Relaties
alle pijlers
Loslaten Ouders
woensdag 21 oktober 2009 om 19:58
Wat een prachtig, pijnlijk en openhartig vehaal Veldboeketje. Het is nu een stuk begrijpelijker dat ze zo bezorgd om jou zijn en jij je zo verplicht voelt aan hen, maar vergeet niet dat de band tussen ouder en kind onbaatzuchtig en dus zonder benauwende verplichtingen hoort te zijn.
Ik weet zeker dat ze het beste met je voor hebben en als dat meer ruimte is, dan willen ze dat misschien best geven als je ze eens precies zo uitlegt wat je voelt zoals je ook in dit topic doet. Het is vast geen onwil, maar onvermogen en onbegrip.
Ik weet zeker dat ze het beste met je voor hebben en als dat meer ruimte is, dan willen ze dat misschien best geven als je ze eens precies zo uitlegt wat je voelt zoals je ook in dit topic doet. Het is vast geen onwil, maar onvermogen en onbegrip.
woensdag 21 oktober 2009 om 21:28
Natuurlijk begrijp ik dat Boeketje en ik wil je ook zeker niet aanpraten dat je het niet geprobeerd hebt en dat je ze niet begrijpt.
Ik vind het alleen zo naar voor je dat je ze niet bereiken kunt, terwijl je het ons zo goed kunt uitleggen. Het is zo verdrietig en eenzaam voor je dat deze onzichtbare barriere tussen jullie staat .
Ik vind het alleen zo naar voor je dat je ze niet bereiken kunt, terwijl je het ons zo goed kunt uitleggen. Het is zo verdrietig en eenzaam voor je dat deze onzichtbare barriere tussen jullie staat .
woensdag 21 oktober 2009 om 22:12
Val van mijn stoel van vermoeidheid, heb daarom niet alles gelezen.
Maar ook ik ben bekend met de psychiatrie, en dat zal zorgen dat mijn ouders altijd wat meer bezorgd blijven dan bij anderen.
In die zin is dat bij jouw ouders misschien ook niet raar.
Als jij de krant brengt, kunnen zij zien of het wel gaat. Of je niet zielig op de bank zit met waanideeen, om het maar even lullig uit te drukken.
Maar goed dat je je grenzen gaat aangeven. Je hebt geweldige hulpverleners zeg je, dat is heel fijn.
Als je minder zorgen hebt om je ouders, heb je meer ruimte in je hoofd voor andere dingen. Meer uren werken, bijvoorbeeld, of een hobby.
Succes!
Maar ook ik ben bekend met de psychiatrie, en dat zal zorgen dat mijn ouders altijd wat meer bezorgd blijven dan bij anderen.
In die zin is dat bij jouw ouders misschien ook niet raar.
Als jij de krant brengt, kunnen zij zien of het wel gaat. Of je niet zielig op de bank zit met waanideeen, om het maar even lullig uit te drukken.
Maar goed dat je je grenzen gaat aangeven. Je hebt geweldige hulpverleners zeg je, dat is heel fijn.
Als je minder zorgen hebt om je ouders, heb je meer ruimte in je hoofd voor andere dingen. Meer uren werken, bijvoorbeeld, of een hobby.
Succes!
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
donderdag 22 oktober 2009 om 10:35
oh veldboeket even een voor jou. Dit is wel heel heftig dat jouw moeder niet eens mee wil werken aan jouw proces. Heb je wel eens over nagedacht om je peut met haar te laten praten? Misschien neemt ze het wel van een onbekende aan. En wat gebeurt er als je dreigt dat je niet meer langs komt als zij weer een foto maakt?
donderdag 22 oktober 2009 om 11:55
Het getuigt niet van respect dat je moeder toch foto's maakt. Snapt ze niet dat jij in therapie bent, deels vanwege de scheve verhoudingen bij jullie... dat als je met je therapeut constateert dat die foto's jou dusdanig van slag maken dat het de foto niet waard is... dat ze het dan niet moet doen?
Oei... kwaadheid hier. Herkenning.
"Ik bedoel het toch goed" "Ik doe het met de beste bedoelingen"
Ja maar mam het gaat niet om jouw bedoelingen, het gaat om hoe het bij mij overkomt.
Een keer toen ik doodmoe thuis kwam, en wilde gaan slapen: Zal ik dan even je bed verschonen?
Nee!! Waarom? Ik moet NU slapen en dat kan ook prima in een vies bed.
Gewoon alsof ze toch nog even iets moet doen waarmee ze invloed heeft (want Moon was hele dag weg en wilde bij terugkomst meteen een tukkie doen)
Wij hebben niet zoveel leuke foto's van de laatste tijd. Vader nam foto's vroeger vaak spontaan, maar later werd dat stiekem. Hij houdt niet van geposeerde foto's en zo kon het zijn dat je onrustig in de tuin zat te lezen, nog in pyjama in de vakantie, haar niet gekamd, etc, en dat er dan opeens *klik* een foto gemaakt werd.
Daarom hebben we een hekel aan vader met zijn toestel en daarom lukken foto's niet meer... en is hij maar gestopt met zijn kinderen fotograferen.
We hebben nog wel redelijk leuke familiefoto's van een feest van een tijd geleden. Vader stond alleen zo dat zijn buik tegen me aan kwam (blech) en daar moet ik steeds aan denken als ik die foto terugzie. Hij had toch 20 cm naar achteren kunnen gaan? Dat zie je heus niet op die foto.
Oei... kwaadheid hier. Herkenning.
"Ik bedoel het toch goed" "Ik doe het met de beste bedoelingen"
Ja maar mam het gaat niet om jouw bedoelingen, het gaat om hoe het bij mij overkomt.
Een keer toen ik doodmoe thuis kwam, en wilde gaan slapen: Zal ik dan even je bed verschonen?
Nee!! Waarom? Ik moet NU slapen en dat kan ook prima in een vies bed.
Gewoon alsof ze toch nog even iets moet doen waarmee ze invloed heeft (want Moon was hele dag weg en wilde bij terugkomst meteen een tukkie doen)
Wij hebben niet zoveel leuke foto's van de laatste tijd. Vader nam foto's vroeger vaak spontaan, maar later werd dat stiekem. Hij houdt niet van geposeerde foto's en zo kon het zijn dat je onrustig in de tuin zat te lezen, nog in pyjama in de vakantie, haar niet gekamd, etc, en dat er dan opeens *klik* een foto gemaakt werd.
Daarom hebben we een hekel aan vader met zijn toestel en daarom lukken foto's niet meer... en is hij maar gestopt met zijn kinderen fotograferen.
We hebben nog wel redelijk leuke familiefoto's van een feest van een tijd geleden. Vader stond alleen zo dat zijn buik tegen me aan kwam (blech) en daar moet ik steeds aan denken als ik die foto terugzie. Hij had toch 20 cm naar achteren kunnen gaan? Dat zie je heus niet op die foto.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
donderdag 22 oktober 2009 om 11:56
quote:Pompiedoe schreef op 22 oktober 2009 @ 10:35:
oh veldboeket even een voor jou. Dit is wel heel heftig dat jouw moeder niet eens mee wil werken aan jouw proces. Heb je wel eens over nagedacht om je peut met haar te laten praten? Misschien neemt ze het wel van een onbekende aan. En wat gebeurt er als je dreigt dat je niet meer langs komt als zij weer een foto maakt?Hier vindt moeder dat ze het nog altijd beter weet dan peut. Maar misschien is dat bij VB anders?
oh veldboeket even een voor jou. Dit is wel heel heftig dat jouw moeder niet eens mee wil werken aan jouw proces. Heb je wel eens over nagedacht om je peut met haar te laten praten? Misschien neemt ze het wel van een onbekende aan. En wat gebeurt er als je dreigt dat je niet meer langs komt als zij weer een foto maakt?Hier vindt moeder dat ze het nog altijd beter weet dan peut. Maar misschien is dat bij VB anders?
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
donderdag 22 oktober 2009 om 13:32
Veldboeket, heb je wel eens een relatie gehad?
Het lijkt mij fijn als ik een langdurige relatie zou hebben, dat de focus op mijn famile vanzelf een beetje verdwijt. En dat zij misschien minder bezorgd en betuttelend doen, hoop ik.
Het lijkt mij fijn als ik een langdurige relatie zou hebben, dat de focus op mijn famile vanzelf een beetje verdwijt. En dat zij misschien minder bezorgd en betuttelend doen, hoop ik.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
donderdag 22 oktober 2009 om 19:48
Ik ga over een paar weken op reis veldboeket.
Dat bed is al een paar jaar geleden. Ik verschoon het wel zelf hoor.
Ik leg echt niet op alle slakken zout, negeer juist zoveel mogelijk. Ja de spanningen lopen op omdat ik nu hier logeer, maar dingen spelen ook als ik er niet ben.
Ben ik bijvoorbeeld in het buitenland en is mijn moeder heel zielig aan de telefoon omdat het zo rustig is tijdens pasen.
Ik vind op alle slakken zout leggen erg negatief klinken eigenlijk. Ik houd het hier even bij anders ga ik misschien lullige dingen zeggen.
Dat bed is al een paar jaar geleden. Ik verschoon het wel zelf hoor.
Ik leg echt niet op alle slakken zout, negeer juist zoveel mogelijk. Ja de spanningen lopen op omdat ik nu hier logeer, maar dingen spelen ook als ik er niet ben.
Ben ik bijvoorbeeld in het buitenland en is mijn moeder heel zielig aan de telefoon omdat het zo rustig is tijdens pasen.
Ik vind op alle slakken zout leggen erg negatief klinken eigenlijk. Ik houd het hier even bij anders ga ik misschien lullige dingen zeggen.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
donderdag 22 oktober 2009 om 19:59
Wat ik bedoelde te zeggen is als je zo dicht op elkaar zit als volwassen kinderen bij je ouders thuis dat dan de ergernissen hoog oplopen en steeds kleinere dingen irritant worden. Zo dacht ik bij dat specifieke voorbeeld: maar dat valt toch wel mee? Ze vraagt alleen of je een schoon bed wil? Dus omdat zo veel met haar geconfronteerd wordt gaan kleine dingen al wringen. Dat zal volgens mij minder worden als je op reis gaat of straks weer een eigen woning vindt. En ik kan alleen reageren op wat ik lees, en weet natuurlijk niet wat erachter ligt. Misschien heb je al honderd keer gezegd dat je zelf je bed wel verschoont en dat je liever niet hebt dat ze zich daarmee bemoeit. Maar dat weet ik dan niet.
Ik bedoel daarmee niet dat je hele situatie overdreven is. En ik kan heel goed begrijpen dat juist een klein iets dan al de druppel is. Wat ik vooral dacht: bij elkaar in huis wonen is nogal zwaar als je los wilt komen.
Ik bedoel daarmee niet dat je hele situatie overdreven is. En ik kan heel goed begrijpen dat juist een klein iets dan al de druppel is. Wat ik vooral dacht: bij elkaar in huis wonen is nogal zwaar als je los wilt komen.
donderdag 22 oktober 2009 om 20:08
Ik heb in een ander topic hier ook al veel over geschreven. En steeds benadrukt hoe het was toen ik wel op mezelf woonde.
Ik snap dat het raar is als ik in een topic schrijf over loskomen, en dan ook schrijf dat ik bij mijn ouders verblijf.
Het moment van dat bed: Ik was toen met mijn verhuizing bezig en had al een paar weken moeite met mijn ouders. Mijn hoofd zat zo vol vanwege die verhuizing, ik kon hun dingetjes er gewoon niet bij hebben. En de communicatie was slecht.
Afijn... op een gegeven moment op zaterdag ging ik met een broer en nichtje schoonmaken op mijn nieuwe etage. Ik sliep erg slecht in die tijd.
Toen ik thuis kwam na een lange dag was ik erg moe en wilde slapen. Dan vind ik het zo raar dat ze niet denkt: ga lekker liggen, welterusten. Maar dat zij op zo'n moment bedenkt dat ze mijn bed zou willen afhalen, juist als ik wil gaan liggen.
Gelukkig doe ik al jaaaaren zelf mijn bed. Toen ik zwaar depressief was deed ik het ook zelf, als ik niet depressief ben dus ook.
Ik snap dat het raar is als ik in een topic schrijf over loskomen, en dan ook schrijf dat ik bij mijn ouders verblijf.
Het moment van dat bed: Ik was toen met mijn verhuizing bezig en had al een paar weken moeite met mijn ouders. Mijn hoofd zat zo vol vanwege die verhuizing, ik kon hun dingetjes er gewoon niet bij hebben. En de communicatie was slecht.
Afijn... op een gegeven moment op zaterdag ging ik met een broer en nichtje schoonmaken op mijn nieuwe etage. Ik sliep erg slecht in die tijd.
Toen ik thuis kwam na een lange dag was ik erg moe en wilde slapen. Dan vind ik het zo raar dat ze niet denkt: ga lekker liggen, welterusten. Maar dat zij op zo'n moment bedenkt dat ze mijn bed zou willen afhalen, juist als ik wil gaan liggen.
Gelukkig doe ik al jaaaaren zelf mijn bed. Toen ik zwaar depressief was deed ik het ook zelf, als ik niet depressief ben dus ook.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
