Relaties
alle pijlers
Ik huil....
woensdag 29 juli 2009 om 01:04
Ik huil.
Mijn hart huilt.
Mijn vriend heeft het vanavond uitgemaakt na 4 maanden.
In 4 maanden tijd hebben we heel veel lol gehad samen.
Nu is hij niet meer verliefd.
Het gevoel is weg.
Het ligt niet aan mij zegt hij.
Ik was stapel gek op hem.
Dolgelukkig.
Nog nooit zo verliefd geweest.
We zijn nog geen week terug van vakantie.
Die we samen hebben gevierd samen met zijn beste vriend en mijn beste vriendin.
Die ook een setje zijn.
Oh wat was het gezellig.
Er is maar 1 klein dingetje voor gevallen en dat was dat het hem soms 'allemaal benauwde'.
Daar is over gepraat en dat luchtte hem op.
Toen kon hij er weer helemaal voor gaan.
Maar...
De verliefdheid was toch echt weg,
En nu zit ik hier.
Alleen.
Verscheurd van verdriet.
Van maanden intensief samen zijn.
Een leuke band met zijn ouders opgebouwd en hij met het mijne.
Elkaars vrienden leren kennen.
En dan zegt hij dat alles klopte in de relatie.
Alleen zijn gevoel is weg.
En zonder gevoel geen relatie.
Hij is nu net 3 uurtjes weg.
Beste vriendin is langs geweest.
Ook die huilde tranen met tuiten.
Ruim 4 uur aan de lijn gezeten met ouders en zusje.
Iedereen geschokt.
En ik vooral.
Had dit niet zien aan komen.
Ben totaal mezelf niet.
Ik ga even niet werken.
Mijn hoofd staat er niet naar.
Ik kan het stom weg niet.
Moest het even van mij af schrijven, want slapen lukt me niet.
Aan hem denken helaas wel...
Mijn hart huilt.
Mijn vriend heeft het vanavond uitgemaakt na 4 maanden.
In 4 maanden tijd hebben we heel veel lol gehad samen.
Nu is hij niet meer verliefd.
Het gevoel is weg.
Het ligt niet aan mij zegt hij.
Ik was stapel gek op hem.
Dolgelukkig.
Nog nooit zo verliefd geweest.
We zijn nog geen week terug van vakantie.
Die we samen hebben gevierd samen met zijn beste vriend en mijn beste vriendin.
Die ook een setje zijn.
Oh wat was het gezellig.
Er is maar 1 klein dingetje voor gevallen en dat was dat het hem soms 'allemaal benauwde'.
Daar is over gepraat en dat luchtte hem op.
Toen kon hij er weer helemaal voor gaan.
Maar...
De verliefdheid was toch echt weg,
En nu zit ik hier.
Alleen.
Verscheurd van verdriet.
Van maanden intensief samen zijn.
Een leuke band met zijn ouders opgebouwd en hij met het mijne.
Elkaars vrienden leren kennen.
En dan zegt hij dat alles klopte in de relatie.
Alleen zijn gevoel is weg.
En zonder gevoel geen relatie.
Hij is nu net 3 uurtjes weg.
Beste vriendin is langs geweest.
Ook die huilde tranen met tuiten.
Ruim 4 uur aan de lijn gezeten met ouders en zusje.
Iedereen geschokt.
En ik vooral.
Had dit niet zien aan komen.
Ben totaal mezelf niet.
Ik ga even niet werken.
Mijn hoofd staat er niet naar.
Ik kan het stom weg niet.
Moest het even van mij af schrijven, want slapen lukt me niet.
Aan hem denken helaas wel...
woensdag 29 juli 2009 om 12:34
quote:Thyra schreef op 29 juli 2009 @ 11:32:
Zolang je er niet mee naar de dokter gaat is het niet erg genoeg om je ziek voor te melden.
Jemig wat kort door de bocht. Wie bepaalt of je je te slecht voelt om te werken (en of je met iets naar de dokter gaat)? Dat ben je zelf. Wat voor de één aanstelleritis is, is voor een ander wel degelijk van belang. (Gaan we nu ook een discussie houden over wanneer je met iets naar de dokter mag gaan en wanneer niet?
Datzelfde geldt voor de duur van de relatie. Wie bepaalt of een relatie van 4 maanden gevoelsmatig minder voorstelt dan een relatie van jaren? Niemand behalve jijzelf. Je kunt niet oordelen over andermans gevoelens, want alleen die ander kan ze voelen.
Hoe heftig je liefdesverdriet is, heeft mijn inziens te maken met hoe diep je gevoel voor iemand zit en niet hoe lang de relatie heeft geduurd.
@ Alice: sterkte! Het is een vreselijk gevoel dat liefdesverdriet. Dus huil maar flink als je daar behoefte aan hebt, maar bedenk ook dat het verdrietige gevoel heus minder gaat worden. En afleiding is daar een hele goed hulp bij.
Zolang je er niet mee naar de dokter gaat is het niet erg genoeg om je ziek voor te melden.
Jemig wat kort door de bocht. Wie bepaalt of je je te slecht voelt om te werken (en of je met iets naar de dokter gaat)? Dat ben je zelf. Wat voor de één aanstelleritis is, is voor een ander wel degelijk van belang. (Gaan we nu ook een discussie houden over wanneer je met iets naar de dokter mag gaan en wanneer niet?
Datzelfde geldt voor de duur van de relatie. Wie bepaalt of een relatie van 4 maanden gevoelsmatig minder voorstelt dan een relatie van jaren? Niemand behalve jijzelf. Je kunt niet oordelen over andermans gevoelens, want alleen die ander kan ze voelen.
Hoe heftig je liefdesverdriet is, heeft mijn inziens te maken met hoe diep je gevoel voor iemand zit en niet hoe lang de relatie heeft geduurd.
@ Alice: sterkte! Het is een vreselijk gevoel dat liefdesverdriet. Dus huil maar flink als je daar behoefte aan hebt, maar bedenk ook dat het verdrietige gevoel heus minder gaat worden. En afleiding is daar een hele goed hulp bij.
woensdag 29 juli 2009 om 13:03
quote:Loeky schreef op 29 juli 2009 @ 12:34:
[...]
Hoe heftig je liefdesverdriet is, heeft mijn inziens te maken met hoe diep je gevoel voor iemand zit en niet hoe lang de relatie heeft geduurd.
Jemig dat vindt ik dan weer kort door de bocht. Dat is een waarde oordeel en heeft niets met te maken met hoeveel je van die persoon gehouden heeft te maken. Iedereen zit anders in elkaar.
[...]
Hoe heftig je liefdesverdriet is, heeft mijn inziens te maken met hoe diep je gevoel voor iemand zit en niet hoe lang de relatie heeft geduurd.
Jemig dat vindt ik dan weer kort door de bocht. Dat is een waarde oordeel en heeft niets met te maken met hoeveel je van die persoon gehouden heeft te maken. Iedereen zit anders in elkaar.
woensdag 29 juli 2009 om 13:06
woensdag 29 juli 2009 om 13:19
Ik heb niet alle reacties gelezen maar ik vind dat er hier wel heel hard wordt geoordeeld. De mensen waar ik op doel hebben zeer waarschijnlijk zelf nog nooit echt liefdesverdriet gehad. Ik spreek uit ervaring als ik zeg dat het je sloopt, geestelijk maar ook lichamelijk. Dus dat het geen duidelijk ziektebeeld is, klopt naar mijn mening niet. Ik heb wel eens kotsend boven de plee gehangen van verdriet. Kon geen hap meer door mijn keel krijgen en lag alleen maar lusteloos op de bank. Ik kreeg slaapproblemen. Het is geen pretje als je een week lang geen nachtrust krijgt. Ik ben toen wel naar mijn werk (bijbaantje) gegaan maar kon daar nauwelijks functioneren. Dus ja, je voelt je wel degelijk echt ziek. Jammer dat er mensen zijn die het tegendeel beweren.
Alice: sterkte!
Alice: sterkte!
woensdag 29 juli 2009 om 13:25
quote:Loreyi schreef op 29 juli 2009 @ 13:06:
[...]
Die reactie snap ik dan weer niet helemaal =/
Nog een keer dan:
Er zijn nu eenmaal mensen die ondanks dat hun geliefde bij hen weggaat, overlijd of de scheiding aanvraagt toch door moeten. Zij gaan wel naar hun werk, zorgen toch voor de kinderen of gaan wel naar school. Loeky doet net alsof je kan zien aan het uiterlijke verdriet dat mensen hebben, hoeveel ze werkelijk van die persoon gehouden hebben.
Ieder mens zit nu eenmaal anders in elkaar. TO heeft het nodig om een dag alleen te zijn (of ze zich wel of niet ziek meld daar kan ik niet over oordelen). Dat is ook een luxe die ze heeft. Als je een eigen zaak hebt of kinderen kan je de poorten niet zomaar sluiten. Dan moet je door.
En dat betekend niet dat je verdriet minder is.
[...]
Die reactie snap ik dan weer niet helemaal =/
Nog een keer dan:
Er zijn nu eenmaal mensen die ondanks dat hun geliefde bij hen weggaat, overlijd of de scheiding aanvraagt toch door moeten. Zij gaan wel naar hun werk, zorgen toch voor de kinderen of gaan wel naar school. Loeky doet net alsof je kan zien aan het uiterlijke verdriet dat mensen hebben, hoeveel ze werkelijk van die persoon gehouden hebben.
Ieder mens zit nu eenmaal anders in elkaar. TO heeft het nodig om een dag alleen te zijn (of ze zich wel of niet ziek meld daar kan ik niet over oordelen). Dat is ook een luxe die ze heeft. Als je een eigen zaak hebt of kinderen kan je de poorten niet zomaar sluiten. Dan moet je door.
En dat betekend niet dat je verdriet minder is.
woensdag 29 juli 2009 om 13:25
Nou, ik heb wel eens vaker liefdesverdriet gehad maar ik huil een dag flink en ga daarna weer door met mijn leven. En natuurlijk ben ik dan nog wel heel verdrietig en erg down maar dat is het dan ook wel. En die gevoelens slijten vanzelf.
Zelfs bij het overlijden van naasten kan ik gewoon nog functioneren. Hoe verdrietig iets ook is, het leven gaat gewoon door hoor.
Zelfs bij het overlijden van naasten kan ik gewoon nog functioneren. Hoe verdrietig iets ook is, het leven gaat gewoon door hoor.
woensdag 29 juli 2009 om 13:26
Goed voor jezelf zorgen en balans zoeken.
Balans tussen een aantal goede huilbuien bij vertrouwde personen, en tussendoor effe wat anders gaan doen. Soms kan werken daarbij helpen, maar we weten niet welke baan TO heeft. De ene baan helpt meer om de gedachte te verzetten en de knop om te zetten dan de andere.
Een warm bad nemen, bij vriendin op de bank zitten, een mooie wandeling door het bos, eens voor een klein kindje zorgen, naar een mooie bloem kijken in het bos en de wind door je haren voelen.......
Ik zou zeggen...zoek de balans...en heel veel sterkte.
Balans tussen een aantal goede huilbuien bij vertrouwde personen, en tussendoor effe wat anders gaan doen. Soms kan werken daarbij helpen, maar we weten niet welke baan TO heeft. De ene baan helpt meer om de gedachte te verzetten en de knop om te zetten dan de andere.
Een warm bad nemen, bij vriendin op de bank zitten, een mooie wandeling door het bos, eens voor een klein kindje zorgen, naar een mooie bloem kijken in het bos en de wind door je haren voelen.......
Ik zou zeggen...zoek de balans...en heel veel sterkte.
woensdag 29 juli 2009 om 13:30
Loeky, in veel landen moet je zelfs een doktersverklaring hebben om je uberhaupt ziek te kunnen melden. Zouden ze hier ook moeten invoeren. Wil je je ziekmelden, dan eerst langs de dokter met je klachten.
Het leven gaat gewoon door. En eerlijk gezegd vind ik de reactie op het overgaan van een relatie van 4 maanden schrikbarend. De meeste mensen noemen het nauwelijks een relatie. En een beetje relativeringsvermogen en jezelf onder de kont schoppen kan helemaal geen kwaad. Verdriet mag er zijn, maar je moet het niet overdrijven.
Het leven gaat gewoon door. En eerlijk gezegd vind ik de reactie op het overgaan van een relatie van 4 maanden schrikbarend. De meeste mensen noemen het nauwelijks een relatie. En een beetje relativeringsvermogen en jezelf onder de kont schoppen kan helemaal geen kwaad. Verdriet mag er zijn, maar je moet het niet overdrijven.
woensdag 29 juli 2009 om 13:52
quote:Thyra schreef op 29 juli 2009 @ 13:30:
Loeky, in veel landen moet je zelfs een doktersverklaring hebben om je uberhaupt ziek te kunnen melden. Zouden ze hier ook moeten invoeren. Wil je je ziekmelden, dan eerst langs de dokter met je klachten. Vraag me af of alle huisartsen daar blij mee zijn, als ze bij elke griep een verklaring moeten schrijven (zeker wanneer er een epidemie is). Ook nog maar afwachten of je gelijk terecht kan, want volgens mij is dat ook niet altijd mogelijk.
Loeky, in veel landen moet je zelfs een doktersverklaring hebben om je uberhaupt ziek te kunnen melden. Zouden ze hier ook moeten invoeren. Wil je je ziekmelden, dan eerst langs de dokter met je klachten. Vraag me af of alle huisartsen daar blij mee zijn, als ze bij elke griep een verklaring moeten schrijven (zeker wanneer er een epidemie is). Ook nog maar afwachten of je gelijk terecht kan, want volgens mij is dat ook niet altijd mogelijk.
woensdag 29 juli 2009 om 14:03
De een jankt een keer en gaat weer door.
De ander niet en daar wil ik geen oordeel aan hangen.
Ik heb jaren terug een korte maar zeer heftige relatie met iemand gehad waar ik toen het na een paar maanden mis ging volledig stuk van was en wat veel meer impact had dan een relatie van 1 en 2 jaar.
Het heeft dus niet altijd met de duur te maken maar wellicht meer met het gevoel en het feit dat jouw diepe gevoel niet meer wordt beantwoord.
Ik ben wel weer gaan werken na dat weekend en een paar dagen vrij te hebben genomen maar mijn concentratie was 0 en de tranen prikten de hele dag in mijn ogen.
Hartstikke fijn en goed dat er mensen zijn die weer prima functioneren na zo'n knal. Er zijn ook mensen waarbij dat niet zo werkt.
Alice, dit gevoel ebt ook weer weg en je zult het echt weer een plaatsje gaan geven.
De enige remedie voor mij was goed janken maar vooral niet thuis bijven zitten en er weer op uit gaan. Leuke dingen doen met mensen die je dierbaar zijn en je zult zien dat de zon vanzelf weer gaat schijnen.
Sterkte.
De ander niet en daar wil ik geen oordeel aan hangen.
Ik heb jaren terug een korte maar zeer heftige relatie met iemand gehad waar ik toen het na een paar maanden mis ging volledig stuk van was en wat veel meer impact had dan een relatie van 1 en 2 jaar.
Het heeft dus niet altijd met de duur te maken maar wellicht meer met het gevoel en het feit dat jouw diepe gevoel niet meer wordt beantwoord.
Ik ben wel weer gaan werken na dat weekend en een paar dagen vrij te hebben genomen maar mijn concentratie was 0 en de tranen prikten de hele dag in mijn ogen.
Hartstikke fijn en goed dat er mensen zijn die weer prima functioneren na zo'n knal. Er zijn ook mensen waarbij dat niet zo werkt.
Alice, dit gevoel ebt ook weer weg en je zult het echt weer een plaatsje gaan geven.
De enige remedie voor mij was goed janken maar vooral niet thuis bijven zitten en er weer op uit gaan. Leuke dingen doen met mensen die je dierbaar zijn en je zult zien dat de zon vanzelf weer gaat schijnen.
Sterkte.
woensdag 29 juli 2009 om 14:09
Alice, ik heb een paar reacties hier gelezen, lang niet alles, maar ik wil je heel veel sterkte wensen!
Ooit heb ik ook heel veel liefdesverdriet gehad nadat mijn toenmalige vriend onze relatie uitmaakte na vijf maanden. Ik ben een week echt ziek geweest. Ik wist niet dat het bestond, maar het bestaat echt. Vrienden en familie waren echt geschrokken. Ik zag eruit als een levend lijk. Kon niet meer eten, viel kilo's af, lag in bed met hoofdpijn, keelpijn en kon alleen maar huilen. Daarna knapte ik op maar het heeft wel even een paar maanden geduurd voordat ik er overheen was. Nu, jaren later, wordt er nog weleens over gesproken dat ik destijds zo ziek was van liefdesverdriet. Ik vind dat sommigen daar ook wel erg makkelijk over oordelen en het is helemaal niet raar om even een dagje of een paar daagjes thuis te blijven en je er aan toe te geven.
Zorg wel dat je na een aantal dagen afleiding zoekt. Probeer dingen te zoeken waar je blij van wordt. Dus niet jankfilms kijken, ballads luisteren, maar ga desnoods de dvd van je favoriete cabaretier opzetten. Of ga babyfoto's kijken. Ga naar buiten, ga sporten. Houd een dagboek bij. Schrijf op hoe je je voelt. Dat lucht op. En het klinkt misschien heel afgezaagd: heb geen contact met je ex. Je moet hem echt even verwerken. Dit is het allermoeilijkste. Wis zijn telefoonnummer uit je telefoon. Wat je wel kunt doen is bijvoorbeeld zijn telefoonnr op een briefje schrijven en aan een vriendin geven of ergens verstoppen in een la, zodat je niet op een zwak moment gaat smsen of bellen. En ook hyves en msn zijn killing. Gooi hem daar uit. Anders ga je hem checken. Niet doen dus.
Maar gun eerst jezelf tijd om verdrietig te zijn. Je hebt de symptomen en gevoelens die vergelijkbaar zijn met een rouwproces (dat klinkt voor sommigen misschien heel vreemd, maar dat is écht zo).
Een korte relatie kan soms heel intens zijn. Vorig jaar ging een lange relatie van mij stuk. Daar ben ik ook erg verdrietig om geweest, maar dat was niet zo heftig als die ene keer na die relatie van vijf maanden.
Knuffel van mij en heel veel sterkte!
Ooit heb ik ook heel veel liefdesverdriet gehad nadat mijn toenmalige vriend onze relatie uitmaakte na vijf maanden. Ik ben een week echt ziek geweest. Ik wist niet dat het bestond, maar het bestaat echt. Vrienden en familie waren echt geschrokken. Ik zag eruit als een levend lijk. Kon niet meer eten, viel kilo's af, lag in bed met hoofdpijn, keelpijn en kon alleen maar huilen. Daarna knapte ik op maar het heeft wel even een paar maanden geduurd voordat ik er overheen was. Nu, jaren later, wordt er nog weleens over gesproken dat ik destijds zo ziek was van liefdesverdriet. Ik vind dat sommigen daar ook wel erg makkelijk over oordelen en het is helemaal niet raar om even een dagje of een paar daagjes thuis te blijven en je er aan toe te geven.
Zorg wel dat je na een aantal dagen afleiding zoekt. Probeer dingen te zoeken waar je blij van wordt. Dus niet jankfilms kijken, ballads luisteren, maar ga desnoods de dvd van je favoriete cabaretier opzetten. Of ga babyfoto's kijken. Ga naar buiten, ga sporten. Houd een dagboek bij. Schrijf op hoe je je voelt. Dat lucht op. En het klinkt misschien heel afgezaagd: heb geen contact met je ex. Je moet hem echt even verwerken. Dit is het allermoeilijkste. Wis zijn telefoonnummer uit je telefoon. Wat je wel kunt doen is bijvoorbeeld zijn telefoonnr op een briefje schrijven en aan een vriendin geven of ergens verstoppen in een la, zodat je niet op een zwak moment gaat smsen of bellen. En ook hyves en msn zijn killing. Gooi hem daar uit. Anders ga je hem checken. Niet doen dus.
Maar gun eerst jezelf tijd om verdrietig te zijn. Je hebt de symptomen en gevoelens die vergelijkbaar zijn met een rouwproces (dat klinkt voor sommigen misschien heel vreemd, maar dat is écht zo).
Een korte relatie kan soms heel intens zijn. Vorig jaar ging een lange relatie van mij stuk. Daar ben ik ook erg verdrietig om geweest, maar dat was niet zo heftig als die ene keer na die relatie van vijf maanden.
Knuffel van mij en heel veel sterkte!
Zwaartekracht is niet verantwoordelijk voor het feit dat mensen op elkaar vallen (Albert Einstein)
woensdag 29 juli 2009 om 14:22
Ik vind dat het geen keus moet zijn of je wel of niet gaat werken. Je hebt gewoon je verplichtingen. Als je een kleine baby zou hebben dan zou je die ook moeten voeden en verzorgen. Daar vergelijk ik het altijd mee, en dan blijkt vaak dat je veel meer kan opbrengen dan als je bij jezelf denkt dat je het echt niet aankan. Maar ik ben heel rationeel ingesteld: wat moet dat moet, of het nou gaat of niet! Huilen doe je in je eigen tijd en niet ten koste van werk, collega's of anderen die er nix aan kunnen doen maar er wel last van hebben als je 'het even niet meer denkt aan te kunnen'.
woensdag 29 juli 2009 om 14:29
Wil toch nog even terugkomen op het feit ziekmelden/vrijnemen
Als mijn relatie vanavond uitgaat, ik stort in en besluit morgenochtend niet te gaan werken kan ik echt mijn baas niet opbellen om te zeggen:
"zeg baas, ik heb ontzettende liefdesverdriet en ik neem dus een vrije dag op"
Ik denk dat mijn baas me naar mijn verstand vraagt, en ik dnek de meeste bazen
Dus ziekmelden LIJKT me het meest voor de hand liggend in dit geval, denk ook dat daar de aanname van ziekmelden vandaan kwam
Als mijn relatie vanavond uitgaat, ik stort in en besluit morgenochtend niet te gaan werken kan ik echt mijn baas niet opbellen om te zeggen:
"zeg baas, ik heb ontzettende liefdesverdriet en ik neem dus een vrije dag op"
Ik denk dat mijn baas me naar mijn verstand vraagt, en ik dnek de meeste bazen
Dus ziekmelden LIJKT me het meest voor de hand liggend in dit geval, denk ook dat daar de aanname van ziekmelden vandaan kwam
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
woensdag 29 juli 2009 om 14:36
Summerdance, dit heb ik dus 3 weken wel gedaan, precies zoals jij het omschrijft, vriend maakt het 's avonds uit en ik heb ochtend erna werk gebeld, m'n naaste collega, en gezegd (niet eens gevraagd bedenk ik me nu) dat ik vrij nam, en haar gevraagd dit door te geven aan onze baas. Mijn baas en mijn naaste collega's begrepen het allemaal heel erg goed, en ik kreeg zelfs 'sterkte' smsjes van baas en collega's. Mijn werkgever / baas is gelukkig heel sociaal t.o.v. het personeel, zolang er geen misbruik van wordt gemaakt!
woensdag 29 juli 2009 om 14:42
Toen vorig jaar mijn langere relatie uitging, had ik net een paar maanden een nieuwe baan. Ik wilde met niet laten kennen en ben 's ochtends vroeg naar mijn werk gegaan (hele nacht niet geslapen). Ik had tot half drie 's nachts met mijn ex gepraat en ben toen zijn we uitelkaar gegaan, ben ik naar mijn huis gegaan.
Ik ben die ochtend wel direct naar mijn manager gegaan en heb het uitgelegd (wel half huilend overigens). Ik mocht toen naar huis, maar ben gebleven, tot het in de loop van de dag niet meer ging. Ik ben toen naar huis gegaan, ben de volgende dag ook thuis gebleven en toen ik de dag erna weer op mijn werk kwam, was de manager verbaasd dat ik er alweer was.
Ik heb de instelling dat je moet proberen naar je werk te gaan, maar als het niet gaat, dan gaat het niet. Het moet namelijk ook niet zo zijn dat andere mensen er last van (kunnen) hebben dat jij verdrietig bent omdat je relatie uit is. Dan kun je beter thuisblijven. Sowieso heeft het geen zin om huilend op je werk te zitten. Een keer een huilbui geeft natuurlijk niet, maar als je daar zit en je kunt feitelijk niets doen, blijf dan maar thuis.
Overigens leverde ik aan het eind van de maand mijn verlofurenkaart in en had ik die uren die ik thuis was gebleven ivm met mijn relatiebreuk opgeschreven als vakantieverlof. Mijn manager heeft het doorgestreept en heeft er ziekteverlof van gemaakt. Ik reageerde toen met een: "huh?" Hij zei dat ik alles behalve leuk thuis had gezeten toen, dus dat het gewoon ziekteverlof werd.
Ik ben die ochtend wel direct naar mijn manager gegaan en heb het uitgelegd (wel half huilend overigens). Ik mocht toen naar huis, maar ben gebleven, tot het in de loop van de dag niet meer ging. Ik ben toen naar huis gegaan, ben de volgende dag ook thuis gebleven en toen ik de dag erna weer op mijn werk kwam, was de manager verbaasd dat ik er alweer was.
Ik heb de instelling dat je moet proberen naar je werk te gaan, maar als het niet gaat, dan gaat het niet. Het moet namelijk ook niet zo zijn dat andere mensen er last van (kunnen) hebben dat jij verdrietig bent omdat je relatie uit is. Dan kun je beter thuisblijven. Sowieso heeft het geen zin om huilend op je werk te zitten. Een keer een huilbui geeft natuurlijk niet, maar als je daar zit en je kunt feitelijk niets doen, blijf dan maar thuis.
Overigens leverde ik aan het eind van de maand mijn verlofurenkaart in en had ik die uren die ik thuis was gebleven ivm met mijn relatiebreuk opgeschreven als vakantieverlof. Mijn manager heeft het doorgestreept en heeft er ziekteverlof van gemaakt. Ik reageerde toen met een: "huh?" Hij zei dat ik alles behalve leuk thuis had gezeten toen, dus dat het gewoon ziekteverlof werd.
Zwaartekracht is niet verantwoordelijk voor het feit dat mensen op elkaar vallen (Albert Einstein)
woensdag 29 juli 2009 om 14:45
Super sociale manger dan lasagne. Maar jij hebt het wel netjes geregeld door er niet vanuit te gaan dat je gewoon weg kan blijven na het ziekmelden. Ik denk dat je binnen elke relatie weleens een nacht hebt waarin gepraat, gehuild en geschreeuwd wordt, ook al ga je niet uit elkaar. Dan nog hoor je gewoon op je werk te zijn, of inderdaad op te bellen en vrij te nemen (als dat kan met je werk).
woensdag 29 juli 2009 om 14:46
quote:Thyra schreef op 29 juli 2009 @ 14:27:
Bianca, ik zei dat in reactie op Mariannanas die zei dat ze snapte waarom het glazen plafond bestond, ik beaam dat, want de tendens hier in het topic is 'als je je niet goed voelt ga je niet werken' en dat is níet mijn mening.Mijn excuses, ik las het verkeerd.
Bianca, ik zei dat in reactie op Mariannanas die zei dat ze snapte waarom het glazen plafond bestond, ik beaam dat, want de tendens hier in het topic is 'als je je niet goed voelt ga je niet werken' en dat is níet mijn mening.Mijn excuses, ik las het verkeerd.
