Relaties
alle pijlers
Man gaat over mijn grens
zondag 2 mei 2021 om 14:54
Beste vivavrouwen,
Nooit gedacht dat ik ooit zo'n topic zou openen. Ik ben erg in de war en weet niet wat ik moet denken.
Een paar maanden geleden ben ik moeder geworden van een fantastisch kindje. We zijn erg trots en mijn man is een geweldige vader. Hij is wel prikkelbaar de laatste tijd, maar dat vond ik begrijpelijk. Hij kan minder goed tegen het slaapgebrek dan ik en hij heeft een paar weken geleden ook aangegeven de intimiteit tussen ons te missen. Mijn hoofd staat hier juist helemaal niet naar op het moment. Toch dacht ik hier niets van. Ik dacht dat het vanzelf wel weer goed zou komen. Alleen dan nu de reden dat ik dit topic open...
Gisteravond was mijn man voor het eerst sinds de bevalling een paar biertjes gaan drinken met een vriend. Toen hij thuis kwam lag ik al in bed. Ik voelde mij een beetje geïrriteerd toen hij boven kwam want ik had hem eerder thuis verwacht en hij rook heel erg naar drank. Maar mijn man gaf aan dat hij zin in mij had. Ik zei dat ik buikpijn had en wilde slapen, maar hij trok zich hier niets van aan en ging door. Ik zei nog een keer dat ik niet wilde, maar omdat hij toch door ging bevroor ik als het ware en toen heb ik het maar laten gebeuren. Daarna viel hij in slaap. Vanochtend heeft hij sorry gezegd en dat hij zich schaamt en toen heb ik gezegd dat het wel goed is. Maar het voelt helemaal niet goed als ik eerlijk ben.
Ik weet niet wat ik nu moet doen. Mijn man is nog nooit eerder over een grens van mij heengegaan. Ik was altijd heel erg blij met onze relatie en nu met ons gezinnetje. Ik wil het het liefst uit mijn hoofd zetten allemaal maar ik kan hem nauwelijks om mij heen verdragen nu.
Heeft iemand wel eens zoiets meegemaakt? Overdrijf ik?
Nooit gedacht dat ik ooit zo'n topic zou openen. Ik ben erg in de war en weet niet wat ik moet denken.
Een paar maanden geleden ben ik moeder geworden van een fantastisch kindje. We zijn erg trots en mijn man is een geweldige vader. Hij is wel prikkelbaar de laatste tijd, maar dat vond ik begrijpelijk. Hij kan minder goed tegen het slaapgebrek dan ik en hij heeft een paar weken geleden ook aangegeven de intimiteit tussen ons te missen. Mijn hoofd staat hier juist helemaal niet naar op het moment. Toch dacht ik hier niets van. Ik dacht dat het vanzelf wel weer goed zou komen. Alleen dan nu de reden dat ik dit topic open...
Gisteravond was mijn man voor het eerst sinds de bevalling een paar biertjes gaan drinken met een vriend. Toen hij thuis kwam lag ik al in bed. Ik voelde mij een beetje geïrriteerd toen hij boven kwam want ik had hem eerder thuis verwacht en hij rook heel erg naar drank. Maar mijn man gaf aan dat hij zin in mij had. Ik zei dat ik buikpijn had en wilde slapen, maar hij trok zich hier niets van aan en ging door. Ik zei nog een keer dat ik niet wilde, maar omdat hij toch door ging bevroor ik als het ware en toen heb ik het maar laten gebeuren. Daarna viel hij in slaap. Vanochtend heeft hij sorry gezegd en dat hij zich schaamt en toen heb ik gezegd dat het wel goed is. Maar het voelt helemaal niet goed als ik eerlijk ben.
Ik weet niet wat ik nu moet doen. Mijn man is nog nooit eerder over een grens van mij heengegaan. Ik was altijd heel erg blij met onze relatie en nu met ons gezinnetje. Ik wil het het liefst uit mijn hoofd zetten allemaal maar ik kan hem nauwelijks om mij heen verdragen nu.
Heeft iemand wel eens zoiets meegemaakt? Overdrijf ik?
dinsdag 1 juni 2021 om 07:29
Na anderhalf jaar thuis zitten en in die periode ouders geworden zou ik ook verlangen naar een avondje met vrienden ouderwets borrelen.xynix schreef: ↑31-05-2021 12:28Prima uitgangspunt. Maar hij heeft wel een kind. Als zijn autonomie botst met de belangen van het kind, dan gaat het kind voor. En dat is zijn verantwoordelijkheid, die hij niet op jou mag afschuiven door gewoon weg te gaan. En als hij een halve of hele dag een kater heeft, dan is hij dus niet beschikbaar voor zijn kind. Daar mag je hem best op wijzen.
Jij bent niet degene die hem 'beknot', hij heeft zelf de keuze voor een kind gemaakt (neem ik aan) en daarmee komen verplichtingen.
En dat is dus nog helemaal los van het feit dat zijn 'autonomie' in botsing is gekomen met jouw lichamelijke integriteit.
Ze kunnen gewoon afspreken hij iig voorlopig elders slaapt of op de logeerkamer als hij een avondje weg is geweest.
Mijn kinderen hebben daar niets aan over gehouden hoor als hun moeder eens ging stappen , poeh en of ik dan een kater had.
Als partners gun je elkaar dat en dat moet mi ook vanzelf zijn in een partnerrelatie.
dinsdag 1 juni 2021 om 07:51
Natuurlijk moet je onderling af kunnen spreken dat je als ouders af en toe vrij hebt. Dat ontkent niemand. Maar we hebben het hier over iets heel anders. Namelijk over het afdwingen van vrijheden of het zonder overleg opeisen ervan.Peertjes schreef: ↑01-06-2021 07:29Na anderhalf jaar thuis zitten en in die periode ouders geworden zou ik ook verlangen naar een avondje met vrienden ouderwets borrelen.
Ze kunnen gewoon afspreken hij iig voorlopig elders slaapt of op de logeerkamer als hij een avondje weg is geweest.
Mijn kinderen hebben daar niets aan over gehouden hoor als hun moeder eens ging stappen , poeh en of ik dan een kater had.
Als partners gun je elkaar dat en dat moet mi ook vanzelf zijn in een partnerrelatie.
dinsdag 1 juni 2021 om 08:34
Mensen zijn onvoorspelbaar en niet in strikte hokjes te vangen. Het is mens eigen om dat wel te willen en te proberen. We zijn geneigd om mensen in hokjes te duwen, te verklaren waarom iemand iets wel of niet doet. Te voorspellen hoe iemand nu en in de toekomst zal handelen.
Maar als je realistisch bent weet je al snel dat dat niet mogelijk is. Zeer zeker niet voor 100%.
Ik denk ook niet dat het in deze moet gaan om voorspelling.
Het zou in deze moeten gaan om wat deze gebeurtenis met Zandblauwtjes heeft gedaan en nog steeds doet om van daaruit vooruit te kijken en te werken daar aan.
Zandblauwtjes voor zichzelf én partner voor zichzelf én zij samen als gezin.
Maar als je realistisch bent weet je al snel dat dat niet mogelijk is. Zeer zeker niet voor 100%.
Ik denk ook niet dat het in deze moet gaan om voorspelling.
Het zou in deze moeten gaan om wat deze gebeurtenis met Zandblauwtjes heeft gedaan en nog steeds doet om van daaruit vooruit te kijken en te werken daar aan.
Zandblauwtjes voor zichzelf én partner voor zichzelf én zij samen als gezin.
dinsdag 1 juni 2021 om 09:13
Ik denk dat het in dit specifieke geval geen eenmalig grote fout is. Daarvoor zijn er teveel signalen dat er een fundamenteel probleem speelt: zijn kwade dronk die er altijd al was, zijn onvermogen en onwil om zich in de belevingswereld van anderen te verplaatsen en zijn onproductieve manieren van omgaan met stress. En aan haar kant is de emotionele verwaarlozing uit haar jeugd een risicofactor voor een beschadigende relatie.
Maar goed, het maakt niet uit wat ik denk. Ik denk wel dat het goed is om je te realiseren wat het patroon is in gewelddadige relaties. Dat maakt het misschien makkelijker om eruit te stappen wanneer het nog een keer gebeurt.
dinsdag 1 juni 2021 om 12:59
Het is en blijft, hoe je het ook wendt of keert, grensoverschrijdend gedrag. Het is niet de eerste keer dat die man grenzen overschrijdt, als ik het zo lees. Moeilijk vanaf een scherm te beoordelen of dit een patroon is, en we hebben geen idee hoe TO en haar man het verder samen hebben, hoe kort op elkaar dit soort zaken voorvallen, etc.
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
dinsdag 1 juni 2021 om 17:34
Maar je partner een verkrachting gunnen is toch wel een brug te ver.Peertjes schreef: ↑01-06-2021 07:29Na anderhalf jaar thuis zitten en in die periode ouders geworden zou ik ook verlangen naar een avondje met vrienden ouderwets borrelen.
Ze kunnen gewoon afspreken hij iig voorlopig elders slaapt of op de logeerkamer als hij een avondje weg is geweest.
Mijn kinderen hebben daar niets aan over gehouden hoor als hun moeder eens ging stappen , poeh en of ik dan een kater had.
Als partners gun je elkaar dat en dat moet mi ook vanzelf zijn in een partnerrelatie.
dinsdag 1 juni 2021 om 17:59
Je bent als mens niet volledig autonoom. Tenminste, niet wanneer je er succesvolle relaties op wilt nahouden. Wanneer je volledig autonoom zou zijn, kun je doen waar je zin hebt, waarbij niks in de weg gelegd wordt. Prima, maar dat heeft je man uit het raam gegooid toen hij besloot een relatie aan te gaan. Binnen een relatie betekent autonomie wat anders. Dan heb je ook de vrijheid om je leven vorm te geven, maar wel in relatie met anderen. Dan ben je autonoom, maar binnen de grenzen die anderen aangeven. Als het goed is, stem je onderling af waar die grenzen liggen.Zandblauwtjes schreef: ↑31-05-2021 08:57Goede adviezen, die neem ik zeker mee.
Yette mijn man doet altijd alles op de fiets, hij zou zeker niet met alcohol op achter het stuur kruipen als je dat bedoelt. Verder begrijp ik wat je zegt. Ik merk dat ik het echt heel moeilijk vind om mijn man (zeker voor langere tijd) te beknotten in zijn autonomie. Dat voelt voor mij als iets slechts wat niet mag. Ik ben daarom misschien een beetje te veel op zoek naar redenen om dat ook niet te doen.
Beetje theoretisch misschien hoor, maar wat jij doet is niet je man inperken, maar jouw grenzen aangeven zodat hij daar rekening mee kan houden. Als hij een succesvolle relatie wil, dan weet hij dus wat hem te doen staat. Vervolgens is het aan hem of hij dat ook gaat opbrengen.
Een stuk minder theoretisch: ik zou hem heel duidelijk maken waar jouw grens ligt wat betreft alcoholgebruik, en als dat al teveel gevraagd is erg mijn conclusies trekken.
Tjezus, wat vals
dinsdag 1 juni 2021 om 18:00
Jouw kinderen niet, TO heeft daar een heleboel aan overgehouden.Peertjes schreef: ↑01-06-2021 07:29Na anderhalf jaar thuis zitten en in die periode ouders geworden zou ik ook verlangen naar een avondje met vrienden ouderwets borrelen.
Ze kunnen gewoon afspreken hij iig voorlopig elders slaapt of op de logeerkamer als hij een avondje weg is geweest.
Mijn kinderen hebben daar niets aan over gehouden hoor als hun moeder eens ging stappen , poeh en of ik dan een kater had.
Als partners gun je elkaar dat en dat moet mi ook vanzelf zijn in een partnerrelatie.
Tjezus, wat vals
dinsdag 1 juni 2021 om 19:19
Mensen maken fouten. Maar dit is geen eenmalige fout.
- hij scheldt haar uit (dat is een uiting van respectloosheid)
- hij verkacht haar/ negeert haar wensen
- hij is niet in staat zich te verplaatsen in haar gevoel
- hij geeft haar de schuld van zijn gevoel
- hij loopt weg als hij boos is en vertelt niet waar hij is
Dat is geen eenmalige fout. Dit is zijn persoonlijkheid: weinig respect voor anderen, weinig inlevingsvermogen en egoisme.
Iedere dag is gehaktdag
dinsdag 1 juni 2021 om 20:36
De meeste mensen die een borrel drinken gaan niet naar huis om hun partner te verkrachten. De meeste mensen kunnen met die vrijheid omgaan, maar niet iedereen.Peertjes schreef: ↑01-06-2021 07:29Na anderhalf jaar thuis zitten en in die periode ouders geworden zou ik ook verlangen naar een avondje met vrienden ouderwets borrelen.
Ze kunnen gewoon afspreken hij iig voorlopig elders slaapt of op de logeerkamer als hij een avondje weg is geweest.
Mijn kinderen hebben daar niets aan over gehouden hoor als hun moeder eens ging stappen , poeh en of ik dan een kater had.
Als partners gun je elkaar dat en dat moet mi ook vanzelf zijn in een partnerrelatie.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
dinsdag 1 juni 2021 om 20:38
Meestal denken vrouwen dat keer op keer. Dat het eenmalig was. Er zit vaak een geleidelijke opbouw in, een verleggen van grenzen.
To heeft haar grenzen nu ook weer verlegd. Hij mag best dronken thuis komen wat zijn gevoelens van autonomie gaan al weer boven haar terechte angst.
Hij doet iets ergs: zij past zich aan om willen van de relatie. Zij raakt zichzelf kwijt. Zij schrijft zelfs dat dit een goede relatie was.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
dinsdag 1 juni 2021 om 20:59
Op dit moment zien jullie het allemaal zoveel zwarter in dan ik. Ik weet niet zo goed wat ik daar van moet denken.
Hier thuis is alles nu heel ontspannen en fijn en dan met het mooie weer en de baby die het goed doet. Dan denk ik als jullie dat eens konden zien, dan zouden jullie dit toch allemaal niet schrijven...
Aan de andere kant kan ik natuurlijk niet ontkennen dat de dingen die jullie aanhalen wel gebeurd zijn. Dat is heel onwerkelijk. Op papier en in een opsomming lijkt het toch altijd wat heftiger dan gewoon in je hoofd. Ik denk bij mijn man toch meer aan hoe vaak we vroeger bijna de trein hebben gemist omdat hij altijd alle tijd wilde nemen om mensen de weg te wijzen of te helpen met een koffer of wat dan ook. Aan hoe sympathiek al mijn vrienden hem meteen vonden. Hij heeft zo'n vriendelijke uitstraling. Niemand die hem kent zegt de dingen die jullie zeggen.
Het valt me doordat ik lees wat jullie schrijven en adviseren wel op dat ik echt zeer veel weerstand voel om een grens aan te geven. Ik ben het op zich eens met wat ik gezegd wordt daarover, maar toch wil ik het echt niet doen. Ik weet niet zo goed waarom dat precies is. Dat is wel iets wat ik ook met mijn psycholoog wil bespreken.
Hier thuis is alles nu heel ontspannen en fijn en dan met het mooie weer en de baby die het goed doet. Dan denk ik als jullie dat eens konden zien, dan zouden jullie dit toch allemaal niet schrijven...
Aan de andere kant kan ik natuurlijk niet ontkennen dat de dingen die jullie aanhalen wel gebeurd zijn. Dat is heel onwerkelijk. Op papier en in een opsomming lijkt het toch altijd wat heftiger dan gewoon in je hoofd. Ik denk bij mijn man toch meer aan hoe vaak we vroeger bijna de trein hebben gemist omdat hij altijd alle tijd wilde nemen om mensen de weg te wijzen of te helpen met een koffer of wat dan ook. Aan hoe sympathiek al mijn vrienden hem meteen vonden. Hij heeft zo'n vriendelijke uitstraling. Niemand die hem kent zegt de dingen die jullie zeggen.
Het valt me doordat ik lees wat jullie schrijven en adviseren wel op dat ik echt zeer veel weerstand voel om een grens aan te geven. Ik ben het op zich eens met wat ik gezegd wordt daarover, maar toch wil ik het echt niet doen. Ik weet niet zo goed waarom dat precies is. Dat is wel iets wat ik ook met mijn psycholoog wil bespreken.
dinsdag 1 juni 2021 om 21:16
Wij kennen jullie natuurlijk niet, en gaan af op wat jij schrijft. Dat je man een rafelrandje heeft is wel duidelijk. Hoe erg dat voor jou is en hoeveel last jij daar wel of niet van hebt, weten wij niet.
We weten dat hij grenzen overschrijdt als hij gedronken heeft. We weten dat jij daar moeite mee hebt. Maar verder missen we alle context.
Van een afstandje, en ook achteraf, ziet alles er anders uit. Achteraf bekeken kan ik mijn ex man omschrijven als een enorm egocentrische hufter. Maar dat was hij natuurlijk niet de hele tijd en blijkbaar had ik er, zeker toen alles goed was, niet zoveel last van.
Het kan dus zomaar zijn dat je heel gelukkig bent met jouw man. En dat je andere afwegingen maakt dan wij zouden doen op basis van wat jij schrijft. Je schrijft namelijk over wat je dwars zit. De rest van jouw man zien we niet.
Misschien kan je psycholoog helpen met ordenen van alles wat er in je om gaat?
We weten dat hij grenzen overschrijdt als hij gedronken heeft. We weten dat jij daar moeite mee hebt. Maar verder missen we alle context.
Van een afstandje, en ook achteraf, ziet alles er anders uit. Achteraf bekeken kan ik mijn ex man omschrijven als een enorm egocentrische hufter. Maar dat was hij natuurlijk niet de hele tijd en blijkbaar had ik er, zeker toen alles goed was, niet zoveel last van.
Het kan dus zomaar zijn dat je heel gelukkig bent met jouw man. En dat je andere afwegingen maakt dan wij zouden doen op basis van wat jij schrijft. Je schrijft namelijk over wat je dwars zit. De rest van jouw man zien we niet.
Misschien kan je psycholoog helpen met ordenen van alles wat er in je om gaat?
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
dinsdag 1 juni 2021 om 21:24
Zandblauwtjes schreef: ↑01-06-2021 20:59Op dit moment zien jullie het allemaal zoveel zwarter in dan ik. Ik weet niet zo goed wat ik daar van moet denken.
Hier thuis is alles nu heel ontspannen en fijn en dan met het mooie weer en de baby die het goed doet. Dan denk ik als jullie dat eens konden zien, dan zouden jullie dit toch allemaal niet schrijven...
Aan de andere kant kan ik natuurlijk niet ontkennen dat de dingen die jullie aanhalen wel gebeurd zijn. Dat is heel onwerkelijk. Op papier en in een opsomming lijkt het toch altijd wat heftiger dan gewoon in je hoofd. Ik denk bij mijn man toch meer aan hoe vaak we vroeger bijna de trein hebben gemist omdat hij altijd alle tijd wilde nemen om mensen de weg te wijzen of te helpen met een koffer of wat dan ook. Aan hoe sympathiek al mijn vrienden hem meteen vonden. Hij heeft zo'n vriendelijke uitstraling. Niemand die hem kent zegt de dingen die jullie zeggen.
Het valt me doordat ik lees wat jullie schrijven en adviseren wel op dat ik echt zeer veel weerstand voel om een grens aan te geven. Ik ben het op zich eens met wat ik gezegd wordt daarover, maar toch wil ik het echt niet doen. Ik weet niet zo goed waarom dat precies is. Dat is wel iets wat ik ook met mijn psycholoog wil bespreken.
lieve Zandblauwtje. Neem je tijd. Je mag genieten. Sla ergens in je achterhoofd op wat er is gebeurd en ga verder met leven. Je merkt het wel als het weer fout gaat.
nu is het wel zo dat niemand die hem kent weet dat dit is gebeurt. Dus nee die zeggen niet de dingen die wij zeggen. Wat ze zouden zeggen als ze het wisten dat weet je niet. Misschien zouden ze jou wel niet geloven.
Mijn ex is ook heel vriendelijk en populair. Die helpt ook oude mensen oversteken. Leuk hoor, maar ik wilde ook graag op tijd zijn voor de afspraak waar we naar onderweg waren die belangrijk was.
Die had buiten de deur al zijn kruid al verschoten en als hij dan thuis kwam dan zat hij stil in een hoekje van de bank en kon het niet meer opbrengen om naar mijn dingen te luisteren. Dus dat iemand buiten aardig is zegt mij niks. En dat iedereen hem verder leuk vindt ook niet. Dat heeft hier gewoon niks mee te maken.
Waar het over gaat is, hoe gaat hij met jou om. Neemt hij je serieus. Of alleen als hij het normaal vindt. Houdt hij rekening met je. Of alleen als hij niet gestresst is. En de baby het goed doet. Kun je zelf zijn of loop je boel om hem heen te rangschikken. Ga je maar neuken omdat hij anders gaat zeuren, of mag je ook gewoon nee zeggen. Heb jij altijd stress als hij heeft gedronken en hoe is dat dan. Daar gaat het over. Niet over dat hij buiten de deur zo aardig is.
Begrijp me niet verkeerd, ik snap hoe je erin staat en dat je doorgaat met hem. Dat heb ik ook gedaan. En er heeft ook groei plaats gevonden. Omdat mijn ex echt ook veel van mij hield. Maar een empatische man die rekening met mij hield is het nooit geworden in mijn geval en uiteindelijk ben ik toch weggegaan.
Neem je tijd maar wees eerlijk tegen over jezelf. Onderzoek waarom je het zo moeilijk vindt om grenzen aan te geven. Registreer als je over je grenzen gaat over laat gaan.
En praat. Met je psycholoog, met je man. Want nog een keer verkracht worden of een nacht niet weten waar hij zit of weggewuifd worden als niet reëel moet je niet willen.
dinsdag 1 juni 2021 om 21:48
Sommige mensen kunnen heel goed de schijn ophouden. Behalve tegen hun partner dan gaat het masker af.Zandblauwtjes schreef: ↑01-06-2021 20:59Op dit moment zien jullie het allemaal zoveel zwarter in dan ik. Ik weet niet zo goed wat ik daar van moet denken.
Hier thuis is alles nu heel ontspannen en fijn en dan met het mooie weer en de baby die het goed doet. Dan denk ik als jullie dat eens konden zien, dan zouden jullie dit toch allemaal niet schrijven...
Aan de andere kant kan ik natuurlijk niet ontkennen dat de dingen die jullie aanhalen wel gebeurd zijn. Dat is heel onwerkelijk. Op papier en in een opsomming lijkt het toch altijd wat heftiger dan gewoon in je hoofd. Ik denk bij mijn man toch meer aan hoe vaak we vroeger bijna de trein hebben gemist omdat hij altijd alle tijd wilde nemen om mensen de weg te wijzen of te helpen met een koffer of wat dan ook. Aan hoe sympathiek al mijn vrienden hem meteen vonden. Hij heeft zo'n vriendelijke uitstraling. Niemand die hem kent zegt de dingen die jullie zeggen.
Het valt me doordat ik lees wat jullie schrijven en adviseren wel op dat ik echt zeer veel weerstand voel om een grens aan te geven. Ik ben het op zich eens met wat ik gezegd wordt daarover, maar toch wil ik het echt niet doen. Ik weet niet zo goed waarom dat precies is. Dat is wel iets wat ik ook met mijn psycholoog wil bespreken.
Iedere dag is gehaktdag
dinsdag 1 juni 2021 om 21:54
To, je bent verslaafd aan de goede tijden. Jouw verhaal is niet het eerste hier. Iemand die jouw grenzen niet respecteert zal er op enig moment weer over heen gaan, niet vandaag, niet morgen, ook niet volgende week....de dag gaat komen bijvoorbeeld over 6 mnd of een jaar.
Jullie gooien er zand over ipv dat je er serieus aan werkt. Een vulkaan borrelt op een dag weer op.
Jullie gooien er zand over ipv dat je er serieus aan werkt. Een vulkaan borrelt op een dag weer op.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
woensdag 2 juni 2021 om 07:55
Wat fijn dat je een 'thema' hebt waar je met je psycholoog aan wil werken! Ik denk dat je, op zoek naar de vraag hoe je je grenzen aangeeft, ook een duidelijker beeld zal krijgen van die grenzen en situaties waarin jij en anderen daar geen rekening mee houden.
Verder zou ik informatie over gewelddadige relaties die (nu?) niet van toepassing lijkt op jezelf even parkeren. Onthoud hoe het werkt, wees alert, maar ga voor nu werken aan jullie communicatie.
Ik hoop ook heel erg dat je man hulp zoekt. Hij moet echt aan de slag met zichzelf. Als hij doorgaans inderdaad vriendelijk en begripvol is, waarom is hij dan soms toch in staat om compleet over jou heen te walsen? Wat gaat er mis bij hem? Hij moet beseffen hoe ernstig dat is en dat jullie relatie op die momenten aan een zijden draadje hangt.
Verder zou ik informatie over gewelddadige relaties die (nu?) niet van toepassing lijkt op jezelf even parkeren. Onthoud hoe het werkt, wees alert, maar ga voor nu werken aan jullie communicatie.
Ik hoop ook heel erg dat je man hulp zoekt. Hij moet echt aan de slag met zichzelf. Als hij doorgaans inderdaad vriendelijk en begripvol is, waarom is hij dan soms toch in staat om compleet over jou heen te walsen? Wat gaat er mis bij hem? Hij moet beseffen hoe ernstig dat is en dat jullie relatie op die momenten aan een zijden draadje hangt.
woensdag 2 juni 2021 om 19:26
Dit is een heel legitieme vraag. Natuurlijk zijn er veel uitzonderingen en maken sommige mensen maar één keer een fout. In een normale relatie komt een stel daar samen uit. Dat is geen mishandeling, dat is gewoon een fout, die maken we allemaal weleens.
De ‘cycle of abuse’ haal ik aan, omdat ik een patroon zie in het gedrag van de man van to.
Nu lijkt de situatie wel weer okee, omdat to niet wil geloven wat er gebeurd is. ‘Denial’ of ontkenning is het gevolg van het goede gevoel dat haar man haar nu geeft. ‘The highs are high, but the lows are very low’, denk ik. Natuurlijk wil je dan liever weer op de roze wolk gaan zitten, want dat voelt beter. Ze wil ons er nu zelfs van overtuigen dat het, echt waar, weer geweldig gaat. En dat is vast ook zo, nu.
In dit geval denk ik dat het een kwestie van tijd is voordat de volgende fase van de cyclus weer begint. Dat de spanning weer opbouwt en het opnieuw uit de hand loopt.
Bij herhaaldelijk posten in het ban topic zal een ban volgen.
woensdag 2 juni 2021 om 19:32
Fifty het zou best eens kunnen dat sommige mensen mij niet zouden geloven, dat vind ik wel een vervelend idee. Ik herken je gevoel ook wel een beetje, over balen als je (bijna) te laat komt door zo'n hulpvaardige actie. Dat heb ik nooit altijd iets negatiefs van hem gezien alleen, meer als iets negatiefs van mezelf 
Het kwam jouw post lezende wel bij me op dat ik ook bij zulke futiliteiten wel aan mijn man ben overgeleverd op een bepaalde manier. We gaan als hij wil gaan en eerder niet. In die zin is hij op een hele subtiele manier wel vaak leidend. Ik besef me nu pas dat dat wel regelmatig voor onrust zorgt bij mij. Komen we op tijd of niet. Is mijn zus straks welkom of niet. Begrijpt hij mijn gevoel of niet. Dat soort dingen. Niet dat hij druk op mij zet of uitspreekt hoe iets moet gaan of dat er ruzie van komt. Hij kan gewoon heel onwrikbaar zijn en hij trekt zich weinig aan van sociale conventies die ik soms juist wel belangrijk vind.
Ik ben hier nu waarschijnlijk over na aan het denken omdat ik dat onrustige gevoel nu ook een beetje heb. Ik heb mijn man gevraagd of hij ook niet een keer met iemand zou kunnen gaan praten, maar hij wil dit absoluut niet. Ik weet nu ook wel dat het niet zal gaan gebeuren. Hij zegt dat psychologen je vanalles aanpraten en dat hij het ongemakkelijk vindt om persoonlijke dingen te bespreken met iemand die hij niet kent. Ik heb bijna spijt dat ik het überhaupt heb opgebracht omdat ik hier nu ook weer iets mee moet en ik weet niet wat. Het heeft natuurlijk ook weinig zin als het niet vanuit hemzelf komt.
Ik heb het gevoel dat ik in herhaling val maar ik blijf maar een beetje schrijven als stok achter de deur voor mezelf. Om het moeilijker te maken om dat zand erover te strooien zoals viva-amber zegt. Want dat lijkt me zo fijn, maar ik weet dat het niet goed is.
Het kwam jouw post lezende wel bij me op dat ik ook bij zulke futiliteiten wel aan mijn man ben overgeleverd op een bepaalde manier. We gaan als hij wil gaan en eerder niet. In die zin is hij op een hele subtiele manier wel vaak leidend. Ik besef me nu pas dat dat wel regelmatig voor onrust zorgt bij mij. Komen we op tijd of niet. Is mijn zus straks welkom of niet. Begrijpt hij mijn gevoel of niet. Dat soort dingen. Niet dat hij druk op mij zet of uitspreekt hoe iets moet gaan of dat er ruzie van komt. Hij kan gewoon heel onwrikbaar zijn en hij trekt zich weinig aan van sociale conventies die ik soms juist wel belangrijk vind.
Ik ben hier nu waarschijnlijk over na aan het denken omdat ik dat onrustige gevoel nu ook een beetje heb. Ik heb mijn man gevraagd of hij ook niet een keer met iemand zou kunnen gaan praten, maar hij wil dit absoluut niet. Ik weet nu ook wel dat het niet zal gaan gebeuren. Hij zegt dat psychologen je vanalles aanpraten en dat hij het ongemakkelijk vindt om persoonlijke dingen te bespreken met iemand die hij niet kent. Ik heb bijna spijt dat ik het überhaupt heb opgebracht omdat ik hier nu ook weer iets mee moet en ik weet niet wat. Het heeft natuurlijk ook weinig zin als het niet vanuit hemzelf komt.
Ik heb het gevoel dat ik in herhaling val maar ik blijf maar een beetje schrijven als stok achter de deur voor mezelf. Om het moeilijker te maken om dat zand erover te strooien zoals viva-amber zegt. Want dat lijkt me zo fijn, maar ik weet dat het niet goed is.
woensdag 2 juni 2021 om 19:33
Dit is scherp gezien. Dit is ook de reden dat omstanders vaak slachtoffers niet kunnen of willen geloven. De man is toch zo aardig, behulpzaam, goede functie, (vul maar in) naar iedereen. Hierdoor worden slachtoffers vaak nogmaals getraumatiseerd, omdat de omgeving het masker nooit heeft zien zakken en het slachtoffer veroordeelt.
Bij herhaaldelijk posten in het ban topic zal een ban volgen.
