Relaties
alle pijlers
Onverwachtse reis die vierenhalve maand langer duurt
dinsdag 1 september 2009 om 13:08
Hey lieve mensen hier,
Ik heb nu 9 maanden een relatie met mijn vriendje. Hij is nu een maandje op vakantie in het Midden Oosten en heeft sinds gisteren dus besloten om daar te blijven voor viereneenhalve maand langer. Zo vreselijk intens is het! Ik heb wel besloten dat ik hem vrij zou laten, en dat hij zijn droom moet verwezenlijken. De plotselingheid en het feit dat ik geen afscheid van hem heb kunnen nemen, wetende dat ik hem zooooo lang neit zou zien plaagt me wel enorm. Want twee weken nadat hij daar klaar is, vertrek ik weer naar IJsland voor 3 maanden.
Ik heb met vlagen een gigantisch gebroken hart, en met vlagen heb ik weer dat ik hem het gun en blij voor hem ben.
Hebben jullie tips met hier mee om gaan ? Ik weet dat dit eigenlijk echt volkomen niet normaal is, maar ja, als hij dat echt wilt nu, dan moet het maar. Ik had eerst voorgesteld dat hij het zou doen, wanneer ik naar IJsland zou gaan. De cursussen duren namelijk allebei drie maanden. Hij vond dat wel een goed idee, dus ik dacht "Pfew opgelost". Toch , gisteren dan gehoord dat hij het echt NU wilt doen, omdat het in de flow zit, en zijn gevoel dat zegt. Nu vind ik het wel erg belangrijk om gevoel te volgen. Maar mijn god. wat een fucking uitdaging. Kan ik dit wel aan?
Hebben thuisblijvers van vriendjes die ineens zijn gaan reizen nog tips? Ik bedoel, zo lang zonder seks (?!!) wtf. Ineens heb ik een Skype relatie!
Ik heb nu 9 maanden een relatie met mijn vriendje. Hij is nu een maandje op vakantie in het Midden Oosten en heeft sinds gisteren dus besloten om daar te blijven voor viereneenhalve maand langer. Zo vreselijk intens is het! Ik heb wel besloten dat ik hem vrij zou laten, en dat hij zijn droom moet verwezenlijken. De plotselingheid en het feit dat ik geen afscheid van hem heb kunnen nemen, wetende dat ik hem zooooo lang neit zou zien plaagt me wel enorm. Want twee weken nadat hij daar klaar is, vertrek ik weer naar IJsland voor 3 maanden.
Ik heb met vlagen een gigantisch gebroken hart, en met vlagen heb ik weer dat ik hem het gun en blij voor hem ben.
Hebben jullie tips met hier mee om gaan ? Ik weet dat dit eigenlijk echt volkomen niet normaal is, maar ja, als hij dat echt wilt nu, dan moet het maar. Ik had eerst voorgesteld dat hij het zou doen, wanneer ik naar IJsland zou gaan. De cursussen duren namelijk allebei drie maanden. Hij vond dat wel een goed idee, dus ik dacht "Pfew opgelost". Toch , gisteren dan gehoord dat hij het echt NU wilt doen, omdat het in de flow zit, en zijn gevoel dat zegt. Nu vind ik het wel erg belangrijk om gevoel te volgen. Maar mijn god. wat een fucking uitdaging. Kan ik dit wel aan?
Hebben thuisblijvers van vriendjes die ineens zijn gaan reizen nog tips? Ik bedoel, zo lang zonder seks (?!!) wtf. Ineens heb ik een Skype relatie!
dinsdag 1 september 2009 om 16:38
dinsdag 1 september 2009 om 16:50
dinsdag 1 september 2009 om 17:00
tsja... in onze verkeringstijd zou dit ook zo maar een actie van mij kunnen zijn geweest. Het is ook anders om als je al op reis bent langer te blijven dan wanneer je eerst naar huis moet en dan nog eens een aaantal maanden gaat. Maar hoewel dit dus zo een actie van mij zou kunnen zijn ben ik toch erg blij met Liko! Het is denk ik ook in welke levensfase je zit en hoe je relatie verder in elkaar zit. Bij ons was het elkaar vrij laten in dit soort dingen een heel groot goed (en nog, al is de bewegingsvrijheid natuurlijk wel minder en moet je veel meer overleggen als je samen een kind hebt). Ik denk niet dat wij van hieruit kunnen zeggen wat wel en niet goed is in dit geval.
Ik zou hem op zijn minst er op aanspreken dat dit nogal onverwacht komt voor je, en aangeven dat je het fijner had gevonden als hij eerder (toen jullie het er over hadden) de knoop had doorgehakt. En voor de rest: zo lang zonder seks overleef je wel hoor Er zijn allerlei manier om het leuk te hebben met jezelf én elkaar te laten weten dat je elkaar mist, ook fysiek....
Ik zou hem op zijn minst er op aanspreken dat dit nogal onverwacht komt voor je, en aangeven dat je het fijner had gevonden als hij eerder (toen jullie het er over hadden) de knoop had doorgehakt. En voor de rest: zo lang zonder seks overleef je wel hoor Er zijn allerlei manier om het leuk te hebben met jezelf én elkaar te laten weten dat je elkaar mist, ook fysiek....
dinsdag 1 september 2009 om 17:14
Als je samen een relatie hebt, dan wil je toch bij elkaar zijn? Dat je dan evengoed een poosje alleen weg gaat, dat moet in goed onderling overleg best mogelijk zijn. Maar als mijn man hetzelfde zou doen als de vriend van TO, dan zou ik mij toch serieus gaan afvragen hoe belangrijk ik voor hem ben en hoe belangrijk onze relatie voor hem is. Ik krijg nou niet direct de indruk dat de relatie voor de vriend van TO op de eerste plaats in het prioriteitenlijstje staat.
dinsdag 1 september 2009 om 17:34
Als t.o. zelf weer terug is van haar reis, hebben zij en haar vriend een relatie van bijna 18 maanden waarvan ze elkaar de helft niet hebben gezien. Lijkt me opnieuw voorstellen als je de eerste avond samen weer in bed stapt. Ik vind het wat anders als je wat langer samen bent en een reis wordt verlengd omdat het zo leuk is (dan nog, in overleg). Maar als je net een relatie hebt van 9 maanden en je bent in die tijd zelfs al gaan samenwonen, vind ik het een erg solistische actie om zonder overleg dermate langer weg te blijven dat het precies aansluit op de reis van je partner en je ziet elkaar daardoor bijna 9 maanden niet. Daar zou niemand mij een plezier mee doen iig.
dinsdag 1 september 2009 om 17:49
dinsdag 1 september 2009 om 19:19
quote:singalala schreef op 01 september 2009 @ 16:50:
Ze wonen samen! Dat lijkt me toch een teken van een serieuze relatie.Dat zou kunnen. Zelf ben ik na één maand samen gaan wonen, meer voor de handigheid enzovoort. Bij ons was er in elk geval geen 'serieus gesprek' aan vooraf gegaan, hebben we ook niet samen een huis gekocht of ingericht (behalve dan hoe dat gewoon na verloop van tijd vanzelf gaat) en hadden we niet het idee dat we samen een nieuwe stap in ons leven gingen zetten. Zes jaar later ben ik nog steeds met dezelfde man trouwens.
Ze wonen samen! Dat lijkt me toch een teken van een serieuze relatie.Dat zou kunnen. Zelf ben ik na één maand samen gaan wonen, meer voor de handigheid enzovoort. Bij ons was er in elk geval geen 'serieus gesprek' aan vooraf gegaan, hebben we ook niet samen een huis gekocht of ingericht (behalve dan hoe dat gewoon na verloop van tijd vanzelf gaat) en hadden we niet het idee dat we samen een nieuwe stap in ons leven gingen zetten. Zes jaar later ben ik nog steeds met dezelfde man trouwens.
dinsdag 1 september 2009 om 19:33
quote:Lika schreef op 01 september 2009 @ 17:00:
Ik denk niet dat wij van hieruit kunnen zeggen wat wel en niet goed is in dit geval.
Het feit dat TO hier mee zit en niet één maar zelfs 2 topics over opent geeft al aan dat het niet goed zit. Al zouden de meesten hier niet anders mee omgaan, dan nog blijft het duidelijk dat het bij TO niet goed zit, anders had zij hier ook geen problemen mee gehad.
Ik denk niet dat wij van hieruit kunnen zeggen wat wel en niet goed is in dit geval.
Het feit dat TO hier mee zit en niet één maar zelfs 2 topics over opent geeft al aan dat het niet goed zit. Al zouden de meesten hier niet anders mee omgaan, dan nog blijft het duidelijk dat het bij TO niet goed zit, anders had zij hier ook geen problemen mee gehad.
dinsdag 1 september 2009 om 20:04
Wow, zoveel mensen gereageerd. Fijn om zoveel verschillende perspectieven te horen.
Ik heb een tweede topic geopend omdat het naar mijn idee nu over iets anders gaat dan daarvoor, ik was al best wel helder over hoe ik mijn onafhankelijkheid terug kon vinden, dit hoort niet echt bij "hoe kom ik van afhankelijksheidsgevoelens af" maar meer bij "moet ik dit pikken?"
Hij zegt dat hij onze relatie wel heel erg belangrijk vindt, maar hij is de soort persoon om dit soort dingen te doen. Hij is inderdaad een beetje egoïstisch (of heel erg), en kinderlijk enthousiast, en dat bewonder ik over het algemeen wel in hem, maar onze relatie is zó kort en hij heeft deze beslissing zo abrupt gemaakt dat ik het ontzettend moeilijk vindt. We hebben samen al veel meegemaakt, hij woont al sinds het begin van onze relatie bij mij, in een klein kamertje eerst met zijn tweeën en nu zijn we net samen in een groot huis in Amsterdam gaan samenwonen. Dat ging altijd best wle goed en natuurlijk. ik kan er wel gratis wonen, dus het is niet dat ik ineens dubbele huur hoef te betalen.
Wat ik me afvraag is het volgende: Is dit iets wat ik moet pikken? Want als ik het heel spiritueel, liefdevol, positief bekijk, dan kan ik zien wat ik er van kan leren, hoe ik er sterker door kan worden, hoe het beter kan zijn voor de relatie uiteindelijk en ik kan mezelf wijsmaken dat hij niet anders kan, ik vind het wel belangrijk als mensen hun intuitie en gevoel volgen, MAAR wel met gezond verstand en rekening houdend met andere mensen! Maar het is een feit dat hij INDERDAAD geen vraag er van heeft gemaakt, maar een mededeling. Eerst "Ik wil dit doen" en toen nadat hij eerst zei, "Ik kom terug", ineens weer "Ik blijf toch hier"... Wat een gvd emotionele rollercoaster!
En hij wilt dus inderdaad ook niet eens afscheid nemen, even terugkomen en dan weer gaan (ik heb aangeboden om zelfs de ticket voor hem te betalen!!! zodat we elkaar gewoon goed gedag konden zeggen voordat we elkaar zo achterlijk lang niet zien).. De cursus begint namelijk pas over 3 weken!!!!! en hij zou morgen eigenlijk terugkomen.
Dus de menselijke kant van mij is wel gewoon hartstikke gekwetst, want ik vind het niet van respect betonen aan onze relatie dat hij zomaar dat ineens doet, voor zo'n gigantisch lange tijd.
Hij WILT niet op bezoek komen, zefls al heeft hij een weekje vakantie wilt hij daar blijven om rond te reizen. Ik kan ook neit op bezoek komen vanwege continu doorlopende colleges , en ik weet ook neit ofi k dat wel wil. En in IJsland kan hij misschien wel op bezoek komen. als we dan nog iets hebben.
Dus de paradox lijkt er in te zitten dat hij wel zegt dat hij ontzettend veel van me houdt, dat hij met mij verder wilt, dat er echt geen andere vrouw in het spel zit en zegt dat hij onze relatie erg belangrijk vindt. Maar hij maakt wel deze compleet drasische beslissing zonder met mij te overleggen, in real life, gewoon via skype, en is niet bereid de minste concessies aan zijn plan en gevoel te doen.
Wil ik wel een man die dat soort drastische beslissingen maakt, zonder ENIGE compromis of concessie? Ik ben zelfs zwanger van hem geweest, ben daar niet mee doorgegaan, en dat was deze lente. Ik ben , als hij dit soort dingen doet, heel blij dat ik het kind niet heb gehouden, want dan zit je maar met de gebakken peren!
Ik ken hem inmiddels al een jaar en een paar maanden. een vriendin van ons allebei zegt dat dit typisch hem is, tja. Moet ik daar nou mee verder willen?
In ieder geval heel erg bedankt voor alle comments.
Maze, ik begrijp jouw punt wel, dat je elkaar vrij moet laten, alleen ik ben gewoon ook bang áls ik later een gezin heb dat ik dan weer met dit soort achterlijke drastische kattensprongen moet omgaan.
Dus ja, mijn hart is compleet verwoest, ik ben namelijk wél hartstikke verliefd op die jongen, maar ja, ik denk dat de enige logische optie is om gewoon door te gaan met mijn leven, me niet gebonden te voelen door hem (Dat doet hij namelijk OOK NIET) en mezelf maar erg goed te vermaken de komende tijd. En als hij terug komt, dat we dan weer zien, tja, wat gaan we doen.
Ik wil het liefst wel een relatie waarin ik mij veilig voel en geborgen, en niet steeds zulke onverwachte beslissingen hoef te verwerken. (En hij heeft wel vaker dit soort wilde plannen gehad, als alles op school of met mij even niet zo goed ging "Oh ik ga naar Verweggistan voor twee maanden") Dat is ook een van de dingen waar we het over hebben gehad, dat hij steeds zin had om "weg te gaan" , in plaats van de confrontatie aan te gaan. En daarnaast is hij wél heel lief en toegewijd. Gvd. Want hij heeft veel tijd op Skype gespendeerd, tranen en al, om het met mij te bespreken.
maar ik snap het gewoon niet, zou zelf zoiets nooit doen!
Ik heb een tweede topic geopend omdat het naar mijn idee nu over iets anders gaat dan daarvoor, ik was al best wel helder over hoe ik mijn onafhankelijkheid terug kon vinden, dit hoort niet echt bij "hoe kom ik van afhankelijksheidsgevoelens af" maar meer bij "moet ik dit pikken?"
Hij zegt dat hij onze relatie wel heel erg belangrijk vindt, maar hij is de soort persoon om dit soort dingen te doen. Hij is inderdaad een beetje egoïstisch (of heel erg), en kinderlijk enthousiast, en dat bewonder ik over het algemeen wel in hem, maar onze relatie is zó kort en hij heeft deze beslissing zo abrupt gemaakt dat ik het ontzettend moeilijk vindt. We hebben samen al veel meegemaakt, hij woont al sinds het begin van onze relatie bij mij, in een klein kamertje eerst met zijn tweeën en nu zijn we net samen in een groot huis in Amsterdam gaan samenwonen. Dat ging altijd best wle goed en natuurlijk. ik kan er wel gratis wonen, dus het is niet dat ik ineens dubbele huur hoef te betalen.
Wat ik me afvraag is het volgende: Is dit iets wat ik moet pikken? Want als ik het heel spiritueel, liefdevol, positief bekijk, dan kan ik zien wat ik er van kan leren, hoe ik er sterker door kan worden, hoe het beter kan zijn voor de relatie uiteindelijk en ik kan mezelf wijsmaken dat hij niet anders kan, ik vind het wel belangrijk als mensen hun intuitie en gevoel volgen, MAAR wel met gezond verstand en rekening houdend met andere mensen! Maar het is een feit dat hij INDERDAAD geen vraag er van heeft gemaakt, maar een mededeling. Eerst "Ik wil dit doen" en toen nadat hij eerst zei, "Ik kom terug", ineens weer "Ik blijf toch hier"... Wat een gvd emotionele rollercoaster!
En hij wilt dus inderdaad ook niet eens afscheid nemen, even terugkomen en dan weer gaan (ik heb aangeboden om zelfs de ticket voor hem te betalen!!! zodat we elkaar gewoon goed gedag konden zeggen voordat we elkaar zo achterlijk lang niet zien).. De cursus begint namelijk pas over 3 weken!!!!! en hij zou morgen eigenlijk terugkomen.
Dus de menselijke kant van mij is wel gewoon hartstikke gekwetst, want ik vind het niet van respect betonen aan onze relatie dat hij zomaar dat ineens doet, voor zo'n gigantisch lange tijd.
Hij WILT niet op bezoek komen, zefls al heeft hij een weekje vakantie wilt hij daar blijven om rond te reizen. Ik kan ook neit op bezoek komen vanwege continu doorlopende colleges , en ik weet ook neit ofi k dat wel wil. En in IJsland kan hij misschien wel op bezoek komen. als we dan nog iets hebben.
Dus de paradox lijkt er in te zitten dat hij wel zegt dat hij ontzettend veel van me houdt, dat hij met mij verder wilt, dat er echt geen andere vrouw in het spel zit en zegt dat hij onze relatie erg belangrijk vindt. Maar hij maakt wel deze compleet drasische beslissing zonder met mij te overleggen, in real life, gewoon via skype, en is niet bereid de minste concessies aan zijn plan en gevoel te doen.
Wil ik wel een man die dat soort drastische beslissingen maakt, zonder ENIGE compromis of concessie? Ik ben zelfs zwanger van hem geweest, ben daar niet mee doorgegaan, en dat was deze lente. Ik ben , als hij dit soort dingen doet, heel blij dat ik het kind niet heb gehouden, want dan zit je maar met de gebakken peren!
Ik ken hem inmiddels al een jaar en een paar maanden. een vriendin van ons allebei zegt dat dit typisch hem is, tja. Moet ik daar nou mee verder willen?
In ieder geval heel erg bedankt voor alle comments.
Maze, ik begrijp jouw punt wel, dat je elkaar vrij moet laten, alleen ik ben gewoon ook bang áls ik later een gezin heb dat ik dan weer met dit soort achterlijke drastische kattensprongen moet omgaan.
Dus ja, mijn hart is compleet verwoest, ik ben namelijk wél hartstikke verliefd op die jongen, maar ja, ik denk dat de enige logische optie is om gewoon door te gaan met mijn leven, me niet gebonden te voelen door hem (Dat doet hij namelijk OOK NIET) en mezelf maar erg goed te vermaken de komende tijd. En als hij terug komt, dat we dan weer zien, tja, wat gaan we doen.
Ik wil het liefst wel een relatie waarin ik mij veilig voel en geborgen, en niet steeds zulke onverwachte beslissingen hoef te verwerken. (En hij heeft wel vaker dit soort wilde plannen gehad, als alles op school of met mij even niet zo goed ging "Oh ik ga naar Verweggistan voor twee maanden") Dat is ook een van de dingen waar we het over hebben gehad, dat hij steeds zin had om "weg te gaan" , in plaats van de confrontatie aan te gaan. En daarnaast is hij wél heel lief en toegewijd. Gvd. Want hij heeft veel tijd op Skype gespendeerd, tranen en al, om het met mij te bespreken.
maar ik snap het gewoon niet, zou zelf zoiets nooit doen!
dinsdag 1 september 2009 om 20:05
Nou, dan kopieer ik mijn reactie uit het andere topic wel even hier naartoe (lekker handig zo!!):
Ja daaaag. Eerst zeg je: nee schatje, ik wil dat je gelukkig bent, je moet je hart volgen, echt, ik red me wel. Ik was onzeker maar voel me nu beter. Lieffie, het is JOUW beslissing. Ik steun je.
etc.
En dan besluit ie te blijven: WAAAT? Hoe haal je het in je hoofd?! Waarom pas je je gvd niet aan mij aan? Ik maak het uit!
maw: TO heeft hem zelf verdreven.
Ja daaaag. Eerst zeg je: nee schatje, ik wil dat je gelukkig bent, je moet je hart volgen, echt, ik red me wel. Ik was onzeker maar voel me nu beter. Lieffie, het is JOUW beslissing. Ik steun je.
etc.
En dan besluit ie te blijven: WAAAT? Hoe haal je het in je hoofd?! Waarom pas je je gvd niet aan mij aan? Ik maak het uit!
maw: TO heeft hem zelf verdreven.
dinsdag 1 september 2009 om 20:07
quote:fleurtje schreef op 01 september 2009 @ 17:49:
[...]
Waarom snapt niemand toch dat je smileys ook kan 'schrijven'???
of: = X - D (maar dan zonder spaties)
Jaaah, dat weet ik wel!
Maar ik dacht dat je ook zonder de smiley de toon van mijn post wel kon 'proeven'.
En bij het schrijven van de smileys heb ik telkens een probleem. Deze: heeft namelijk geen neus en deze: wel. En dat haal ik steeds door elkaar, zodat je dit krijgt
en 
[...]
Waarom snapt niemand toch dat je smileys ook kan 'schrijven'???
of: = X - D (maar dan zonder spaties)
Jaaah, dat weet ik wel!
Maar ik dacht dat je ook zonder de smiley de toon van mijn post wel kon 'proeven'.
En bij het schrijven van de smileys heb ik telkens een probleem. Deze: heeft namelijk geen neus en deze: wel. En dat haal ik steeds door elkaar, zodat je dit krijgt
en
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
dinsdag 1 september 2009 om 20:13
Ik zie hier ook geen 2 verschillende problemen in. Wel 1 gigantisch probleem, maar daar kun je alleen zelf mee aan de slag door te zorgen dat jij weer onafhankelijk van hem je leven leeft. Wat hierbij helpt is het besef dat hij dat ook doet. Hij leeft zijn leven alsof jij niet in zijn leven bent. Dat maakt het toch een stuk makkelijker denk je ook niet Seraya?
dinsdag 1 september 2009 om 20:13
@TO: Dit gedrag hoort kennelijk bij hem. Wil jij een relatie met een jongen die zich zo gedraagt?
Misschien heeft hij je niet bij de keuze willen betrekken, omdat het dan een nog moeilijkere keuze zou worden. Hij heeft kennelijk eerst zelf een besluit genomen en daarna jou 'op de hoogte gebracht'.
Het hangt er vanaf wat voor soort vriend je wilt (Los van dat ik dit te ver vindt gaan hoor). Wil je iemand die vaak bij jou is, veel overlegt, misschien wat voorspelbaar is af en toe?
Of houd je van dit soort rare bokkensprongen en doe je zelf ook wel eens iets onvoorspelbaars?
Lijkt me trouwens heel kut - mocht je besluiten te stoppen met deze relatie - dat je nooit een fatsoenlijk afscheid hebt.
Succes met je afwegingen.
Misschien heeft hij je niet bij de keuze willen betrekken, omdat het dan een nog moeilijkere keuze zou worden. Hij heeft kennelijk eerst zelf een besluit genomen en daarna jou 'op de hoogte gebracht'.
Het hangt er vanaf wat voor soort vriend je wilt (Los van dat ik dit te ver vindt gaan hoor). Wil je iemand die vaak bij jou is, veel overlegt, misschien wat voorspelbaar is af en toe?
Of houd je van dit soort rare bokkensprongen en doe je zelf ook wel eens iets onvoorspelbaars?
Lijkt me trouwens heel kut - mocht je besluiten te stoppen met deze relatie - dat je nooit een fatsoenlijk afscheid hebt.
Succes met je afwegingen.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
dinsdag 1 september 2009 om 20:15
tegen emaille:
ja natuurlijk, als je zo lang een relatie hebt en van elkaar houdt, verliefd bent op elkaar, kan je neit van de ene op de andere dag compleet onafhankelijk zijn van elkaar. Loslaten is iets wat je moet leren, vooral als je zo jong bent als ik ! Ik ben wel meer er achtergekomen dat ik het kán onafhankelijk zijn, en dat is iets wat ik moet gaan oefenen. Kennelijk in extremo!
Ik heb hem trouwens niet gezegd dat ik het uitmaak, ik heb alleen gezegd dat ik het ontzettend klote vindt en pijnlijk, etc. Maar uiteindelijk heb ik ook dat eerste gezegd , liefje ik steun je beslissing, doe wat je wilt. Alleen wel gevraagd of hij één concessie aan me wilde maken, dus dat hij een degelijk afscheid neemt van me, maar dat wilde hij dan OOK niet.
Plus, ik ben samen met hem door een hele moeilijke periode gegaan, met een abortus ook, en dat was fucking heftig, waardoor ik inderdaad even wat afhankelijker van hem me ben gaan voelen. Maar ja, daar ben ik gewoon bereid om aan te werken, dus dat hij me dan zo linea recta in de steek zou laten als ik even iets te afhankelijk wordt vind ik ook belachelijk
ja natuurlijk, als je zo lang een relatie hebt en van elkaar houdt, verliefd bent op elkaar, kan je neit van de ene op de andere dag compleet onafhankelijk zijn van elkaar. Loslaten is iets wat je moet leren, vooral als je zo jong bent als ik ! Ik ben wel meer er achtergekomen dat ik het kán onafhankelijk zijn, en dat is iets wat ik moet gaan oefenen. Kennelijk in extremo!
Ik heb hem trouwens niet gezegd dat ik het uitmaak, ik heb alleen gezegd dat ik het ontzettend klote vindt en pijnlijk, etc. Maar uiteindelijk heb ik ook dat eerste gezegd , liefje ik steun je beslissing, doe wat je wilt. Alleen wel gevraagd of hij één concessie aan me wilde maken, dus dat hij een degelijk afscheid neemt van me, maar dat wilde hij dan OOK niet.
Plus, ik ben samen met hem door een hele moeilijke periode gegaan, met een abortus ook, en dat was fucking heftig, waardoor ik inderdaad even wat afhankelijker van hem me ben gaan voelen. Maar ja, daar ben ik gewoon bereid om aan te werken, dus dat hij me dan zo linea recta in de steek zou laten als ik even iets te afhankelijk wordt vind ik ook belachelijk
dinsdag 1 september 2009 om 20:18
quote:Madhe schreef op 01 september 2009 @ 20:13:
Ik zie hier ook geen 2 verschillende problemen in. Wel 1 gigantisch probleem, maar daar kun je alleen zelf mee aan de slag door te zorgen dat jij weer onafhankelijk van hem je leven leeft. Wat hierbij helpt is het besef dat hij dat ook doet. Hij leeft zijn leven alsof jij niet in zijn leven bent. Dat maakt het toch een stuk makkelijker denk je ook niet Seraya?Ja dat is wel waar. Dat voelt ook wel goed. Ik kan zelf beter ook leven alsof hij niet in mijn leven is. (wat hij ook niet is, fysiek iig)
Ik zie hier ook geen 2 verschillende problemen in. Wel 1 gigantisch probleem, maar daar kun je alleen zelf mee aan de slag door te zorgen dat jij weer onafhankelijk van hem je leven leeft. Wat hierbij helpt is het besef dat hij dat ook doet. Hij leeft zijn leven alsof jij niet in zijn leven bent. Dat maakt het toch een stuk makkelijker denk je ook niet Seraya?Ja dat is wel waar. Dat voelt ook wel goed. Ik kan zelf beter ook leven alsof hij niet in mijn leven is. (wat hij ook niet is, fysiek iig)
dinsdag 1 september 2009 om 20:20
Tja Seraya, als dit "typisch hem" is... Ik vind zijn gedrag gewoon asociaal. Ik zou ontzettend pissed off zijn en denken dat de relatie voor hem minder betekent dan voor hem. Zeker als je al dingen hebt aangeboden om zijn ticket naar huis te betalen (zie je andere topic) en hij dat niet aanneemt.
Een paar maanden op vakantie of op stage zijn is niet het punt, wel eenzijdig het besluit nemen om dingen te verlengen. DAT DOE JE NIET in een relatie.
Een paar maanden op vakantie of op stage zijn is niet het punt, wel eenzijdig het besluit nemen om dingen te verlengen. DAT DOE JE NIET in een relatie.
We dont make mistakes here, we just have happy accidents. We want happy, happy paintings. If you want sad things, watch the news. Everything is possible here. This is your little universe -Bob Ross
dinsdag 1 september 2009 om 20:20
Sja, dat 'even iets te afhankelijk' heeft hem misschien wel aan het denken gezet. Zoals ik in je andere topic al zei, ik was gillend weggerend van je gedrag. Misschien je vriend ook.
Wat is trouwens een 'degelijk afscheid'? Dat ie van de andere kant van de wereld even hierheen reist om je een dikke pakkerd te geven om gelijk weer te vertrekken? Denk je niet dat je daar missch te veel waarde aan hecht? Of dat het toch om iets anders draait..?
Wat is trouwens een 'degelijk afscheid'? Dat ie van de andere kant van de wereld even hierheen reist om je een dikke pakkerd te geven om gelijk weer te vertrekken? Denk je niet dat je daar missch te veel waarde aan hecht? Of dat het toch om iets anders draait..?
dinsdag 1 september 2009 om 20:29
aan emaille,
ja waarschijnlijk draait het erom dat ik gewoon wil dat hij iets doet wat ik wil, om aan te geven dat hij wél echt van me houdt.
tja, nou mijn vriendje is ook best afhankelijk van mij geweest hoor, en daar was hij zelf ook bang van om dat te zijn.
sommige mensen (misschien jij ook) kunnen sowieso niet tegen hechte relaties, omdat je dan inderdaad met gevoelens en ideeën dat je afhankelijk bent geconfronteerd wordt, maar ik geloof wel heel erg in aan jezelf werken, en met elkaar geduld hebben in ene relatie. dus ja, het feit dat ik nu eenmaal dat gevoel heb gehad, ja tuurlijk is dat vervelend voor hem, en ik snap ook best dat hij dat niet zo leuk vindt, maar als je wel van elkaar houdt en bereid bent om van elkaar te leren, dan kan hij daar best ook begrip voor opbrengen. (wat hij ook doet) VOORAL als ik weet dat ik inderdaad zelf ook iets moet veranderen, en me meer op mijn eigen leven moet focussen. hij bewondert dat dan weer juist heel erg aan mij, dat ik dan ook wel weer verder kom en niet blijf steken in zo'n idee.
Al met al waardeer ik inderdaad wel een vriend die af en toe een beetje onvoorspelbaar is, want ik ben zelf eigenlijk ook hartstikke snel uitgekeken op een hele trouwe, saaie jongen die me niet uitdaagt. Dit is gewoon wel iets te veel for comfort, maar misschien is die comfortzone wel niet zo erg om te overschrijden. Juist om onafhankelijker te worden.
Dus hem loslaten en me echt op mijn eigen leven focussen, omdat hij dat ook doet en vervolgens dan wel weer zien waar het schip strandt. Dat lijkt me nu de beste oplossing
ja waarschijnlijk draait het erom dat ik gewoon wil dat hij iets doet wat ik wil, om aan te geven dat hij wél echt van me houdt.
tja, nou mijn vriendje is ook best afhankelijk van mij geweest hoor, en daar was hij zelf ook bang van om dat te zijn.
sommige mensen (misschien jij ook) kunnen sowieso niet tegen hechte relaties, omdat je dan inderdaad met gevoelens en ideeën dat je afhankelijk bent geconfronteerd wordt, maar ik geloof wel heel erg in aan jezelf werken, en met elkaar geduld hebben in ene relatie. dus ja, het feit dat ik nu eenmaal dat gevoel heb gehad, ja tuurlijk is dat vervelend voor hem, en ik snap ook best dat hij dat niet zo leuk vindt, maar als je wel van elkaar houdt en bereid bent om van elkaar te leren, dan kan hij daar best ook begrip voor opbrengen. (wat hij ook doet) VOORAL als ik weet dat ik inderdaad zelf ook iets moet veranderen, en me meer op mijn eigen leven moet focussen. hij bewondert dat dan weer juist heel erg aan mij, dat ik dan ook wel weer verder kom en niet blijf steken in zo'n idee.
Al met al waardeer ik inderdaad wel een vriend die af en toe een beetje onvoorspelbaar is, want ik ben zelf eigenlijk ook hartstikke snel uitgekeken op een hele trouwe, saaie jongen die me niet uitdaagt. Dit is gewoon wel iets te veel for comfort, maar misschien is die comfortzone wel niet zo erg om te overschrijden. Juist om onafhankelijker te worden.
Dus hem loslaten en me echt op mijn eigen leven focussen, omdat hij dat ook doet en vervolgens dan wel weer zien waar het schip strandt. Dat lijkt me nu de beste oplossing
dinsdag 1 september 2009 om 20:32
quote:Seraya schreef op 01 september 2009 @ 20:04:
Wow, zoveel mensen gereageerd. Fijn om zoveel verschillende perspectieven te horen.
Ik heb een tweede topic geopend omdat het naar mijn idee nu over iets anders gaat dan daarvoor, ik was al best wel helder over hoe ik mijn onafhankelijkheid terug kon vinden, dit hoort niet echt bij "hoe kom ik van afhankelijksheidsgevoelens af" maar meer bij "moet ik dit pikken?"
Hij zegt dat hij onze relatie wel heel erg belangrijk vindt, maar hij is de soort persoon om dit soort dingen te doen. Hij is inderdaad een beetje egoïstisch (of heel erg), en kinderlijk enthousiast, en dat bewonder ik over het algemeen wel in hem, maar onze relatie is zó kort en hij heeft deze beslissing zo abrupt gemaakt dat ik het ontzettend moeilijk vindt. We hebben samen al veel meegemaakt, hij woont al sinds het begin van onze relatie bij mij, in een klein kamertje eerst met zijn tweeën en nu zijn we net samen in een groot huis in Amsterdam gaan samenwonen. Dat ging altijd best wle goed en natuurlijk. ik kan er wel gratis wonen, dus het is niet dat ik ineens dubbele huur hoef te betalen.
Wat ik me afvraag is het volgende: Is dit iets wat ik moet pikken? Want als ik het heel spiritueel, liefdevol, positief bekijk, dan kan ik zien wat ik er van kan leren, hoe ik er sterker door kan worden, hoe het beter kan zijn voor de relatie uiteindelijk en ik kan mezelf wijsmaken dat hij niet anders kan, ik vind het wel belangrijk als mensen hun intuitie en gevoel volgen, MAAR wel met gezond verstand en rekening houdend met andere mensen! Maar het is een feit dat hij INDERDAAD geen vraag er van heeft gemaakt, maar een mededeling. Eerst "Ik wil dit doen" en toen nadat hij eerst zei, "Ik kom terug", ineens weer "Ik blijf toch hier"... Wat een gvd emotionele rollercoaster!
En hij wilt dus inderdaad ook niet eens afscheid nemen, even terugkomen en dan weer gaan (ik heb aangeboden om zelfs de ticket voor hem te betalen!!! zodat we elkaar gewoon goed gedag konden zeggen voordat we elkaar zo achterlijk lang niet zien).. De cursus begint namelijk pas over 3 weken!!!!! en hij zou morgen eigenlijk terugkomen.
Dus de menselijke kant van mij is wel gewoon hartstikke gekwetst, want ik vind het niet van respect betonen aan onze relatie dat hij zomaar dat ineens doet, voor zo'n gigantisch lange tijd.
Hij WILT niet op bezoek komen, zefls al heeft hij een weekje vakantie wilt hij daar blijven om rond te reizen. Ik kan ook neit op bezoek komen vanwege continu doorlopende colleges , en ik weet ook neit ofi k dat wel wil. En in IJsland kan hij misschien wel op bezoek komen. als we dan nog iets hebben.
Dus de paradox lijkt er in te zitten dat hij wel zegt dat hij ontzettend veel van me houdt, dat hij met mij verder wilt, dat er echt geen andere vrouw in het spel zit en zegt dat hij onze relatie erg belangrijk vindt. Maar hij maakt wel deze compleet drasische beslissing zonder met mij te overleggen, in real life, gewoon via skype, en is niet bereid de minste concessies aan zijn plan en gevoel te doen.
Wil ik wel een man die dat soort drastische beslissingen maakt, zonder ENIGE compromis of concessie? Ik ben zelfs zwanger van hem geweest, ben daar niet mee doorgegaan, en dat was deze lente. Ik ben , als hij dit soort dingen doet, heel blij dat ik het kind niet heb gehouden, want dan zit je maar met de gebakken peren!
Ik ken hem inmiddels al een jaar en een paar maanden. een vriendin van ons allebei zegt dat dit typisch hem is, tja. Moet ik daar nou mee verder willen?
In ieder geval heel erg bedankt voor alle comments.
Maze, ik begrijp jouw punt wel, dat je elkaar vrij moet laten, alleen ik ben gewoon ook bang áls ik later een gezin heb dat ik dan weer met dit soort achterlijke drastische kattensprongen moet omgaan.
Dus ja, mijn hart is compleet verwoest, ik ben namelijk wél hartstikke verliefd op die jongen, maar ja, ik denk dat de enige logische optie is om gewoon door te gaan met mijn leven, me niet gebonden te voelen door hem (Dat doet hij namelijk OOK NIET) en mezelf maar erg goed te vermaken de komende tijd. En als hij terug komt, dat we dan weer zien, tja, wat gaan we doen.
Ik wil het liefst wel een relatie waarin ik mij veilig voel en geborgen, en niet steeds zulke onverwachte beslissingen hoef te verwerken. (En hij heeft wel vaker dit soort wilde plannen gehad, als alles op school of met mij even niet zo goed ging "Oh ik ga naar Verweggistan voor twee maanden") Dat is ook een van de dingen waar we het over hebben gehad, dat hij steeds zin had om "weg te gaan" , in plaats van de confrontatie aan te gaan. En daarnaast is hij wél heel lief en toegewijd. Gvd. Want hij heeft veel tijd op Skype gespendeerd, tranen en al, om het met mij te bespreken.
maar ik snap het gewoon niet, zou zelf zoiets nooit doen!Hoe moet ik me dat voorstellen? Spiritueel groeien in een relatie terwijl je in feite niets meer dan voormalige voordeurdelers bent? Samenwonen en op hetzelfde adres wonen zijn twee verschillende dingen. En waarom betaal je niet gewoon mee aan de huur of de hypotheek? Als je dan toch zo graag onafhankelijk wilt zijn dan zou ik daar eens mee beginnen.
Wow, zoveel mensen gereageerd. Fijn om zoveel verschillende perspectieven te horen.
Ik heb een tweede topic geopend omdat het naar mijn idee nu over iets anders gaat dan daarvoor, ik was al best wel helder over hoe ik mijn onafhankelijkheid terug kon vinden, dit hoort niet echt bij "hoe kom ik van afhankelijksheidsgevoelens af" maar meer bij "moet ik dit pikken?"
Hij zegt dat hij onze relatie wel heel erg belangrijk vindt, maar hij is de soort persoon om dit soort dingen te doen. Hij is inderdaad een beetje egoïstisch (of heel erg), en kinderlijk enthousiast, en dat bewonder ik over het algemeen wel in hem, maar onze relatie is zó kort en hij heeft deze beslissing zo abrupt gemaakt dat ik het ontzettend moeilijk vindt. We hebben samen al veel meegemaakt, hij woont al sinds het begin van onze relatie bij mij, in een klein kamertje eerst met zijn tweeën en nu zijn we net samen in een groot huis in Amsterdam gaan samenwonen. Dat ging altijd best wle goed en natuurlijk. ik kan er wel gratis wonen, dus het is niet dat ik ineens dubbele huur hoef te betalen.
Wat ik me afvraag is het volgende: Is dit iets wat ik moet pikken? Want als ik het heel spiritueel, liefdevol, positief bekijk, dan kan ik zien wat ik er van kan leren, hoe ik er sterker door kan worden, hoe het beter kan zijn voor de relatie uiteindelijk en ik kan mezelf wijsmaken dat hij niet anders kan, ik vind het wel belangrijk als mensen hun intuitie en gevoel volgen, MAAR wel met gezond verstand en rekening houdend met andere mensen! Maar het is een feit dat hij INDERDAAD geen vraag er van heeft gemaakt, maar een mededeling. Eerst "Ik wil dit doen" en toen nadat hij eerst zei, "Ik kom terug", ineens weer "Ik blijf toch hier"... Wat een gvd emotionele rollercoaster!
En hij wilt dus inderdaad ook niet eens afscheid nemen, even terugkomen en dan weer gaan (ik heb aangeboden om zelfs de ticket voor hem te betalen!!! zodat we elkaar gewoon goed gedag konden zeggen voordat we elkaar zo achterlijk lang niet zien).. De cursus begint namelijk pas over 3 weken!!!!! en hij zou morgen eigenlijk terugkomen.
Dus de menselijke kant van mij is wel gewoon hartstikke gekwetst, want ik vind het niet van respect betonen aan onze relatie dat hij zomaar dat ineens doet, voor zo'n gigantisch lange tijd.
Hij WILT niet op bezoek komen, zefls al heeft hij een weekje vakantie wilt hij daar blijven om rond te reizen. Ik kan ook neit op bezoek komen vanwege continu doorlopende colleges , en ik weet ook neit ofi k dat wel wil. En in IJsland kan hij misschien wel op bezoek komen. als we dan nog iets hebben.
Dus de paradox lijkt er in te zitten dat hij wel zegt dat hij ontzettend veel van me houdt, dat hij met mij verder wilt, dat er echt geen andere vrouw in het spel zit en zegt dat hij onze relatie erg belangrijk vindt. Maar hij maakt wel deze compleet drasische beslissing zonder met mij te overleggen, in real life, gewoon via skype, en is niet bereid de minste concessies aan zijn plan en gevoel te doen.
Wil ik wel een man die dat soort drastische beslissingen maakt, zonder ENIGE compromis of concessie? Ik ben zelfs zwanger van hem geweest, ben daar niet mee doorgegaan, en dat was deze lente. Ik ben , als hij dit soort dingen doet, heel blij dat ik het kind niet heb gehouden, want dan zit je maar met de gebakken peren!
Ik ken hem inmiddels al een jaar en een paar maanden. een vriendin van ons allebei zegt dat dit typisch hem is, tja. Moet ik daar nou mee verder willen?
In ieder geval heel erg bedankt voor alle comments.
Maze, ik begrijp jouw punt wel, dat je elkaar vrij moet laten, alleen ik ben gewoon ook bang áls ik later een gezin heb dat ik dan weer met dit soort achterlijke drastische kattensprongen moet omgaan.
Dus ja, mijn hart is compleet verwoest, ik ben namelijk wél hartstikke verliefd op die jongen, maar ja, ik denk dat de enige logische optie is om gewoon door te gaan met mijn leven, me niet gebonden te voelen door hem (Dat doet hij namelijk OOK NIET) en mezelf maar erg goed te vermaken de komende tijd. En als hij terug komt, dat we dan weer zien, tja, wat gaan we doen.
Ik wil het liefst wel een relatie waarin ik mij veilig voel en geborgen, en niet steeds zulke onverwachte beslissingen hoef te verwerken. (En hij heeft wel vaker dit soort wilde plannen gehad, als alles op school of met mij even niet zo goed ging "Oh ik ga naar Verweggistan voor twee maanden") Dat is ook een van de dingen waar we het over hebben gehad, dat hij steeds zin had om "weg te gaan" , in plaats van de confrontatie aan te gaan. En daarnaast is hij wél heel lief en toegewijd. Gvd. Want hij heeft veel tijd op Skype gespendeerd, tranen en al, om het met mij te bespreken.
maar ik snap het gewoon niet, zou zelf zoiets nooit doen!Hoe moet ik me dat voorstellen? Spiritueel groeien in een relatie terwijl je in feite niets meer dan voormalige voordeurdelers bent? Samenwonen en op hetzelfde adres wonen zijn twee verschillende dingen. En waarom betaal je niet gewoon mee aan de huur of de hypotheek? Als je dan toch zo graag onafhankelijk wilt zijn dan zou ik daar eens mee beginnen.
dinsdag 1 september 2009 om 20:34
quote:Tia Dalma schreef op 01 september 2009 @ 13:33:
[...]
Beter gaat ie dat gewoon dan netjes tegen TO zeggen in plaats van gewoon weg te blijven.
en hier ben ik het ook helemaal mee eens. Dat was dus ook aanvankelijk wel het geval dat hij zich ook neit zo lekker voelde over onze relatie, maar daar hebben we wel doorheen gepraat zeg maar en nu wilt hij het dus vooral (alleen?) doen omdat hij het gevoel heeft dat hij het nu moet doen, omdat het zijn ambitie, zijn passie is.
God ja, ik hou hartstikke veel van passionele jongens. pff, maar ja, op een iets minder abrupte manier zou héél fijn zijn.
[...]
Beter gaat ie dat gewoon dan netjes tegen TO zeggen in plaats van gewoon weg te blijven.
en hier ben ik het ook helemaal mee eens. Dat was dus ook aanvankelijk wel het geval dat hij zich ook neit zo lekker voelde over onze relatie, maar daar hebben we wel doorheen gepraat zeg maar en nu wilt hij het dus vooral (alleen?) doen omdat hij het gevoel heeft dat hij het nu moet doen, omdat het zijn ambitie, zijn passie is.
God ja, ik hou hartstikke veel van passionele jongens. pff, maar ja, op een iets minder abrupte manier zou héél fijn zijn.
dinsdag 1 september 2009 om 20:37
quote:wuiles schreef op 01 september 2009 @ 20:32:
[...]
Hoe moet ik me dat voorstellen? Spiritueel groeien in een relatie terwijl je in feite niets meer dan voormalige voordeurdelers bent? Samenwonen en op hetzelfde adres wonen zijn twee verschillende dingen. En waarom betaal je niet gewoon mee aan de huur of de hypotheek? Als je dan toch zo graag onafhankelijk wilt zijn dan zou ik daar eens mee beginnen.
Het huis is van MIJ, van de familie, dus het is een gunst aan hem dat hij er sowieso mag wonen. Financieel en al die zaken ben ik totaal niet afhankelijk van hem, ik heb gewoon mijn eigen geld en mijn eigen huis waar ik in mag wonen.
We woonden wel echt samen, ik weet niet precies wat je bedoelt dat samenwonen en op hetzelfde adres wonen twee verschillende dingen zijn. We hebben wel besloten dat we echt samen wilden wonen, als je dat bedoelt. Dat was eerder officieel in dit huis in amsterdam dan voorheen in dat kleine kamertje.
[...]
Hoe moet ik me dat voorstellen? Spiritueel groeien in een relatie terwijl je in feite niets meer dan voormalige voordeurdelers bent? Samenwonen en op hetzelfde adres wonen zijn twee verschillende dingen. En waarom betaal je niet gewoon mee aan de huur of de hypotheek? Als je dan toch zo graag onafhankelijk wilt zijn dan zou ik daar eens mee beginnen.
Het huis is van MIJ, van de familie, dus het is een gunst aan hem dat hij er sowieso mag wonen. Financieel en al die zaken ben ik totaal niet afhankelijk van hem, ik heb gewoon mijn eigen geld en mijn eigen huis waar ik in mag wonen.
We woonden wel echt samen, ik weet niet precies wat je bedoelt dat samenwonen en op hetzelfde adres wonen twee verschillende dingen zijn. We hebben wel besloten dat we echt samen wilden wonen, als je dat bedoelt. Dat was eerder officieel in dit huis in amsterdam dan voorheen in dat kleine kamertje.
dinsdag 1 september 2009 om 20:38
