Relaties
alle pijlers
Na 4 jaar........
maandag 13 juli 2009 om 21:07
Hallo allemaal,
Vorige week heeft mijn vriend/ex gezegd dat hij denkt dat het beter is als we niet samen verder gaan.
Ik zal proberen het zo kort mogelijk hier neer te zetten, want het is een lang verhaal.
Twee weken geleden kwam ik thuis en zag zijn telefoonrek, die belachelijk hoog was omdat we twee weken op vakantie waren geweest en hij vond het nodig om veel te bellen vanuit het buitenland, ik werd daar zo boos om dat ik hem belde en zei dat hij maar uit mijn leven moest verdwijnen en dat ik het zat was. Hij heeft namelijk een potje van zijn leven gemaakt qua geld en heeft veel schulden waar ik hem de afgelopen jaren mee heb geholpen.
Hij is toen boos weg gegaan en later terug gekomen om me te vertellen dat hij twijfelde of het wel goed zat tussen ons en of we wel samen verder moesten gaan.
Hij is die avond bij mijn moeder gaan slapen, nam zijn telefoon niet op en liet niks van zich horen.
Ik heb die nacht geen oog dicht gedaan, ben al geen held om 's nachts alleen thuis te zijn maar goed.
De volgende ochtend belde hij me dat hij langs kwam.
Hij kwam thuis en het was eigenlijk meteen goed, hij wilde met me verder.Wel veel gepraat omdat we beiden het idee hadden dat er wel dingen tussen ons moesten veranderen om allebei gelukkig te zijn.
In mijn ogen kleine dingen bv dat hij meer in huis moet doen en ik moet gaan zorgen dat ik alleen thuis durf te zijn 's nachts zodat hij met een gerust hart een nachtje kan gaan stappen met vrienden zonder zich druk te hoeven maken om mij.
De dagen erna zelfs veel gepraat over de toekomst, we hadden al plannen om over een paar maanden te gaan verhuizen en samen een huisje te gaan kopen.
Een paar dagen daarna kwam hij 's avonds thuis en had ik het gevoel dat er iets was, hij was stil en ik merkte gewoon iets aan hem.
Het hoge woord kwam eruit, hij was niet gelukkig, liep al nachten te piekeren en zei dat hij niet wist wat hij wilde.
Hij kon niet zeggen waardoor hij niet gelukkig is.
Ik wilde praten maar hij zei dat hij alleen maar wlde slapen omdat hij al nachten niet had geslapen, ik voelde me te beroerd om te gaan slapen en heb toch nog een beetje met hem gepraat want ik kon echt niet slapen.
Toen zei hij dat ik me niet meteen zoveel zorgen moest maken.
Ja wat wil je nou! Zoiets zeggen en dan verwachten dat ik ga slapen!
De volgende dag was hij afstandelijk en uit zijn doen, 's avonds is hij weer naar zijn moeder gegaan en hij wist niet wanneer hij terug zou komen, hij wilde rust om na te denken en dingen op een rijtje te kunnen zetten.
Ik kon hem moeilijk niet laten gaan, dus ik ben rustig gebleven en heb hem weg laten gaan.
Dat was op woensdagavond.
Ik weet niet eens meer precies hoe het die dagen erna gegaan is, mijn hoofd zit zo vol!
We hebben elkaar nog wel gesproken in die dagen, ik heb hem gebeld omdat ik wilde weten waar ik aan toe was.
Op zondag hebben we afgesproken zodat hij ons zoontje kon zien en omdat ik na die paar dagen ook wel wilde weten hoe het ervoor stond.
Hij zei toen dat hij dacht dat het beter was dat we niet samen verder konden gaan, we dachten te verschillend over dingen, onze karakters botsten te veel. Hij zei wel van me te houden maar wist niet of hij wel op de goede manier van me hield????
Echt praten kwam er niet van, dat wilde ik ook niet waar de kleine bij was, we zijn ook niet met ruzie uit elkaar gegaan maar echt duidelijk was de situatie ook niet voor mijn gevoel.
Bij het weggaan zei hij: ik hoop dat ik niet de grootste fout van mijn leven maak nu.
We zijn nu een week verder en ik heb voor mijn gevoel nog steeds geen duidelijkheid, hij sluit me volledig buiten.
Neemt wel op als ik bel maar kan me geen antwoorden geven, hij blijft zeggen dat hij het allemaal niet weet.
Hj reageert niet op smsjes (alleen als het om de kleine man gaat), die hij inmiddels van het weekend ook heeft opgehaald om te logeren).
Toen hij gister ons zoontje terug kwam brengen vroeg hij hoe het met me ging, ja kut! Toen zei hij: met mij ook.
En hij gaf me een knuffel en toen storte ik even in. Ik vroeg hem of hij van me hield toen zei hij: ja dat wel en toen ging hij er als een gek vandoor.
Ik heb veel contact met zijn beste vriend, die inmiddels ook een goede vriend van mij is geworden.
Die zei dat ik hem de rust en ruimte moest geven om hem te laten bedenken wat hij wil en om dingen op een rijtje te zetten.
Hi zei ook dat hij het idee had dat mijn ex/vriend zich op dit momemt afvraagd of dit wel is wat hij wil, of hij wel gelukkig is en dat hij geen toekomst ziet (in het algemeen, niet alleen met mij).
En dat hij zelfs een beetje overspannen lijkt.
Nou is mijn ex/vriend een erg gesloten persoon, er valt moeilijk met hem te praten, je moet dingen echt uit hem trekken, moeilijke jeugd gehad. Steekt snel zijn kop in het zand en verwacht dat dingen vanzelf opgelost worden.
Ik heb hem ook gezegd dat je voor sommige dingen moet vechten, zoals je relatie, helemaal als er kinderen in het spel zijn.
We hadden de laatste tijd weinig ruzie, en ik had het idee dat de problemen die we hadden alleen met geld en het gezeur daar omheen te maken hadden maar dat het tussen ons wel goed zat.
Hij heeft ook nooit eerder gezegd dat hij twijfelde aan ons.
Ik heb echt het gevoel dat mijn wereld instort nu en hij geeft me het gevoel dat hij zelf helemaal nog niet weet wat hij wil.
Vandaag aan de telefoon zei ik dat ik hoopte dat het nog goed zou komen, toen zei hij dat ik dat niet moet doen, dat hij dacht dat het niet meer goed zou komen.
Waarom zegt hij dan niet dat hij het zeker weet??
Hij heeft zijn spullen nog niet opgehaald, we hebben nog geen duidelijke afspraken gemaakt over hoe we het gaan doen met de kleine man.Ik heb wel gezegd dat ik nooit tussen hun in zal gaan staan en hij heeft ook gezegd dat hij zijn verantwoordelijkheden zou nemen en ook dat als ik avonddienst heb dat hij wil 'oppassen'bij ons thuis omdat ik dan tot 23u moet werken.
Zijn vriend zegt dat hij de knoop nu al heeft doorgehakt, terwijl hij helemaal niet zeker is, om de druk een beetje van zijn schouders te halen, dat hij mij niet in onzekerheid laat zitten.
En dat hij er nog helemaal niet mee bezig is hoe het verder moet als we echt niet samen verder gaan en dat hij de gevolgen niet ingezien heeft toen hij wegging.
Zijn vriend zegt dat hij erg me zichzelf in de knoop zit.
Wat een verhaal, ik hoop dat het niet te lang en onduidelijk is.
Ik vraag me nu af of ik mezelf voor de gek zit te houden met het idee dat het best nog goed kan komen, ik wil de moed nu nog niet opgeven.
Helemaal niet zolang ik het idee heb dat hij het zelf allemaal nog niet weet.
Voor mij kwam dit echt als een donderslag bij heldere hemel, had dit nooit verwacht en ook niet zien aankomen.
Als ik terug kijk besef ik me dat we allebei te druk zijn geweest met ons werk en de kleine man en dat we uit elkaar zijn gegroeid maar omdat zomaar op te geven zonder je best er voor gedaan te hebben???
Ik wil hem niet kwijt!
Vorige week heeft mijn vriend/ex gezegd dat hij denkt dat het beter is als we niet samen verder gaan.
Ik zal proberen het zo kort mogelijk hier neer te zetten, want het is een lang verhaal.
Twee weken geleden kwam ik thuis en zag zijn telefoonrek, die belachelijk hoog was omdat we twee weken op vakantie waren geweest en hij vond het nodig om veel te bellen vanuit het buitenland, ik werd daar zo boos om dat ik hem belde en zei dat hij maar uit mijn leven moest verdwijnen en dat ik het zat was. Hij heeft namelijk een potje van zijn leven gemaakt qua geld en heeft veel schulden waar ik hem de afgelopen jaren mee heb geholpen.
Hij is toen boos weg gegaan en later terug gekomen om me te vertellen dat hij twijfelde of het wel goed zat tussen ons en of we wel samen verder moesten gaan.
Hij is die avond bij mijn moeder gaan slapen, nam zijn telefoon niet op en liet niks van zich horen.
Ik heb die nacht geen oog dicht gedaan, ben al geen held om 's nachts alleen thuis te zijn maar goed.
De volgende ochtend belde hij me dat hij langs kwam.
Hij kwam thuis en het was eigenlijk meteen goed, hij wilde met me verder.Wel veel gepraat omdat we beiden het idee hadden dat er wel dingen tussen ons moesten veranderen om allebei gelukkig te zijn.
In mijn ogen kleine dingen bv dat hij meer in huis moet doen en ik moet gaan zorgen dat ik alleen thuis durf te zijn 's nachts zodat hij met een gerust hart een nachtje kan gaan stappen met vrienden zonder zich druk te hoeven maken om mij.
De dagen erna zelfs veel gepraat over de toekomst, we hadden al plannen om over een paar maanden te gaan verhuizen en samen een huisje te gaan kopen.
Een paar dagen daarna kwam hij 's avonds thuis en had ik het gevoel dat er iets was, hij was stil en ik merkte gewoon iets aan hem.
Het hoge woord kwam eruit, hij was niet gelukkig, liep al nachten te piekeren en zei dat hij niet wist wat hij wilde.
Hij kon niet zeggen waardoor hij niet gelukkig is.
Ik wilde praten maar hij zei dat hij alleen maar wlde slapen omdat hij al nachten niet had geslapen, ik voelde me te beroerd om te gaan slapen en heb toch nog een beetje met hem gepraat want ik kon echt niet slapen.
Toen zei hij dat ik me niet meteen zoveel zorgen moest maken.
Ja wat wil je nou! Zoiets zeggen en dan verwachten dat ik ga slapen!
De volgende dag was hij afstandelijk en uit zijn doen, 's avonds is hij weer naar zijn moeder gegaan en hij wist niet wanneer hij terug zou komen, hij wilde rust om na te denken en dingen op een rijtje te kunnen zetten.
Ik kon hem moeilijk niet laten gaan, dus ik ben rustig gebleven en heb hem weg laten gaan.
Dat was op woensdagavond.
Ik weet niet eens meer precies hoe het die dagen erna gegaan is, mijn hoofd zit zo vol!
We hebben elkaar nog wel gesproken in die dagen, ik heb hem gebeld omdat ik wilde weten waar ik aan toe was.
Op zondag hebben we afgesproken zodat hij ons zoontje kon zien en omdat ik na die paar dagen ook wel wilde weten hoe het ervoor stond.
Hij zei toen dat hij dacht dat het beter was dat we niet samen verder konden gaan, we dachten te verschillend over dingen, onze karakters botsten te veel. Hij zei wel van me te houden maar wist niet of hij wel op de goede manier van me hield????
Echt praten kwam er niet van, dat wilde ik ook niet waar de kleine bij was, we zijn ook niet met ruzie uit elkaar gegaan maar echt duidelijk was de situatie ook niet voor mijn gevoel.
Bij het weggaan zei hij: ik hoop dat ik niet de grootste fout van mijn leven maak nu.
We zijn nu een week verder en ik heb voor mijn gevoel nog steeds geen duidelijkheid, hij sluit me volledig buiten.
Neemt wel op als ik bel maar kan me geen antwoorden geven, hij blijft zeggen dat hij het allemaal niet weet.
Hj reageert niet op smsjes (alleen als het om de kleine man gaat), die hij inmiddels van het weekend ook heeft opgehaald om te logeren).
Toen hij gister ons zoontje terug kwam brengen vroeg hij hoe het met me ging, ja kut! Toen zei hij: met mij ook.
En hij gaf me een knuffel en toen storte ik even in. Ik vroeg hem of hij van me hield toen zei hij: ja dat wel en toen ging hij er als een gek vandoor.
Ik heb veel contact met zijn beste vriend, die inmiddels ook een goede vriend van mij is geworden.
Die zei dat ik hem de rust en ruimte moest geven om hem te laten bedenken wat hij wil en om dingen op een rijtje te zetten.
Hi zei ook dat hij het idee had dat mijn ex/vriend zich op dit momemt afvraagd of dit wel is wat hij wil, of hij wel gelukkig is en dat hij geen toekomst ziet (in het algemeen, niet alleen met mij).
En dat hij zelfs een beetje overspannen lijkt.
Nou is mijn ex/vriend een erg gesloten persoon, er valt moeilijk met hem te praten, je moet dingen echt uit hem trekken, moeilijke jeugd gehad. Steekt snel zijn kop in het zand en verwacht dat dingen vanzelf opgelost worden.
Ik heb hem ook gezegd dat je voor sommige dingen moet vechten, zoals je relatie, helemaal als er kinderen in het spel zijn.
We hadden de laatste tijd weinig ruzie, en ik had het idee dat de problemen die we hadden alleen met geld en het gezeur daar omheen te maken hadden maar dat het tussen ons wel goed zat.
Hij heeft ook nooit eerder gezegd dat hij twijfelde aan ons.
Ik heb echt het gevoel dat mijn wereld instort nu en hij geeft me het gevoel dat hij zelf helemaal nog niet weet wat hij wil.
Vandaag aan de telefoon zei ik dat ik hoopte dat het nog goed zou komen, toen zei hij dat ik dat niet moet doen, dat hij dacht dat het niet meer goed zou komen.
Waarom zegt hij dan niet dat hij het zeker weet??
Hij heeft zijn spullen nog niet opgehaald, we hebben nog geen duidelijke afspraken gemaakt over hoe we het gaan doen met de kleine man.Ik heb wel gezegd dat ik nooit tussen hun in zal gaan staan en hij heeft ook gezegd dat hij zijn verantwoordelijkheden zou nemen en ook dat als ik avonddienst heb dat hij wil 'oppassen'bij ons thuis omdat ik dan tot 23u moet werken.
Zijn vriend zegt dat hij de knoop nu al heeft doorgehakt, terwijl hij helemaal niet zeker is, om de druk een beetje van zijn schouders te halen, dat hij mij niet in onzekerheid laat zitten.
En dat hij er nog helemaal niet mee bezig is hoe het verder moet als we echt niet samen verder gaan en dat hij de gevolgen niet ingezien heeft toen hij wegging.
Zijn vriend zegt dat hij erg me zichzelf in de knoop zit.
Wat een verhaal, ik hoop dat het niet te lang en onduidelijk is.
Ik vraag me nu af of ik mezelf voor de gek zit te houden met het idee dat het best nog goed kan komen, ik wil de moed nu nog niet opgeven.
Helemaal niet zolang ik het idee heb dat hij het zelf allemaal nog niet weet.
Voor mij kwam dit echt als een donderslag bij heldere hemel, had dit nooit verwacht en ook niet zien aankomen.
Als ik terug kijk besef ik me dat we allebei te druk zijn geweest met ons werk en de kleine man en dat we uit elkaar zijn gegroeid maar omdat zomaar op te geven zonder je best er voor gedaan te hebben???
Ik wil hem niet kwijt!
maandag 13 juli 2009 om 22:06
Hey er is nou eenmaal geen handboek voor het verbreken van een relatie.
De een gaat er op een andere manier mee om dan de ander.
Ik geloof namelijk oprecht dat het voor hem ook niet makkelijk is.
Waarom laat je de boel niet gewoon even rusten.
Hij komt vanzelf wel met een plan van aanpak
Kan jij ondertussen ook een orde op zaken stellen in je hoofd
De een gaat er op een andere manier mee om dan de ander.
Ik geloof namelijk oprecht dat het voor hem ook niet makkelijk is.
Waarom laat je de boel niet gewoon even rusten.
Hij komt vanzelf wel met een plan van aanpak
Kan jij ondertussen ook een orde op zaken stellen in je hoofd
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
maandag 13 juli 2009 om 22:07
quote:Deborah25 schreef op 13 juli 2009 @ 21:58:
Als je niks bespreekbaar maakt, kan er toch ook niet veel veranderen?
Ik dacht het goed zat tussen ons, als hij dingen eerder bespreekbaar had gemaakt had ik er iets mee gekund....
Ik denk ook zeker dat hij het op zijn manier heeft geprobeerd.
Ik vind het alleen heel jammer dat hij niet eerder heeft aangegeven wat er niet goed ging.
Hij heeft alles opgekropt.
Relatietherapie zou voor mij een optie zijn maar of hij het zou willen??
Ik heb al een keer tegen hem gezegd dat het een goed idee is als hij met iemand gaat praten (over dingen die er in zijn jeugd gebeurt zijn), maar hij staat daar niet voor open.Nog zo'n jij-bak: "Ga jij maar in therapie zodat onze relatie beter wordt". Ik was voor minder opgestapt kan ik je zeggen.
Als je niks bespreekbaar maakt, kan er toch ook niet veel veranderen?
Ik dacht het goed zat tussen ons, als hij dingen eerder bespreekbaar had gemaakt had ik er iets mee gekund....
Ik denk ook zeker dat hij het op zijn manier heeft geprobeerd.
Ik vind het alleen heel jammer dat hij niet eerder heeft aangegeven wat er niet goed ging.
Hij heeft alles opgekropt.
Relatietherapie zou voor mij een optie zijn maar of hij het zou willen??
Ik heb al een keer tegen hem gezegd dat het een goed idee is als hij met iemand gaat praten (over dingen die er in zijn jeugd gebeurt zijn), maar hij staat daar niet voor open.Nog zo'n jij-bak: "Ga jij maar in therapie zodat onze relatie beter wordt". Ik was voor minder opgestapt kan ik je zeggen.
maandag 13 juli 2009 om 22:12
hey als jij het voor jezelf makkelijker wilt maken bel je hem toch zelf op met de afspraken voor de kleine en een regeling voor de spullen?
Je bent een ster in het probleem bij een ander leggen, vergeet niet dat je ten alle tijde het heft in eigen hand kan nemen
Je bent een ster in het probleem bij een ander leggen, vergeet niet dat je ten alle tijde het heft in eigen hand kan nemen
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
maandag 13 juli 2009 om 22:12
maandag 13 juli 2009 om 22:13
Ik krijg meer het gevoel dat die uitbarsting van jou over die telefoonrekening een soort druppel is.
Als ik en mijn vriend ruzie hebben zeggen we ook wel eens onaardige dingen tegen elkaar waar we achteraf spijt van hebben. Maar het zit in de basis verder prima, dus daar kunnen we dan excuses voor maken en het vergeten.
In dit geval heb ik het idee dat er meer aan de hand is. Hij zal niet voor niets zijn relatie na 4 jaar verbreken, terwijl er een kleine bij betrokken is.
Als ik en mijn vriend ruzie hebben zeggen we ook wel eens onaardige dingen tegen elkaar waar we achteraf spijt van hebben. Maar het zit in de basis verder prima, dus daar kunnen we dan excuses voor maken en het vergeten.
In dit geval heb ik het idee dat er meer aan de hand is. Hij zal niet voor niets zijn relatie na 4 jaar verbreken, terwijl er een kleine bij betrokken is.
maandag 13 juli 2009 om 22:14
@wuiles:
Ik heb niet gezegd dat hij in therapie moet voor ons maar om misschien dingen te kunnen verwerken uit zijn verleden.
Waarvan hij zelf ook zegt dat hij ze nog niet verwerkt heeft, hij stopt het alleen weg.
Ik weet ook dat ik hem met rust moet laten, dat probeer ik ook zo veel mogelijk, het is alleen vreselijk moeilijk.
Ook omdat we elkaar wel moeten spreken omdat het niet alleen om ons gaat.
En als ik hem dan spreek vind ik het heel moeilijk om alleen over ons zoontje te praten.
Ik heb niet gezegd dat hij in therapie moet voor ons maar om misschien dingen te kunnen verwerken uit zijn verleden.
Waarvan hij zelf ook zegt dat hij ze nog niet verwerkt heeft, hij stopt het alleen weg.
Ik weet ook dat ik hem met rust moet laten, dat probeer ik ook zo veel mogelijk, het is alleen vreselijk moeilijk.
Ook omdat we elkaar wel moeten spreken omdat het niet alleen om ons gaat.
En als ik hem dan spreek vind ik het heel moeilijk om alleen over ons zoontje te praten.
maandag 13 juli 2009 om 22:15
quote:Deborah25 schreef op 13 juli 2009 @ 22:14:
@wuiles:
Ik heb niet gezegd dat hij in therapie moet voor ons maar om misschien dingen te kunnen verwerken uit zijn verleden.
Waarvan hij zelf ook zegt dat hij ze nog niet verwerkt heeft, hij stopt het alleen weg.
Ik weet ook dat ik hem met rust moet laten, dat probeer ik ook zo veel mogelijk, het is alleen vreselijk moeilijk.
Ook omdat we elkaar wel moeten spreken omdat het niet alleen om ons gaat.
En als ik hem dan spreek vind ik het heel moeilijk om alleen over ons zoontje te praten.Dat is zijn goed recht.
@wuiles:
Ik heb niet gezegd dat hij in therapie moet voor ons maar om misschien dingen te kunnen verwerken uit zijn verleden.
Waarvan hij zelf ook zegt dat hij ze nog niet verwerkt heeft, hij stopt het alleen weg.
Ik weet ook dat ik hem met rust moet laten, dat probeer ik ook zo veel mogelijk, het is alleen vreselijk moeilijk.
Ook omdat we elkaar wel moeten spreken omdat het niet alleen om ons gaat.
En als ik hem dan spreek vind ik het heel moeilijk om alleen over ons zoontje te praten.Dat is zijn goed recht.
maandag 13 juli 2009 om 22:17
quote:Deborah25 schreef op 13 juli 2009 @ 22:14:
@wuiles:
Ik heb niet gezegd dat hij in therapie moet voor ons maar om misschien dingen te kunnen verwerken uit zijn verleden.
Waarvan hij zelf ook zegt dat hij ze nog niet verwerkt heeft, hij stopt het alleen weg.
Ik weet ook dat ik hem met rust moet laten, dat probeer ik ook zo veel mogelijk, het is alleen vreselijk moeilijk.
Ook omdat we elkaar wel moeten spreken omdat het niet alleen om ons gaat.
En als ik hem dan spreek vind ik het heel moeilijk om alleen over ons zoontje te praten.
Je kan jezelf in de maling nemen, maar ons niet hoor.
Wat moet er al binnen een week voor belangrijke zaken omtrent je zoon besproken worden? Kan dat niet 1 of 2 weken wachten? Als het om bezoekregeling gaat volstaat een telefoontje met de tekst: Wanneer haal je hem op? Oké, wanneer breng je hem weer terug? Oké. Doei.
@wuiles:
Ik heb niet gezegd dat hij in therapie moet voor ons maar om misschien dingen te kunnen verwerken uit zijn verleden.
Waarvan hij zelf ook zegt dat hij ze nog niet verwerkt heeft, hij stopt het alleen weg.
Ik weet ook dat ik hem met rust moet laten, dat probeer ik ook zo veel mogelijk, het is alleen vreselijk moeilijk.
Ook omdat we elkaar wel moeten spreken omdat het niet alleen om ons gaat.
En als ik hem dan spreek vind ik het heel moeilijk om alleen over ons zoontje te praten.
Je kan jezelf in de maling nemen, maar ons niet hoor.
Wat moet er al binnen een week voor belangrijke zaken omtrent je zoon besproken worden? Kan dat niet 1 of 2 weken wachten? Als het om bezoekregeling gaat volstaat een telefoontje met de tekst: Wanneer haal je hem op? Oké, wanneer breng je hem weer terug? Oké. Doei.
maandag 13 juli 2009 om 22:18
Als hij kiest om zijn verleden weg te stoppen,....laat hem
het is zijn leven,zijn verleden en zijn issues.
Als JIJ daar niet mee kan leven is het aan JOU om weg te gaan
Blijkbaar hoeft hij van zichzelf niet zo nodig te praten met een psych.
En verdorie bijt gewoon eens heel hard op je lip de eerst volgende keer dat je hem ziet
Men roept altijd zo snel, dat kan ik niet, dat vind ik zo moeilijk
terwijl het niets meer is dan:
Hallo Karel, hoe laat kom je de kleine halen en weer brengen..
Tis niet zo moeilijk hoor, tis een kwestie van jezelf bij elkaar rapen....STERK zijn (of in ieder geval sterk proberen te zijn)
het is zijn leven,zijn verleden en zijn issues.
Als JIJ daar niet mee kan leven is het aan JOU om weg te gaan
Blijkbaar hoeft hij van zichzelf niet zo nodig te praten met een psych.
En verdorie bijt gewoon eens heel hard op je lip de eerst volgende keer dat je hem ziet
Men roept altijd zo snel, dat kan ik niet, dat vind ik zo moeilijk
terwijl het niets meer is dan:
Hallo Karel, hoe laat kom je de kleine halen en weer brengen..
Tis niet zo moeilijk hoor, tis een kwestie van jezelf bij elkaar rapen....STERK zijn (of in ieder geval sterk proberen te zijn)
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
maandag 13 juli 2009 om 22:21
@ summerdance: ik heb er ook over nagedacht om tegen hem te zeggen dat hij zijn spullen maar moet komen halen, maar ik hoopte dat hij zijn spullen nog niet had opgehaald omdat hij nog niet zeker van zijn zaak was. Dan wil ik daar ook niet moeilijk over gaan doen.
En wat je zegt over dat ik een ster ben in het probleem bij een ander leggen, je weet niet de hele situatie, die kan je ook niet weten op een forum maar ik vind het wel heel makkelijk gezegd.
Ik ben niet perfect dat weet ik, ik heb ook niet alles goed gedaan in onze relatie maar dat besef je vaak achteraf pas.
En hij is ook zeker niet de makkelijkste persoon om mee te leven.
En wat je zegt over dat ik een ster ben in het probleem bij een ander leggen, je weet niet de hele situatie, die kan je ook niet weten op een forum maar ik vind het wel heel makkelijk gezegd.
Ik ben niet perfect dat weet ik, ik heb ook niet alles goed gedaan in onze relatie maar dat besef je vaak achteraf pas.
En hij is ook zeker niet de makkelijkste persoon om mee te leven.
maandag 13 juli 2009 om 22:22
quote:Deborah25 schreef op 13 juli 2009 @ 22:21:
@ summerdance: ik heb er ook over nagedacht om tegen hem te zeggen dat hij zijn spullen maar moet komen halen, maar ik hoopte dat hij zijn spullen nog niet had opgehaald omdat hij nog niet zeker van zijn zaak was. Dus je wilt hem eigenlijk onder druk zetten, zodat hij geen tijd genoeg heeft om na te denken wat hij nu werkelijk wil?
@ summerdance: ik heb er ook over nagedacht om tegen hem te zeggen dat hij zijn spullen maar moet komen halen, maar ik hoopte dat hij zijn spullen nog niet had opgehaald omdat hij nog niet zeker van zijn zaak was. Dus je wilt hem eigenlijk onder druk zetten, zodat hij geen tijd genoeg heeft om na te denken wat hij nu werkelijk wil?
maandag 13 juli 2009 om 22:24
Sterk proberen te zijn. Is wel makkelijk gezegd natuurlijk, maar het is wel het beste wat je nu kunt doen.
En als je dat niet lukt en je voelt je ellendig (en dat is heel logisch) zoek dan een vriendin op (dus niet de vriend van je vriend) en huil uit! Zodat je je daarna misschien weer ietsje sterker voelt.
Maar ik snap het wel hoor, want het enige wat je pijn nu zou kunnen verlichten (denk je) is..... juist ja..
En als je dat niet lukt en je voelt je ellendig (en dat is heel logisch) zoek dan een vriendin op (dus niet de vriend van je vriend) en huil uit! Zodat je je daarna misschien weer ietsje sterker voelt.
Maar ik snap het wel hoor, want het enige wat je pijn nu zou kunnen verlichten (denk je) is..... juist ja..
maandag 13 juli 2009 om 22:26
Mij maakt het niet als hij zijn verleden wil weg stoppen, ik heb dat alleen maar voorgesteld omdat ik hem er verder ook niet goed mee kon helpen, behalve naar hem te luisteren.
We hoeven nu ook niet meteen alles te regelen, het lijkt mij alleen lastig als we het uitstellen.
Waarom zou je er mee wachten?
Over twee weken zal het nog steeds moeilijk zijn.
We hoeven nu ook niet meteen alles te regelen, het lijkt mij alleen lastig als we het uitstellen.
Waarom zou je er mee wachten?
Over twee weken zal het nog steeds moeilijk zijn.
maandag 13 juli 2009 om 22:28
quote:Deborah25 schreef op 13 juli 2009 @ 22:26:
Waarom zou je er mee wachten?
Over twee weken zal het nog steeds moeilijk zijn.Onzin, over 2 weken heeft hij misschien beter nagedacht en kan hij rationeler zijn in het ondernemen van de stappen die nodig zijn. Met alleen spullen ophalen kom je er niet als je samen een kind hebt.
Waarom zou je er mee wachten?
Over twee weken zal het nog steeds moeilijk zijn.Onzin, over 2 weken heeft hij misschien beter nagedacht en kan hij rationeler zijn in het ondernemen van de stappen die nodig zijn. Met alleen spullen ophalen kom je er niet als je samen een kind hebt.
maandag 13 juli 2009 om 22:29
quote:Deborah25 schreef op 13 juli 2009 @ 22:21:
@ summerdance: ik heb er ook over nagedacht om tegen hem te zeggen dat hij zijn spullen maar moet komen halen, maar ik hoopte dat hij zijn spullen nog niet had opgehaald omdat hij nog niet zeker van zijn zaak was. Dan wil ik daar ook niet moeilijk over gaan doen.
En wat je zegt over dat ik een ster ben in het probleem bij een ander leggen, je weet niet de hele situatie, die kan je ook niet weten op een forum maar ik vind het wel heel makkelijk gezegd.
Ik ben niet perfect dat weet ik, ik heb ook niet alles goed gedaan in onze relatie maar dat besef je vaak achteraf pas.
En hij is ook zeker niet de makkelijkste persoon om mee te leven.
Ik baseer mijn mening alleen op wat ik hier lees.
Dat kan ook niet anders want ik ken je verder niet, maar ik lees al pagina's lang wat hij zou moeten veranderen, dat hij niet handelt zoals jij wil, dat hij geen beslissingen neemt
Ik lees nergens terug wat JIJ voor constructiefs aan het doen bent in deze situatie
Ik lees alleen maar een hoop maren, wat alsen en misschiennen
OOK weer in je laatste zin
"hij is ook zeker niet de makkelijkste persoon om mee samen te leven"
Hallo, daar ben je toch zelf bij, als het allemaal zo moeilijk is dan ga je toch weg???
@ summerdance: ik heb er ook over nagedacht om tegen hem te zeggen dat hij zijn spullen maar moet komen halen, maar ik hoopte dat hij zijn spullen nog niet had opgehaald omdat hij nog niet zeker van zijn zaak was. Dan wil ik daar ook niet moeilijk over gaan doen.
En wat je zegt over dat ik een ster ben in het probleem bij een ander leggen, je weet niet de hele situatie, die kan je ook niet weten op een forum maar ik vind het wel heel makkelijk gezegd.
Ik ben niet perfect dat weet ik, ik heb ook niet alles goed gedaan in onze relatie maar dat besef je vaak achteraf pas.
En hij is ook zeker niet de makkelijkste persoon om mee te leven.
Ik baseer mijn mening alleen op wat ik hier lees.
Dat kan ook niet anders want ik ken je verder niet, maar ik lees al pagina's lang wat hij zou moeten veranderen, dat hij niet handelt zoals jij wil, dat hij geen beslissingen neemt
Ik lees nergens terug wat JIJ voor constructiefs aan het doen bent in deze situatie
Ik lees alleen maar een hoop maren, wat alsen en misschiennen
OOK weer in je laatste zin
"hij is ook zeker niet de makkelijkste persoon om mee samen te leven"
Hallo, daar ben je toch zelf bij, als het allemaal zo moeilijk is dan ga je toch weg???
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
maandag 13 juli 2009 om 22:31
quote:Deborah25 schreef op 13 juli 2009 @ 22:26:
...We hoeven nu ook niet meteen alles te regelen, het lijkt mij alleen lastig als we het uitstellen.
Waarom zou je er mee wachten?
Over twee weken zal het nog steeds moeilijk zijn.
Dan nog is dit niet jouw beslissing maar de zijne
Misschien zit hij nu wel druk thuis lijstjes te maken welke cd's van jou zijn en welke van hem
...We hoeven nu ook niet meteen alles te regelen, het lijkt mij alleen lastig als we het uitstellen.
Waarom zou je er mee wachten?
Over twee weken zal het nog steeds moeilijk zijn.
Dan nog is dit niet jouw beslissing maar de zijne
Misschien zit hij nu wel druk thuis lijstjes te maken welke cd's van jou zijn en welke van hem
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
maandag 13 juli 2009 om 22:31
@yoyo2: ik wil hem juist niet onder druk zetten door te zeggen dat hij zijn spullen moet komen halen, daarom heb ik het ook niet gezegd!
Ik verwacht alleen dat als hij al helemaal zeker is van zijn zaak dat hij geen dingen gaat uitstellen.
Ik blijf dan hopen dat hij het zelf nog niet weet.
Ik wil een duidelijk antwoord maar ik besef ook dat ik dat nu nog niet kan krijgen.
Ik weet ook dat ik hem met rust moet laten, maar ik vind het heel moeilijk!
Ik wil hem niet nog verder van me af duwen door te gaan zeuren en vragen naar antwoorden.
Ik verwacht alleen dat als hij al helemaal zeker is van zijn zaak dat hij geen dingen gaat uitstellen.
Ik blijf dan hopen dat hij het zelf nog niet weet.
Ik wil een duidelijk antwoord maar ik besef ook dat ik dat nu nog niet kan krijgen.
Ik weet ook dat ik hem met rust moet laten, maar ik vind het heel moeilijk!
Ik wil hem niet nog verder van me af duwen door te gaan zeuren en vragen naar antwoorden.
