Ik word gek!!

Oke ik zal proberen het beter op te schrijven.
Ik heb 2 exen, ex A en ik hebben 2 zoons samen en uit zijn volgende huwelijk heeft hij 1 biologische dochter en 2 stiefdochters.

Ex B en ik zijn op en af , zo'n 22 jaar samen en hebben samen een dochter.

Een paar jaar geleden is de tweede vrouw van ex A overleden en zijn zijn dochter en stiefdochters bij hem blijven wonen

Wij , ex B en ik, kennen A zijn biologische dochter al vanaf haar geboorte, en zij en de dochter van mij en B zijn altijd vriendinnetjes geweest.

2 jaar geleden is er een beerput open gegaan en bleek A zijn twee stiefdochters al jaren te misbruiken en bleek hij zijn biologische dochter ook niet helemaal ongemoeid te hebben gelaten.
In mijn huwelijk met hem ben ik ook lichamelijk en geestelijk door hem mishandeld.
En onze zonen zijn ook zwaar door hem mishandeld nadat wij gescheiden waren en daar heb ik nooit iets van gemerkt.
Daar heb ik me ontzettend schuldig om gevoeld.
Vlak nadat hij is opgepakt ben ik ingestort en bleek dat ik ptss heb.

B en ik zijn 7 jaar getrouwd geweest, daarna zag hij het ineens niet meer zitten en wilde hij scheiden. Ik ben daar toen ontzettend boos om geweest omdat hij nergens meer voor wilde werken, relatietherapie vond hij niet nodig want zijn mening zou er toch niet door veranderen.
Uiteindelijk zijn we 7 jaar uit elkaar geweest en kwamen er toen achter dat we toch echt niet zonder elkaar konden en zijn toen opnieuw begonnen.
Dat was vlak voor onze pleegdochter ( biologische dochter van A) bij hem kwam wonen.
Wij hebben daar samen voor gekozen, misschien een beetje naief en overhaast maar het de beste bedoelingen en de goedkeuring van pleeg en jeugdzorg.

Ondertussen was ik begonnen met mijn therapie ( emdr en i.e)

Na verloop van tijd bleek pleegdochter behalve lvb ook een trauma te hebben en heeft daar ook therapie voor gekregen

Omdat pleegdochter en ik dezelfde achtergrond hebben wb haar vader, maar zij haar vader bij hoog en laag bleef beschermen en ik alleen maar heel boos op hem was gaf dat nogal wat wrijvingen tussen ons en ik was ook nog extra kwetsbaar door de emdr.
B stond hier elke keer tussen in, en behalve de eeuwige spanningen tussen pleegdochter en mij, kwam daar ook nog bij: corona, een eigen dochter die eigenlijk altijd moe en ziek is (en waarvan ze maar niet kunnen vinden wat er aan de hand is, behalve dan dat haar witte bloedlichaampjes altijd te laag zijn)
Zijn oma die overlijd midden in coronatijd, een operatie die hij moet ondergaan maar waarvan hij niet weet wanneer en de financiële zorgen die daarbij komen en de problematiek van pleegdochter die hem eigenlijk boven zijn pet gaan, mijn zusje die 6 dagen op de ic tussen leven en dood heeft gehangen enz enz.
Gewoon teveel.

Maar omdat hij een licht autistische stoornis heeft zoekt hij daar geen hulp voor. Hij denkt dat ie alles alleen kan totdat het teveel wordt en dan moet er iets gebeuren.

En dat is dus het hele probleem, ipv hulp te zoeken en te krijgen komt hij dan tot de conclusie dat het dan wel aan onze relatie zal liggen en dan maakt hij het weer uit.

Hij krijgt er altijd spijt van want wij houden van elkaar, maar elke keer als het moeilijk is reageren wij verschillend.

Ik ga er mee aan de slag en hij verstopt het.

Ik hou van deze man,ontzettend veel en ik weet zeker dat hij van mij houd en ik niet alleen.
Iedereen om ons heen zegt dat, en als hij weer eens zo'n " bui" heeft zeggen ze ook altijd " die komt wel weer terug" en dat doet ie ook altijd.
Ik vraag me alleen af waarom hij het altijd zo doet??
Waarom wil hij niet aan onze relatie werken, waarom neemt hij altijd de makkelijkste weg en waarom leert hij hier niets van.

Wat moet ik hier nou mee.?

Geen tokkie of anita, misschien wel heel warrig op geschreven.
Komt er op neer dat we het allemaal goed bedoelen, ex zwaar onder druk staat door allerlei sores die niet eens te maken heeft met onze persoonlijke relatie, en dat ex er dan elke keer voor kiest om er niet mee aan de slag te gaan maar om er dan maar weer uit te stappen zodat hij er niet verder mee bezig hoeft te zijn.
Ongezond en toxic , maar hoe leer ik deze cirkel te doorbreken

Was het maar 10 jaar uit maar dat is dus niet zo, in de 7 jaar na de scheiding zijn we eigenlijk gewoon verder gegaan waar we gebleven waren alleen had het geen officieel stempeltje.
De laatste 2 jaar ging het eigenlijk beter dan ooit, behalve dan de laatste misdchien 2 maanden.