Relaties
alle pijlers
Ik voel me verscheurd, hoe kom ik hierdoorheen :-(
maandag 10 maart 2008 om 12:42
maandag 10 maart 2008 om 13:23
maandag 10 maart 2008 om 21:17
Zo Gismo heb je toch maar gedaan.
Prettige eraan is wel dat hij contact opnam dus zijn initiatief toonde.
Nou tijd zal het zeggen.
Herken veel in wat je neerzet.Zo heb ik er ook een draai aan gegevn en dat werkt voor jezelf stukken beter dan alsmaar in gevecht gaan oid.tov. de situatie.
En nog hoor heb ik soms de neiging om die draai weer terug te zetten maar gelukkig het lukt me om nu te staan waar ik sta.
Dat zal voor jou mss. gelden of niet en ben jij standvastiger.
Maar iig. een stuk positiever kom je nu over en sterker ook.
Goed hoor al die punten vwb. jou en hij heeft dat ook te doen nu dus.
Sterkte allebei..
Prettige eraan is wel dat hij contact opnam dus zijn initiatief toonde.
Nou tijd zal het zeggen.
Herken veel in wat je neerzet.Zo heb ik er ook een draai aan gegevn en dat werkt voor jezelf stukken beter dan alsmaar in gevecht gaan oid.tov. de situatie.
En nog hoor heb ik soms de neiging om die draai weer terug te zetten maar gelukkig het lukt me om nu te staan waar ik sta.
Dat zal voor jou mss. gelden of niet en ben jij standvastiger.
Maar iig. een stuk positiever kom je nu over en sterker ook.
Goed hoor al die punten vwb. jou en hij heeft dat ook te doen nu dus.
Sterkte allebei..
dinsdag 11 maart 2008 om 10:26
Gizmo, heel goed gedaan!
`niet alleen het negatieve benadrukken maar juist ook de goeie dingen benoemen.
Probeer idd alleen echt heel voorzichtig te zijn met het contact, hou het minimaal, voor je het weet zit je anders weer in het negatieve spiraal.
Maar dat denk ik hoor, ik heb daar geen ervaring mee, mijn ervaring was cold turkey afstand inbouwen.
Heb het er gister met mijn lief ook nog over gehad naar aanleiding van jouw verhaal, ik merkte dat het me heel erg raakte
Ook hij is achteraf zo ontzettend blij met de afstand geweest, het was en is goed om te horen dat ook hij 1000x met de telefoon in zijn handen heeft gestaan om me te bellen maar het staads niet deed omdat hij wist dat de oplossing niet lag in contact zoeken.
de oplossing is contact zoeken met jezelf zorgen dat je hoofd en hart weer enigzins op 1 lijn liggen.
Ik ben trots op je, trots omdat je tijdens het gesprek niet ben i ngestoirt, trots omdat je je grenzen aangeeft, trots omdat je positief durft te zijn.
Liefs en heel veel sterkte de komende tijd!
`niet alleen het negatieve benadrukken maar juist ook de goeie dingen benoemen.
Probeer idd alleen echt heel voorzichtig te zijn met het contact, hou het minimaal, voor je het weet zit je anders weer in het negatieve spiraal.
Maar dat denk ik hoor, ik heb daar geen ervaring mee, mijn ervaring was cold turkey afstand inbouwen.
Heb het er gister met mijn lief ook nog over gehad naar aanleiding van jouw verhaal, ik merkte dat het me heel erg raakte
Ook hij is achteraf zo ontzettend blij met de afstand geweest, het was en is goed om te horen dat ook hij 1000x met de telefoon in zijn handen heeft gestaan om me te bellen maar het staads niet deed omdat hij wist dat de oplossing niet lag in contact zoeken.
de oplossing is contact zoeken met jezelf zorgen dat je hoofd en hart weer enigzins op 1 lijn liggen.
Ik ben trots op je, trots omdat je tijdens het gesprek niet ben i ngestoirt, trots omdat je je grenzen aangeeft, trots omdat je positief durft te zijn.
Liefs en heel veel sterkte de komende tijd!
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
donderdag 13 maart 2008 om 22:52
Gizmo,
heb net je topic gelezen en is zo herkenbaar. Hij woont nu twee maanden niet meer thuis en het enige contact dat we nog hebben is over de mail en probeer alles zo zakelijk mogelijk te houden omdat ik er anders helemaal aan onderdoor ga. Ondertussen blijf je toch hopen dat hij toch inzicht komt en weet wat hij weggooit.
Je wilt er je vriendenkring niet al te veel mee belasten omdat het toch iedere keer weer op hetzelfde uitkomt. Je hebt verdriet en weet het eigenlijk geen handen en voeten te geven. Voor de buitenwereld ben je een sterk persoon en iedereen heeft zoiets van die red het wel terwijl je voor jezelf helemaal niet zo sterk bent en gewoon ook eens op iemand wil leunen.
Er werd van de week tegen me gezegd dat doordat je nu in dit zwarte gat zit je geconfronteerd wordt met je grootste angsten als je die angsten kan overwinnen dan kan niemand je daar meer treffen en kom je er veel sterker uit. Klinkt fantastisch als het lukt maar hoe je dat moet doen geen idee.
Zijn stellling was kijken wat je het liefste wil, benoem het tegenovergestelde daarvan en dat is je angst en daarmee je blinde vlek die je weg wilt stoppen daar ben je bang voor en dus ga je er alles aan doen om te voorkomen dat je in die situatie terecht komt terwijl als je gewoon aanvaard dat die situatie kan gebeuren maar dat je er niet bang voor hoeft te zijn omdat je weet dat het iets tijdelijks dan ben je er niet bang voor en kom je dus ook niet in die situatie terecht. Vond het heel mooi klinken maar weet op dit moment totaal niet hoe ik daar handen en voeten aan moet geven.
Veel sterkte de komende tijd en ik hoop dat je snel je weg weer vindt.
heb net je topic gelezen en is zo herkenbaar. Hij woont nu twee maanden niet meer thuis en het enige contact dat we nog hebben is over de mail en probeer alles zo zakelijk mogelijk te houden omdat ik er anders helemaal aan onderdoor ga. Ondertussen blijf je toch hopen dat hij toch inzicht komt en weet wat hij weggooit.
Je wilt er je vriendenkring niet al te veel mee belasten omdat het toch iedere keer weer op hetzelfde uitkomt. Je hebt verdriet en weet het eigenlijk geen handen en voeten te geven. Voor de buitenwereld ben je een sterk persoon en iedereen heeft zoiets van die red het wel terwijl je voor jezelf helemaal niet zo sterk bent en gewoon ook eens op iemand wil leunen.
Er werd van de week tegen me gezegd dat doordat je nu in dit zwarte gat zit je geconfronteerd wordt met je grootste angsten als je die angsten kan overwinnen dan kan niemand je daar meer treffen en kom je er veel sterker uit. Klinkt fantastisch als het lukt maar hoe je dat moet doen geen idee.
Zijn stellling was kijken wat je het liefste wil, benoem het tegenovergestelde daarvan en dat is je angst en daarmee je blinde vlek die je weg wilt stoppen daar ben je bang voor en dus ga je er alles aan doen om te voorkomen dat je in die situatie terecht komt terwijl als je gewoon aanvaard dat die situatie kan gebeuren maar dat je er niet bang voor hoeft te zijn omdat je weet dat het iets tijdelijks dan ben je er niet bang voor en kom je dus ook niet in die situatie terecht. Vond het heel mooi klinken maar weet op dit moment totaal niet hoe ik daar handen en voeten aan moet geven.
Veel sterkte de komende tijd en ik hoop dat je snel je weg weer vindt.
vrijdag 14 maart 2008 om 08:17
Hulpeloos, wat ontzettend goed gezegd.
Het antwoord erop is eigenlijk niet zo moeilijk
Het doen!!!
Ga maar in je angst zitten, wat er gebeurd is dit..
Elke avond als je gaat slapen zal je denken
"huh, ik dacht dat ik dood zou gaan van verdriet/eenzaamheid/angst enz enz, maar ik ben er nog steeds"
Je aanvaard de situatie dus zoals hij op dat moment is, vechten tegen angst lukt bijna nooit, je angst ondervinden is vaak een stuk makkelijker dan je denkt.
Mijn psych heeft ooit iets soortgelijks tegen me gezegd
En zij kwam met deze vergelijking.
Je staat in de rij voor de engste achtbaan ever, 10x over de kop, scherpe bochten en hoe dichter je bij de wagentjes komt hoe enger het wordt.
Je twijfelt of je uberhaupt wel in wil stappen maar je voelt de adrenaline wel door je lijf spuiten.
DIT is exact dezelfde angst als de angst die je hebt voor alleen zijn alleen is hij nu verpakt in iets leuks, namelijk de achtbaan
(moet ik er wel bij zeggen dat ik achtbanen ook ECHT leuk vind, maar pies werkelijk in mijn broek als ik in de rij sta)
Op het moment dat je in de achtbaan zit, kan je alleen maar gillen, je zit midden in je angst
Als je weer met beide benen op de grond staat overvalt je een gevoel van ik ben onoverwinnelijk.
En DAT is precies het gevoel dat je krijgt als je je eigen angst aanvaard (ja ik ben bang so be it) in he angst gaan staan (hey, wat doet het nu met me, ga ik echt dood van verdriet nu) en daarna je overwonnen angst een plekje kan geven
(ja ik leef dus nog, eigenlijk was het niet zo vreselijk als wat ik in gedachte had)
DAN kan je verder, je weet van je angst, je bent je angst aangegaan en hebt hem overwonnen!
Zo stop je je angst dus niet weg maar deal je ermee.
Succes!
Het antwoord erop is eigenlijk niet zo moeilijk
Het doen!!!
Ga maar in je angst zitten, wat er gebeurd is dit..
Elke avond als je gaat slapen zal je denken
"huh, ik dacht dat ik dood zou gaan van verdriet/eenzaamheid/angst enz enz, maar ik ben er nog steeds"
Je aanvaard de situatie dus zoals hij op dat moment is, vechten tegen angst lukt bijna nooit, je angst ondervinden is vaak een stuk makkelijker dan je denkt.
Mijn psych heeft ooit iets soortgelijks tegen me gezegd
En zij kwam met deze vergelijking.
Je staat in de rij voor de engste achtbaan ever, 10x over de kop, scherpe bochten en hoe dichter je bij de wagentjes komt hoe enger het wordt.
Je twijfelt of je uberhaupt wel in wil stappen maar je voelt de adrenaline wel door je lijf spuiten.
DIT is exact dezelfde angst als de angst die je hebt voor alleen zijn alleen is hij nu verpakt in iets leuks, namelijk de achtbaan
(moet ik er wel bij zeggen dat ik achtbanen ook ECHT leuk vind, maar pies werkelijk in mijn broek als ik in de rij sta)
Op het moment dat je in de achtbaan zit, kan je alleen maar gillen, je zit midden in je angst
Als je weer met beide benen op de grond staat overvalt je een gevoel van ik ben onoverwinnelijk.
En DAT is precies het gevoel dat je krijgt als je je eigen angst aanvaard (ja ik ben bang so be it) in he angst gaan staan (hey, wat doet het nu met me, ga ik echt dood van verdriet nu) en daarna je overwonnen angst een plekje kan geven
(ja ik leef dus nog, eigenlijk was het niet zo vreselijk als wat ik in gedachte had)
DAN kan je verder, je weet van je angst, je bent je angst aangegaan en hebt hem overwonnen!
Zo stop je je angst dus niet weg maar deal je ermee.
Succes!
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
vrijdag 14 maart 2008 om 13:50
