Relaties
alle pijlers
Moeder en dochter
zondag 6 december 2009 om 00:59
Ik lees al een tijdje mee, en vandaag dacht ik: "Ik zet mijn verhaal eens op het forum, misschien dat dat me verder helpt!"
5 jaar geleden ben ik getrouwd, mijn man en ik zijn uit huis getrouwd (zoals ze dat noemen).
Dus van de één op de andere dag was ik een getrouwde vrouw, en ging ik mijn ouderlijk huis uit.
We hadden een huis gekocht in een stad 30 km verder dan de woonplaats waar we alletwee op dat moment woonden (ivm werk).
Ik had na een tijdje mijn draai gevonden en voelde me er thuis. Maar wat me dwars begon te zitten is dat mijn moeder niet 1 keer "zomaar" langskwam. Mijn ouders kwamen wel, maar dan alleen wanneer daar aanleiding voor was, bijv. een verjaardag.
Nooit kwam kwam ze om eens te shoppen, of gewoon op bezoek.
Andersom kwam ik wekelijks bij haar.
Tuurlijk heb ik dit wel eens aangekaart, maar dan had ze altijd wel een antwoord. Dat ze niet op de snelweg durfde, trein was ook niks, enzovoorts. Alleen is mijn moeder in de 4 en half jaar dat we er woonden nooit langs geweest, naast de verjaardagen misschien 4 keer met mijn vader, maar dan tel ik volgens mij erg ruim.
6 maand geleden zijn mijn man en ik verhuisd naar ons geboortedorp, en ook het dorp waar mijn ouders wonen.
We misten toch de gezelligheid uit het dorp en wilden weer wat dichterbij onze vrienden wonen.
Ik dacht (of hoopte) dat nu ik op steenworp afstand woonde mijn moeder wel zo nu en dan eens binnen wipte voor een bakje koffie of een praatje.
1 keer, 1 keer in dit halfjaar kwam ze op een avond langs.
Ik merk dat ik hier echt een ding van maak, ik vind het zó vervelend dat ik zo weinig aandacht krijg, in die zin.
Ik heb een leuk huisje, en nog volop aan het inrichten steeds, en ik wil dat graag met haar delen.
Mijn mening is, dat ook in een relatie met je moeder, moeite van 2 kanten hoort te komen.
Ik plan mijn bezoekjes aan haar ook in mijn drukke schema in omdat ik haar graag wil zien, haar mis, en even bij wil praten.
Waarom kan ze dat andersom niet?
De 2e keer dat ik het ter sprake heb gebracht was kort geleden.
Ja... kinderen komen toch vaak bij hun ouders op bezoek, ipv andersom, was het antwoord wat ik kreeg.
Wat ik van jullie wil weten?
Ik wil me hier niet meer zo druk om maken, ik heb er inmiddels zo'n groot ding van gemaakt, dat ik graag wil weten of ik misschien overdreven reageer.
Hoe kijken jullie er tegen aan?
Wat kan ik doen om hier beter mee om te gaan?
Nu moet ik zeggen dat de relatie met mijn moeder zowiezo wel een oppepper kan gebruiken, maar dit zit me op dit moment echt het meeste dwars.
Fijn dat jullie mijn verhaal willen lezen, en ik hoop op een aantal frisse inzichten
5 jaar geleden ben ik getrouwd, mijn man en ik zijn uit huis getrouwd (zoals ze dat noemen).
Dus van de één op de andere dag was ik een getrouwde vrouw, en ging ik mijn ouderlijk huis uit.
We hadden een huis gekocht in een stad 30 km verder dan de woonplaats waar we alletwee op dat moment woonden (ivm werk).
Ik had na een tijdje mijn draai gevonden en voelde me er thuis. Maar wat me dwars begon te zitten is dat mijn moeder niet 1 keer "zomaar" langskwam. Mijn ouders kwamen wel, maar dan alleen wanneer daar aanleiding voor was, bijv. een verjaardag.
Nooit kwam kwam ze om eens te shoppen, of gewoon op bezoek.
Andersom kwam ik wekelijks bij haar.
Tuurlijk heb ik dit wel eens aangekaart, maar dan had ze altijd wel een antwoord. Dat ze niet op de snelweg durfde, trein was ook niks, enzovoorts. Alleen is mijn moeder in de 4 en half jaar dat we er woonden nooit langs geweest, naast de verjaardagen misschien 4 keer met mijn vader, maar dan tel ik volgens mij erg ruim.
6 maand geleden zijn mijn man en ik verhuisd naar ons geboortedorp, en ook het dorp waar mijn ouders wonen.
We misten toch de gezelligheid uit het dorp en wilden weer wat dichterbij onze vrienden wonen.
Ik dacht (of hoopte) dat nu ik op steenworp afstand woonde mijn moeder wel zo nu en dan eens binnen wipte voor een bakje koffie of een praatje.
1 keer, 1 keer in dit halfjaar kwam ze op een avond langs.
Ik merk dat ik hier echt een ding van maak, ik vind het zó vervelend dat ik zo weinig aandacht krijg, in die zin.
Ik heb een leuk huisje, en nog volop aan het inrichten steeds, en ik wil dat graag met haar delen.
Mijn mening is, dat ook in een relatie met je moeder, moeite van 2 kanten hoort te komen.
Ik plan mijn bezoekjes aan haar ook in mijn drukke schema in omdat ik haar graag wil zien, haar mis, en even bij wil praten.
Waarom kan ze dat andersom niet?
De 2e keer dat ik het ter sprake heb gebracht was kort geleden.
Ja... kinderen komen toch vaak bij hun ouders op bezoek, ipv andersom, was het antwoord wat ik kreeg.
Wat ik van jullie wil weten?
Ik wil me hier niet meer zo druk om maken, ik heb er inmiddels zo'n groot ding van gemaakt, dat ik graag wil weten of ik misschien overdreven reageer.
Hoe kijken jullie er tegen aan?
Wat kan ik doen om hier beter mee om te gaan?
Nu moet ik zeggen dat de relatie met mijn moeder zowiezo wel een oppepper kan gebruiken, maar dit zit me op dit moment echt het meeste dwars.
Fijn dat jullie mijn verhaal willen lezen, en ik hoop op een aantal frisse inzichten
zondag 6 december 2009 om 03:54
[quote]babbelbet schreef op 06 december 2009 @ 02:34:
na alles wat er het afglpn jaar is gebeurt ben ik er nu vannavond achter gekomen dat ze weer heeft gelogen over waar ze precies woont (ze is 2
maanden verhuist),maar dit is een lang verhaal..
ze heeft toen een aantal van mijn huissleutels 'gestolen' en die aan mijn vader gegeven om hem mijn huis laten inrichten (gedeeltelijk), zonder iets tegen mij te zeggen hierover.
terwijl ik toen al meerdere keren had aangegeven dat ik me niet veilig voel bij mijn vader, laat staan dat hij een sleutel heeft van mijn nieuwe huis....
toen ik daar uiteindelijk (toen t klaar was..)achter ben gekomen was ik heel erg geschrokken, maar toen ben ik gaan nadenken en heb ik zelf bedacht dat hij ook nog wel eens een kopie zou kunnen hebben... gevraagd, toen zei ze; ohja, dat heeft hij.
toen heeft het nog een week geduurt voordat hij die uiteindelijk terug gaf.
een week van heel veel stress. (en nog.....)[/quote
dan zou ik een nieuw slot erin laten zetten,kopieën heeft hij namelijk ook in de tussentijd dat hij de sleutel nog had kunnen maken en je moeder geen sleutel geven als ze die aan je vader geeft
na alles wat er het afglpn jaar is gebeurt ben ik er nu vannavond achter gekomen dat ze weer heeft gelogen over waar ze precies woont (ze is 2
maanden verhuist),maar dit is een lang verhaal..
ze heeft toen een aantal van mijn huissleutels 'gestolen' en die aan mijn vader gegeven om hem mijn huis laten inrichten (gedeeltelijk), zonder iets tegen mij te zeggen hierover.
terwijl ik toen al meerdere keren had aangegeven dat ik me niet veilig voel bij mijn vader, laat staan dat hij een sleutel heeft van mijn nieuwe huis....
toen ik daar uiteindelijk (toen t klaar was..)achter ben gekomen was ik heel erg geschrokken, maar toen ben ik gaan nadenken en heb ik zelf bedacht dat hij ook nog wel eens een kopie zou kunnen hebben... gevraagd, toen zei ze; ohja, dat heeft hij.
toen heeft het nog een week geduurt voordat hij die uiteindelijk terug gaf.
een week van heel veel stress. (en nog.....)[/quote
dan zou ik een nieuw slot erin laten zetten,kopieën heeft hij namelijk ook in de tussentijd dat hij de sleutel nog had kunnen maken en je moeder geen sleutel geven als ze die aan je vader geeft
zondag 6 december 2009 om 07:15
zondag 6 december 2009 om 07:18
Allereerst Hmmm, ik vind jouw antwoorden bot! En ze slaan ook nergens op.
Beschuitje, ik heb een dochter die in het buitenland woont. Dus voor mij zit het er helaas niet in, even binnen te wippen voor koffie! Daarom is het extra fijn als zij hier komt (net een week geweest met man) en in december ga ik heerlijk bij hen de kerst vieren.
Met bellen/mailen hebben we geen vaste afspraak: Als ik haar wil spreken, bel ik gewoon. Soms is dat 2 x per week, soms 2 weken niet. Andersom ook. Dus spontaan en niet omdat het hoort. Ik vind het ook onzin om te zeggen dat een kind bij haar moeder langs hoort te gaan en/of te bellen! Beetje ouderwets idee.
Helaas leeft mijn moeder al 40 jaar niet meer, maar ik ben niet iemand van vaste afspraken. Als ik mijn vrienden wil zien, ga ik langs voor koffie. Komt het een keer niet uit: Prima. Andersom ook. Wij maken geen afspraken (zoals veel mensen wel doen). Spontaniteit hierin vind ik belangrijk.
Als ik jou was, zou ik toch eens rustig een gesprek hierover aangaan met je moeder. Je mag best zeggen dat het jou pijn doet, dat ze nooit uit zichzelf langs komt.
Beschuitje, ik heb een dochter die in het buitenland woont. Dus voor mij zit het er helaas niet in, even binnen te wippen voor koffie! Daarom is het extra fijn als zij hier komt (net een week geweest met man) en in december ga ik heerlijk bij hen de kerst vieren.
Met bellen/mailen hebben we geen vaste afspraak: Als ik haar wil spreken, bel ik gewoon. Soms is dat 2 x per week, soms 2 weken niet. Andersom ook. Dus spontaan en niet omdat het hoort. Ik vind het ook onzin om te zeggen dat een kind bij haar moeder langs hoort te gaan en/of te bellen! Beetje ouderwets idee.
Helaas leeft mijn moeder al 40 jaar niet meer, maar ik ben niet iemand van vaste afspraken. Als ik mijn vrienden wil zien, ga ik langs voor koffie. Komt het een keer niet uit: Prima. Andersom ook. Wij maken geen afspraken (zoals veel mensen wel doen). Spontaniteit hierin vind ik belangrijk.
Als ik jou was, zou ik toch eens rustig een gesprek hierover aangaan met je moeder. Je mag best zeggen dat het jou pijn doet, dat ze nooit uit zichzelf langs komt.
zondag 6 december 2009 om 07:24
quote:hmmmm schreef op 06 december 2009 @ 01:21:
ohja sorry tuurlijk, je hebt een moeder die op je verjaardag komt en daarnaast nog eens zo'n 4 keer per jaar en bij wie jij altijd langs mag komen en waar je verder niet al te veel op aan te merken hebt. Ik zou ook zeuren als ik jou was....
als je de frisse inzichten niet aankan;
tip voor je, geen domme topics openen
Jezus, ik heb ook een hele beroerde band met mijn moeder, maar gelukkig ben ik er niet zo zuur en bitter van geworden dat ik me niet meer kan inleven in de problemen van een ander.
Wát een nare reactie zeg!
ohja sorry tuurlijk, je hebt een moeder die op je verjaardag komt en daarnaast nog eens zo'n 4 keer per jaar en bij wie jij altijd langs mag komen en waar je verder niet al te veel op aan te merken hebt. Ik zou ook zeuren als ik jou was....
als je de frisse inzichten niet aankan;
tip voor je, geen domme topics openen
Jezus, ik heb ook een hele beroerde band met mijn moeder, maar gelukkig ben ik er niet zo zuur en bitter van geworden dat ik me niet meer kan inleven in de problemen van een ander.
Wát een nare reactie zeg!
The time is now
zondag 6 december 2009 om 08:38
Beschuitje: heb je eigenlijk verder nog broers/zussen en hoe gaat je moeder daar mee om?
Hier, zowel bij mij als summerman hetzelfde hoor, al moet ik zeggen dat ik er wat minder moeite mee heb. Persoonlijk meet ik niet de mate van liefhebben eraan af, maar mss ligt het bij mij ook wat anders. Met mijn moeder heb ik een andere band, dus is niet vergelijkbaar, maar mijn vader (hertrouwd met andere vrouw) en ik zijn echt heel goed samen. Nu werkt hij ook (meer dan) fulltime, ze hebben gewoon een heel druk leven. Ik heb er niet zo veel bezwaar tegen om bij hen langs te gaan.
Hmmm: jammer dat je het zo moeilijk kunt scheiden.
Hier, zowel bij mij als summerman hetzelfde hoor, al moet ik zeggen dat ik er wat minder moeite mee heb. Persoonlijk meet ik niet de mate van liefhebben eraan af, maar mss ligt het bij mij ook wat anders. Met mijn moeder heb ik een andere band, dus is niet vergelijkbaar, maar mijn vader (hertrouwd met andere vrouw) en ik zijn echt heel goed samen. Nu werkt hij ook (meer dan) fulltime, ze hebben gewoon een heel druk leven. Ik heb er niet zo veel bezwaar tegen om bij hen langs te gaan.
Hmmm: jammer dat je het zo moeilijk kunt scheiden.
summer73 wijzigde dit bericht op 06-12-2009 08:39
Reden: typo
Reden: typo
% gewijzigd
Computer says nooooo
zondag 6 december 2009 om 09:02
quote:hmmmm schreef op 06 december 2009 @ 01:16:
ik durf dit te zeggen omdat mijn moeder van het soort is dat niet kan onthouden op welke dag ik geboren ben en me sloeg toen ik klein was
Ach wat zeur je nou? Mijn moeder heeft zichzelf doodgedronken terwijl de moeder-dochterrol waren omgedraaid. Ik was de moeder en mijn moeder de dochter wat veel beschadigingen oplevert kan ik je vertellen.
Dat is écht wel veul erger, jij hebt tenminste nog een moeder!
ik durf dit te zeggen omdat mijn moeder van het soort is dat niet kan onthouden op welke dag ik geboren ben en me sloeg toen ik klein was
Ach wat zeur je nou? Mijn moeder heeft zichzelf doodgedronken terwijl de moeder-dochterrol waren omgedraaid. Ik was de moeder en mijn moeder de dochter wat veel beschadigingen oplevert kan ik je vertellen.
Dat is écht wel veul erger, jij hebt tenminste nog een moeder!
zondag 6 december 2009 om 09:07
quote:BeschuitjeAardbei schreef op 06 december 2009 @ 00:59:
Ik merk dat ik hier echt een ding van maak, ik vind het zó vervelend dat ik zo weinig aandacht krijg, in die zin.
Ik vind niet dat je weinig aandacht krijgt. Ik vind dat je heel veel aandacht krijgt: je gaat er elke week langs. Ze komt op alle verjaardagen. Daarnaast nog een keer het afgelopen halfjaar. Ik vind dat heel, heel veel.
Ik vraag me daarnaast af hoe je er tijd voor hebt. Hoe is het met je vrienden en bekenden, heb je die veel, en hoe vaak ga je daar langs en hoe vaak komen zij bij jou?
Ik krijg een beetje het gevoel dat je weliswaar uit huis bent, maar toch ook kind wilt blijven. Dat je wilt dat ze naast je staat, ziet wat je allemaal doet en 'goed zo' zegt (bij wijze van spreken). Dat willen we allemaal wel...
Ik merk dat ik hier echt een ding van maak, ik vind het zó vervelend dat ik zo weinig aandacht krijg, in die zin.
Ik vind niet dat je weinig aandacht krijgt. Ik vind dat je heel veel aandacht krijgt: je gaat er elke week langs. Ze komt op alle verjaardagen. Daarnaast nog een keer het afgelopen halfjaar. Ik vind dat heel, heel veel.
Ik vraag me daarnaast af hoe je er tijd voor hebt. Hoe is het met je vrienden en bekenden, heb je die veel, en hoe vaak ga je daar langs en hoe vaak komen zij bij jou?
Ik krijg een beetje het gevoel dat je weliswaar uit huis bent, maar toch ook kind wilt blijven. Dat je wilt dat ze naast je staat, ziet wat je allemaal doet en 'goed zo' zegt (bij wijze van spreken). Dat willen we allemaal wel...
zondag 6 december 2009 om 09:15
Ik zie eigenlijk niet zo veel raars aan de situatie met je moeder, bij mij is het denk ik net zo. Ik ga wel eens zomaar bij haar langs, misschien inderdaad wel een keer per week nu ik de laatste tijd weer bij haar in de buurt woon. (edit: met zomaar langskomen bedoel ik overigens wel dat ik eerst even opbel of het uitkomt. Ik zou niet zomaar voor de deur staan)
Zij komt niet zomaar bij mij langs, wel als ik haar uitnodig voor een etentje of verjaardag.
Ze belt mij als ze wat te zeggen heeft. Of ze stuurt een mailtje.
Ik vind het eigenlijk wel heel prettig, lijkt me niets als mn moeder om de haverklap onaangekondigd voor de deur stond!
Wat ik me overigens afvraag: komt je vader wél zomaar bij je langs? En als dat ook niet zo is, waarom zit het je bij je moeder dan wel dwars en bij je vader niet?
Zij komt niet zomaar bij mij langs, wel als ik haar uitnodig voor een etentje of verjaardag.
Ze belt mij als ze wat te zeggen heeft. Of ze stuurt een mailtje.
Ik vind het eigenlijk wel heel prettig, lijkt me niets als mn moeder om de haverklap onaangekondigd voor de deur stond!
Wat ik me overigens afvraag: komt je vader wél zomaar bij je langs? En als dat ook niet zo is, waarom zit het je bij je moeder dan wel dwars en bij je vader niet?
I only get one shot at life - so I shoot to kill
zondag 6 december 2009 om 09:43
M'n ouders komen nooit bij mij thuis.
Vroeger wilden ze het nog wel eens doen, als het echt niet anders kon, maar dan zaten ze met hun jas aan recht op op de bank.
Volgens mij willen ze niet erkennen dat ik niet meer gezellig thuis woon of zo.
Nou ja, het zal wel. Het is i.i.g. een stuk gezelliger als ik bij hun langs ga. Dus doe ik dat.
Beschuit, je moeder gaat niet meer veranderen. Het enige wat je kan beinvloeden is je eigen gedrag. Gewoon bij haar langs gaan als je daar zin in hebt. En niet gaan testen of je wel genoeg aandacht krijgt, dat loopt toch alleen maar uit op een teleurstelling.
Vroeger wilden ze het nog wel eens doen, als het echt niet anders kon, maar dan zaten ze met hun jas aan recht op op de bank.
Volgens mij willen ze niet erkennen dat ik niet meer gezellig thuis woon of zo.
Nou ja, het zal wel. Het is i.i.g. een stuk gezelliger als ik bij hun langs ga. Dus doe ik dat.
Beschuit, je moeder gaat niet meer veranderen. Het enige wat je kan beinvloeden is je eigen gedrag. Gewoon bij haar langs gaan als je daar zin in hebt. En niet gaan testen of je wel genoeg aandacht krijgt, dat loopt toch alleen maar uit op een teleurstelling.
zondag 6 december 2009 om 09:49
Wat een hoop rare reacties allemaal...
Beschuitje aardbei: Ik kan me heel goed voorstellen dat je hiermee zit.Het is fijn als je moeder ook geinteresseerd is in jou en je belt, opzoekt etc. Als je weinig contact hebt met je moeder en het wordt prima gevonden door zowel moeder als dochter, dan is er niets aan de hand. Helaas is dit bij jou anders, wat ik me heel goed kan voorstellen. Ik heb ook behoefte aan veel contact met mn vader en moeder, zij ook met mij. Minstens 3x in de week bellen we even en we zien elkaar sowieso 1 x per week.
Ik besef me heel goed, als ik om me heen kijk bij vriendinnen en hier op het forum lees, dat ik in mn handjes mag knijpen want het contact wat ik met mn ouders heb, is voor velen niet vanzelfsprekend. Zeker omdat er om me heen ook een paar vriendinnen zijn die helemaal geen moeder of vader meer hebben....
Ik kan je geen tips geven, behalve het met haar bespreken.
Succes!
Beschuitje aardbei: Ik kan me heel goed voorstellen dat je hiermee zit.Het is fijn als je moeder ook geinteresseerd is in jou en je belt, opzoekt etc. Als je weinig contact hebt met je moeder en het wordt prima gevonden door zowel moeder als dochter, dan is er niets aan de hand. Helaas is dit bij jou anders, wat ik me heel goed kan voorstellen. Ik heb ook behoefte aan veel contact met mn vader en moeder, zij ook met mij. Minstens 3x in de week bellen we even en we zien elkaar sowieso 1 x per week.
Ik besef me heel goed, als ik om me heen kijk bij vriendinnen en hier op het forum lees, dat ik in mn handjes mag knijpen want het contact wat ik met mn ouders heb, is voor velen niet vanzelfsprekend. Zeker omdat er om me heen ook een paar vriendinnen zijn die helemaal geen moeder of vader meer hebben....
Ik kan je geen tips geven, behalve het met haar bespreken.
Succes!
zondag 6 december 2009 om 09:59
Beschuitje, mijn eerste reactie op je verhaal was, wat vervelend dat ze niet vaker langskomt en je hints niet oppakt. Ik kan me voorstellen dat je dat mist.
Als ik naar de relatie met mijn moeder kijk, is het juist andersom en zou ik veel vaker langs mogen komen. Ik merk dat ze erg last heeft van haar 'lege nest' en hierbij haar enige dochter erg mist. Ik ben juist heel erg mijn eigen leven aan het opbouwen (en vol te proppen met vanalles), in een stad op anderhalf uur rijden / danwel in het buitenland.... Ik kan dan ook niet aan haar 'vraag' voldoen om vaker te langs te komen, en heb er minder vaak behoefte aan dan zij. Een soortgelijke situatie, andersom.
Het principe, ik kom bij jou langs, en daarna is het jouw beurt om bij mij langs komen, herken ik uit mijn opvoeding, maar is soms gewoon niet haalbaar. Daarom vraag ik me af, misschien verschillen jullie behoeftes om elkaar te zien? Is ze verder wel belangstellend?
Ik ben het eigenlijk wel met Namma eens, dat het contact het liefst spontaan verloopt. Dus, dat zowel jij als je moeder contact opneemt met de ander als een van jullie daar zin in of behoefte aan hebt... Ik denk dat het belangrijk is hierin gewoon te accepteren dat die behoefte verschilt tussen jullie. Als jij de mogelijkheid en behoefte hebt om wat vaker bij haar langs te gaan is dat toch prima (ik neem aan dat zij dit ook leuk vindt
)? Ik denk alleen dat je misschien moet accepteren dat zij dit uit zichzelf wat minder zoekt. Ik denk dat je je pas zorgen moet gaan maken als ze ook daadwerkelijk niet belangstellend is. Ik hoop dat je hier iets aan hebt.
Als ik naar de relatie met mijn moeder kijk, is het juist andersom en zou ik veel vaker langs mogen komen. Ik merk dat ze erg last heeft van haar 'lege nest' en hierbij haar enige dochter erg mist. Ik ben juist heel erg mijn eigen leven aan het opbouwen (en vol te proppen met vanalles), in een stad op anderhalf uur rijden / danwel in het buitenland.... Ik kan dan ook niet aan haar 'vraag' voldoen om vaker te langs te komen, en heb er minder vaak behoefte aan dan zij. Een soortgelijke situatie, andersom.
Het principe, ik kom bij jou langs, en daarna is het jouw beurt om bij mij langs komen, herken ik uit mijn opvoeding, maar is soms gewoon niet haalbaar. Daarom vraag ik me af, misschien verschillen jullie behoeftes om elkaar te zien? Is ze verder wel belangstellend?
Ik ben het eigenlijk wel met Namma eens, dat het contact het liefst spontaan verloopt. Dus, dat zowel jij als je moeder contact opneemt met de ander als een van jullie daar zin in of behoefte aan hebt... Ik denk dat het belangrijk is hierin gewoon te accepteren dat die behoefte verschilt tussen jullie. Als jij de mogelijkheid en behoefte hebt om wat vaker bij haar langs te gaan is dat toch prima (ik neem aan dat zij dit ook leuk vindt
)? Ik denk alleen dat je misschien moet accepteren dat zij dit uit zichzelf wat minder zoekt. Ik denk dat je je pas zorgen moet gaan maken als ze ook daadwerkelijk niet belangstellend is. Ik hoop dat je hier iets aan hebt.
zondag 6 december 2009 om 10:18
quote:hmmmm schreef op 06 december 2009 @ 01:21:
ohja sorry tuurlijk, je hebt een moeder die op je verjaardag komt en daarnaast nog eens zo'n 4 keer per jaar en bij wie jij altijd langs mag komen en waar je verder niet al te veel op aan te merken hebt. Ik zou ook zeuren als ik jou was....
als je de frisse inzichten niet aankan;
tip voor je, geen domme topics openen
Wat een nare, kortzichtige reactie! Dus als jij een gebroken duim zou hebben zou je er niet over mogen klagen omdat een gebroken been meer pijn doet?!
Hou toch snel even op.
TO, ik begrijp je. Juist omdat je vanuit huis uit getrouwd bent en elke dag contact had is zo'n houding van mams uit op z'n minst een verandering.
Probeer nog 1 keer een duidelijk en open gesprek met je moeder te hebben. Levert dat niks op, dan zit er weinig op dan de situatie te accepteren hoe hij is.
Het blijft lastig om bepaalde verwachtingen van elkaar (want daar draait het hier allemaal om) aan te passen of zelfs los te laten.
ohja sorry tuurlijk, je hebt een moeder die op je verjaardag komt en daarnaast nog eens zo'n 4 keer per jaar en bij wie jij altijd langs mag komen en waar je verder niet al te veel op aan te merken hebt. Ik zou ook zeuren als ik jou was....
als je de frisse inzichten niet aankan;
tip voor je, geen domme topics openen
Wat een nare, kortzichtige reactie! Dus als jij een gebroken duim zou hebben zou je er niet over mogen klagen omdat een gebroken been meer pijn doet?!
Hou toch snel even op.
TO, ik begrijp je. Juist omdat je vanuit huis uit getrouwd bent en elke dag contact had is zo'n houding van mams uit op z'n minst een verandering.
Probeer nog 1 keer een duidelijk en open gesprek met je moeder te hebben. Levert dat niks op, dan zit er weinig op dan de situatie te accepteren hoe hij is.
Het blijft lastig om bepaalde verwachtingen van elkaar (want daar draait het hier allemaal om) aan te passen of zelfs los te laten.
Ja, dat vind ik echt.
zondag 6 december 2009 om 10:18
Volgens mij was het niet de bedoeling van BeschuitjeAardbei om hier een rotste-moeder-verkiezing te houden.
De band die ik met mijn moeder heb, is ook niet wat ik had gehoopt. Nou woon ik erg ver van mijn ouders vandaan en zie ik ze zó weinig dat ik me er maar bij heb neergelegd. Ik weet wat ik aan haar heb. Als ik dichterbij zou wonen en dus vaker geconfronteerd zou worden met het gebrek aan warmte van haar kant, zou ik er waarschijnlijk wel wat aan proberen te veranderen. Misschien kan je het contact met je moeder verbeteren door haar een dagje mee te nemen. Ga je lekker moeder-dochter dingen doen die jij graag met haar zou willen doen. Winkelen in Amsterdam, naar de sauna, een tentoonstelling of de schouwburg... Tijdens zo'n dag kan je zonder verwijtend over te komen best zeggen dat je ervan geniet om samen dingen te doen en dat je het fijn zou vinden als ze wat vaker spontaan langs zou komen.
De band die ik met mijn moeder heb, is ook niet wat ik had gehoopt. Nou woon ik erg ver van mijn ouders vandaan en zie ik ze zó weinig dat ik me er maar bij heb neergelegd. Ik weet wat ik aan haar heb. Als ik dichterbij zou wonen en dus vaker geconfronteerd zou worden met het gebrek aan warmte van haar kant, zou ik er waarschijnlijk wel wat aan proberen te veranderen. Misschien kan je het contact met je moeder verbeteren door haar een dagje mee te nemen. Ga je lekker moeder-dochter dingen doen die jij graag met haar zou willen doen. Winkelen in Amsterdam, naar de sauna, een tentoonstelling of de schouwburg... Tijdens zo'n dag kan je zonder verwijtend over te komen best zeggen dat je ervan geniet om samen dingen te doen en dat je het fijn zou vinden als ze wat vaker spontaan langs zou komen.
zondag 6 december 2009 om 10:48
quote:minny schreef op 06 december 2009 @ 09:13:
Misschien komt ze niet zo vaak langs omdat jij zo vaak bij haar bent. Haar zorgtaak is over, ze kan nu aan dr eigen leven beginnen. Gun haar dat.
Oh wat er zeg! Ze kan haar eigen leven beginnen, waarom, ze is eindelijk het blok (lees: haar kind) kwijt die haar al die jaren in de weg stond om haar eigen leven te leiden?
Een ander zegt dat ze haar eigen leven heeft met haar eigen vrienden.
Hoort in ieders leven niet hun ouders en hun kinderen? Hoort dat op een laag pitje te komen zodra de kinderen volwassen zijn? Is het zo´n opoffering om kinderen te hebben dat je nadat ze volwassen zijn pas zelf aan je leven kan beginnen?
Wat ben ik blij dat ik anders in het leven sta. Ja, ik heb mijn eigen leven met mijn eigen vrienden én mijn eigen vader. Een vader die net zoveel interesse in mij toont als ik in hem. Die net zo goed hier langs komt als ik bij hem en die mij net zo goed belt als hij even niets hoort als ik hem. En dit alles zonder elkaars leven in de weg te staan, téveel met elkaar te bemoeien dat het vervelend wordt. En nee, ik gun mijn vader zijn ´eigen leven´ niet, dan had hij maar niet aan kinderen moeten beginnen. Ik wil onderdeel blijven van zijn leven en hij in dat van mij (en schoon- en kleinzoon).
Dit gezegd hebbende kan ik geen advies verzinnen voor TO aangezien zij dit alles al aangekaart heeft bij haar moeder zonder succes. Dit vind ik erg jammer voor je TO!
Misschien komt ze niet zo vaak langs omdat jij zo vaak bij haar bent. Haar zorgtaak is over, ze kan nu aan dr eigen leven beginnen. Gun haar dat.
Oh wat er zeg! Ze kan haar eigen leven beginnen, waarom, ze is eindelijk het blok (lees: haar kind) kwijt die haar al die jaren in de weg stond om haar eigen leven te leiden?
Een ander zegt dat ze haar eigen leven heeft met haar eigen vrienden.
Hoort in ieders leven niet hun ouders en hun kinderen? Hoort dat op een laag pitje te komen zodra de kinderen volwassen zijn? Is het zo´n opoffering om kinderen te hebben dat je nadat ze volwassen zijn pas zelf aan je leven kan beginnen?
Wat ben ik blij dat ik anders in het leven sta. Ja, ik heb mijn eigen leven met mijn eigen vrienden én mijn eigen vader. Een vader die net zoveel interesse in mij toont als ik in hem. Die net zo goed hier langs komt als ik bij hem en die mij net zo goed belt als hij even niets hoort als ik hem. En dit alles zonder elkaars leven in de weg te staan, téveel met elkaar te bemoeien dat het vervelend wordt. En nee, ik gun mijn vader zijn ´eigen leven´ niet, dan had hij maar niet aan kinderen moeten beginnen. Ik wil onderdeel blijven van zijn leven en hij in dat van mij (en schoon- en kleinzoon).
Dit gezegd hebbende kan ik geen advies verzinnen voor TO aangezien zij dit alles al aangekaart heeft bij haar moeder zonder succes. Dit vind ik erg jammer voor je TO!
zondag 6 december 2009 om 11:42
Even terug naar het probleem van TO,
zou het niet gewoon kunnen dat je moeder niet bij jou langs wíl komen? Misschien vind ze dat gewoon niet fijn. Misschien voelt ze minder aansluiten bij jou dan bij vriendinnen. Misschien vind ze jouw huis wel heel vervelend. Misschien heb jij wel een bepaalde geur in je huis hangen waar jouw moeder niet goed van wordt. Misschien vindt ze je man wel een verschrikkelijk type. En zo kan ik nog wel tig redenen verzinnen waarom jouw moeder misschien liever niet bij jou wil zijn. Maar je kunt er vrij weinig aan doen. Je moeder is een volwassen vrouw die zelf mag kiezen waar ze gaat of staat. Als je haar zo graag wil zien, ga dan naar haar toe. Mocht ze nou echt perse niet naar jou willen komen, kan je ook een keer met haar gaan shoppen. Wekelijks samen naar de markt..Noem maar op. Maar ik denk niet dat je je moeder zo ver gaat krijgen dat ze voortaan heel vaak bij jou over de vloer komt, dus ik zou me er bij neer leggen.
zou het niet gewoon kunnen dat je moeder niet bij jou langs wíl komen? Misschien vind ze dat gewoon niet fijn. Misschien voelt ze minder aansluiten bij jou dan bij vriendinnen. Misschien vind ze jouw huis wel heel vervelend. Misschien heb jij wel een bepaalde geur in je huis hangen waar jouw moeder niet goed van wordt. Misschien vindt ze je man wel een verschrikkelijk type. En zo kan ik nog wel tig redenen verzinnen waarom jouw moeder misschien liever niet bij jou wil zijn. Maar je kunt er vrij weinig aan doen. Je moeder is een volwassen vrouw die zelf mag kiezen waar ze gaat of staat. Als je haar zo graag wil zien, ga dan naar haar toe. Mocht ze nou echt perse niet naar jou willen komen, kan je ook een keer met haar gaan shoppen. Wekelijks samen naar de markt..Noem maar op. Maar ik denk niet dat je je moeder zo ver gaat krijgen dat ze voortaan heel vaak bij jou over de vloer komt, dus ik zou me er bij neer leggen.
zondag 6 december 2009 om 11:53
Kan het niet zo zijn dat je moeder jou de tijd wil geven om je eigen leven op te bouwen, om het aan jou over te laten om aan te geven wanneer haar aanwezigheid op prijs gesteld wordt (dit door bijv. jou langs te laten komen).
Ik heb een goede band met mijn moeder, ik woon zelfs naast haar (en mijn vader). Maar ze komt niet vaak bij mij op visite... De vaste keren dat ze op visite komt zijn met mijn verjaardag en die van mijn vriend, en dan zo tussendoor nog es een keertje.
Zo af en toe komt ze ff vijf minuten aanwaaien omdat ze iets wil vragen en daarvoor de telefoon niet wil gebruiken, maar dat gebeurt heel sporadisch.
Omgekeerd ben ik wel regelmatig bij haar te vinden... elke week wel een aantal keer... en dan is mijn zusje er ook met haar kids... en die zie ik dan ook.
Dus ja, het is maar net hoe je moeder ertegen aan kijkt... ik heb het gevoel dat ouders over het algemeen minder vaak naar hun kinderen gaan dan omgekeerd....
Ik heb een goede band met mijn moeder, ik woon zelfs naast haar (en mijn vader). Maar ze komt niet vaak bij mij op visite... De vaste keren dat ze op visite komt zijn met mijn verjaardag en die van mijn vriend, en dan zo tussendoor nog es een keertje.
Zo af en toe komt ze ff vijf minuten aanwaaien omdat ze iets wil vragen en daarvoor de telefoon niet wil gebruiken, maar dat gebeurt heel sporadisch.
Omgekeerd ben ik wel regelmatig bij haar te vinden... elke week wel een aantal keer... en dan is mijn zusje er ook met haar kids... en die zie ik dan ook.
Dus ja, het is maar net hoe je moeder ertegen aan kijkt... ik heb het gevoel dat ouders over het algemeen minder vaak naar hun kinderen gaan dan omgekeerd....
zondag 6 december 2009 om 12:04
zondag 6 december 2009 om 12:12
quote:hmmmm schreef op 06 december 2009 @ 12:02:
Beschuitje heeft geen gebroken teen,
ze heeft een 'gebroken ego' om een zelfverzonnen probleem.
Zo, gaat het lekker? Bezig met de forumverkiezing tot botste en onnodig kwetsende reactie?
To: al eens bij je moeder aangegeven dat je het echt jammer vindt dat ze niet regelmatig binnen komt vallen? En als je dat al gedaan hebt: wat was haar reactie?
Beschuitje heeft geen gebroken teen,
ze heeft een 'gebroken ego' om een zelfverzonnen probleem.
Zo, gaat het lekker? Bezig met de forumverkiezing tot botste en onnodig kwetsende reactie?
To: al eens bij je moeder aangegeven dat je het echt jammer vindt dat ze niet regelmatig binnen komt vallen? En als je dat al gedaan hebt: wat was haar reactie?
zondag 6 december 2009 om 12:14
Ik vind dat Hmmmm nu wel een beetje te ver gaat. Ik heb het ook niet super met mijn moeder, sterker nog, met allebei mijn ouders. Maar elk probleem is er eentje.
We kunnen ook gaan zeggen dat al onze problemen er niet toe doen, omdat we het altijd nog beter hebben dan die kindjes in Afrika, die hun hele leven zonder ouders verder moeten omdat die toevallig gestorven zijn aan Aids, terwijl die kindjes zelf waarschijnlijk ook Hiv hebben, en nauwelijks te eten krijgen.
Dat schiet toch niet op? Laat TO gewoon in haar waarde, alsjeblieft.
We kunnen ook gaan zeggen dat al onze problemen er niet toe doen, omdat we het altijd nog beter hebben dan die kindjes in Afrika, die hun hele leven zonder ouders verder moeten omdat die toevallig gestorven zijn aan Aids, terwijl die kindjes zelf waarschijnlijk ook Hiv hebben, en nauwelijks te eten krijgen.
Dat schiet toch niet op? Laat TO gewoon in haar waarde, alsjeblieft.
