Relaties
alle pijlers
Ongenuanceerde visie op relaties
zondag 27 september 2009 om 10:26
Dit naar aanleiding van een avondje met vriendinnen waar de rosé en tranen (onverwachts) rijkelijk vloeiden. Sommige van hun hebben na lange tijd hun relatie zien stranden en hebben hun partner/echtgenoot in de armen van een andere mevrouw zien vallen. Dit nagenoeg zonder enige aankondiging vooraf, dus zijn ze dit op hun manier nog aan het verwerken. Een vriendin is door haar man verlaten voor een vrouw die heul veul bagage meebrengt in deze nieuwe relatie. Die bagage is niet alleen een ex waarmee ze kinderen heeft, maar ook heeft ze een geschiedenis van depressiviteit en het daarvoor slikken van medicatie. Mijn vriendin, die een leuke en frisse vrouw en moeder is, is niet alleen in verbijstering achtergelaten door haar man maar ook nog eens verlaten voor een vrouw die aardig in de (psychische) knoop zit.
En ik moest haar bekennen dat ik dit vaker hoor, vooral van wat ik lees hier op het forum. Ongenuanceerd gezegd; vrouwen die midden in het leven staan, financieel onafhankelijk zijn (voor zover de economische crisis hier geen stokje voor heeft gestoken), geen medicatie slikken, geen historie hebben van borderline/depressiviteit (etc.), kunnen geen man vinden al zijn ze de laatste vrouw op deze aardbol. En vrouwen die niet midden in het leven staan, niet (tijdelijk) kunnen werken vanwege hun (onwillige) mentale dieptepunt, zie ik op dit forum vertellen over hun begripvolle vriend/echtgenoot.
Ik ben benieuwd naar jullie visie. Zijn mijn vriendin en ik kortzichtig wat dit betreft? Het mag duidelijk zijn dat iedereen recht heeft op een liefdevolle relatie. Maar hoe komt het toch dat vrouwen die, gezien hun mentale instabiliteit veel aandacht nodig hebben, meer geluk (lijken te) hebben in de liefde, dan vrouwen die deze aandacht niet nodig hebben.
En ik moest haar bekennen dat ik dit vaker hoor, vooral van wat ik lees hier op het forum. Ongenuanceerd gezegd; vrouwen die midden in het leven staan, financieel onafhankelijk zijn (voor zover de economische crisis hier geen stokje voor heeft gestoken), geen medicatie slikken, geen historie hebben van borderline/depressiviteit (etc.), kunnen geen man vinden al zijn ze de laatste vrouw op deze aardbol. En vrouwen die niet midden in het leven staan, niet (tijdelijk) kunnen werken vanwege hun (onwillige) mentale dieptepunt, zie ik op dit forum vertellen over hun begripvolle vriend/echtgenoot.
Ik ben benieuwd naar jullie visie. Zijn mijn vriendin en ik kortzichtig wat dit betreft? Het mag duidelijk zijn dat iedereen recht heeft op een liefdevolle relatie. Maar hoe komt het toch dat vrouwen die, gezien hun mentale instabiliteit veel aandacht nodig hebben, meer geluk (lijken te) hebben in de liefde, dan vrouwen die deze aandacht niet nodig hebben.
zondag 27 september 2009 om 14:52
Heb niet alles gelezen - dus misschien zit ik er helemaal naast.
Maar na de postings van de eerste paar paginas te hebben gelezen kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat het een soort van status-probleem wordt:
Kijk mij ontzettend zelfstandig en leuk zijn en dan gaat hij er vandoor met een afhankelijk depressief vogeltje die hij ook nog moet onderhouden.. Hoe durft hij!
Misschien is die andere vrouw gewoon veel leuker en aardiger dan de zelfstandige vrouw. Dat kan toch?
Maar na de postings van de eerste paar paginas te hebben gelezen kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat het een soort van status-probleem wordt:
Kijk mij ontzettend zelfstandig en leuk zijn en dan gaat hij er vandoor met een afhankelijk depressief vogeltje die hij ook nog moet onderhouden.. Hoe durft hij!
Misschien is die andere vrouw gewoon veel leuker en aardiger dan de zelfstandige vrouw. Dat kan toch?
zondag 27 september 2009 om 14:54
quote:HoiPippiLangkous schreef op 27 september 2009 @ 14:47:
Madhe, dat snap ik ook niet. Ik zou in- en inverdrietig zijn, maar ik zou Mr N niet terug willen als ie liever bij een ander is. Om de dooie dood niet, daar ben ik veel te goed voor.
Dat je terug wilt naar hoe het was voor hij wegging dat snap ik wel. Maar zo wordt het toch nooit meer.Mijn vriendin wil haar man ook niet meer terug. Maar ze mist heel erg hoe het en hij was voordat hij wegging en daarbij begrijpt ze het gewoonweg niet. En of dat onbegrip nu logisch is of niet, het is nu eenmaal een emotie waar ze doorheen moet. Het wegstoppen is ook geen goed idee en werkt ook voor haar niet.
Madhe, dat snap ik ook niet. Ik zou in- en inverdrietig zijn, maar ik zou Mr N niet terug willen als ie liever bij een ander is. Om de dooie dood niet, daar ben ik veel te goed voor.
Dat je terug wilt naar hoe het was voor hij wegging dat snap ik wel. Maar zo wordt het toch nooit meer.Mijn vriendin wil haar man ook niet meer terug. Maar ze mist heel erg hoe het en hij was voordat hij wegging en daarbij begrijpt ze het gewoonweg niet. En of dat onbegrip nu logisch is of niet, het is nu eenmaal een emotie waar ze doorheen moet. Het wegstoppen is ook geen goed idee en werkt ook voor haar niet.
zondag 27 september 2009 om 14:55
Paloma, lijkt me logisch. Ik zou ook zwaar over de zeik zijn als Mr N me inruilde voor iemand anders. En reken maar dat ik alles zou aangrijpen om dat kutwijf zijn nieuwe Liefde af te zeiken.
Het is zwaar kut voor je vriendin, klaar.
Het is zwaar kut voor je vriendin, klaar.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
zondag 27 september 2009 om 15:00
quote:Soya schreef op 27 september 2009 @ 14:52:
Misschien is die andere vrouw gewoon veel leuker en aardiger dan de zelfstandige vrouw. Dat kan toch?Dat kan en dat mag ook. Maar als je je vrouw na meer dan 20 jaar aan de kant zet, doe het dan met een heel klein beetje respect. De manier waarop het hier is gegaan -en zover ik weleens meekrijg ook vaak gebeurt- verdient geen schoonheidsprijs. Verder heeft de nieuwe vriendin een bak negatieve bagage wat mijn vriendin niet heeft. Dat maakt mijn vriendin niet een beter persoon of meer recht hebbende op liefde. Het is het onbegrip over de actie van de man; daar gaat het hier om en het valt mij op hoeveel vrouwen hier de kant van de man en/of de andere vrouw kiezen. Dat mag trouwens, ik zeg alleen dat het mij opvalt.
Misschien is die andere vrouw gewoon veel leuker en aardiger dan de zelfstandige vrouw. Dat kan toch?Dat kan en dat mag ook. Maar als je je vrouw na meer dan 20 jaar aan de kant zet, doe het dan met een heel klein beetje respect. De manier waarop het hier is gegaan -en zover ik weleens meekrijg ook vaak gebeurt- verdient geen schoonheidsprijs. Verder heeft de nieuwe vriendin een bak negatieve bagage wat mijn vriendin niet heeft. Dat maakt mijn vriendin niet een beter persoon of meer recht hebbende op liefde. Het is het onbegrip over de actie van de man; daar gaat het hier om en het valt mij op hoeveel vrouwen hier de kant van de man en/of de andere vrouw kiezen. Dat mag trouwens, ik zeg alleen dat het mij opvalt.
zondag 27 september 2009 om 15:00
quote:blijfgewoonbianca schreef op 27 september 2009 @ 14:32:
[...]
Er zullen maar weinig bedrogen en verlaten vrouwen vinden ( of het al dan niet ook zo is doet er ook niet toe ) dat hun echtgenoot weg is omdat hij het zoveel beter trof. Er zullen weinig dikke vriendinnen van die vrouw vinden dat die nieuwe liefde van zo'n man een stuk leuker/ aardiger/ etc is dan hun vriendin.
Natuurlijk is die visie dan gekleurd. Ik zou de nieuwe vriendin ook niet de hemel in prijzen. Feit blijft dat die man dat wel doet, en dat het omlaag halen van de ander waarschijnlijk niet helemaal realistisch is, en feitelijk geen zier helpt. Ik omschreef het blijkbaar erg duidelijk wat ik bedoelde. Hier worden bepaalde vrouwen omlaag gehaald, terwijl die helemaal niet minderwaardig aan de vriendin van TO hoeven te zijn. Daar probeerde ik op te reageren.
Maar jouw visie is - als ik het goed begrijp - dat je vooral moet gaan als je het elders beter denkt te gaan hebben en dat er niemand weggaat als Neue Liebeling ook niet een stuk beter IS en dat dat jammerdebammer maar terecht is.
Nee, helemaal niet. Als het gras van de buren er beter uitziet moet je je eigen tuin onderhouden. Zeker. Een relatie kost werk, en als het goed is weet je dat als je daarin begint. Als je jarenlang een prachtig gazon hebt dan baal je als dat begint te verdorren en dan trek je als het goed is alles uit de schuur om het gras weer gezond te krijgen. Maar als één van de twee geen gras (meer) wil, of het gras niet wil onderhouden houdt het op. En dán is weggaan beter dan tevergeefs gaan lopen tuinieren.
Ik begreep niet uit de post dat hij was vreemdgegaan, in dat geval vind ik hem een lamlul waar ze blij over moet zijn dat ze er vanaf is. Maar dat zegt heel wat meer over hem, dan over zijn ex-vriendin. Voor vreemdgangers heb ik totaal geen begrip. Ik vind vreemdgaan ontzettend zwak. Maar ik begrijp ook niet hoe iemand de ander terug kan willen als diegene is staat was om zoveel stuk te maken.
De eerste relatie is vaak een relatie waarbij je samen dingen hebt bepaald, zoals wie werkt en hoeveel dagen , wie kookt en wie zet het vuil binnen , wat vinden we belangrijk in de opvoeding, hoeveel kinderen .... en dan worden sommige afspraken wel ineens enorm tegenstrijdig ; als je vent bijvoorbeeld helemaal klaar was na twee kinderen en hij gaat een relatie aan met iemand die er vier heeft.... ja, ik vind zulke dingen eigenlijk onbegrijpelijk. Of wat als hij het heel erg belangrijk vond dat er altijd iemand thuis was voor de kinderen en moeders moet na de scheiding aan het werk ; ook zo krom .
Wat ik heel sterk besef, is dat iedere relatie anders is. En van iedere relatie leer je iets. Voornamelijk over jezelf. Je kunt ze amper vergelijken. En daardoor kun je andere wensen in jezelf ontdekken of anders tegen dingen aan gaan kijken.
Zo kan ik op je voorbeeld inhaken. De vader van mijn kinderen en ik waren ook overeen gekomen dat ik veel thuis zou zijn bij de kinderen en hij werkte hard en veel. Wij wilden dit beiden.
We zijn gescheiden en vanaf toen moest ik gewoon veel werken. Kun je je suf over nadenken, maar dat heeft geen zin. Ik moest gewoon werken daarna. Klaar. Of we dat nu anders wilden en anders hadden afgesproken of niet. Ik dacht er dus ook maar niet veel over na. Hij ook niet.
Nu ben ik zo gewend om te werken, ik zou niet anders meer willen (maar dat terzijde). Dit heeft invloed op de afspraken die ik nu met mijn vriend maak natuurlijk. Ik zal niet snel meer afspreken om veel minder of niet te werken.
[...]
Er zullen maar weinig bedrogen en verlaten vrouwen vinden ( of het al dan niet ook zo is doet er ook niet toe ) dat hun echtgenoot weg is omdat hij het zoveel beter trof. Er zullen weinig dikke vriendinnen van die vrouw vinden dat die nieuwe liefde van zo'n man een stuk leuker/ aardiger/ etc is dan hun vriendin.
Natuurlijk is die visie dan gekleurd. Ik zou de nieuwe vriendin ook niet de hemel in prijzen. Feit blijft dat die man dat wel doet, en dat het omlaag halen van de ander waarschijnlijk niet helemaal realistisch is, en feitelijk geen zier helpt. Ik omschreef het blijkbaar erg duidelijk wat ik bedoelde. Hier worden bepaalde vrouwen omlaag gehaald, terwijl die helemaal niet minderwaardig aan de vriendin van TO hoeven te zijn. Daar probeerde ik op te reageren.
Maar jouw visie is - als ik het goed begrijp - dat je vooral moet gaan als je het elders beter denkt te gaan hebben en dat er niemand weggaat als Neue Liebeling ook niet een stuk beter IS en dat dat jammerdebammer maar terecht is.
Nee, helemaal niet. Als het gras van de buren er beter uitziet moet je je eigen tuin onderhouden. Zeker. Een relatie kost werk, en als het goed is weet je dat als je daarin begint. Als je jarenlang een prachtig gazon hebt dan baal je als dat begint te verdorren en dan trek je als het goed is alles uit de schuur om het gras weer gezond te krijgen. Maar als één van de twee geen gras (meer) wil, of het gras niet wil onderhouden houdt het op. En dán is weggaan beter dan tevergeefs gaan lopen tuinieren.
Ik begreep niet uit de post dat hij was vreemdgegaan, in dat geval vind ik hem een lamlul waar ze blij over moet zijn dat ze er vanaf is. Maar dat zegt heel wat meer over hem, dan over zijn ex-vriendin. Voor vreemdgangers heb ik totaal geen begrip. Ik vind vreemdgaan ontzettend zwak. Maar ik begrijp ook niet hoe iemand de ander terug kan willen als diegene is staat was om zoveel stuk te maken.
De eerste relatie is vaak een relatie waarbij je samen dingen hebt bepaald, zoals wie werkt en hoeveel dagen , wie kookt en wie zet het vuil binnen , wat vinden we belangrijk in de opvoeding, hoeveel kinderen .... en dan worden sommige afspraken wel ineens enorm tegenstrijdig ; als je vent bijvoorbeeld helemaal klaar was na twee kinderen en hij gaat een relatie aan met iemand die er vier heeft.... ja, ik vind zulke dingen eigenlijk onbegrijpelijk. Of wat als hij het heel erg belangrijk vond dat er altijd iemand thuis was voor de kinderen en moeders moet na de scheiding aan het werk ; ook zo krom .
Wat ik heel sterk besef, is dat iedere relatie anders is. En van iedere relatie leer je iets. Voornamelijk over jezelf. Je kunt ze amper vergelijken. En daardoor kun je andere wensen in jezelf ontdekken of anders tegen dingen aan gaan kijken.
Zo kan ik op je voorbeeld inhaken. De vader van mijn kinderen en ik waren ook overeen gekomen dat ik veel thuis zou zijn bij de kinderen en hij werkte hard en veel. Wij wilden dit beiden.
We zijn gescheiden en vanaf toen moest ik gewoon veel werken. Kun je je suf over nadenken, maar dat heeft geen zin. Ik moest gewoon werken daarna. Klaar. Of we dat nu anders wilden en anders hadden afgesproken of niet. Ik dacht er dus ook maar niet veel over na. Hij ook niet.
Nu ben ik zo gewend om te werken, ik zou niet anders meer willen (maar dat terzijde). Dit heeft invloed op de afspraken die ik nu met mijn vriend maak natuurlijk. Ik zal niet snel meer afspreken om veel minder of niet te werken.
zondag 27 september 2009 om 15:02
quote:HoiPippiLangkous schreef op 27 september 2009 @ 14:47:
Madhe, dat snap ik ook niet. Ik zou in- en inverdrietig zijn, maar ik zou Mr N niet terug willen als ie liever bij een ander is. Om de dooie dood niet, daar ben ik veel te goed voor.
Dat je terug wilt naar hoe het was voor hij wegging dat snap ik wel. Maar zo wordt het toch nooit meer.Precies dat bedoel ik!
Madhe, dat snap ik ook niet. Ik zou in- en inverdrietig zijn, maar ik zou Mr N niet terug willen als ie liever bij een ander is. Om de dooie dood niet, daar ben ik veel te goed voor.
Dat je terug wilt naar hoe het was voor hij wegging dat snap ik wel. Maar zo wordt het toch nooit meer.Precies dat bedoel ik!
zondag 27 september 2009 om 15:04
quote:HoiPippiLangkous schreef op 27 september 2009 @ 14:55:
Paloma, lijkt me logisch. Ik zou ook zwaar over de zeik zijn als Mr N me inruilde voor iemand anders. En reken maar dat ik alles zou aangrijpen om dat kutwijf zijn nieuwe Liefde af te zeiken.
Het is zwaar kut voor je vriendin, klaar.Precies! Ze gaat de goede kant op maar ze is er nog niet aan toe om begripvol naar deze relatie te kijken. Ze praat er met vriendinnen over maar tegen haar kinderen houdt ze wijselijk haar mond en dat is haar kracht. Het is nu (nog) zwaar kut maar wat je niet doodmaakt, maakt je alleen maar sterker (om er maar even een dooddoener tegenaan te gooien).
Paloma, lijkt me logisch. Ik zou ook zwaar over de zeik zijn als Mr N me inruilde voor iemand anders. En reken maar dat ik alles zou aangrijpen om dat kutwijf zijn nieuwe Liefde af te zeiken.
Het is zwaar kut voor je vriendin, klaar.Precies! Ze gaat de goede kant op maar ze is er nog niet aan toe om begripvol naar deze relatie te kijken. Ze praat er met vriendinnen over maar tegen haar kinderen houdt ze wijselijk haar mond en dat is haar kracht. Het is nu (nog) zwaar kut maar wat je niet doodmaakt, maakt je alleen maar sterker (om er maar even een dooddoener tegenaan te gooien).
zondag 27 september 2009 om 15:04
quote:paloma schreef op 27 september 2009 @ 15:00:
[...]
Dat kan en dat mag ook. Maar als je je vrouw na meer dan 20 jaar aan de kant zet, doe het dan met een heel klein beetje respect. De manier waarop het hier is gegaan -en zover ik weleens meekrijg ook vaak gebeurt- verdient geen schoonheidsprijs. Verder heeft de nieuwe vriendin een bak negatieve bagage wat mijn vriendin niet heeft. Dat maakt mijn vriendin niet een beter persoon of meer recht hebbende op liefde. Het is het onbegrip over de actie van de man; daar gaat het hier om en het valt mij op hoeveel vrouwen hier de kant van de man en/of de andere vrouw kiezen. Dat mag trouwens, ik zeg alleen dat het mij opvalt.
Ik wil hier even op reageren hoor.
Misschien lijkt het alsof ik een kant kies, maar dat doe ik niet.
Maar als een relatie uitraakt is dat niet voor niets. Blijkbaar wil de ene niet meer, en dan houdt het voor de ander ook op.
Kun je vast willen houden, maar dat gaat niet lukken. Beter (naar mijn mening) richt je je dan op dingen waar je wél nog inzit of mee te maken hebt, dan iets wat tot het verleden behoort. Daar mag je om treuren en van balen, maar stil staat kán gewoon niet. Laat staan dat je terug kunt.
[...]
Dat kan en dat mag ook. Maar als je je vrouw na meer dan 20 jaar aan de kant zet, doe het dan met een heel klein beetje respect. De manier waarop het hier is gegaan -en zover ik weleens meekrijg ook vaak gebeurt- verdient geen schoonheidsprijs. Verder heeft de nieuwe vriendin een bak negatieve bagage wat mijn vriendin niet heeft. Dat maakt mijn vriendin niet een beter persoon of meer recht hebbende op liefde. Het is het onbegrip over de actie van de man; daar gaat het hier om en het valt mij op hoeveel vrouwen hier de kant van de man en/of de andere vrouw kiezen. Dat mag trouwens, ik zeg alleen dat het mij opvalt.
Ik wil hier even op reageren hoor.
Misschien lijkt het alsof ik een kant kies, maar dat doe ik niet.
Maar als een relatie uitraakt is dat niet voor niets. Blijkbaar wil de ene niet meer, en dan houdt het voor de ander ook op.
Kun je vast willen houden, maar dat gaat niet lukken. Beter (naar mijn mening) richt je je dan op dingen waar je wél nog inzit of mee te maken hebt, dan iets wat tot het verleden behoort. Daar mag je om treuren en van balen, maar stil staat kán gewoon niet. Laat staan dat je terug kunt.
zondag 27 september 2009 om 15:11
quote:Soya schreef op 27 september 2009 @ 15:04:
Paloma, dat een scheiding op een 'normale' manier zou moeten verlopen, ben ik met je eens. Helaas werkt het meestal niet zo.. Erg zuur na 20 jaar en kinderen samen.Ik heb het niet over de scheiding, ik heb het over de manier hoe ze aan de kant is gezet. Hoe hij het nieuws bracht dat hij die dag nog zou vertrekken. Gewoon pief, paf, pauw en weg was hij. Zuur is eigenlijk niet eens het juiste woord.
Paloma, dat een scheiding op een 'normale' manier zou moeten verlopen, ben ik met je eens. Helaas werkt het meestal niet zo.. Erg zuur na 20 jaar en kinderen samen.Ik heb het niet over de scheiding, ik heb het over de manier hoe ze aan de kant is gezet. Hoe hij het nieuws bracht dat hij die dag nog zou vertrekken. Gewoon pief, paf, pauw en weg was hij. Zuur is eigenlijk niet eens het juiste woord.
zondag 27 september 2009 om 15:19
quote:Madhe schreef op 27 september 2009 @ 15:04:
[...]
Blijkbaar wil de ene niet meer, en dan houdt het voor de ander ook op. Hoewel ik bewondering heb voor je extreem nuchtere instelling, hoop ik niet dat jij iemand in je omgeving moet opvangen die een soortgelijke ervaring heeft als mijn vriendin. Dat bedoel ik niet onaardig, en ik zeg ook niet dat meehuilen de oplossing is. Maar jouw -nogmaals extreme nuchterheid- gaat voor mij een paar stapjes te snel omdat ik niet denk dat je hiermee iemand helpt die de wanhoop nabij is. En, zucht, ja wanhoop is een groot woord. Iedereen kan zonder iemand anders verder, en de wereld draait door maar figuurlijk gesproken, staat de wereld wel even voor korte tijd stil.
[...]
Blijkbaar wil de ene niet meer, en dan houdt het voor de ander ook op. Hoewel ik bewondering heb voor je extreem nuchtere instelling, hoop ik niet dat jij iemand in je omgeving moet opvangen die een soortgelijke ervaring heeft als mijn vriendin. Dat bedoel ik niet onaardig, en ik zeg ook niet dat meehuilen de oplossing is. Maar jouw -nogmaals extreme nuchterheid- gaat voor mij een paar stapjes te snel omdat ik niet denk dat je hiermee iemand helpt die de wanhoop nabij is. En, zucht, ja wanhoop is een groot woord. Iedereen kan zonder iemand anders verder, en de wereld draait door maar figuurlijk gesproken, staat de wereld wel even voor korte tijd stil.
zondag 27 september 2009 om 15:43
zondag 27 september 2009 om 15:54
quote:paloma schreef op 27 september 2009 @ 15:19:
[...]
Hoewel ik bewondering heb voor je extreem nuchtere instelling, hoop ik niet dat jij iemand in je omgeving moet opvangen die een soortgelijke ervaring heeft als mijn vriendin. Dat bedoel ik niet onaardig, en ik zeg ook niet dat meehuilen de oplossing is. Maar jouw -nogmaals extreme nuchterheid- gaat voor mij een paar stapjes te snel omdat ik niet denk dat je hiermee iemand helpt die de wanhoop nabij is. En, zucht, ja wanhoop is een groot woord. Iedereen kan zonder iemand anders verder, en de wereld draait door maar figuurlijk gesproken, staat de wereld wel even voor korte tijd stil.
Dat hoopte ik ook niet, maar het is op dit moment wel zo dat er in mijn omgeving 2 mensen zijn die net uit een relatie komen. Ik steun ze omdat ze zelf naar mij toe kwamen, ook al kennen ze mijn nuchterheid, maar dat wil niet zeggen dat ik met ze op een donkergrijs donderwolkje ga zitten om bliksemschichten richting ex te gooien. Niet nuttig en het kost alleen maar energie. De pootjes blijven nu redelijk op de grond en het verdriet komt en mag er toch wel uit.
En die nuchterheid, komt al heel anders over als je liefdevol een arm om hun schouders of een knuffel, een tissue, steun en geduld voor ze hebt.
[...]
Hoewel ik bewondering heb voor je extreem nuchtere instelling, hoop ik niet dat jij iemand in je omgeving moet opvangen die een soortgelijke ervaring heeft als mijn vriendin. Dat bedoel ik niet onaardig, en ik zeg ook niet dat meehuilen de oplossing is. Maar jouw -nogmaals extreme nuchterheid- gaat voor mij een paar stapjes te snel omdat ik niet denk dat je hiermee iemand helpt die de wanhoop nabij is. En, zucht, ja wanhoop is een groot woord. Iedereen kan zonder iemand anders verder, en de wereld draait door maar figuurlijk gesproken, staat de wereld wel even voor korte tijd stil.
Dat hoopte ik ook niet, maar het is op dit moment wel zo dat er in mijn omgeving 2 mensen zijn die net uit een relatie komen. Ik steun ze omdat ze zelf naar mij toe kwamen, ook al kennen ze mijn nuchterheid, maar dat wil niet zeggen dat ik met ze op een donkergrijs donderwolkje ga zitten om bliksemschichten richting ex te gooien. Niet nuttig en het kost alleen maar energie. De pootjes blijven nu redelijk op de grond en het verdriet komt en mag er toch wel uit.
En die nuchterheid, komt al heel anders over als je liefdevol een arm om hun schouders of een knuffel, een tissue, steun en geduld voor ze hebt.
zondag 27 september 2009 om 16:03
zondag 27 september 2009 om 16:13
Ik vind trouwens wél dat de 'verlaten partij' ook aan soul searching moet gaan doen. In hoeverre heeft ze zelf bijgedragen aan het feit dat haar man haar van de ene op de andere dag verlaat? In hoeverre heeft ze de sleur buiten de deur weten te houden? Ik zeg nadrukkelijk niet dat het haar eigen schuld is, maar na 17 jaar samenwonen weet ik 1 ding en dat is dat je die sleur zoveel mogelijk moet zien te vermijden.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
zondag 27 september 2009 om 16:14
hmmm, als ik eerlijk ben zou ik geen moeite hebben met een zelfbewust zelfstandige vrouw die helemaal op en top in haar vel zit enz. Maar zit zo een vrouw wel te wachten op een lieve begripvolle zorgzame man?
Ik heb zelf een relatie achter de rug met een probleem typje. Een fantastische meid hoor. e een top moeder. Natuurlijk een uitgebreide gebruiksaanwijzing erbij nodig. De relatie is over, maar als ze mijn hulp nodig heeft krijgt ze die nog steeds. Waarom?
Ik denk dat ik gewoon te lief ben voor deze harde maatschappij waarin we leven en als ik iemand dan gelukkig kan maken door af en toe wat hulp te bieden vind ik dat alleen maar fijn.
Ik heb zelf een relatie achter de rug met een probleem typje. Een fantastische meid hoor. e een top moeder. Natuurlijk een uitgebreide gebruiksaanwijzing erbij nodig. De relatie is over, maar als ze mijn hulp nodig heeft krijgt ze die nog steeds. Waarom?
Ik denk dat ik gewoon te lief ben voor deze harde maatschappij waarin we leven en als ik iemand dan gelukkig kan maken door af en toe wat hulp te bieden vind ik dat alleen maar fijn.
zondag 27 september 2009 om 16:21
zondag 27 september 2009 om 16:30
quote:HoiPippiLangkous schreef op 27 september 2009 @ 16:13:
Ik vind trouwens wél dat de 'verlaten partij' ook aan soul searching moet gaan doen. In hoeverre heeft ze zelf bijgedragen aan het feit dat haar man haar van de ene op de andere dag verlaat? In hoeverre heeft ze de sleur buiten de deur weten te houden? Ik zeg nadrukkelijk niet dat het haar eigen schuld is, maar na 17 jaar samenwonen weet ik 1 ding en dat is dat je die sleur zoveel mogelijk moet zien te vermijden.Ja, dit ben ik helemaal met je eens. Overigens zou dat soul searching veel eerder moeten gebeuren. Van beide kanten en dan ook eerlijk naar elkaar uit spreken hoe je je voelt, ed.
Ik vind trouwens wél dat de 'verlaten partij' ook aan soul searching moet gaan doen. In hoeverre heeft ze zelf bijgedragen aan het feit dat haar man haar van de ene op de andere dag verlaat? In hoeverre heeft ze de sleur buiten de deur weten te houden? Ik zeg nadrukkelijk niet dat het haar eigen schuld is, maar na 17 jaar samenwonen weet ik 1 ding en dat is dat je die sleur zoveel mogelijk moet zien te vermijden.Ja, dit ben ik helemaal met je eens. Overigens zou dat soul searching veel eerder moeten gebeuren. Van beide kanten en dan ook eerlijk naar elkaar uit spreken hoe je je voelt, ed.
zondag 27 september 2009 om 16:52
quote:HoiPippiLangkous schreef op 27 september 2009 @ 16:13:
Ik vind trouwens wél dat de 'verlaten partij' ook aan soul searching moet gaan doen. In hoeverre heeft ze zelf bijgedragen aan het feit dat haar man haar van de ene op de andere dag verlaat? In hoeverre heeft ze de sleur buiten de deur weten te houden? Ik zeg nadrukkelijk niet dat het haar eigen schuld is, maar na 17 jaar samenwonen weet ik 1 ding en dat is dat je die sleur zoveel mogelijk moet zien te vermijden.
Vriendin is nu nog bezig met het in stand houden van wat er van haar gezin is overgebleven. Soul searching zal vast wel een keer komen, maar nu nog even niet. Nu is het af en toe nog aan de rosé en de tranen van teleurstelling, verdriet en boosheid (terecht of niet) niet wegslikken.
Daarnaast als de man -in dit geval- had gevonden dat de sleur in de relatie was geslopen, dan had hij hierover met mijn vriendin moeten praten en niet het probleem in haar schoot moeten werpen en bot bovenop meteen de oplossing moeten aandragen om bij zijn nieuwe vriendin te gaan wonen.
Ik blijf erbij dat het mij verbaast hoeveel de kant van de man en nieuwe vrouw wordt gekozen. De vrouw die achterblijft "moet er maar aan wennen, niet zo zeuren en bij zichzelf ten rade gaan waarom haar man haar verlaten heeft".
Ik vind trouwens wél dat de 'verlaten partij' ook aan soul searching moet gaan doen. In hoeverre heeft ze zelf bijgedragen aan het feit dat haar man haar van de ene op de andere dag verlaat? In hoeverre heeft ze de sleur buiten de deur weten te houden? Ik zeg nadrukkelijk niet dat het haar eigen schuld is, maar na 17 jaar samenwonen weet ik 1 ding en dat is dat je die sleur zoveel mogelijk moet zien te vermijden.
Vriendin is nu nog bezig met het in stand houden van wat er van haar gezin is overgebleven. Soul searching zal vast wel een keer komen, maar nu nog even niet. Nu is het af en toe nog aan de rosé en de tranen van teleurstelling, verdriet en boosheid (terecht of niet) niet wegslikken.
Daarnaast als de man -in dit geval- had gevonden dat de sleur in de relatie was geslopen, dan had hij hierover met mijn vriendin moeten praten en niet het probleem in haar schoot moeten werpen en bot bovenop meteen de oplossing moeten aandragen om bij zijn nieuwe vriendin te gaan wonen.
Ik blijf erbij dat het mij verbaast hoeveel de kant van de man en nieuwe vrouw wordt gekozen. De vrouw die achterblijft "moet er maar aan wennen, niet zo zeuren en bij zichzelf ten rade gaan waarom haar man haar verlaten heeft".
zondag 27 september 2009 om 17:07
quote:HoiPippiLangkous schreef op 27 september 2009 @ 17:00:
Paloma, ik vind je een lieve vriendin En ik snap ook dat jij dit hele topic op haar specifieke relatie betrekt, ik bedoelde het meer algemeen Ik ben in dit topic zeker niet objectief en heb het gewoon te doen met mijn vriendin. Maar ik ben het met je eens dat ze op een goed moment ook een schop onder haar kont nodig heeft en weer terug in de realiteit moet komen. Nu is het nog niet zover maar ik weet dat dit moment gaat komen en ik zal haar dat ook zal geven. Misschien heeft ze het niet nodig en komt ze er zelf wel. Maar daarentegen ben ik ook trots hoe ze de dingen aanpakt en geen negatieve dingen tegen haar kinderen zegt. Ze heeft dit gewoon niet verdiend.
Paloma, ik vind je een lieve vriendin En ik snap ook dat jij dit hele topic op haar specifieke relatie betrekt, ik bedoelde het meer algemeen Ik ben in dit topic zeker niet objectief en heb het gewoon te doen met mijn vriendin. Maar ik ben het met je eens dat ze op een goed moment ook een schop onder haar kont nodig heeft en weer terug in de realiteit moet komen. Nu is het nog niet zover maar ik weet dat dit moment gaat komen en ik zal haar dat ook zal geven. Misschien heeft ze het niet nodig en komt ze er zelf wel. Maar daarentegen ben ik ook trots hoe ze de dingen aanpakt en geen negatieve dingen tegen haar kinderen zegt. Ze heeft dit gewoon niet verdiend.
zondag 27 september 2009 om 17:10
quote:wieweet72 schreef op 27 september 2009 @ 16:14:
hmmm, als ik eerlijk ben zou ik geen moeite hebben met een zelfbewust zelfstandige vrouw die helemaal op en top in haar vel zit enz. Maar zit zo een vrouw wel te wachten op een lieve begripvolle zorgzame man?
Ik heb zelf een relatie achter de rug met een probleem typje. Een fantastische meid hoor. e een top moeder. Natuurlijk een uitgebreide gebruiksaanwijzing erbij nodig. De relatie is over, maar als ze mijn hulp nodig heeft krijgt ze die nog steeds. Waarom?
Ik denk dat ik gewoon te lief ben voor deze harde maatschappij waarin we leven en als ik iemand dan gelukkig kan maken door af en toe wat hulp te bieden vind ik dat alleen maar fijn.Dit is een eye opener. Dank je voor je post. Maar ook zelfbewuste en zelfstandige vrouwen vinden het fijn om een lieve, begripvolle en zorgzame man in hun leven te hebben. Misschien moeten "deze vrouwen" hiervoor meer openstaan en zich kwetsbaarder opstellen?
hmmm, als ik eerlijk ben zou ik geen moeite hebben met een zelfbewust zelfstandige vrouw die helemaal op en top in haar vel zit enz. Maar zit zo een vrouw wel te wachten op een lieve begripvolle zorgzame man?
Ik heb zelf een relatie achter de rug met een probleem typje. Een fantastische meid hoor. e een top moeder. Natuurlijk een uitgebreide gebruiksaanwijzing erbij nodig. De relatie is over, maar als ze mijn hulp nodig heeft krijgt ze die nog steeds. Waarom?
Ik denk dat ik gewoon te lief ben voor deze harde maatschappij waarin we leven en als ik iemand dan gelukkig kan maken door af en toe wat hulp te bieden vind ik dat alleen maar fijn.Dit is een eye opener. Dank je voor je post. Maar ook zelfbewuste en zelfstandige vrouwen vinden het fijn om een lieve, begripvolle en zorgzame man in hun leven te hebben. Misschien moeten "deze vrouwen" hiervoor meer openstaan en zich kwetsbaarder opstellen?
zondag 27 september 2009 om 17:25
quote:paloma schreef op 27 september 2009 @ 17:10:
[...]
Dit is een eye opener. Dank je voor je post. Maar ook zelfbewuste en zelfstandige vrouwen vinden het fijn om een lieve, begripvolle en zorgzame man in hun leven te hebben. Misschien moeten "deze vrouwen" hiervoor meer openstaan en zich kwetsbaarder opstellen?
Nou of ze zich kwetsbaarder moeten opstellen weet ik niet. Maar gewoon misschien niet altijd alles zelf willen doen om te laten zien dat ze het ook wel zelf kunnen,
Ik weet dat veel vrouwen bijna alles zelf kunnen. Maar het oergevoel bij een man zal waarschijnelijk toch wel iets zijn van de sterke arm in de grot.
Omdat vrouwen steeds meer verzelfstandigen is het voor bepaalde mannen misschien geen uitdaging meer.
(er zijn natuurlijk ook mannen die geen uitdagingen hoeven natuurlijk).
Kijk ik denk dat er best veel mannen zijn die zich misschien niet echt gewaardeerd voelen. Alles wat ze doen kan de vrouw in huis ook en misschien zelfs nog wel meer dan dat ook.
Ik ben er van overtuigd dat het helemaal niet zo hoeft te zijn dat een vrouw niks of weinig kan. Maar het is als man toch wel fijn als je je een beetje onmisbaar voelt af en toe.
Ik denk dat als een man zich af en toe onmisbaar voelt dat hij ook sterker de neiging heeft om te blijven dan wanneer hij het idee heeft dat hij toch wel gemist kan worden
[...]
Dit is een eye opener. Dank je voor je post. Maar ook zelfbewuste en zelfstandige vrouwen vinden het fijn om een lieve, begripvolle en zorgzame man in hun leven te hebben. Misschien moeten "deze vrouwen" hiervoor meer openstaan en zich kwetsbaarder opstellen?
Nou of ze zich kwetsbaarder moeten opstellen weet ik niet. Maar gewoon misschien niet altijd alles zelf willen doen om te laten zien dat ze het ook wel zelf kunnen,
Ik weet dat veel vrouwen bijna alles zelf kunnen. Maar het oergevoel bij een man zal waarschijnelijk toch wel iets zijn van de sterke arm in de grot.
Omdat vrouwen steeds meer verzelfstandigen is het voor bepaalde mannen misschien geen uitdaging meer.
(er zijn natuurlijk ook mannen die geen uitdagingen hoeven natuurlijk).
Kijk ik denk dat er best veel mannen zijn die zich misschien niet echt gewaardeerd voelen. Alles wat ze doen kan de vrouw in huis ook en misschien zelfs nog wel meer dan dat ook.
Ik ben er van overtuigd dat het helemaal niet zo hoeft te zijn dat een vrouw niks of weinig kan. Maar het is als man toch wel fijn als je je een beetje onmisbaar voelt af en toe.
Ik denk dat als een man zich af en toe onmisbaar voelt dat hij ook sterker de neiging heeft om te blijven dan wanneer hij het idee heeft dat hij toch wel gemist kan worden
