.
Van maanden intensief samen zijn.
Een leuke band met zijn ouders opgebouwd en hij met het mijne.
Elkaars vrienden leren kennen.
En dan zegt hij dat alles klopte in de relatie.
Alleen zijn gevoel is weg.
En zonder gevoel geen relatie.
Hij is nu net 3 uurtjes weg.
Beste vriendin is langs geweest.
Ook die huilde tranen met tuiten.
Ruim 4 uur aan de lijn gezeten met ouders en zusje.
Iedereen geschokt.
En ik vooral.
Had dit niet zien aan komen.
Ben totaal mezelf niet.
Ik ga even niet werken.
Mijn hoofd staat er niet naar.
Ik kan het stom weg niet.
Moest het even van mij af schrijven, want slapen lukt me niet.
Aan hem denken helaas wel...
Mijn hart huilt.
Mijn vriend heeft het vanavond uitgemaakt na 4 maanden.
In 4 maanden tijd hebben we heel veel lol gehad samen.
Nu is hij niet meer verliefd.
Het gevoel is weg.
Het ligt niet aan mij zegt hij.
Ik was stapel gek op hem.
Dolgelukkig.
Nog nooit zo verliefd geweest.
We zijn nog geen week terug van vakantie.
Die we samen hebben gevierd samen met zijn beste vriend en mijn beste vriendin.
Die ook een setje zijn.
Oh wat was het gezellig.
Er is maar 1 klein dingetje voor gevallen en dat was dat het hem soms 'allemaal benauwde'.
Daar is over gepraat en dat luchtte hem op.
Toen kon hij er weer helemaal voor gaan.
Maar...
De verliefdheid was toch echt weg,
En nu zit ik hier.
Alleen.
Verscheurd van verdriet.
Van maanden intensief samen zijn.
Een leuke band met zijn ouders opgebouwd en hij met het mijne.
Elkaars vrienden leren kennen.
En dan zegt hij dat alles klopte in de relatie.
Alleen zijn gevoel is weg.
En zonder gevoel geen relatie.
Hij is nu net 3 uurtjes weg.
Beste vriendin is langs geweest.
Ook die huilde tranen met tuiten.
Ruim 4 uur aan de lijn gezeten met ouders en zusje.
Iedereen geschokt.
En ik vooral.
Had dit niet zien aan komen.
Ben totaal mezelf niet.
Ik ga even niet werken.
Mijn hoofd staat er niet naar.
Ik kan het stom weg niet.
Moest het even van mij af schrijven, want slapen lukt me niet.
Aan hem denken helaas wel...
woensdag 29 juli 2009 om 09:54
quote:Fausto schreef op 29 juli 2009 @ 09:51:
[...]
Nogmaals; wie heeft het over ziekmelden? Heb ik over een post van TO heen gelezen waarin ze schrijft: 'ik ga me ziekmelden'?Dit zegt Alice inderdaad nergens, maar het maakt de discussie wel erg leuk. Laten we er gewoon vanuit gaan dat ze dat bedoelde met: ik kan nu niet werken (zie Alice dr eerste bericht). Dat houdt de discussie lekker levendig en Alice leest volgens mij toch niet meer mee... of zou ze aan het werk zijn?
[...]
Nogmaals; wie heeft het over ziekmelden? Heb ik over een post van TO heen gelezen waarin ze schrijft: 'ik ga me ziekmelden'?Dit zegt Alice inderdaad nergens, maar het maakt de discussie wel erg leuk. Laten we er gewoon vanuit gaan dat ze dat bedoelde met: ik kan nu niet werken (zie Alice dr eerste bericht). Dat houdt de discussie lekker levendig en Alice leest volgens mij toch niet meer mee... of zou ze aan het werk zijn?
woensdag 29 juli 2009 om 09:54
Wat een gediscussieer hier over dat ziek melden. Is dat ene dagje werk nou zo belangrijk? Pfff...
Alice, als jij je gewoon echt kut voelt, meld je je lekker ziek voor een dagje. Liefdesverdriet, juist als de liefde nog zo heftig is, kan enorm veel pijn doen, weet ik uit ervaring.
Wat maakt dat ene dagje dan uit? Gewoon morgen weer gaan werken, al is het maar voor de afleiding.
Je verdriet moet slijten meid. Het zal vast langer duren dan je wilt, maar het gaat echt weg. Zwelg af en toe even in je verdriet, maar ga er ook op uit en leuke dingen doen.
Sterkte!
Alice, als jij je gewoon echt kut voelt, meld je je lekker ziek voor een dagje. Liefdesverdriet, juist als de liefde nog zo heftig is, kan enorm veel pijn doen, weet ik uit ervaring.
Wat maakt dat ene dagje dan uit? Gewoon morgen weer gaan werken, al is het maar voor de afleiding.
Je verdriet moet slijten meid. Het zal vast langer duren dan je wilt, maar het gaat echt weg. Zwelg af en toe even in je verdriet, maar ga er ook op uit en leuke dingen doen.
Sterkte!
woensdag 29 juli 2009 om 09:55
quote:sprankelend schreef op 29 juli 2009 @ 09:47:
Vorig jaar zijn er zo'n 32.000 huwelijken ontbonden.
Allemaal 1 dagje ziekmelden is dus 64.000 ziektedagen.
Werkdag van 8 uur x 64.000 = 512.000 uur.
Gemiddeld is 1 FTE zo'n 1880 uur.
Dat betekent dus dat van 1 dag ziekmelden door alle mensen die gescheiden zijn er zo'n 275 mensen een heel jaar zouden kunnen werken.
Eén dag. Alleen na echtscheiding. Het is niet allemaal peanuts als je je 'een dagje ziekmeldt'. prachtig berekend sprankelend... en zo verschrikkelijk waar!
Vorig jaar zijn er zo'n 32.000 huwelijken ontbonden.
Allemaal 1 dagje ziekmelden is dus 64.000 ziektedagen.
Werkdag van 8 uur x 64.000 = 512.000 uur.
Gemiddeld is 1 FTE zo'n 1880 uur.
Dat betekent dus dat van 1 dag ziekmelden door alle mensen die gescheiden zijn er zo'n 275 mensen een heel jaar zouden kunnen werken.
Eén dag. Alleen na echtscheiding. Het is niet allemaal peanuts als je je 'een dagje ziekmeldt'. prachtig berekend sprankelend... en zo verschrikkelijk waar!
woensdag 29 juli 2009 om 09:56
quote:Mozzarella schreef op 29 juli 2009 @ 09:54:
Wat een gediscussieer hier over dat ziek melden. Is dat ene dagje werk nou zo belangrijk? Pfff...
Alice, als jij je gewoon echt kut voelt, meld je je lekker ziek voor een dagje. Liefdesverdriet, juist als de liefde nog zo heftig is, kan enorm veel pijn doen, weet ik uit ervaring.
Wat maakt dat ene dagje dan uit? Gewoon morgen weer gaan werken, al is het maar voor de afleiding.
Je verdriet moet slijten meid. Het zal vast langer duren dan je wilt, maar het gaat echt weg. Zwelg af en toe even in je verdriet, maar ga er ook op uit en leuke dingen doen.
Sterkte! ik kan slechts verwijzen naar de sublieme berekening van sprankelend
Wat een gediscussieer hier over dat ziek melden. Is dat ene dagje werk nou zo belangrijk? Pfff...
Alice, als jij je gewoon echt kut voelt, meld je je lekker ziek voor een dagje. Liefdesverdriet, juist als de liefde nog zo heftig is, kan enorm veel pijn doen, weet ik uit ervaring.
Wat maakt dat ene dagje dan uit? Gewoon morgen weer gaan werken, al is het maar voor de afleiding.
Je verdriet moet slijten meid. Het zal vast langer duren dan je wilt, maar het gaat echt weg. Zwelg af en toe even in je verdriet, maar ga er ook op uit en leuke dingen doen.
Sterkte! ik kan slechts verwijzen naar de sublieme berekening van sprankelend
woensdag 29 juli 2009 om 09:57
quote:Bianca40 schreef op 29 juli 2009 @ 09:52:
Ik vind overlijden wel degelijk een heel ander verhaal. En het is inderdaad bekend dat mensen vaak 'liever' zou hebben dat hun partner was overleden dan dat ze gescheiden waren. Maar kom op zeg... bij overlijden komt nog zo veel meer en ander verdriet kijken. Verdriet om de overige nabestaanden, nooit meer met elkaar kunnen praten, bepaalde dingen niet hebben kunnen uitspreken. Als je uit elkaar gaat kan je in elk geval nog een keer opbellen of een brief schrijven om je gevoel te uiten, eventuele verwijten er lekker uit te gooien e.d. Bij scheiding komt meer boosheid kijken, bij overlijden meer verdriet. Vandaar dat ik zeg dat het niet te vergelijken is.Het ís ook een ander verhaal, dat zal niemand ontkennen. Maar feit is dat men in beide gevallen door een rouwproces gaat, ookal is het een ander soort rouwproces. Hiermee bedoel ik overigens niet dat je hier in geval van een hele korte relatie over kunt spreken, dat lijkt mij ook enigszins overdreven. Maar mensen die al 30 jaar bij elkaar waren (zoals mijn ouders) kunnen dit wel zo voelen.
Ik vind overlijden wel degelijk een heel ander verhaal. En het is inderdaad bekend dat mensen vaak 'liever' zou hebben dat hun partner was overleden dan dat ze gescheiden waren. Maar kom op zeg... bij overlijden komt nog zo veel meer en ander verdriet kijken. Verdriet om de overige nabestaanden, nooit meer met elkaar kunnen praten, bepaalde dingen niet hebben kunnen uitspreken. Als je uit elkaar gaat kan je in elk geval nog een keer opbellen of een brief schrijven om je gevoel te uiten, eventuele verwijten er lekker uit te gooien e.d. Bij scheiding komt meer boosheid kijken, bij overlijden meer verdriet. Vandaar dat ik zeg dat het niet te vergelijken is.Het ís ook een ander verhaal, dat zal niemand ontkennen. Maar feit is dat men in beide gevallen door een rouwproces gaat, ookal is het een ander soort rouwproces. Hiermee bedoel ik overigens niet dat je hier in geval van een hele korte relatie over kunt spreken, dat lijkt mij ook enigszins overdreven. Maar mensen die al 30 jaar bij elkaar waren (zoals mijn ouders) kunnen dit wel zo voelen.
woensdag 29 juli 2009 om 09:57
quote:kaar schreef op 29 juli 2009 @ 09:53:
Maar nogmaals: wie heeft het nou over ziekmelden?????
Ik.
Dat was een te snelle conclusie, en ik heb ook al ergens aangegeven dat ik de nuance zie als er een vrije dag wordt opgenomen.
Toen waren er echter al diverse posts geplaatst waarin mensen zeggen het geheel normaal te vinden als er voor liefdesverdriet wordt ziekgemeld.
Maar nogmaals: wie heeft het nou over ziekmelden?????
Ik.
Dat was een te snelle conclusie, en ik heb ook al ergens aangegeven dat ik de nuance zie als er een vrije dag wordt opgenomen.
Toen waren er echter al diverse posts geplaatst waarin mensen zeggen het geheel normaal te vinden als er voor liefdesverdriet wordt ziekgemeld.
woensdag 29 juli 2009 om 09:58
Alice, wat vreselijk voor je. Kan me heel goed voorstellen dat je een paar uur nadat je vriend het heeft uitgemaakt zo'n 'dramatisch' bericht schrijft hoor. Het IS gewoon dramatisch, en het maakt niets uit of de relatie 4 maanden of 4 jaar heeft geduurd, het gaat om jouw gevoel en jouw verdriet.
Kan me goed inleven in hoe je je nu voelt. Mijn ex-vriend heeft het 3 weken geleden onverwachts uitgemaakt na een relatie van 4 jaar, we woonden ook al lang samen. Was er helemaal kapot van. Nadat hij het me 's avonds had verteld kon ik de dag erna overigens ook echt niet werken, ik kon alleen maar huilen. Ik ben uiteindelijk drie dagen thuis gebleven (heb vrije dagen opgenomen...). Na die drie dagen vond ik het weer fijn om aan het werk te gaan, ook voor de afleiding.
Nu drie weken verder gaat het wel weer redelijk met me, niet geweldig nog, maar op zich wel goed! Is natuurlijk voor iedereen verschillend hoe snel het gaat, maar het wordt echt beter! Als je het een plekje hebt gegeven zal het verdriet gaan slijten, en je wordt echt weer gelukkig!
Kan me goed inleven in hoe je je nu voelt. Mijn ex-vriend heeft het 3 weken geleden onverwachts uitgemaakt na een relatie van 4 jaar, we woonden ook al lang samen. Was er helemaal kapot van. Nadat hij het me 's avonds had verteld kon ik de dag erna overigens ook echt niet werken, ik kon alleen maar huilen. Ik ben uiteindelijk drie dagen thuis gebleven (heb vrije dagen opgenomen...). Na die drie dagen vond ik het weer fijn om aan het werk te gaan, ook voor de afleiding.
Nu drie weken verder gaat het wel weer redelijk met me, niet geweldig nog, maar op zich wel goed! Is natuurlijk voor iedereen verschillend hoe snel het gaat, maar het wordt echt beter! Als je het een plekje hebt gegeven zal het verdriet gaan slijten, en je wordt echt weer gelukkig!
woensdag 29 juli 2009 om 09:59
quote:Bianca40 schreef op 29 juli 2009 @ 09:55:
[...]
prachtig berekend sprankelend... en zo verschrikkelijk waar!En naar mijn mening zo verschrikkelijk onnodig om met dit soort berekeningen te komen daar waar het a) niet gezegd is dat ze zich gaat ziekmelden en b) een topic is van iemand met verdriet. Open dan een nieuw topic: 'Ziekmelden bij liefdesverdriet, done of not done?' op de pijler werk/studie.
[...]
prachtig berekend sprankelend... en zo verschrikkelijk waar!En naar mijn mening zo verschrikkelijk onnodig om met dit soort berekeningen te komen daar waar het a) niet gezegd is dat ze zich gaat ziekmelden en b) een topic is van iemand met verdriet. Open dan een nieuw topic: 'Ziekmelden bij liefdesverdriet, done of not done?' op de pijler werk/studie.
woensdag 29 juli 2009 om 10:00
quote:rider schreef op 29 juli 2009 @ 09:51:
[...]
Waarom is overlijden "natuurlijk erger"? Laat het mensen zelf beslissen en oordeel niet zo hard.
Daar heb je gelijk in, ook dat verschilt van persoon tot persoon.
quote:
[...]
Als je vrij neemt, beslis je zelf voor jezelf. Als je je ziek meldt, beslis je zelf, voor je werkgever.Soms is de keuze om niet te werken beter dan om naar je werk te komen en alles te verprutsen, dus je werkgever mag blij zijn.
[...]
Waarom is overlijden "natuurlijk erger"? Laat het mensen zelf beslissen en oordeel niet zo hard.
Daar heb je gelijk in, ook dat verschilt van persoon tot persoon.
quote:
[...]
Als je vrij neemt, beslis je zelf voor jezelf. Als je je ziek meldt, beslis je zelf, voor je werkgever.Soms is de keuze om niet te werken beter dan om naar je werk te komen en alles te verprutsen, dus je werkgever mag blij zijn.
woensdag 29 juli 2009 om 10:00
quote:amber24 schreef op 29 juli 2009 @ 09:58:
Ik ben uiteindelijk drie dagen thuis gebleven (heb vrije dagen opgenomen...). Na die drie dagen vond ik het weer fijn om aan het werk te gaan, ook voor de afleiding.
!En zo hoort het, dat is de mentaliteit die we nodig hebben. Tuurlijk is dan ook rot voor je werkgever als je onverwacht vrije dagen opneemt, maar het is wel eerlijk.
Ik ben uiteindelijk drie dagen thuis gebleven (heb vrije dagen opgenomen...). Na die drie dagen vond ik het weer fijn om aan het werk te gaan, ook voor de afleiding.
!En zo hoort het, dat is de mentaliteit die we nodig hebben. Tuurlijk is dan ook rot voor je werkgever als je onverwacht vrije dagen opneemt, maar het is wel eerlijk.
woensdag 29 juli 2009 om 10:01
woensdag 29 juli 2009 om 10:02
Sterkte Alice!
Maar blijf indd niet te lang thuis zitten, afleiding is alleen maar goed voor je, denk ik.
En dat ze pas 4 maanden iets hadden, tja. Ik heb een vriend gehad die het na 2 jaar uitmaakte. Mwah. Diezelfde avond stond ik alweer te feesten. Ik heb ook een vriend gehad die het na 9 maanden uitmaakte. Ik was helemaal kapot. Het heeft ook erg lang geduurd voor ik daar overheen was.
Het is maar net wat je voor iemand voelt..
Maar blijf indd niet te lang thuis zitten, afleiding is alleen maar goed voor je, denk ik.
En dat ze pas 4 maanden iets hadden, tja. Ik heb een vriend gehad die het na 2 jaar uitmaakte. Mwah. Diezelfde avond stond ik alweer te feesten. Ik heb ook een vriend gehad die het na 9 maanden uitmaakte. Ik was helemaal kapot. Het heeft ook erg lang geduurd voor ik daar overheen was.
Het is maar net wat je voor iemand voelt..
woensdag 29 juli 2009 om 10:03
quote:Dominiekske schreef op 29 juli 2009 @ 10:00:
Soms is de keuze om niet te werken beter dan om naar je werk te komen en alles te verprutsen, dus je werkgever mag blij zijn.Blij zijn?? Zou jij blij zijn als je werkgever je salaris een paar dagen of weken later overmaakt omdat ie verdrietig was en het echt niet op kon brengen om te werken (salaris over te maken)?
Soms is de keuze om niet te werken beter dan om naar je werk te komen en alles te verprutsen, dus je werkgever mag blij zijn.Blij zijn?? Zou jij blij zijn als je werkgever je salaris een paar dagen of weken later overmaakt omdat ie verdrietig was en het echt niet op kon brengen om te werken (salaris over te maken)?
woensdag 29 juli 2009 om 10:03
quote:sprankelend schreef op 29 juli 2009 @ 09:57:
[...]
Ik.
Dat was een te snelle conclusie, en ik heb ook al ergens aangegeven dat ik de nuance zie als er een vrije dag wordt opgenomen.
Toen waren er echter al diverse posts geplaatst waarin mensen zeggen het geheel normaal te vinden als er voor liefdesverdriet wordt ziekgemeld.Een daarvan was ik. En daar kom ik inmiddels op terug. Vrijnemen is inderdaad netter!
[...]
Ik.
Dat was een te snelle conclusie, en ik heb ook al ergens aangegeven dat ik de nuance zie als er een vrije dag wordt opgenomen.
Toen waren er echter al diverse posts geplaatst waarin mensen zeggen het geheel normaal te vinden als er voor liefdesverdriet wordt ziekgemeld.Een daarvan was ik. En daar kom ik inmiddels op terug. Vrijnemen is inderdaad netter!
woensdag 29 juli 2009 om 10:12
woensdag 29 juli 2009 om 10:13
quote:Dominiekske schreef op 29 juli 2009 @ 10:12:
[...]
Geen keus hebben = geen keus hebben
Geen keus hebben is een hele stellige definitie. Wanneer heb je nou werkelijk geen keus? Dus als jouw baas je geen salaris stort, dan zeg je: ach ventje, was je zo verdrietig, nou ik begrijp het wel hoor, je had geen keus. Kijk maar wanneer je je weer beter voelt en dan zie ik mn centjes wel verschijnen.
Ik geloof dat ik dit niet helemaal begrijp. Soms heb je geen keus... en moet je gewoon!!!
[...]
Geen keus hebben = geen keus hebben
Geen keus hebben is een hele stellige definitie. Wanneer heb je nou werkelijk geen keus? Dus als jouw baas je geen salaris stort, dan zeg je: ach ventje, was je zo verdrietig, nou ik begrijp het wel hoor, je had geen keus. Kijk maar wanneer je je weer beter voelt en dan zie ik mn centjes wel verschijnen.
Ik geloof dat ik dit niet helemaal begrijp. Soms heb je geen keus... en moet je gewoon!!!
woensdag 29 juli 2009 om 10:17
quote:Bianca40 schreef op 29 juli 2009 @ 10:05:
[...]
En kom je daar op terug vanwege de discussie in het forum? (Dan weten we waar we het voor doen!) Ja. Ik ben zelf langdurig ziek thuis (ga binnenkort weer beginnen), en in die periode is mijn 3,5 jarige relatie uitgegaan. Ondanks mijn (k*t)ziekte, vond ik het prettig dat ik het begin van mijn verdriet thuis kon/kan uitzitten in plaats van dat ik moet presteren. Dat projecteerde ik op bovengenoemde situatie. Maar je ziek melden of al ziek zijn is natuurlijk iets anders, en in mijn eerdere post besefte ik te weinig wat het voor de werkgever inhoudt. Misschien komt het omdat ik op een plek werk waar mensen zich wel voor minder ziek melden.
[...]
En kom je daar op terug vanwege de discussie in het forum? (Dan weten we waar we het voor doen!) Ja. Ik ben zelf langdurig ziek thuis (ga binnenkort weer beginnen), en in die periode is mijn 3,5 jarige relatie uitgegaan. Ondanks mijn (k*t)ziekte, vond ik het prettig dat ik het begin van mijn verdriet thuis kon/kan uitzitten in plaats van dat ik moet presteren. Dat projecteerde ik op bovengenoemde situatie. Maar je ziek melden of al ziek zijn is natuurlijk iets anders, en in mijn eerdere post besefte ik te weinig wat het voor de werkgever inhoudt. Misschien komt het omdat ik op een plek werk waar mensen zich wel voor minder ziek melden.
woensdag 29 juli 2009 om 10:19
quote:luzzeke schreef op 29 juli 2009 @ 10:12:
whahaha fausto!
Ik vind het zo knap dat veel mensen precies voelen wat een ander voelt, en het kunnen invullen...Vind ik ook. Jammer dat sommige mensen alleen vanuit hun eigen referentiekader redeneren en zich niet kunnen indenken dat een ander het misschien wel net even anders ervaart.
whahaha fausto!
Ik vind het zo knap dat veel mensen precies voelen wat een ander voelt, en het kunnen invullen...Vind ik ook. Jammer dat sommige mensen alleen vanuit hun eigen referentiekader redeneren en zich niet kunnen indenken dat een ander het misschien wel net even anders ervaart.
woensdag 29 juli 2009 om 10:22
Het is dan inderdaad een geluk bij een ongeluk dat je toch al thuis was Christiane. Heel vervelend maar daardoor kreeg jij in elk geval wel de mogelijkheid om lekker verdrietig te zijn. Ik denk dat heel veel werknemers zich niet realiseren hoe bepaalde dingen voor werkgevers zijn. Eigenlijk zou elke werknemer eens een weekje op de stoel van de werkgever moeten zitten (en andersom), dat zou heel veel begrip opleveren. Mocht ik ooit nog in loondienst komen (ik hoop het niet) dan zou ik een heel andere werknemer zijn dan vroeger!
Succes met je k*tziekte.
Succes met je k*tziekte.
woensdag 29 juli 2009 om 10:55
quote:Christiane04 schreef op 29 juli 2009 @ 09:36:
[...]
Ik ben iemand die al de helft van haar leven (lees: 17 jaar) in meerdere of mindere mate depressief is en ik dus weet waar ik het over heb. Mensen noemen iets al heel snel een depressie, terwijl het dat niet is. Daar is niets arrogants aan. En aangezien ik zelf ook mijn grote liefde heb moeten laten gaan, weet ik ook wat liefdesverdriet is. En ja, net als jij, kan ik niet eten, ben ik al kilo's afgevallen, kan ik niet genieten, kan ik alleen nog maar huilen, ben ik ondanks alles blij dat ik nu niet hoef te werken. Heftige emoties. Maar het is GEEN depressie.
Maar het spijt me evengoed als je je gekwetst voelt. Dat was nou ook weer niet mijn bedoeling.
Hier ook ervaringsdeskundige (meer vanuit verleden gelukkig). desondanks zie ik niet helemaal in dat het gevoelsmatig niets met elkaar te maken zou kúnnen hebben. Juist nu ik er in het dagelijks leven weinig last meer van heb, zie ik vrij helder dat die emoties in bepaalde situaties opeens weer heel dichtbij kunnen worden.
Ja, het is wat anders dan een chronische depressie, de uitzichtloosheid die je dan ervaart is m.i. veel heftiger omdat de gevoelens niet zomaar minder worden, vaak zijn 'opgebouwd' tot die depressie en ineens zit je er middenin. Maar de vergelijking met een acute incident-gerelateerde depressie (die volgens mij toch ook echt als vorm van een depressie wordt erkend, maar dan van tijdelijke aard en daardoor met hopelijk een andere behandeling) vind ik niet raar hoor bij hevig liefdesverdriet.
Ik ben het met je eens dat sommige mensen nogal snel het woord 'depressief' in de mond nemen en ook ik heb daar moeite mee. En ook eigenlijk het gemak waarmee de medische sector er vaak naar kijkt: dat het makkelijk te behandelen is enzo. Dat is gewoon niet altijd zo! Maar dat is off-topic en dat is ook niets van wat Xaloy gesuggereerd heeft. En wat weten wij, misschien heeft zij ook wel eerder depressieve klachten gehad en daardoor die gevoeligheid waarover ik in het begin van mijn post schreef.
@Alice: sterkte. Ik weet dat het heel zwaar kan zijn, ook na zo'n relatief korte tijd, ookal vind ik het ook wel wat allemaal wat heftig om te lezen als het gaat om de telefoongesprekken en om de band met z'n ouders die je in 4 maanden al opgebouwd hebt. Maar ik weet ook heel goed dat mensen niet allemaal hetzelfde in elkaar steken. Als ik mijn moeder zie in haar relaties, die gaat net zo hard...
[...]
Ik ben iemand die al de helft van haar leven (lees: 17 jaar) in meerdere of mindere mate depressief is en ik dus weet waar ik het over heb. Mensen noemen iets al heel snel een depressie, terwijl het dat niet is. Daar is niets arrogants aan. En aangezien ik zelf ook mijn grote liefde heb moeten laten gaan, weet ik ook wat liefdesverdriet is. En ja, net als jij, kan ik niet eten, ben ik al kilo's afgevallen, kan ik niet genieten, kan ik alleen nog maar huilen, ben ik ondanks alles blij dat ik nu niet hoef te werken. Heftige emoties. Maar het is GEEN depressie.
Maar het spijt me evengoed als je je gekwetst voelt. Dat was nou ook weer niet mijn bedoeling.
Hier ook ervaringsdeskundige (meer vanuit verleden gelukkig). desondanks zie ik niet helemaal in dat het gevoelsmatig niets met elkaar te maken zou kúnnen hebben. Juist nu ik er in het dagelijks leven weinig last meer van heb, zie ik vrij helder dat die emoties in bepaalde situaties opeens weer heel dichtbij kunnen worden.
Ja, het is wat anders dan een chronische depressie, de uitzichtloosheid die je dan ervaart is m.i. veel heftiger omdat de gevoelens niet zomaar minder worden, vaak zijn 'opgebouwd' tot die depressie en ineens zit je er middenin. Maar de vergelijking met een acute incident-gerelateerde depressie (die volgens mij toch ook echt als vorm van een depressie wordt erkend, maar dan van tijdelijke aard en daardoor met hopelijk een andere behandeling) vind ik niet raar hoor bij hevig liefdesverdriet.
Ik ben het met je eens dat sommige mensen nogal snel het woord 'depressief' in de mond nemen en ook ik heb daar moeite mee. En ook eigenlijk het gemak waarmee de medische sector er vaak naar kijkt: dat het makkelijk te behandelen is enzo. Dat is gewoon niet altijd zo! Maar dat is off-topic en dat is ook niets van wat Xaloy gesuggereerd heeft. En wat weten wij, misschien heeft zij ook wel eerder depressieve klachten gehad en daardoor die gevoeligheid waarover ik in het begin van mijn post schreef.
@Alice: sterkte. Ik weet dat het heel zwaar kan zijn, ook na zo'n relatief korte tijd, ookal vind ik het ook wel wat allemaal wat heftig om te lezen als het gaat om de telefoongesprekken en om de band met z'n ouders die je in 4 maanden al opgebouwd hebt. Maar ik weet ook heel goed dat mensen niet allemaal hetzelfde in elkaar steken. Als ik mijn moeder zie in haar relaties, die gaat net zo hard...
woensdag 29 juli 2009 om 11:01
Waarom mag je je met koorts wel ziekmelden en bij zwaar liefdesverdriet niet?? Volgens mij voelt liefdesverdriet op alle gebieden een stuk kloteriger dan een beetje koorts en een kuchje hoor.
Overigens vind ik t weel heel heftig om na 4 maanden al zo uit je doen te zijn van iemand..........dan heb je je denk ik al veel te snel veel te veel aan iemand vastgeklampt.
Overigens vind ik t weel heel heftig om na 4 maanden al zo uit je doen te zijn van iemand..........dan heb je je denk ik al veel te snel veel te veel aan iemand vastgeklampt.
woensdag 29 juli 2009 om 11:06
quote:americagirl schreef op 29 juli 2009 @ 11:01:
Waarom mag je je met koorts wel ziekmelden en bij zwaar liefdesverdriet niet?? Volgens mij voelt liefdesverdriet op alle gebieden een stuk kloteriger dan een beetje koorts en een kuchje hoor.
Omdat koorts een duidelijk ziektebeeld is. Waar stopt het als je je voor verdriet ziek gaat melden? Omdat koorts puur lichamelijk is waar je je niet overheen kan zetten (alhoewel ik zelf met een aspirientje of 2 wel gewoon zou gaan werken). Liefdesverdriet is onpeilbaar en iets waar je je tijdens je werktijden overheen moet zetten. Je hebt nou eenmaal verplichtingen!
Waarom mag je je met koorts wel ziekmelden en bij zwaar liefdesverdriet niet?? Volgens mij voelt liefdesverdriet op alle gebieden een stuk kloteriger dan een beetje koorts en een kuchje hoor.
Omdat koorts een duidelijk ziektebeeld is. Waar stopt het als je je voor verdriet ziek gaat melden? Omdat koorts puur lichamelijk is waar je je niet overheen kan zetten (alhoewel ik zelf met een aspirientje of 2 wel gewoon zou gaan werken). Liefdesverdriet is onpeilbaar en iets waar je je tijdens je werktijden overheen moet zetten. Je hebt nou eenmaal verplichtingen!
