Relaties
alle pijlers
Militair als partner?
donderdag 30 november 2006 om 19:23
Hoi!
Ik vroeg me af of er mensen zijn die ervaring hebben met een partner die bij Defensie werkt. Mijn vriend is op dit moment aan het solliciteren bij de Landmacht. Hij hoopt straks de officiersopleiding op de KMA te volgen. Omdat dit zijn grote droom is steun ik hem hierin, maar er komt natuurlijk wel wat meer bij kijken dan alleen maar een andere baan.
Is er iemand die me zijn/haar ervaringen wil vertellen over het leven met een militair?
Ik vroeg me af of er mensen zijn die ervaring hebben met een partner die bij Defensie werkt. Mijn vriend is op dit moment aan het solliciteren bij de Landmacht. Hij hoopt straks de officiersopleiding op de KMA te volgen. Omdat dit zijn grote droom is steun ik hem hierin, maar er komt natuurlijk wel wat meer bij kijken dan alleen maar een andere baan.
Is er iemand die me zijn/haar ervaringen wil vertellen over het leven met een militair?
dinsdag 23 november 2010 om 10:10
@BWitched. Vind het heel moeilijk om de kazerne te bellen en na te vragen over mijn vriend. En dat klopt heb ook genoeg mogelijkheden gekregen van iedereen en daar ben ik ook dankbaar voor. Weet alleen niet hoe ik dit moet aanpakken. Mijn vriend belde net even snel om te zeggen dat hij mijn mis en dat hij als alles goed gaat het weekend weer terug is. Is het niet verstandig om eerst een goed gesprek met mijn vriend te doen voordat ik de kazerne ga bellen!!!!
dinsdag 23 november 2010 om 13:18
Vlindertje1970, ik denk dat het verstandiger is om eerst gewoon de kazerne te bellen, dan hoor je waarschijnlijk gewoon meteen dat hij op de kazerne is en niet in Korea.
Wat verwacht je van een gesprek met hem? Ik weet al bijna zeker dat hij je wel weet te overtuigen met gladde praatjes en dat je als een blok zal zwichten. Je bent echt te goedgelovig wat dat betreft. Je zal de waarheid van hem echt niet horen hoor. Hij zal echt niet zomaar zeggen ' ja, klopt, ik zat inderdaad niet in Korea maar was hier in Nederland, ik heb eigenlijk gewoon een vrouw (en kinderen) maar vond het ook leuk om daarnaast ook met jou af te spreken'. Ga er gewoon van uit dat hij je de waarheid niet gaat zeggen.
Je moet toch de waarheid achterhalen, dan kun je maar beter de kazerne bellen, zij hebben geen reden om te liegen.
VInd t heel rot voor je!
Wat verwacht je van een gesprek met hem? Ik weet al bijna zeker dat hij je wel weet te overtuigen met gladde praatjes en dat je als een blok zal zwichten. Je bent echt te goedgelovig wat dat betreft. Je zal de waarheid van hem echt niet horen hoor. Hij zal echt niet zomaar zeggen ' ja, klopt, ik zat inderdaad niet in Korea maar was hier in Nederland, ik heb eigenlijk gewoon een vrouw (en kinderen) maar vond het ook leuk om daarnaast ook met jou af te spreken'. Ga er gewoon van uit dat hij je de waarheid niet gaat zeggen.
Je moet toch de waarheid achterhalen, dan kun je maar beter de kazerne bellen, zij hebben geen reden om te liegen.
VInd t heel rot voor je!
dinsdag 23 november 2010 om 14:28
quote:Nina_22 schreef op 22 november 2010 @ 13:46:
Heey Anndr,
welke radar dan? bij de luchtverdediging (groep geleide wapens) of op nieuw milligen?
groetjes
Heey,
Hij weet nog niet zeker waar hij geplaatst wordt. Waarschijnlijk in Wier. Dus dat zullen we nog wel horen waar hij heengaat. Doet jouw vriend of man ook iets bij de luchtmacht?
Groetjes
Heey Anndr,
welke radar dan? bij de luchtverdediging (groep geleide wapens) of op nieuw milligen?
groetjes
Heey,
Hij weet nog niet zeker waar hij geplaatst wordt. Waarschijnlijk in Wier. Dus dat zullen we nog wel horen waar hij heengaat. Doet jouw vriend of man ook iets bij de luchtmacht?
Groetjes
dinsdag 23 november 2010 om 14:52
Hey Allemaal,
Ik kon het gewoon niet meer tegen sprak mijn vriend net op msn. Heb hem gevraagd of hij bij de kct zat en antwoord nee. Hij zit wel in Korea maar niet voor een missie/oefining maar voor iets anders. Hij is ook geraakt en dat heb ik gezien via de webcam. Hij heeft me een klein beetje uitgelegd van hoe en wat en als hij weer terug is zal hij mijn vertellen wat zijn werk in hield. Ben nu wel een beetje gerust gesteld. Alleen deed me wel pijn om te zien dat hij gewond is.
Ik kon het gewoon niet meer tegen sprak mijn vriend net op msn. Heb hem gevraagd of hij bij de kct zat en antwoord nee. Hij zit wel in Korea maar niet voor een missie/oefining maar voor iets anders. Hij is ook geraakt en dat heb ik gezien via de webcam. Hij heeft me een klein beetje uitgelegd van hoe en wat en als hij weer terug is zal hij mijn vertellen wat zijn werk in hield. Ben nu wel een beetje gerust gesteld. Alleen deed me wel pijn om te zien dat hij gewond is.
dinsdag 23 november 2010 om 16:53
@vlindertje1970: Op vakantie met zijn vrouw denk ik. Op de LKol Tonnetkazerne zitten verder geen bijzondere eenheden namelijk. Laat je in ieder geval niet vertellen dat hij voor de één of andere sectie stiekem werkt. Dat is één van de meest gebruikte smoezen namelijk. Mannen van inlichtingendiensten zijn daar niet zo loslippig over en zitten ook niet "ondergedoken" bij andere eenheden.
Controle is simpel en onopvallend. Je belt met het centrale nummer van de betreffende kazerne. Dan vraag je naar de sergeant zus en zo. De centralist zal:
- je doorverbinden
- zeggen dat hij de sergeant zus en zo niet kent
- melden dat de hele eenheid in het buitenland zit (echt niet)
Als je vriend er niet is zullen zijn collega's wel zeggen "hij is uitgezonden" of "hij is dan en dan weer terug". Of je krijgt hem zelf aan de lijn, dan weet je het meteen. Niets zeggen en ophangen dan.
Controle is simpel en onopvallend. Je belt met het centrale nummer van de betreffende kazerne. Dan vraag je naar de sergeant zus en zo. De centralist zal:
- je doorverbinden
- zeggen dat hij de sergeant zus en zo niet kent
- melden dat de hele eenheid in het buitenland zit (echt niet)
Als je vriend er niet is zullen zijn collega's wel zeggen "hij is uitgezonden" of "hij is dan en dan weer terug". Of je krijgt hem zelf aan de lijn, dan weet je het meteen. Niets zeggen en ophangen dan.
Opinions are like assholes. Everybody has one.
woensdag 24 november 2010 om 07:22
Hey Allemaal,
Ik ben zo verdrietig en heb zoveel pijn. Jullie hebben gelijk eindelijk weet ik de waarheid. Gisteravond laat kwam hij even en oeps vergeten zijn trouwring af te doen. En nu krijg ik al die verhalen van ik wil bij jou zijn en ik ga scheiden ect... Het weekend komt hij weer en wil het met mijn over hebben. Wat moet ik??? Ik snap echt niet dat hij zo op mijn gevoel heeft gespeeld en ik ben nog steeds stapel op hem. Pfffffff wat een klote situatie. Ik ga proberen naar mijn werk toe te gaan.
Ik ben zo verdrietig en heb zoveel pijn. Jullie hebben gelijk eindelijk weet ik de waarheid. Gisteravond laat kwam hij even en oeps vergeten zijn trouwring af te doen. En nu krijg ik al die verhalen van ik wil bij jou zijn en ik ga scheiden ect... Het weekend komt hij weer en wil het met mijn over hebben. Wat moet ik??? Ik snap echt niet dat hij zo op mijn gevoel heeft gespeeld en ik ben nog steeds stapel op hem. Pfffffff wat een klote situatie. Ik ga proberen naar mijn werk toe te gaan.
woensdag 24 november 2010 om 08:08
Wat een zeldzame zak, die vent. Dikke voor jou. Je verdient beter.
Geloof je hem ooit nog, nadat hij zo verschrikkelijk tegen je gelogen heeft? Als jij die ring niet had gezien was hij daar vrolijk mee doorgegaan. Natuurlijk gaat hij niet scheiden.
Laat hem los, er zijn zoveel echt leuke mannen op de wereld. Verspil je tijd niet aan deze leugenaar. Hij heeft je veel verdriet gedaan, en in plaats van zich kapot te schamen liegt hij vrolijk verder.
Geloof je hem ooit nog, nadat hij zo verschrikkelijk tegen je gelogen heeft? Als jij die ring niet had gezien was hij daar vrolijk mee doorgegaan. Natuurlijk gaat hij niet scheiden.
Laat hem los, er zijn zoveel echt leuke mannen op de wereld. Verspil je tijd niet aan deze leugenaar. Hij heeft je veel verdriet gedaan, en in plaats van zich kapot te schamen liegt hij vrolijk verder.
Opinions are like assholes. Everybody has one.
woensdag 24 november 2010 om 09:42
Bah Vlindertje.. een hele dikke knuffel, ook van mij.
Wat een zak is het zeg. Als ik jou was zou ik die gast lekker in zn sop gaar laten koken. Eens een vreemdganger, altijd een vreemdganger. Zoals Bwitched ook zegt, er zijn zoveel écht leuke mannen. Hij verdient jou niet meer nadat hij je dit geflikt heeft.
Wat een zak is het zeg. Als ik jou was zou ik die gast lekker in zn sop gaar laten koken. Eens een vreemdganger, altijd een vreemdganger. Zoals Bwitched ook zegt, er zijn zoveel écht leuke mannen. Hij verdient jou niet meer nadat hij je dit geflikt heeft.
woensdag 24 november 2010 om 15:09
woensdag 24 november 2010 om 16:06
Hou vol! Je verdriet zal vanzelf minder worden. Huil lekker uit tot je niet meer kan en accepteer dat je je even rot voelt. Maar wat je ook doet, neem hem niet terug. Een dergelijke actie heeft die vriendin van mij aan de rand van de afgrond gebracht. Waarna ze zich op mijn toenmalige vriend stortte trouwens.
Opinions are like assholes. Everybody has one.
woensdag 24 november 2010 om 16:27
Vlindertje: Wat een kl**thommel! Ik hoop dat je je snel weer wat beter voelt! Net als wat de andere dames zeggen, hij verdient je niet! Hoe moeilijk het ook is (helaas kan ik meepraten over je gevoel) laat hem gaan! Er zijn meer mannen op deze aardkloot en die zijn wel goed voor je en liegen en bedriegen je niet!!
Dikke knuf ook van mij!
Dikke knuf ook van mij!
dinsdag 30 november 2010 om 14:06
Hey Allemaal,
Even een berichtje van mijn. Hier gaat alles zijn gangentje. Kan het nog steeds niet begrijpen hoor maar ja.. daar veranderd de situatie niet. Hij blijf maar bellen, sms en mailen en met heleboel dingen die hij wil met mijn samen. Hoe moeilijk ik het ook vind ik blijf bij mijn standpunt. Als alles wat minder is wil ik hem nog wel een keer zien heb zoveel vragen waar ik graag antwoord wil hebben. Hoe gaat het veder hier allemaal??
Ga nu heerlijk genieten van de witte sneeuw en spreek jullie allemaal later weer. Ciao
Even een berichtje van mijn. Hier gaat alles zijn gangentje. Kan het nog steeds niet begrijpen hoor maar ja.. daar veranderd de situatie niet. Hij blijf maar bellen, sms en mailen en met heleboel dingen die hij wil met mijn samen. Hoe moeilijk ik het ook vind ik blijf bij mijn standpunt. Als alles wat minder is wil ik hem nog wel een keer zien heb zoveel vragen waar ik graag antwoord wil hebben. Hoe gaat het veder hier allemaal??
Ga nu heerlijk genieten van de witte sneeuw en spreek jullie allemaal later weer. Ciao
donderdag 2 december 2010 om 18:17
hey allemaal,
ik zat al een tijdje te zoeken naar een forum waar meer vrouwen van militairen te vinden waren.
en gevonden.. gelukkig.
Ben benieuwd hoe anderen het beleven, om een militair als partner te hebben. Ik vind het vaak niet makkelijk nl. Hij is veel weg en maakt, als hij op kazerne zit, lange dagen. Hij volgde eerst de onderofficiers opleiding in Weert en is daarna dichterbij geplaatst. Hij komt sinds februari dit jaar bijna elke dag gelukkig thuis.
ik had al 2 kindjes toen wij bij elkaar kwamen en sinds vijf weken hebben we samen een kindje gekregen.. en wat denk je, hij heeft 3 wk naar haar geboorte direct 2 week oefnening gehad en zit nu een week overver... Niet zo leuk dus. Het is ontzettend vermoeiend om er nu even alleen voor te staan.. ben dan alleen maar heel blij dat hij belt en smst, zodra hij kan. En dat hij het zelf ook niet leuk vind dat hij weg is. Maar soms vraag ik me wel af hoe ik hiermee om moet blijven gaan.. het missen is soms erg.
Gelukkig hebben wij een superrelatie, veel vertrouwen, respect en liefde. En dat heb je dan ook wel nodig, wil je uberhaupt met elkaar hierdoor heen kunnen komen.
Groetjes
ik zat al een tijdje te zoeken naar een forum waar meer vrouwen van militairen te vinden waren.
en gevonden.. gelukkig.
Ben benieuwd hoe anderen het beleven, om een militair als partner te hebben. Ik vind het vaak niet makkelijk nl. Hij is veel weg en maakt, als hij op kazerne zit, lange dagen. Hij volgde eerst de onderofficiers opleiding in Weert en is daarna dichterbij geplaatst. Hij komt sinds februari dit jaar bijna elke dag gelukkig thuis.
ik had al 2 kindjes toen wij bij elkaar kwamen en sinds vijf weken hebben we samen een kindje gekregen.. en wat denk je, hij heeft 3 wk naar haar geboorte direct 2 week oefnening gehad en zit nu een week overver... Niet zo leuk dus. Het is ontzettend vermoeiend om er nu even alleen voor te staan.. ben dan alleen maar heel blij dat hij belt en smst, zodra hij kan. En dat hij het zelf ook niet leuk vind dat hij weg is. Maar soms vraag ik me wel af hoe ik hiermee om moet blijven gaan.. het missen is soms erg.
Gelukkig hebben wij een superrelatie, veel vertrouwen, respect en liefde. En dat heb je dan ook wel nodig, wil je uberhaupt met elkaar hierdoor heen kunnen komen.
Groetjes
donderdag 2 december 2010 om 22:08
Hallo Miss,
Ik begrijp dat het moeilijk is, vooral nu met een kleintje. Maar je wist het van tevoren.. Je hebt een goede relatie vol vertrouwen, liefde en respect. Respecteer zijn beroep. Het zal namelijk niet anders worden, of hij moet van baan of functie veranderen.. Geniet van de momenten dat hij er wel is.
Praat er met hem over. Ik snap echt dat het moeilijk is alles alleen te moeten doen., maar die keuze heb je gemaakt toen je besloot met hem je leven te delen.
Mijn vriend is gelukkig niet zoveel weg en ik zou het zeker niet leuk vinden als we kinderen hebben en ik er alleen voor sta.
Nogmaals, praat er met hem over. Misschien is er een oplossing.
Ik begrijp dat het moeilijk is, vooral nu met een kleintje. Maar je wist het van tevoren.. Je hebt een goede relatie vol vertrouwen, liefde en respect. Respecteer zijn beroep. Het zal namelijk niet anders worden, of hij moet van baan of functie veranderen.. Geniet van de momenten dat hij er wel is.
Praat er met hem over. Ik snap echt dat het moeilijk is alles alleen te moeten doen., maar die keuze heb je gemaakt toen je besloot met hem je leven te delen.
Mijn vriend is gelukkig niet zoveel weg en ik zou het zeker niet leuk vinden als we kinderen hebben en ik er alleen voor sta.
Nogmaals, praat er met hem over. Misschien is er een oplossing.
donderdag 2 december 2010 om 22:54
quote:Vlindertjee schreef op 02 december 2010 @ 22:08:
Hallo Miss,
Ik begrijp dat het moeilijk is, vooral nu met een kleintje. Maar je wist het van tevoren.. Je hebt een goede relatie vol vertrouwen, liefde en respect. Respecteer zijn beroep. Het zal namelijk niet anders worden, of hij moet van baan of functie veranderen.. Geniet van de momenten dat hij er wel is.
Hmmm, ik word altijd heel moe van de opmerking: "Je wist het van tevoren" .........
Er zit een behoorlijk verschil tussen weten met je verstand dat je partner weg kan gaan, en het daadwerkelijk ervaren dat je partner er niet is.
Idem dito met het krijgen van kinderen, je weet van te voren dat het een verandering in je leven zal zijn, maar de diepte van die verandering kan je van te voren niet inschatten.
Hallo Miss,
Ik begrijp dat het moeilijk is, vooral nu met een kleintje. Maar je wist het van tevoren.. Je hebt een goede relatie vol vertrouwen, liefde en respect. Respecteer zijn beroep. Het zal namelijk niet anders worden, of hij moet van baan of functie veranderen.. Geniet van de momenten dat hij er wel is.
Hmmm, ik word altijd heel moe van de opmerking: "Je wist het van tevoren" .........
Er zit een behoorlijk verschil tussen weten met je verstand dat je partner weg kan gaan, en het daadwerkelijk ervaren dat je partner er niet is.
Idem dito met het krijgen van kinderen, je weet van te voren dat het een verandering in je leven zal zijn, maar de diepte van die verandering kan je van te voren niet inschatten.
Vergeet niet, een “Ja, maar..” is eigenlijk een “nee, want...”
donderdag 2 december 2010 om 23:05
quote:Missx81 schreef op 02 december 2010 @ 18:17:
ik had al 2 kindjes toen wij bij elkaar kwamen en sinds vijf weken hebben we samen een kindje gekregen.. en wat denk je, hij heeft 3 wk naar haar geboorte direct 2 week oefnening gehad en zit nu een week overver... Niet zo leuk dus. Het is ontzettend vermoeiend om er nu even alleen voor te staan.. ben dan alleen maar heel blij dat hij belt en smst, zodra hij kan. En dat hij het zelf ook niet leuk vind dat hij weg is. Maar soms vraag ik me wel af hoe ik hiermee om moet blijven gaan.. het missen is soms erg.
Gelukkig hebben wij een superrelatie, veel vertrouwen, respect en liefde. En dat heb je dan ook wel nodig, wil je uberhaupt met elkaar hierdoor heen kunnen komen.
Groetjes
Hoi, ik snap helemaal wat je bedoeld. Ja, het is lastig en heel vermoeiend als je net bevallen bent en je partner is er dan niet.
Wat ik je mee wil geven in deze situatie:
Probeer het leven zo aangenaam mogelijk voor jezelf te maken in deze periode, zodat je optimaal aan je rust kunt komen.
Laat het huishouden het huishouden, en ga op zoek naar je eigen ritme om het leefbaar te houden voor jou en de kinderen.
Je partner heeft er echt geen last van als er een paar dagen langer stof ligt, en als de was een paar dagen langer op de was ligt.
Het belangrijkste is dat jij jezelf koestert, en dat je energie opdoet om er 24/7 te kunnen zijn voor de kinderen.
Toen mijn jongste 3 weken was is mijn echtgenoot ook voor een half jaar vertrokken. Dan sta je inderdaad even te kijken, en het feit dat je dan ook nog aan het ontzwangeren bent maakt het er niet makkelijker op.
Ik heb in die periode mijn jongste 's nachts bij mij in bed genomen, zodat ik er niet uithoefde voor de voedingen. Een keer in de zoveel tijd ging mijn oudste een paar dagen naar zijn oma zodat ik bij kon tanken, en ook kwam ze regelmatig bij mij, zodat ik uit kon slapen en even een dag of wat geen verantwoording hoefde te dragen voor de was en het eten en de huishouding...
Waar heb je precies de meeste moeite mee? Wat kost de meeste energie? Wat zou er voor nodig zijn om jou te ontlasten?
Hoe zou je dat kunnen regelen?
ik had al 2 kindjes toen wij bij elkaar kwamen en sinds vijf weken hebben we samen een kindje gekregen.. en wat denk je, hij heeft 3 wk naar haar geboorte direct 2 week oefnening gehad en zit nu een week overver... Niet zo leuk dus. Het is ontzettend vermoeiend om er nu even alleen voor te staan.. ben dan alleen maar heel blij dat hij belt en smst, zodra hij kan. En dat hij het zelf ook niet leuk vind dat hij weg is. Maar soms vraag ik me wel af hoe ik hiermee om moet blijven gaan.. het missen is soms erg.
Gelukkig hebben wij een superrelatie, veel vertrouwen, respect en liefde. En dat heb je dan ook wel nodig, wil je uberhaupt met elkaar hierdoor heen kunnen komen.
Groetjes
Hoi, ik snap helemaal wat je bedoeld. Ja, het is lastig en heel vermoeiend als je net bevallen bent en je partner is er dan niet.
Wat ik je mee wil geven in deze situatie:
Probeer het leven zo aangenaam mogelijk voor jezelf te maken in deze periode, zodat je optimaal aan je rust kunt komen.
Laat het huishouden het huishouden, en ga op zoek naar je eigen ritme om het leefbaar te houden voor jou en de kinderen.
Je partner heeft er echt geen last van als er een paar dagen langer stof ligt, en als de was een paar dagen langer op de was ligt.
Het belangrijkste is dat jij jezelf koestert, en dat je energie opdoet om er 24/7 te kunnen zijn voor de kinderen.
Toen mijn jongste 3 weken was is mijn echtgenoot ook voor een half jaar vertrokken. Dan sta je inderdaad even te kijken, en het feit dat je dan ook nog aan het ontzwangeren bent maakt het er niet makkelijker op.
Ik heb in die periode mijn jongste 's nachts bij mij in bed genomen, zodat ik er niet uithoefde voor de voedingen. Een keer in de zoveel tijd ging mijn oudste een paar dagen naar zijn oma zodat ik bij kon tanken, en ook kwam ze regelmatig bij mij, zodat ik uit kon slapen en even een dag of wat geen verantwoording hoefde te dragen voor de was en het eten en de huishouding...
Waar heb je precies de meeste moeite mee? Wat kost de meeste energie? Wat zou er voor nodig zijn om jou te ontlasten?
Hoe zou je dat kunnen regelen?
Vergeet niet, een “Ja, maar..” is eigenlijk een “nee, want...”
donderdag 2 december 2010 om 23:06
Mijn man zei dat laatst ook `je wist van tevoren...´ Het is idd gewoon waar, dat weet je van tevoren.. en ik was al een tijd alleen met mijn 2 zoons, toen ik hem leerde kennen. En het was juist in het begin fijn dat we niet veel samen waren, omdat ik mijn kids had, een rotrelatie voor die tijd had én juist de tijd voor mezelf nodig had. Dus ik ben er enorm onafhankelijk van geworden.
Normaal heb ik er niet super veel meoite mee als hij weg is, maar deze afgelopen 3 weken vallen me zwaar.... een baby erbij, maakt een groot verschil. Je moet weer opnieuw nachtvoedingen doen, je moet weer wennen aan een baby in huis. Dat is niet nix.. zie, ik draai al drie weken, op 2 nachten na, dat hij thuis is geweest, dag en nachtdienst. Gelukkig heb ik veel steun van zijn en mijn ouders en mijn zus. Anders had ik het niet getrokken denk ik.
Ik zou niet willen dat hij van beroep veranderd, omdat ik geen man thuis wil hebben die doodongelukkig is in zijn werk. Wat hij doet is onderdeel van de man die hij is geworden en waar ik verliefd op ben geworden. Ik zal hem dat ook nooit vragen. Ik heb hem 1 x gevraagd, vier weken terug... als hij moest kiezen tussen mij en zijn werk, wat zijn keuze dan zou zijn. Hij zei duidelijk dat hij voor mij kiest, voor ons gezin... Dat is voor mij genoeg. Ik weet dat als het gweoon niet meer wil thuis, met de kids, met ons, dat hij er voor ons is én dat wij voor gaan.
Ik ben alleen benieuwd hoe anderen hiermee om gaan. Hoe andere partners de tijd door komen, hoe ze met het missen omgaan...
Ik wist idd gewoon van tevoren dat ik hem vaak zou moeten missen, dat ik merendeels alleen zou moeten doen... maar het weten... en het dan zoals nu, meemaken.. dat is een groot verschil.
Normaal heb ik er niet super veel meoite mee als hij weg is, maar deze afgelopen 3 weken vallen me zwaar.... een baby erbij, maakt een groot verschil. Je moet weer opnieuw nachtvoedingen doen, je moet weer wennen aan een baby in huis. Dat is niet nix.. zie, ik draai al drie weken, op 2 nachten na, dat hij thuis is geweest, dag en nachtdienst. Gelukkig heb ik veel steun van zijn en mijn ouders en mijn zus. Anders had ik het niet getrokken denk ik.
Ik zou niet willen dat hij van beroep veranderd, omdat ik geen man thuis wil hebben die doodongelukkig is in zijn werk. Wat hij doet is onderdeel van de man die hij is geworden en waar ik verliefd op ben geworden. Ik zal hem dat ook nooit vragen. Ik heb hem 1 x gevraagd, vier weken terug... als hij moest kiezen tussen mij en zijn werk, wat zijn keuze dan zou zijn. Hij zei duidelijk dat hij voor mij kiest, voor ons gezin... Dat is voor mij genoeg. Ik weet dat als het gweoon niet meer wil thuis, met de kids, met ons, dat hij er voor ons is én dat wij voor gaan.
Ik ben alleen benieuwd hoe anderen hiermee om gaan. Hoe andere partners de tijd door komen, hoe ze met het missen omgaan...
Ik wist idd gewoon van tevoren dat ik hem vaak zou moeten missen, dat ik merendeels alleen zou moeten doen... maar het weten... en het dan zoals nu, meemaken.. dat is een groot verschil.
donderdag 2 december 2010 om 23:30
quote:Missx81 schreef op 02 december 2010 @ 23:06:
Mijn man zei dat laatst ook `je wist van tevoren...´ .
Tja... Ik vind dat erg kort door de bocht.
Nogmaals er zit een behoorlijk verschil tussen "weten" en "ervaren", en volgens mij weet je man dat ook wel.
Dat is hetzelfde met alle jongens die graag voor defensie willen werken, en zich daar een voorstelling van maken, hoe het zal zijn als ze daadwerkelijk voor de landmacht of de marine werken.
Voor die tijd weten ze ook wel dat ze ingezet kunnen worden, en dat ze voor langere tijd van huis kunnen zijn, maar het moment dat dat gebeurt is toch heel anders.
Er zit een behoorlijk verschil tussen "oorlogje oefenen" en "deel uitmaken van de oorlog".
Is je partner voor het eerst vader geworden?
Mijn man zei dat laatst ook `je wist van tevoren...´ .
Tja... Ik vind dat erg kort door de bocht.
Nogmaals er zit een behoorlijk verschil tussen "weten" en "ervaren", en volgens mij weet je man dat ook wel.
Dat is hetzelfde met alle jongens die graag voor defensie willen werken, en zich daar een voorstelling van maken, hoe het zal zijn als ze daadwerkelijk voor de landmacht of de marine werken.
Voor die tijd weten ze ook wel dat ze ingezet kunnen worden, en dat ze voor langere tijd van huis kunnen zijn, maar het moment dat dat gebeurt is toch heel anders.
Er zit een behoorlijk verschil tussen "oorlogje oefenen" en "deel uitmaken van de oorlog".
Is je partner voor het eerst vader geworden?
Vergeet niet, een “Ja, maar..” is eigenlijk een “nee, want...”
vrijdag 3 december 2010 om 20:09
Heb je ook gelijk in jojanneke. Iets kan achteraf flink tegenvallen, terwijl je dacht dat het wel mee zou vallen. Toch denk ik er twee keer over na. Ik zou niet veel alleen willen zijn als ik kinderen heb. Daar zou ik van tevoren bij stilstaan en proberen er een oplossing voor te zoeken.. Functieverandering bijvoorbeeld. Mocht manlief niets anders willen of kunnen, dan moet je daarmee leren leven of niet.
Maar dat is gemakkelijk praten, want Miss zit nu niet in die situatie. Het lijkt me heel lastig. Fijn dat je hulp hebt van anderen. Dat is belangrijk. Ik kan niet echt met je meepraten, want ik heb nog geen kinderen.. en mijn vriend zal waarschijnlijk ook geen functie meer krijgen waarbij hij veel weg moet. Nu is hij max. drie weken weg een paar keer per jaar. Dat is nog te overzien. En hopelijk geen uitzending... wat ooit wel zal komen.
Miss, geniet van de momenten dat hij er is, samen met je kids. Meer tips kan ik niet geven. Vind het vervelend voor je dat dit je bezighoudt.
Maar dat is gemakkelijk praten, want Miss zit nu niet in die situatie. Het lijkt me heel lastig. Fijn dat je hulp hebt van anderen. Dat is belangrijk. Ik kan niet echt met je meepraten, want ik heb nog geen kinderen.. en mijn vriend zal waarschijnlijk ook geen functie meer krijgen waarbij hij veel weg moet. Nu is hij max. drie weken weg een paar keer per jaar. Dat is nog te overzien. En hopelijk geen uitzending... wat ooit wel zal komen.
Miss, geniet van de momenten dat hij er is, samen met je kids. Meer tips kan ik niet geven. Vind het vervelend voor je dat dit je bezighoudt.
