Relaties
alle pijlers
is dit raar?
zaterdag 1 november 2008 om 10:15
Hallo Viva-lezeressen,
Ik heb een relatie en ben daar gelukkig in. Wat ik me alleen realiseer is dat mijn vriend en ik op een aantal gebieden niet zo sterk op 1 golflengte zitten. Ik heb bv een andere humor dan hij en we vinden andere onderwerpen interessant. Er is prima mee te leven, daar gaat het niet om..alleen: wat ik zo raar vind is dit: als ik kijk naar andere mannen die ik ken, kan ik er best wel een aantal noemen die qua humor en gespreksonderwerpen veel meer op 1 lijn met mij zitten dan mijn vriend en die in dat opzicht beter bij me passen! Alleen: bij hen voel ik geen aantrekkingskracht en bij mijn vriend wel! Ik heb eigenlijk nog nooit het gecombineerd meegemaakt: aantrekkingskracht en helemaal op 1 lijn zitten op die punten die ik noem.
Ik heb het idee dat ik vooral het idee heb met gelijkgestemden te praten (onder de mannen) als de mannen wat meer 'vrouwelijk' zijn. Ik kan dan zo goed met ze praten en met ze lachen, ik voel alleen die aantrekkingskracht niet! En de mannen waar ik verliefd op word en een relatie mee wil, zijn heel mannelijk (technische interesses bv, om even te stigmatiseren) en staan verder van mijn belevingswereld af.
Is dit gek? Of herkennen mensen dit?
Ik heb een relatie en ben daar gelukkig in. Wat ik me alleen realiseer is dat mijn vriend en ik op een aantal gebieden niet zo sterk op 1 golflengte zitten. Ik heb bv een andere humor dan hij en we vinden andere onderwerpen interessant. Er is prima mee te leven, daar gaat het niet om..alleen: wat ik zo raar vind is dit: als ik kijk naar andere mannen die ik ken, kan ik er best wel een aantal noemen die qua humor en gespreksonderwerpen veel meer op 1 lijn met mij zitten dan mijn vriend en die in dat opzicht beter bij me passen! Alleen: bij hen voel ik geen aantrekkingskracht en bij mijn vriend wel! Ik heb eigenlijk nog nooit het gecombineerd meegemaakt: aantrekkingskracht en helemaal op 1 lijn zitten op die punten die ik noem.
Ik heb het idee dat ik vooral het idee heb met gelijkgestemden te praten (onder de mannen) als de mannen wat meer 'vrouwelijk' zijn. Ik kan dan zo goed met ze praten en met ze lachen, ik voel alleen die aantrekkingskracht niet! En de mannen waar ik verliefd op word en een relatie mee wil, zijn heel mannelijk (technische interesses bv, om even te stigmatiseren) en staan verder van mijn belevingswereld af.
Is dit gek? Of herkennen mensen dit?
zaterdag 1 november 2008 om 10:33
zaterdag 1 november 2008 om 10:35
@carbonara: ja, dat zou het wel kunnen zijn idd! Ik ben alleen soms bang dat mijn relatie daardoor geen lang leven beschoren is, omdat je vaak hoort dat relaties die gebaseerd zijn op gelijkheid (dat de partners op elkaar lijken bedoel ik) langer duren.
@noa: fijn dat je het herkent. Ik moet zeggen dat ik me soms een beetje schuldig kan voelen, omdat ik bij andere mannen kan denken dat ze beter bij me passen (qua humor en gesprekstof). Als ik heel eerlijk ben vind ik het bv leuker om een avond te kletsen met een goede vriend van mij dan om een avond te kletsen met mijn eigen vriend (wat niet betekent dat ik met mijn vriend geen behoefte heb om te praten, ik vertel hem alles. Hij heeft alleen een andere invalshoek dan bv die goede vriend van mij en met die vriend vind ik de gesprekken soms dan ook meer bevredigend) ! Alleen moet ik er niet aan denken om met die goede vriend van mij een relatie te hebben of daar iets sexueels mee te doen! Ergens vind ik dat gekke tegenstellingen..
@noa: fijn dat je het herkent. Ik moet zeggen dat ik me soms een beetje schuldig kan voelen, omdat ik bij andere mannen kan denken dat ze beter bij me passen (qua humor en gesprekstof). Als ik heel eerlijk ben vind ik het bv leuker om een avond te kletsen met een goede vriend van mij dan om een avond te kletsen met mijn eigen vriend (wat niet betekent dat ik met mijn vriend geen behoefte heb om te praten, ik vertel hem alles. Hij heeft alleen een andere invalshoek dan bv die goede vriend van mij en met die vriend vind ik de gesprekken soms dan ook meer bevredigend) ! Alleen moet ik er niet aan denken om met die goede vriend van mij een relatie te hebben of daar iets sexueels mee te doen! Ergens vind ik dat gekke tegenstellingen..
zaterdag 1 november 2008 om 10:57
Naarmate ik mijn vriend beter leerde kennen leerden we ook elkaars humor beter kennen en begrijpen.
Waarschijnlijk is daar langzamerhand een midden weg in gekomen. In het begin van onze relatie had ik ook het idee dat ik beter met een ‘goede vriend’ (= trouwens homo) kon lachen dan met mijn eigen vriend. Maar dat is nu wel anders, breng liever de avond met mijn eigen vriend door. En ja we halen elkaar er ook weleens doorheen. Als grapje dan, maar dat kunnen we van elkaar wel hebben.
Waarschijnlijk is daar langzamerhand een midden weg in gekomen. In het begin van onze relatie had ik ook het idee dat ik beter met een ‘goede vriend’ (= trouwens homo) kon lachen dan met mijn eigen vriend. Maar dat is nu wel anders, breng liever de avond met mijn eigen vriend door. En ja we halen elkaar er ook weleens doorheen. Als grapje dan, maar dat kunnen we van elkaar wel hebben.
zaterdag 1 november 2008 om 11:04
quote:tjonge schreef op 01 november 2008 @ 10:35:
@carbonara: ja, dat zou het wel kunnen zijn idd! Ik ben alleen soms bang dat mijn relatie daardoor geen lang leven beschoren is, omdat je vaak hoort dat relaties die gebaseerd zijn op gelijkheid (dat de partners op elkaar lijken bedoel ik) langer duren.
Gelijkheid meer in de zin van elkaar respecteren en in zijn waarde laten dan dezelfde interesses m.i.
@carbonara: ja, dat zou het wel kunnen zijn idd! Ik ben alleen soms bang dat mijn relatie daardoor geen lang leven beschoren is, omdat je vaak hoort dat relaties die gebaseerd zijn op gelijkheid (dat de partners op elkaar lijken bedoel ik) langer duren.
Gelijkheid meer in de zin van elkaar respecteren en in zijn waarde laten dan dezelfde interesses m.i.
zaterdag 1 november 2008 om 11:07
@palientje: grappig, die vriend met wie ik zo goed kan praten is ook homo! Ja, wat jij schrijft geloof ik ook, dat je meer naar elkaar toe kunt groeien qua humor. Ik merk daar ook wel verschil in met het begin van onze relatie en nu. Alleen zijn er echt nog steeds mensen die meer 'de' humor hebben voor mij dan hij (voor hem geldt dat net zo, hij vindt mijn humor soms te sarcastisch).
@Star: dat is ook waar, lijkt mij ergens ook best saai! ik denk ook wel eens dat ik door die verschillen juist de spanning en aantrekkingskracht voel.
Maar goed, fijn om te lezen dat het dus niet heel raar is wat ik ervaar. Ik lees hier op dit forum vaak over relaties waarin mensen het ultieme eenheid gevoel hebben en helemaal op 1 lijn zitten. Dat bracht me aan het denken.
@Star: dat is ook waar, lijkt mij ergens ook best saai! ik denk ook wel eens dat ik door die verschillen juist de spanning en aantrekkingskracht voel.
Maar goed, fijn om te lezen dat het dus niet heel raar is wat ik ervaar. Ik lees hier op dit forum vaak over relaties waarin mensen het ultieme eenheid gevoel hebben en helemaal op 1 lijn zitten. Dat bracht me aan het denken.
zaterdag 1 november 2008 om 14:56
En ik lig soms ook weleens in een deuk om mijn eigen grappen, stom he, en soms doe ik gewoon gek.
Dan lacht mijn vriend en zegt ie: "Wat ben je er toch eentje" haha.
Hier nog een leuk filmpje om te lachen, haha
http://www.youtube.com/watch?v=48x-X3yraQU&eurl=
Dan lacht mijn vriend en zegt ie: "Wat ben je er toch eentje" haha.
Hier nog een leuk filmpje om te lachen, haha
http://www.youtube.com/watch?v=48x-X3yraQU&eurl=
zondag 2 november 2008 om 01:38
Mensen die zeggen het ultieme eenheidsgevoel te hebben geloof ik nooit zo. Helemaal op één lijn zitten is echt niet okay, hoor. Waar is je eigen leven dan? Je eigen visie, overtuigingen, principes, ideeen, normen en waarden. Waar praat je dan nog over, behalve van: Goh, mooi weer vandaag, he? Dat hoef je dan ook niet meer te vragen, want de ander is het dan toch altijd met je eens. Als je tenminste nog kunt spreken van "de ander".
zondag 2 november 2008 om 04:20
@kadushi: thanx, daar heb je wel gelijk in. Het lukt me alleen toch moeilijk om dat idee los te laten.
Het stomme is dat ik net een hevige ruzie met hem heb gemaakt, vandaar dat ik midden in de nacht wakker ben.
Ik zei dat ik verder geen problemen in de relatie ervaar op basis van onze verschillen. Dat is alleen niet helemaal waar, er is een verschil waar ik echt last van heb. Ik ga graag diep op dingen in en heb een heftig gevoelsleven. De gevoelens van mijn vriend zijn meer vlak (minder heftig), waardoor ik soms het gevoel krijg dat ik meer voel in de relatie dan hij (zo ook nu, hij ligt lekker te slapen terwijl ik lig te janken over onze ruzie). En hij is in mijn ogen vermijdend. Hij heeft een aantal problemen in zijn leven en in plaats van deze stapsgewijs aan te pakken gaat hij er meer voor op de vlucht.
Ik ben zelf verre van perfect, heb zat vervelende dingen, maar ik vind van mezelf wel dat ik hulp zoek en actie niet uit de weg ga. En dat verlang ik van hem ook, maar hij geeft aan er niet van gediend te zijn dat ik voorwaarden aan de relatie stel (ik zei net namelijk dat hij er wat aan moet gaan doen en dat ik anders niet met hem door wil). Ik mag van hem wel voorwaarden stellen aan hoe hij met mij omgaat (en daar is niets mis mee, hij is lief voor me), maar niet aan hoe hij met zijn eigen dingen omgaat. Ik snap dat, maar ik vrees dat ik niet kan accepteren hoe hij met zijn eigen dingen omgaat (ik erger me eraan!). Is er dan geen andere weg dan uit elkaar gaan? Ik wil dat niet, maar ik weet nu even niet meer wat te doen..
Het stomme is dat ik net een hevige ruzie met hem heb gemaakt, vandaar dat ik midden in de nacht wakker ben.
Ik zei dat ik verder geen problemen in de relatie ervaar op basis van onze verschillen. Dat is alleen niet helemaal waar, er is een verschil waar ik echt last van heb. Ik ga graag diep op dingen in en heb een heftig gevoelsleven. De gevoelens van mijn vriend zijn meer vlak (minder heftig), waardoor ik soms het gevoel krijg dat ik meer voel in de relatie dan hij (zo ook nu, hij ligt lekker te slapen terwijl ik lig te janken over onze ruzie). En hij is in mijn ogen vermijdend. Hij heeft een aantal problemen in zijn leven en in plaats van deze stapsgewijs aan te pakken gaat hij er meer voor op de vlucht.
Ik ben zelf verre van perfect, heb zat vervelende dingen, maar ik vind van mezelf wel dat ik hulp zoek en actie niet uit de weg ga. En dat verlang ik van hem ook, maar hij geeft aan er niet van gediend te zijn dat ik voorwaarden aan de relatie stel (ik zei net namelijk dat hij er wat aan moet gaan doen en dat ik anders niet met hem door wil). Ik mag van hem wel voorwaarden stellen aan hoe hij met mij omgaat (en daar is niets mis mee, hij is lief voor me), maar niet aan hoe hij met zijn eigen dingen omgaat. Ik snap dat, maar ik vrees dat ik niet kan accepteren hoe hij met zijn eigen dingen omgaat (ik erger me eraan!). Is er dan geen andere weg dan uit elkaar gaan? Ik wil dat niet, maar ik weet nu even niet meer wat te doen..
zondag 2 november 2008 om 12:36
tjonge ik ben het niet eens met de overige posters over dat je niet altijd op 1 lijn hoeft te zitten en dat het 'saai' is als je allebei hetzelfde denkt en voelt. Ik denk eerder dat als je samen met iemand op die ene lijn zit dat je beide daardoor enorm kunt groeien. Je relatie loopt soepeler, kost minder energie, geen twijfels en onzekerheden, je deelt dezelfde humor waardoor je dubbel pret hebt, je versterkt elkaar in de dingen die jullie beide belangrijk vinden etc. Als je dat mist in een relatie dan lijkt alleen de fysieke aantrekkingskracht te blijven en dat is inderdaad geen lang leven beschoren. Samen de diepte in te kunnen springen maar dan moet je wel allebei evenveel diepte bezitten. Anders zit jij op treetje 3 en hij op treetje 2...die scheve verhoudingen gaan je inderdaad sooner or later opbreken. Voorwaarden aan een relatie stellen is natuurlijk dodelijk voor je relatie maar jij weet nog altijd het beste waar jij het beste bij vaart. Wat voor jou belangrijk is en waar je gelukkig van wordt. Eigenlijk weten we dat allemaal maar de angst om met lege handen te blijven zitten, zorgt er soms voor dat we lang in relaties blijven zitten die helemaal niet goed voor ons zijn.
Als je niet weet wat je moet doen, doe dan voorlopig niks. Gun jezelf de tijd en ruimte om te ontdekken of en hoe je verder wilt met deze relatie.
Ik zelf hou niet van mensen die hun problemen niet aanpakken en hun verantwoordelijkheden niet nemen. Dat doe ik namelijk wel en door bij iemand te blijven die dat niet doet, belemmer ik mezelf. Zie het als een krachtige rivier die je langs allerlei paden brengt. Als je in je eentje bent met verantwoordelijkheid nemen en je leven vorm te geven zoals je dat wilt, dan is dat een dun zwak stroompje. Tref je iemand met dezelfde levenshouding dan wordt het een krachtige stroom. Je stapt als het ware in elkaars wateren en versterkt zo datgene waar je beide in gelooft.
Als ik een overtuigd vegetarier ben dan sluit ik me niet aan bij de Bond voor het Nuttigen van Lekkere Biefstukken. Mijn houding zou daar niet ondersteund worden en uiteindelijk snij ik mezelf in de vingers door een tegenkracht op te zoeken.
Nou, ik hoop dat iemand nog snapt wat ik bedoel
Als je niet weet wat je moet doen, doe dan voorlopig niks. Gun jezelf de tijd en ruimte om te ontdekken of en hoe je verder wilt met deze relatie.
Ik zelf hou niet van mensen die hun problemen niet aanpakken en hun verantwoordelijkheden niet nemen. Dat doe ik namelijk wel en door bij iemand te blijven die dat niet doet, belemmer ik mezelf. Zie het als een krachtige rivier die je langs allerlei paden brengt. Als je in je eentje bent met verantwoordelijkheid nemen en je leven vorm te geven zoals je dat wilt, dan is dat een dun zwak stroompje. Tref je iemand met dezelfde levenshouding dan wordt het een krachtige stroom. Je stapt als het ware in elkaars wateren en versterkt zo datgene waar je beide in gelooft.
Als ik een overtuigd vegetarier ben dan sluit ik me niet aan bij de Bond voor het Nuttigen van Lekkere Biefstukken. Mijn houding zou daar niet ondersteund worden en uiteindelijk snij ik mezelf in de vingers door een tegenkracht op te zoeken.
Nou, ik hoop dat iemand nog snapt wat ik bedoel
zondag 2 november 2008 om 12:49
Ik geloof eigenlijk ook niet in de stelling "opposits attrack". Maar toch.....Mijn vriend is rustig en introvert. Ik ben druk en extrovert. Hij houdt van lezen met op de achtergrond een cd-tje. Ik hou van spelprogramma's op tv. Hij puzzelt graag in bed en ik doe graag snel het licht uit. Ik ben een sociaal dier en hij een einzelganger. Ik hou van de stad en hij van het platteland. Toch zou ik hem niet willen inruilen. We hebben nl heel veel plezier samen en houden van elkaar.
Mijn motto is: benadruk de overeenkomsten en leer van elkaars verschillen. Vul elkaar aan waar mogelijk.
Mijn motto is: benadruk de overeenkomsten en leer van elkaars verschillen. Vul elkaar aan waar mogelijk.
maandag 3 november 2008 om 10:46
@Sensy12: bedankt voor je reactie. Erg mooi verwoord trouwens! Ik ben het met je eens dat het helemaal niet saai hoeft te zijn als je heel erg op 1 lijn zit. Ik heb dat in een relatie nog niet ervaren, maar in een vriendschap wel. Wat jij in die prachtige metaforen beschrijft is zo'n beetje mijn ideaalplaatje van een relatie. Maar de realiteit is dat ik een relatie heb die anders is, maar die ik niet kwijt wil. Ik wil de relatie niet behouden uit angst met lege handen te staan, want met dat bijltje heb ik vaker gehakt en daar kan ik prima mee leven (met lege handen). Ik wil de relatie niet kwijt omdat ik heel veel van hem houd en ik het leven met hem samen doorgaans fijner vind dan alleen leven. Alleen: soms kan ik me zo mee laten slepen door iets waar ik me aan erger. Zo ook afgelopen weekend. En dat voelt naar, zowel voor mij als voor hem. Wellicht dat ik die dingen minder zou hebben of niet zou hebben in een relatie zoals jij die beschrijft. Maar nu heb ik het wel en ik zou heel graag willen leren anders om te gaan met die ergernis dan me er zo in te dompelen en hem verwijtend toe te spreken.
@Vesude: ja, dat is wel mooi wat je zegt. Benadruk de overeenkomsten en leer van elkaars verschillen.
Misschien kan ik er zelfs wel wat van leren dat hij meer vermijdend is in het aanpakken van problemen en ik me er juist helemaal op stort. Het stomme is alleen dat ik hem op dat gebied weinig inspirerend vind, ik wou dat ik het anders zag en me daar niet zo aan ergerde.
Zijn er mensen (dan niet degene met de ideale relaties maar mensen die ook tegen strubbelingen aanlopen) die dit herkennen: dat hun vriend minder gericht is op zelfreflectie en problemen onder ogen komen dan jijzelf? En hoe ga jij daarmee om? Ik zou me er zo graag minder aan ergeren, maar weet vooralsnog niet goed hoe!
@Vesude: ja, dat is wel mooi wat je zegt. Benadruk de overeenkomsten en leer van elkaars verschillen.
Misschien kan ik er zelfs wel wat van leren dat hij meer vermijdend is in het aanpakken van problemen en ik me er juist helemaal op stort. Het stomme is alleen dat ik hem op dat gebied weinig inspirerend vind, ik wou dat ik het anders zag en me daar niet zo aan ergerde.
Zijn er mensen (dan niet degene met de ideale relaties maar mensen die ook tegen strubbelingen aanlopen) die dit herkennen: dat hun vriend minder gericht is op zelfreflectie en problemen onder ogen komen dan jijzelf? En hoe ga jij daarmee om? Ik zou me er zo graag minder aan ergeren, maar weet vooralsnog niet goed hoe!
