Relaties
alle pijlers
Lepeltje lepeltje
zaterdag 4 oktober 2025 om 22:29
Hi, lees al lang mee, wil graag eens iets voorleggen.
Man wil namelijk elke avond lepeltje lepeltje liggen. Ik vind dit niet lekker liggen, word er onrustig van, wil bewegen en wordt gewoon geïrriteerd.
Man vindt dat ik mij aanstel en gewoon dit moet doen, hij vind het lekker liggen en slaapt graag zo. Of ik het niet voor hem over heb… zo kan hij het beste slapen namelijk.
Altijd als ik dit aangeef, wordt het ruzie en draait hij boos weg, dat ik nooit wat voor hem over heb en dat ik alleen aan mijzelf denk.
Ben ik nou gek? Je moet toch gewoon zelf in slaap kunnen vallen, zonder mij nodig te hebben? Of zeur ik nou?
Man wil namelijk elke avond lepeltje lepeltje liggen. Ik vind dit niet lekker liggen, word er onrustig van, wil bewegen en wordt gewoon geïrriteerd.
Man vindt dat ik mij aanstel en gewoon dit moet doen, hij vind het lekker liggen en slaapt graag zo. Of ik het niet voor hem over heb… zo kan hij het beste slapen namelijk.
Altijd als ik dit aangeef, wordt het ruzie en draait hij boos weg, dat ik nooit wat voor hem over heb en dat ik alleen aan mijzelf denk.
Ben ik nou gek? Je moet toch gewoon zelf in slaap kunnen vallen, zonder mij nodig te hebben? Of zeur ik nou?
dinsdag 7 oktober 2025 om 19:53
Dan is het heel duidelijk.Bolina3310 schreef: ↑07-10-2025 19:44
Zou zelf graag samen in therapie gaan, maar partner geeft aan daar het nut niet van in te zien en niet te willen veranderen. Hij is zoals hij is en hij wil zich niet inhouden omwille van mij, dat is volgens hem geen goed voorbeeld voor de kinderen.
Of je laat je de rest van je leven als kind behandelen door je man en geeft je kinderen dus mee dat dat normaal is.
Of je gaat voor jezelf opkomen en je kinderen laten zien dat niemand het recht heeft om je zo te behandelen.
dinsdag 7 oktober 2025 om 19:59
Hij wil niet veranderen of zich inhouden. Nou toedeloe dan. Helderder dan dit wordt het niet.
Hij heeft geen respect voor je en liefde is dit ook niet.
Dat wordt zelfs in therapie niks meer hoor dus daar kun je je mee troosten. Het ligt niet aan jou dat het niet werkt hoor. Maar je hebt inderdaad wel iemand uitgezocht waar je een ongezonde gezins dynamiek mee voort hebt gezet. Dus voor je kinderen verbreek je die.
Hij heeft geen respect voor je en liefde is dit ook niet.
Dat wordt zelfs in therapie niks meer hoor dus daar kun je je mee troosten. Het ligt niet aan jou dat het niet werkt hoor. Maar je hebt inderdaad wel iemand uitgezocht waar je een ongezonde gezins dynamiek mee voort hebt gezet. Dus voor je kinderen verbreek je die.
Lorem Ipsum
dinsdag 7 oktober 2025 om 20:04
Je bent verplicht aan je kinderen om ze in een veilige omgeving op te laten groeien. Ik vind deze omgeving niet veilig over komen, zeker niet de wijze waarop jouw man jou behandeld. De kans is groot dat de kinderen dit op termijn over gaan nemen. Een moeder die kruipt voor hun vader zijn ze niet mee gebaat.Bolina3310 schreef: ↑07-10-2025 19:44Ik vind persoonlijk dat we het verplicht zijn aan de kinderen om dit nog te proberen, maar goed dan ben je wel 2 personen nodig!
Trauma's werken generatie op generatie door. De kans is groot dat jouw kinderen (dochter?) hetzelfde gedrag bij hun partner gaan vertonen. Jij kan dit patroon doorbreken. Verdiep je eens in intergenerationeel trauma.
Hij wil niet in therapie, dan heb je 2 keuzes. Je accepteert dit de rest van je leven zo door gaat en mogelijk alleen maar erger wordt of je gaat er actief zelf iets aan doen. Van het laatste wordt je denk ik veel gelukkiger. Gebruik niet zijn trauma's als excuus om te blijven.
Ik hoop niet dat je me te hard vindt, ik snap heus wel dat je zo'n stap niet van de een op andere dag zet. Maar laat in ieder geval de hoop varen dat je man gaat veranderen, dat gaat niet gebeuren.
dinsdag 7 oktober 2025 om 20:35
Bolina3310 schreef: ↑07-10-2025 19:44Thanks voor al jullie reactiesheb ze allemaal gelezen. Lukt me niet om op alles te reageren.
Heb zelf het idee dat de dynamiek sinds we kinderen hebben is veranderd.
Dat het sindsdien slechter gaat. Mogelijk dat dat komt vanuit hoe we zelf zijn opgevoed en dat die patronen en rollen nu meer naar boven komen?
Zelf een slechte band met mijn moeder, hierdoor zelf denk ik het gevoel dat ik het nooit goed doe en het voor partner goed wil doen, zijn goedkeuring wil hebben die ik van mijn moeder nooit kreeg.
Man heeft thuis ook genoeg meegemaakt! Denk dat we beiden daarin nu we kinderen hebben daar meer ‘last’ van hebben?
Merk soms dat hij als een soort van volwassene optreed ofzo?
Niet te lang douchen! drink je nu cola door de week? Voelt soms alsof ik weer bij mijn ouders woon en mij moet verantwoorden.
Zou zelf graag samen in therapie gaan, maar partner geeft aan daar het nut niet van in te zien en niet te willen veranderen. Hij is zoals hij is en hij wil zich niet inhouden omwille van mij, dat is volgens hem geen goed voorbeeld voor de kinderen.
Ik vind persoonlijk dat we het verplicht zijn aan de kinderen om dit nog te proberen, maar goed dan ben je wel 2 personen nodig!
Hij heeft dus zeer vast omlijnde denkbeelden die hij zeer rigide wil handhaven, terwijl het allemaal best iets losser zouden kunnen. Twee volwassen maken hun eigen keuzes, onafhankelijk van hun ouders.
Voor kinderen maak je duidelijke kaders waarbinnen dingen wel of juist niet mogen of kunnen. En ook dan is enige vorm van afwijking niet slecht. Als volwassene gaan de regels van je ouders veranderen, naar wat jullie goeddunkt.
Dat hij niet wil veranderen betekent niet dat jij niks wil veranderen. Jullie zijn volwassenen die gerust op woensdag cola mogen drinken en op zaterdag dan weer water kunnen drinken. Ook als het geen feestdag is.
Iedereen heeft het recht veilig over straat te kunnen gaan.
dinsdag 7 oktober 2025 om 20:54
To maakt helemaal geen eigen keuzes.
Ze heeft te doen wat haar man wil want anders heeft ze niets voor hem over.
Zelfs seks wordt afgedwongen.
dinsdag 7 oktober 2025 om 20:57
Prima, ik zou dus spiegelen en hetzelfde terug zeggen.Bolina3310 schreef: ↑07-10-2025 19:44Hij is zoals hij is en hij wil zich niet inhouden omwille van mij,
Jij wil dus niet lepeltjelepeltje, zo ben jij niet.
En je wil ook niet elke dag sex.
Je wil soms 30 min douchen en cola drinken.
Ik ben wel benieuwd hoe hij daar op reageert.
Zijn reactie hierop zou waarschijnlijk voor mij een definitieve conclusie kunnen zijn om weg te gaan of te blijven.
dinsdag 7 oktober 2025 om 21:49
Dat kun je zo niet stellen. Mijn ex ging zo onaangenaam doen als ik niet deed hoe hij wilde, dat ik wel uitkeek dan dat te forceren.Felidaez schreef: ↑07-10-2025 20:57Prima, ik zou dus spiegelen en hetzelfde terug zeggen.
Jij wil dus niet lepeltjelepeltje, zo ben jij niet.
En je wil ook niet elke dag sex.
Je wil soms 30 min douchen en cola drinken.
Ik ben wel benieuwd hoe hij daar op reageert.
Zijn reactie hierop zou waarschijnlijk voor mij een definitieve conclusie kunnen zijn om weg te gaan of te blijven.
Het ging dan bijv ook over herrie maken, zingen (want dat kon ik niet, hij was de muzikale van ons twee, vond hij), makkelijke onvrouwelijke kleding aan, mijn eigen haarkleur, niet lief reageren als hij op zaterdag na laat stappen wilde uitslapen.
Tja en ik ging niet. Achteraf bezien begrijp ik nog steeds niet hoe dat heeft kunnen gebeuren. En waarom ik überhaupt getrouwd ben terwijl de rode vlaggen al vroeg in de relatie hingen te wapperen.
dinsdag 7 oktober 2025 om 22:51
Felidaez schreef: ↑07-10-2025 20:57Prima, ik zou dus spiegelen en hetzelfde terug zeggen.
Jij wil dus niet lepeltjelepeltje, zo ben jij niet.
En je wil ook niet elke dag sex.
Je wil soms 30 min douchen en cola drinken.
Ik ben wel benieuwd hoe hij daar op reageert.
Zijn reactie hierop zou waarschijnlijk voor mij een definitieve conclusie kunnen zijn om weg te gaan of te blijven.
Ik denk dat de situatie dan escaleert naar een onveilig thuis toestand (wat natuurlijk nu al onderhuids meespeelt, want zoals iemand al eerder opmerkte: TO weet wel wat ze wil, alleen ze doet wat hij wil, want ze pleased hem om zijn 'feedback' te voorkomen, om hem rustig te houden).
dinsdag 7 oktober 2025 om 23:35
Ik geloof ook niet zo in het blijvend veranderen van mensen op een bepaalde leeftijd. Je kunt veel therapie krijgen om nieuwe dingen te leren en bij te schaven. Maar echt veranderen is heel lastig. Uiteindelijk is iedereen wie hij is. En in een relatie moet je jezelf kunnen zijn. Hij is alleen geen leuk persoon voor jou. En geen goed voorbeeld voor jouw kinderen. Nu wil je hem veranderen maar waarom? Hij ziet geen probleem. En is heel duidelijk. Dit is wie ik ben. Het is aan jou om dat te accepteren of te vertrekken. Kijk naar jezelf. Ben jij een goed voorbeeld voor je kinderen? Is jullie relatie dat? Waar ben je bang voor bij een scheiding?
Kan je met je omgeving praten over deze problemen?
Kan je met je omgeving praten over deze problemen?
woensdag 8 oktober 2025 om 05:57
Oh nee hoorevelien2010 schreef: ↑07-10-2025 23:35Ik geloof ook niet zo in het blijvend veranderen van mensen op een bepaalde leeftijd. Je kunt veel therapie krijgen om nieuwe dingen te leren en bij te schaven. Maar echt veranderen is heel lastig. Uiteindelijk is iedereen wie hij is. En in een relatie moet je jezelf kunnen zijn. Hij is alleen geen leuk persoon voor jou. En geen goed voorbeeld voor jouw kinderen. Nu wil je hem veranderen maar waarom? Hij ziet geen probleem. En is heel duidelijk. Dit is wie ik ben. Het is aan jou om dat te accepteren of te vertrekken. Kijk naar jezelf. Ben jij een goed voorbeeld voor je kinderen? Is jullie relatie dat? Waar ben je bang voor bij een scheiding?
Juist in therapie leer je wel blijvend te veranderen
Want je bent deels wie je bent, maar al die aangeleerde rotzooi vanaf dat je heel jong bent, kun je opruimen
En dan nog kom je op een accepteren of vertrekken punt. Omdat hij niet wil veranderen. Maar dan ben je wel veel liever voor jezelf en een betere ouder voor je kinderen
woensdag 8 oktober 2025 om 07:53
Je kunt de situaties die je triggeren misschien niet veranderen (als in: dat zullen altijd triggers blijven) maar met therapie wel leren hoe je daar beter op kunt reageren zodat het gezonder en beter voor jouzelf is. Leren inzien misschien ook eerst wát je triggers en valkuilen zijn en wat jouw "natuurlijke" manier van reageren is en hoe daardoor de dynamiek tussen jou en andere mensen werkt. Ik denk dat therapie juist heel zinvol is.
woensdag 8 oktober 2025 om 17:57
Bolina3310 schreef: ↑07-10-2025 19:44.
maar partner geeft aan daar het nut niet van in te zien en niet te willen veranderen. Hij is zoals hij is en hij wil zich niet inhouden omwille van mij
Lees dit nog eens goed en voel eens wat dat betekent. Hij vindt jou en jouw behoeften niet belangrijk. Je wordt wel zó ontzettend verwaarloosd in je relatie, en dat is echt niet gezond. Niet voor jou en niet als voorbeeld voor je kinderen.
Therapie voor jouzelf is inderdaad een goed idee, om inzicht te krijgen in je eigen denkbeelden en te leren dat er ook voor jou gezorgd mag worden.
•
donderdag 9 oktober 2025 om 13:31
Been there, done that. Het goede nieuws is: Je kunt zelf in therapie om hieraan te werken. Daar heb je hem niet voor nodig. Sterker nog, daar kun je hem niet bij gebruiken!
Wat je nodig hebt is zelf sterker in je schoenen komen te staan, zodat je niet meer blijft geloven dat het aan jou ligt. Of dat je iets verkeerd doet. Dat je niet meer denkt dat je gek bent, en al helemaal niet dat je zeurt. Want dat is namelijk allemaal niet waar.
Zolang je die gedachten uit je OP nog hebt, is er nog werk aan de winkel. En daar is een partner een hele pijnlijke spiegel voor, want wat eerst misschien ooit een lieve leuke man was, is nu helemaal afgestemd op jouw onzekere delen en grijpt daar op in.
Als jij leert om hem die kans niet meer te geven, is er geen haar meer op zijn hoofd om te eisen om lepeltje lepeltje te liggen, OF blijft hij het wel eisen en is er geen haar meer op jouw hoofd om daar nog een woord over vuil te maken en betekent het wat voor het verloop van jullie relatie.
Wat je nodig hebt is zelf sterker in je schoenen komen te staan, zodat je niet meer blijft geloven dat het aan jou ligt. Of dat je iets verkeerd doet. Dat je niet meer denkt dat je gek bent, en al helemaal niet dat je zeurt. Want dat is namelijk allemaal niet waar.
Zolang je die gedachten uit je OP nog hebt, is er nog werk aan de winkel. En daar is een partner een hele pijnlijke spiegel voor, want wat eerst misschien ooit een lieve leuke man was, is nu helemaal afgestemd op jouw onzekere delen en grijpt daar op in.
Als jij leert om hem die kans niet meer te geven, is er geen haar meer op zijn hoofd om te eisen om lepeltje lepeltje te liggen, OF blijft hij het wel eisen en is er geen haar meer op jouw hoofd om daar nog een woord over vuil te maken en betekent het wat voor het verloop van jullie relatie.
donderdag 9 oktober 2025 om 21:35
Wow dit is echt heel herkenbaar. Mijn man wil dus ook altijd dicht tegen mij aan in slaap vallen, lepeltje lepeltje de hele nacht liggen en ook overdag grotere behoefte aan knuffelen. We zijn al lange tijd samen, maar ik merk dat ik sinds enkele tijd minder behoefte heb aan knuffelen en dicht tegen elkaar aan liggen. Ik vind het vooral te warm, lig niet lekker, wil gewoon los liggen. En ook overdag geen zin in al die knuffels. Ik zit sneller aan mijn tax merk ik. Hij voelt zich daardoor afgewezen en kan ook zo reageren als jouw man, wat nukkig of verongelijkt. Hij doet dan soms alsof het aan mij ligt, en dan voel ik me tekort schieten. Maar ook voel ik dan irritatie en denk laat me lekker.
Hij zou ook t liefst elke dag seks willen en we hebben daar ook veel ruzie om gehad in t verleden. Dan vond ie het oneerlijk dat hij zich naar mij moest voegen ipv andersom. Maar goed, dat kan hij nu wel accepteren, en het gaat gelukkig een stuk beter in de zin dat hij niet meer aandringt of boos gaat zuchten of zich boos omdraaien als ik niet wil. Hij geeft aan dat het hem helpt wanneer hij het niet ziet als een persoonlijk afwijzing. En hij snapt ook wel dat ik natuurlijk niet tegen mijn zin seks ga hebben, dus tja dan heb je inderdaad net zo vaak seks als degene met het laagste libido wil. Ik heb ook uitgelegd dat mensen veranderen en ik misschien met het ouder worden gewoon minder zin heb in knuffelen en dicht tegen elkaar aan liggen in bed, geen idee waarom dat is. Maar t is wel vervelend, voor mijn gevoel moet ik wel vaak mijn grenzen aangeven. ‘S nachts kruipt hij bv geregeld elke keer weer dicht tegen me aan (slapend), en ik moet hem dan steeds wegduwen. Soms heb ik dan echt zin om in een ander bed te slapen, echt benauwend kan het zijn. Als ik aangeef dat bijna niemand van mijn vriendinnen ervan houdt om de hele nacht tegen elkaar aan te liggen vindt hij dat maar gek, hij kan zich dat gewoon niet voorstellen en heeft in mijn ogen heel veel “huidhonger”. Bv vandaag kom ik thuis, ik geef geen knuffel maar vertel hem direct over mijn dag. En dan is het daarna een beetje verongelijkt van: krijg ik geen kus en knuffel?? Dan denk ik uhhh nee totaal niet aan gedacht, even vergeten. We zijn daarin gewoon anders, alhoewel ik dan wel kan denken ligt dit aan mij, is het normaal dat ik ineens minder die behoefte heb? Betekent dat dan dat mijn gevoel voor hem minder wordt ofzo? Of is dit normaal?
Hij zou ook t liefst elke dag seks willen en we hebben daar ook veel ruzie om gehad in t verleden. Dan vond ie het oneerlijk dat hij zich naar mij moest voegen ipv andersom. Maar goed, dat kan hij nu wel accepteren, en het gaat gelukkig een stuk beter in de zin dat hij niet meer aandringt of boos gaat zuchten of zich boos omdraaien als ik niet wil. Hij geeft aan dat het hem helpt wanneer hij het niet ziet als een persoonlijk afwijzing. En hij snapt ook wel dat ik natuurlijk niet tegen mijn zin seks ga hebben, dus tja dan heb je inderdaad net zo vaak seks als degene met het laagste libido wil. Ik heb ook uitgelegd dat mensen veranderen en ik misschien met het ouder worden gewoon minder zin heb in knuffelen en dicht tegen elkaar aan liggen in bed, geen idee waarom dat is. Maar t is wel vervelend, voor mijn gevoel moet ik wel vaak mijn grenzen aangeven. ‘S nachts kruipt hij bv geregeld elke keer weer dicht tegen me aan (slapend), en ik moet hem dan steeds wegduwen. Soms heb ik dan echt zin om in een ander bed te slapen, echt benauwend kan het zijn. Als ik aangeef dat bijna niemand van mijn vriendinnen ervan houdt om de hele nacht tegen elkaar aan te liggen vindt hij dat maar gek, hij kan zich dat gewoon niet voorstellen en heeft in mijn ogen heel veel “huidhonger”. Bv vandaag kom ik thuis, ik geef geen knuffel maar vertel hem direct over mijn dag. En dan is het daarna een beetje verongelijkt van: krijg ik geen kus en knuffel?? Dan denk ik uhhh nee totaal niet aan gedacht, even vergeten. We zijn daarin gewoon anders, alhoewel ik dan wel kan denken ligt dit aan mij, is het normaal dat ik ineens minder die behoefte heb? Betekent dat dan dat mijn gevoel voor hem minder wordt ofzo? Of is dit normaal?
donderdag 9 oktober 2025 om 22:26
Ik vind knuffelen zeker fijn. Net als met mijn poezen. Maar s nachts op of tegen me aan liggen. nee. Ik wil slapen. (De poezels dult ik nog, maar als ik wil omdraaien doe ik dat ook , en dan draaien ze mee)
De man wil hier ook gewoon slapen. En als ik te veel beweeg of hij te veel snurkt gaat een van ons naar boven (zolderslaapkamer)
De man wil hier ook gewoon slapen. En als ik te veel beweeg of hij te veel snurkt gaat een van ons naar boven (zolderslaapkamer)
Vanity of vanities; all is vanity
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
