Onverwachtse reis die vierenhalve maand langer duurt

quote:Seraya schreef op 01 september 2009 @ 20:37:

[...]





Het huis is van MIJ, van de familie, dus het is een gunst aan hem dat hij er sowieso mag wonen. Financieel en al die zaken ben ik totaal niet afhankelijk van hem, ik heb gewoon mijn eigen geld en mijn eigen huis waar ik in mag wonen.



We woonden wel echt samen, ik weet niet precies wat je bedoelt dat samenwonen en op hetzelfde adres wonen twee verschillende dingen zijn. We hebben wel besloten dat we echt samen wilden wonen, als je dat bedoelt. Dat was eerder officieel in dit huis in amsterdam dan voorheen in dat kleine kamertje.Talk is cheap. Afspreken te gaan samenwonen en vervolgens zonder overleg de rest van het jaar in Midden-Oosten doorbrengen geeft mij niet het idee dat jullie samen een relatie onderhouden. En zoals je zelf al zegt: er valt eigenlijk weinig uit te maken want hij is er toch niet.

quote:Seraya schreef op 01 september 2009 @ 20:40:

[...]



Dat dacht ik dus ook, maar hij ontkent dat de relatie niets of weinig voor hem betekent. Misschien betekent het inderdaad wel minder voor hem dan voor mij, maar moet ik het daarom uitmaken....? Nouja, er valt sowieso niet veel meer uit te maken, want hij is gewoon super ver weg.



Ik zal wel een harde bitch zijn, maar ik denk dat de relatie voor hem minder betekent. Hoeveel iets voor je betekent laat je namelijk niet alleen zien in woorden, maar vooral in daden. Zijn acties laten niet echt blijken dat hij veel voor je over heeft.



Ik zal de laatste persoon die zou zeggen uitmaken of niet, dat is echt jouw keuze. Ik heb in een ver verleden ook weleens een probleem op het forum gezet (een onderschepte email met iemand die hij wel als sulmate kon zien, terwijl ik dat niet was van hem) waarbij de meerderheid van de forummers me aanraadden om het uit te maken (onder andere nick, ik wissel vaak). Ik heb dat niet gedaan en we zijn nu al 10 jaar samen.

Talk is cheap inderdaad....

Ik vind het eigenlijk wel bij een impulsief persoon passen: zo snel samenwonen zonder na te denken over de rest van de relatie.



Past m.i. wel in het plaatje dat je verder van hem schetst.

quote:Seraya schreef op 01 september 2009 @ 20:29:

aan emaille,

ja waarschijnlijk draait het erom dat ik gewoon wil dat hij iets doet wat ik wil, om aan te geven dat hij wél echt van me houdt.



tja, nou mijn vriendje is ook best afhankelijk van mij geweest hoor, en daar was hij zelf ook bang van om dat te zijn.



sommige mensen (misschien jij ook) kunnen sowieso niet tegen hechte relaties, omdat je dan inderdaad met gevoelens en ideeën dat je afhankelijk bent geconfronteerd wordt, maar ik geloof wel heel erg in aan jezelf werken, en met elkaar geduld hebben in ene relatie.



ZO. Mijn relaties zijn altijd zeer hecht geweest en voor minder doe ik het ook niet. Dat heeft niets met afhankelijkheid te maken, maar met respect voor elkaar en elkaars vrijheid. Voor claimen is daarin weer geen plaats.



Je kan hem nu wel de schuld van alles geven, maar kijk ook naar jezelf en dan ook echt. Je hebt je verre van liefdevol gedragen en zegt sorry en dat je het spiritueel ineens heel anders allemaal ziet.. en hij, moet hij dan ook als een blad aan een boom weer omdraaien en je hele gedrag vergeten omdat jij dat wil? Zo werkt dat niet meissie.

Ik heb net even je andere topic gelezen. Ik kan er niet helemaal in terugvinden dat je je verre van liefdevol hebt gedragen in ieder geval. Misschien te claimerig en dat is niet fijn, maar verre van liefdevol?



Wat wij doen om gezeik te voorkomen: Als een van ons op reis is, dan mailen wij elkaar alleen maar. geen telefoontjes, paar smsjes en 2-3 keer per week een mail. (Toen we wat kregen, was het nog niet zo makkelijk om overal een mobieltje, sim kaart én bereik te hebben op vakantie) Dat ligt bij ons vast, dat is voor ons beiden prettig. Geen geleuter over emoties of andere zaken waar degene aan de nadere kant weinig mee kan dan zich kut voelen. Natuurlijk wel dat je elkaar mist, maar geen dingen waar iemand niet veel mee kan ver weg van huis. Dat is allemaal vrij strikt, maar voor ons werkt dat het beste.

Iemand die zo weinig rekening houdt met de ander kan ik niet liefdevol noemen, dat bedoelde ik.

quote:Seraya schreef op 01 september 2009 @ 20:40:

[...]



Dat dacht ik dus ook, maar hij ontkent dat de relatie niets of weinig voor hem betekent. Misschien betekent het inderdaad wel minder voor hem dan voor mij, maar moet ik het daarom uitmaken....? Nouja, er valt sowieso niet veel meer uit te maken, want hij is gewoon super ver weg.Hmmm dus mededelen dat je elkaar in totaal minder ziet dan de relatie lang is kan wel via skype, maar het uitmaken kan niet via skype. Weer iets geleerd.

quote:Madhe schreef op 01 september 2009 @ 21:09:

[...]





Hmmm dus mededelen dat je elkaar in totaal minder ziet dan de relatie lang is kan wel via skype, maar het uitmaken kan niet via skype. Weer iets geleerd.Skypetiquette he?

quote:Seraya schreef op 01 september 2009 @ 20:04:



Wat ik me afvraag is het volgende: Is dit iets wat ik moet pikken?







Als je het zo verwoordt....

Het ligt volgens mij heel erg aan de fase van je leven waarin je in zit, en waar hij in zit en of dat op één lijn is. Ik heb het idee dat jullie allebei nog studeren, omdat jij en hij zo gemakkelijk een aantal maanden weg kunnen om cursussen ed. te volgen. Voor mij is je studietijd juist dé tijd om dit soort dingen te doen, juist wel misschien als je graag in de toekomst echt wilt settelen.



Ik schrijf even alleen vanuit mijn perspectief, maar in deze levensfase is het fijn om samen te wonen, om van elkaar te houden, enzovoort, maar het is ook bij uitstek een fase waarin persoonlijke ontwikkeling één van de prioriteiten is. Je hebt nu de mogelijkheden en kansen, en je hebt nog tijd genoeg om samen te wonen en door te brengen.

Je kent elkaar nog niet zo lang, klopt, maar wie kent elkaar al wel extreem lang op deze leeftijd? Bijna niemand. Wil dat dan zeggen dat je nu niet al die dingen kan doen voor je persoonlijke ontwikkeling, nu niet je kansen kan grijpen, omdat je net verkering hebt (ik zeg het even zo, en ik hoop niet dat het hard over komt maar dat is het natuurlijk gewoon, verkering) en je elkaar dan een tijdje niet ziet?



Mijn vriend en ik waren gedwongen uit elkaar (hij is een buitenlander) een tijd en ik ben toch stiekem blij dat ik de kans heb gehad, en hij ook, om van alles alleen te doen. Alleen naar het buitenland, alleen alles op te lossen, alleen te wonen en gewoon jezelf in alle vrijheid te ontwikkelen. Dat zegt echt niets over de liefde voor mijn vriend (het is namelijk de liefde van mijn leven) en ook niets over mijn mate van serieusheid (ik wil trouwen, kinderen, de hele rataplan, en eerlijk gezegd mag dat van mij best al snel gebeuren).



Wat ik zou doen als ik jou was is zeggen dat je het niet leuk vindt dat hij dat zomaar beslist en jou voor een voldongen feit stelt, maar dat je het leuk vindt voor hem en hem veel plezier wenst. Dikke Vette Punt. En dan zelf een beetje afstand nemen, je hoeft er niet altijd te zijn als hij belt (al weet ik zelf ook wel dat je zit te wachten op een telefoontje).



'Het niet pikken' is voor veel meiden synoniem aan zeuren en zeuren en zeuren en zeuren en zeuren over waarom ze het niet leuk vinden. Veel effectiever, volgens mij, is je eigen plan trekken. Hij denkt dan, hey, zij heeft het ook heel erg leuk zónder mij, en raakt dan als vanzelf weer meer op jou gericht, hij wil jou dan weer in hém interesseren. En dat is feitelijk wat je wl, maar wat je met huilen, zeuren, uitleggen waarom je je gekwetst voelt, nogmaals uitleggen waarom je je gekwetst voelt, aanbieden tickets te betalen om maar een paar daagjes door te kunnen brengen samen, en meer van zulks, volgens mijn bescheiden mening, nooit zult bereiken.

quote:singalala schreef op 01 september 2009 @ 21:19:

[...]





Skypetiquette he? Ik heb/gebruik/weet niets van dat hele skype. Gelukkig maar, want het klinkt helemaal niet leuk.

quote:Margaretha2 schreef op 01 september 2009 @ 21:38:

[...]





'Het niet pikken' is voor veel meiden synoniem aan zeuren en zeuren en zeuren en zeuren en zeuren over waarom ze het niet leuk vinden. Veel effectiever, volgens mij, is je eigen plan trekken. Hij denkt dan, hey, zij heeft het ook heel erg leuk zónder mij, en raakt dan als vanzelf weer meer op jou gericht, hij wil jou dan weer in hém interesseren. En dat is feitelijk wat je wl, maar wat je met huilen, zeuren, uitleggen waarom je je gekwetst voelt, nogmaals uitleggen waarom je je gekwetst voelt, aanbieden tickets te betalen om maar een paar daagjes door te kunnen brengen samen, en meer van zulks, volgens mijn bescheiden mening, nooit zult bereiken.



Denk je dat? Pfff, zo had ik dat nog nooit gezien. Maar ik heb zelf ook een grondige hekel aan zeuren. Als ik iets niet pik betekend dat dat ik het niet toelaat, er geen energie in wil steken en gewoon echt geen zin in heb.

Zeuren, dat pik ik ook niet



Verder ben ik het helemaal met je eens.

Ha, ja dat denk ik, dat zie ik veel om me heen. Zelf heb ik er ook een (heel klein) handje van om tot in den treure aan mijn vriend uit te leggen waarom ik iets niet leuk vind. Dat werkt helemaal niet. Ik denk dan dat hij het niet begrijpt en ga het nog vaker op nog andere manieren uitleggen. Blijkt dat als ik het één keer zeg en me daar vervolgens naar gedraag hij het prima snapt

Wat margaretha zegt dus. Helemaal mee eens.

quote:Margaretha2 schreef op 01 september 2009 @ 21:38:

[...]



Wat ik zou doen als ik jou was is zeggen dat je het niet leuk vindt dat hij dat zomaar beslist en jou voor een voldongen feit stelt, maar dat je het leuk vindt voor hem en hem veel plezier wenst. Dikke Vette Punt. En dan zelf een beetje afstand nemen, je hoeft er niet altijd te zijn als hij belt (al weet ik zelf ook wel dat je zit te wachten op een telefoontje).



'Het niet pikken' is voor veel meiden synoniem aan zeuren en zeuren en zeuren en zeuren en zeuren over waarom ze het niet leuk vinden. Veel effectiever, volgens mij, is je eigen plan trekken. Hij denkt dan, hey, zij heeft het ook heel erg leuk zónder mij, en raakt dan als vanzelf weer meer op jou gericht, hij wil jou dan weer in hém interesseren. En dat is feitelijk wat je wl, maar wat je met huilen, zeuren, uitleggen waarom je je gekwetst voelt, nogmaals uitleggen waarom je je gekwetst voelt, aanbieden tickets te betalen om maar een paar daagjes door te kunnen brengen samen, en meer van zulks, volgens mijn bescheiden mening, nooit zult bereiken.



Goed punt hoor Margaretha. Niet zeiken is belangrijk als je op afstand zit.



Heel duidelijk aangeven dat het niet eens bent met de beslissing is punt 1. Wil je verder met hem, dan laat je het erbij. Wil je het niet, kap dan met de relatie of zie waar het schip strandt.



Maar nogmaals: ik vind het ongelofelijk dat je vriend deze keuze in zijn eentje maakt en niet bereid is tot compromissen waarbij hij op zich niets tekort komt. Ik wil geen egoïstische vriend!

En dat het aan jullie levensfase ligt.. vind ik een beetje onzin: ik heb me genoeg kunnen ontwikkelen met studie mét vriend, mét buitenlandse stages. Als een beetje rekening met elkaar houden al te veel is, vraag ik me af wat je wel samen hebt. Misschien dat er voor jou wel heel veel overblijft, dat kan.

quote:Margaretha2 schreef op 01 september 2009 @ 21:52:

Ha, ja dat denk ik, dat zie ik veel om me heen. Zelf heb ik er ook een (heel klein) handje van om tot in den treure aan mijn vriend uit te leggen waarom ik iets niet leuk vind. Dat werkt helemaal niet. Ik denk dan dat hij het niet begrijpt en ga het nog vaker op nog andere manieren uitleggen. Blijkt dat als ik het één keer zeg en me daar vervolgens naar gedraag hij het prima snapt



Dat doe ik niet eens, uitleggen waarom ik iets niet leuk vind. Maar wij praten wel veel, en vragen ook naar elkaars mening en hebben daar respect voor naar elkaar toe. Ik hoef dus helemaal niet te zeuren, hij ook niet. Scheelt uren met irritaties, ik kan het iedereen aanraden.

Wat inderdaad wel werkt, is duidelijkheid. Als woorden en gedrag overeenkomen.

Ik ben het ook eens met Singala's uitleg over die levensfase. Als het goed is, staat je relatie je ontwikkeling helemaal niet in de weg. Dan stimuleert het zelfs je ontwikkeling.

quote:singalala schreef op 01 september 2009 @ 22:34:



En dat het aan jullie levensfase ligt.. vind ik een beetje onzin: ik heb me genoeg kunnen ontwikkelen met studie mét vriend, mét buitenlandse stages. Als een beetje rekening met elkaar houden al te veel is, vraag ik me af wat je wel samen hebt. Misschien dat er voor jou wel heel veel overblijft, dat kan.



Ik ook, ik heb al verkering sinds mijn achttiende en sindsdien aan twee universiteiten gestudeerd en in drie landen gewoond. Maar als mijn vriend niet zou willen dat ik een bepaalde kans pak die goed is voor mij op dat moment, omdat we elkaar een tijd niet zien, dan zou ik ernstig aan de relatie twijfelen.

Ook als mijn vriend niet zou willen dat ik een bepaalde baan accepteer of dat ik bijvoorbeeld fulltime zou werken, omdat we elkaar dan minder zien, zou ik daar niet zo heel gevoelig voor zijn. Egoïstisch? Misschien wel. Maar van hem net zo goed, want in een relatie zoals ik die graag wil moet je elkaar ook gunnen jezelf te ontwikkelen, ook als dat (tijdelijk) slechter is voor de relatie. Uiteindelijk is het beter denk ik omdat je allebei 'completere' personen wordt (ja dit klinkt fout ).



Als ik de keus moest maken een lange reis te maken als ik eenmaal de stap gezet zou hebben van een huwelijk en een gezin, zou ik waarschijnlijk wél thuisblijven en hen op de eerste plaats zetten ook praktisch gezien (gewoon uit mezelf dus, dat zou hij me niet hoeven vragen). Dus gevoelsmatig is het voor mij wel degelijk anders.



PS ik vind niet zeiken trouwens ook belangrijk als je wel bij elkaar bent.

Niet zeiken is altijd belangrijk. Ik snap ook niet waarom er wel gezeikt moet worden.



Of je accepteert de situatie, of je doet er wat aan. Met zeiken en zeuren los je niets op, je stelt uit en maakt alleen ongelukkig. Zeiken is zonde van de tijd, en kost meer energie dan het oplevert. Zo simpel is het.

Leuk om je 'geschiedenis' te lezen Margaretha. Lijkt me echt zo'n relatie waarvan mensen zeggen: Dat gaat toch nooit werken.



Dus toch!

Haha, ja bleken sommige mensen ook (achter mijn rug om) te zeggen. Dat hoor ik nu als mensen verbaasd zijn dat we nog steeds samen zijn.

Ik werd zelf een beetje gefrustreerd van mensen die - toen het uit was met mijn Spanjaard - zeiden: Ja... een Spanjaard. Dat weet je toch van tevoren?



(weet niet of jouw partner Spanjaard is, alleen dat je in dat land woont)



Goed dat jullie er gewoon voor gegaan zijn.