Relaties
alle pijlers
Moeder heeft overal kritiek op
woensdag 3 juni 2020 00:59
Ik ben 30, woon op mezelf, heb een leuke baan en alles prima op orde. Ik heb nooit in mijn leven schulden gehad en zelfs na het verhuizen in mijn huurappartement nog 4000 euro op de spaarrekening. Ik kom goed rond en kan elke maand 100 a 300 euro sparen.
Toch blijft mijn moeder kritiek leveren elke keer als ik iets uitgeef. Een nieuwe vaas, een broek, een etentje met een vriendin. Ik post weleens wat op Instagram waarna ze daar over begint. Elke zondag ga ik daar eten en dan is het van 'heb je weer een nieuw shirt?' Ik ben een kledingmaat afgevallen dus ik heb veel gekocht, maar ik koop bij doodnormale winkels als Vero Moda dus het zijn geen exorbitante bedragen...
Ik heb mijn moeder zelfs mijn huishoudboekje laten zien met alle lasten en uitgaven die maand. Ik heb nooit om een cent gevraagd in de tijd dat ik op mezelf woon. Toch blijft ze maar zeuren.
Omdat ik pas verhuisd ben is mijn vakantiegeld daar in gaan zitten. Prima, het is nu toch Corona dus geen zin om dit jaar weg te gaan. Maar als ik dan met een vriendin op een terras zit krijg ik weer gezeik.
Ik heb mijn moeder al meermaals aangesproken en haar ook verwijderd als volger, maar ze blijft maar doorgaan. Als ik geldproblemen had gehad op gokschulden had ik het gesnapt, maar ik blijf maar kritiek krijgen en ben het zat. Wat te doen?
P.S contact verbreken vind ik te ver gaan,ook omdat ze heel erg ziek was een aantal jaar terug.
Toch blijft mijn moeder kritiek leveren elke keer als ik iets uitgeef. Een nieuwe vaas, een broek, een etentje met een vriendin. Ik post weleens wat op Instagram waarna ze daar over begint. Elke zondag ga ik daar eten en dan is het van 'heb je weer een nieuw shirt?' Ik ben een kledingmaat afgevallen dus ik heb veel gekocht, maar ik koop bij doodnormale winkels als Vero Moda dus het zijn geen exorbitante bedragen...
Ik heb mijn moeder zelfs mijn huishoudboekje laten zien met alle lasten en uitgaven die maand. Ik heb nooit om een cent gevraagd in de tijd dat ik op mezelf woon. Toch blijft ze maar zeuren.
Omdat ik pas verhuisd ben is mijn vakantiegeld daar in gaan zitten. Prima, het is nu toch Corona dus geen zin om dit jaar weg te gaan. Maar als ik dan met een vriendin op een terras zit krijg ik weer gezeik.
Ik heb mijn moeder al meermaals aangesproken en haar ook verwijderd als volger, maar ze blijft maar doorgaan. Als ik geldproblemen had gehad op gokschulden had ik het gesnapt, maar ik blijf maar kritiek krijgen en ben het zat. Wat te doen?
P.S contact verbreken vind ik te ver gaan,ook omdat ze heel erg ziek was een aantal jaar terug.
donderdag 4 juni 2020 10:46
Misschien al eens beginnen met zich minder aan te trekken van wat haar moeder zegt.
Ze is volwassen en kan haar eigen keuzes maken, daarvoor heeft ze geen goedkeuring nodig.
donderdag 4 juni 2020 10:48
donderdag 4 juni 2020 11:10
Misschien kun je iets verzinnen om je dankbaarheid uit te spreken, zonder je te laten behandelen als deurmat door je moeder. Die dingen kunnen los staan van elkaar. Jij kunt blij zijn met hun hulp bij je studie en verhuizing zonder je door je moeder zo belachelijk te laten behandelen.
Wat eten we vanavond?
donderdag 4 juni 2020 11:18
Je ouders hebben er voor gekozen om kinderen te nemen en die financieel bij te staan. Je loyaliteit gaat ten koste van jezelf.
Heeft ze vaker op je schuldgevoel ingepraat? Noemt zij je ondankbaar? Had je die klappen verdient?
donderdag 4 juni 2020 12:15
Heel veel ouders betalen de hele studie van hun kinderen en helpen bij zo'n verhuizing. Een gemiddeld kind kost 80.000 euro tot hun achttiende. Dat weet je als je kinderen krijgt. (Hoewel mensen zich misschien zouden bedenken als ze dit getal vooraf zouden horen. Haha).
De meeste (middenklasse) ouders die ik ken sparen daarom voor die studie en houden wat geld achter de hand om af en toe een mazzeltje te geven. Toen ik ging samenwonen kreeg ik van mijn vader een wasmachine. Dat is hij zelf allang vergeten. Het zou niet in hem opkomen om in ruil daarvoor aandacht te vragen.
Heel verdrietig maar jouw moeder is geen normale moeder. Jouw moeder is een onveilige moeder. Eentje die in je jeugd controle afdwong door te schelden en te slaan. En die dat nu via schuldgevoel en manipulatie doet.
Google eens op het zwarte schaap en narcistische ouders. Het patroon dat jouw zus het ideale kind is, en jij niet, is een bekend fenomeen.
Vervelend genoeg betekent dit dat jij grenzen moet stellen en zelf je schuldgevoel in toom zal moeten houden. Jouw moeder gaat niet veranderen.
donderdag 4 juni 2020 12:25
Dus als jouw ouders uit eigen wil jouw studie betalen en helpen met verhuizen, ben jij verplicht je te laten slaan, uitschelden, je uitgaven te verantwoorden en jezelf telkens omlaag te laten trappen?
donderdag 4 juni 2020 12:33
Je gevoel klopt niet
Je bent je ouders niks verschuldigd.
donderdag 4 juni 2020 12:38
Blijkbaar gaat het je zus niet zo goed. Ik denk dat ze heel bang is om een tweede zorgenkind te krijgen en je daar voor wilt behoeden. Maar ze overdrijft wel, je mag toch van het leven genieten? Volgens mij is het moeilijk om haar daar in te veranderen zonderruzie dus probeer het je niet aan te trekken en vooral je niet lopen te verantwoorden.
donderdag 4 juni 2020 12:41
donderdag 4 juni 2020 13:12
Dat valt mij ook op. Ik begrijp dat de loyaliteit naar je ouders groot is, maar je vergeet jezelf. En hoe meer reacties er komen, hoe meer je je moeder goedpraat. Mag, maar dan wordt verandering wel een beetje lastig.S-Groot schreef: ↑04-06-2020 12:41Wat verwacht je uit dit topic te halen? Er zijn je talloze adviezen gegeven, naast dat je blijkbaar eerder al therapie gevolgd hebt, maar je lijkt hier niets mee te gaan doen. Je focus ligt in elk geval veel meer op uitleggen waarom het gaat zoals het gaat dan op hoe je het gaat aanpakken.
Waar blijf jij zelf?
donderdag 4 juni 2020 14:49
Was je in therapie ook eerlijk? Want alleen een pil slikken gaat je hiermee niet helpen. Was je eerlijk over alles wat er met je ouders/moeder speelde of vergoeilijkte je dat uit loyaliteit?
donderdag 4 juni 2020 17:11
donderdag 4 juni 2020 17:24
Dat zal vaak zo simpel werken. Maar er is bij TO vroeger meer gebeurd wat in de loop van het topic naar voren kwam, waardoor ik denk dat "zich gedragen als een 30 jarige" minder eenvoudig is dan voor veel andere 30 jarigen
donderdag 4 juni 2020 17:29
Je kan best dankbaar zijn en tegelijk niet alles oké vinden wat er tegen jou gezegd wordt. De hulp die je krijgt, hoort vanuit een goede plaats te komen in plaats van jouw blinde gehoorzaamheid af te kopen, toch? Dan zou het een vergiftigd geschenk zijn. Daar hoef je niet voor op je knieën te gaan.
Antoine de Saint-Exupéry: "Toutes les grandes personnes ont d'abord été des enfants (mais peu d'entre elles s'en souviennent)."
donderdag 4 juni 2020 17:37
Ik heb een soortgelijke situatie met mijn ouders en heb uiteindelijk besloten om afstand te nemen. Even tijd voor mezelf te nemen, bedenken wat ik wil. Maar het allerfijnste aan die afstand is: mijn ouders zitten niet continue in mijn hoofd! Ze kunnen zich even NIET met mij bemoeien! Héérlijk!
Uiteindelijk kwam er bij de psycholoog uit een schemavragenlijst (YSQ) onder andere naar voren dat ik verstrengeld (kluwen) was met mijn ouders. We zaten te veel in elkaars leven en ik liet te veel van hun afhangen. Nu bezig om daar uit te komen.
Ondanks dat jij zelf minder afhankelijk van je ouders bent, zit je, zo lijkt het, toch aardig met (vooral) je ma verstrengeld.
donderdag 4 juni 2020 17:49
Almdudler schreef: ↑04-06-2020 17:37Ik heb een soortgelijke situatie met mijn ouders en heb uiteindelijk besloten om afstand te nemen. Even tijd voor mezelf te nemen, bedenken wat ik wil. Maar het allerfijnste aan die afstand is: mijn ouders zitten niet continue in mijn hoofd! Ze kunnen zich even NIET met mij bemoeien! Héérlijk!
Uiteindelijk kwam er bij de psycholoog uit een schemavragenlijst (YSQ) onder andere naar voren dat ik verstrengeld (kluwen) was met mijn ouders. We zaten te veel in elkaars leven en ik liet te veel van hun afhangen. Nu bezig om daar uit te komen.
Ondanks dat jij zelf minder afhankelijk van je ouders bent, zit je, zo lijkt het, toch aardig met (vooral) je ma verstrengeld.
Mee eens. Maar als je dat niet ziet of niet wil zien dan blijft het bij klagen dat het zo vervelend is allemaal en dat moeder zo vervelend doet (ipv naar jezelf te kijken en zélf iets te veranderen).
donderdag 4 juni 2020 21:23
De persoon die jouw problemen veroorzaakt, moet veranderen. Dat is de enige oplossing.Ab_Normaal schreef: ↑04-06-2020 17:28Veranderen is blijkbaar heel moeilijk. Vaak hebben mensen de ijdele hoop dat de persoon die (volgens hen) hun problemen veroorzaakt, verandert, zodat ze zelf niets hoeven te doen
Crux is dat je alleen jezelf kunt veranderen. En als iemand problemen bij jou veroorzaakt, zijn daar twee partijen bij: Jij en hij. Het is net zo iets als een tenniswedstrijd: Die stopt als één van de twee besluit dat-ie stopt.
Ik kan zelf wel vaststellen of ik een hypochonder ben.
donderdag 4 juni 2020 21:34
Dat ben ik niet met je eens. Het zou in dit geval het makkelijkste zijn voor TO, maar het is niet de enige oplossing.SteunEndeToeverlaet schreef: ↑04-06-2020 21:23De persoon die jouw problemen veroorzaakt, moet veranderen. Dat is de enige oplossing.
Crux is dat je alleen jezelf kunt veranderen. En als iemand problemen bij jou veroorzaakt, zijn daar twee partijen bij: Jij en hij. Het is net zo iets als een tenniswedstrijd: Die stopt als één van de twee besluit dat-ie stopt.
donderdag 4 juni 2020 23:08
Niet leuk om te lezen dat je moeder wel met meer liefde op had kunnen voeden denk ik.
Maar daar doe je nu niks meer aan.
Je bent goed terecht gekomen lijkt. Behalve dan dat je nog niet zelf zelfstandig en onafhankelijk bent.
Niet heel aardig. Ook niet honderd procent nodig.
Maar het lijkt me nu wel tijd om moeder op een lagere positie te zetten. Komt de eerste plaats vrij. Voor jezelf.
To, het is niet makkelijk of leuk om jezelf belangrijker te maken. En wie denk je wel dat je bent. Er komt frictie van.
Maar als jij jezelf gelukkig wil maken is het wel de route denk ik.
De praktijk ondersteuner van de huisarts heeft soms nog wel online cursussen met een aantal gesprekken. Je zou het na kunnen vragen.
Je bent een goede dochter geweest. Nu is het tijd om een goed mens te worden.
Maar daar doe je nu niks meer aan.
Je bent goed terecht gekomen lijkt. Behalve dan dat je nog niet zelf zelfstandig en onafhankelijk bent.
Niet heel aardig. Ook niet honderd procent nodig.
Maar het lijkt me nu wel tijd om moeder op een lagere positie te zetten. Komt de eerste plaats vrij. Voor jezelf.
To, het is niet makkelijk of leuk om jezelf belangrijker te maken. En wie denk je wel dat je bent. Er komt frictie van.
Maar als jij jezelf gelukkig wil maken is het wel de route denk ik.
De praktijk ondersteuner van de huisarts heeft soms nog wel online cursussen met een aantal gesprekken. Je zou het na kunnen vragen.
Je bent een goede dochter geweest. Nu is het tijd om een goed mens te worden.
vrijdag 5 juni 2020 11:32
Maar ik zeg niet dat de ander degene is.Ab_Normaal schreef: ↑04-06-2020 21:34Dat ben ik niet met je eens. Het zou in dit geval het makkelijkste zijn voor TO, maar het is niet de enige oplossing.
Je hebt twee personen nodig: Eén die moeilijk doet, en één die het toestaat.
Je moet je verandering zoeken bij één van die twee personen. En de ander kun je niet veranderen.
Je moet zelf dus veranderen.
(wel werd er ergens gevraagd of TO daar wel aan toe was)
Ik kan zelf wel vaststellen of ik een hypochonder ben.
vrijdag 5 juni 2020 11:56
Dit inderdaad.SteunEndeToeverlaet schreef: ↑05-06-2020 11:32Maar ik zeg niet dat de ander degene is.
Je hebt twee personen nodig: Eén die moeilijk doet, en één die het toestaat.
Je moet je verandering zoeken bij één van die twee personen. En de ander kun je niet veranderen.
Je moet zelf dus veranderen.
(wel werd er ergens gevraagd of TO daar wel aan toe was)
In de vorige post zei je dat de enige oplossing is dat de ander verandert.
