Relaties
alle pijlers
open en eerlijk zijn over problemen
dinsdag 1 juli 2008 om 23:32
Ik heb ruim 4 jaar een relatie en heb daarin eigenlijk altijd dezelfde problemen ervaren: weinig praten, weinig ruimte voor gevoelens, voel me eigenlijk gewoon best alleen. Heb hierover alleen nooit echt iets gezegd tegen anderen. Beetje de schone schijn opgehouden. Sinds een week of 2 heb ik alles er maar eens uitgegooid bij een paar mensen en het valt me op dat die problemen nu veel realistischer worden... ook voor mezelf. Moet er nu echt iets mee gaan doen zegmaar..
Ik vroeg me af of er meer mensen zijn die hun problemen heel lang geheim hebben gehouden of goed hebben gepraat. Ervaren jullie ook dat, wanneer je er open over bent, je ze niet meer kunt negeren?
En wat heb je vervolgens gedaan???
Ik vroeg me af of er meer mensen zijn die hun problemen heel lang geheim hebben gehouden of goed hebben gepraat. Ervaren jullie ook dat, wanneer je er open over bent, je ze niet meer kunt negeren?
En wat heb je vervolgens gedaan???
dinsdag 1 juli 2008 om 23:54
quote:vriendinnetje84 schreef op 01 juli 2008 @ 23:32:
Ik vroeg me af of er meer mensen zijn die hun problemen heel lang geheim hebben gehouden of goed hebben gepraat. Ervaren jullie ook dat, wanneer je er open over bent, je ze niet meer kunt negeren?
En wat heb je vervolgens gedaan???
Ik weet precies wat je bedoelt! Ben door het geheim te houden voor mijn vriend en ouders in april dit jaar mijn huis kwijt geraakt. Ik had opdat moment een relatie van een halfjaar, inmiddels nu 9 maanden en durfde uit pure schaamde niet tegen mijn vriend te zeggen dat ik door eigen toe doen(geen werk, geen uitkering) de huur niet meer kon betalen. Bang voor zijn reactie was ik en van die van mijn ouders.
Toen het niet meer uit te stellen was MOEST ik het wel zeggen.
Hij reageerde totaal anders dan ik had verwacht....dacht dat boos zou worden, dat die weet ik veel wat zou doen maar hij reageerde heel kalm en heel rustig. En er alles aangedaan om de uitzetting voor mij zo pijnlijk mogenlijk te laten verlopen.
Door deze reactie weet ik nu dat eerlijkheid het langste duurt vooral in een relatie en dat ik met alles bij hem terecht kan!
Ik vroeg me af of er meer mensen zijn die hun problemen heel lang geheim hebben gehouden of goed hebben gepraat. Ervaren jullie ook dat, wanneer je er open over bent, je ze niet meer kunt negeren?
En wat heb je vervolgens gedaan???
Ik weet precies wat je bedoelt! Ben door het geheim te houden voor mijn vriend en ouders in april dit jaar mijn huis kwijt geraakt. Ik had opdat moment een relatie van een halfjaar, inmiddels nu 9 maanden en durfde uit pure schaamde niet tegen mijn vriend te zeggen dat ik door eigen toe doen(geen werk, geen uitkering) de huur niet meer kon betalen. Bang voor zijn reactie was ik en van die van mijn ouders.
Toen het niet meer uit te stellen was MOEST ik het wel zeggen.
Hij reageerde totaal anders dan ik had verwacht....dacht dat boos zou worden, dat die weet ik veel wat zou doen maar hij reageerde heel kalm en heel rustig. En er alles aangedaan om de uitzetting voor mij zo pijnlijk mogenlijk te laten verlopen.
Door deze reactie weet ik nu dat eerlijkheid het langste duurt vooral in een relatie en dat ik met alles bij hem terecht kan!
woensdag 2 juli 2008 om 00:03
Tsja bij mij gaat het meer om problemen bínnen m'n relatie... mijn vriend heeft een nogal problematische jeugd achter de rug - er werd thuis niet gepraat terwijl er zó ongelofelijk veel dingen waren die besproken moesten (en moeten) worden. Ik denk dat hij daarom dus ook niet met mij praat.
Maar Liosappeltje, jij vroeg waarom ik het aan niemand vertelde. Inderdaad vanwege het ding 'als je het openbaar maakt ís het ook echt zo'. Dan móet je er wel wat mee. Ik hoopte inderdaad dat het zou overwaaien maar kom er nu achter dat dat dus niet gebeurt....
Ik heb er nog niet met mijn vriend over gepraat, maar hij weet wel dat ik met het een en ander in mijn hoofd zit. Wil daar alleen dus weer niet echt over praten.. daar heb je 'm weer.
Ik heb hem nu een brief geschreven waarin ik kort maar krachtig uiteenzet waar ik mee zit. Met het verzoek om daar eens rustig over te gaan praten (dus zonder dat hij alleen maar kwaad wordt en wegloopt want daar is hij een ster in als gespreksonderwerpen dieper gaan dan 'hoe was het op je werk'). Ik weet nog niet hoe hij op die brief gaat reageren.
Vraagje die daaruit voortvloeit: denk je dat ik hem moet vertellen dat ik die brief op de post heb gedaan of zal ik maar gewoon zijn reactie afwachten????
Maar Liosappeltje, jij vroeg waarom ik het aan niemand vertelde. Inderdaad vanwege het ding 'als je het openbaar maakt ís het ook echt zo'. Dan móet je er wel wat mee. Ik hoopte inderdaad dat het zou overwaaien maar kom er nu achter dat dat dus niet gebeurt....
Ik heb er nog niet met mijn vriend over gepraat, maar hij weet wel dat ik met het een en ander in mijn hoofd zit. Wil daar alleen dus weer niet echt over praten.. daar heb je 'm weer.
Ik heb hem nu een brief geschreven waarin ik kort maar krachtig uiteenzet waar ik mee zit. Met het verzoek om daar eens rustig over te gaan praten (dus zonder dat hij alleen maar kwaad wordt en wegloopt want daar is hij een ster in als gespreksonderwerpen dieper gaan dan 'hoe was het op je werk'). Ik weet nog niet hoe hij op die brief gaat reageren.
Vraagje die daaruit voortvloeit: denk je dat ik hem moet vertellen dat ik die brief op de post heb gedaan of zal ik maar gewoon zijn reactie afwachten????
woensdag 2 juli 2008 om 00:05
woensdag 2 juli 2008 om 00:22
quote:Loisappeltje schreef op 02 juli 2008 @ 00:10:
@ vriendinnetje84. Ik vind die brief een goed idee. Dan kun je niet onderbroken worden, heb je over alles even goed na kunnen denken. En kun je zo even duidelijk maken dat een gesprek echt bittere noodzaak is...Ik zou op de dag dat je denkt dat de brief binnenkomt (morgen????) wel even opmerken: vandaag komt er een belangrijke brief waarin ik je iets vertel wat voor mij heel belangrijk is. Anders komt het misschien wel heel koud op z'n dak; en ik zou me ook moeilijk kunnen voordoen alsof er die dag niets aan de hand is, terwijl ik weet dat die brief komt...Ben blij dat je het een goed idee vindt... maar inderdaad misschein wel verstandig om het niet zo rauw op z'n dak te laten komen. Ben alleen wel bang dat, als ik het telefonisch tegen 'm zeg, ik direct al allerlei vooroordelen bij hem kweek en dat hij die brief dan niet meer goed leest. En dat hij direct met mij in discussie wil nog vóór hij die brief heeft gelezen... is het niet verstandiger 'm even een smsje te sturen waarin ik het aankondig? Of is dat ontzettend zwak van mij??
@ vriendinnetje84. Ik vind die brief een goed idee. Dan kun je niet onderbroken worden, heb je over alles even goed na kunnen denken. En kun je zo even duidelijk maken dat een gesprek echt bittere noodzaak is...Ik zou op de dag dat je denkt dat de brief binnenkomt (morgen????) wel even opmerken: vandaag komt er een belangrijke brief waarin ik je iets vertel wat voor mij heel belangrijk is. Anders komt het misschien wel heel koud op z'n dak; en ik zou me ook moeilijk kunnen voordoen alsof er die dag niets aan de hand is, terwijl ik weet dat die brief komt...Ben blij dat je het een goed idee vindt... maar inderdaad misschein wel verstandig om het niet zo rauw op z'n dak te laten komen. Ben alleen wel bang dat, als ik het telefonisch tegen 'm zeg, ik direct al allerlei vooroordelen bij hem kweek en dat hij die brief dan niet meer goed leest. En dat hij direct met mij in discussie wil nog vóór hij die brief heeft gelezen... is het niet verstandiger 'm even een smsje te sturen waarin ik het aankondig? Of is dat ontzettend zwak van mij??
