Relaties
alle pijlers
Oogkleppen, Wazen, BeenThereDoneThats en Tranen, deel 5
zaterdag 7 juli 2007 om 23:49
Een topic waar iedere vrouw kan aansluiten die in een ongelijkwaardige relatie zit of heeft gezeten.
Er zijn de verschrikkelijke verhalen van vrouwen die mishandeld zijn, die zelfs blij moeten zijn dat ze het er levend of niet al te zwaar gewond vanaf hebben gebracht. Maar het begint al bij niet gewoon jezelf kunnen zijn in de relatie, bij afhankelijk zijn van de buien van je partner, bij van alles uit de kast te moeten halen om je partner goed gestemd te houden.
Een speelbal zijn: of jij, of je huisraad, of je eigen dingetjes moeten eraan geloven.
Vooral: onvrij zijn. Niemand houdt je beet, niemand dwingt je te lopen, en toch ben je niet vrij. Je weet dat je eigenlijk anders wilt maar je doet het niet.
Angst. Soms meer, soms minder, soms lijkt ze weer afwezig.
Op het scherpst van de snede leven, want áls je ruzie kunt maken over iets wat je uitgesproken wilt hebben, dan dóe je het ook, zover als je kunt.
Eruitstappen: eindelijk voor jezelf kiezen. Er dan achter komen dat er ook nog een leven te leven valt, in te vullen valt. Jezelf eindelijk tegenkomen.
Manu jij kunt je verhaal niet meer vertellen.
Er zijn de verschrikkelijke verhalen van vrouwen die mishandeld zijn, die zelfs blij moeten zijn dat ze het er levend of niet al te zwaar gewond vanaf hebben gebracht. Maar het begint al bij niet gewoon jezelf kunnen zijn in de relatie, bij afhankelijk zijn van de buien van je partner, bij van alles uit de kast te moeten halen om je partner goed gestemd te houden.
Een speelbal zijn: of jij, of je huisraad, of je eigen dingetjes moeten eraan geloven.
Vooral: onvrij zijn. Niemand houdt je beet, niemand dwingt je te lopen, en toch ben je niet vrij. Je weet dat je eigenlijk anders wilt maar je doet het niet.
Angst. Soms meer, soms minder, soms lijkt ze weer afwezig.
Op het scherpst van de snede leven, want áls je ruzie kunt maken over iets wat je uitgesproken wilt hebben, dan dóe je het ook, zover als je kunt.
Eruitstappen: eindelijk voor jezelf kiezen. Er dan achter komen dat er ook nog een leven te leven valt, in te vullen valt. Jezelf eindelijk tegenkomen.
Manu jij kunt je verhaal niet meer vertellen.
dinsdag 10 maart 2009 om 12:34
Het zit dus in de basis fout. Jij kan niet zonder hem. Of althans, dat denk je. En hij weet dat. Dat is je grootste valkuil.
Wat zou er gebeuren als je je leven zonder hem zou leiden? Denk je dat je dan ooit gelukkig zou worden?
Als volwassene reageren moet je leren. Het geeft niet als het de eerste tien keer niet lukt, als je maar wel steeds achteraf bedenkt waar en waarom het fout ging en hoe je wel had willen reageren. Oefen het desnoods voor te spiegel, speel de scène nog eens over. Het is een proces en je moet het ook voelen, niet toneelspelen. Dat heeft even tijd nodig. Geef jezelf niet op je kop als je voor je gevoel niet goed hebt gereageerd, maar analyseer het en leer ervan.
Je krijgt van hem al genoeg op je kop, dus probeer in elk geval lief voor jezelf te zijn. Dat verdien je!
Die exen zijn waarschijnlijk een van de "knopjes" waar hij bij jou op kan drukken om je de mond te snoeren. Iedereen heeft zo zijn "knopjes". Hij weet ze feilloos te vinden. Vind uit wat jouw knoppen zijn en je wordt je ervan bewust hoe jij je manipuleert. Eerst zie je dat pas achteraf, maar na een tijdje zie je het gebeuren waar je bij staat.
Jij kaart iets aan, hij zegt dat jij zeurt, hij begint over zijn exen, en jij? Gaat door over zijn exen? Zegt dat je serieus genomen wil worden?
Hoe dan ook gaat het niet meer over het onderwerp waar jij over begon en dus heeft hij zijn doel bereikt. Hou scherp voor ogen wat je wilt zeggen, hou je bij een mededeling van wat jou dwarszit, wat je van hem verwacht en wat jij gaat doen/laten als hij dat niet doet. Niet in de vorm van straf, maar simpele consequenties die jij aan zijn gedrag verbindt. Laat het gesprek
niet afhangen van zijn reactie, maar bepaal zelf wat je kwijt wil.
Leuk toch, om zulke gesprekken met je geliefde te voeren
Wat zou er gebeuren als je je leven zonder hem zou leiden? Denk je dat je dan ooit gelukkig zou worden?
Als volwassene reageren moet je leren. Het geeft niet als het de eerste tien keer niet lukt, als je maar wel steeds achteraf bedenkt waar en waarom het fout ging en hoe je wel had willen reageren. Oefen het desnoods voor te spiegel, speel de scène nog eens over. Het is een proces en je moet het ook voelen, niet toneelspelen. Dat heeft even tijd nodig. Geef jezelf niet op je kop als je voor je gevoel niet goed hebt gereageerd, maar analyseer het en leer ervan.
Je krijgt van hem al genoeg op je kop, dus probeer in elk geval lief voor jezelf te zijn. Dat verdien je!
Die exen zijn waarschijnlijk een van de "knopjes" waar hij bij jou op kan drukken om je de mond te snoeren. Iedereen heeft zo zijn "knopjes". Hij weet ze feilloos te vinden. Vind uit wat jouw knoppen zijn en je wordt je ervan bewust hoe jij je manipuleert. Eerst zie je dat pas achteraf, maar na een tijdje zie je het gebeuren waar je bij staat.
Jij kaart iets aan, hij zegt dat jij zeurt, hij begint over zijn exen, en jij? Gaat door over zijn exen? Zegt dat je serieus genomen wil worden?
Hoe dan ook gaat het niet meer over het onderwerp waar jij over begon en dus heeft hij zijn doel bereikt. Hou scherp voor ogen wat je wilt zeggen, hou je bij een mededeling van wat jou dwarszit, wat je van hem verwacht en wat jij gaat doen/laten als hij dat niet doet. Niet in de vorm van straf, maar simpele consequenties die jij aan zijn gedrag verbindt. Laat het gesprek
niet afhangen van zijn reactie, maar bepaal zelf wat je kwijt wil.
Leuk toch, om zulke gesprekken met je geliefde te voeren
Ga in therapie!
dinsdag 10 maart 2009 om 12:35
quote:kenzal schreef op 10 maart 2009 @ 12:22:
Ja, ik ken zijn ex (het is er maar 1 trouwens, hele lange relatie, uiteindelijk op elkaar uitgekeken, als vrienden uit elkaar gegaan) en ja, zij vertelt hetzelfde verhaal. Zij weet niet van onze problemen, maar geeft duidelijk aan dat ze eigenlijk nooit ruzie hadden....
Geen ruzie kan heel positief zijn. Het kan ook betekenen dat ze samen groot gegroeid zijn bijvoorbeeld en gelijkwaardig zijn gebleven. Dat kan.
Maar dat maakt het nog niet jouw 'schuld' hoor als hij je een week negeert. Negeren moet hij niet doen. Hij kan praten, hij kan gaan hardlopen, hij kan op een vechtsport gaan als hij gefrustreerd is maar een week niet praten met jou om te zorgen dat.....? Jij je onderwerpt of zo? Het lijkt me een slechte oplossing voor eventuele problemen.
Zou je kunnen aanvaarden dat het 'gewoon' niet werkt tussen jullie. Ook als je hem helemaal geweldig vindt en hij jou? Dat jullie op bepaalde, elementaire punten, niet matchen?
Je wordt namelijk niet écht gek hoor als hij er niet meer is. Dat lijkt zo en kan een tijdje zo voelen maar het gaat absoluut over, liefdesverdriet.
Ja, ik ken zijn ex (het is er maar 1 trouwens, hele lange relatie, uiteindelijk op elkaar uitgekeken, als vrienden uit elkaar gegaan) en ja, zij vertelt hetzelfde verhaal. Zij weet niet van onze problemen, maar geeft duidelijk aan dat ze eigenlijk nooit ruzie hadden....
Geen ruzie kan heel positief zijn. Het kan ook betekenen dat ze samen groot gegroeid zijn bijvoorbeeld en gelijkwaardig zijn gebleven. Dat kan.
Maar dat maakt het nog niet jouw 'schuld' hoor als hij je een week negeert. Negeren moet hij niet doen. Hij kan praten, hij kan gaan hardlopen, hij kan op een vechtsport gaan als hij gefrustreerd is maar een week niet praten met jou om te zorgen dat.....? Jij je onderwerpt of zo? Het lijkt me een slechte oplossing voor eventuele problemen.
Zou je kunnen aanvaarden dat het 'gewoon' niet werkt tussen jullie. Ook als je hem helemaal geweldig vindt en hij jou? Dat jullie op bepaalde, elementaire punten, niet matchen?
Je wordt namelijk niet écht gek hoor als hij er niet meer is. Dat lijkt zo en kan een tijdje zo voelen maar het gaat absoluut over, liefdesverdriet.
dinsdag 10 maart 2009 om 12:37
Zeker niet dubbelop Lemmy, heel goed om me te wijzen op het feit dat zijn ex zijn buien misschien helemaal niet als een probleem heeft gezien. Hij heeft namelijk wel verteld dat hij haar ook wel eens negeerde, maar daar bleeft zij rustig onder en dan dreef het weer over. Het kwam dan ook niet zo vaak voor. Ik word echter gek van het gebrek aan warmte en aandacht in die dagen waardoor ik hem dus niet lang genoeg met rust kan laten en er niks overdrijft maar alleen maar meer bijkomt.
dinsdag 10 maart 2009 om 12:40
dinsdag 10 maart 2009 om 12:47
Nou, dit raakt me wel....
Kan ik zonder hem? Mijn verstand zegt dat dat vast wel kan, mijn gevoel zegt van niet. Ik heb al een relatie achter de rug met iemand die me altijd goed behandelde maar niet bij me pastte. Nu heb ik een man die op goeie dagen echt perfekt bij me past, maar die me op slechte dagen als vuil behandelt. En ja, ik ben emotioneel afhankelijk van zijn liefde en aandacht en dat weet hij. Zo zit ik dus toch echt vast. In het begin dacht ik nog dat de liefde wel over zou gaan als hij lang met dit gedrag doorging. In het verleden heb ik ook wel eens vrienden en vriendinnen gehad die op dit punt misbruik van me maakten, nou, dat kon lang doorgaan, ben iemand van veel begrip, maar op is op en dan was zo'n vriend of vriendin ook absoluut exit. Waarom is dat bij hem dan niet zo?
Kan ik zonder hem? Mijn verstand zegt dat dat vast wel kan, mijn gevoel zegt van niet. Ik heb al een relatie achter de rug met iemand die me altijd goed behandelde maar niet bij me pastte. Nu heb ik een man die op goeie dagen echt perfekt bij me past, maar die me op slechte dagen als vuil behandelt. En ja, ik ben emotioneel afhankelijk van zijn liefde en aandacht en dat weet hij. Zo zit ik dus toch echt vast. In het begin dacht ik nog dat de liefde wel over zou gaan als hij lang met dit gedrag doorging. In het verleden heb ik ook wel eens vrienden en vriendinnen gehad die op dit punt misbruik van me maakten, nou, dat kon lang doorgaan, ben iemand van veel begrip, maar op is op en dan was zo'n vriend of vriendin ook absoluut exit. Waarom is dat bij hem dan niet zo?
dinsdag 10 maart 2009 om 12:50
Ja, dat bedoelde ik Kenzal. Wat voor de één wel okee is, kan voor de ander een probleem zijn. Ik ken een stel dat regelmatig enorme ruzie heeft. Zij scheldt hem dan uit voor de meest vreselijke dingen, hij slaat met deuren, er wordt nog een uurtje of wat flink geschreeuwd en uiteindelijk scheurt 1 van hen weg in de auto. Na thuiskomst gaan ze even samen om tafel zitten, leggen het bij en beiden verklaren dat ze toch zo gelukkig zijn samen. Tja!
Ik kan er helemaal niet tegen als iemand scheldt, met deuren slaat of schreeuwt. Ik schrik me dan helemaal gek en ben niet in staat te reageren. Ik zou dus erg ongelukkig worden als het mijn man was die zo deed. Negeren is ook voor mij iets waar ik helemaal niet tegen kan, dan ga ik me helemaal onzeker en ongelukkig voelen. Ik wil in mijn relatie dingen uitpraten, compromissen sluiten, en het gevoel hebben dat we moeite doen elkaar te begrijpen.
Wat voor de één een normale manier van omgaan met elkaar is, kan voor de ander echt helemaal niet werken. Dus eigenlijk is het volledig onbelangrijk hoe het eraantoe ging in zijn relatie met zijn ex. Jullie zullen toch samen een manier moeten (willen) vinden waar jullie beiden gelukkig mee kunnen zijn. Daarvoor moet jouw gedrag veranderen, maar ook hij moet zijn best doen.
Ik denk wel, net als Dubio, dat het een probleem is dat je het gevoel hebt dat je helemaal niet zonder hem kunt.
Ik kan er helemaal niet tegen als iemand scheldt, met deuren slaat of schreeuwt. Ik schrik me dan helemaal gek en ben niet in staat te reageren. Ik zou dus erg ongelukkig worden als het mijn man was die zo deed. Negeren is ook voor mij iets waar ik helemaal niet tegen kan, dan ga ik me helemaal onzeker en ongelukkig voelen. Ik wil in mijn relatie dingen uitpraten, compromissen sluiten, en het gevoel hebben dat we moeite doen elkaar te begrijpen.
Wat voor de één een normale manier van omgaan met elkaar is, kan voor de ander echt helemaal niet werken. Dus eigenlijk is het volledig onbelangrijk hoe het eraantoe ging in zijn relatie met zijn ex. Jullie zullen toch samen een manier moeten (willen) vinden waar jullie beiden gelukkig mee kunnen zijn. Daarvoor moet jouw gedrag veranderen, maar ook hij moet zijn best doen.
Ik denk wel, net als Dubio, dat het een probleem is dat je het gevoel hebt dat je helemaal niet zonder hem kunt.
dinsdag 10 maart 2009 om 12:53
Ik denk eigenlijk niet dat het echt zo is, trouwens, dat je niet zonder hem kunt. Jij neemt in je eentje de verantwoordelijkheid voor jullie relatie op je, zorgt voor jezelf en voor hem erbij. Je hebt zorgen om hem, je kinderen en daarbij heb je ook nog je werk. Iemand die dat allemaal op zich kan nemen, lukt het echt wel in haar eentje. Als ze dat wil, tenminste.
dinsdag 10 maart 2009 om 12:56
dinsdag 10 maart 2009 om 12:58
quote:kenzal schreef op 10 maart 2009 @ 12:47:
Nou, dit raakt me wel....
Kan ik zonder hem? Mijn verstand zegt dat dat vast wel kan, mijn gevoel zegt van niet. Ik heb al een relatie achter de rug met iemand die me altijd goed behandelde maar niet bij me pastte. Nu heb ik een man die op goeie dagen echt perfekt bij me past, maar die me op slechte dagen als vuil behandelt. En ja, ik ben emotioneel afhankelijk van zijn liefde en aandacht en dat weet hij. Zo zit ik dus toch echt vast. In het begin dacht ik nog dat de liefde wel over zou gaan als hij lang met dit gedrag doorging. In het verleden heb ik ook wel eens vrienden en vriendinnen gehad die op dit punt misbruik van me maakten, nou, dat kon lang doorgaan, ben iemand van veel begrip, maar op is op en dan was zo'n vriend of vriendin ook absoluut exit. Waarom is dat bij hem dan niet zo?
Dus het draait om macht?
Hij heeft macht over je en die macht moet jij hem dus niet geven. Dat is je wapen.
Het is jammer dat er een machtstrijd gevoerd moet worden, want een leuke relatie heeft dat natuurlijk helemaal niet nodig, in een leuke relatie zijn de zaken in evenwicht en heeft de een niet de behoefte de baas te willen zijn over de ander.
Je kunt hem niet veranderen en daarom zul je jezelf aan moeten pakken. Dat betekent dat je niet meer mee moet gaan in zijn gedrag en dus gewoon met hem moet blijven praten als hij je negeert, hem gewoon bij alles moet betrekken, hem aanspreken op dingen die je bezighouden en je niet uit het veld laten slaan. Als hij ziet dat zijn gedrag geen effect meer heeft op jou, is het snel voorbij waarschijnlijk en dan kan er (indien nodig) op een volwassen manier ruzie gemaakt worden.
Door in de war te raken en je te voegen naar zijn buitjes en boosheidjes, voed je hem als het ware.
Ik vind het jammer dat je in de rol van opvoeder moet gaan zitten maar ik zou niet weten hoe je het anders aan zou kunnen pakken. Ja, weggaan. Maar ik heb niet het gevoel dat dat voor jou een optie is.
Hoe is dit, zo praten? Ik vind het positief dat je niet probeert te gaan verkleinen, het probleem minder groot maken dan het is, je volhardt in wat je er over denkt en voelt. Goed van je!
(f)
Nou, dit raakt me wel....
Kan ik zonder hem? Mijn verstand zegt dat dat vast wel kan, mijn gevoel zegt van niet. Ik heb al een relatie achter de rug met iemand die me altijd goed behandelde maar niet bij me pastte. Nu heb ik een man die op goeie dagen echt perfekt bij me past, maar die me op slechte dagen als vuil behandelt. En ja, ik ben emotioneel afhankelijk van zijn liefde en aandacht en dat weet hij. Zo zit ik dus toch echt vast. In het begin dacht ik nog dat de liefde wel over zou gaan als hij lang met dit gedrag doorging. In het verleden heb ik ook wel eens vrienden en vriendinnen gehad die op dit punt misbruik van me maakten, nou, dat kon lang doorgaan, ben iemand van veel begrip, maar op is op en dan was zo'n vriend of vriendin ook absoluut exit. Waarom is dat bij hem dan niet zo?
Dus het draait om macht?
Hij heeft macht over je en die macht moet jij hem dus niet geven. Dat is je wapen.
Het is jammer dat er een machtstrijd gevoerd moet worden, want een leuke relatie heeft dat natuurlijk helemaal niet nodig, in een leuke relatie zijn de zaken in evenwicht en heeft de een niet de behoefte de baas te willen zijn over de ander.
Je kunt hem niet veranderen en daarom zul je jezelf aan moeten pakken. Dat betekent dat je niet meer mee moet gaan in zijn gedrag en dus gewoon met hem moet blijven praten als hij je negeert, hem gewoon bij alles moet betrekken, hem aanspreken op dingen die je bezighouden en je niet uit het veld laten slaan. Als hij ziet dat zijn gedrag geen effect meer heeft op jou, is het snel voorbij waarschijnlijk en dan kan er (indien nodig) op een volwassen manier ruzie gemaakt worden.
Door in de war te raken en je te voegen naar zijn buitjes en boosheidjes, voed je hem als het ware.
Ik vind het jammer dat je in de rol van opvoeder moet gaan zitten maar ik zou niet weten hoe je het anders aan zou kunnen pakken. Ja, weggaan. Maar ik heb niet het gevoel dat dat voor jou een optie is.
Hoe is dit, zo praten? Ik vind het positief dat je niet probeert te gaan verkleinen, het probleem minder groot maken dan het is, je volhardt in wat je er over denkt en voelt. Goed van je!
(f)
dinsdag 10 maart 2009 om 13:33
quote:kenzal schreef op 10 maart 2009 @ 12:47:
En ja, ik ben emotioneel afhankelijk van zijn liefde en aandacht en dat weet hij. Zo zit ik dus toch echt vast.Ik denk dat hier de kern van het probleem zit en dus ook de sleutel naar de oplossing. Want jij bent emotioneel afhankelijk en hebt daardoor het gevoel dat je vastzit. Dat zit in jouw hoofd en hart en kun je dus ook doorbreken.
Als je je een leven zonder hem voorstelt, hoe zou dat er dan uitzien (ik herhaal mijn vraag nog maar een keer )?
En ja, ik ben emotioneel afhankelijk van zijn liefde en aandacht en dat weet hij. Zo zit ik dus toch echt vast.Ik denk dat hier de kern van het probleem zit en dus ook de sleutel naar de oplossing. Want jij bent emotioneel afhankelijk en hebt daardoor het gevoel dat je vastzit. Dat zit in jouw hoofd en hart en kun je dus ook doorbreken.
Als je je een leven zonder hem voorstelt, hoe zou dat er dan uitzien (ik herhaal mijn vraag nog maar een keer )?
Ga in therapie!
dinsdag 10 maart 2009 om 13:57
Kenzal
de sleutel zit inderdaad bij jezelf en dit lijkt inmiddels al aardig op een machtspelletje. Dat veranderen zal veel moeite en energie kosten en wil van zijn kant om zijn aandeel te zien.
Volgens mij staan in het begin van dit topic ook veel post over relatieverslaafd zijn, maar mocht dat niet zo zijn, google hier dan eens op. Dit kan je ook verder helpen.
succes,
de sleutel zit inderdaad bij jezelf en dit lijkt inmiddels al aardig op een machtspelletje. Dat veranderen zal veel moeite en energie kosten en wil van zijn kant om zijn aandeel te zien.
Volgens mij staan in het begin van dit topic ook veel post over relatieverslaafd zijn, maar mocht dat niet zo zijn, google hier dan eens op. Dit kan je ook verder helpen.
succes,
dinsdag 10 maart 2009 om 14:27
Lieve Kenzal,
Je zegt het zelf eigenlijk al: diep van binnen weet je wel dat - mocht het er écht op aankomen - dat je echt wel zonder hem zult kunnen leven.
En dat neem ik onmiddellijk van je aan. Geloof me, natuurlijk zul je je een tijdlang rot en alleen voelen, maar echt dóódgaan eraan...dat gebeurt niet hoor!
Het gaat dus ergens ook om een gevoel wat je jezelf aanpraat: 'Help..ik overleef het niet als hij bij me weggaat!'
Nou...écht wel, hoor! Neem maar van mij aan, je overleeft het echt wel!
Ik denk dat je die gedachte ECHT goed voor ogen moet houden. Echt meid, je hebt hem niet nodig om in leven te blijven. Tuurlijk, op zijn goede dagen en zijn goede momenten is hij een fantastische vent en is hij de perfecte aanvulling voor je. Maar daar staat wel tegenover dat hij ook zijn mindere momenten heeft. En op zich is daar nóg niets mis mee; die hebben we immers allemaal. Maar wanneer het zo wordt dat jij je op dergelijke momenten doodongelukkig voelt, dat hij zijn buien maar naar hartelust op jou mag botvieren en alles gelaten moet ondergaan. Om vervolgens ook nog eens op het juiste moment je armen weer te spreiden wanneer hij weer besluit om 'normaal te doen' en wee je gebeente wanneer je dan nog een traan durft te laten zien...dan zit er eigenlijk wel iets erg scheef, vind je niet?
Wat mij op enig moment begon te helpen was dat geleidelijk aan meer en meer het besef begon binnen te druppelen van: 'Dit verdien ik niet. Ik verdien het gewoonweg niet dat hij me zo behandelt!'
En vanuit die gedachte veranderde dus automatisch ook mijn gevoel. Misschien dat het jou ook lukt om op die manier wat meer van je kracht terug te vinden? (of ben ik nu erg vaag..?)
Je zegt het zelf eigenlijk al: diep van binnen weet je wel dat - mocht het er écht op aankomen - dat je echt wel zonder hem zult kunnen leven.
En dat neem ik onmiddellijk van je aan. Geloof me, natuurlijk zul je je een tijdlang rot en alleen voelen, maar echt dóódgaan eraan...dat gebeurt niet hoor!
Het gaat dus ergens ook om een gevoel wat je jezelf aanpraat: 'Help..ik overleef het niet als hij bij me weggaat!'
Nou...écht wel, hoor! Neem maar van mij aan, je overleeft het echt wel!
Ik denk dat je die gedachte ECHT goed voor ogen moet houden. Echt meid, je hebt hem niet nodig om in leven te blijven. Tuurlijk, op zijn goede dagen en zijn goede momenten is hij een fantastische vent en is hij de perfecte aanvulling voor je. Maar daar staat wel tegenover dat hij ook zijn mindere momenten heeft. En op zich is daar nóg niets mis mee; die hebben we immers allemaal. Maar wanneer het zo wordt dat jij je op dergelijke momenten doodongelukkig voelt, dat hij zijn buien maar naar hartelust op jou mag botvieren en alles gelaten moet ondergaan. Om vervolgens ook nog eens op het juiste moment je armen weer te spreiden wanneer hij weer besluit om 'normaal te doen' en wee je gebeente wanneer je dan nog een traan durft te laten zien...dan zit er eigenlijk wel iets erg scheef, vind je niet?
Wat mij op enig moment begon te helpen was dat geleidelijk aan meer en meer het besef begon binnen te druppelen van: 'Dit verdien ik niet. Ik verdien het gewoonweg niet dat hij me zo behandelt!'
En vanuit die gedachte veranderde dus automatisch ook mijn gevoel. Misschien dat het jou ook lukt om op die manier wat meer van je kracht terug te vinden? (of ben ik nu erg vaag..?)
dinsdag 10 maart 2009 om 14:39
Dubiootje, een leven zonder hem zou saai zijn, eenzaam en zeker ook minder leuk voor mijn kinderen. Hij is de man die leuke aktieve dingen met ze doet, maar ook met mij. Hij is degene die mij stimuleert in wat ik wil ondernemen, die mijn onzekerheden op bepaalde vlakken relativeert, die zorgt dat alles reilt en zeilt, die met initiatieven komt, mij de aandacht geeft die ik, net als ieder mens, nodig heb. Het lijkt me helemaal niks zonder hem om eerlijk te zijn..... ik wil alleen die buien niet meer.....
dinsdag 10 maart 2009 om 14:43
Yayaatje,
geloof me als ik zeg dat ik elke dag tegen mezelf zeg dat ik dit niet verdien. Ik ben daar ook echt van overtuigd, ik wéét dat ik het niet verdien. Ik zeg het ook tegen hem: dat wat ik volgens hem ook verkeerd kan doen, ik zijn gedrag niet verdien. Ik verbind aan de woorden alleen geen gevolgen voor hem, omdat ik niet weet wat voor gevolgen dat zouden kunnen zijn en omdat ik eventuele gevolgen niet vol kan houden omdat zijn adem altijd langer is dan de mijne....
geloof me als ik zeg dat ik elke dag tegen mezelf zeg dat ik dit niet verdien. Ik ben daar ook echt van overtuigd, ik wéét dat ik het niet verdien. Ik zeg het ook tegen hem: dat wat ik volgens hem ook verkeerd kan doen, ik zijn gedrag niet verdien. Ik verbind aan de woorden alleen geen gevolgen voor hem, omdat ik niet weet wat voor gevolgen dat zouden kunnen zijn en omdat ik eventuele gevolgen niet vol kan houden omdat zijn adem altijd langer is dan de mijne....
dinsdag 10 maart 2009 om 15:08
Lemmy, op dit moment denk ik inderdaad dat het daar op neerkomt. Ik wil alleen graag sterker in m'n schoenen staan zodat ik me niet in de war laat maken door zijn gedrag, zoals Eleonora ook zegt. Als zijn gedrag geen effect meer op mij heeft zal hij dat, hoop ik, ook minder gaan gebruiken.
Maar hoe zeg je geen au als je geschopt wordt?
Maar hoe zeg je geen au als je geschopt wordt?
dinsdag 10 maart 2009 om 15:10
quote:kenzal schreef op 10 maart 2009 @ 12:54:
geweldig, dit gaat sneller dan therapie
kern van het probleem is dus in feite dat ik niet zonder hem kan en hij daardoor kan doen wat hij wil.
Is er ook een oplossing?
De oplossing is duidelijk. Wanneer je tot zulke constateringen kunt komen, dan is er geen sprake meer van een liefdesrelatie. het is het gevecht om wie de sterkste is. Iedere keer bied jij weer verzet en iedere keer is hij weer sterker. Gaat wel iedere keer ten koste van jou.
Remedie is afkicken. Stoppen met deze relatie en kiezen voor jezelf. Hier is geen sprake van liefde meer. Ook niet van jou kant, want hoe kan je van iemand houden die je zo behandelt? Dat is nl. niet (meer) zo.
Deze relatie put je uit, je trekt aan een dood paard. Je geeft een heel slecht voorbeeld aan je kinderen.
Jij kan wel zonder hem. Bij hem blijven is vele malen moeilijker dan weggaan.
Je bent verslaafd aan deze man. Kick eerst eens af en kijk dan eens wat er nog over is, dat is nl. niet zoveel.
geweldig, dit gaat sneller dan therapie
kern van het probleem is dus in feite dat ik niet zonder hem kan en hij daardoor kan doen wat hij wil.
Is er ook een oplossing?
De oplossing is duidelijk. Wanneer je tot zulke constateringen kunt komen, dan is er geen sprake meer van een liefdesrelatie. het is het gevecht om wie de sterkste is. Iedere keer bied jij weer verzet en iedere keer is hij weer sterker. Gaat wel iedere keer ten koste van jou.
Remedie is afkicken. Stoppen met deze relatie en kiezen voor jezelf. Hier is geen sprake van liefde meer. Ook niet van jou kant, want hoe kan je van iemand houden die je zo behandelt? Dat is nl. niet (meer) zo.
Deze relatie put je uit, je trekt aan een dood paard. Je geeft een heel slecht voorbeeld aan je kinderen.
Jij kan wel zonder hem. Bij hem blijven is vele malen moeilijker dan weggaan.
Je bent verslaafd aan deze man. Kick eerst eens af en kijk dan eens wat er nog over is, dat is nl. niet zoveel.
dinsdag 10 maart 2009 om 15:12
quote:kenzal schreef op 10 maart 2009 @ 14:39:
Dubiootje, een leven zonder hem zou saai zijn, eenzaam en zeker ook minder leuk voor mijn kinderen. Hij is de man die leuke aktieve dingen met ze doet, maar ook met mij. Hij is degene die mij stimuleert in wat ik wil ondernemen, die mijn onzekerheden op bepaalde vlakken relativeert, die zorgt dat alles reilt en zeilt, die met initiatieven komt, mij de aandacht geeft die ik, net als ieder mens, nodig heb. Het lijkt me helemaal niks zonder hem om eerlijk te zijn..... ik wil alleen die buien niet meer.....
Huh??!?!? Toch kun je dit soort dingen zeggen, terwijl je in andere postings toch een totaal ander beeld laat zien?
Hij relativeert jouw onzekerheden????? Terwijl hij iedere keer weer jou onderuit haalt wanneer hem iets niet zint???
Hebben we het hier over dezelfde man?
Dubiootje, een leven zonder hem zou saai zijn, eenzaam en zeker ook minder leuk voor mijn kinderen. Hij is de man die leuke aktieve dingen met ze doet, maar ook met mij. Hij is degene die mij stimuleert in wat ik wil ondernemen, die mijn onzekerheden op bepaalde vlakken relativeert, die zorgt dat alles reilt en zeilt, die met initiatieven komt, mij de aandacht geeft die ik, net als ieder mens, nodig heb. Het lijkt me helemaal niks zonder hem om eerlijk te zijn..... ik wil alleen die buien niet meer.....
Huh??!?!? Toch kun je dit soort dingen zeggen, terwijl je in andere postings toch een totaal ander beeld laat zien?
Hij relativeert jouw onzekerheden????? Terwijl hij iedere keer weer jou onderuit haalt wanneer hem iets niet zint???
Hebben we het hier over dezelfde man?
dinsdag 10 maart 2009 om 15:16
dinsdag 10 maart 2009 om 15:18
Kenzal,
Realiseer je je dat je zijn gedrag zelf in stand houdt? Je kunt nog 100x tegen hem zeggen dat je vindt dat hij je niet zo moet behandelen, dat je dit niet verdient. Het enige wat hij hoeft te doen is braaf ja en amen knikken, om vervolgens gewoon verder te gaan met wat hij al deed: jou behandelen zoals het hem uitkomt. Als je geluk hebt, is hij liefdevol en warm voor je. Maar heb je pech, dan loop je grote kans dat hij je als stront behandeld. Maar...geef hem eens ongelijk! Why not? Jij laat het toch wel toe... Nou, heerlijk toch, zo af en toe eens ff flink van je afzeiken, al je eigen grieven botvieren op je partner, haar een paar dagen eens goed negeren en als je er genoeg van hebt, dan draai je weer bij et voila: daar staat ze weer: je met open armen verwelkomend!
(het feit dat hij dit doet is uiteraard van de zotte. Geen enkele liefhebbende partner zou zo met zijn/haar partner om willen gaan. Maar schijnbaar die van jou wel.. leuke vent...
Sorry voor mijn harde woorden, maar ergens is dit een weergave van hoe hij zich gedraagt en hoe het in werkelijkheid is..)
Realiseer je je dat je zijn gedrag zelf in stand houdt? Je kunt nog 100x tegen hem zeggen dat je vindt dat hij je niet zo moet behandelen, dat je dit niet verdient. Het enige wat hij hoeft te doen is braaf ja en amen knikken, om vervolgens gewoon verder te gaan met wat hij al deed: jou behandelen zoals het hem uitkomt. Als je geluk hebt, is hij liefdevol en warm voor je. Maar heb je pech, dan loop je grote kans dat hij je als stront behandeld. Maar...geef hem eens ongelijk! Why not? Jij laat het toch wel toe... Nou, heerlijk toch, zo af en toe eens ff flink van je afzeiken, al je eigen grieven botvieren op je partner, haar een paar dagen eens goed negeren en als je er genoeg van hebt, dan draai je weer bij et voila: daar staat ze weer: je met open armen verwelkomend!
(het feit dat hij dit doet is uiteraard van de zotte. Geen enkele liefhebbende partner zou zo met zijn/haar partner om willen gaan. Maar schijnbaar die van jou wel.. leuke vent...
Sorry voor mijn harde woorden, maar ergens is dit een weergave van hoe hij zich gedraagt en hoe het in werkelijkheid is..)
dinsdag 10 maart 2009 om 15:25
Oke, ik lees nu je laatste post waarin je schrijft dat hij 25 dagen per maand de ideale man voor je is, maar die overige 5 dagen dus een 1e klas klootzak.
Tsja meid, ik hoop dan maar met heel mijn hart voor je dat hij niet besluit om de boel om te draaien (waarbij hij dus nog maar 5 dagen de lieve, zorgzame vent is). Want ja, hij beslist dit uiteraard nog altijd zelf. Híj bepaalt hoe hij zich gedraagt. Hij is volwassen en maakt zijn eigen keuzes. En zoals ik al eerder zei: hij kan dit schijnbaar ook straffeloos doen, net hoe het hem uitkomt..
Tsja meid, ik hoop dan maar met heel mijn hart voor je dat hij niet besluit om de boel om te draaien (waarbij hij dus nog maar 5 dagen de lieve, zorgzame vent is). Want ja, hij beslist dit uiteraard nog altijd zelf. Híj bepaalt hoe hij zich gedraagt. Hij is volwassen en maakt zijn eigen keuzes. En zoals ik al eerder zei: hij kan dit schijnbaar ook straffeloos doen, net hoe het hem uitkomt..
dinsdag 10 maart 2009 om 15:33
quote:kenzal schreef op 10 maart 2009 @ 15:16:
Ja Pom, we hebben het hier over dezelfde man. Dit is ook geen verzonnen of ingebeeld iets, omdat ik hem graag zo wil zien. Die lieve, zorgzame, aktieve, relativerende man is hij 25 dagen van de maand.. en zo'n 5 dagen per maand is het een eersteklas klootzak...
Maar toch zijn die 5 dagen zo beladen, dat jij er onzeker en behoorlijk ongelukkig over bent.
Je maakt op mij niet de indruk dat je een gelukkige vrouw bent. Is overigens geen enkele vrouw die nog in een relatie zit en op dit topic (komt) schrijven.
Ja Pom, we hebben het hier over dezelfde man. Dit is ook geen verzonnen of ingebeeld iets, omdat ik hem graag zo wil zien. Die lieve, zorgzame, aktieve, relativerende man is hij 25 dagen van de maand.. en zo'n 5 dagen per maand is het een eersteklas klootzak...
Maar toch zijn die 5 dagen zo beladen, dat jij er onzeker en behoorlijk ongelukkig over bent.
Je maakt op mij niet de indruk dat je een gelukkige vrouw bent. Is overigens geen enkele vrouw die nog in een relatie zit en op dit topic (komt) schrijven.
dinsdag 10 maart 2009 om 15:37
ik hou het in stand, mee eens, ik ben me er dan ook terdege van bewust dat hij op dat vlak niet de enige is met schuld aan de situatie. Ik wil stoppen met het in stand houden van de situatie zonder daar op dit moment drastische beslissingen bij te nemen zoals stoppen met de relatie. Ik wil graag weten hoe ik het voor elkaar krijg niet meer met emotie te reageren als zo'n bui begint. Hoe krijg ik het voor elkaar dat er geen tranen meer in m'n ogen springen, dat m'n handen niet gaan trillen of ik als een geslagen hond naar de grond ga lopen kijken. Dit gebeurt namelijk automatisch en ik heb daar weinig controle over heb ik gemerkt.
