** Longdistance relationships deel 11 **

Haha, met hun hoofddoekjes naar de Palmbrouwerij, daar zijn vast leuke foto's van te maken.

Oh Isiss, daar zou ik echt helemaal géén zin in hebben!



En ik ben zo iemand die geen zin kan maken. Ik kan wel beleefd doen en vriendelijk en aardig, maar dat is het dan. Ik DOE zo ik BEN het niet en dat zullen anderen ook altijd merken.

Nope, nog niet gevraagd, maar ik plan alvast Kun je nooit te vroeg mee beginnen.

Ooh nee hoor, een Trouwjurk moet je gewoon al hebben. Zodat je erin kan groeien/afvallen. Zodat je nog 400 keer kan wel/niet besluiten zo'n muskietennetje voor je giegeltje wilt, of een sleepje. En dan spontaan midden in een PMSnacht besluiten toch met een schaar de boel strepless te maken. En je moet nu al alle bloemen die je lelijk vind en allergies voor bent uit de Libelle Zomer Tuinspecial knippen met grote rode kruizen erdoor.

Dus...

Jippie, we kunnen gaan shoppen!

(Psst, Isiss, ik heb een bordeauxrood doosje in de vorm van een roos, dat als je het openklapt als de bek van kermitdekikkert alle sprakeligheden je toeglimmen vanaf een zijden lila kussentje)

Wat voor cadeautje hebben jullie het eigenlijk over?



Vorruit jullie mogen allemaal mee shoppen. Hier in de stad zit toch de winkel van mama Borsato? Ze ziet ons al aankomen....

(klinkt perfect!)

Enfin, ik ga naar bed. Trusten.

Maar eigenlijk vind ik dat Kjong de aankomst van haar lover ook wel met een groot trouwknalfeest mag vieren. Jij was toch al gevraagd?

Ooh jaa een echt Meeerie uit Allukmaar







Kan alleen geen Marliesje onder.

Oh, dat. Niks bijzonders. Ik word mijn hele leven al gevraagd.

Wat schrijven jullie veel!!!!

Es, trouwen in 2011? Maar nog niet gevraagd? Maar wel over gehad dan dus....?



Isiss, welkom terug! Het klinkt toch wel relaxed je vakantie!!! Kun je niet wat leuke dingen verzinnen om te doen voor zus en nicht, en dat je ze dan gewoon afzet en jij zelf met de voetjes omhoog gaat en een boekje erbij? Wat Kjong zegt dus?



Kjong, ga je ook echt trouwen? Met alles erop en eraan zeker niet....? Je lijkt me er zo nuchter voor



Hier in Nederland bevalt het goed, lekker weertje. Ik heb heel veel afspraken gemaakt en dat is heel leuk, maar ook best wel vermoeiend. En tegelijkertijd kom ik erachter wie ik weer van mijn lijstje af kan strepen voor volgende keer (elke keer als ik kom, heb ik minder afspraken geloof ik)

Ben jij daar vroolijk over? Ik ben altijd verdrietig als ik merk dat mensen minder behoefde aan contact hebben dan ik.

Zoals het meisje dat ik nog steeds mijn beste vriendin noem, maar ik heb van haar al sinds mei niets gehoord (ze woont in Duitsland, ik ken haar van school). Oké ik weet dat zij net voor een baan moest verhuizen en daarom nu weer een langeafstandsrelatie heeft en natuurlijk druk druk met alles, maar ik heb met mijn verjaardag niets gehoord en verder ook niet. Ik heb nu net maar een kaartje op de post gedaan want zij is net een jaar getrouwd. Ik denk niet dat deze vriendschap helemaal over gaat en ik zou ook niet zelf een punt erachter willen zetten in de vorm van dat ik officieel aankondig dat het van mij niet meer hoeft omdat ik denk dat dat ook nog weer kan veranderen, maar ik vind het wel verdrietig dat ik bijna dagelijks aan haar denk en het contact meer van mijn kant afkomt.



Vriend en ik hebben het vaak over trouwen en ook concreet. Hoe wat waar wie, maar officieel is nog niets besloten

Wij hebben het ook vaak over kinderen en onze ideen over opvoeding. Dat is natuurlijk geinspireerd door mijn babynichtje. Dat babynichtje komt trouwens dit weekend met mama en papa logeren. Ik heb er erg veel zin in.



Maar voordat er getrouwd wordt en kinderen komen lijkt het ideaal als ik wat beter weet wat ik wil met mijn leven. Ik kom de laaste tijd steeds toch weer uit bij de lerarenopleiding Duits. Ik roep al jaren dat ik dat zou willen, maar alleen maar als plan B en omdat het zo handig is met de schoolvakanties en kinderen. Alleen omdat ik nog steeds geen plan A heb en het mij echt leuk lijkt om les te geven (al weet ik niet of ik er goed in ben, maar dat leer je dan ook nog een beetje op de opleiding), denk ik nu toch eens dat ik wellicht toch eens een school benader voor een meelopstage van een paar dagen of zo. Misschien is mijn plan B wel mijn plan A....

Cadi is onderweg! Ik heb een smsje gekregen vanuit de trein dat het gelukt is om met al haar 1911 koffers en 210 kinderen, binnen de 2 minuten overstaptijd, over te stappen . Snelle dame!

En nu moet ze plassen, maar wil ze niet plassen op de treinwc.



En om 16.45 zullen we elkaar voor het eerst in levende lijve ontmoeten op het treinstation in W. Spannend!!



En nu ga ik haar bed opmaken. Speciaal voor Cadi de kids heb ik mijn favoriete schaapjesdekbed uit de kast gehaald.

Spannend Ine en Cadi!!!



Es, ik ben er niet vrolijk over maar ook niet verdrietig.



Ik heb een vriendinnengroepje uit het dorp, van vroeger. Toen ik naar het buitenland ging waren we echt heel dik met elkaar, toen ik terugkwam was dat al een stuk minder, maar ik beschouwde ze nog steeds als mijn beste vriendinnen.



Iedereen woont nog in hetzelfde dorp, niemand heeft gestudeerd, dus ze hebben een heel ander leven dan ik. Punt is dat een aantal zich ook niet in kan leven in een ander leven, dat is eigenlijk het grootste probleem (misschien komt dat ook door de groepsdynamiek hoor, iedereen is bijna met hetzelfde bezig en ik val een beetje buiten de boot).



Ik merk dat aan alles, men verwacht eigenlijk dat ik net zo in het leven sta als 6 jaar geleden, en dat ik precies dezelfde dromen en wensen heb als zij. Door een aantal wordt bijvoorbeeld élke keer gevraagd of mijn vriend nu ook al in Nederland mag wonen. Maar dat is helemaal geen plan of doel van ons, maar dat komt gewoon niet door. Ik merk aan alles dat een paar gewoon denken, joh, laat Margaretha maar lullen, maar ik weet wel beter, over een jaar of wat zit die gewoon weer in Lutjebroek. Dat zorgt er ook voor dat ik steeds minder uitgebreid mijn verhalen vertel, dus wordt het steeds oppervlakkiger het contact. En daar zit ik helemaal niet meer mee, daar heb ik zelf ook een aandeel in zie ik wel hoor.



Toen ik op kamers ging verwaterde het al behoorlijk, vooral omdat zij nooit langs kwamen, maar wel verwachtten dat ik overal bij was, voor elke verjaardag terugkwam enzovoort (en dat deed ik dan de eerste jaren ook). Ik heb vier jaar op kamers gezeten en pas in het derde jaar kwamen er wat mensen langs (twee). Toen ik naar het buitenland vertrok is maar één iemand langs gekomen, mijn beste vriendin uit het groepje, dat snap ik dan nog meer, hoewel tickets héél goedkoop zijn en ze ook helemaal geen plannen in die richting hebben. Ik heb ze allemaal (mét aanhang) al vaak uitgenodigd maar dat doen ze een beetje af, dan lachen ze een beetje, en ondertussen denken ze 'in your dreams'



Ik heb het er toen wel moeilijk mee gehad, maar inmiddels al lang niet meer. Ik zie ze als een soort 'verre familie' ofzo. Als ik die meiden nu zou leren kennen zou ik er waarschijnlijk geen vrienden meer mee worden. Maar we delen wel een hele geschiedenis, we kennen elkaar al sinds ons vierde. We delen alleen niet echt een toekomst denk ik Ik breek het ook niet af, en ik ga er al helemaal geen ruzie over maken, maar ik laat het op een zeer laag pitje.



Als ik naar Nederland kom moet ik altijd behoorlijk schipperen met de tijd, want veel mensen willen afspreken en ik wil ook met veel mensen afspreken. Ik kan nooit iedereen zien. Ik probeer voor die 'vriendinnen' wel altijd tijd te maken, maar ik zie hoe langer hoe meer in dat dat onzin is.



Vorig jaar kwam ik ook in de zomer en had ik de meesten dus een jaar niet gezien, en toen kwam ik binnen, en zei iedereen gewoon 'hoi', niemand stond op om me te zoenen, of 'leuk je weer te zien!' ofzo nouja dat soort dingen dus. Nu had ik weer het zo geregeld dat ik een aantal van het weekend zou zien (overigens op hún initiatief en uitnodiging) maar dat is in het honderd gelopen, ik heb een heel leuke avond gehad met mijn broertjes die mee waren gegaan, daar niet van, alleen het valt dan op hoe weinig moeite zij dan doen. Als ik van tevoren wist dat het zo zou lopen, dan was ik wel zeker naar een ander feestje gegaan wat me veel leuker leek. Dus dat zal ik de volgende keer ook zeker doen.



Ik ben er nu een paar weekjes, maak tijd, zie ze waarschijnlijk een hele tijd niet meer, en dan doen zij gewoon heel nonchalant. Dus dan trek ik de logische conclusie dat zij het allemaal wel best vinden. Nouja, dat geeft niet, maar dat doe ik vanaf nu dus ook (of eigenlijk, elke keer een beetje meer). Dus die zijn van mijn prioriteitenlijstje af. Dat wil niet zeggen dat ik ze niet kan zien als ik hier ben, maar alleen als ik tijd en zin heb en het zo uit komt en dat bekijk ik dan gewoon ter plekke.



Ik heb andere vriendinnen waarvan ik zie dat ze zelf ook moeite doen om het contact te houden, die ook geïnteresseerd zijn in waar ik mee bezig ben, en waar ik een avondje mee afspreek en helemaal vol energie van terugkom. Dus ik denk dat ik beter dan díe prioriteit kan geven. En dat zijn echt niet allemaal meiden die met hetzelfde bezig zijn als ik of overal hetzelfde over denken. Over die andere meiden lach ik maar en haal ik mijn schouders maar op, want ik vind het eigenlijk gewoon zó belachelijk, maar het raakt me niet (meer) echt, gelukkig.



Leuk dat je ouders en nichtje komen!!! Samen andere kindjes zien en hun ouders zorgt bij ons ook altijd voor veel stof tot discussie. Gelukkig zijn we het over bijna alles eens Ik weet niet waar ik kinderen zou willen krijgen. In Spanje liever niet, ik vind gewoon dat kindjes daar superonbeschoft, onopgevoed en brutaal zijn (oh wat erg van mezelf hahahaha :rofl). Maarja de laatste tijd hoor ik dat dat in Nederland ook zo is. Het liefst deed ik mijn kind naar een internationale school waar veel diplomaten ofzo hun kinderen naartoe sturen, dan (verwacht ik) hebben ze een brede, liberale kijk op de wereld, leren ze kindertjes kennen uit allerlei landen en culturen, en tegelijkertijd leren ze nette omgangsvormen. Dus, ik ben een kwal geworden Ik zou best al graag kinderen willen, alleen rationeel gezien vind ik dat we alles eerst op de rit moeten hebben. Niet alleen qua geld enzo, ook qua relatie zijn er nog wel wat dingen uit te vechten, en pas als die relatie heel stabiel is..... denk ik dat het slim is om aan kinderen te beginnen.

Nou ik weet niet of kinderen er per definitie leuker van worden als zij naar een internationale school gaan. Ze kunnen ook enorme snobs worden. Het ligt helemaal aan de school denk ik. Een heel dure particuliere school zou ik daarom denk ik niet doen. Iig niet in NL.



Bij ons in de buurt zit wel een internationale school en als wij daar nog wonen tegen de tijd dat wij kinderen krijgen en die naar school gaan, dan zou ik het wel overwegen ze daarop te doen. Maar alleen omdat zij dan vanaf groep 1 Duits krijgen en ik wil heel graag mijn kinderen tweetalig opvoeden. Die school kost ook 'maar' 5000 per jaar of zo.....

Nee, in Nederland zou ik het ook niet doen. Hier is het openbaar onderwijs behoorlijk slecht, en iedereen die het zich kan veroorloven stuurt zijn kind naar een particuliere danwel gemengde school. Daar is het onderwijs beter, maar de scholen (ook de gemengde) worden bijna altijd gerund door de kerk. Dus dat is voor mij ook geen optie, eigenlijk, dat je kind bij de nonnen komt en helemaal geïndoctrineerd wordt met bepaalde onzin.



In Nederland zou ik mijn kind trouwens niet zo gauw naar een zwarte school sturen geloof ik, maar in Nederland is het, volgens mij, wel bijna onmogelijk om naar een 'witte' school te gaan. Ik kom zelf uit een klein dorp en ik heb altijd in de klas gezeten met kinderen van immigranten, en dat wordt natuurlijk alleen maar meer. Dat is in Spanje, als ik het goed begrijp (nog) niet zo, dus nu heb je daar echt heel 'zwarte' scholen met veel kinderen van immigranten, en alle bijbehorende problemen, en heel witte scholen die gerund worden door de kerk. Dat is eigenlijk allebei geen alternatief voor mij.



Mijn vriend wil ook geen kinderen hier, dus wie weet gaan we tegen die tijd wel richting tropen

Ik ga zo richting W. Mijn Mac, mijn allerliefste laptop, moet naar de reparateur in W, dus dat komt mooi uit. De randjes brokkelen af, een bekend probleem en als het goed is wordt de hele buitenkant vervangen door een nieuwe versie (gelukkig extra garantie bijgekocht vorig jaar). Dus ik moet mijn kameraadje missen, een week ofzo schat ik, wat zal dat tegenvallen.



En ik ben net een kilo afgevallen, voordat het uit de hand gaat lopen, moet ik mijn tekorten weer aanvullen bij de Mac .



Marg, ik heb vluchtig je verhaal doorgelezen (sorry voor het vluchtig, dat is niet omdat ik het niet interessant vind, maar omdat ik op hete kolen zit..). Boeiend he? Hoe dat loopt met contacten die je in NL juist dierbaar waren en die vanaf het moment dat je in het buitenland zit, totaal verwateren/onherkenbaar veranderen? En heb je ook dat juist mensen met wie je in NL minder contact had, je nu ineens juist beter contact hebt?



Nou ja, ik moet nu echt gaan. Dan heb ik tijd om nog even bij de Mac Donalds te vreten Mediamarkt te shoppen .



We houden jullie op de hoogte!!



Nemo, je hebt het druk, maar tussendoor.. heb jij een normale laptop en een mini? Wat voor mini heb je? Ik wil er eigenlijk ook wel een (vraag niet waarom, het is puur luxe).

Oooooooooooooooh! Er vind momenteel een LDRknuffel-sessie plaats op een station!

Leuk, leuk leuk!



(IK WIL OOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOK!!!)

Ik heb betaald.

8fokkinghonderdfokking30 fokkingeuro.



En ik kan nu niks meer doen.

Het is geheel aan mijn meneer en ambassade om al mijn werk wel of niet compleet te verpesten..