Relaties
alle pijlers
Oogkleppen, Wazen, BeenThereDoneThats en Tranen, deel 5
zaterdag 7 juli 2007 om 23:49
Een topic waar iedere vrouw kan aansluiten die in een ongelijkwaardige relatie zit of heeft gezeten.
Er zijn de verschrikkelijke verhalen van vrouwen die mishandeld zijn, die zelfs blij moeten zijn dat ze het er levend of niet al te zwaar gewond vanaf hebben gebracht. Maar het begint al bij niet gewoon jezelf kunnen zijn in de relatie, bij afhankelijk zijn van de buien van je partner, bij van alles uit de kast te moeten halen om je partner goed gestemd te houden.
Een speelbal zijn: of jij, of je huisraad, of je eigen dingetjes moeten eraan geloven.
Vooral: onvrij zijn. Niemand houdt je beet, niemand dwingt je te lopen, en toch ben je niet vrij. Je weet dat je eigenlijk anders wilt maar je doet het niet.
Angst. Soms meer, soms minder, soms lijkt ze weer afwezig.
Op het scherpst van de snede leven, want áls je ruzie kunt maken over iets wat je uitgesproken wilt hebben, dan dóe je het ook, zover als je kunt.
Eruitstappen: eindelijk voor jezelf kiezen. Er dan achter komen dat er ook nog een leven te leven valt, in te vullen valt. Jezelf eindelijk tegenkomen.
Manu jij kunt je verhaal niet meer vertellen.
Er zijn de verschrikkelijke verhalen van vrouwen die mishandeld zijn, die zelfs blij moeten zijn dat ze het er levend of niet al te zwaar gewond vanaf hebben gebracht. Maar het begint al bij niet gewoon jezelf kunnen zijn in de relatie, bij afhankelijk zijn van de buien van je partner, bij van alles uit de kast te moeten halen om je partner goed gestemd te houden.
Een speelbal zijn: of jij, of je huisraad, of je eigen dingetjes moeten eraan geloven.
Vooral: onvrij zijn. Niemand houdt je beet, niemand dwingt je te lopen, en toch ben je niet vrij. Je weet dat je eigenlijk anders wilt maar je doet het niet.
Angst. Soms meer, soms minder, soms lijkt ze weer afwezig.
Op het scherpst van de snede leven, want áls je ruzie kunt maken over iets wat je uitgesproken wilt hebben, dan dóe je het ook, zover als je kunt.
Eruitstappen: eindelijk voor jezelf kiezen. Er dan achter komen dat er ook nog een leven te leven valt, in te vullen valt. Jezelf eindelijk tegenkomen.
Manu jij kunt je verhaal niet meer vertellen.
zondag 16 december 2007 om 21:36
Lieve Dubio
nee, helaas ik voel me nog niet beter, afwisselend koud en warm, hang een beetje op de bank en af en toe een blik hier. Wel wat dingen gedaan vandaag maar nu ben ik gewoon leeg. Wel besloten om morgen thuis te blijven, en dat zegt ook wel hoe ik me voel, want dat doe ik niet snel.
Een hoofd vol watten, dus inhoudelijk valt er even weinig van mij te verwachten. Wel met aandacht gelezen over dat artikel, weet je nog welk nummer?
en de ballen hangen in de boom (tenminste al die lege dozen weer naar de zolder en ziet de kamer er iets minder ontploft uit)
Voor iedereen een dikke
maar goed dattie virtueel is, worden jullie tenminste niet ziek
nee, helaas ik voel me nog niet beter, afwisselend koud en warm, hang een beetje op de bank en af en toe een blik hier. Wel wat dingen gedaan vandaag maar nu ben ik gewoon leeg. Wel besloten om morgen thuis te blijven, en dat zegt ook wel hoe ik me voel, want dat doe ik niet snel.
Een hoofd vol watten, dus inhoudelijk valt er even weinig van mij te verwachten. Wel met aandacht gelezen over dat artikel, weet je nog welk nummer?
en de ballen hangen in de boom (tenminste al die lege dozen weer naar de zolder en ziet de kamer er iets minder ontploft uit)
Voor iedereen een dikke
maar goed dattie virtueel is, worden jullie tenminste niet ziek
zondag 16 december 2007 om 22:32
Ik ben ook ziekig Zon, ook een vol hoofd. Dus ook alleen maar virtuele knuffels en zoenen van mij Het was een nummer van de afgelopen maanden (ik heb ze helaas net aan een vriendin gegeven, dus kan het nu niet nakijken voor je). Het stond in elk geval op de omslag aangegeven met "narcisme" in de titel.
Fijn dat de ballen hangen, dat kun je weer wegstrepen. En jezelf een schouderklopje geven!
liefs en beterschap,
dubio
Fijn dat de ballen hangen, dat kun je weer wegstrepen. En jezelf een schouderklopje geven!
liefs en beterschap,
dubio
Ga in therapie!
maandag 17 december 2007 om 11:46
Goedemorgen lieve allemaal, ik hoop dat jullie allemaal een goede dag hebben vandaag. Veertje, jou wens ik extra sterkte vandaag.
Dubio, ik las wat je schreef over narcisme gisteren. Het doet me denken aan iets wat ik ooit op mijn werk meemaakte. Ik werkte altijd met alleen mannen samen, en die hebben daar inderdaad over het algemeen wat minder last van volgens mij.
We hadden een klant die altijd heel moeilijk deed aan de telefoon, nooit tevreden, altijd wat te zeuren. Ik had hem vaak aan de telefoon en dan had ik daarna altijd een rotgevoel, hij gaf me het gevoel dat ik het niet goed genoeg deed, dat ik mijn werk niet goed deed of dat ik aan de telefoon niet goed overkwam. Soms kon ik daar wel een dag over lopen te dubben. Totdat mijn collega hem een keer aan de telefoon had. Die zei na dat telefoongesprek simpelweg: 'jeetje, wat een zeurvent zeg, die heeft zeker ruzie met z'n vrouw gehad vanmorgen' (nou ja, hij zei er nog wel meer bij hoor, iets over het formaat van z'n jeweetwel of zo... tja, mannen he...? ). En vervolgens ging hij vrolijk verder met zijn werk.
Sinds dat moment kon ik het wat beter van me afzetten dat die klant altijd zo ontevreden deed. Maar ik wenste wel dat ik zelf had kunnen bedenken dat die man gewoon vervelend was van zichzelf, in plaats van dat ik altijd dacht dat het aan mij lag.
Want zo is het natuurlijk gewoon, sommige mensen zijn simpelweg vervelend (of ontevreden, agressief, gefrustreerd, onwillig, egoïstisch, noem maar op) van nature. Maar ja, best lastig om niet te denken dat het door jou komt, vind ik.
Liefs!
Dubio, ik las wat je schreef over narcisme gisteren. Het doet me denken aan iets wat ik ooit op mijn werk meemaakte. Ik werkte altijd met alleen mannen samen, en die hebben daar inderdaad over het algemeen wat minder last van volgens mij.
We hadden een klant die altijd heel moeilijk deed aan de telefoon, nooit tevreden, altijd wat te zeuren. Ik had hem vaak aan de telefoon en dan had ik daarna altijd een rotgevoel, hij gaf me het gevoel dat ik het niet goed genoeg deed, dat ik mijn werk niet goed deed of dat ik aan de telefoon niet goed overkwam. Soms kon ik daar wel een dag over lopen te dubben. Totdat mijn collega hem een keer aan de telefoon had. Die zei na dat telefoongesprek simpelweg: 'jeetje, wat een zeurvent zeg, die heeft zeker ruzie met z'n vrouw gehad vanmorgen' (nou ja, hij zei er nog wel meer bij hoor, iets over het formaat van z'n jeweetwel of zo... tja, mannen he...? ). En vervolgens ging hij vrolijk verder met zijn werk.
Sinds dat moment kon ik het wat beter van me afzetten dat die klant altijd zo ontevreden deed. Maar ik wenste wel dat ik zelf had kunnen bedenken dat die man gewoon vervelend was van zichzelf, in plaats van dat ik altijd dacht dat het aan mij lag.
Want zo is het natuurlijk gewoon, sommige mensen zijn simpelweg vervelend (of ontevreden, agressief, gefrustreerd, onwillig, egoïstisch, noem maar op) van nature. Maar ja, best lastig om niet te denken dat het door jou komt, vind ik.
Liefs!
maandag 17 december 2007 om 13:56
Zware dag, sjonge wat valt dit mij nu zwaar, had ik echt niet verwacht. Inspectie vantevoren, snelsnelsnel, dan notaris, sleutel, even nakletsen, hebben jullie kinderen? Eh, ja. Dan nog 's iets wat me ontzettend triggerde (verleden) dus we kwamen met zijn tweetjes in het huis en ik heb alleen maar staan janken, janken en nog eens janken, en ik schaam me nog steeds dood omdat hij weer eens de aanleiding was.
Hij is nu naar het huis toe met alvast wat dozen, want ik kan echt nergens over nadenken (iets doen daar, wat? hoe? wanneer?), blackout gewoonweg en alleen maar emotioneel. Bah, wat baal ik van mezelf en wat voel ik me schuldig dat ik een dag die feestelijk zou moeten zijn, zo verkloot.
Kop suist, lijf moe, emo. Gadverdamme. Sorry.
Hij is nu naar het huis toe met alvast wat dozen, want ik kan echt nergens over nadenken (iets doen daar, wat? hoe? wanneer?), blackout gewoonweg en alleen maar emotioneel. Bah, wat baal ik van mezelf en wat voel ik me schuldig dat ik een dag die feestelijk zou moeten zijn, zo verkloot.
Kop suist, lijf moe, emo. Gadverdamme. Sorry.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
maandag 17 december 2007 om 16:22
Niet schamen, uitleggen. Blijven uitleggen wat er met je gebeurt en dat hoeft niet eens op het moment zelf.
Een goeie man kan dat ongemak dragen. Zal hooguit zelf het idee hebben dat 'ie tekortschiet omdat hij dat gevoel niet bij je weg kan nemen.
Als jij je vriendin, of je partner was, was je dan van jezelf weggelopen?
Ik hoop dat je je morgen, liefst vanavond al natuurlijk, al iets beter voelt.
Een goeie man kan dat ongemak dragen. Zal hooguit zelf het idee hebben dat 'ie tekortschiet omdat hij dat gevoel niet bij je weg kan nemen.
Als jij je vriendin, of je partner was, was je dan van jezelf weggelopen?
Ik hoop dat je je morgen, liefst vanavond al natuurlijk, al iets beter voelt.
maandag 17 december 2007 om 23:59
Hey allemaal..
Tjsa, wat zal ik zeggen. Iedereen is in de kerststemming mar ik niet!
Het hele huis hier wel. Overal lichtjes, koekjes, belletjes, kersteballen etc..
Doen cadeautjes.. Heb er geen zin in. Voel me alleen maar moe. Heb nergens zin in..
Ik heb M. links laten liggen. Maar het doet me echt zeer. Ik wil helemaal niet zo zijn. En hij maakt het ook niet bepaald easy smst nog steeds wel. Ik zou zo graag met hem zijn. Samen onze kerst vieren met hem. Ik word zowat gek hier. Iedereen is lief, maar ik kan niet lief terug doen ben ene stuk chagerijn.
Heb er alles uitgegooid tegenover een klasgenoot. Keek me aan van wat denk jij nou dat ik gek ben? Had wel gezien zei ze dat ik heus niet 10 keer op een dag tegen kasjes of wat dan ook aan liep.. en ook wel dat het kut met me ging. ( ik val 5 kg af en kom weer 5 kg aan.. had alleen niet door dat dat te zien was..) raadde me toch ook aan met iemand te gaan praten over mn kindje.
weet niet wat ik verder wil zeggen.. sorry..
Liefs,
LillyRose
Tjsa, wat zal ik zeggen. Iedereen is in de kerststemming mar ik niet!
Het hele huis hier wel. Overal lichtjes, koekjes, belletjes, kersteballen etc..
Doen cadeautjes.. Heb er geen zin in. Voel me alleen maar moe. Heb nergens zin in..
Ik heb M. links laten liggen. Maar het doet me echt zeer. Ik wil helemaal niet zo zijn. En hij maakt het ook niet bepaald easy smst nog steeds wel. Ik zou zo graag met hem zijn. Samen onze kerst vieren met hem. Ik word zowat gek hier. Iedereen is lief, maar ik kan niet lief terug doen ben ene stuk chagerijn.
Heb er alles uitgegooid tegenover een klasgenoot. Keek me aan van wat denk jij nou dat ik gek ben? Had wel gezien zei ze dat ik heus niet 10 keer op een dag tegen kasjes of wat dan ook aan liep.. en ook wel dat het kut met me ging. ( ik val 5 kg af en kom weer 5 kg aan.. had alleen niet door dat dat te zien was..) raadde me toch ook aan met iemand te gaan praten over mn kindje.
weet niet wat ik verder wil zeggen.. sorry..
Liefs,
LillyRose
dinsdag 18 december 2007 om 00:06
Lieve Lily
lastig he deze tijd, ik heb zelf ook niet echt zin in de kerststemming, in het kader van gedeelde smart is halve smart.
Maar het is wel belangrijk dat je plannen maakt, heb je plannen? Ga je ergens eten of een lekkere wandeling maken ofzo.
En hoe voelt het dat meer mensen het in de gaten hebben. Zien hoe je eronder lijdt. Zien dat M. niet de M. is die jij graag wilt zien. Die wel dat tweede gezicht doorhebben.
En alsjeblieft, ga praten, het zal je echt zoveel verder helpen.
Liefs Zonlicht
lastig he deze tijd, ik heb zelf ook niet echt zin in de kerststemming, in het kader van gedeelde smart is halve smart.
Maar het is wel belangrijk dat je plannen maakt, heb je plannen? Ga je ergens eten of een lekkere wandeling maken ofzo.
En hoe voelt het dat meer mensen het in de gaten hebben. Zien hoe je eronder lijdt. Zien dat M. niet de M. is die jij graag wilt zien. Die wel dat tweede gezicht doorhebben.
En alsjeblieft, ga praten, het zal je echt zoveel verder helpen.
Liefs Zonlicht
dinsdag 18 december 2007 om 14:39
LillyRose, ook geen sorry zeggen dus.
Je voelt je zoals je je voelt, klaar. Hoor wie het zegt. Ik ben het zelf hard aan het leren. Ga praten, inderdaad. Dat helpt.
Heb ik gisteren ook nog gedaan met Elmerman. Gelukkig zette ik me over mijn schaamte en schuldgevoel heen. En ik heb het eruitgegooid, alles wat ik tegenkwam eerder die dag. En ik heb contact met dat heel bange kind gevoeld, wat ik was, toen; helemaal paniek overal en nergens mee terechtkunnen. Geen andere keuze toen, dan het wegstoppen om te overleven. Ik moest wel. Nu voel ik diezelfde paniek óók (want getriggerd), en heb ik wél een keuze om me uit te spreken tegen de mensen in mijn omgeving die ertoe doen. En E-man was heel lief en begripvol en nam het niet persoonlijk op.
Vanmorgen gesprek gehad met coach en instelling. Vaag. Leek wel of er ineens minder mogelijkheden waren. Ja, wel voor oriëntatie en snuffelstage, uitproberen. Niet-betaald dus. Maar de rest, daar was ze veel minder concreet over. En ik was al niet zo helder. Gelukkig was hij erbij. Nog nagepraat in zijn auto na afloop, en e.e.a. kunnen vertellen over gisteren. Luchtte op. Hij begrijpt het ook en vindt het proces helemaal goed gaan bij mij. Ik ook, maar poeh, ik vind het wel super heftig allemaal. Lijkt wel een snelkookpan, in deze warrige verhuistijd en 'zwevend' tussen twee huizen.
Je voelt je zoals je je voelt, klaar. Hoor wie het zegt. Ik ben het zelf hard aan het leren. Ga praten, inderdaad. Dat helpt.
Heb ik gisteren ook nog gedaan met Elmerman. Gelukkig zette ik me over mijn schaamte en schuldgevoel heen. En ik heb het eruitgegooid, alles wat ik tegenkwam eerder die dag. En ik heb contact met dat heel bange kind gevoeld, wat ik was, toen; helemaal paniek overal en nergens mee terechtkunnen. Geen andere keuze toen, dan het wegstoppen om te overleven. Ik moest wel. Nu voel ik diezelfde paniek óók (want getriggerd), en heb ik wél een keuze om me uit te spreken tegen de mensen in mijn omgeving die ertoe doen. En E-man was heel lief en begripvol en nam het niet persoonlijk op.
Vanmorgen gesprek gehad met coach en instelling. Vaag. Leek wel of er ineens minder mogelijkheden waren. Ja, wel voor oriëntatie en snuffelstage, uitproberen. Niet-betaald dus. Maar de rest, daar was ze veel minder concreet over. En ik was al niet zo helder. Gelukkig was hij erbij. Nog nagepraat in zijn auto na afloop, en e.e.a. kunnen vertellen over gisteren. Luchtte op. Hij begrijpt het ook en vindt het proces helemaal goed gaan bij mij. Ik ook, maar poeh, ik vind het wel super heftig allemaal. Lijkt wel een snelkookpan, in deze warrige verhuistijd en 'zwevend' tussen twee huizen.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
dinsdag 18 december 2007 om 16:58
Lief Veertje
het is ook een snelkookpan!
Weet je wel dat verhuizen een van de meeststressvolle gebeurtenissen in een mensenleven is. Maar je hebt daarbij hulp en volgens mij een hele lieve
Gebruik hem nu maar even als anker in deze lastige tijden. Wedden dat straks in het nieuwe jaar alles weer anders voelt
het is ook een snelkookpan!
Weet je wel dat verhuizen een van de meeststressvolle gebeurtenissen in een mensenleven is. Maar je hebt daarbij hulp en volgens mij een hele lieve
Gebruik hem nu maar even als anker in deze lastige tijden. Wedden dat straks in het nieuwe jaar alles weer anders voelt
dinsdag 18 december 2007 om 23:40
Ha lieverds,
Duimen jullie voor mij? Ik krijg morgen waarschijnlijk een belangrijk bericht! Hopelijk is het positief. Ik word het ziekteverlof spuugzat, maar ben nog steeds niet in staat om te werken. Ik lig echt halve dagen op bed en heb die slaap ook echt nodig. Ik zou ook eerder naar bed moeten natuurlijk, maar dat lukt me ook maar niet, hoe moe ik ook ben. De hoofdpijn blijft ook maar zeuren
Ik kreeg wel een goed nieuwtje vandaag dat me erg opfleurde, en waardoor ik het idee krijg dat ik het toch wel goed doe Het is niet allemaal kommer en kwel gelukkig.
Lilly, ik begrijp echt heel goed hoe je je moet voelen. Zeker in deze tijd is het rot om "die ene" te moeten missen... Maar ik zie echt een verandering in je plaatsvinden, te oordelen aan je berichtjes. Ze zijn steeds sterker, steeds minder wanhopig en niet in de laatste plaats gaan ze steeds meer over jóu. Je besluit om een klasgenoot (vriendin?) in te lichten is ook een teken dat je stappen vooruit neemt. Je kiest steeds meer voor de realiteit in plaats van de roze-bril-blik van voorheen. Haar reactie zal dat wel versterken. Je merkt opeens dat er mensen zijn die niet geloven in de wereld die jij voor jezelf had gecreëerd. Ik heb dat ook ervaren: pas toen ik zelf vertelde over hoe ik tegen de dingen aankeek, bleken veel mensen al van alles gezien te hebben.
Hoe denk je erover met een hulpverlener te gaan praten? Zou je hulp willen krijgen over waar je daarvoor kan aankloppen?
Ik wens je een mooie Kerst, ook al zal het gemis van M. wel heel sterk voelbaar zijn. Verdriet kan ook heel goed voelen, en ik hoop dat je dat gevoel een beetje begint te krijgen. Dat je keuze goed voor jou is, hoe moeilijk ook. Dat je aan het begin staat van een hobbelige weg, maar een weg die leidt naar een plek waar je altijd hebt willen zijn. Een nieuw jaar, een nieuw begin voor jou Lilly. Ik ben er bijna zeker van dat je de volgende Kerst heel anders, en veel beter, zult beleven!
Elmer, probeer het plaatje nu eens los te laten. Zoals Zon zegt: verhuizen is zeer stressvol. Je móet niet blij zijn als je je nieuwe huis instapt. Niks moet, jij al helemaal niet. Jouw situatie is anders dan die van veel mensen. Je hebt alleen maar met jou te maken. Vecht niet zo tegen je gevoelens, maar laat ze over je heen komen en laat ze dan los. Je hebt aan niemand wat uit te leggen
Zon
Lemmy, ik geloof inderdaad dat het typisch vrouwelijk is om zich al snel voor van alles verantwoordelijk te voelen. Een goede eigenschap die zich echter ook tegen je kan keren. Ik probeer er nu een balans in te vinden: verantwoordelijkheid nemen voor de dingen waarvoor ik me verantwoordelijk voel, niet voor de rest. Makkelijk gezegd, maar in de praktijk loop ik er nog steeds tegenaan. Ik kan wel goed oefenen op mijn ex.
liefs!
dubio
Duimen jullie voor mij? Ik krijg morgen waarschijnlijk een belangrijk bericht! Hopelijk is het positief. Ik word het ziekteverlof spuugzat, maar ben nog steeds niet in staat om te werken. Ik lig echt halve dagen op bed en heb die slaap ook echt nodig. Ik zou ook eerder naar bed moeten natuurlijk, maar dat lukt me ook maar niet, hoe moe ik ook ben. De hoofdpijn blijft ook maar zeuren
Ik kreeg wel een goed nieuwtje vandaag dat me erg opfleurde, en waardoor ik het idee krijg dat ik het toch wel goed doe Het is niet allemaal kommer en kwel gelukkig.
Lilly, ik begrijp echt heel goed hoe je je moet voelen. Zeker in deze tijd is het rot om "die ene" te moeten missen... Maar ik zie echt een verandering in je plaatsvinden, te oordelen aan je berichtjes. Ze zijn steeds sterker, steeds minder wanhopig en niet in de laatste plaats gaan ze steeds meer over jóu. Je besluit om een klasgenoot (vriendin?) in te lichten is ook een teken dat je stappen vooruit neemt. Je kiest steeds meer voor de realiteit in plaats van de roze-bril-blik van voorheen. Haar reactie zal dat wel versterken. Je merkt opeens dat er mensen zijn die niet geloven in de wereld die jij voor jezelf had gecreëerd. Ik heb dat ook ervaren: pas toen ik zelf vertelde over hoe ik tegen de dingen aankeek, bleken veel mensen al van alles gezien te hebben.
Hoe denk je erover met een hulpverlener te gaan praten? Zou je hulp willen krijgen over waar je daarvoor kan aankloppen?
Ik wens je een mooie Kerst, ook al zal het gemis van M. wel heel sterk voelbaar zijn. Verdriet kan ook heel goed voelen, en ik hoop dat je dat gevoel een beetje begint te krijgen. Dat je keuze goed voor jou is, hoe moeilijk ook. Dat je aan het begin staat van een hobbelige weg, maar een weg die leidt naar een plek waar je altijd hebt willen zijn. Een nieuw jaar, een nieuw begin voor jou Lilly. Ik ben er bijna zeker van dat je de volgende Kerst heel anders, en veel beter, zult beleven!
Elmer, probeer het plaatje nu eens los te laten. Zoals Zon zegt: verhuizen is zeer stressvol. Je móet niet blij zijn als je je nieuwe huis instapt. Niks moet, jij al helemaal niet. Jouw situatie is anders dan die van veel mensen. Je hebt alleen maar met jou te maken. Vecht niet zo tegen je gevoelens, maar laat ze over je heen komen en laat ze dan los. Je hebt aan niemand wat uit te leggen
Zon
Lemmy, ik geloof inderdaad dat het typisch vrouwelijk is om zich al snel voor van alles verantwoordelijk te voelen. Een goede eigenschap die zich echter ook tegen je kan keren. Ik probeer er nu een balans in te vinden: verantwoordelijkheid nemen voor de dingen waarvoor ik me verantwoordelijk voel, niet voor de rest. Makkelijk gezegd, maar in de praktijk loop ik er nog steeds tegenaan. Ik kan wel goed oefenen op mijn ex.
liefs!
dubio
Ga in therapie!
woensdag 19 december 2007 om 21:55
Eind van eerste verhuisdag. Geploeterd, maar ook echt kicken toen ik in die grote VW Crafter reed. Ik heb er nog een dikke smile van op mijn gezicht. En spierpijn overal. Hou 't daarom ff kort. Lees mijn blog voor meer info, wie wil.
http://veertjesvrouw.hyves.nl/blog/
(weet niet hoe je een url plaatst).
Nieuwe huis begint te wennen, nu ik in en uit heb gesjouwd. Ik moet er gewoon mijn energie inbrengen, ofwel het mijn plek maken. En dat gaat zeker gebeuren.
Liefs aan jullie allemaal, ik ga bankhangen, film kijken.
http://veertjesvrouw.hyves.nl/blog/
(weet niet hoe je een url plaatst).
Nieuwe huis begint te wennen, nu ik in en uit heb gesjouwd. Ik moet er gewoon mijn energie inbrengen, ofwel het mijn plek maken. En dat gaat zeker gebeuren.
Liefs aan jullie allemaal, ik ga bankhangen, film kijken.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
donderdag 20 december 2007 om 07:24
Goedemorgen allemaal.
In de startblokken voor weer een nieuwe actieve dag. 'And I take place in the driver's seat'
Vanavond om 21.00 uur gaat onze internet offline. En wanneer we weer online zijn.... geen idee. Jullie zien me wel weer.
(Of ik ben ook met de noorderzon vertrokken met die grote truck )
In de startblokken voor weer een nieuwe actieve dag. 'And I take place in the driver's seat'
Vanavond om 21.00 uur gaat onze internet offline. En wanneer we weer online zijn.... geen idee. Jullie zien me wel weer.
(Of ik ben ook met de noorderzon vertrokken met die grote truck )
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
