Relaties
alle pijlers
Op het punt om vreemd te gaan
woensdag 28 januari 2009 om 19:05
Mijn eerste (natuurlijk meest heftige) liefde en ik hebben altijd contact met elkaar gehouden.. dat is nu al 12 jaar zo. In die jaren is hij getrouwd en inmiddels weer gescheiden. Tussen ons is het niets geworden.. dat heeft voornamelijk te maken met dat onze liefde vanaf het begin een onmogelijke was.. door de duizenden km afstand... door een totaal andere culturele achtergrond (waarbij van beide families geen acceptatie kan worden verwacht).. en doordat wij toen nog heel jong waren.. en hij ook niet klaar was om zich te binden.. De band is echter altijd sterk gebleven.. en het contact veelvuldig.
Ik heb tegen beter weten in jaren op mijn eerste liefde gewacht.. maar op een gegeven moment heb ik toch mijn leven opgepakt.. ik heb mij erbij neergelegd dat het er niet in zat.. Dat zal altijd zo blijven.
Ik heb nu 3,5 jaar een relatie.. ik ben heel gelukkig met deze jongen.. hij heeft echt alles.. hij is slim, ziet er goed uit, is geestig en aardig.. Hij laat mij vrij en hij wordt geaccepteerd door mijn ouders. Ik houd van hem. En toch is het zo dat ik vaak terugdenk aan die eerste liefde.. omdat hij ook heel belangrijk voor mij is geweest en het nog altijd is. ik voel mij daar enorm schuldig over..
Vooral omdat ik heb besloten mijn eerste liefde op te zoeken en nog éénmaal te ontmoeten voordat dat nooit meer kan.. Ik ben niet van plan mijn huidige partner te verlaten want deze eerste liefde is nog altijd onmogelijk.. Toch verlang ik er enorm naar hem terug te zien..Ik zal elk minuut ervan onthouden en de rest van mijn leven koesteren.. aan de andere kant voel ik mij een enorme bedrieger.. een slecht persoon..dat ik tot zoiets dergelijks in staat ben.. in feite plan ik het om vreemd te gaan.. het is niet eens iets wat mij overkomt.. of omdat mijn huidige relatie slecht is ofzo..
Ik heb tegen beter weten in jaren op mijn eerste liefde gewacht.. maar op een gegeven moment heb ik toch mijn leven opgepakt.. ik heb mij erbij neergelegd dat het er niet in zat.. Dat zal altijd zo blijven.
Ik heb nu 3,5 jaar een relatie.. ik ben heel gelukkig met deze jongen.. hij heeft echt alles.. hij is slim, ziet er goed uit, is geestig en aardig.. Hij laat mij vrij en hij wordt geaccepteerd door mijn ouders. Ik houd van hem. En toch is het zo dat ik vaak terugdenk aan die eerste liefde.. omdat hij ook heel belangrijk voor mij is geweest en het nog altijd is. ik voel mij daar enorm schuldig over..
Vooral omdat ik heb besloten mijn eerste liefde op te zoeken en nog éénmaal te ontmoeten voordat dat nooit meer kan.. Ik ben niet van plan mijn huidige partner te verlaten want deze eerste liefde is nog altijd onmogelijk.. Toch verlang ik er enorm naar hem terug te zien..Ik zal elk minuut ervan onthouden en de rest van mijn leven koesteren.. aan de andere kant voel ik mij een enorme bedrieger.. een slecht persoon..dat ik tot zoiets dergelijks in staat ben.. in feite plan ik het om vreemd te gaan.. het is niet eens iets wat mij overkomt.. of omdat mijn huidige relatie slecht is ofzo..
woensdag 28 januari 2009 om 22:41
Doen nu het nog kan. Waarom zou het allemaal slecht uitpakken? Misschien wordt het wel de beste beslissing van je leven. Meteen alles negatief zien zoals sommigen doen.....
Als je hem ziet is de cirkel weer rond......dan pas besef je of het een definitieve afsluiting is of niet. Weet je waar je aan toe bent.
Rust, of een nieuw begin.
Als je hem ziet is de cirkel weer rond......dan pas besef je of het een definitieve afsluiting is of niet. Weet je waar je aan toe bent.
Rust, of een nieuw begin.
donderdag 29 januari 2009 om 00:18
Er zit een verschrikkelijke onrust in je. Al 12 jaar... En het is in al die tijd nog steeds niet gelukt los te komen van je eerste liefde. Ik snap dat het knaagt. Nee, het vreet je op. Je hebt iets uit het verleden niet kunnen afsluiten. En weet je, het verraad zit hem al in het feit dat je vriend niets weet van al je twijfels.
Ik vind de invalshoek van Quattro daarom heel verfrissend (na heel veel van hetzelfde gelezen te hebben). Ik vraag me dan ook af of jouw vraag niet moet zijn: los ik dit alleen op of betrek ik mijn vriend daarbij. Dan denk ik: je hebt je vriend al 3,5 jaar niet bij dit probleem betrokken, dus je leeft al met een geheim... En dan kan ik de gedachte van Quattro goed volgen. Je zult een fase moeten afsluiten. Of je dat moet doen zoals je nu van plan bent, dat is dan weer de vraag.
Ik vind de invalshoek van Quattro daarom heel verfrissend (na heel veel van hetzelfde gelezen te hebben). Ik vraag me dan ook af of jouw vraag niet moet zijn: los ik dit alleen op of betrek ik mijn vriend daarbij. Dan denk ik: je hebt je vriend al 3,5 jaar niet bij dit probleem betrokken, dus je leeft al met een geheim... En dan kan ik de gedachte van Quattro goed volgen. Je zult een fase moeten afsluiten. Of je dat moet doen zoals je nu van plan bent, dat is dan weer de vraag.
donderdag 29 januari 2009 om 09:02
Ik zou het uitmaken,de relatie met je huidige vriend verbreken,eerst iets afsluiten voordat je een andere oude lievde gaat aanwakkeren.
ik denk dat je huidige relatie ook nooit een kans heeft nl,niet zolang het andere is afgesloten,en contkt onderhouden werkt daar niet aan mee
daarrbij ben je nu 12 jaar ouder,en ook al is het eng,en ben je bang je ouders of fam kwijt te raken
het is jou leven,en niet dat van hun,hun staan aan de zijlijn en jij zit erin.
geef jezelf wat tijd,verbreek de huidige relatie,en ga eens kijken wat jij nu eigenlijk wilt.
ik denk dat je huidige relatie ook nooit een kans heeft nl,niet zolang het andere is afgesloten,en contkt onderhouden werkt daar niet aan mee
daarrbij ben je nu 12 jaar ouder,en ook al is het eng,en ben je bang je ouders of fam kwijt te raken
het is jou leven,en niet dat van hun,hun staan aan de zijlijn en jij zit erin.
geef jezelf wat tijd,verbreek de huidige relatie,en ga eens kijken wat jij nu eigenlijk wilt.
donderdag 29 januari 2009 om 09:08
Idontknow, zijn je ouders belangrijker voor je dan je huidige vriend? Het lijkt namelijk of je het vreselijk zou vinden je ouders te kwetsen of teleur te stellen, maar niet zo heel erg om je vriend te bedriegen.
En mocht het ooit uitkomen, en mocht je er ruzie over krijgen met je huidige vriend, wat ga je dan tegen je ouders zeggen?
En mocht het ooit uitkomen, en mocht je er ruzie over krijgen met je huidige vriend, wat ga je dan tegen je ouders zeggen?
donderdag 29 januari 2009 om 09:18
Als je toch al ticket hebt en weggaat, opper ook even aan je vriend dat hij in die tijd ook effe een lekker mokkel neukt, hebben jullie er tenminste allebei nog wat aan.
Echt triest dat je gewoon zit te zoeken naar dingen waarmee je je eigen geweten kan sussen. Je vriend mag in z'n handjes knijpen met jou....not. Slippertjes zijn fout, gebeuren, is kut, dit is gewoon met voorbedachte rade, hoe fout wil je het maken?
Echt triest dat je gewoon zit te zoeken naar dingen waarmee je je eigen geweten kan sussen. Je vriend mag in z'n handjes knijpen met jou....not. Slippertjes zijn fout, gebeuren, is kut, dit is gewoon met voorbedachte rade, hoe fout wil je het maken?
donderdag 29 januari 2009 om 10:02
Idontknow: You do know. Je hebt je keus allang gemaakt.
Het is me ook een beetje onduidelijk wat nou je bedoeling is met dit topic. Je weet nu hoe de meerderheid erover denkt, en je wil het toch gewoon doen.
Dan is de keus is toch gewoon aan jou?
Alles zit al in kannen en kruiken, de reis is geboekt, je eerste liefde weet dat je eraan komt en je huidige partner stelt geen moeilijke vragen.
Je bent volwassen en de consequenties zijn dan ook voor jezelf.
Het draait om je partner, maar zeker ook om jou. Kijk naderhand in de spiegel en je kan *jezelf* nooit meer wijsmaken dat je alles zult doen voor je huidige partner om hem gelukkig te maken.
Het is me ook een beetje onduidelijk wat nou je bedoeling is met dit topic. Je weet nu hoe de meerderheid erover denkt, en je wil het toch gewoon doen.
Dan is de keus is toch gewoon aan jou?
Alles zit al in kannen en kruiken, de reis is geboekt, je eerste liefde weet dat je eraan komt en je huidige partner stelt geen moeilijke vragen.
Je bent volwassen en de consequenties zijn dan ook voor jezelf.
Het draait om je partner, maar zeker ook om jou. Kijk naderhand in de spiegel en je kan *jezelf* nooit meer wijsmaken dat je alles zult doen voor je huidige partner om hem gelukkig te maken.
donderdag 29 januari 2009 om 10:13
4wheelsand1heart heeft het hier heel erg mooi verwoord vind ik. En je moet niet vergeten dat je jezelf ook heel erg veel verdriet doet door vreemd te gaan.
Klinkt super-dramatisch, maar: je zult jezelf daarna nooit meer op dezelfde manier bekijken. De relatie die je hebt met degene van wie je houdt heb je zelf, opzettelijk beschadigd. En je zelf-beeld wordt hierdoor veranderd.
Je krijgt er ontzettend veel spijt van, dat kan ik je uit eigen ervaring vertellen.
Maar ik denk net als vele schrijfsters dat je keuze al lang is gemaakt.
Klinkt super-dramatisch, maar: je zult jezelf daarna nooit meer op dezelfde manier bekijken. De relatie die je hebt met degene van wie je houdt heb je zelf, opzettelijk beschadigd. En je zelf-beeld wordt hierdoor veranderd.
Je krijgt er ontzettend veel spijt van, dat kan ik je uit eigen ervaring vertellen.
Maar ik denk net als vele schrijfsters dat je keuze al lang is gemaakt.
De Wet van Wuiles: hoe langer de OP, hoe kleiner de kans op een duurzame relatie.
donderdag 29 januari 2009 om 10:36
EvyBlissy: vertel eens.. hoe is dat bij jou gegaan? Ben jij vreemdgegaan? Kon je jezelf niet meer in de ogen kijken? Hoe is dat gegaan en wat voel je? Ben je nog wel bij dezelfde partner?
Ergens hoopte ik dat ik mijn leven na terugkomst gewoon zou oppakken.. vast een maandje liefdesverdriet.. maar daarna life goes on.. gewoon er het beste van maken met mijn huidige partner. Maar er is ook de angst dat ik de impact onderschat.
Ergens hoopte ik dat ik mijn leven na terugkomst gewoon zou oppakken.. vast een maandje liefdesverdriet.. maar daarna life goes on.. gewoon er het beste van maken met mijn huidige partner. Maar er is ook de angst dat ik de impact onderschat.
donderdag 29 januari 2009 om 11:54
Ik kan niet beoordelen of dit verhaal echt is of niet, maar zo bizar is het niet. Ook ik heb liefdes gehad in mijn leven die een zodanige indruk hebben gemaakt dat ik er nu nog aan terugdenk in de trant van “what if?”.
De reden dat het voor TO meer inpact heeft gehad? Wellicht omdat het eigenlijk een verboden liefde was. Dat maakt het allemaal wat dramatischer.
IDK, heb je misschien het idee dat je (vanwege je achtergrond) ‘vast’ zit? Is je huidige relatie echt de man waar je de rest van je leven wilt doorbrengen of is het de keuze van je ouders? Ondanks het feit dat je van hem houdt en hij je volledig vrij laat?
Ik begrijp de gevoelens die je hebt voor deze verre vlam. Soms kun je iemand idealiseren, vooral als er duizenden kilometers tussen zitten. Misschien hou je van hem zoals hij toen was? Hou je niet vast aan het gevoel wat hij je toen gaf? Maar hoe is deze persoon in het dagelijks leven? Hoe zou het zijn om werkelijk met hem samen te wonen?
Als je er nu eens naartoe gaat, maar met een heel andere instelling: closure. Bekijk hem niet met een roze bril, maar wees realistisch. Misschien is het wel een wake-up call als je hem ziet. Tenslotte is hij ook ouder geworden, hij heeft een kind. Dat kan een mens veranderen.
Echter, als je besluit niet te gaan: laat het dan los. Koester hem als een persoon die heel veel voor je betekent heeft, maar laat het gaan. Dat ben je wel verschuldigd aan je vriend.
De reden dat het voor TO meer inpact heeft gehad? Wellicht omdat het eigenlijk een verboden liefde was. Dat maakt het allemaal wat dramatischer.
IDK, heb je misschien het idee dat je (vanwege je achtergrond) ‘vast’ zit? Is je huidige relatie echt de man waar je de rest van je leven wilt doorbrengen of is het de keuze van je ouders? Ondanks het feit dat je van hem houdt en hij je volledig vrij laat?
Ik begrijp de gevoelens die je hebt voor deze verre vlam. Soms kun je iemand idealiseren, vooral als er duizenden kilometers tussen zitten. Misschien hou je van hem zoals hij toen was? Hou je niet vast aan het gevoel wat hij je toen gaf? Maar hoe is deze persoon in het dagelijks leven? Hoe zou het zijn om werkelijk met hem samen te wonen?
Als je er nu eens naartoe gaat, maar met een heel andere instelling: closure. Bekijk hem niet met een roze bril, maar wees realistisch. Misschien is het wel een wake-up call als je hem ziet. Tenslotte is hij ook ouder geworden, hij heeft een kind. Dat kan een mens veranderen.
Echter, als je besluit niet te gaan: laat het dan los. Koester hem als een persoon die heel veel voor je betekent heeft, maar laat het gaan. Dat ben je wel verschuldigd aan je vriend.
donderdag 29 januari 2009 om 11:59
Of andersom:
Een vriend van mij was getrouwd en is willens en wetens vreemdgegaan. Zijn huwelijk was wat saai, maar hij hield wel van haar. Maar het gevolg was dat hij er zover mee doorging dat hij ook van die andere vrouw ging houden, maar verscheurd werd door schuldgevoelens over wat hij zijn huidige vrouw had aangedaan. Zij dacht een man te hebben die ze kon vertrouwen en hij was in haar onwetendheid alles voor haar. Maar door dat aanmodderen zette zijn nieuwe vriendin er een punt achter en nu woont hij ergens 4 hoog achter op een klein kamertje en komt elke avond alleen thuis.
Hij weet in ieder geval zeker dat hij het zó nooit meer zal doen. Hij is van alles naar niks gegaan.
Een vriend van mij was getrouwd en is willens en wetens vreemdgegaan. Zijn huwelijk was wat saai, maar hij hield wel van haar. Maar het gevolg was dat hij er zover mee doorging dat hij ook van die andere vrouw ging houden, maar verscheurd werd door schuldgevoelens over wat hij zijn huidige vrouw had aangedaan. Zij dacht een man te hebben die ze kon vertrouwen en hij was in haar onwetendheid alles voor haar. Maar door dat aanmodderen zette zijn nieuwe vriendin er een punt achter en nu woont hij ergens 4 hoog achter op een klein kamertje en komt elke avond alleen thuis.
Hij weet in ieder geval zeker dat hij het zó nooit meer zal doen. Hij is van alles naar niks gegaan.
donderdag 29 januari 2009 om 12:02
Zou het niet helpen om het eens bij je huidige partner op tafel te leggen wat je eerste liefde voor je betekend heeft?
Het kan soms echt heel veel schelen als je er al gewoon over mag praten.
Nu is het ZÓ groot geworden in je hoofd, en staat je wens zó hoog op de ladder, dat je eigenlijk alleen nog maar kunt vallen...
Het kan soms echt heel veel schelen als je er al gewoon over mag praten.
Nu is het ZÓ groot geworden in je hoofd, en staat je wens zó hoog op de ladder, dat je eigenlijk alleen nog maar kunt vallen...
donderdag 29 januari 2009 om 12:13
quote:4wheelsand1heart schreef op 29 januari 2009 @ 12:02:
Zou het niet helpen om het eens bij je huidige partner op tafel te leggen wat je eerste liefde voor je betekend heeft?
Het kan soms echt heel veel schelen als je er al gewoon over mag praten.
Nu is het ZÓ groot geworden in je hoofd, en staat je wens zó hoog op de ladder, dat je eigenlijk alleen nog maar kunt vallen...Mooi gezegd!
Zou het niet helpen om het eens bij je huidige partner op tafel te leggen wat je eerste liefde voor je betekend heeft?
Het kan soms echt heel veel schelen als je er al gewoon over mag praten.
Nu is het ZÓ groot geworden in je hoofd, en staat je wens zó hoog op de ladder, dat je eigenlijk alleen nog maar kunt vallen...Mooi gezegd!
donderdag 29 januari 2009 om 14:17
quote:Idontknow schreef op 29 januari 2009 @ 10:36:
Ergens hoopte ik dat ik mijn leven na terugkomst gewoon zou oppakken.. vast een maandje liefdesverdriet.. maar daarna life goes on.. gewoon er het beste van maken met mijn huidige partner. Maar er is ook de angst dat ik de impact onderschat.
Een maandje liefdesverdriet? Voor je Grote Liefde die zo belangrijk is dat je geen leven hebt als je het niet goed afsluit?
Ik help het je hopen. Mijn Grote Liefdes kwamen mij altijd te staan op een jaartje of drie, vier, liefdesverdriet.
Maar als het maar een maandje is, dan zou ik er niet moeilijk over doen.
Ergens hoopte ik dat ik mijn leven na terugkomst gewoon zou oppakken.. vast een maandje liefdesverdriet.. maar daarna life goes on.. gewoon er het beste van maken met mijn huidige partner. Maar er is ook de angst dat ik de impact onderschat.
Een maandje liefdesverdriet? Voor je Grote Liefde die zo belangrijk is dat je geen leven hebt als je het niet goed afsluit?
Ik help het je hopen. Mijn Grote Liefdes kwamen mij altijd te staan op een jaartje of drie, vier, liefdesverdriet.
Maar als het maar een maandje is, dan zou ik er niet moeilijk over doen.
donderdag 29 januari 2009 om 14:37
Ik denk dat je moslim bent en een jeugd hebt gekend met heel veel verboden. Dat is een van de weinige voedingsbodems voor zo'n drang naar geheimen en verboden vruchten. Nu heb je eindelijk vrijheid, maar nog doe je wat er van je verwacht wordt, want zo ben je opgevoed. Maar je hunkert nog steeds naar alles wat niet mocht in je jeugd. Je denkt dat al die dingen waar je toen naar smachtte nu nog net zo geweldig zullen zijn. Je zult mogelijk proefondervindelijk moeten ervaren dat de verboden vruchten van het verleden niet overeenkomen met het heden.
donderdag 29 januari 2009 om 23:42
Denk er heel goed over na voordat je dat doet. Of: doe het niet. Ik heb ooit hetzelfde meegemaakt en werd verliefd, hopeloos, radeloos supersonisch. Hij bleek de liefde van mijn leven. We liepen keihard van stapel om even snel op onze neuzen te gaan! Mijn vriend waar ik mee samenwoonde bedroog ik en dat was ronduit vreselijk. Zwaaien naar hem als je zogenaamd een dagje gaat winkelen en dan naar die ander gaan. Echt vreselijk ook om dan die avond weer thuis te komen......Hoe gek ik op die oude nieuwe liefde ook was, het was het toch niet. Vroeger was dat al gebleken en nu weer. Niet onze liefde, ik hield meer van hem dan van mijn vriend, maar met mijn vriend had ik het leuk en goed en met die oude nieuwe vriend had ik niet echt een leven, gewoon alleen de leuke dingen. Met sms'n en zo ging het toen fout, ik liet teveel of teweinig van me horen en hij begreep niet dat ik me zo rot voelde voor mijn vriend. Toen was het voorbij......Met mijn vriend is het na een paar flinke ruzies weer goedgekomen, maar dat was zoooo moeilijk. Pas jaren later zijn wij ook uit elkaar gegaan (nog jaren heel fijn en goed gehad samen ondanks dat gedoe), maar dat was gewoon omdat het op was. Vreemdgaan heeft mij en mijn vriend toen veel verdriet gedaan en het kost veeeeel teveel energie, ik ging er aan kapot.
voer eendjes geen oorlog!
maandag 2 februari 2009 om 22:59
Sluit me aan bij Quattro: soms is het nodig iemand nog een keer in het echt te zien om iets af te sluiten. Als afsluitende seks voor je gevoel niet noodzakelijk is (hooguit een passionele zoen), zou je situaties kunnen vermijden waarin het uit de hand zou kunnen lopen. Spreek af in een restaurant en zorg dat er daarna mensen op je wachten, zodat er domweg geen tijd is voor een vrijpartij.
In tegenstelling tot Digitalis hoop ik dat de seks slecht is, dat helpt je namelijk om hem uit je hoofd te zetten. Het schuldgevoel zal dan ook wel meevallen, zelf vind ik vreemdgaan met spetterende seks erger dan vreemdgaan en dat er eigenlijk niet zoveel aan is. Ben zelf niet vaak vreemdgegaan maar dit heb ik er wel van onthouden.
In tegenstelling tot Digitalis hoop ik dat de seks slecht is, dat helpt je namelijk om hem uit je hoofd te zetten. Het schuldgevoel zal dan ook wel meevallen, zelf vind ik vreemdgaan met spetterende seks erger dan vreemdgaan en dat er eigenlijk niet zoveel aan is. Ben zelf niet vaak vreemdgegaan maar dit heb ik er wel van onthouden.
anoniem_70736 wijzigde dit bericht op 02-02-2009 23:04
Reden: schrijffout
Reden: schrijffout
% gewijzigd
A dirty mind is a joy forever. (Oscar WIlde)
