Relaties
alle pijlers
Ik wil dit even kwijt...
maandag 30 april 2018 om 04:03
Hoi allemaal,
Na jarenlang meelezen op het forum, nu zelf een account aangemaakt.
Ik wil even mijn verhaal kwijt want ik kan er niet van slapen (vandaar een topic op dit tijdstip).
Alvast sorry als het een lang verhaal word..
Ik ben een vrouw van 46 jaar, en ik ben sinds 1 jaar na een huwelijk van 20 jaar gescheiden. Ik heb uit dit huwelijk 3 geweldige kinderen (2 dochters, van 19 en 17 jaar en 1 zoon van 15 jaar) en zij hebben erg veel verdriet gehad van de scheiding. Ik voel me hierdoor een enorm slechte moeder, want de scheiding was mijn schuld..
Ik heb namelijk toen ik nog getrouwd was een affaire gehad met een jongere man (hij is nu 29), ik noem hem even W. We hebben elkaar ontmoet op de sportvereniging waar ik samen met mijn (inmiddels dus ex-)man sportte.
We konden het altijd al goed met elkaar vinden en op een dag zorgde 1 kus in het berghok voor een 2 jaar durende affaire.
We waren echt gek op elkaar, na elke training ging ik met hem mee naar huis (mijn man trainde niet op dezelfde dagen als ik, aangezien er iemand bij de kids moest blijven) en in het weekend ging ik elke zaterdag naar hem toe, en zei dat ik naar mijn vriendin (die in scheiding lag) ging omdat zij het zo moeilijk had, zij wist van mijn affaire en hield dit dus ook verborgen voor mijn man. Zo zijn we 1 jaar lang bezig geweest, tot er verhalen kwamen op de sportvereniging, mijn man vertrouwde mij niet meer maar ik kon nog geen afscheid nemen van W. en we zagen elkaar vanaf dat moment alleen nog maar tijdens en na de trainingen want mijn man trapte niet meer in de zaterdagavonden met “vriendin”.
Ik ben nog een half jaar samen geweest met mijn man, toen hij erachter kwam dat de affaire niet voorbij was heeft hij meteen de scheiding aangevraagd.
Inmiddels ben ik ook niet meer samen met W. Hij heeft zelfs al een tijdje een nieuwe vriendin. Dit doet mij erg veel pijn. Ik wist diep in mijn hart altijd wel dat we niet samen oud zouden worden, ik ben al getrouwd geweest, heb 3 kinderen.
Dit wilde ik dus ook niet meer, en hij natuurlijk wel. En nu ben ik alles kwijt, mijn fijne zorgeloze leventje bij mijn ex-man, ik was huisvrouw/moeder, hij heeft een succesvol bedrijf en we hadden het financieel erg goed, een mooi huis, een luxe leventje. Nu zit ik alleen in mijn appartement in het centrum, waar mijn kinderen om het weekend ook wonen, zij wonen het grootste deel van de tijd bij hun vader omdat zijn woning dichter bij school is. Ik zie mijn kinderen wekelijks want ze komen vaak genoeg even kletsen, of ze slapen bij mij na het uitgaan omdat ze dan toch al in het centrum zijn. Maar het huis van hun vader, dat is “thuis” voor ze. En dat doet mij toch wel pijn.
Ik ga zelf ook vaak de kroeg in met mijn vriendinnen, en ik kom W. daar nog vaak tegen. Dit is erg lastig. Ik kan hem gewoon niet vergeten en ik mis hem zo.. we hadden het zo goed samen.
En ondertussen praat het hele dorp over mij.. vanwege de affaire en het leeftijdsverschil van 17 jaar, en dat ik daarvoor mijn huwelijk heb verknald. Mijn ex-man maakt mij ook graag zwart overal waar hij komt, en veel van onze gezamelijke vrienden kijken mij nu niet meer aan.
Het liefst zou ik weer elke dag met W. samen zijn, maar ik gun hem het geluk, het vaderschap en een huwelijk, en dat gaat met zijn nieuwe vriendin evt wel lukken, met mij niet.
Ik hoop dat ik hem snel kan vergeten, en door kan gaan met mijn leven, want nu bestaat mijn leven vooral uit alle kroegen afgaan met mijn vriendinnen (overigens alleen de weekenden dat mijn kinderen bij hun vader zijn), maar toch zegt een klein stemmetje in mij, dat ik hem terug moet winnen. Want hij is mijn grote liefde... en ik baal enorm dat ik zo oud ben. Want als ik van zijn leeftijd weet ik zeker dat wij zouden trouwen, en een gezin zouden stichten..
Ik weet niet wat ik met dit topic wil... ik wilde het even van me afschrijven.
Sorry voor het hele lange en misschien zelfs warrige verhaal..
Als iemand tips heeft hoe ik hier uit kom, graag!!! Ik wil dit niet meer..
Na jarenlang meelezen op het forum, nu zelf een account aangemaakt.
Ik wil even mijn verhaal kwijt want ik kan er niet van slapen (vandaar een topic op dit tijdstip).
Alvast sorry als het een lang verhaal word..
Ik ben een vrouw van 46 jaar, en ik ben sinds 1 jaar na een huwelijk van 20 jaar gescheiden. Ik heb uit dit huwelijk 3 geweldige kinderen (2 dochters, van 19 en 17 jaar en 1 zoon van 15 jaar) en zij hebben erg veel verdriet gehad van de scheiding. Ik voel me hierdoor een enorm slechte moeder, want de scheiding was mijn schuld..
Ik heb namelijk toen ik nog getrouwd was een affaire gehad met een jongere man (hij is nu 29), ik noem hem even W. We hebben elkaar ontmoet op de sportvereniging waar ik samen met mijn (inmiddels dus ex-)man sportte.
We konden het altijd al goed met elkaar vinden en op een dag zorgde 1 kus in het berghok voor een 2 jaar durende affaire.
We waren echt gek op elkaar, na elke training ging ik met hem mee naar huis (mijn man trainde niet op dezelfde dagen als ik, aangezien er iemand bij de kids moest blijven) en in het weekend ging ik elke zaterdag naar hem toe, en zei dat ik naar mijn vriendin (die in scheiding lag) ging omdat zij het zo moeilijk had, zij wist van mijn affaire en hield dit dus ook verborgen voor mijn man. Zo zijn we 1 jaar lang bezig geweest, tot er verhalen kwamen op de sportvereniging, mijn man vertrouwde mij niet meer maar ik kon nog geen afscheid nemen van W. en we zagen elkaar vanaf dat moment alleen nog maar tijdens en na de trainingen want mijn man trapte niet meer in de zaterdagavonden met “vriendin”.
Ik ben nog een half jaar samen geweest met mijn man, toen hij erachter kwam dat de affaire niet voorbij was heeft hij meteen de scheiding aangevraagd.
Inmiddels ben ik ook niet meer samen met W. Hij heeft zelfs al een tijdje een nieuwe vriendin. Dit doet mij erg veel pijn. Ik wist diep in mijn hart altijd wel dat we niet samen oud zouden worden, ik ben al getrouwd geweest, heb 3 kinderen.
Dit wilde ik dus ook niet meer, en hij natuurlijk wel. En nu ben ik alles kwijt, mijn fijne zorgeloze leventje bij mijn ex-man, ik was huisvrouw/moeder, hij heeft een succesvol bedrijf en we hadden het financieel erg goed, een mooi huis, een luxe leventje. Nu zit ik alleen in mijn appartement in het centrum, waar mijn kinderen om het weekend ook wonen, zij wonen het grootste deel van de tijd bij hun vader omdat zijn woning dichter bij school is. Ik zie mijn kinderen wekelijks want ze komen vaak genoeg even kletsen, of ze slapen bij mij na het uitgaan omdat ze dan toch al in het centrum zijn. Maar het huis van hun vader, dat is “thuis” voor ze. En dat doet mij toch wel pijn.
Ik ga zelf ook vaak de kroeg in met mijn vriendinnen, en ik kom W. daar nog vaak tegen. Dit is erg lastig. Ik kan hem gewoon niet vergeten en ik mis hem zo.. we hadden het zo goed samen.
En ondertussen praat het hele dorp over mij.. vanwege de affaire en het leeftijdsverschil van 17 jaar, en dat ik daarvoor mijn huwelijk heb verknald. Mijn ex-man maakt mij ook graag zwart overal waar hij komt, en veel van onze gezamelijke vrienden kijken mij nu niet meer aan.
Het liefst zou ik weer elke dag met W. samen zijn, maar ik gun hem het geluk, het vaderschap en een huwelijk, en dat gaat met zijn nieuwe vriendin evt wel lukken, met mij niet.
Ik hoop dat ik hem snel kan vergeten, en door kan gaan met mijn leven, want nu bestaat mijn leven vooral uit alle kroegen afgaan met mijn vriendinnen (overigens alleen de weekenden dat mijn kinderen bij hun vader zijn), maar toch zegt een klein stemmetje in mij, dat ik hem terug moet winnen. Want hij is mijn grote liefde... en ik baal enorm dat ik zo oud ben. Want als ik van zijn leeftijd weet ik zeker dat wij zouden trouwen, en een gezin zouden stichten..
Ik weet niet wat ik met dit topic wil... ik wilde het even van me afschrijven.
Sorry voor het hele lange en misschien zelfs warrige verhaal..
Als iemand tips heeft hoe ik hier uit kom, graag!!! Ik wil dit niet meer..
maandag 30 april 2018 om 11:28
Aha, erkenning. Een vervanging voor het ‘stickertje’ of de ‘krul’... Ik vind je eerste opmerking terecht, je ‘erkenning’ vreselijk arrogant en misplaatst.
maandag 30 april 2018 om 11:41
Ach.... de rest heeft ook niets beters te doen.....
Dit is niet het einde. Het is zelfs niet het begin van het einde. Maar misschien is dit het einde van het begin.
maandag 30 april 2018 om 11:53
Ank30
Ik hoop in ieder geval dat je leert van je verleden, ook van al de reacties die hier geplaatst zijn.
Vreemdgang vind ik sowieso niet goed te praten.
Ik lees ook nergens in je op, waar het in je huwelijk verkeerd ging.
Of er communicatie mogelijk was, de echte reden van je vreemdgang.
Of het hangen in een kroeg, nu je vrijgezel bent.
Ga werk zoeken, kom onder de mensen en probeer de banden met je kids in goede banen te lijden.
Ik hoop in ieder geval dat je leert van je verleden, ook van al de reacties die hier geplaatst zijn.
Vreemdgang vind ik sowieso niet goed te praten.
Ik lees ook nergens in je op, waar het in je huwelijk verkeerd ging.
Of er communicatie mogelijk was, de echte reden van je vreemdgang.
Of het hangen in een kroeg, nu je vrijgezel bent.
Ga werk zoeken, kom onder de mensen en probeer de banden met je kids in goede banen te lijden.
maandag 30 april 2018 om 11:54
toch zegt een klein stemmetje in mij, dat ik hem terug moet winnen. Want hij is mijn grote liefde... en ik baal enorm dat ik zo oud ben. Want als ik van zijn leeftijd weet ik zeker dat wij zouden trouwen, en een gezin zouden stichten..
Totdat je weer een nieuwe W op de sportschool zou ontmoeten en daar weer zo'n smakelijke affaire mee zou hebben om ook dat huwelijk naar de klote te helpen
.
maandag 30 april 2018 om 12:06
Nee. Een volwassen vrouw die willens en wetens en met besef van de situatie 2 jaar (!) lang haar gezin bedriegt alleen voor sex en daarmee drie minderjarigen beschadigd is voor mij een . Net zoals ik bij een man zou zeggen dat hij zijn pik a hterna loopt.
Zachte heelmeesters maken stinkende wonden. [...]. Jij jouw mening, ik de mijne.
moderatorviva wijzigde dit bericht op 30-04-2018 15:35
6.72% gewijzigd
Als je minder wil moeten, moet je minder willen.
maandag 30 april 2018 om 12:09
Want dit gebeurt nooit?
TO, vergeet W en ga eventueel verhuizen naar een plaats waar je opnieuw kan beginnen. Zoek een baan natuurlijk en zorg dat je jezelf kan onderhouden.
Life is short. Eat dessert first.
maandag 30 april 2018 om 12:10
Nou zeg, doe eens normaal!SweetFirefly schreef: ↑30-04-2018 12:06Nee. Een volwassen vrouw die willens en wetens en met besef van de situatie 2 jaar (!) lang haar gezin bedriegt alleen voor sex en daarmee drie minderjarigen beschadigd is voor mij een loopse teef. Net zoals ik bij een man zou zeggen dat hij zijn pik a hterna loopt.
Zachte heelmeesters maken stinkende wonden. [...]
moderatorviva wijzigde dit bericht op 30-04-2018 15:35
Reden: Quote verwijderd
Reden: Quote verwijderd
9.60% gewijzigd
Life is short. Eat dessert first.
maandag 30 april 2018 om 12:17
Grobbekuiken_ schreef: ↑30-04-2018 11:43Intussen in het slaapkamertje van Jantje W deze druilerige vakantiedag.....
'I don't need an inspirational quote. I Just need coffee.
maandag 30 april 2018 om 12:19
+1
'I don't need an inspirational quote. I Just need coffee.
maandag 30 april 2018 om 12:35
Vast wel, maar wat het voor mij ongeloofwaardig maakt, is dat je ach en wee roept over dat iedereen er maar over roddelt maar wel regelmatig de kroeg induikt waar die W dan ook is. Verder stappen de kinderen kennelijk in hetzelfde dorpscentrum (want slapen dan bij moeders), dus als het zo'n roddeldurp is, en je kinderen daar dus ook last van zullen hebben, hou je je gemak.doornroosje9 schreef: ↑30-04-2018 12:09Want dit gebeurt nooit?
TO, vergeet W en ga eventueel verhuizen naar een plaats waar je opnieuw kan beginnen. Zoek een baan natuurlijk en zorg dat je jezelf kan onderhouden.
Dan ben je óf oerstom en egoïstisch, óf er sijpelt iets uit een dikke duim. Ik neig naar dat laatste.
There is always something happening, and it's usually right now
maandag 30 april 2018 om 14:31
Een man van 29 jaar waarvan je al wist dat er geen toekomst in zat?! Puur voor de seks dus? Hoe kan je zeggen dat dit liefde is. Je hebt 2 jaar lang je man voorgelogen, en nog erger je kinderen meegesleept in deze ellende.
Leuk voor je kinderen ook als ze horen dat hun moeder lekker in de kroeg staat tussen alle jonkies. Bah! En je loopt over van zelfmedelijden. Jij bent niet zielig! Je kinderen zijn zielig omdat hun moeder bewust haar huwelijk kapot maakte en dus ook de veilige thuis situatie van de kinderen. En die W. van je heeft 2 jaar lang een neukerdje gehad tot hij toe was aan een serieuze relatie, niet met jou dus. Je bent gebruikt en nu heb je niks meer. En ik hoop dat je je kapot schaamt, tuurlijk praat het dorp over je, een getrouwde vrouw van 46 die achter een man van 29 aan gaat.
Sporten jullie nog op dezelfde vereniging?
Leuk voor je kinderen ook als ze horen dat hun moeder lekker in de kroeg staat tussen alle jonkies. Bah! En je loopt over van zelfmedelijden. Jij bent niet zielig! Je kinderen zijn zielig omdat hun moeder bewust haar huwelijk kapot maakte en dus ook de veilige thuis situatie van de kinderen. En die W. van je heeft 2 jaar lang een neukerdje gehad tot hij toe was aan een serieuze relatie, niet met jou dus. Je bent gebruikt en nu heb je niks meer. En ik hoop dat je je kapot schaamt, tuurlijk praat het dorp over je, een getrouwde vrouw van 46 die achter een man van 29 aan gaat.
Sporten jullie nog op dezelfde vereniging?
maandag 30 april 2018 om 15:28
Bedankt voor jullie reacties. Ik heb ze inmiddels allemaal gelezen.
Er waren inderdaad geen problemen in mijn huwelijk, mijn ex-man is altijd heel goed geweest voor mij en de kinderen, hij is een top vader voor ze. Het is gewoon dat ik verliefd werd op een ander en dit niet kon tegenhouden.
Mijn ex-man betaald inderdaad partneralimentatie. Ik ben al die jaren huisvrouw/moeder geweest en ben dus na de scheiding op zoek gegaan naar een baan. Ik ben nu nog steeds werkzoekende.
Mijn kinderen slapen soms in t weekend bij mij na het uitgaan (vooral mijn dochters, mijn zoon gaat nog niet uit), dit gebeurd ook wel eens als ze eigenlijk in het weekend bij hun vader zouden zijn dus dan slapen ze alleen bij mij, ik blijf hier dan ook niet speciaal voor thuis.
Ik heb een hartstikke fijn appartement, en misschien heb ik het verkeerd verwoord, maar ik mis het onbezorgde, ik hoefde nergens naar te kijken, en nu moet ik oppeens vanalles zelf regelen, dat vind ik soms lastig.
W. ontlopen in de kroeg gaat erg lastig, hij werkt af en toe in deze kroeg achter de bar. Mijn dochters gaan trouwens ook naar deze kroeg en zij vinden het volgens mij niet erg dat ik daar ook ben (dit hebben ze tenminste nog nooit tegen mij gezegd).
Ik spreek W. hier dus nog wel eens, en dan praten we even, nooit als zijn nieuwe vriendin ook in de kroeg is want zij heeft de roddels over ons ook meegekregen en vind dit niet oke.
Verhuizen naar een ander dorp wil ik niet want dan zie ik mijn kinderen dus minder vaak. Nu kunnen ze zo binnenlopen als ze in het centrum zijn en dat vinden we allemaal fijn. Het geroddel word steeds minder, het is veel erger geweest, ik denk dat het nieuwe er nu wel af is, en het verhaal is bij de meeste mensen inmiddels wel bekend maar toch vind ik het vervelend als ik met mijn kinderen door het centrum loop, en nare blikken krijg. Ik heb mijn kinderen zoveel mogelijk buiten mijn affaire gehouden, zij weten niet met wie en hoelang etc.
Ik sport nog steeds bij dezelfde vereniging, mijn exman en W. trouwens ook. Dit gaat opzich prima. Er worden af en toe nog wel opmerkingen gemaakt, gek genoeg meer tegen W. dan tegen mij. Mijn ex kijkt ons allebei niet meer aan. Hij kende W. ookal voor onze affaire maar dat contact is voorbij.
Ik had deze reacties overigens wel verwacht, zo hebben de meeste mensen in mijn omgeving ook gereageerd er zaten ook wel een paar lieve reacties bij, dus dank!! Ik weet dat ik verder moet met mijn leven, en uiteraard staan mijn kids op 1. Zij worden alleen ook ouder en hebben mij steeds minder vaak nodig..
Er waren inderdaad geen problemen in mijn huwelijk, mijn ex-man is altijd heel goed geweest voor mij en de kinderen, hij is een top vader voor ze. Het is gewoon dat ik verliefd werd op een ander en dit niet kon tegenhouden.
Mijn ex-man betaald inderdaad partneralimentatie. Ik ben al die jaren huisvrouw/moeder geweest en ben dus na de scheiding op zoek gegaan naar een baan. Ik ben nu nog steeds werkzoekende.
Mijn kinderen slapen soms in t weekend bij mij na het uitgaan (vooral mijn dochters, mijn zoon gaat nog niet uit), dit gebeurd ook wel eens als ze eigenlijk in het weekend bij hun vader zouden zijn dus dan slapen ze alleen bij mij, ik blijf hier dan ook niet speciaal voor thuis.
Ik heb een hartstikke fijn appartement, en misschien heb ik het verkeerd verwoord, maar ik mis het onbezorgde, ik hoefde nergens naar te kijken, en nu moet ik oppeens vanalles zelf regelen, dat vind ik soms lastig.
W. ontlopen in de kroeg gaat erg lastig, hij werkt af en toe in deze kroeg achter de bar. Mijn dochters gaan trouwens ook naar deze kroeg en zij vinden het volgens mij niet erg dat ik daar ook ben (dit hebben ze tenminste nog nooit tegen mij gezegd).
Ik spreek W. hier dus nog wel eens, en dan praten we even, nooit als zijn nieuwe vriendin ook in de kroeg is want zij heeft de roddels over ons ook meegekregen en vind dit niet oke.
Verhuizen naar een ander dorp wil ik niet want dan zie ik mijn kinderen dus minder vaak. Nu kunnen ze zo binnenlopen als ze in het centrum zijn en dat vinden we allemaal fijn. Het geroddel word steeds minder, het is veel erger geweest, ik denk dat het nieuwe er nu wel af is, en het verhaal is bij de meeste mensen inmiddels wel bekend maar toch vind ik het vervelend als ik met mijn kinderen door het centrum loop, en nare blikken krijg. Ik heb mijn kinderen zoveel mogelijk buiten mijn affaire gehouden, zij weten niet met wie en hoelang etc.
Ik sport nog steeds bij dezelfde vereniging, mijn exman en W. trouwens ook. Dit gaat opzich prima. Er worden af en toe nog wel opmerkingen gemaakt, gek genoeg meer tegen W. dan tegen mij. Mijn ex kijkt ons allebei niet meer aan. Hij kende W. ookal voor onze affaire maar dat contact is voorbij.
Ik had deze reacties overigens wel verwacht, zo hebben de meeste mensen in mijn omgeving ook gereageerd er zaten ook wel een paar lieve reacties bij, dus dank!! Ik weet dat ik verder moet met mijn leven, en uiteraard staan mijn kids op 1. Zij worden alleen ook ouder en hebben mij steeds minder vaak nodig..
maandag 30 april 2018 om 15:54
Je denkt dat je kinderen niet weten met wie mama het bed in dook terwijl ze nog getrouwd was met papa? Je dochters gaan verdorie uit in de kroeg waar hij werkt, het dorp praat over je affaire met W maar nee je kinderen weten van niks. Meen je dit? 
En ik denk niet dat je kinderen je steeds minder vaak nodig hebben omdat “ze ouder worden”, maar omdat zij nog steeds last hebben van de scheiding, en het feit dat mama vreemd ging met een man van 29, die dus maar 10 jaar ouder is dan je eigen dochter! En dat er over hun moeder word gepraat in het dorp e op de vereniging. Nog een vraag sporten je kinderen hier ook?? Ik mag hopen van niet.
En ik denk niet dat je kinderen je steeds minder vaak nodig hebben omdat “ze ouder worden”, maar omdat zij nog steeds last hebben van de scheiding, en het feit dat mama vreemd ging met een man van 29, die dus maar 10 jaar ouder is dan je eigen dochter! En dat er over hun moeder word gepraat in het dorp e op de vereniging. Nog een vraag sporten je kinderen hier ook?? Ik mag hopen van niet.
maandag 30 april 2018 om 16:07
