Relaties
alle pijlers
Ik voel me verscheurd, hoe kom ik hierdoorheen :-(
?
zondag 9 maart 2008 om 18:30
zondag 9 maart 2008 om 19:14
Gismo zet je zinnen maar kalmaan op wat anders nu zo na vandaag.Was ook allemaal wel heftig na de meededeling gister.
En zo ik al aangaf mocht je behoefte hebben neem es contact op met mtsch.werk.Is niet meteen zo rigoreus en mss. heb je daar eerst voldoende aan.
En wil niet teveel in 1x hé,dat werkt vaak averechts en word het een brij van allerlei andere oorzaken erbij uiteindelijk.De bomen door het bos niet meer zien iets.
Hou je haaks je bent sterk vind ik.
En zo ik al aangaf mocht je behoefte hebben neem es contact op met mtsch.werk.Is niet meteen zo rigoreus en mss. heb je daar eerst voldoende aan.
En wil niet teveel in 1x hé,dat werkt vaak averechts en word het een brij van allerlei andere oorzaken erbij uiteindelijk.De bomen door het bos niet meer zien iets.
Hou je haaks je bent sterk vind ik.
maandag 10 maart 2008 om 10:32
Haai Gizmo, heb niet alle postings gelezen maar wil je toch graag mijn visie op het verhaal geven.
Ook ik had een lief met een ex die nog niet uit zijn systeem was, nee hij wilde haar niet terug maar wij kwamen elkaar te snel na hun breuk tegen, tel daarbij op wat verdere problemen van zijn kant PLUS ontzettend veel liefde voor elkaar.
Wij wilden zo ontzettend graag, waren elkaar aan het pleasen en verloren daarbij ons eigen gevoel een beetje uit het oog.
Hij dood ongelukkig, ik dood ongelukkig maar wel "weten" dat je met elkaar verder wil.
En op een dag....ik kon het niet meer, het ik kruig de kruimels en niet het hele brood gevoel werd me te groot, ik koos voor mezelf en verbrak de relatie, niet tijdelijk, maar definitief.
Hij kapot, want hij hield van me, ik kapot want mijn liefde voor hem zat er ook nog steeds.
Heb alle contact verbroken, geen sms, geen mail geen belletjes niets noppes nada.
Want, ik wist dat ik niet gelukkig kon worden met iemand die zo duidelijk niet gelukkig was met zichzelf en te veel problemen uit het verleden niet had opgelost.
Ik heb WEL de hulp ingeroepen van een peut, en ben er nog elke dag dankbaar voor.
Samen met haar heb ik geleerd hoe ik grenzen moet stellen en aangeven,en daarbij nog wat andere dingetjes.
4 maanden na de breuk tussen mij en lief heb ik hem een brief gestuurd waarin ik uitlegde waarom ik de relatie had gestopt en waarom ik niet meer verder wilde, ik miste vertrouwen en het geven van hem naar mij
daar kwam een hele emotionel brief op terug, dat was exact wat hij ook had bedacht samen met zijn peut (hey dat wist ik niet dat hij echt zijn problemen aan het oplossen was)
Om een lang verhaal even iets korter te maken, na die twee brieven zijn we gaan pratenm en wat bleel, ondanks de 5 maanden radiostilte was 1 ding overeind blijven staan......onze liefde.
Het heeft me heel veel moeite gekost om hem weer te gaan vertrouwen (was ex nu wel uit zijn systeem, kon hij zich nu wel geven enz enz) maar het is me gelukt, samen zijn we nu gelukkiger dan ooit!
En 1 ding weyten lief en ik heel zeker...
Hadden wij geen break gehad van een aantal maanden, elkaar niet de rust en ruimte gegeven om uit te vinden waar nu eigenlijk ons gevoel lag dan waren we nu niet bij elkaar geweest.
Wat ik dus wil zeggen, soms kan een break wel de oplossing geven, het enige verschil is en dat bedenk ik me nu, is dat ik mijn relatie niet verbrak om dingen uit te zoeken en op een rijtje te krijgen, toen ik het uitmaakte had ik geen enkele illusie dat het ooit nog goed zou komen tussen ons.
En ik denk dat DAT niu juist hetgene is geweest wat mij zo strek heeft gemaakt
Geen contact, geen illusies geen verwachtingen.
rust en ruimte om na te denken.....
Hoe staan de zaken er bij jou nou voor, nog contact met elkaar?
het moeilijke aan contact hebben lijkt me dat je dan elke keer zo geconfronteerd wordt met de gevoelens van de ander, terwijl je focus moet liggen op je eiegen gevoelens...
Succes en een hele dikke knuffel, Summer
Ook ik had een lief met een ex die nog niet uit zijn systeem was, nee hij wilde haar niet terug maar wij kwamen elkaar te snel na hun breuk tegen, tel daarbij op wat verdere problemen van zijn kant PLUS ontzettend veel liefde voor elkaar.
Wij wilden zo ontzettend graag, waren elkaar aan het pleasen en verloren daarbij ons eigen gevoel een beetje uit het oog.
Hij dood ongelukkig, ik dood ongelukkig maar wel "weten" dat je met elkaar verder wil.
En op een dag....ik kon het niet meer, het ik kruig de kruimels en niet het hele brood gevoel werd me te groot, ik koos voor mezelf en verbrak de relatie, niet tijdelijk, maar definitief.
Hij kapot, want hij hield van me, ik kapot want mijn liefde voor hem zat er ook nog steeds.
Heb alle contact verbroken, geen sms, geen mail geen belletjes niets noppes nada.
Want, ik wist dat ik niet gelukkig kon worden met iemand die zo duidelijk niet gelukkig was met zichzelf en te veel problemen uit het verleden niet had opgelost.
Ik heb WEL de hulp ingeroepen van een peut, en ben er nog elke dag dankbaar voor.
Samen met haar heb ik geleerd hoe ik grenzen moet stellen en aangeven,en daarbij nog wat andere dingetjes.
4 maanden na de breuk tussen mij en lief heb ik hem een brief gestuurd waarin ik uitlegde waarom ik de relatie had gestopt en waarom ik niet meer verder wilde, ik miste vertrouwen en het geven van hem naar mij
daar kwam een hele emotionel brief op terug, dat was exact wat hij ook had bedacht samen met zijn peut (hey dat wist ik niet dat hij echt zijn problemen aan het oplossen was)
Om een lang verhaal even iets korter te maken, na die twee brieven zijn we gaan pratenm en wat bleel, ondanks de 5 maanden radiostilte was 1 ding overeind blijven staan......onze liefde.
Het heeft me heel veel moeite gekost om hem weer te gaan vertrouwen (was ex nu wel uit zijn systeem, kon hij zich nu wel geven enz enz) maar het is me gelukt, samen zijn we nu gelukkiger dan ooit!
En 1 ding weyten lief en ik heel zeker...
Hadden wij geen break gehad van een aantal maanden, elkaar niet de rust en ruimte gegeven om uit te vinden waar nu eigenlijk ons gevoel lag dan waren we nu niet bij elkaar geweest.
Wat ik dus wil zeggen, soms kan een break wel de oplossing geven, het enige verschil is en dat bedenk ik me nu, is dat ik mijn relatie niet verbrak om dingen uit te zoeken en op een rijtje te krijgen, toen ik het uitmaakte had ik geen enkele illusie dat het ooit nog goed zou komen tussen ons.
En ik denk dat DAT niu juist hetgene is geweest wat mij zo strek heeft gemaakt
Geen contact, geen illusies geen verwachtingen.
rust en ruimte om na te denken.....
Hoe staan de zaken er bij jou nou voor, nog contact met elkaar?
het moeilijke aan contact hebben lijkt me dat je dan elke keer zo geconfronteerd wordt met de gevoelens van de ander, terwijl je focus moet liggen op je eiegen gevoelens...
Succes en een hele dikke knuffel, Summer
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
maandag 10 maart 2008 om 11:00
@Gizmo, erg he, dat gevoel dat je het je allemaal ontglipt, jij zite het, hij ziet het maar je kan er geen oplossing voor bedenken....
Denk je dat je het kan....even geen contact, niet voor hem maar voor JOU
Om even terug te gaan naar wat JIJ voelt, wat jij denkt, zonder je zorgen te hoeven maken wat dat met hem doet>
Enne....dan laat je je oorbellen toch gewoon lekker in meis, het is een kadootje uit liefde gegeven.
Knuffel wederom!!!
Denk je dat je het kan....even geen contact, niet voor hem maar voor JOU
Om even terug te gaan naar wat JIJ voelt, wat jij denkt, zonder je zorgen te hoeven maken wat dat met hem doet>
Enne....dan laat je je oorbellen toch gewoon lekker in meis, het is een kadootje uit liefde gegeven.
Knuffel wederom!!!
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
maandag 10 maart 2008 om 11:22
maandag 10 maart 2008 om 11:23
Meisje, wel eten hoor want dat eten heb je ook nodig om realistisch te kunnen blijven wat gevoel betrefd, anders wordt het allemaal alleen nog maar groter en ingewikkelder!
En het is absoluut niet zwak om nu in te storten, het is toch ook echt kut dat het zo moet gaan en vooral heel erg oneerlijk ? Toen het uit ging met mijn ex was ik zelf echt woest over het feit dat liefde op zichzelf dus niet genoeg is.
En eigenlijk klinkt dat wat summer opmerkt mij wel goed in te oren, geen contact zodat jij gewoon kan denken, kan zeggen en kan uitgillen wat jij wilt! Zonder stil te hoeven staan of hem dat pijn doet. Gewoon even de zorg terug focussen op jezelf, dat zal hij ook moeten doen.
En het is absoluut niet zwak om nu in te storten, het is toch ook echt kut dat het zo moet gaan en vooral heel erg oneerlijk ? Toen het uit ging met mijn ex was ik zelf echt woest over het feit dat liefde op zichzelf dus niet genoeg is.
En eigenlijk klinkt dat wat summer opmerkt mij wel goed in te oren, geen contact zodat jij gewoon kan denken, kan zeggen en kan uitgillen wat jij wilt! Zonder stil te hoeven staan of hem dat pijn doet. Gewoon even de zorg terug focussen op jezelf, dat zal hij ook moeten doen.
maandag 10 maart 2008 om 11:24
Lief Gizmotje, ben plaatsvervangend trots op je!!!
Verdriet hebben mag hoor, ik heb na mijn breuk destijds een week bijna niet gegeten, kopjes soep en een cracker dat was het wel zo'n beetje, maar het wonderlijke gebeurd vamzelf, op een gegeven moment gaat je lijf vanzelf weer om eten vragen, en nee dan smaakt het nog steeds niet lekker, maar ook dat komt wel weer terug.
Ik heb wekenlang onder een steen gezeten gejankt gehuild en me 1000000x per dag afgevraagd of ik er goed aan deed,het geen contact zoeken.
Telefoon in de auto gelegd om maar nbiet elke 3 sec naar het dispaly te hoeven kijken, maar uiteindelijk was elke dag een overwinning op mezelf!!!
Afkicken noemde ik het, afkicken van emoties waarvan ik niet zeker meer wist of het mijn eiegen emoties waren of emnoties omdat ik vond dat ze moesten.
Elke dag nam ik me voor, als ik het vandaag NIEt redt dan bel ik hem morgen, en dat zinnetje herhaalde ik elke dag tegen mezelf, en weet je, elke avond lag ik in bed eb bedacht me...hey ik ben de dag doogekomen, vraag niet HOE maar hij is voorbij.
En ze sleten weken, werd de pijn elke dag een minuutje minder en na maandenb enkel en alleen met mezelf te zijn bezig geweest wist ik weer wie ik was en wat ik voelde.
Meisje, vergeet niet, vedriet is OOK gevoel en dat mag je hebben.
Dikke knuffel en blijf schrijven hier, heb ik destijds ook gedaan en het heeft onwijs geholpen!!!
Verdriet hebben mag hoor, ik heb na mijn breuk destijds een week bijna niet gegeten, kopjes soep en een cracker dat was het wel zo'n beetje, maar het wonderlijke gebeurd vamzelf, op een gegeven moment gaat je lijf vanzelf weer om eten vragen, en nee dan smaakt het nog steeds niet lekker, maar ook dat komt wel weer terug.
Ik heb wekenlang onder een steen gezeten gejankt gehuild en me 1000000x per dag afgevraagd of ik er goed aan deed,het geen contact zoeken.
Telefoon in de auto gelegd om maar nbiet elke 3 sec naar het dispaly te hoeven kijken, maar uiteindelijk was elke dag een overwinning op mezelf!!!
Afkicken noemde ik het, afkicken van emoties waarvan ik niet zeker meer wist of het mijn eiegen emoties waren of emnoties omdat ik vond dat ze moesten.
Elke dag nam ik me voor, als ik het vandaag NIEt redt dan bel ik hem morgen, en dat zinnetje herhaalde ik elke dag tegen mezelf, en weet je, elke avond lag ik in bed eb bedacht me...hey ik ben de dag doogekomen, vraag niet HOE maar hij is voorbij.
En ze sleten weken, werd de pijn elke dag een minuutje minder en na maandenb enkel en alleen met mezelf te zijn bezig geweest wist ik weer wie ik was en wat ik voelde.
Meisje, vergeet niet, vedriet is OOK gevoel en dat mag je hebben.
Dikke knuffel en blijf schrijven hier, heb ik destijds ook gedaan en het heeft onwijs geholpen!!!
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
maandag 10 maart 2008 om 11:26
Ik vind het heel normaal dat je nog naar hoopt zoekt en eigenlijk gewoon hoopt dat hij je belt om te vertellen dat het een grote nachtmerrie was. Dit komt gewoon doordat je nog zoveel van hem houdt en het kost gewoon tijd om je weer terug te focussen op jezelf.
Gun jezelf wat tijd meis, wees niet zo streng voor jezelf maar sta jezelf toe ook gewoon verdrietig te zijn, boos te zijn ed. Natuurlijk niet zover dat je erin wegkwijnt, maar jezelf zo hard te be/ver - oordelen omdat je je verdrietig voelt en niet handeld als wat jij denkt dat goed voor je is.. daarmee maak je jezelf het al helemaal niet makkelijker.
Ik weet dat het moeilijk is voor een vechter ( waarvan ik denk dat jij dat bent) om even wapenstilstand te houden en het gewoon maar te laten gebeuren. Maar dat gevecht met jezelf voeren komen alleen maar verliezers uit.
Knuffel! en sterkte
Gun jezelf wat tijd meis, wees niet zo streng voor jezelf maar sta jezelf toe ook gewoon verdrietig te zijn, boos te zijn ed. Natuurlijk niet zover dat je erin wegkwijnt, maar jezelf zo hard te be/ver - oordelen omdat je je verdrietig voelt en niet handeld als wat jij denkt dat goed voor je is.. daarmee maak je jezelf het al helemaal niet makkelijker.
Ik weet dat het moeilijk is voor een vechter ( waarvan ik denk dat jij dat bent) om even wapenstilstand te houden en het gewoon maar te laten gebeuren. Maar dat gevecht met jezelf voeren komen alleen maar verliezers uit.
Knuffel! en sterkte
maandag 10 maart 2008 om 11:37
ik kan je nu al zeggen dat je dat hEEL slecht gaat trekken@!
Wij gingen in maart uit elkaar en op mijn verjaardag in mei kreeg ik een sms, gefeliciteerd, hoe is het met je ik moet heel veel aan je denken ik mis je maar dat zal je wel niets kunnen schelen.
Mijn eerste reactie...
BELLEN, om uitleg vragen, waar denk jij vandaab te halen dat het me niets doet hoe jij je voelt, ken je me dan ZO slecht.
Ik kan je zeggen, mijn verjaardag was verpest, dikke ogen, rode kringen in mijn nek maar NIET gebeld.
Was tot de conclusie gekomen (en of het nou klopte of niet) dat hij me eigenlijk alleen een reactie wilde ontlokken, een opening voor contact zocht.
Ik was op dat moment nog niet toe aan een confrontatie (mijn gevoelens en ik waren er samen nog niet uit zeg maar
Dus niets gedaan,en de dag erna trots op mezelf joh!
En vond mezelf ook een beetje dom...wat nou als ik hier de laatste kans op contact zou hebben weggegooid.
Twijfel dus.
Bij mezelf gaan nadenken en tot het besluit gekomen dat IK nog niet toe was aan contact (anders had ik het zelf wel gezocht) en dus terugreageren een beslissing was geweest die niet 100% van mij kwam, ik twijfelde nog te veel aan alles.
Neem je tijd!
en wqat hij in de tussentijd doet....tsja het gaat je raken als je wel of juist niets van hem hoort, maar gebruik jouw tijd om uit te vogelen wat jij voelt,alleen jij weet, voelt hoe lang je daar voor nodig hebt!
Wij gingen in maart uit elkaar en op mijn verjaardag in mei kreeg ik een sms, gefeliciteerd, hoe is het met je ik moet heel veel aan je denken ik mis je maar dat zal je wel niets kunnen schelen.
Mijn eerste reactie...
BELLEN, om uitleg vragen, waar denk jij vandaab te halen dat het me niets doet hoe jij je voelt, ken je me dan ZO slecht.
Ik kan je zeggen, mijn verjaardag was verpest, dikke ogen, rode kringen in mijn nek maar NIET gebeld.
Was tot de conclusie gekomen (en of het nou klopte of niet) dat hij me eigenlijk alleen een reactie wilde ontlokken, een opening voor contact zocht.
Ik was op dat moment nog niet toe aan een confrontatie (mijn gevoelens en ik waren er samen nog niet uit zeg maar
Dus niets gedaan,en de dag erna trots op mezelf joh!
En vond mezelf ook een beetje dom...wat nou als ik hier de laatste kans op contact zou hebben weggegooid.
Twijfel dus.
Bij mezelf gaan nadenken en tot het besluit gekomen dat IK nog niet toe was aan contact (anders had ik het zelf wel gezocht) en dus terugreageren een beslissing was geweest die niet 100% van mij kwam, ik twijfelde nog te veel aan alles.
Neem je tijd!
en wqat hij in de tussentijd doet....tsja het gaat je raken als je wel of juist niets van hem hoort, maar gebruik jouw tijd om uit te vogelen wat jij voelt,alleen jij weet, voelt hoe lang je daar voor nodig hebt!
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
