Relaties
alle pijlers
Moet ik hem, na alles, nu alsnog ons kind laten erkennen?
zaterdag 14 februari 2009 om 00:59
Hallo allemaal, hopelijk iemand met een goede tip?
Moeilijk verhaal. Begon met hem toen hij nog getrouwd was. Oh, zo'n slecht huwelijk, bekende verhaal. Ik hield eerst nog de boot af maar hij zocht weer contact want was zo gek op mij en ik, sukkel en schande, kon uiteindelijk geen nee meer zeggen. Het ging aan, uit, aan, uit want kon zijn 2 kinderen niet opgeven (zoals hij bewoorde) en 6 jaar later zijn we toch weer samen gekomen toen hij inmiddels gescheiden was (vrouw had ander) en ik ook weer single was. Nu alweer 3 jaar verder. Afgelopen jaren weer aan, uit, aan, uit, want hij wou latten, ik wou stap verder. Hij was nooit duidelijk dat hij absoluut niet samen wou wonen maar gaf me wel hoop door uitspraken als: natuurlijk eindigen wij samen en we horen bij elkaar en als wij zouden trouwen dan..... Maar toen ik zwanger bleek van hem was hij ineens verrassend duidelijk: hij wou nooit samenwonen, dus geen volgende stap zetten in de relatie. Dus kwam abortus in het spel. Toen ik besloot (alleen overigens want hij liet afweten) om het kind toch te houden, dan maar alleen opvoeden, kwam hij met bloemen want hij was toch zooo blij. Met mndn zwangerschap vertelde hij me dat hij het kind niet kon erkennen omdat hij het geld voor de alimentatie niet kon missen omdat hij dan zijn twee dochters minder kon geven. Met 6 mndn zwangerschap liet hij me zitten. Ik, dom achteraf?, heb contact met hem gezocht voor de bevalling omdat ik vond dat hij de kans moest hebben daar bij te kunnen zijn. Hij was erbij. Sindsdien weer aan, uit, aan, uit. Weer zelfde verhaal wat samen verder betreft. Steeds andere reden. Wij denken verschillend over opvoeding, wij kunnen het niet samen, ik wil mijn huis niet opzeggen te veel risico, weet niet of mijn dochters het wel willen, ik kan niet slapen bij jou (heeft slaapisseus), jouw zoon (uit andere relatie) kan niet met mij (wat overigens niet zo is), jouw familie accepteerd mij niet, en de laatste reden (vorige week) was dat hij zijn dochters had gevraagd en dat die bij ma zouden gaan wonen als hij dus bij mij in zou trekken (info: ik heb altijd een zeer goede relatie gehad met zijn meiden). Nu is het grootste probleem voor mij dat hij alleen ons kind zou willen erkennen als wij samen zouden gaan wonen. Kost dus niks, geen alimentatie. Nu heb ik hem nog 1 keer gevraagd, aangezien een toekomst tussen ons er duidelijk niet inzit, of hij zijn zoon nog gaat erkennen en wanneer zodat we dat ook zo snel mogelijk zouden kunnen regelen. Hij heeft alleen gezegd: ja, maar nog steeds niet gezegd wanneer. Ja, dat hij er nog over praten wou, maar daar zie ik werkelijk het nut niet van in. Waar moet je dan nog over praten? Zucht. Ik weet nu niet wat ik doen moet. Onze zoon is inmiddels 10 maand oud en hij heeft t me met het grootste gemak allemaal alleen laten doen. En dan heb ik het ook over de financiele kant. Zijn leventje gaat lekker door, hij gaat stappen, slaapt uit, heeft alle tijd aan zich zelf en doet maar lekker. Voor ons kiezen kan meneer niet. Erkennen wou hij niet om financiele redenen (wat ik nog steeds geen reden vind trouwens), maar mij wel aan het lijntje houden met vage beloftes en als het erop aan komt haakt ie weer af. Moet ik hem nu toch weer de kans geven of moet ik voor mij en mijn kinderen kiezen en hem helemaal uit mijn leven bannen. Want ik ben op het moment behoorlijk de depressieve kant op om het zo maar te zeggen en elke dinsdag, als hij zijn zoon komt halen, ben ik op van de zenuwen en sjachrijnig en boos en gefrustreerd en noem het maar op. Wat in nu het beste voor mijn kind? Dat ik rekening houdt met zijn vader of met hem? Of vallen die twee samen? Ik weet het niet meer, wie wel?
Moeilijk verhaal. Begon met hem toen hij nog getrouwd was. Oh, zo'n slecht huwelijk, bekende verhaal. Ik hield eerst nog de boot af maar hij zocht weer contact want was zo gek op mij en ik, sukkel en schande, kon uiteindelijk geen nee meer zeggen. Het ging aan, uit, aan, uit want kon zijn 2 kinderen niet opgeven (zoals hij bewoorde) en 6 jaar later zijn we toch weer samen gekomen toen hij inmiddels gescheiden was (vrouw had ander) en ik ook weer single was. Nu alweer 3 jaar verder. Afgelopen jaren weer aan, uit, aan, uit, want hij wou latten, ik wou stap verder. Hij was nooit duidelijk dat hij absoluut niet samen wou wonen maar gaf me wel hoop door uitspraken als: natuurlijk eindigen wij samen en we horen bij elkaar en als wij zouden trouwen dan..... Maar toen ik zwanger bleek van hem was hij ineens verrassend duidelijk: hij wou nooit samenwonen, dus geen volgende stap zetten in de relatie. Dus kwam abortus in het spel. Toen ik besloot (alleen overigens want hij liet afweten) om het kind toch te houden, dan maar alleen opvoeden, kwam hij met bloemen want hij was toch zooo blij. Met mndn zwangerschap vertelde hij me dat hij het kind niet kon erkennen omdat hij het geld voor de alimentatie niet kon missen omdat hij dan zijn twee dochters minder kon geven. Met 6 mndn zwangerschap liet hij me zitten. Ik, dom achteraf?, heb contact met hem gezocht voor de bevalling omdat ik vond dat hij de kans moest hebben daar bij te kunnen zijn. Hij was erbij. Sindsdien weer aan, uit, aan, uit. Weer zelfde verhaal wat samen verder betreft. Steeds andere reden. Wij denken verschillend over opvoeding, wij kunnen het niet samen, ik wil mijn huis niet opzeggen te veel risico, weet niet of mijn dochters het wel willen, ik kan niet slapen bij jou (heeft slaapisseus), jouw zoon (uit andere relatie) kan niet met mij (wat overigens niet zo is), jouw familie accepteerd mij niet, en de laatste reden (vorige week) was dat hij zijn dochters had gevraagd en dat die bij ma zouden gaan wonen als hij dus bij mij in zou trekken (info: ik heb altijd een zeer goede relatie gehad met zijn meiden). Nu is het grootste probleem voor mij dat hij alleen ons kind zou willen erkennen als wij samen zouden gaan wonen. Kost dus niks, geen alimentatie. Nu heb ik hem nog 1 keer gevraagd, aangezien een toekomst tussen ons er duidelijk niet inzit, of hij zijn zoon nog gaat erkennen en wanneer zodat we dat ook zo snel mogelijk zouden kunnen regelen. Hij heeft alleen gezegd: ja, maar nog steeds niet gezegd wanneer. Ja, dat hij er nog over praten wou, maar daar zie ik werkelijk het nut niet van in. Waar moet je dan nog over praten? Zucht. Ik weet nu niet wat ik doen moet. Onze zoon is inmiddels 10 maand oud en hij heeft t me met het grootste gemak allemaal alleen laten doen. En dan heb ik het ook over de financiele kant. Zijn leventje gaat lekker door, hij gaat stappen, slaapt uit, heeft alle tijd aan zich zelf en doet maar lekker. Voor ons kiezen kan meneer niet. Erkennen wou hij niet om financiele redenen (wat ik nog steeds geen reden vind trouwens), maar mij wel aan het lijntje houden met vage beloftes en als het erop aan komt haakt ie weer af. Moet ik hem nu toch weer de kans geven of moet ik voor mij en mijn kinderen kiezen en hem helemaal uit mijn leven bannen. Want ik ben op het moment behoorlijk de depressieve kant op om het zo maar te zeggen en elke dinsdag, als hij zijn zoon komt halen, ben ik op van de zenuwen en sjachrijnig en boos en gefrustreerd en noem het maar op. Wat in nu het beste voor mijn kind? Dat ik rekening houdt met zijn vader of met hem? Of vallen die twee samen? Ik weet het niet meer, wie wel?
zaterdag 14 februari 2009 om 08:18
quote:elninjoo schreef op 14 februari 2009 @ 06:49:
Jij raakte ongepland zwanger. Hij stelde abortus voor. Jij koos toch voor 't kind, dan zijn alle kosten ook voor jou als je eerlijk bent. Jouw keus, jouw verantwoordelijkheid.
Jammer voor Elninjoo zit de wet niet zo in elkaar.
TO: je hebt geen erkenning nodig om alimentatie te eisen. Erkenning houdt ook niet automatisch alimentatie in. Alimentatie betekent niet dat je ex recht heeft op omgang met zijn kind (alimentatie is geen kijkgeld) en alimentatie is ook nog met terugwerkende kracht te regelen. Dit alles is niet zomaar even eenzijdig te regelen: daarvoor zul je naar de rechtbank moeten.
Ga naar een rechtswinkel oid en laat je voorlichten. Ik zou je ex niet vertrouwen in deze zaken: hij heeft je al voorgelogen en doet dat alsnog. Als jij voor jezelf en je zoon je recht wilt halen, sul je naar de rechtbank moeten.
Jij raakte ongepland zwanger. Hij stelde abortus voor. Jij koos toch voor 't kind, dan zijn alle kosten ook voor jou als je eerlijk bent. Jouw keus, jouw verantwoordelijkheid.
Jammer voor Elninjoo zit de wet niet zo in elkaar.
TO: je hebt geen erkenning nodig om alimentatie te eisen. Erkenning houdt ook niet automatisch alimentatie in. Alimentatie betekent niet dat je ex recht heeft op omgang met zijn kind (alimentatie is geen kijkgeld) en alimentatie is ook nog met terugwerkende kracht te regelen. Dit alles is niet zomaar even eenzijdig te regelen: daarvoor zul je naar de rechtbank moeten.
Ga naar een rechtswinkel oid en laat je voorlichten. Ik zou je ex niet vertrouwen in deze zaken: hij heeft je al voorgelogen en doet dat alsnog. Als jij voor jezelf en je zoon je recht wilt halen, sul je naar de rechtbank moeten.
zaterdag 14 februari 2009 om 08:33
ik begrijp dat hij jullie zoontje dus wel een dag in de week komt halen, voor mij gaat zoiets samen met erkenning.....
geen erkenning? dan ook geen omgangsregeling...... waarom een omgangsregeling met 'zomaar' een man? Hij is de vader of niet.....geen middenweg.....al lijkt hij geen keuzes te kunnen maken....nou, dan is het heel simpel toch? Dan maak jij nu de keus!!
erkenning=omgangsregeling
geen erkenning= geen omgangsregeling
sterkte ermee....
geen erkenning? dan ook geen omgangsregeling...... waarom een omgangsregeling met 'zomaar' een man? Hij is de vader of niet.....geen middenweg.....al lijkt hij geen keuzes te kunnen maken....nou, dan is het heel simpel toch? Dan maak jij nu de keus!!
erkenning=omgangsregeling
geen erkenning= geen omgangsregeling
sterkte ermee....
zaterdag 14 februari 2009 om 08:34
Sorry hoor maar wat een ontzettende lul ! Ik zou onmiddelijk kappen met al het contact vader of geen vader.
Ennuh Maluh en Elninjoo denk eens na voor je wat zegt, je weet niet eens wat de reden is waarom TO in de bijstand zit...dus als je ongepland zwanger wordt en in de bijstand zit mag je niet kiezen om je kindje te houden?
Ik vind zo vervelend dat verhalen hier uit elkaar worden getrokken en dat er opmerkingen worden gemaakt waar TO niks mee kan, je weet het fijne er niet van houd je mond dan gewoon of vraag er op een normale manier naar.
Ennuh Maluh en Elninjoo denk eens na voor je wat zegt, je weet niet eens wat de reden is waarom TO in de bijstand zit...dus als je ongepland zwanger wordt en in de bijstand zit mag je niet kiezen om je kindje te houden?
Ik vind zo vervelend dat verhalen hier uit elkaar worden getrokken en dat er opmerkingen worden gemaakt waar TO niks mee kan, je weet het fijne er niet van houd je mond dan gewoon of vraag er op een normale manier naar.
zaterdag 14 februari 2009 om 08:40
Ik snap overigens niet waarom deze meneer zonodig officieel op papier als vader aangemerkt moet worden. Jullie zoon heeft elke week contact met zijn vader en zoals ik al eerder zei(en Tilalia ook), erkennen betekend niet automatisch alimentatieplicht. Hij kent zijn vader toch, heeft elke week contact met hem, je wilt zijn geld niet zeg je, maakt het dan nog heel veel uit of zijn naam ook op zoon's geboortebewijs staat?
zaterdag 14 februari 2009 om 09:09
quote:tilalia2 schreef op 14 februari 2009 @ 08:18:
[...]
Jammer voor Elninjoo zit de wet niet zo in elkaar.
TO: je hebt geen erkenning nodig om alimentatie te eisen. Erkenning houdt ook niet automatisch alimentatie in. Alimentatie betekent niet dat je ex recht heeft op omgang met zijn kind (alimentatie is geen kijkgeld) en alimentatie is ook nog met terugwerkende kracht te regelen. Dit alles is niet zomaar even eenzijdig te regelen: daarvoor zul je naar de rechtbank moeten.
Ga naar een rechtswinkel oid en laat je voorlichten. Ik zou je ex niet vertrouwen in deze zaken: hij heeft je al voorgelogen en doet dat alsnog. Als jij voor jezelf en je zoon je recht wilt halen, sul je naar de rechtbank moeten.
Blij dat je even een helder licht over de zaak kwam werpen Tila.
Dawn, doe wat Tila zegt en laat je voorlichten en ga niet af op meningen van mensen die je niet kent. Als het slechts om voor/nadelen gaat van alimentatie e.d. vraag het dan aan een jurist, niet aan zomaar mensen achter een computer die geen verstand hebben van dit soort zaken en meteen even oordelen over hoe en waarom je een kind hebt gekregen.
Dat kind is er nu, onzinnig om daar nu nog over te gaan zaniken. Alsof je je moet schamen voor het bestaan van je kind, alsof dat kind een 'foutje' is of zo.
Als het je gaat om wat voor hem het beste is, regel het dan officieel, via de wet.
[...]
Jammer voor Elninjoo zit de wet niet zo in elkaar.
TO: je hebt geen erkenning nodig om alimentatie te eisen. Erkenning houdt ook niet automatisch alimentatie in. Alimentatie betekent niet dat je ex recht heeft op omgang met zijn kind (alimentatie is geen kijkgeld) en alimentatie is ook nog met terugwerkende kracht te regelen. Dit alles is niet zomaar even eenzijdig te regelen: daarvoor zul je naar de rechtbank moeten.
Ga naar een rechtswinkel oid en laat je voorlichten. Ik zou je ex niet vertrouwen in deze zaken: hij heeft je al voorgelogen en doet dat alsnog. Als jij voor jezelf en je zoon je recht wilt halen, sul je naar de rechtbank moeten.
Blij dat je even een helder licht over de zaak kwam werpen Tila.
Dawn, doe wat Tila zegt en laat je voorlichten en ga niet af op meningen van mensen die je niet kent. Als het slechts om voor/nadelen gaat van alimentatie e.d. vraag het dan aan een jurist, niet aan zomaar mensen achter een computer die geen verstand hebben van dit soort zaken en meteen even oordelen over hoe en waarom je een kind hebt gekregen.
Dat kind is er nu, onzinnig om daar nu nog over te gaan zaniken. Alsof je je moet schamen voor het bestaan van je kind, alsof dat kind een 'foutje' is of zo.
Als het je gaat om wat voor hem het beste is, regel het dan officieel, via de wet.
anoniem_12394 wijzigde dit bericht op 14-02-2009 09:11
Reden: aanvulling
Reden: aanvulling
% gewijzigd
zaterdag 14 februari 2009 om 09:19
Mijn antwoord: Ja. Dit staat namelijk los van jou, maar gaat puur om je kind. En je gunt je kind een vader, wat voor lamzak het ook is.
Wat jij nodig hebt, is een goede advocaat. Doordat je in de bijstand zit wordt deze vrijwel geheel vergoed door de staat. Hij of zij kan je precies vertellen waar je ex recht op heeft betreft de omgang en wat zijn plichten zijn omtrent de alimentatie. Als het daadwerkelijk zo is dat jouw mentale gezondheidstoestand lijdt onder de omgangsregeling, zou je deze bijvoorbeeld tijdelijk stop kunnen zetten.
Wat jij nodig hebt, is een goede advocaat. Doordat je in de bijstand zit wordt deze vrijwel geheel vergoed door de staat. Hij of zij kan je precies vertellen waar je ex recht op heeft betreft de omgang en wat zijn plichten zijn omtrent de alimentatie. Als het daadwerkelijk zo is dat jouw mentale gezondheidstoestand lijdt onder de omgangsregeling, zou je deze bijvoorbeeld tijdelijk stop kunnen zetten.
zaterdag 14 februari 2009 om 09:38
In mijn directe omgeving ken ik zo'n vader, het kind is 6 jaar oud en ziet zijn vader bijna niet. Maar op deze leeftijd beseffen ze zich het wel. Hij moet alimentatie betalen maar dat moet hij meer niet dan wel.
Nu vraagt hij iedere keer aan zijn moeder, vindt papa mij niet lief omdat hij mij nooit op komt halen. Heel verdrietig vind ik om te horen.
Zo'n man verandert echt niet
Nu vraagt hij iedere keer aan zijn moeder, vindt papa mij niet lief omdat hij mij nooit op komt halen. Heel verdrietig vind ik om te horen.
Zo'n man verandert echt niet
zaterdag 14 februari 2009 om 09:47
Een persoon die vanwege egoistisch financieel eigenbelang weigert te erkennen dat hij de vader is van jullie zoon.... Gewoon opzouten. Wegwezen.
En tegen de tijd dat je zoon gaat vragen 'of hij wel erkent is', is hij ook oud genoeg om het verhaal te horen waarom dat niet gebeurd is.
En tegen de tijd dat je zoon gaat vragen 'of hij wel erkent is', is hij ook oud genoeg om het verhaal te horen waarom dat niet gebeurd is.
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
zaterdag 14 februari 2009 om 09:53
Jeetje er zijn hier mensen die echt dag en nacht niks te doen hebben en dan stumperige opmerkingen gaan maken naar andere mensen, waarschijnlijk slaaptekort door het urenlange snuffelen op het vivaforum he, elninjo!
Maar lieve Dawn, weer deze man uit je leven. Jij hebt genoeg gevochten voor je kind en dat kun je hem later allemaal vertellen, nu is het klaar zo!
Jij gaat aan de beste man vertellen dat jullie zoon voortaan dinsdags niet meer ophaalbaar is omdat er werkelijk geen enkel belang voor het kind is om naar zo'n man te gaan. Als jij al onpasselijk van hem wordt, wat denk je dan wat je kind voelt.
Helemaal weren uit je leven. Mocht deze man werkelijk om zijn kind geven (en reken er niet teveel op) dan gaat hij alles in het werk stellen om zijn kind weer te mogen zien en dat zal dan via een advocaat moeten. Daardoor komen er automatisch zaken als erkenning, omgangsregeling en alimentatie om de hoek kijken en dan gaat dat geregeld worden.
Geeft hij niks om het kind, dan ben je goddank van hem af en kun jij die stresspost afsluiten en verder gaan met je leven.
Jij hebt genoeg gedaan, echt kappen nu. De zorg voor je kinderen staat boven aan je lijstje en zo'n stumper van een man kun je echt niet in je leven gebruiken. Laat hem nu maar wat doen, jij ophouden nu. Je bent dinsdags niet meer beschikbaar voor hem!
Maar lieve Dawn, weer deze man uit je leven. Jij hebt genoeg gevochten voor je kind en dat kun je hem later allemaal vertellen, nu is het klaar zo!
Jij gaat aan de beste man vertellen dat jullie zoon voortaan dinsdags niet meer ophaalbaar is omdat er werkelijk geen enkel belang voor het kind is om naar zo'n man te gaan. Als jij al onpasselijk van hem wordt, wat denk je dan wat je kind voelt.
Helemaal weren uit je leven. Mocht deze man werkelijk om zijn kind geven (en reken er niet teveel op) dan gaat hij alles in het werk stellen om zijn kind weer te mogen zien en dat zal dan via een advocaat moeten. Daardoor komen er automatisch zaken als erkenning, omgangsregeling en alimentatie om de hoek kijken en dan gaat dat geregeld worden.
Geeft hij niks om het kind, dan ben je goddank van hem af en kun jij die stresspost afsluiten en verder gaan met je leven.
Jij hebt genoeg gedaan, echt kappen nu. De zorg voor je kinderen staat boven aan je lijstje en zo'n stumper van een man kun je echt niet in je leven gebruiken. Laat hem nu maar wat doen, jij ophouden nu. Je bent dinsdags niet meer beschikbaar voor hem!
zaterdag 14 februari 2009 om 10:40
Erkenning van een kind geeft onderhoudsplicht en omgangsrecht. In deze situatie is het niet echt meer zo dat ouders elkaars toestemming voor erkenning nodig hebben. Als jij wilt dat het kind wordt erkent en hij niet, stap je naar de rechter en die zal het toekennen. Omdat het namelijk al duidelijk is dat hij de vader is van dit kind, hij heeft zelfs omgang met zijn kind. Andersom, als jij het niet wil en hij wel, kan hij ook naar de rechter stappen met hetzelfde resultaat. Dat heeft te maken met dat het kind recht heeft op erkenning en dit alleen zal worden afgewezen als het gevaar voor het kind op zou leveren. Erkenning houdt overigens niet in dat hij ook zeggenschap heeft, ouderlijk gezag zal hij apart aan moeten vragen bij de rechter.
Na erkenning zal worden gekeken hoeveel hij moet bijdragen in het onderhoud en welke omgangsregeling in het belang is van het kind. Hij heeft al omgang, dus dat kun je niet meer zomaar stoppen, je kan zijn vader niet zomaar uit zijn leven weren als vader onderdeel van zijn leven uit wil maken. Alimentatie en omgang staan los van elkaar; zoals Tila al aangaf: alimentatie is geen kijkgeld.
Het is voor jou heel stressvol en verdrietig, dat deze man een rol in je leven blijft spelen maar je kind heeft daar recht op. Je zult moeten kijken of je deze stress op andere wijze kunt verminderen, door er anders mee om te gaan. Het kind is er nu eenmaal en hij is de vader en blijkbaar wil hij een rol spelen in zijn leven anders kwam hij hem niet iedere dinsdag halen. Dat staat los van hoe hij jou heeft behandeld in het verleden. Jouw belang en het belang van jullie zoon lopen hier niet helemaal gelijk.
Het is onzin en onnodig kwetsend om hier te gaan discussieren over of je wel of niet een kind van hem had moeten krijgen en of je wel of niet zwanger mag worden als je in de bijstand zit. Het kind is er al en daar moet goed voor gezorgd worden. Punt. Maar het telt wel mee, dat je van hem een kind hebt en in deze situatie zit. Het betekent namelijk dat je niet meer zomaar van hem af bent omdat jij hem niet meer aardig vindt. Er is iemand anders in het spel die die ander heeft ook belangen; je kind. Een waardeloze partner hoeft niet per se ook een waardeloze vader te zijn. Het is moeilijk om dat los van elkaar te zien als je zo gekwetst bent.
Het is een goed advies om eens met een advocaat te gaan praten, maar een advocaat zal voornamelijk naar jouw belangen kijken. Het is denk ik ook goed om te gaan praten met iemand die naar de belangen van je kind kijkt.
Na erkenning zal worden gekeken hoeveel hij moet bijdragen in het onderhoud en welke omgangsregeling in het belang is van het kind. Hij heeft al omgang, dus dat kun je niet meer zomaar stoppen, je kan zijn vader niet zomaar uit zijn leven weren als vader onderdeel van zijn leven uit wil maken. Alimentatie en omgang staan los van elkaar; zoals Tila al aangaf: alimentatie is geen kijkgeld.
Het is voor jou heel stressvol en verdrietig, dat deze man een rol in je leven blijft spelen maar je kind heeft daar recht op. Je zult moeten kijken of je deze stress op andere wijze kunt verminderen, door er anders mee om te gaan. Het kind is er nu eenmaal en hij is de vader en blijkbaar wil hij een rol spelen in zijn leven anders kwam hij hem niet iedere dinsdag halen. Dat staat los van hoe hij jou heeft behandeld in het verleden. Jouw belang en het belang van jullie zoon lopen hier niet helemaal gelijk.
Het is onzin en onnodig kwetsend om hier te gaan discussieren over of je wel of niet een kind van hem had moeten krijgen en of je wel of niet zwanger mag worden als je in de bijstand zit. Het kind is er al en daar moet goed voor gezorgd worden. Punt. Maar het telt wel mee, dat je van hem een kind hebt en in deze situatie zit. Het betekent namelijk dat je niet meer zomaar van hem af bent omdat jij hem niet meer aardig vindt. Er is iemand anders in het spel die die ander heeft ook belangen; je kind. Een waardeloze partner hoeft niet per se ook een waardeloze vader te zijn. Het is moeilijk om dat los van elkaar te zien als je zo gekwetst bent.
Het is een goed advies om eens met een advocaat te gaan praten, maar een advocaat zal voornamelijk naar jouw belangen kijken. Het is denk ik ook goed om te gaan praten met iemand die naar de belangen van je kind kijkt.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
zaterdag 14 februari 2009 om 11:21
Heb je helemaal gelijk in Koor. Mijn laatste zin zou ik dan willen veranderen in: " Het is denk ik ook goed om te gaan praten met iemand die naar de belangen van je kinderen kijkt."
Maar ja, de baby met aanhangende vader, is er nu al. Daar verander je niet meer veel aan als je zou zeggen dat het voor de oudste beter was geweest als dat niet zo was. Je kunt de jongste het recht op omgang met zijn vader niet ontzeggen omdat de oudste daar niet bij gebaat is. Wel denk ik dat je moet zoeken naar een manier waarop omgang tussen de jongste en zijn vader zo min mogelijk effect heeft op de dagelijkse gang van zaken bij moeder thuis. Ik neem aan dat de oudste ook een vader heeft met omgang etc? Hoe verloopt dat contact?
Maar ja, de baby met aanhangende vader, is er nu al. Daar verander je niet meer veel aan als je zou zeggen dat het voor de oudste beter was geweest als dat niet zo was. Je kunt de jongste het recht op omgang met zijn vader niet ontzeggen omdat de oudste daar niet bij gebaat is. Wel denk ik dat je moet zoeken naar een manier waarop omgang tussen de jongste en zijn vader zo min mogelijk effect heeft op de dagelijkse gang van zaken bij moeder thuis. Ik neem aan dat de oudste ook een vader heeft met omgang etc? Hoe verloopt dat contact?
oh that purrrrrrrrrfect feeling
zaterdag 14 februari 2009 om 11:48
Als de vader je kindje nu iedere dinsdag komt halen, zou ik daar geen verandering in brengen. Zet gewoon op die dag de knop om en gebruik die tijd voor jezelf om iets leuks / nuttigs te doen.
Wil hij je kindje nu wel erkennen? Of is dit nog altijd iets wat jijzelf graag wilt.
Toen mijn oudste geboren werd (is wel alweer 14 jaar geleden dus waarschijnlijk waren de regels toen anders) heeft mijn partner (waar ik niet mee samenwoonde) m'n kind ook erkent, maar heeft nooit alimentatie hoeven betalen, terwijl ik toen ook in de bijstand zat. Ik heb geen idee of dat nu anders is. Laat je gewoon eens goed voorlichten wat de gevolgen van erkenning voor jou betekenen op financieel gebied.
Wil hij je kindje nu wel erkennen? Of is dit nog altijd iets wat jijzelf graag wilt.
Toen mijn oudste geboren werd (is wel alweer 14 jaar geleden dus waarschijnlijk waren de regels toen anders) heeft mijn partner (waar ik niet mee samenwoonde) m'n kind ook erkent, maar heeft nooit alimentatie hoeven betalen, terwijl ik toen ook in de bijstand zat. Ik heb geen idee of dat nu anders is. Laat je gewoon eens goed voorlichten wat de gevolgen van erkenning voor jou betekenen op financieel gebied.
zaterdag 14 februari 2009 om 11:56
Als TO in de bijstand zit zal alimentatie niet veel verandering brengen in haar financiele situatie. Mocht ze werken of nog andere bronnen van inkomsten hebben, dan wel. Bijstand wordt berekend als aanvulling op je inkomsten, als je met je inkomsten niet aan het sociaal minimum komt. Alimentatie valt onder inkomsten voor de bijstand. Als ze dit ontvangt, ontvangt ze minder van de sociale dienst. Overigens vind ik dat wel de juiste gang van zaken, maar TO zelf schiet er niet veel mee op.
Omdat het om een bijstandssituatie gaat, zal als het kind erkend wordt de sociale dienst achter die alimentatie aangaan. Je kan dan niet zelf zeggen; ik hoef geen geld van je of ik betaal niet.
Omdat het om een bijstandssituatie gaat, zal als het kind erkend wordt de sociale dienst achter die alimentatie aangaan. Je kan dan niet zelf zeggen; ik hoef geen geld van je of ik betaal niet.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
zaterdag 14 februari 2009 om 11:59
zaterdag 14 februari 2009 om 12:01
quote:traincha2 schreef op 14 februari 2009 @ 11:28:
[...]
En wat zou jij dan vertellen als moeder?
De waarheid.
Maar als deze fantastische vader dan nog steeds 'zijn' kind op kwam halen op de dinsdag zou je er bij kunnen zeggen dat het blijkbaar niets met houden van te maken heeft.
Maar jij vindt dat hij het kind moet erkennen, en TO daar op moet aandringen, want dan is hij pas een goede vader? ook al ziet hij bijvoorbeeld zijn zoon na een tijd niet meer (want dat komt hem dan tijdtechnisch niet uit ofzo).
Of omdat hij zijn kind heeft erkend en alimentatie betaalt is het een goede vader?
Zou het kind gelukkiger/vrolijker/tevredener/minder gekwetst zijn als hij wel erkend is, maar dat dit door zijn moeder min of meer is afgedwongen en zijn vader dit eigenlijk helemaal niet wilde?
[...]
En wat zou jij dan vertellen als moeder?
De waarheid.
Maar als deze fantastische vader dan nog steeds 'zijn' kind op kwam halen op de dinsdag zou je er bij kunnen zeggen dat het blijkbaar niets met houden van te maken heeft.
Maar jij vindt dat hij het kind moet erkennen, en TO daar op moet aandringen, want dan is hij pas een goede vader? ook al ziet hij bijvoorbeeld zijn zoon na een tijd niet meer (want dat komt hem dan tijdtechnisch niet uit ofzo).
Of omdat hij zijn kind heeft erkend en alimentatie betaalt is het een goede vader?
Zou het kind gelukkiger/vrolijker/tevredener/minder gekwetst zijn als hij wel erkend is, maar dat dit door zijn moeder min of meer is afgedwongen en zijn vader dit eigenlijk helemaal niet wilde?
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
zaterdag 14 februari 2009 om 12:06
Nou nou, uitspraken als: "zorg dat hij uit je leven verdwijnt, hij deugt niet, niets met het kind te maken" vind ik nogal wat...
Die man lijkt me niet deugen, maar je hebt er zelf ook wel een potje van gemaakt. Je zegt dat het al sinds járen 'aan uit aan uit' gaat, daar hebben jullie allebei een aandeel in gehad. Je hebt het ook al die tijd laten gebeuren. Klinkt hard, maar is wel zo.
Het is zonde voor je dat het zo is gegaan met de zwangerschap maar je hebt er toch heel bewust voor gekozen om de baby te houden. Dat is jammer, maar je kunt je kind niet een vaderfiguur onthouden. Eigenlijk ook eens dus met Poez: zorg dat een advocaat naar de belangen van je kinderen kijkt.
Neemt niet weg dat ik het wel knap van je vindt dat je zo alleen zorgt voor je 2 kinderen. Succes!
Die man lijkt me niet deugen, maar je hebt er zelf ook wel een potje van gemaakt. Je zegt dat het al sinds járen 'aan uit aan uit' gaat, daar hebben jullie allebei een aandeel in gehad. Je hebt het ook al die tijd laten gebeuren. Klinkt hard, maar is wel zo.
Het is zonde voor je dat het zo is gegaan met de zwangerschap maar je hebt er toch heel bewust voor gekozen om de baby te houden. Dat is jammer, maar je kunt je kind niet een vaderfiguur onthouden. Eigenlijk ook eens dus met Poez: zorg dat een advocaat naar de belangen van je kinderen kijkt.
Neemt niet weg dat ik het wel knap van je vindt dat je zo alleen zorgt voor je 2 kinderen. Succes!
zaterdag 14 februari 2009 om 12:07
quote:toetyfroety schreef op 14 februari 2009 @ 11:59:
Het lijkt mij toch het beste dat je kind ook geen contact heeft met zo'n wezenloze. Hij wil geen alimentatie betalen, prima dan, rot dan maar op zou ik zo zeggen.
'Zo'n lapzwans van een vader voegt niks toe hoor, of moet hij leren hoe hij een vrouw kan laten stikken......
mijn god.. hoeveel zielige kinderen telt dit verhaal? En hoeveel kapotte relaties?
Vind dat veel mensen hier TO als een slachtoffer zien, terwijl ze zelf enorme schade heeft mede-veroorzaakt. Dat is nu niet meer terug te draaien allemaal, maar je kan altijd nog je verantwoordelijkheid nemen en doen wat het beste is voor je kinderen: weg met die galbak, voordat hij de kans krijgt om jullie totaal verknipte levensstijl over te nemen. Get a grip, loos die miesgasser, zoek een baan, hou je hoofd hoog en je neus in de lucht en wees een lichtend voorbeeld van zelfstandigheid, verantwoordelijkheid en stabiliteit.
arm schaap van een kind.
Het lijkt mij toch het beste dat je kind ook geen contact heeft met zo'n wezenloze. Hij wil geen alimentatie betalen, prima dan, rot dan maar op zou ik zo zeggen.
'Zo'n lapzwans van een vader voegt niks toe hoor, of moet hij leren hoe hij een vrouw kan laten stikken......
mijn god.. hoeveel zielige kinderen telt dit verhaal? En hoeveel kapotte relaties?
Vind dat veel mensen hier TO als een slachtoffer zien, terwijl ze zelf enorme schade heeft mede-veroorzaakt. Dat is nu niet meer terug te draaien allemaal, maar je kan altijd nog je verantwoordelijkheid nemen en doen wat het beste is voor je kinderen: weg met die galbak, voordat hij de kans krijgt om jullie totaal verknipte levensstijl over te nemen. Get a grip, loos die miesgasser, zoek een baan, hou je hoofd hoog en je neus in de lucht en wees een lichtend voorbeeld van zelfstandigheid, verantwoordelijkheid en stabiliteit.
arm schaap van een kind.
zaterdag 14 februari 2009 om 12:22
quote:toetyfroety schreef op 14 februari 2009 @ 11:59:
Het lijkt mij toch het beste dat je kind ook geen contact heeft met zo'n wezenloze. Hij wil geen alimentatie betalen, prima dan, rot dan maar op zou ik zo zeggen.
'Zo'n lapzwans van een vader voegt niks toe hoor, of moet hij leren hoe hij een vrouw kan laten stikken......Het kind heeft recht op zijn/haar vader, dat kun je niet zomaar ontzeggen. Zoals iemand voor me het mooi verwoorde: een waardeloze partner is niet per defenitie een waardeloze vader!
Het lijkt mij toch het beste dat je kind ook geen contact heeft met zo'n wezenloze. Hij wil geen alimentatie betalen, prima dan, rot dan maar op zou ik zo zeggen.
'Zo'n lapzwans van een vader voegt niks toe hoor, of moet hij leren hoe hij een vrouw kan laten stikken......Het kind heeft recht op zijn/haar vader, dat kun je niet zomaar ontzeggen. Zoals iemand voor me het mooi verwoorde: een waardeloze partner is niet per defenitie een waardeloze vader!
zaterdag 14 februari 2009 om 12:24
Prima Rosie, zolang maar duidelijk is dat het kind in kwestie er niks aan kan doen, dat als er een slachtoffer is in dit verhaal het een kind is of kinderen zelfs. Het zijn nog altijd inderdaad de ouders die beslissingen nemen. Maar roepen dat een kind niet gekregen had moeten worden (niet jouw woorden), terwijl het er al ís vind ik echt te ver gaan.
zaterdag 14 februari 2009 om 12:41
Rosie, ik benader to niet als slachtoffer want ben het met je eens; de situatie waar ze nu in zit, is gevolg van keuzes die ze zelf heeft gemaakt. Ik kijk naar de kinderen en hoe to dat het beste aan zou kunnen pakken zonder zelf nog verder gekwetst te worden.
Als ik er van overtuigd zou zijn dat 'de galbak lozen' in het beste belang van zijn zoon zou zijn, zou ik dat ook roepen. Maar dat ben ik niet. Hij is misschien geen ideale vader, maar hij is wel de vader van dit jochie. En hij heeft ook regelmatig contact. Ik vind niet dat je dan voor je zoon kan beslissen dat hij zijn vader maar moet missen.
Overigens opvallend dat ik in deze discussie mensen zie roepen dat vader geloosd moet worden, daar waar in andere discussies geroepen wordt dat moeders meer rechten hebben dan vaders en dat dat niet eerlijk is......
Als ik er van overtuigd zou zijn dat 'de galbak lozen' in het beste belang van zijn zoon zou zijn, zou ik dat ook roepen. Maar dat ben ik niet. Hij is misschien geen ideale vader, maar hij is wel de vader van dit jochie. En hij heeft ook regelmatig contact. Ik vind niet dat je dan voor je zoon kan beslissen dat hij zijn vader maar moet missen.
Overigens opvallend dat ik in deze discussie mensen zie roepen dat vader geloosd moet worden, daar waar in andere discussies geroepen wordt dat moeders meer rechten hebben dan vaders en dat dat niet eerlijk is......
oh that purrrrrrrrrfect feeling
zaterdag 14 februari 2009 om 12:42
Jee, wat is er veel gebeurd, en wat heeft die man zich laten kennen...
Wat wil jij nu nog van hem? Als ik zo lees hoop jij nog steeds dat die man op een gegeven moment ervoor zal gaan kiezen om bij jou en jouw gezin te gan wonen. Ik denk dat je dat kunt vergeten, dat hij nu in zijn eentje een leven heeft opgebouwd dat hem wel bevalt. Ik denk dat je eerst naar het belang van je jongste kind moet kijken. De beste man heeft al een aantal keer bewezen dat hij voor jou niet de juiste partner is. Jullie waren elkaars minnaar, dat ging goed, maar als partners werkt het niet. Nu 'moet' hij de kans krijgen zich te bewijzen als vader, hoe moeilijk dat voor jou ook is. Hij wil het niet erkennen, hij zegt vanwege de financiële consequenties. Misschien is het mogelijk om hem officieel van onderhoudsplicht te vrijwaren d.m.v. een schriftelijke verklaring, zou dat voor hem een reden zijn om wel te erkennen? Of zitten er voor hem nog andere, niet expliciet geuite, redenen achter? Het lijkt mij dat de emotionele binding vele malen belangrijker is dan de financiële binding met zijn kind. Oke, jij betaalt de rekeningen, maar het kind was in de eerste plaats ook jouw keuze. Ik zou mijn verdriet en trots opzij zetten (en dat is echt heel moeilijk) voor het kind en ervoor zorgen dat de band tussen vader en zoon in stand blijft. Richt je verder op jouw leven met jouw gezin. Hij maakt er zijdelings deel van uit omdat je ervoor hebt gekozen zijn zoon te krijgen, maar hij zal, vermoed ik, nooit een 'echt gezin' met jou gaan vormen.
Wat wil jij nu nog van hem? Als ik zo lees hoop jij nog steeds dat die man op een gegeven moment ervoor zal gaan kiezen om bij jou en jouw gezin te gan wonen. Ik denk dat je dat kunt vergeten, dat hij nu in zijn eentje een leven heeft opgebouwd dat hem wel bevalt. Ik denk dat je eerst naar het belang van je jongste kind moet kijken. De beste man heeft al een aantal keer bewezen dat hij voor jou niet de juiste partner is. Jullie waren elkaars minnaar, dat ging goed, maar als partners werkt het niet. Nu 'moet' hij de kans krijgen zich te bewijzen als vader, hoe moeilijk dat voor jou ook is. Hij wil het niet erkennen, hij zegt vanwege de financiële consequenties. Misschien is het mogelijk om hem officieel van onderhoudsplicht te vrijwaren d.m.v. een schriftelijke verklaring, zou dat voor hem een reden zijn om wel te erkennen? Of zitten er voor hem nog andere, niet expliciet geuite, redenen achter? Het lijkt mij dat de emotionele binding vele malen belangrijker is dan de financiële binding met zijn kind. Oke, jij betaalt de rekeningen, maar het kind was in de eerste plaats ook jouw keuze. Ik zou mijn verdriet en trots opzij zetten (en dat is echt heel moeilijk) voor het kind en ervoor zorgen dat de band tussen vader en zoon in stand blijft. Richt je verder op jouw leven met jouw gezin. Hij maakt er zijdelings deel van uit omdat je ervoor hebt gekozen zijn zoon te krijgen, maar hij zal, vermoed ik, nooit een 'echt gezin' met jou gaan vormen.
