Relaties
alle pijlers
man heeft gevoelens voor een collega. Nog samen op vakantie?
vrijdag 20 juli 2018 om 19:21
Hallo, ik had nooit nooit nooit gedacht dat ik hier een topic over zou openen, omdat het zo'n beetje het allerverste scenario is wat ik in mijn hoofd kon halen als ik denk aan mijn relatie.
Mijn man en ik zijn 25 jaar samen, sinds ons 19e en 20e. Wij hebben 2 inmiddels grotere kinderen en vandaag hebben wij elkaar een brief geschreven. Op met name het verzoek van mijn man, omdat hij al een tijdje last heeft van de verzuring binnen onze relatie. En daar wilde hij het over hebben.
Ik heb dus zijn brief gelezen, waarin hij mij bekende al een tijd (anderhalf jaar) de vonk of chemie te zijn verloren voor mij en inmiddels geraakt te zijn door een vrouwelijke collega van hem. Dit viel voor mij precies als een puzzelstukje op z'n plek. Maar tevens wist ik niet wat voor donkere wolk zich zo plotseling en onaangekondigd boven mijn hoofd begaf.
Ik heb gehuild. En geschreeuwd vandaag.
We zijn gaan wandelen en tijdens het wandelen vertelde hij meer. Blijkt dus dat hij denkt niet per se door mij of door hem een crush te zijn gaan voelen voor zijn collega. Maar doordat hij het gevoel heeft al langer niet echt gelukkig te zijn. Hij weet niet waarom, denkt dat het misschien een midlife crisis is. Zegt ook nooit over de schreef te zijn gegaan met zijn collega. Maar ze hebben wel naar elkaar opgebiecht hetzelfde te voelen. Als sinds november dit jaar. Ze hebben intens app contact gehad met elkaar en dat vond ik al die tijd al vreemd. Heb ook wel eens gevraagd of hij meer voelde voor haar. Maar dat werd steeds weggewuifd met natuurlijk niet. En je hoeft nergens onzeker over te zijn.
Blijkt dat ik toch zo gek niet was.
Ik ben zo ontzettend onthutst. Voel me een vreemde in dit verhaal. Heb het gevoel alsof het een slechte grap is en ik in een of andere rare filmscene ben beland. Maar goed, hoe dan ook zouden wij dit weekend samen vertrekken voor een paar dagen weg en ik wil helemaal niks nu. Ik wil niet bij hem zijn, niet door hem getroost worden, niet samen in 1 bed liggen.
Wat doe je in zo'n situatie? Wat mag ik van mijn man verwachten? Wat doe ik hier in godsnaam mee?
Mijn man en ik zijn 25 jaar samen, sinds ons 19e en 20e. Wij hebben 2 inmiddels grotere kinderen en vandaag hebben wij elkaar een brief geschreven. Op met name het verzoek van mijn man, omdat hij al een tijdje last heeft van de verzuring binnen onze relatie. En daar wilde hij het over hebben.
Ik heb dus zijn brief gelezen, waarin hij mij bekende al een tijd (anderhalf jaar) de vonk of chemie te zijn verloren voor mij en inmiddels geraakt te zijn door een vrouwelijke collega van hem. Dit viel voor mij precies als een puzzelstukje op z'n plek. Maar tevens wist ik niet wat voor donkere wolk zich zo plotseling en onaangekondigd boven mijn hoofd begaf.
Ik heb gehuild. En geschreeuwd vandaag.
We zijn gaan wandelen en tijdens het wandelen vertelde hij meer. Blijkt dus dat hij denkt niet per se door mij of door hem een crush te zijn gaan voelen voor zijn collega. Maar doordat hij het gevoel heeft al langer niet echt gelukkig te zijn. Hij weet niet waarom, denkt dat het misschien een midlife crisis is. Zegt ook nooit over de schreef te zijn gegaan met zijn collega. Maar ze hebben wel naar elkaar opgebiecht hetzelfde te voelen. Als sinds november dit jaar. Ze hebben intens app contact gehad met elkaar en dat vond ik al die tijd al vreemd. Heb ook wel eens gevraagd of hij meer voelde voor haar. Maar dat werd steeds weggewuifd met natuurlijk niet. En je hoeft nergens onzeker over te zijn.
Blijkt dat ik toch zo gek niet was.
Ik ben zo ontzettend onthutst. Voel me een vreemde in dit verhaal. Heb het gevoel alsof het een slechte grap is en ik in een of andere rare filmscene ben beland. Maar goed, hoe dan ook zouden wij dit weekend samen vertrekken voor een paar dagen weg en ik wil helemaal niks nu. Ik wil niet bij hem zijn, niet door hem getroost worden, niet samen in 1 bed liggen.
Wat doe je in zo'n situatie? Wat mag ik van mijn man verwachten? Wat doe ik hier in godsnaam mee?
maandag 23 juli 2018 om 13:26
Maar dit staat haaks op wat je de eerste dag schreef. Toen schreef je dat je man heel veel mopperde en verwijten maakte, dat hij eigenlijk nooit enthousiast op toekomstplannen reageerde en dat hij vond dat jullie relatie verzuurd was. Dat hij de afgelopen maanden ook meermaals ruzie met je gemaakt heeft waarin hij jou het verzuurd verwijt maakte. Dus toen vond je dat hij wel degelijk kon uiten en aangeven, sterker nog, je wilde toen, en dat heb je ook in je brief geschreven dat hij juist zou stoppen met dat uiten en aangeven want je wilde een man die blij met je was en niet een die je steeds het gevoel gaf dat ie geen zin in je had.diyer schreef: ↑23-07-2018 13:09JA! 500%
Maar niet meer op de manier zoals we hebben geleefd. Ik wil dan wel dat wij samen gaan leren om beter met elkaar om te gaan. Dat hij beter en eerder leert uiten of aangeven en dat ik beter leer om daarin geduld te hebben en niet steeds het voortouw te nemen. Dus onder de voorwaarde dat er een betere balans tussen ons komt.
Je schreef toen ook dat jullie seksleven ook waardeloos was en dat je man ook tussen de lakens je het gevoel gaf dat ie geen zin in je had door hem niet overeind te krijgen of zijn erectie niet te kunnen houden.
En als allerlaatste schreef je dat je man in zijn brief tegen jou had gezegd dat hij al langer niet happy is en dat hij geen chemie meer met je voelt. Die brieven waren bovendien op zijn initiatief, niet het jouwe.
Ik lees dus:
1. Dat jouw man wel degelijk uit en aangeeft, heel erg vaak zelfs,
2. dat jij wel degelijk geduld hebt,
3. dat jij heel vaak je niet eens bewust bent van het feit dat jullie een probleem hebben en dat jouw man voor jou out of the blue jullie relatie op scherp zet met verwijten
4. dat jij helemaal het voortouw niet neemt. Ook in deze situatie waar je nu in zit heb jij het voortouw niet genomen, dat heeft je man gedaan door eerst te zeggen dat hij al jaren niet gelukkig is en vervolgens dat hij met een andere vrouw wél chemie heeft.
5. dat er inderdaad sprake is van een verstoorde balans, maar dat die precies het tegenovergestelde is van wat jij zegt: je man is dominant en jij bent onderdanig.
Hoe komt het dat je zelf inmiddels zo'n andere perceptie van de situatie hebt?
fashionvictim wijzigde dit bericht op 23-07-2018 13:31
0.64% gewijzigd
Am Yisrael Chai!
maandag 23 juli 2018 om 13:30
Ja, mijn man is in therapie geweest. Niet zozeer vanwege depressie (want dat is zoals ik het omschrijf), maar vanwege het feit dat hij zo tegen zichzelf aanliep. En we zijn ook samen in therapie geweest, ca. 4 jaar geleden. En vanaf dat moment heb ik ook heel erg het gevoel gehad dat we steeds beter met elkaar omgingen. In die therapieperiode was de kern om elkaar beter te leren begrijpen én accepteren dat we anders zijn en elkaar daarin niet meer willen veranderen. Vooral van mijn kant uit betekende dat dat ik hem niet meer zou moeten willen veranderen in een luchtige vent die het glas vooral halfvol zit. Maar dat er dus een donker randje om hem heen zit bij tijd en wijle. Daar had ik mij nl. al die jaren ervoor tegen verzet. Toen is dus vanuit de therapeut de vraag naar mij gekomen of ik dat wilde accepteren en daarmee dus ook ophouden met mijn man te willen veranderen, omdat dat fnuikend was voor zijn zelfbeeld. En daar heb ik toen lang over nagedacht en ik kwam tot de conclusie dat ik dat wilde. Dat ik ging proberen om niet hém te veranderen, maar mijn leven zodanig in te richten dat ik er niet meer zoveel last van had. En dat lukte heel goed. Ik ging het accent meer op mezelf leggen en niet meer zo op zijn stemming en daar vanalles vanaf laten hangen. Ik ging dus ook meer de deur uit, vaker grenzen stellen door te zeggen "prima dat je je zo voelt, maar ik ga nu iets voor mezelf doen". En wat ik dus al schreef, die eigen plek in huis meer eigen maken, zodat ik altijd een stemmingsneutrale plek heb waar ik heen kan en in mijn eigen sfeer kan blijven.
Want ik vind het namelijk heel lastig om in mijn eigen sfeer te blijven als er iemand om me heen loopt met een frons op z'n gezicht die overduidelijk pijn heeft (lichamelijke klachten) of somberend naar buiten kijkt als het regent. Ik kan daar niet goed tegen. Krijg dan neigingen om te gaan schoppen. Dingen te zeggen als "joh, maak het niet zo zwaar. Je verpest de sfeer in huis".
Dus ik heb geleerd om dan meer rekening met mezelf te houden en zelf uit die sfeer te gaan ipv te eisen dat hij een andere sfeer moet opzetten. Dus in die zin dacht ik dus ook dat het beter ging. Ik voelde me immers beter na die relatietherapie. We hadden een stuk minder mot met elkaar. Maar die therapie heeft dus niet voorkomen dat hij zich meer en meer afgesloten is gaan voelen van mij. Terwijl ik dus dacht dat we beter bonden dan ooit.
maandag 23 juli 2018 om 13:37
Huh? dat lees ik dan toch anders. Je hebt uiten en uiten he?fashionvictim schreef: ↑23-07-2018 13:26Maar dit staat haaks op wat je de eerste dag schreef.
Hoe komt het dat je zelf inmiddels zo'n andere perceptie van de situatie hebt?
Je kunt boos en mopperig zijn en roepen dat de wereld om je heen verzuurd is (een vorm van uiten). Maar als je dan vraagt wat er aan de hand is en iemand klapt dicht of weet het allemaal niet, dan ben je dus gesloten.
Mijn man heeft geen probleem om z'n mond open te trekken als hij last heeft. Hij weet alleen nooit wat de echte aanleiding is. Het is niet het spreekwoordelijke dopje op de tandpasta. Het nivo waar hij op aggeert en dat in het laatste jaar dan ook nog veel en vaak. Maar als je dan doorvraagt waar het nu werkelijk om draait, komt hij maar niet veel verder dan het dopje op die tandpasta. En daar werd ik dus op een gegeven moment goed pissig van en heb toen idd de rollen omgedraaid en helderheid geeist.
maandag 23 juli 2018 om 13:43
maar dat hebben jullie dus vier jaar geleden ook al geprobeerddiyer schreef: ↑23-07-2018 13:09JA! 500%
Maar niet meer op de manier zoals we hebben geleefd. Ik wil dan wel dat wij samen gaan leren om beter met elkaar om te gaan. Dat hij beter en eerder leert uiten of aangeven en dat ik beter leer om daarin geduld te hebben en niet steeds het voortouw te nemen. Dus onder de voorwaarde dat er een betere balans tussen ons komt.
maandag 23 juli 2018 om 13:48
Maar je maakt wel een aantal opmerkingen die je er goed tussenuit hebt gevist FV. Bijvoorbeeld dat ik me heel vaak niet bewust ben van het feit dat wij een probleem hebben. Dat klopt. Het duurt denk ik lang voordat puzzelstukjes in elkaar vallen. Ik zie wel losse puzzelstukjes, maar ik zie het geheel niet. De samenhang niet.
En je laatste punt dat mijn man dominant is en ik onderdanig. Dat klopt deels. We wisselen elkaar daarin heel sterk af. Ik heb hele dominante trekken, maar ook hele kwetsbare trekken en datzelfde geldt voor man.
Laat ik het zo omschrijven: wij zijn beiden aan de buitenkant hele sterke evenwichtige en dominante personen. Mensen kunnen makkelijk geintimideerd zijn door ons beiden, omdat we beiden nogal een 1e indruk maken van weten wat je wil en hoe je het wilt. Maar daaronder zit zowel bij mij als bij hem een heel kwetsbaar zachtgekookt ei dat heel gevoelig is voor sferen van buitenaf, voor dingen die we niet onder controle hebben, voor subtiele opmerkingen die we snel geneigd zijn aan te vallen of af te kappen of juist te ontlopen. We zijn allebei niet zo sterk als we lijken. Maar dat weten we vooral van elkaar en je moet ons echt beter kennen om dat ook te weten. Een passant in ons leven zal denken dat we stevig in onze schoenen staan.
En je laatste punt dat mijn man dominant is en ik onderdanig. Dat klopt deels. We wisselen elkaar daarin heel sterk af. Ik heb hele dominante trekken, maar ook hele kwetsbare trekken en datzelfde geldt voor man.
Laat ik het zo omschrijven: wij zijn beiden aan de buitenkant hele sterke evenwichtige en dominante personen. Mensen kunnen makkelijk geintimideerd zijn door ons beiden, omdat we beiden nogal een 1e indruk maken van weten wat je wil en hoe je het wilt. Maar daaronder zit zowel bij mij als bij hem een heel kwetsbaar zachtgekookt ei dat heel gevoelig is voor sferen van buitenaf, voor dingen die we niet onder controle hebben, voor subtiele opmerkingen die we snel geneigd zijn aan te vallen of af te kappen of juist te ontlopen. We zijn allebei niet zo sterk als we lijken. Maar dat weten we vooral van elkaar en je moet ons echt beter kennen om dat ook te weten. Een passant in ons leven zal denken dat we stevig in onze schoenen staan.
maandag 23 juli 2018 om 13:50
klopt ook. Hij begreep alleen niet waarom.
"Waarom is er nu inene ruimte voor een andere vrouw in mijn hart. En waarom voel ik me anders in mijn relatie met diyer."
Dát begreep hij niet en dáár was hij over aan het piekeren.
maandag 23 juli 2018 om 13:51
Dit.fashionvictim schreef: ↑23-07-2018 13:26Maar dit staat haaks op wat je de eerste dag schreef. Toen schreef je dat je man heel veel mopperde en verwijten maakte, dat hij eigenlijk nooit enthousiast op toekomstplannen reageerde en dat hij vond dat jullie relatie verzuurd was. Dat hij de afgelopen maanden ook meermaals ruzie met je gemaakt heeft waarin hij jou het verzuurd verwijt maakte. Dus toen vond je dat hij wel degelijk kon uiten en aangeven, sterker nog, je wilde toen, en dat heb je ook in je brief geschreven dat hij juist zou stoppen met dat uiten en aangeven want je wilde een man die blij met je was en niet een die je steeds het gevoel gaf dat ie geen zin in je had.
Je schreef toen ook dat jullie seksleven ook waardeloos was en dat je man ook tussen de lakens je het gevoel gaf dat ie geen zin in je had door hem niet overeind te krijgen of zijn erectie niet te kunnen houden.
En als allerlaatste schreef je dat je man in zijn brief tegen jou had gezegd dat hij al langer niet happy is en dat hij geen chemie meer met je voelt. Die brieven waren bovendien op zijn initiatief, niet het jouwe.
Ik lees dus:
1. Dat jouw man wel degelijk uit en aangeeft, heel erg vaak zelfs,
2. dat jij wel degelijk geduld hebt,
3. dat jij heel vaak je niet eens bewust bent van het feit dat jullie een probleem hebben en dat jouw man voor jou out of the blue jullie relatie op scherp zet met verwijten
4. dat jij helemaal het voortouw niet neemt. Ook in deze situatie waar je nu in zit heb jij het voortouw niet genomen, dat heeft je man gedaan door eerst te zeggen dat hij al jaren niet gelukkig is en vervolgens dat hij met een andere vrouw wél chemie heeft.
5. dat er inderdaad sprake is van een verstoorde balans, maar dat die precies het tegenovergestelde is van wat jij zegt: je man is dominant en jij bent onderdanig.
Hoe komt het dat je zelf inmiddels zo'n andere perceptie van de situatie hebt?
Hij houdt je imo in zijn grip met het dreigement van een sombere bui en jij gaat hem dan pleasen.
maandag 23 juli 2018 om 13:54
Wat haal jij eigenlijk uit deze relatie, diyer? Wat is er leuk aan?
Een relatie waarin het of mot is of waarin je in je eentje in je eigen "stemmingsneutrale plek" moet gaan zitten waar je dan als dank ook nog een brief krijgt dat de mopperaar geen chemie met je heeft klinkt in mijn oren namelijk totaal niet liefdevol of zelfs maar gezellig. Hell, ik heb kennissen, buren en collega's met wie ik het gezelliger heb dan dat.
Een relatie waarin het of mot is of waarin je in je eentje in je eigen "stemmingsneutrale plek" moet gaan zitten waar je dan als dank ook nog een brief krijgt dat de mopperaar geen chemie met je heeft klinkt in mijn oren namelijk totaal niet liefdevol of zelfs maar gezellig. Hell, ik heb kennissen, buren en collega's met wie ik het gezelliger heb dan dat.
Am Yisrael Chai!
maandag 23 juli 2018 om 13:56
maandag 23 juli 2018 om 13:58
Maakt het uit dan, waarom hij verliefd op een ander is?
Ik moet hier zelfs een beetje om lachen. Alsof als je reden maar goed genoeg is het niet erg is dat je verliefd bent op een ander. Zo van: verliefd worden omdat de ander een lekker wijf is met wie je kan lachen is niet okee, maar verliefd worden omdat je eigen vrouw een nare bitch is die te vaak het voortouw neemt is wel okee.
Het treurige is alleen dat jij dat inderdaad lijkt te denken. Dus heel slim van jouw man dat ie het op jouw voortouw nemen gooit en niet op Petra's lekkere tieten.
Am Yisrael Chai!
maandag 23 juli 2018 om 14:01
Hele goede vraag FV. Want dat is uiteindelijk de belangrijkste vraag waar het om zou moeten draaien. Nog even los van het feit dat 23 jaar geschiedenis en 2 kinderen geen kattenpis zijn. We zijn samen opgegroeid bij wijze van spreken.
Maar goed, wat ik eruit haal:
wij delen heel veel interesses en kunnen daar met veel plezier over praten of naar handelen. We delen humor en kunnen vaak lachen met en om elkaar. We delen zorgzaamheid. Naar elkaar en onze kinderen. Hij helpt me heel veel op praktisch gebied. We delen (deelden) goeie seks en aantrekkingskracht, we delen op heel veel vlakken dezelfde levensvisie en overtuigingen. We delen ook dezelfde kwetsbaarheden wat het dus ook lastig maakt.
Maar goed, wat ik eruit haal:
wij delen heel veel interesses en kunnen daar met veel plezier over praten of naar handelen. We delen humor en kunnen vaak lachen met en om elkaar. We delen zorgzaamheid. Naar elkaar en onze kinderen. Hij helpt me heel veel op praktisch gebied. We delen (deelden) goeie seks en aantrekkingskracht, we delen op heel veel vlakken dezelfde levensvisie en overtuigingen. We delen ook dezelfde kwetsbaarheden wat het dus ook lastig maakt.
maandag 23 juli 2018 om 14:03
Ik vind dit een heel interessant topic.
Als ik vanuit mezelf denk herken ik het principe van 'de kar trekken' wel:
Hier gaat hij inderdaad los op 'niet leuk' maar wat precies tja.
Ik ben degene die probeert dan dingen te veranderen en dan dit soort gesprekken:
Ik: zullen we dit en dit gaan doen
Hij: zeur klaag waarom
Ik: omdat ik denk dat er dit en dit speelt en misschien helpt dat
Hij: ontkenning, zeur klaag tijdens proces/activiteit
Na activiteit is hij wildenthousiast (tegen anderen vooral) over verandering en was het keihard nodig volgens hem.
Dus ja, hij geeft wel aan.
En heeft ook oplossingen (in de trant van: ik en/of de kinderen een karaktermetamorfose of jammer dat we geen miljonair zijn, zoiets).
Als ik vanuit mezelf denk herken ik het principe van 'de kar trekken' wel:
Hier gaat hij inderdaad los op 'niet leuk' maar wat precies tja.
Ik ben degene die probeert dan dingen te veranderen en dan dit soort gesprekken:
Ik: zullen we dit en dit gaan doen
Hij: zeur klaag waarom
Ik: omdat ik denk dat er dit en dit speelt en misschien helpt dat
Hij: ontkenning, zeur klaag tijdens proces/activiteit
Na activiteit is hij wildenthousiast (tegen anderen vooral) over verandering en was het keihard nodig volgens hem.
Dus ja, hij geeft wel aan.
En heeft ook oplossingen (in de trant van: ik en/of de kinderen een karaktermetamorfose of jammer dat we geen miljonair zijn, zoiets).
maandag 23 juli 2018 om 14:05
Grappig dat je dat zegt. Want hij vindt haar niet eens echt knap. Ik weet nog goed hoe hij haar omschreef toen ze daar 5 jaar geleden kwam werken. Als een saaie grijze muis. Dus het is niet eens haar flitsende voorkomen wat hem aangetrokken maakt. Hij is haar zeker aantrekkelijk gaan vinden, zoals fysieke aantrekkingskracht kan groeien als je iemand steeds beter leert kennen en steeds meer leert waarderen. Uiterlijk is dan niet zo heel belangrijk meer.fashionvictim schreef: ↑23-07-2018 13:58Dus heel slim van jouw man dat ie het op jouw voortouw nemen gooit en niet op Petra's lekkere tieten.
maandag 23 juli 2018 om 14:13
Sure.diyer schreef: ↑23-07-2018 14:05Grappig dat je dat zegt. Want hij vindt haar niet eens echt knap. Ik weet nog goed hoe hij haar omschreef toen ze daar 5 jaar geleden kwam werken. Als een saaie grijze muis. Dus het is niet eens haar flitsende voorkomen wat hem aangetrokken maakt. Hij is haar zeker aantrekkelijk gaan vinden, zoals fysieke aantrekkingskracht kan groeien als je iemand steeds beter leert kennen en steeds meer leert waarderen. Uiterlijk is dan niet zo heel belangrijk meer.
maandag 23 juli 2018 om 14:14
maandag 23 juli 2018 om 14:20
Daar ben ik met je eens Yaga, die indruk had ik ook, maar niet meteen in het begin, later wel.YagaBaba schreef: ↑23-07-2018 08:23Mijn ex was ook boos en wrokkig. Om de meest rare dingen. Maakte zich volkomen onzichtbaar en klaagde vervolgens dat hij niet gezien en niet gehoord werd (hij had kunnen beginnen met in huis die oortjes uit te laten en zijn mond open te doen, dat had best geholpen denk ik).
Achteraf verzon hij overal redenen voor. Rakelde voorvallen op van tien jaar geleden, maakte ruzie over tandenborstels in de lader.
Achteraf denk ik dat hij er al lang klaar mee was en voor zichzelf en rechtvaardiging zocht. Ik dacht ook dat wij goede gesprekken hadden. Niets was minder waar.
Edit: dat wil niet zeggen dat dat voor jullie ook geldt natuurlijk. Maar pas alsjeblieft op jezelf. Ik ging het zoeken in mezelf. Maakte mezelf helemaal gek met analyseren. Terwijl mijn ex er gewoon genoeg van had en waarschijnlijk verliefd was, of was geweest, op een ander.
Ik heb iets vergelijkbaars meegemaakt. Het verschil is dat mijn man (tot nu toe) beweert dat hij niet verliefd was op zijn collega. Ik had namelijk ontdekt dat mijn man liever steun bij zijn collega zocht dan bij mij. Dit en de relatie hoe die toen was had geleidt tot een grote breuk. Ik had hem voor de keuze gesteld of relatietherapie of meteen scheiden. Hij had voor mij gekozen en ging meteen met 100% overgave aan onze relatie werken. De relatietherapie heeft ons geholpen om weer met elkaar te leren praten elkaars te accepteren zoals we zijn en met elkaars emoties te leren omgaan. Maar vooral mijn man inzicht gegeven in zijn bijdrage aan het slechter gaan binnen onze relatie. De grootste verandering is hij zelf ondergaan. Hij begrijpt namelijk dat als lange relatie op eens niet goed is en voor heen altijd goed was dat het aan hemzelf ligt. En dat hij zijn slechte gewoonte ook naar de andere relatie meeneemt. Met onze relatie gaat het tot nu toe erg goed. Mijn verdriet is nog lang niet over. En het is een lijdensweg als je vertrouwen in je man kwijt bent en erg teleurgesteld bent in hem. Ik heb ook best lang getwijfeld of ik goed bezig was onze relatie voort te zetten. Wat me geholpen heeft? Was de liefde die mijn man me gaf en nog steeds geeft. En als ik nu naar ons kijk dan zie ik hoe fijn onze relatie nu is. Dat geeft lucht en goede moed. Iris1969 heeft gelijk je man moet 100% voor je gaan en voor je zijn. Je man zoekt excuus voor zijn gedrag. Maak je keuze hoe je verder wil. Zulke breuk verwerken is lijdensweg wat niet betekent dat het slecht is. Het gaat jullie veel energie kosten. Je eigen weg kiezen hoeft niet erger te zijn. Het is wel een moelijke keuze. Hou je sterk en weeg af of het waard is om die lijdensweg in te gaan. Als jij kans hebt dat jullie relatie daar beter van wordt en jullie leven fijner is het waard. Anders heeft het geen zin en kies beter voor je zelf. Je man moet voor je 100% gaan!
maandag 23 juli 2018 om 14:22
Maar is dat wel echt zo? Of is dat alleen zo in de geidealiseerde versie in jouw hoofd? Je weet wel, die waarin je man geen mopperaar is, niet verliefd is op zijn collega, geen depressies en erectieproblemen heeft, het glas niet halfleeg is en ga zo maar door?diyer schreef: ↑23-07-2018 14:01Hele goede vraag FV. Want dat is uiteindelijk de belangrijkste vraag waar het om zou moeten draaien. Nog even los van het feit dat 23 jaar geschiedenis en 2 kinderen geen kattenpis zijn. We zijn samen opgegroeid bij wijze van spreken.
Maar goed, wat ik eruit haal:
wij delen heel veel interesses en kunnen daar met veel plezier over praten of naar handelen. We delen humor en kunnen vaak lachen met en om elkaar. We delen zorgzaamheid. Naar elkaar en onze kinderen. Hij helpt me heel veel op praktisch gebied. We delen (deelden) goeie seks en aantrekkingskracht, we delen op heel veel vlakken dezelfde levensvisie en overtuigingen. We delen ook dezelfde kwetsbaarheden wat het dus ook lastig maakt.
Als dit echt allemaal zo was, dan had je 4 jaar geleden niet in therapie gehoeven. Had je geen stemmingsneutrale plek hoeven hebben. Had jij niet 'aan jezelf hoeven werken'. En bovenal: had je een paar dagen geleden geen brief gekregen dat ie al jaren niet gelukkig met je is.
Kijk, het kan natuurlijk aan jouw verteltechniek liggen. Ik heb in ieder geval in dit topic van jou letterlijk nul dingen gelezen die mij het idee geven dat jouw man zorgzaam naar jou is. Of dat jullie samen dubbel kunnen liggen van het lachen. Of dat jullie gedeelde interesses hebben of de sterren van de hemel vrijen. Sterker; je zei heel expliciet dat je man boos wordt als jij het over gedeelde interesses in de toekomst wil hebben. En dat ie 4 tot 6 maanden per jaar niet te genieten is. Dat de seks al 3 jaar problematisch is. En hij zeikt je ook nog eens af en dat vind ik persoonlijk het tegenovergestelde van zorgzaam.
Dus vandaar mijn vraag: klopt die omschrijving van jou wel? Of is ie wat je graag zou willen dat je eruit haalt of wat je er misschien jaren geleden uithaalde?
Am Yisrael Chai!
maandag 23 juli 2018 om 14:45
hij had toen blijkbaar al reden om jou niet bezorgd te maken.diyer schreef: ↑23-07-2018 14:05Grappig dat je dat zegt. Want hij vindt haar niet eens echt knap. Ik weet nog goed hoe hij haar omschreef toen ze daar 5 jaar geleden kwam werken. Als een saaie grijze muis. Dus het is niet eens haar flitsende voorkomen wat hem aangetrokken maakt. Hij is haar zeker aantrekkelijk gaan vinden, zoals fysieke aantrekkingskracht kan groeien als je iemand steeds beter leert kennen en steeds meer leert waarderen. Uiterlijk is dan niet zo heel belangrijk meer.
maandag 23 juli 2018 om 14:46
deze tekst vind ik vreemd, want jullie waren vier jaar geleden al in relatietherapie. Toen ging de relatie dus al heel slecht. Je gaat immers niet in relatietherapie als je zoveel deelt en er zoveel aantrekkingskracht is. De mevrouw is dus 5 jaar geleden in het bedrijf van je man gekomen en toen omschreef hij haar als grijze muis. Alarm alarm alarm.diyer schreef: ↑23-07-2018 14:01Hele goede vraag FV. Want dat is uiteindelijk de belangrijkste vraag waar het om zou moeten draaien. Nog even los van het feit dat 23 jaar geschiedenis en 2 kinderen geen kattenpis zijn. We zijn samen opgegroeid bij wijze van spreken.
Maar goed, wat ik eruit haal:
wij delen heel veel interesses en kunnen daar met veel plezier over praten of naar handelen. We delen humor en kunnen vaak lachen met en om elkaar. We delen zorgzaamheid. Naar elkaar en onze kinderen. Hij helpt me heel veel op praktisch gebied. We delen (deelden) goeie seks en aantrekkingskracht, we delen op heel veel vlakken dezelfde levensvisie en overtuigingen. We delen ook dezelfde kwetsbaarheden wat het dus ook lastig maakt.
maandag 23 juli 2018 om 14:49
Waarom beschreef hij haar uiterlijk eigenlijk überhaupt, als ze toen een gewone collega was?diyer schreef: ↑23-07-2018 14:05Grappig dat je dat zegt. Want hij vindt haar niet eens echt knap. Ik weet nog goed hoe hij haar omschreef toen ze daar 5 jaar geleden kwam werken. Als een saaie grijze muis. Dus het is niet eens haar flitsende voorkomen wat hem aangetrokken maakt. Hij is haar zeker aantrekkelijk gaan vinden, zoals fysieke aantrekkingskracht kan groeien als je iemand steeds beter leert kennen en steeds meer leert waarderen. Uiterlijk is dan niet zo heel belangrijk meer.
Mijn vriend weet namelijk echt niet hoe mijn mannelijke collega's er uit zien.
Was je zelf toen al gealarmeerd, omdat het toen al Petra voor en Petra na was?
maandag 23 juli 2018 om 14:51
En dus ga je nu met kousenvoetjes om hem heen ipv echte grenzen te stellen.diyer schreef: ↑23-07-2018 13:56Sombere buien triggeren mij doorgaans een hele andere kant op. Het tegenovergestelde van pleasen. Het roept bij mij snel ergernis op en boosheid. Althans, in het verleden. De laatste 4 jaar probeerde ik het meer buiten mezelf te laten bestaan en te zien als zijn probleem en niet het mijne.
Dat is ook pleasen.
maandag 23 juli 2018 om 14:51
ok. En jullie reacties gaan mij op welke manier precies helpen? Ik lees dat jullie het namelijk al helemaal uitgedacht hebben (ik niet) op basis van geëmotioneerde postings nadag ik het nieuws vers te verwerken heb gekregen over twee mensen die jullie nog nooit eerder hebben gezien. Hoe kan het dat als ik het (nog) niet weet, jullie het al helemaal uitgedoktert hebben? Sorry, maar daar heb ik werkelijk geen bal aan.
Het kan nog altijd alle kanten uit. Onze relatie kan nog steeds over zijn. Dat spreken we ook naar elkaar uit. De wens is er, maar geeft geen garanties voor de toekomst. En so wie so zal er veel anders moeten gaan. En waarschijnlijk komen we daar ook niet zonder hulp uit en beiden zijn meer dan bereidwillig om die hulp te zoeken.
Het kan nog altijd alle kanten uit. Onze relatie kan nog steeds over zijn. Dat spreken we ook naar elkaar uit. De wens is er, maar geeft geen garanties voor de toekomst. En so wie so zal er veel anders moeten gaan. En waarschijnlijk komen we daar ook niet zonder hulp uit en beiden zijn meer dan bereidwillig om die hulp te zoeken.
