Relaties
alle pijlers
Niet meer op zoek willen gaan?
zondag 15 februari 2009 om 21:37
Hai,
Ik weet dat het statistisch gezien voor veel meiden geld, maar waarom voelen wij ons dan toch stiekem eenzaam?
Vriendinnen zien mij als de Samantha van Sex and the City.. En ongveer 1% van de tijd voel ik me daadwerkelijk zo stoer. In mijn ogen zijn het allemaal wanhoopspogingen.
Het voelt ook echt als een verspreking als ik zeg: 'wanneer ik later kinderen heb dan doe ik het zo of zo'. Dan krijg ik een rood hoofd!
Helemaal acepteren dat ik nooit een echt relatie krijg kan ik niet.. Maar op zoek gaan doe ik niet meer.. Zo af en toe stel ik me open voor een interessante persoonlijkheid.
Jongere meiden om me heen probeer ik ook alleen maar te laten beseffen dat ze zichzelf moeten leren kennen en accepteren (met de achterliggende gedachten dat de kans groot is dat ze de meeste tijd van hun leven met zichzelf moeten doorbrengen.)
Ik weet dat het statistisch gezien voor veel meiden geld, maar waarom voelen wij ons dan toch stiekem eenzaam?
Vriendinnen zien mij als de Samantha van Sex and the City.. En ongveer 1% van de tijd voel ik me daadwerkelijk zo stoer. In mijn ogen zijn het allemaal wanhoopspogingen.
Het voelt ook echt als een verspreking als ik zeg: 'wanneer ik later kinderen heb dan doe ik het zo of zo'. Dan krijg ik een rood hoofd!
Helemaal acepteren dat ik nooit een echt relatie krijg kan ik niet.. Maar op zoek gaan doe ik niet meer.. Zo af en toe stel ik me open voor een interessante persoonlijkheid.
Jongere meiden om me heen probeer ik ook alleen maar te laten beseffen dat ze zichzelf moeten leren kennen en accepteren (met de achterliggende gedachten dat de kans groot is dat ze de meeste tijd van hun leven met zichzelf moeten doorbrengen.)
zondag 15 februari 2009 om 23:29
quote:Torre schreef op 15 februari 2009 @ 21:37:
Hai,
Ik weet dat het statistisch gezien voor veel meiden geld, maar waarom voelen wij ons dan toch stiekem eenzaam?
Vriendinnen zien mij als de Samantha van Sex and the City.. En ongveer 1% van de tijd voel ik me daadwerkelijk zo stoer. In mijn ogen zijn het allemaal wanhoopspogingen.
Waarom 'stiekum' ? Ik begrijp niet waarom er zo'n taboe ligt op het alleen of eenzaam voelen. Het is helemaal trendy om je eigen boontjes te kunnen doppen, op alle gebieden, hartstikke positief natuurlijk, lang leve de emancipatie enzov. Als single vrouw mag je dan ook niet klagen, iedereen blaat maar wat rond over goed in haar velletje zitten, echt geen man nodig te hebben, alles perfect op een rijtje te hebben in haar leven enzov. Veel vriendinnen, leuke koopwoning, goede baan met pespectieven, leuke hond (evt), leuke fijne ouders, leuke buren, leuke verre vakanties. Niet te vergeten leuke kleertjes, leuk autootje.
Maar wat zegt dit allemaal over gevoelens, helemaal niks m.i.
En waarom is het taboe om te zeggen dat je je weleens eenzaam of alleen voelt? Dat is toch heel menselijk als je al een tijd (zoals ik zelf) vrijgezel bent. Dat wil niet perse zeggen dat je toe bent aan een relatie, of een relatie wil. Als je alleen bent ben je alleen en sta je er alleen voor soms verlang je dan naar wat stevige armen om je heen, maar ook die momenten gaan voorbij. Het internet afstruinen voor een man voor je eenzame momenten werkt niet m.i.
Je leven leven zoals jij dat wil en de vervelende momenten die erbij horen accepteren ipv schreeuwen dat je zooooo happy single bent en die man komt wel aanwaaien of niet natuurlijk.
Het voelt ook echt als een verspreking als ik zeg: 'wanneer ik later kinderen heb dan doe ik het zo of zo'. Dan krijg ik een rood hoofd!
Helemaal acepteren dat ik nooit een echt relatie krijg kan ik niet.. Maar op zoek gaan doe ik niet meer.. Zo af en toe stel ik me open voor een interessante persoonlijkheid.
Jongere meiden om me heen probeer ik ook alleen maar te laten beseffen dat ze zichzelf moeten leren kennen en accepteren (met de achterliggende gedachten dat de kans groot is dat ze de meeste tijd van hun leven met zichzelf moeten doorbrengen.)
Hai,
Ik weet dat het statistisch gezien voor veel meiden geld, maar waarom voelen wij ons dan toch stiekem eenzaam?
Vriendinnen zien mij als de Samantha van Sex and the City.. En ongveer 1% van de tijd voel ik me daadwerkelijk zo stoer. In mijn ogen zijn het allemaal wanhoopspogingen.
Waarom 'stiekum' ? Ik begrijp niet waarom er zo'n taboe ligt op het alleen of eenzaam voelen. Het is helemaal trendy om je eigen boontjes te kunnen doppen, op alle gebieden, hartstikke positief natuurlijk, lang leve de emancipatie enzov. Als single vrouw mag je dan ook niet klagen, iedereen blaat maar wat rond over goed in haar velletje zitten, echt geen man nodig te hebben, alles perfect op een rijtje te hebben in haar leven enzov. Veel vriendinnen, leuke koopwoning, goede baan met pespectieven, leuke hond (evt), leuke fijne ouders, leuke buren, leuke verre vakanties. Niet te vergeten leuke kleertjes, leuk autootje.
Maar wat zegt dit allemaal over gevoelens, helemaal niks m.i.
En waarom is het taboe om te zeggen dat je je weleens eenzaam of alleen voelt? Dat is toch heel menselijk als je al een tijd (zoals ik zelf) vrijgezel bent. Dat wil niet perse zeggen dat je toe bent aan een relatie, of een relatie wil. Als je alleen bent ben je alleen en sta je er alleen voor soms verlang je dan naar wat stevige armen om je heen, maar ook die momenten gaan voorbij. Het internet afstruinen voor een man voor je eenzame momenten werkt niet m.i.
Je leven leven zoals jij dat wil en de vervelende momenten die erbij horen accepteren ipv schreeuwen dat je zooooo happy single bent en die man komt wel aanwaaien of niet natuurlijk.
Het voelt ook echt als een verspreking als ik zeg: 'wanneer ik later kinderen heb dan doe ik het zo of zo'. Dan krijg ik een rood hoofd!
Helemaal acepteren dat ik nooit een echt relatie krijg kan ik niet.. Maar op zoek gaan doe ik niet meer.. Zo af en toe stel ik me open voor een interessante persoonlijkheid.
Jongere meiden om me heen probeer ik ook alleen maar te laten beseffen dat ze zichzelf moeten leren kennen en accepteren (met de achterliggende gedachten dat de kans groot is dat ze de meeste tijd van hun leven met zichzelf moeten doorbrengen.)
