Relaties
alle pijlers
Ik kan zoons geaardheid niet aanvaarden
zaterdag 7 november 2015 om 12:11
Ongeveer anderhalf jaar geleden vertelde mijn zoon voor het eerst dat hij denkt dat hij homoseksueel is. Hij was toen 19 jaar en we vonden dit nog veel te vroeg om zo’n dingen zeker te weten. Vooral mijn man vindt dit niet bespreekbaar. We hebben toen heel intensief gesproken over wat in hem omging en na een tijdje gaf zoon aan dat hij er niet helemaal over uit was en nog niet helemaal zeker was wat zijn geaardheid was. De relatie tussen zoon en zijn vader is hierdoor wel sterk bekoeld, alsof er toch een afstand is gekomen. We hebben het onderwerp in de maanden die erop volgde laten rusten. Zoon kreeg in die periode ook een vriendin.
Een tijdje geleden gaf zoon aan dat hij nog steeds denkt homo te zijn. Hij is verliefd op een vriend en hij ook op hem, ze hebben dit al tegen elkaar uitgesproken en hebben al gekust. Ik ben kwaad dat hij ons een jaar heeft voorgelogen, dat hij ons voorgehouden heeft dat zijn gevoelens veranderd waren. Hoe hard ik ook probeer, ik kan dit niet gewoon aanvaarden. Ik wil beter voor mijn kind. Tegenwoordig lijkt homo/bi zijn wel een modeverschijnsel. Je ‘moet’ wel eens experimenteren met iemand van het zelfde geslacht, anders tel je niet meer mee. Zoon is een harde bikkel, een doorzetter. Ik zie hem helemaal niet als homoseksueel. Ik zie zo’n levensstijl ook gewoon niet passen bij mijn zoon en als ik eerlijk ben vind ik het vies. Zoon heeft al een paar keer over zijn “vriend” verteld, over hoe graag hij bij hem is, maar dit wil ik helemaal niet weten. Ik kan er niet met hem niet over spreken.
Ik hou zielsveel van mijn zoon, maar dit deel kan ik echt niet aanvaarden. Ik wil hem hierover niet verliezen. Zijn er hier ouders die hetzelfde hebben meegemaakt? Hoe zijn jullie hier mee omgegaan? Weet iemand een manier om hier samen met mijn zoon door te komen?
Een tijdje geleden gaf zoon aan dat hij nog steeds denkt homo te zijn. Hij is verliefd op een vriend en hij ook op hem, ze hebben dit al tegen elkaar uitgesproken en hebben al gekust. Ik ben kwaad dat hij ons een jaar heeft voorgelogen, dat hij ons voorgehouden heeft dat zijn gevoelens veranderd waren. Hoe hard ik ook probeer, ik kan dit niet gewoon aanvaarden. Ik wil beter voor mijn kind. Tegenwoordig lijkt homo/bi zijn wel een modeverschijnsel. Je ‘moet’ wel eens experimenteren met iemand van het zelfde geslacht, anders tel je niet meer mee. Zoon is een harde bikkel, een doorzetter. Ik zie hem helemaal niet als homoseksueel. Ik zie zo’n levensstijl ook gewoon niet passen bij mijn zoon en als ik eerlijk ben vind ik het vies. Zoon heeft al een paar keer over zijn “vriend” verteld, over hoe graag hij bij hem is, maar dit wil ik helemaal niet weten. Ik kan er niet met hem niet over spreken.
Ik hou zielsveel van mijn zoon, maar dit deel kan ik echt niet aanvaarden. Ik wil hem hierover niet verliezen. Zijn er hier ouders die hetzelfde hebben meegemaakt? Hoe zijn jullie hier mee omgegaan? Weet iemand een manier om hier samen met mijn zoon door te komen?
zondag 8 november 2015 om 17:05
quote:jamie09 schreef op 08 november 2015 @ 15:51:
[...]
Tussen man en zoon is het koude oorlog, die praten helemaal niet meer tegen elkaar. Ook tegen mij zwijgt man het onderwerp dood.Zoek hulp voor je man en jou. Je man kan net zo goed koude oorlog gaan voeren met jullie zoon omdat hij tien tenen heeft. Hier komt niks goeds uit voort. Snap je dat? Dat je seksuele voorkeur een basisgegeven is? Zelfs bij biseksualiteit.
[...]
Tussen man en zoon is het koude oorlog, die praten helemaal niet meer tegen elkaar. Ook tegen mij zwijgt man het onderwerp dood.Zoek hulp voor je man en jou. Je man kan net zo goed koude oorlog gaan voeren met jullie zoon omdat hij tien tenen heeft. Hier komt niks goeds uit voort. Snap je dat? Dat je seksuele voorkeur een basisgegeven is? Zelfs bij biseksualiteit.
zondag 8 november 2015 om 17:09
quote:Fiorah schreef op 08 november 2015 @ 13:50:
Wat jij zegt, Eleonora, over jouw vriend, is wat mij ook zo opviel aan vriendinnen van mij. Hun ouders konden het echt maar heel moeilijk verkroppen dat zij op elkaar vielen... en waren daar ook open over. Ik kon daar op een gegeven moment (dan hebben we het dus over een aantal jaar dat ze al samen waren) écht niet meer zoveel geduld voor opbrengen. Maar mijn vriendinnen waren heel geduldig en vergeeflijk naar hun ouders, zonder daarbij zichzelf te verloochenen. Zo knap vind ik dat!
Een vriendin van mij gaat op dit moment door zo'n proces met haar familie. Eerst aan haar broers en zussen verteld. Haar bloedeigen tweelingzus liet haar vallen! Een broer is redelijk okee. En een nichtje (dochter van een broer) is juist superlief en steunt haar.
Maar alle broers en zussen smeekten haar om het niet aan hun moeder te vertellen, die zou er aan onderdoor gaan.
Daar heeft ze een jaar ofzo aan voldaan, met veel pijn. Maar ze blijft maar open staan, ook voor die negatieve broers en zussen. Zo knap.
En nu het echt niet meer anders kon voor haar gevoel, heeft ze het wel verteld aan haar moeder. Niet dat ze ook al getrouwd is met een vrouw en ze samen een kindje hebben (haar vriendin heeft het gebaard). Maar wel dat ze niet op mannen valt. Moeder reageerde veel beter dan de hypocriete broers en zussen*! Stond niet keihard te juichen, maar gaf wel meteen aan dat ze haar dochter niet kwijt wilde en dat het goed was.
Nu de volgende stappen... proberen te vertellen dat ze al jaren met een vrouw samen leeft, getrouwd is, een kindje heeft.
*bv. broer ging zelf vreemd en dat soort dingen... en dat mag dan allemaal wel?
Zo intens verdrietig vind ik het voor die vriendin... dat haar eigen moeder, meeste broers en zussen (sommige wel) nog niet eens op kraamvisite is geweest en dat ze niet de ervaringen over het moederschap met haar bloedeigen moeder kan delen.
Zo'n relatie wil jij toch hopelijk niet met je zoon, Jamie09? Vol geheimen?
@Eleonora, ik heb bewondering voor jouw geduld en manier van verwoorden. Hopelijk krijg jij TO beter 'mee' op die manier.
Wat jij zegt, Eleonora, over jouw vriend, is wat mij ook zo opviel aan vriendinnen van mij. Hun ouders konden het echt maar heel moeilijk verkroppen dat zij op elkaar vielen... en waren daar ook open over. Ik kon daar op een gegeven moment (dan hebben we het dus over een aantal jaar dat ze al samen waren) écht niet meer zoveel geduld voor opbrengen. Maar mijn vriendinnen waren heel geduldig en vergeeflijk naar hun ouders, zonder daarbij zichzelf te verloochenen. Zo knap vind ik dat!
Een vriendin van mij gaat op dit moment door zo'n proces met haar familie. Eerst aan haar broers en zussen verteld. Haar bloedeigen tweelingzus liet haar vallen! Een broer is redelijk okee. En een nichtje (dochter van een broer) is juist superlief en steunt haar.
Maar alle broers en zussen smeekten haar om het niet aan hun moeder te vertellen, die zou er aan onderdoor gaan.
Daar heeft ze een jaar ofzo aan voldaan, met veel pijn. Maar ze blijft maar open staan, ook voor die negatieve broers en zussen. Zo knap.
En nu het echt niet meer anders kon voor haar gevoel, heeft ze het wel verteld aan haar moeder. Niet dat ze ook al getrouwd is met een vrouw en ze samen een kindje hebben (haar vriendin heeft het gebaard). Maar wel dat ze niet op mannen valt. Moeder reageerde veel beter dan de hypocriete broers en zussen*! Stond niet keihard te juichen, maar gaf wel meteen aan dat ze haar dochter niet kwijt wilde en dat het goed was.
Nu de volgende stappen... proberen te vertellen dat ze al jaren met een vrouw samen leeft, getrouwd is, een kindje heeft.
*bv. broer ging zelf vreemd en dat soort dingen... en dat mag dan allemaal wel?
Zo intens verdrietig vind ik het voor die vriendin... dat haar eigen moeder, meeste broers en zussen (sommige wel) nog niet eens op kraamvisite is geweest en dat ze niet de ervaringen over het moederschap met haar bloedeigen moeder kan delen.
Zo'n relatie wil jij toch hopelijk niet met je zoon, Jamie09? Vol geheimen?
@Eleonora, ik heb bewondering voor jouw geduld en manier van verwoorden. Hopelijk krijg jij TO beter 'mee' op die manier.
You can never have too many hats, gloves and shoes
zondag 8 november 2015 om 17:18
quote:Fiorah schreef op 08 november 2015 @ 14:42:
[...]
[ The Real L-word]
Ik ken het wel maar heb het zelf niet gezien. Is het de moeite waard?
Nee. Ik vond het een verzameling "ik kom op tv"-geile meiden waarin ik niks herkende van mezelf, mijn eigen lesbische vrienden en kennissen. Totaal hysterisch zijn de meesten.
De enigen die nog een heel klein beetje puur waren, was het stelletje van de comedienne en het knappe jonge meisje dat zich door niemand anders liet versieren omdat ze gewoon verliefd was op die comedienne.
[...]
[ The Real L-word]
Ik ken het wel maar heb het zelf niet gezien. Is het de moeite waard?
Nee. Ik vond het een verzameling "ik kom op tv"-geile meiden waarin ik niks herkende van mezelf, mijn eigen lesbische vrienden en kennissen. Totaal hysterisch zijn de meesten.
De enigen die nog een heel klein beetje puur waren, was het stelletje van de comedienne en het knappe jonge meisje dat zich door niemand anders liet versieren omdat ze gewoon verliefd was op die comedienne.
You can never have too many hats, gloves and shoes
zondag 8 november 2015 om 17:23
zondag 8 november 2015 om 17:38
quote:lux. schreef op 08 november 2015 @ 16:14:
[...]
Nou dan lees je het echt totaal verkeerd.
Ik bedoelde namelijk exact je laatste zin. Als ze eenmaal uit de kast zijn, dan denken ze eindelijk: fuck it, ik trek me niks van anderen aan en ga voor waar ik mezelf goed bij voel.
Maar er zullen ook homo's zijn die dat best zouden willen, maar toch niet durven. En homo's die daar geen behoefte aan hebben.
Net zoals dat je hetero's hebt die liever niet opvallend gekleed gaan, hetero's die het best zouden willen, maar zich dan toch overdressed voelen, en hetero's zoals mijn nichtje, die gewoon in vol ornaat van hun stijl genieten zoals zij dat willen.
En met alles is niks mis. Ik denk alleen dat je soms pas voor een kledingstijl die je eigenlijk cool vindt kunt kiezen als je in het reine bent gekomen met wat dat voor beeld van je schetst in de maatschappij. Of als je je realiseert dat het er niet toe doet wat de maatschappij vindt en er altijd wel wat is.
Wel denk ik dat je automatisch meer in een bepaalde stijl gaat kleden en praten door je omgeving, dus het kan ook uitvergroot worden als je plots veel homoseksuele vrienden krijgt. Je denkt: goh dat staat leuk. Daarom loopt heel Amsterdam qua vrouwen op bikerboots met skinny jeans en een blousje erboven, en praten ze met een Gooische R.
Okee, hier snap ik je wel. Maar in je andere post kan ik me nog steeds niet vinden in de bewoordingen: "Daar is ook niks mis mee, trots zijn op je seksualiteit en dat uitdragen, maar zo zíjn ze niet, zo kíezen ze op een gegeven moment te zijn."
Zo zíjn ze wel.
[...]
Nou dan lees je het echt totaal verkeerd.
Ik bedoelde namelijk exact je laatste zin. Als ze eenmaal uit de kast zijn, dan denken ze eindelijk: fuck it, ik trek me niks van anderen aan en ga voor waar ik mezelf goed bij voel.
Maar er zullen ook homo's zijn die dat best zouden willen, maar toch niet durven. En homo's die daar geen behoefte aan hebben.
Net zoals dat je hetero's hebt die liever niet opvallend gekleed gaan, hetero's die het best zouden willen, maar zich dan toch overdressed voelen, en hetero's zoals mijn nichtje, die gewoon in vol ornaat van hun stijl genieten zoals zij dat willen.
En met alles is niks mis. Ik denk alleen dat je soms pas voor een kledingstijl die je eigenlijk cool vindt kunt kiezen als je in het reine bent gekomen met wat dat voor beeld van je schetst in de maatschappij. Of als je je realiseert dat het er niet toe doet wat de maatschappij vindt en er altijd wel wat is.
Wel denk ik dat je automatisch meer in een bepaalde stijl gaat kleden en praten door je omgeving, dus het kan ook uitvergroot worden als je plots veel homoseksuele vrienden krijgt. Je denkt: goh dat staat leuk. Daarom loopt heel Amsterdam qua vrouwen op bikerboots met skinny jeans en een blousje erboven, en praten ze met een Gooische R.
Okee, hier snap ik je wel. Maar in je andere post kan ik me nog steeds niet vinden in de bewoordingen: "Daar is ook niks mis mee, trots zijn op je seksualiteit en dat uitdragen, maar zo zíjn ze niet, zo kíezen ze op een gegeven moment te zijn."
Zo zíjn ze wel.
You can never have too many hats, gloves and shoes
zondag 8 november 2015 om 17:50
quote:patsy--stone schreef op 08 november 2015 @ 17:18:
[...]
Nee. Ik vond het een verzameling "ik kom op tv"-geile meiden waarin ik niks herkende van mezelf, mijn eigen lesbische vrienden en kennissen. Totaal hysterisch zijn de meesten.
De enigen die nog een heel klein beetje puur waren, was het stelletje van de comedienne en het knappe jonge meisje dat zich door niemand anders liet versieren omdat ze gewoon verliefd was op die comedienne.Ik vond de 'gewone' L-word amusant zoals ik zoveel series amusant vind, in de wetenschap dat het een geschreven en geromantiseerd scenario is met alleen maar hele knappe mensen erin. Verder ben ik sowieso niet zo van de reality-shows dus op zich trekt het me niet, maar ik kan me ook wel weer voorstellen dat het interessant is om te kijken.
[...]
Nee. Ik vond het een verzameling "ik kom op tv"-geile meiden waarin ik niks herkende van mezelf, mijn eigen lesbische vrienden en kennissen. Totaal hysterisch zijn de meesten.
De enigen die nog een heel klein beetje puur waren, was het stelletje van de comedienne en het knappe jonge meisje dat zich door niemand anders liet versieren omdat ze gewoon verliefd was op die comedienne.Ik vond de 'gewone' L-word amusant zoals ik zoveel series amusant vind, in de wetenschap dat het een geschreven en geromantiseerd scenario is met alleen maar hele knappe mensen erin. Verder ben ik sowieso niet zo van de reality-shows dus op zich trekt het me niet, maar ik kan me ook wel weer voorstellen dat het interessant is om te kijken.
zondag 8 november 2015 om 17:55
quote:Fiorah schreef op 08 november 2015 @ 17:50:
[...]
Ik vond de 'gewone' L-word amusant zoals ik zoveel series amusant vind, in de wetenschap dat het een geschreven en geromantiseerd scenario is met alleen maar hele knappe mensen erin. Verder ben ik sowieso niet zo van de reality-shows dus op zich trekt het me niet, maar ik kan me ook wel weer voorstellen dat het interessant is om te kijken.
Ja precies, The L-word vond ik ook geinig, op die manier.
Maar The Real L-word heeft eigenlijk helemaal niks te maken met The L-word, alleen de slecht gekozen titel. The Real L-word lijkt eerder op Big Brother ofzo.
[...]
Ik vond de 'gewone' L-word amusant zoals ik zoveel series amusant vind, in de wetenschap dat het een geschreven en geromantiseerd scenario is met alleen maar hele knappe mensen erin. Verder ben ik sowieso niet zo van de reality-shows dus op zich trekt het me niet, maar ik kan me ook wel weer voorstellen dat het interessant is om te kijken.
Ja precies, The L-word vond ik ook geinig, op die manier.
Maar The Real L-word heeft eigenlijk helemaal niks te maken met The L-word, alleen de slecht gekozen titel. The Real L-word lijkt eerder op Big Brother ofzo.
You can never have too many hats, gloves and shoes
zondag 8 november 2015 om 17:56
Jamie, ik hoop voor je zoon dat zijn broers en zussen het wel accepteren, net als zijn vrienden en de ouders van zijn vriend. Wat zal hij zich eenzaam en verdrietig voelen. Papa praat niet meer tegen hem, mama verzwijgt het liever. Hopelijk is hij in staat om die kracht waarover je het hebt ook in deze periode in te zetten en, mochten jullie het niet kunnen accepteren, te gebruiken om op eigen benen te staan zonder ouders om op terug te vallen.
Dat je hier nog mee leest en schrijft, zie ik wel als bereidwilligheid om een stap verder te komen. Met alleen meelezen kom je er natuurlijk niet. Kruip uit dat benauwde wereldje van je, zodat je kunt zien dat er homo's in alle soorten en maten zijn, dat het leven niet gaat volgens je verwachtingen en dat je een ander niet kunt opdringen wat jij vindt wat hoort.
Dat je hier nog mee leest en schrijft, zie ik wel als bereidwilligheid om een stap verder te komen. Met alleen meelezen kom je er natuurlijk niet. Kruip uit dat benauwde wereldje van je, zodat je kunt zien dat er homo's in alle soorten en maten zijn, dat het leven niet gaat volgens je verwachtingen en dat je een ander niet kunt opdringen wat jij vindt wat hoort.
zondag 8 november 2015 om 18:32
quote:jamie09 schreef op 08 november 2015 @ 15:51:
[...]
Ik heb het laatste jaar hier niet meer over nagedacht. Zoon kreeg een vriendin, ik dacht dat het 'probleem' van de baan was, voor mij is dit nieuw.
Ik praat hier eigenlijk met niemand over. Ik heb aan zoon wel gezegd dat ik hem heel graag zie, dat dit niet veranderd is. Hij probeert soms te praten over hoe hij het te weten is gekomen dat hij op zijn vriend verliefd is geworden, maar ik vind het lastig om hier naar te luisteren en ik verander vaak het onderwerp. Ik probeer wel, maar ik kan hem niet meer begrijpen. Tussen man en zoon is het koude oorlog, die praten helemaal niet meer tegen elkaar. Ook tegen mij zwijgt man het onderwerp dood.
Eleonora-1, ik heb met tranen in mijn ogen je post gelezen. Bedankt voor je lieve woorden.
Hai Jamie,
Graag geschreven, de lieve woorden.
Ik zie je strijd. Ik probeer me in je te verplaatsten. Heel eerlijk, dat is moeilijk voor me, hoe vreemd je dat misschien ook zult vinden maar ik sta qua opvattingen over homoseksualiteit precies tegenover jou.
Toch wil ik je helpen.
Dat meen ik.
Want hoewel ik getwijfeld heb over de echtheid van dit topic (er openen regelmatig mensen topics gewoon voor de lol over controversiële onderwerpen puur om te zien welk effect dat heeft op de forummers) ik zie intussen in dat wat jij schrijft misschien voor mij persoonlijk onbegrijpelijk is, er zijn natuurlijk veel meer mensen die worstelen met de geaardheid van hun kinderen.
Ik hoop dat je door hier te schrijven een beetje meer de ruimte krijgt in je geest om je zoon te nemen zoals hij is. En dat zal absoluut tijd nodig hebben.
Dat je man en zoon niet met elkaar praten slaat me koud om mijn hart.
Zoals Mienbillekes ook al schreef, jij bent zijn moeder, probeer een brug te slaan tussen je man en je zoon.
Denk je dat dat kan?
Hoe zie je het voor je, de komende tijd?
Je man kan toch niet blíjven zwijgen tegen je zoon? Dat lijkt me een onhoudbare situatie.
Ik begrijp dat de ferme postings je af kunnen schrikken maar hopelijk zie je ook dat mensen proberen met je mee te denken en je van alles proberen uit te leggen. Ook zij die dat niet in alleen maar vriendelijke bewoordingen doen. Bijvoorbeeld zij die er vanuit hun eigen geaardheid ervaring mee hebben of een aantal moeders met homoseksuele kinderen, die ik hier ook al heb zien posten.
Met andere woorden, ik hoop dat je de uitgestoken handen hier aanpakt.
[...]
Ik heb het laatste jaar hier niet meer over nagedacht. Zoon kreeg een vriendin, ik dacht dat het 'probleem' van de baan was, voor mij is dit nieuw.
Ik praat hier eigenlijk met niemand over. Ik heb aan zoon wel gezegd dat ik hem heel graag zie, dat dit niet veranderd is. Hij probeert soms te praten over hoe hij het te weten is gekomen dat hij op zijn vriend verliefd is geworden, maar ik vind het lastig om hier naar te luisteren en ik verander vaak het onderwerp. Ik probeer wel, maar ik kan hem niet meer begrijpen. Tussen man en zoon is het koude oorlog, die praten helemaal niet meer tegen elkaar. Ook tegen mij zwijgt man het onderwerp dood.
Eleonora-1, ik heb met tranen in mijn ogen je post gelezen. Bedankt voor je lieve woorden.
Hai Jamie,
Graag geschreven, de lieve woorden.
Ik zie je strijd. Ik probeer me in je te verplaatsten. Heel eerlijk, dat is moeilijk voor me, hoe vreemd je dat misschien ook zult vinden maar ik sta qua opvattingen over homoseksualiteit precies tegenover jou.
Toch wil ik je helpen.
Dat meen ik.
Want hoewel ik getwijfeld heb over de echtheid van dit topic (er openen regelmatig mensen topics gewoon voor de lol over controversiële onderwerpen puur om te zien welk effect dat heeft op de forummers) ik zie intussen in dat wat jij schrijft misschien voor mij persoonlijk onbegrijpelijk is, er zijn natuurlijk veel meer mensen die worstelen met de geaardheid van hun kinderen.
Ik hoop dat je door hier te schrijven een beetje meer de ruimte krijgt in je geest om je zoon te nemen zoals hij is. En dat zal absoluut tijd nodig hebben.
Dat je man en zoon niet met elkaar praten slaat me koud om mijn hart.
Zoals Mienbillekes ook al schreef, jij bent zijn moeder, probeer een brug te slaan tussen je man en je zoon.
Denk je dat dat kan?
Hoe zie je het voor je, de komende tijd?
Je man kan toch niet blíjven zwijgen tegen je zoon? Dat lijkt me een onhoudbare situatie.
Ik begrijp dat de ferme postings je af kunnen schrikken maar hopelijk zie je ook dat mensen proberen met je mee te denken en je van alles proberen uit te leggen. Ook zij die dat niet in alleen maar vriendelijke bewoordingen doen. Bijvoorbeeld zij die er vanuit hun eigen geaardheid ervaring mee hebben of een aantal moeders met homoseksuele kinderen, die ik hier ook al heb zien posten.
Met andere woorden, ik hoop dat je de uitgestoken handen hier aanpakt.
zondag 8 november 2015 om 18:36
quote:Eleonora-1 schreef op 08 november 2015 @ 18:32:
[...]
Hai Jamie,
Graag geschreven, de lieve woorden.
Ik zie je strijd. Ik probeer me in je te verplaatsten. Heel eerlijk, dat is moeilijk voor me, hoe vreemd je dat misschien ook zult vinden maar ik sta qua opvattingen over homoseksualiteit precies tegenover jou.
Toch wil ik je helpen.
Dat meen ik.
Want hoewel ik getwijfeld heb over de echtheid van dit topic (er openen regelmatig mensen topics gewoon voor de lol over controversiële onderwerpen puur om te zien welk effect dat heeft op de forummers) ik zie intussen in dat wat jij schrijft misschien voor mij persoonlijk onbegrijpelijk is, er zijn natuurlijk veel meer mensen die worstelen met de geaardheid van hun kinderen.
Ik hoop dat je door hier te schrijven een beetje meer de ruimte krijgt in je geest om je zoon te nemen zoals hij is. En dat zal absoluut tijd nodig hebben.
Dat je man en zoon niet met elkaar praten slaat me koud om mijn hart.
Zoals Mienbillekes ook al schreef, jij bent zijn moeder, probeer een brug te slaan tussen je man en je zoon.
Denk je dat dat kan?
Hoe zie je het voor je, de komende tijd?
Je man kan toch niet blíjven zwijgen tegen je zoon? Dat lijkt me een onhoudbare situatie.
Ik begrijp dat de ferme postings je af kunnen schrikken maar hopelijk zie je ook dat mensen proberen met je mee te denken en je van alles proberen uit te leggen. Ook zij die dat niet in alleen maar vriendelijke bewoordinghen doen. Bijvoorbeeld zij die er vanuit hun eigen geaardheid ervaring mee hebben of een aantal moeders met homoseksuele kinderen, die ik hier ook al heb zien posten.
Met andere woorden, ik hoop dat je de uitgestoken handen hier aanpakt.prachtig verwoord
[...]
Hai Jamie,
Graag geschreven, de lieve woorden.
Ik zie je strijd. Ik probeer me in je te verplaatsten. Heel eerlijk, dat is moeilijk voor me, hoe vreemd je dat misschien ook zult vinden maar ik sta qua opvattingen over homoseksualiteit precies tegenover jou.
Toch wil ik je helpen.
Dat meen ik.
Want hoewel ik getwijfeld heb over de echtheid van dit topic (er openen regelmatig mensen topics gewoon voor de lol over controversiële onderwerpen puur om te zien welk effect dat heeft op de forummers) ik zie intussen in dat wat jij schrijft misschien voor mij persoonlijk onbegrijpelijk is, er zijn natuurlijk veel meer mensen die worstelen met de geaardheid van hun kinderen.
Ik hoop dat je door hier te schrijven een beetje meer de ruimte krijgt in je geest om je zoon te nemen zoals hij is. En dat zal absoluut tijd nodig hebben.
Dat je man en zoon niet met elkaar praten slaat me koud om mijn hart.
Zoals Mienbillekes ook al schreef, jij bent zijn moeder, probeer een brug te slaan tussen je man en je zoon.
Denk je dat dat kan?
Hoe zie je het voor je, de komende tijd?
Je man kan toch niet blíjven zwijgen tegen je zoon? Dat lijkt me een onhoudbare situatie.
Ik begrijp dat de ferme postings je af kunnen schrikken maar hopelijk zie je ook dat mensen proberen met je mee te denken en je van alles proberen uit te leggen. Ook zij die dat niet in alleen maar vriendelijke bewoordinghen doen. Bijvoorbeeld zij die er vanuit hun eigen geaardheid ervaring mee hebben of een aantal moeders met homoseksuele kinderen, die ik hier ook al heb zien posten.
Met andere woorden, ik hoop dat je de uitgestoken handen hier aanpakt.prachtig verwoord
zondag 8 november 2015 om 18:36
quote:Fiorah schreef op 08 november 2015 @ 17:50:
[...]
Ik vond de 'gewone' L-word amusant zoals ik zoveel series amusant vind, in de wetenschap dat het een geschreven en geromantiseerd scenario is met alleen maar hele knappe mensen erin. Verder ben ik sowieso niet zo van de reality-shows dus op zich trekt het me niet, maar ik kan me ook wel weer voorstellen dat het interessant is om te kijken.
Ik ben een realitysoap slet, dus ik kijk alles en ook dat.
Helemaal eens met Patsy overigens, het was ergerlijk, de hoge mate van 'kijk mij eens lesbiëtte wezen' maar goed, ik ben een sucker voor het genre. Of het nou over zigeuners, Roy Donders, boze bruiden of lesbische dames gaat.
In de hele serie zaten twee stellen die me wel interesseerden en wat me ook wel aangreep en dat waren de dames die een baby verloren en de aankondiging van het huwelijk van Whitney en Sara bij Sara's ouders. Lieve, katholieke, Portugese mensen die het huwelijk van hun kind met een vrouw maar moeilijk vonden.
[...]
Ik vond de 'gewone' L-word amusant zoals ik zoveel series amusant vind, in de wetenschap dat het een geschreven en geromantiseerd scenario is met alleen maar hele knappe mensen erin. Verder ben ik sowieso niet zo van de reality-shows dus op zich trekt het me niet, maar ik kan me ook wel weer voorstellen dat het interessant is om te kijken.
Ik ben een realitysoap slet, dus ik kijk alles en ook dat.
Helemaal eens met Patsy overigens, het was ergerlijk, de hoge mate van 'kijk mij eens lesbiëtte wezen' maar goed, ik ben een sucker voor het genre. Of het nou over zigeuners, Roy Donders, boze bruiden of lesbische dames gaat.
In de hele serie zaten twee stellen die me wel interesseerden en wat me ook wel aangreep en dat waren de dames die een baby verloren en de aankondiging van het huwelijk van Whitney en Sara bij Sara's ouders. Lieve, katholieke, Portugese mensen die het huwelijk van hun kind met een vrouw maar moeilijk vonden.
zondag 8 november 2015 om 18:40
quote:Eleonora-1 schreef op 08 november 2015 @ 18:32:
[...]
Hai Jamie,
Graag geschreven, de lieve woorden.
Ik zie je strijd. Ik probeer me in je te verplaatsten. Heel eerlijk, dat is moeilijk voor me, hoe vreemd je dat misschien ook zult vinden maar ik sta qua opvattingen over homoseksualiteit precies tegenover jou.
Toch wil ik je helpen.
Dat meen ik.
Want hoewel ik getwijfeld heb over de echtheid van dit topic (er openen regelmatig mensen topics gewoon voor de lol over controversiële onderwerpen puur om te zien welk effect dat heeft op de forummers) ik zie intussen in dat wat jij schrijft misschien voor mij persoonlijk onbegrijpelijk is, er zijn natuurlijk veel meer mensen die worstelen met de geaardheid van hun kinderen.
Ik hoop dat je door hier te schrijven een beetje meer de ruimte krijgt in je geest om je zoon te nemen zoals hij is. En dat zal absoluut tijd nodig hebben.
Dat je man en zoon niet met elkaar praten slaat me koud om mijn hart.
Zoals Mienbillekes ook al schreef, jij bent zijn moeder, probeer een brug te slaan tussen je man en je zoon.
Denk je dat dat kan?
Hoe zie je het voor je, de komende tijd?
Je man kan toch niet blíjven zwijgen tegen je zoon? Dat lijkt me een onhoudbare situatie.
Ik begrijp dat de ferme postings je af kunnen schrikken maar hopelijk zie je ook dat mensen proberen met je mee te denken en je van alles proberen uit te leggen. Ook zij die dat niet in alleen maar vriendelijke bewoordinghen doen. Bijvoorbeeld zij die er vanuit hun eigen geaardheid ervaring mee hebben of een aantal moeders met homoseksuele kinderen, die ik hier ook al heb zien posten.
Met andere woorden, ik hoop dat je de uitgestoken handen hier aanpakt.
[...]
Hai Jamie,
Graag geschreven, de lieve woorden.
Ik zie je strijd. Ik probeer me in je te verplaatsten. Heel eerlijk, dat is moeilijk voor me, hoe vreemd je dat misschien ook zult vinden maar ik sta qua opvattingen over homoseksualiteit precies tegenover jou.
Toch wil ik je helpen.
Dat meen ik.
Want hoewel ik getwijfeld heb over de echtheid van dit topic (er openen regelmatig mensen topics gewoon voor de lol over controversiële onderwerpen puur om te zien welk effect dat heeft op de forummers) ik zie intussen in dat wat jij schrijft misschien voor mij persoonlijk onbegrijpelijk is, er zijn natuurlijk veel meer mensen die worstelen met de geaardheid van hun kinderen.
Ik hoop dat je door hier te schrijven een beetje meer de ruimte krijgt in je geest om je zoon te nemen zoals hij is. En dat zal absoluut tijd nodig hebben.
Dat je man en zoon niet met elkaar praten slaat me koud om mijn hart.
Zoals Mienbillekes ook al schreef, jij bent zijn moeder, probeer een brug te slaan tussen je man en je zoon.
Denk je dat dat kan?
Hoe zie je het voor je, de komende tijd?
Je man kan toch niet blíjven zwijgen tegen je zoon? Dat lijkt me een onhoudbare situatie.
Ik begrijp dat de ferme postings je af kunnen schrikken maar hopelijk zie je ook dat mensen proberen met je mee te denken en je van alles proberen uit te leggen. Ook zij die dat niet in alleen maar vriendelijke bewoordinghen doen. Bijvoorbeeld zij die er vanuit hun eigen geaardheid ervaring mee hebben of een aantal moeders met homoseksuele kinderen, die ik hier ook al heb zien posten.
Met andere woorden, ik hoop dat je de uitgestoken handen hier aanpakt.
zondag 8 november 2015 om 18:54
Als ik alle veroordelende achterlijke vooroordelen van jouw TO moet gaan quoten ben ik nog ff bezig.
Ik kan me echt niet voorstellen dat er nog mensen zoals jij en je man bestaan!
Wat ongelofelijk zielig voor je zoon zeg dat hij zulke ouders heeft. Ga je schamen! Vies???? is sportief dus geen homo????? Echt???? Hoe kóm je er op.
Ik hoop echt dat je zoon zijn biezen pakt, gaat hokken met zijn vriend, zich niets meer van jullie aantrekt en lekker een leven op gaat bouwen.
Jij noemt dat liefde?? Ik sta echt paf, dat er nog zulke mensen bestaan!
Zelfs mijn oma van dik in de negentig had niet zo'n ongeletterde ouderwetse frigide houding als jij . Vind dit echt té erg
En hoe andere ouders er mee omgaan???? Nou die hoeven zich er hoogstens overheen te zetten dat ze geen witte jurk zien op de bruiloft, of geen baardje (al gelang de sekse van het stel dus) en dat kinderen iets minder vanzelfsprekend zal gaan dan bij een gemengd stel.
Maar zoals jij het brengt... nee. Ik kan me geen ouders voorstellen met deze visie.
Een oudere vriendin (in de 70) is ook al jaren een lesbisch stel. En die familie was en is nog zwaar kerks! Zelfs zij hebben het stel met liefde ontvangen. En misschien niet meteen maar vanaf het begin iig niet met die achterlijke houding die jij bezigt
Echt nogmaals.. ga je schamen.
Ik kan me echt niet voorstellen dat er nog mensen zoals jij en je man bestaan!
Wat ongelofelijk zielig voor je zoon zeg dat hij zulke ouders heeft. Ga je schamen! Vies???? is sportief dus geen homo????? Echt???? Hoe kóm je er op.
Ik hoop echt dat je zoon zijn biezen pakt, gaat hokken met zijn vriend, zich niets meer van jullie aantrekt en lekker een leven op gaat bouwen.
Jij noemt dat liefde?? Ik sta echt paf, dat er nog zulke mensen bestaan!
Zelfs mijn oma van dik in de negentig had niet zo'n ongeletterde ouderwetse frigide houding als jij . Vind dit echt té erg
En hoe andere ouders er mee omgaan???? Nou die hoeven zich er hoogstens overheen te zetten dat ze geen witte jurk zien op de bruiloft, of geen baardje (al gelang de sekse van het stel dus) en dat kinderen iets minder vanzelfsprekend zal gaan dan bij een gemengd stel.
Maar zoals jij het brengt... nee. Ik kan me geen ouders voorstellen met deze visie.
Een oudere vriendin (in de 70) is ook al jaren een lesbisch stel. En die familie was en is nog zwaar kerks! Zelfs zij hebben het stel met liefde ontvangen. En misschien niet meteen maar vanaf het begin iig niet met die achterlijke houding die jij bezigt
Echt nogmaals.. ga je schamen.
zondag 8 november 2015 om 19:09
quote:Blobvis schreef op 08 november 2015 @ 19:04:
Rekenen heeft niks met wijsheid te maken. Dat is een trucje kunnen. Goed zijn met gevoelens, dingen helder kunnen verwoorden en andere mensen op zo'n empathische manier kunnen voorzien van advies, dat is voor mij wijsheid.
Da's lief en fijn, om te lezen.
Rekenen heeft niks met wijsheid te maken. Dat is een trucje kunnen. Goed zijn met gevoelens, dingen helder kunnen verwoorden en andere mensen op zo'n empathische manier kunnen voorzien van advies, dat is voor mij wijsheid.
Da's lief en fijn, om te lezen.
zondag 8 november 2015 om 19:11
"Ongeveer anderhalf jaar geleden vertelde mijn zoon voor het eerst dat hij denkt dat hij homoseksueel is. Hij was toen 19 jaar en we vonden dit nog veel te vroeg om zo’n dingen zeker te weten. "
De gemiddelde leeftijd waarop jongens uit de kast komen is 16,6 jaar.
Dus 19 lijkt me bepaald niet veel te vroeg om zoiets te weten, eerder wat laat.
De gemiddelde leeftijd waarop jongens uit de kast komen is 16,6 jaar.
Dus 19 lijkt me bepaald niet veel te vroeg om zoiets te weten, eerder wat laat.
Morrigan Crow, net zo leuk als Harry Potter.
zondag 8 november 2015 om 19:23
Je post leest niet fijn, maar je bent wel erg eerlijk over je gevoelens.
Ik denk ook dat je een liefhebbende moeder bent anders zou zoonlief sowieso niet zoveel tegen je vertellen.
Ben blij met het feit dat hij zijn gevoelens wil delen met jullie, dit zegt wel iets over jullie relatie.
Ben eerlijk over je gevoel naar je zoon toe, maar probeer hem ook te begrijpen.
Ik denk ook dat je een liefhebbende moeder bent anders zou zoonlief sowieso niet zoveel tegen je vertellen.
Ben blij met het feit dat hij zijn gevoelens wil delen met jullie, dit zegt wel iets over jullie relatie.
Ben eerlijk over je gevoel naar je zoon toe, maar probeer hem ook te begrijpen.
zondag 8 november 2015 om 19:44
quote:patsy--stone schreef op 08 november 2015 @ 16:47:
[...]
Cool! Hoe reageerde de juf?De juf sprak me er naar school over aan dat ze het zo leuk vond om te zien hoe een issue dat volwassenen nog veel speelt bij kinderen geen issue is. Zoon ziet zijn oom al jaren met zijn partner en ziet dat als normaal net als zijn tante een man heeft. En ze vond het voor zichzelf een eyeopener om er zelf iok meer open voor te staan.
[...]
Cool! Hoe reageerde de juf?De juf sprak me er naar school over aan dat ze het zo leuk vond om te zien hoe een issue dat volwassenen nog veel speelt bij kinderen geen issue is. Zoon ziet zijn oom al jaren met zijn partner en ziet dat als normaal net als zijn tante een man heeft. En ze vond het voor zichzelf een eyeopener om er zelf iok meer open voor te staan.
zondag 8 november 2015 om 19:52
Mijn (lesbische) dochter voerde op 5 jarige leeftijd ook de discussie met haar kleuterjuf,of ze wel op een meisje verliefd kon zijn?
De juf overtuigde haar er van dat dit echt niet kon ( protestant christelijke basisschool).
Dochter kwam boos thuis,want thuis leerde ze dat het wel kon.
Ik ben daarop wel naar school gegaan,om juf uit te leggen dat ze het er niet mee eens hoefde te zijn,maar dat ze niet mocht ontkennen dat het bestaat. Juf hield voet bij stuk,God keurde dit af,dus het kon niet.
Ik praat nu over 25 jaar geleden,toen was het taboe best nog groot.
De juf overtuigde haar er van dat dit echt niet kon ( protestant christelijke basisschool).
Dochter kwam boos thuis,want thuis leerde ze dat het wel kon.
Ik ben daarop wel naar school gegaan,om juf uit te leggen dat ze het er niet mee eens hoefde te zijn,maar dat ze niet mocht ontkennen dat het bestaat. Juf hield voet bij stuk,God keurde dit af,dus het kon niet.
Ik praat nu over 25 jaar geleden,toen was het taboe best nog groot.
zondag 8 november 2015 om 19:53
quote:patsy--stone schreef op 08 november 2015 @ 17:38:
[...]
Okee, hier snap ik je wel. Maar in je andere post kan ik me nog steeds niet vinden in de bewoordingen: "Daar is ook niks mis mee, trots zijn op je seksualiteit en dat uitdragen, maar zo zíjn ze niet, zo kíezen ze op een gegeven moment te zijn."
Zo zíjn ze wel.
Daarmee bedoelde ik de kleding. Ze zíjn niet hun kleding, ze hebben niet altijd die kleding gedragen, maar op een gegeven moment kiezen ze ervoor om die stijl te gaan dragen.
Misschien wat onhandig geformuleerd.
[...]
Okee, hier snap ik je wel. Maar in je andere post kan ik me nog steeds niet vinden in de bewoordingen: "Daar is ook niks mis mee, trots zijn op je seksualiteit en dat uitdragen, maar zo zíjn ze niet, zo kíezen ze op een gegeven moment te zijn."
Zo zíjn ze wel.
Daarmee bedoelde ik de kleding. Ze zíjn niet hun kleding, ze hebben niet altijd die kleding gedragen, maar op een gegeven moment kiezen ze ervoor om die stijl te gaan dragen.
Misschien wat onhandig geformuleerd.
zondag 8 november 2015 om 20:14
Jamie: wat dapper dat je blijft lezen en schrijven! Je wilt het dus aan gaan, dit moeilijke nieuwe ding in jullie leven. Als je altijd zo gedacht hebt over homoseksualiteit kan ik me voorstellen dat dit nu lastig is voor je. Maar ik sluit me helemaal aan bij Eleonora (die het heel mooi zeg): jij kunt dit! Neem rustig de tijd. Je zoon is pas twintig, over huwelijken en kinderen hoef je voorlopig niet na te denken. Voorlopig heeft je zoon alleen verkering met iemand die niet jouw voorkeur heeft. Dat kan. Ik zou beginnen met uitspreken naar je zoon dat je dit moeilijk vind en vragen of hij je de tijd wil geven. Dat lijkt me beter dan doodzwijgen.
Heel veel succes! Het is lastig voor je maar je kunt dit!!
Heel veel succes! Het is lastig voor je maar je kunt dit!!
Het is zoals het is
