Relaties
alle pijlers
Meer genieten van het 'nu'; hoe doe ik dat?
donderdag 13 augustus 2009 om 13:06
Een paar jaar geleden had ik, zo leek het, 'alles': een langdurige, goede relatie, sprookjeshuwelijk gehad, comfortabel leventje. Maar wat ik dacht dat mij niet kon gebeuren, gebeurde wel: ik werd hals over kop verliefd op een ander. Enorme crush en opeens kon ik niet fatsoenlijk meer nadenken. Heb erover gepraat, geprobeerd die ander uit mijn hoofd te zetten, maar uiteindelijk zag ik maar één oplossing en ben weggegaan bij mijn toenmalige man.
De relatie met nieuwe vriend verliep op zijn zachtst gezegd stormachtig. Hij had bindingsangst en weinig geduld voor de storm aan emoties die mijn scheiding nou eenmaal met zich meebracht, ook al zag ik die wel aankomen en gaf ik dat ook aan. We gingen na een jaar uit elkaar, kwamen toch weer bij elkaar en gingen niet veel later samenwonen, voor hem een primeur. Opnieuw trok vriend het na een paar maanden niet meer.
Als klap op de vuurpijl bleek ik door een samenloop van omstandigheden zwanger te zijn geraakt. Aanvankelijk tegen zijn zin in gaf ik aan het te houden. Er volgde een hele nare periode waarin ik positief probeerde te blijven omdat ik hem op de lange termijn zijn kind en mijn kind zijn vader niet wilde onthouden. Uiteindelijk draaide hij op dat vlak bij en na een lastig jaar gaf hij zelfs aan tot de conclusie te zijn gekomen dat hij eigenlijk niet gelukkig was zonder mij en ons kind. Ik dacht dat dit was waar ik op gewacht had en wat ik wilde horen, maar ik weet het nu eerlijk gezegd niet meer zo zeker. Hij heeft in dat jaar dat we uit elkaar waren andere contacten gehad, en dat recht had hij in principe ook, maar daar heb ik het desondanks best moeilijk mee gehad. Terwijl ik samen met ons kersverse kind nog geruime tijd in het ziekenhuis lag, deed hij dat ook. Dat weet ik, omdat ik er naar gevraagd heb, toen hij een paar maanden later aangaf mij terug te willen. Vraag me niet waarom ik dat wilde weten, zelfkastijding, denk ik.
En ja, ik heb heus wel alarmbellen gehoord tijdens mijn relatie met deze man. En een vriendin in mijn situatie zou ik wellicht geadviseerd hebben er mee te stoppen. Maar ik houd heel veel van hem, dat gaat niet over, en blijf het dus toch met hem proberen. Maar desondanks, en hoewel hij al bijna een jaar echt wel zijn best doet, merk ik dat ik met een hoop boosheid zit. Waarvan ik overigens vind dat ik het achter me moet laten. Tenslotte heb ik zelf ook weer voor hem gekozen. Hij is niet echt een knuffelaar, daar waar ik daarin nog steeds erg bevestiging zoek dat het nu echt goed zit tussen ons. Hij probeert dat vooral in bed en praktisch te laten zien. Bovendien heb ik erg de behoefte om te praten. Heb een moeilijke start gehad met ons kindje, waarin ik overal alleen voorstond, maar ik vind ook dat hij gelijk heeft als hij zegt dat we die periode nu achter ons moeten laten.
Wat wil ik concreet met dit lange verhaal? Ik zou graag wat handvatten willen hoe ik leer te genieten van het 'nu' en dat wat er gebeurd is achter me kan laten. Want dat lukt me dus niet zo goed!
Alvast bedankt.
De relatie met nieuwe vriend verliep op zijn zachtst gezegd stormachtig. Hij had bindingsangst en weinig geduld voor de storm aan emoties die mijn scheiding nou eenmaal met zich meebracht, ook al zag ik die wel aankomen en gaf ik dat ook aan. We gingen na een jaar uit elkaar, kwamen toch weer bij elkaar en gingen niet veel later samenwonen, voor hem een primeur. Opnieuw trok vriend het na een paar maanden niet meer.
Als klap op de vuurpijl bleek ik door een samenloop van omstandigheden zwanger te zijn geraakt. Aanvankelijk tegen zijn zin in gaf ik aan het te houden. Er volgde een hele nare periode waarin ik positief probeerde te blijven omdat ik hem op de lange termijn zijn kind en mijn kind zijn vader niet wilde onthouden. Uiteindelijk draaide hij op dat vlak bij en na een lastig jaar gaf hij zelfs aan tot de conclusie te zijn gekomen dat hij eigenlijk niet gelukkig was zonder mij en ons kind. Ik dacht dat dit was waar ik op gewacht had en wat ik wilde horen, maar ik weet het nu eerlijk gezegd niet meer zo zeker. Hij heeft in dat jaar dat we uit elkaar waren andere contacten gehad, en dat recht had hij in principe ook, maar daar heb ik het desondanks best moeilijk mee gehad. Terwijl ik samen met ons kersverse kind nog geruime tijd in het ziekenhuis lag, deed hij dat ook. Dat weet ik, omdat ik er naar gevraagd heb, toen hij een paar maanden later aangaf mij terug te willen. Vraag me niet waarom ik dat wilde weten, zelfkastijding, denk ik.
En ja, ik heb heus wel alarmbellen gehoord tijdens mijn relatie met deze man. En een vriendin in mijn situatie zou ik wellicht geadviseerd hebben er mee te stoppen. Maar ik houd heel veel van hem, dat gaat niet over, en blijf het dus toch met hem proberen. Maar desondanks, en hoewel hij al bijna een jaar echt wel zijn best doet, merk ik dat ik met een hoop boosheid zit. Waarvan ik overigens vind dat ik het achter me moet laten. Tenslotte heb ik zelf ook weer voor hem gekozen. Hij is niet echt een knuffelaar, daar waar ik daarin nog steeds erg bevestiging zoek dat het nu echt goed zit tussen ons. Hij probeert dat vooral in bed en praktisch te laten zien. Bovendien heb ik erg de behoefte om te praten. Heb een moeilijke start gehad met ons kindje, waarin ik overal alleen voorstond, maar ik vind ook dat hij gelijk heeft als hij zegt dat we die periode nu achter ons moeten laten.
Wat wil ik concreet met dit lange verhaal? Ik zou graag wat handvatten willen hoe ik leer te genieten van het 'nu' en dat wat er gebeurd is achter me kan laten. Want dat lukt me dus niet zo goed!
Alvast bedankt.
donderdag 13 augustus 2009 om 13:31
Het lijkt erop alsof je nu hebt wat je eigenlijk wilde. Dat hij er ook voor gaat, dus al is het met omwegen geweest, dat heb je wel bereikt! En dat hij andere contacten had toen het uit was is heel normaal en heeft verder meestal niets met liefde te maken. Kun je anders niet met hem afspreken dat je af en toe een soort zeuravond vraagt? En dat hij dan wel serieus en normaal moet reageren? Dan voorkom je dat je elke keer tussendoor zeurt (ik zou het zelf geen zeuren noemen, maar meer verwerken) en weet hij ook dat als ie je een paar uurtjes laat praten en vragen dat dat voor jou een hoop goed doet. Want je kunt niet zomaar dingen uit je hoofd zetten, je moet wel oppassen dat het niet uiteindelijk toch stukloopt omdat het verleden een te grote rol blijft spelen.
donderdag 13 augustus 2009 om 14:03
donderdag 13 augustus 2009 om 14:17
Zeker Naski. En hoewel praten niet zijn hobby is, probeert hij het wel. Ik merk alleen dat ik vrij snel in de aanval ga, steeds erkenning zoek voor 'wat hij me heeft aangedaan' en (dus) vaak in herhaling val. En dat hij dat af en toe zat is, begrijp ik dan later ook wel weer. Maar op het moment zelf kan ik mijn eigen rem niet vinden.
donderdag 13 augustus 2009 om 14:18
Nee, lekker spontaan op dinsdagavond bij elkaar gaan zitten om te praten, denk je echt dat dat gaat werken? Ik vind een zeuravond een hele slechte benaming en een heel slecht idee. Niet kwaad bedoeld hoor.
Heb je trouwens spijt dat je bij je eerste man weg bent gegaan? Omdat je het had over een goede relatie en een sprookjeshuwelijk. Of zat daar toch al iets niet goed?
Heb je trouwens spijt dat je bij je eerste man weg bent gegaan? Omdat je het had over een goede relatie en een sprookjeshuwelijk. Of zat daar toch al iets niet goed?
donderdag 13 augustus 2009 om 14:27
quote:Naski schreef op 13 augustus 2009 @ 14:18:
Nee, lekker spontaan op dinsdagavond bij elkaar gaan zitten om te praten, denk je echt dat dat gaat werken? Ik vind een zeuravond een hele slechte benaming en een heel slecht idee. Niet kwaad bedoeld hoor.
Waarom vind je dat een slecht idee? Ik denk dat het voorkomt dat er constant kattige opmerkingen vallen of je met een ontevreden gevoel blijft rondlopen. Mijn ervaring is zelfs dat er nog wel een soort van humor bij komt kijken. Als hij niet lekker meepraat of reageert dan kun je zeggen... luister vriend... het is mijn zeuravondje en ik zou dan zeuren en jij zou luisteren en reageren. En wie weet komt er op een dag een zeuravond en blijkt dat je steeds minder te zeuren hebt... dan weet je dus dat je er bent!
Nee, lekker spontaan op dinsdagavond bij elkaar gaan zitten om te praten, denk je echt dat dat gaat werken? Ik vind een zeuravond een hele slechte benaming en een heel slecht idee. Niet kwaad bedoeld hoor.
Waarom vind je dat een slecht idee? Ik denk dat het voorkomt dat er constant kattige opmerkingen vallen of je met een ontevreden gevoel blijft rondlopen. Mijn ervaring is zelfs dat er nog wel een soort van humor bij komt kijken. Als hij niet lekker meepraat of reageert dan kun je zeggen... luister vriend... het is mijn zeuravondje en ik zou dan zeuren en jij zou luisteren en reageren. En wie weet komt er op een dag een zeuravond en blijkt dat je steeds minder te zeuren hebt... dan weet je dus dat je er bent!
donderdag 13 augustus 2009 om 14:37
Ik vind het gewoon kinderachtig om een avond af te spreken waarop 'we het er eens over zullen hebben'. Als je iets te zeggen hebt, doe dat dan gewoon. "Nee, kan niet het is pas maandag". Hallo zeg, we hebben het hier toch over volwassen mensen, mag ik aannemen.
Wat TO aangeeft over het doorzagen en herhaling vallen, dat is denk ik waardoor haar vriend geen zin heeft in een gesprek. Niet zozeer het tijdstip.
Wat TO aangeeft over het doorzagen en herhaling vallen, dat is denk ik waardoor haar vriend geen zin heeft in een gesprek. Niet zozeer het tijdstip.
donderdag 13 augustus 2009 om 14:42
Zit wat in wat jij zegt Naski, maar mij lijkt dat het anders zo´n elke dag terugkerende discussie wordt. En het voorkomt denk ik ook dat - als TO zelf moe is of een rotdag door wat anders heeft meegemaakt - ze dat direct weer terugvoert op hetgeen er gebeurt is. Bij mij werkte het in elk geval, en wij zijn toch echt ook volwassenen.
donderdag 13 augustus 2009 om 15:31
Ik begrijp je punt Naski. Ik denk ook niet dat ik er elke dinsdag voor ga zitten, maar het is wel goed om met vriend een avond af te spreken waarbij ik aangeef het graag nog eens over de afgelopen periode te willen hebben. En dat ik dan een overbekende riedel ga afdraaien, dat kan heel goed, maar ik wil voorkomen dat ik, zoals Bianca ook schrijft, daar op andere momenten in blijf hangen.
Of ik spijt heb gehad dat ik bij mijn ex-man ben weggegaan heb ik me ook wel eens afgevraagd. Eigenlijk dachten we op een gegeven moment allebei te makkelijk over onze relatie, liepen niet meer zo hard voor elkaar. Ik heb vooral spijt gehad van de manier waarop ik bij hem wegging. Hij heeft eigenlijk nauwelijks een kans van me gekregen om nog ergens uit te komen en ik heb hem veel pijn gedaan. We zijn gelukkig nog steeds on speaking terms en hij heeft zijn leven (ook) weer op de rit. Wel heb ik in moeilijke perioden met huidige vriend mijn relatie met ex (natuurlijk) geidealiseerd. En dat is mijn grote valkuil. Want ook dan keek ik dus weer naar het verleden in plaats van vooruit!
Of ik spijt heb gehad dat ik bij mijn ex-man ben weggegaan heb ik me ook wel eens afgevraagd. Eigenlijk dachten we op een gegeven moment allebei te makkelijk over onze relatie, liepen niet meer zo hard voor elkaar. Ik heb vooral spijt gehad van de manier waarop ik bij hem wegging. Hij heeft eigenlijk nauwelijks een kans van me gekregen om nog ergens uit te komen en ik heb hem veel pijn gedaan. We zijn gelukkig nog steeds on speaking terms en hij heeft zijn leven (ook) weer op de rit. Wel heb ik in moeilijke perioden met huidige vriend mijn relatie met ex (natuurlijk) geidealiseerd. En dat is mijn grote valkuil. Want ook dan keek ik dus weer naar het verleden in plaats van vooruit!
donderdag 13 augustus 2009 om 15:56
Kloddertje, wil je graag over het verleden met hem praten? Of heb je het liever over de toekomst, of allebei? Heb je bepaalde vragen die je hem zou willen stellen? Zijn er bepaalde zaken waar je graag antwoord op wilt?
Ik zou eerst eens heel goed nadenken over wat het doel kan zijn van zo'n gesprek, omdat je anders misschien weer in herhaling gaat vallen of oude koeien uit de sloot gaat halen voor de honderdste keer. Als je een doel voor ogen hebt, trap je misschien minder snel in je eigen valkuil.
En dan nog iets anders, je zegt dat je nu voor hem gekozen hebt, maar je zegt ook dat je nog heel boos op hem bent en dat je niet zeker weet of je met hem verder wilt. Daar zul je voor jezelf toch ook eerst uit moeten komen.
Persoonlijk zou ik helemaal klaar zijn met zo'n man die op de versiertoer is terwijl jij in het kraambed ligt. Ook al hadden jullie tijdelijk een break-up. Jij stond overal alleen voor met de kleine. En na een jaar heeft meneer bedacht dat hij toch eigenlijk ook wel graag een vrouw en zijn kind wil zien, lekker makkelijk zeg. Tsss... in mijn ogen een grote loser.
Maar goed, als jij van hem houdt, dan wens ik je veel succes.
Ik zou eerst eens heel goed nadenken over wat het doel kan zijn van zo'n gesprek, omdat je anders misschien weer in herhaling gaat vallen of oude koeien uit de sloot gaat halen voor de honderdste keer. Als je een doel voor ogen hebt, trap je misschien minder snel in je eigen valkuil.
En dan nog iets anders, je zegt dat je nu voor hem gekozen hebt, maar je zegt ook dat je nog heel boos op hem bent en dat je niet zeker weet of je met hem verder wilt. Daar zul je voor jezelf toch ook eerst uit moeten komen.
Persoonlijk zou ik helemaal klaar zijn met zo'n man die op de versiertoer is terwijl jij in het kraambed ligt. Ook al hadden jullie tijdelijk een break-up. Jij stond overal alleen voor met de kleine. En na een jaar heeft meneer bedacht dat hij toch eigenlijk ook wel graag een vrouw en zijn kind wil zien, lekker makkelijk zeg. Tsss... in mijn ogen een grote loser.
Maar goed, als jij van hem houdt, dan wens ik je veel succes.
donderdag 13 augustus 2009 om 16:45
Hoi Kloddertje,
Wat ben jij door een heftige tijd heengegaan zeg! Kun je nu wel een beetje genieten van je kindje? En heb je voor je gevoel in ieder geval voor jullie beiden (kindje en jij) een veilig thuis?
Mijn eerste reactie is dat je rust nodig hebt, om bij te komen van alle heftige gebeurtenissen. Het is dapper hoe je tot op dit punt bent gekomen en je er doorheen geslagen hebt. Dat jij teleurgesteld bent in iemand, ligt niet aan jou, maar aan de ander.
Bij relaties tussen mensen bestaat er altijd een soort van bankrekening, waar je op kunt storten. Vaak is er een verhouding, dat als je 10 goede dingen (in de vorm van acties, woorden, enz) stort, de bankrekening met 3 vervelende dingen weer leeg kan zijn. Jouw vriend heeft heel erg veel opgenomen van de rekening, en die staat nu vet in de min. Om weer een goede relatie te hebben, zal hij heel veel moeten storten. De vraag is of dit mogelijk is. Het verleden leert dat hij telkens toch ook weer op zal nemen, door zijn grillige gedrag.
Soms kun je heel veel van iemand houden, en zijn jullie harten met elkaar verbonden. Maar in de praktijk kan het gedrag jou absoluut niet helpen, en jou niet tot je recht laten komen.
Wat ik mij afvraag, is of jullie eigenlijk nog wel een relatie samen kunnen hebben. Want ondanks dat jullie van elkaar houden, is de balans niet in evenwicht. En juist door hem te zien word je telkens herinnerd aan alles wat hij je geflikt heeft. Hoewel je heel erg veel van hem houdt, denk ik eerlijk gezegd dat het voor jou, om helemaal bij te komen, en weer in het ´nu´ te zijn, het beste is om samen te zijn met je kindje, zonder hem. Einde relatie. Om je boosheid weg te krijgen is het volgen van therapie misschien een idee. Krijg je leven weer op orde, zorg voor een structuur. Als je alle basis-dingen goed hebt, zul je zien dat je bij komt en daarmee het verleden achter je kunt laten. Kies voor jezelf. Daarmee kies je ook voor wat het beste is voor je kind. Die heeft het meeste aan een gelukkige moeder.
Succes!
Wat ben jij door een heftige tijd heengegaan zeg! Kun je nu wel een beetje genieten van je kindje? En heb je voor je gevoel in ieder geval voor jullie beiden (kindje en jij) een veilig thuis?
Mijn eerste reactie is dat je rust nodig hebt, om bij te komen van alle heftige gebeurtenissen. Het is dapper hoe je tot op dit punt bent gekomen en je er doorheen geslagen hebt. Dat jij teleurgesteld bent in iemand, ligt niet aan jou, maar aan de ander.
Bij relaties tussen mensen bestaat er altijd een soort van bankrekening, waar je op kunt storten. Vaak is er een verhouding, dat als je 10 goede dingen (in de vorm van acties, woorden, enz) stort, de bankrekening met 3 vervelende dingen weer leeg kan zijn. Jouw vriend heeft heel erg veel opgenomen van de rekening, en die staat nu vet in de min. Om weer een goede relatie te hebben, zal hij heel veel moeten storten. De vraag is of dit mogelijk is. Het verleden leert dat hij telkens toch ook weer op zal nemen, door zijn grillige gedrag.
Soms kun je heel veel van iemand houden, en zijn jullie harten met elkaar verbonden. Maar in de praktijk kan het gedrag jou absoluut niet helpen, en jou niet tot je recht laten komen.
Wat ik mij afvraag, is of jullie eigenlijk nog wel een relatie samen kunnen hebben. Want ondanks dat jullie van elkaar houden, is de balans niet in evenwicht. En juist door hem te zien word je telkens herinnerd aan alles wat hij je geflikt heeft. Hoewel je heel erg veel van hem houdt, denk ik eerlijk gezegd dat het voor jou, om helemaal bij te komen, en weer in het ´nu´ te zijn, het beste is om samen te zijn met je kindje, zonder hem. Einde relatie. Om je boosheid weg te krijgen is het volgen van therapie misschien een idee. Krijg je leven weer op orde, zorg voor een structuur. Als je alle basis-dingen goed hebt, zul je zien dat je bij komt en daarmee het verleden achter je kunt laten. Kies voor jezelf. Daarmee kies je ook voor wat het beste is voor je kind. Die heeft het meeste aan een gelukkige moeder.
Succes!
donderdag 13 augustus 2009 om 18:38
donderdag 13 augustus 2009 om 18:49
Ik ben het ook met Inventora eens, heel goed gezegd.
Wat ik me afvraag over jouw vraag over 'in het nu' willen leven en daarvan genieten: Bén je eigenlijk wel echt in het nu en is dat 'nu' ook wel waar je nu wilt zijn?
Los van de problemen met je huidige vriend, kan ik me voorstellen dat je ook nog zo het een en ander te verwerken hebt over je relatie daarvoor en je eigen handelen daarin (had ik in een soortgelijke situatie tenminste wel). Dus misschien moet je wel gewoon nog het een en ander netjes afronden, verwerken of wat dan ook voor je aan jouw nu (met of zonder vriend) toe bent?
Wat ik me afvraag over jouw vraag over 'in het nu' willen leven en daarvan genieten: Bén je eigenlijk wel echt in het nu en is dat 'nu' ook wel waar je nu wilt zijn?
Los van de problemen met je huidige vriend, kan ik me voorstellen dat je ook nog zo het een en ander te verwerken hebt over je relatie daarvoor en je eigen handelen daarin (had ik in een soortgelijke situatie tenminste wel). Dus misschien moet je wel gewoon nog het een en ander netjes afronden, verwerken of wat dan ook voor je aan jouw nu (met of zonder vriend) toe bent?
vrijdag 14 augustus 2009 om 10:45
Therapie leek me een brug te ver ofzo. Ik ben zo'n type met wie het altijd goed gaat. Om hulp vragen vind ik heel moeilijk, in welke vorm dan ook. Ik denk dan: ik ben een grote meid die haar eigen keuzes maakt, dan ook niet zeuren als het niet uitpakt zoals je misschien graag zou willen. Ergens gek, want een vriendin die in therapie ging begreep ik volkomen, en dat juichte ik ook toe, maar zelf zet ik die stap dan niet.
De overige reacties houden me ook bezig. Zo dacht ik dat ik wel klaar was met mijn vorige relatie, maar vraag me nu toch af of ik mezelf niet nog van alles kwalijk neem. Wat natuurlijk doorwerkt in dat zo gewenste, complexvrije 'nu' van me. Poe. Ik denk dat ik mijn verhaal hier heb gedaan omdat ik ergens wel weet dat ik gewoon een paar schoppen onder mijn kont nodig heb om aan mezelf te sleutelen maar nu ik die 'schoppen' krijg, weet ik bijna niet waar ik moet beginnen.
De overige reacties houden me ook bezig. Zo dacht ik dat ik wel klaar was met mijn vorige relatie, maar vraag me nu toch af of ik mezelf niet nog van alles kwalijk neem. Wat natuurlijk doorwerkt in dat zo gewenste, complexvrije 'nu' van me. Poe. Ik denk dat ik mijn verhaal hier heb gedaan omdat ik ergens wel weet dat ik gewoon een paar schoppen onder mijn kont nodig heb om aan mezelf te sleutelen maar nu ik die 'schoppen' krijg, weet ik bijna niet waar ik moet beginnen.
zaterdag 15 augustus 2009 om 17:15
Handig he, zo'n forum, met al die goeie reacties van iedereen?
Is het een idee om eens op te schrijven door welke dingen je nu niet in het 'nu' kan zijn? Misschien krijg je dan wel overzicht en helpt dit om een keuze te maken. Of toch naar iemand toegaan die samen met jou zo'n overzicht maakt en samen met jou bepaalt hoe je dit aan kunt pakken. Je hoeft niet alles in je eentje te doen, dat heb je zeer waarschijnlijk nou lang genoeg gedaan.
Ik had ook zo'n tijd dat ik echt dingen op moest lossen, omdat het niet opschoot, en mijn zusje zei telkens hoe goed bijv therapie wel niet zou helpen. Maar ik wilde het niet, probeerde het in m'n eentje, of met goede gesprekken met vrienden. Uiteindelijk heb ik toen later besloten om het wel te doen, omdat het toen goed voelde, en dat heeft mij wel geholpen. Het is dus echt een beslissing die je zelf maakt, en de omgeving kan nog zo hard roepen en goed advies hebben, maar je moet wel zelf de stap zetten om die hulp in te roepen, en eraan toe zijn. En het feit dat je dit nu op het forum zet, en er kennelijk mee bezig bent, zegt al veel. Knap!
Succes!
Is het een idee om eens op te schrijven door welke dingen je nu niet in het 'nu' kan zijn? Misschien krijg je dan wel overzicht en helpt dit om een keuze te maken. Of toch naar iemand toegaan die samen met jou zo'n overzicht maakt en samen met jou bepaalt hoe je dit aan kunt pakken. Je hoeft niet alles in je eentje te doen, dat heb je zeer waarschijnlijk nou lang genoeg gedaan.
Ik had ook zo'n tijd dat ik echt dingen op moest lossen, omdat het niet opschoot, en mijn zusje zei telkens hoe goed bijv therapie wel niet zou helpen. Maar ik wilde het niet, probeerde het in m'n eentje, of met goede gesprekken met vrienden. Uiteindelijk heb ik toen later besloten om het wel te doen, omdat het toen goed voelde, en dat heeft mij wel geholpen. Het is dus echt een beslissing die je zelf maakt, en de omgeving kan nog zo hard roepen en goed advies hebben, maar je moet wel zelf de stap zetten om die hulp in te roepen, en eraan toe zijn. En het feit dat je dit nu op het forum zet, en er kennelijk mee bezig bent, zegt al veel. Knap!
Succes!
