Relaties
alle pijlers
Partner biecht op...
maandag 18 april 2016 om 15:01
Even een nieuwe nick aangemaakt.
Gisteren kreeg ik schokkend nieuws.
Mijn man was opvallend stil, ik vroeg wat er was, hij wilde boven met me praten.
(De kinderen waren beneden, 2 jongens, puberleeftijd)
Veel schuldbewust slikken, geprevel, maar het hoge woord kwam eruit.
Hij biechtte op dat hij wrs genitale wratten had. Hij ging ermee naar de dokter. De kans bestond dat ik het ook had. Hij was in december naar de hoeren geweest, handwerk met pijpen, weliswaar met condooms, maar hij had al gegoogled en genitale wratten konden ook doorgegeven worden buiten de randen van het condoom. Mss via haar handen of besmet met een vieze handdoek.
Hij blijkt in de afgelopen 10 jaar totaal 4x naar de hoeren geweest te zijn, waarvan altijd met condoom, 1x geneukt, rest pijpen/handwerk. *EDIT: Inmiddels heeft hij opgebiecht dat het om ongeveer 25x gaat.* Daarnaast is hij elke keer voorafgaand aan zo'n bezoekje een keer of 4 a 5 er gaan 'kijken', in die wijk waar de prostituees zitten. Voorpret. Ofzoiets.
Ik ben ongelooflijk in de war. We zijn al 20 jaar bij elkaar. We hadden -zo dacht ik- een prima relatie, een goed sex leven, (min. 1x p wk, en altijd bevredigend). En, dit vind ik het ergste, we hadden (dacht ik) altijd een open relatie waarin alles bespreekbaar was.
Nu ineens is alles veranderd.
Hij liegt dus al zeker 10 jaar.
Is niet trouw.
Hoe kun je dit jarenlang vóór je houden? Terwijl we intieme gesprekken hadden over geheime fantasieën, heb het hem wel eens speels gevraagd; zou je niet eens naar een parenavond willen? Of een prostituee? Lijkt je dat spannend? Maar dan zoende hij me innig, en zweerde dat ik de enige voor hem was, hij zou het niet eens KUNNEN met een ander...
Ik voel me zo'n SUKKEL dat ik het geloofde. Schaam me...
Voel me eenzaam, met dit geheim. Ik kan/wil er met niemand over praten. Weet ook niet hoe ik nu verder moet. Hij vroeg me huilend of ik het wel goed vond dat hij naast me sliep, gisteravond. En ik zei verbaasd van 'ja, natuurlijk, waar moet je anders slapen?'
Verdoofd.
Ik heb geen passende emoties, kan het niet overzien. Weet niet of ik boos ben, verdrietig, of wat dan ook. Ik heb hem ook gezegd dat ik niet weet wat ik ermee moet. Dat het tijd nodig heeft.
Hoe kan ik hem nog ooit vertrouwen?
Hoe kan ik ooit nog sex met hem hebben? Ik walg als ik nu aan zijn lichaam denk.
Het was geen eenmalig slippertje, in een dronken bui.
Hij heeft dus de afgelopen 10 jaar zeker 25x daar rondgelopen, zijn fantasie gevoed, tot hij aan zijn lust toegaf. Daarna voelde hij zich schuldig en vies, zegt hij, en was 'de behoefte' weer een tijd weg.
Pffff. Wat moet ik hiermee?
Door op dit forum te schrijven, hoop ik het wat beter te kunnen plaatsen. Van me af te kunnen schrijven. Mss dat ik dan ontdek wat ik voel, vind, denk. Ben benieuwd naar de mening van anderen. Want IK weet het ff niet.
Gisteren kreeg ik schokkend nieuws.
Mijn man was opvallend stil, ik vroeg wat er was, hij wilde boven met me praten.
(De kinderen waren beneden, 2 jongens, puberleeftijd)
Veel schuldbewust slikken, geprevel, maar het hoge woord kwam eruit.
Hij biechtte op dat hij wrs genitale wratten had. Hij ging ermee naar de dokter. De kans bestond dat ik het ook had. Hij was in december naar de hoeren geweest, handwerk met pijpen, weliswaar met condooms, maar hij had al gegoogled en genitale wratten konden ook doorgegeven worden buiten de randen van het condoom. Mss via haar handen of besmet met een vieze handdoek.
Hij blijkt in de afgelopen 10 jaar totaal 4x naar de hoeren geweest te zijn, waarvan altijd met condoom, 1x geneukt, rest pijpen/handwerk. *EDIT: Inmiddels heeft hij opgebiecht dat het om ongeveer 25x gaat.* Daarnaast is hij elke keer voorafgaand aan zo'n bezoekje een keer of 4 a 5 er gaan 'kijken', in die wijk waar de prostituees zitten. Voorpret. Ofzoiets.
Ik ben ongelooflijk in de war. We zijn al 20 jaar bij elkaar. We hadden -zo dacht ik- een prima relatie, een goed sex leven, (min. 1x p wk, en altijd bevredigend). En, dit vind ik het ergste, we hadden (dacht ik) altijd een open relatie waarin alles bespreekbaar was.
Nu ineens is alles veranderd.
Hij liegt dus al zeker 10 jaar.
Is niet trouw.
Hoe kun je dit jarenlang vóór je houden? Terwijl we intieme gesprekken hadden over geheime fantasieën, heb het hem wel eens speels gevraagd; zou je niet eens naar een parenavond willen? Of een prostituee? Lijkt je dat spannend? Maar dan zoende hij me innig, en zweerde dat ik de enige voor hem was, hij zou het niet eens KUNNEN met een ander...
Ik voel me zo'n SUKKEL dat ik het geloofde. Schaam me...
Voel me eenzaam, met dit geheim. Ik kan/wil er met niemand over praten. Weet ook niet hoe ik nu verder moet. Hij vroeg me huilend of ik het wel goed vond dat hij naast me sliep, gisteravond. En ik zei verbaasd van 'ja, natuurlijk, waar moet je anders slapen?'
Verdoofd.
Ik heb geen passende emoties, kan het niet overzien. Weet niet of ik boos ben, verdrietig, of wat dan ook. Ik heb hem ook gezegd dat ik niet weet wat ik ermee moet. Dat het tijd nodig heeft.
Hoe kan ik hem nog ooit vertrouwen?
Hoe kan ik ooit nog sex met hem hebben? Ik walg als ik nu aan zijn lichaam denk.
Het was geen eenmalig slippertje, in een dronken bui.
Hij heeft dus de afgelopen 10 jaar zeker 25x daar rondgelopen, zijn fantasie gevoed, tot hij aan zijn lust toegaf. Daarna voelde hij zich schuldig en vies, zegt hij, en was 'de behoefte' weer een tijd weg.
Pffff. Wat moet ik hiermee?
Door op dit forum te schrijven, hoop ik het wat beter te kunnen plaatsen. Van me af te kunnen schrijven. Mss dat ik dan ontdek wat ik voel, vind, denk. Ben benieuwd naar de mening van anderen. Want IK weet het ff niet.
woensdag 4 mei 2016 om 15:21
woensdag 4 mei 2016 om 15:25
Ik herken het mechanisme wel van dat ik aardig gevonden wil worden en als iemand nukkig of stil naar mij toe is (op het werk bijv) dat ik dan nog 3x zo hard ga werken om op één of andere manier bevestiging te krijgen v die ander, dat ...ja, wat eigenlijk..? Dat ik mag zijn, ofzo.
En ik herken dat mechanisme in mezelf, en haat dat!
Ik WIL niet afhankelijk zijn vd goedkeuring v anderen.
En zodra ik mezelf erop betrap kan ik het gelukkig ook meteen loslaten.
Want voor de ander roept dit wrs ook enkel ergernis op. (Dat gehunker naar bevestiging roept afkeer op.)
Toch herken ik dit mechanisme eigenlijk NIET in m'n relatie. Als ik ERGENS mezelf kan zijn, zonder angst oid, dan is het gewoon hier, thuis.
En ik herken dat mechanisme in mezelf, en haat dat!
Ik WIL niet afhankelijk zijn vd goedkeuring v anderen.
En zodra ik mezelf erop betrap kan ik het gelukkig ook meteen loslaten.
Want voor de ander roept dit wrs ook enkel ergernis op. (Dat gehunker naar bevestiging roept afkeer op.)
Toch herken ik dit mechanisme eigenlijk NIET in m'n relatie. Als ik ERGENS mezelf kan zijn, zonder angst oid, dan is het gewoon hier, thuis.
woensdag 4 mei 2016 om 15:27
Kiki, je schrijft: Ik denk dat het sowieso een goed idee zou zijn als Zeeland en man (samen en apart) naar een psychotherapeut zouden gaan. Dit is geen eerste lijnszorg. Zo'n persoon zal samen met hun uitzoeken waar dit allemaal vandaan komt én hoe dit op te lossen.
Ik denk dat de man van Zeeland moet doen wat hij wil doen. Ik zou willen dat Zeeland dat niet voor hem bepaalt of regelt. Laat het maar even langs elkaar lopen, zichtbaar uit verbinding. Later blijkt wel of beiden ook weer samen op willen lopen, en op welke manier. Samen is nu juist even zo vreselijk weg. Geweld aangedaan wat mij betreft.
Ik denk dat de man van Zeeland moet doen wat hij wil doen. Ik zou willen dat Zeeland dat niet voor hem bepaalt of regelt. Laat het maar even langs elkaar lopen, zichtbaar uit verbinding. Later blijkt wel of beiden ook weer samen op willen lopen, en op welke manier. Samen is nu juist even zo vreselijk weg. Geweld aangedaan wat mij betreft.
woensdag 4 mei 2016 om 15:29
woensdag 4 mei 2016 om 15:33
quote:Zeeland1970 schreef op 04 mei 2016 @ 15:12:
Ik geloof niet dat mijn man bewust heeft gedacht van: "Haaa, zij heeft dit-en-dit meegemaakt vroeger, dus dan kan ik nu wel eens naar de hoeren gaan om haar extra te kwetsen!"
Dat denk ik ook niet, maar het was klaarblijkelijk ook geen éxtra goede reden/motivatie voor hem om niet aan zijn dubbelleven te beginnen of om zichzelf na de eerste misstap linea recta bij hun huisarts/psycholoog oid te melden. Sorry, maar ik vind er iets sadistisch in zitten, jarenlang een dubbelleven leiden waarvan hij wist dat als het uit zou komen het bij zijn vrouw ook nog eens hele diepe wonden/kwetsbaarheden opnieuw kan open rijten.
Maar goed, wat Wiebeltje zegt, blijf je op jezelf, je eigen ontwikkeling richten, je bent op de goede weg!
Ik geloof niet dat mijn man bewust heeft gedacht van: "Haaa, zij heeft dit-en-dit meegemaakt vroeger, dus dan kan ik nu wel eens naar de hoeren gaan om haar extra te kwetsen!"
Dat denk ik ook niet, maar het was klaarblijkelijk ook geen éxtra goede reden/motivatie voor hem om niet aan zijn dubbelleven te beginnen of om zichzelf na de eerste misstap linea recta bij hun huisarts/psycholoog oid te melden. Sorry, maar ik vind er iets sadistisch in zitten, jarenlang een dubbelleven leiden waarvan hij wist dat als het uit zou komen het bij zijn vrouw ook nog eens hele diepe wonden/kwetsbaarheden opnieuw kan open rijten.
Maar goed, wat Wiebeltje zegt, blijf je op jezelf, je eigen ontwikkeling richten, je bent op de goede weg!
woensdag 4 mei 2016 om 15:34
Wiebeltje, moet gewoon bijna huilen nav wat jij schrijft. Je kan het zo goed onder woorden brengen!
Ik begin het sinds kort in te zien, maar de oude patronen zijn er nog wel. De dialogen in mijn hoofd beginnen anders te worden, maar er is nog veel werk te verzetten.
Heel goed Zeeland dat je die vrouw benaderd hebt! Ik hoop dat je snel een positieve reactie krijgt en doorzetten meid!!!
Je hebt gelijk Wiebeltje, Zeeland is de hoogste prioriteit! En wat man doet moet hij zelf weten, maar als man echt iets zou willen doen/oplossen, dan denk ik dat dit ook de plek is om te beginnen, niet bij de praatgroep waar hij nu zit.
Ik begin het sinds kort in te zien, maar de oude patronen zijn er nog wel. De dialogen in mijn hoofd beginnen anders te worden, maar er is nog veel werk te verzetten.
Heel goed Zeeland dat je die vrouw benaderd hebt! Ik hoop dat je snel een positieve reactie krijgt en doorzetten meid!!!
Je hebt gelijk Wiebeltje, Zeeland is de hoogste prioriteit! En wat man doet moet hij zelf weten, maar als man echt iets zou willen doen/oplossen, dan denk ik dat dit ook de plek is om te beginnen, niet bij de praatgroep waar hij nu zit.
woensdag 4 mei 2016 om 16:00
quote:Zeeland1970 schreef op 04 mei 2016 @ 15:12:
Ik geloof niet dat mijn man bewust heeft gedacht van: "Haaa, zij heeft dit-en-dit meegemaakt vroeger, dus dan kan ik nu wel eens naar de hoeren gaan om haar extra te kwetsen!"
Ik heb je verwijderde post niet gelezen, maar weet nog wel dat jij in het begin van dit topic schreef dat je ouders je met een groot geheim waar niet over gepraat mocht worden belast hebben.
Nog even en hij voert dit op als reden waarom hij jou niet met zijn geheim/verraad belast heeft.
Ik geloof niet dat mijn man bewust heeft gedacht van: "Haaa, zij heeft dit-en-dit meegemaakt vroeger, dus dan kan ik nu wel eens naar de hoeren gaan om haar extra te kwetsen!"
Ik heb je verwijderde post niet gelezen, maar weet nog wel dat jij in het begin van dit topic schreef dat je ouders je met een groot geheim waar niet over gepraat mocht worden belast hebben.
Nog even en hij voert dit op als reden waarom hij jou niet met zijn geheim/verraad belast heeft.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
woensdag 4 mei 2016 om 16:19
quote:sabbaticalmeds schreef op 04 mei 2016 @ 16:16:
Ik geloof niet in themas die op je pad komen om je iets te leren. Mensen kiezen altijd situaties waar ze bekend mee zijn. Werd je als kind genegeerd? Grote kans dat je een partner kiest die hetzelfde doet. Het is wat je kent en dus onbewust aantrekt.Dat denk ik ook.
Ik geloof niet in themas die op je pad komen om je iets te leren. Mensen kiezen altijd situaties waar ze bekend mee zijn. Werd je als kind genegeerd? Grote kans dat je een partner kiest die hetzelfde doet. Het is wat je kent en dus onbewust aantrekt.Dat denk ik ook.
woensdag 4 mei 2016 om 16:21
quote:Zeeland1970 schreef op 04 mei 2016 @ 15:25:
Ik herken het mechanisme wel van dat ik aardig gevonden wil worden en als iemand nukkig of stil naar mij toe is (op het werk bijv) dat ik dan nog 3x zo hard ga werken om op één of andere manier bevestiging te krijgen v die ander, dat ...ja, wat eigenlijk..? Dat ik mag zijn, ofzo.
En ik herken dat mechanisme in mezelf, en haat dat!
Ik WIL niet afhankelijk zijn vd goedkeuring v anderen.
En zodra ik mezelf erop betrap kan ik het gelukkig ook meteen loslaten.
Want voor de ander roept dit wrs ook enkel ergernis op. (Dat gehunker naar bevestiging roept afkeer op.)
Toch herken ik dit mechanisme eigenlijk NIET in m'n relatie. Als ik ERGENS mezelf kan zijn, zonder angst oid, dan is het gewoon hier, thuis.Oh ja? En dan ben je jezelf en wat doet je man dan? Die legt al 20 jaar bommen onder de relatie. En als dat uitkomt dan zeg jij oke, ik wil het begrijpen. Je zegt niet: zo laat ik me niet behandelen.
Ik herken het mechanisme wel van dat ik aardig gevonden wil worden en als iemand nukkig of stil naar mij toe is (op het werk bijv) dat ik dan nog 3x zo hard ga werken om op één of andere manier bevestiging te krijgen v die ander, dat ...ja, wat eigenlijk..? Dat ik mag zijn, ofzo.
En ik herken dat mechanisme in mezelf, en haat dat!
Ik WIL niet afhankelijk zijn vd goedkeuring v anderen.
En zodra ik mezelf erop betrap kan ik het gelukkig ook meteen loslaten.
Want voor de ander roept dit wrs ook enkel ergernis op. (Dat gehunker naar bevestiging roept afkeer op.)
Toch herken ik dit mechanisme eigenlijk NIET in m'n relatie. Als ik ERGENS mezelf kan zijn, zonder angst oid, dan is het gewoon hier, thuis.Oh ja? En dan ben je jezelf en wat doet je man dan? Die legt al 20 jaar bommen onder de relatie. En als dat uitkomt dan zeg jij oke, ik wil het begrijpen. Je zegt niet: zo laat ik me niet behandelen.
woensdag 4 mei 2016 om 16:42
Ja. Dat IS het mechanisme denk ik. Het willen begrijpen en willen oplossen. Zeeland voelt vrees ik niet 'zo laat ik me niet behandelen'. En dat gehunker naar bevestiging afkeer oproept, komt wat mij betreft omdat je nooit bevestigd bent, Zeeland. Dan voel jij het zo dat gehunker naar bevestiging afkeer oproept, maar dat is dan niet de afkeer van anderen, maar die van jezelf. En dan ontken je 'gewoon' je eigen behoeften. Net als niet voelen 'zo laat ik me niet behandelen'.
woensdag 4 mei 2016 om 17:29
quote:Zeeland1970 schreef op 04 mei 2016 @ 17:27:
Ben nu alleen maar verdrietig en in de war.
Ik dacht dat alles oké was.
Blijkbaar doe ik alles (omdat ik wrs 'damaged goods' ben) fout.
Je doet in ieder geval ook dingen goed!
Je bent eerlijk, en dat is -zoals jij heel goed weet- héél veel waard.
Ben nu alleen maar verdrietig en in de war.
Ik dacht dat alles oké was.
Blijkbaar doe ik alles (omdat ik wrs 'damaged goods' ben) fout.
Je doet in ieder geval ook dingen goed!
Je bent eerlijk, en dat is -zoals jij heel goed weet- héél veel waard.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
woensdag 4 mei 2016 om 17:37
quote:Zeeland1970 schreef op 04 mei 2016 @ 17:27:
Ben nu alleen maar verdrietig en in de war.
Ik dacht dat alles oké was.
Blijkbaar doe ik alles (omdat ik wrs 'damaged goods' ben) fout.
Alles wat 'goed' voelde bleek een leugen.ik denk niet dat je moet denken in fout of goed. Je doet wat je doet en ook dit is vaak onbewust.
Ben nu alleen maar verdrietig en in de war.
Ik dacht dat alles oké was.
Blijkbaar doe ik alles (omdat ik wrs 'damaged goods' ben) fout.
Alles wat 'goed' voelde bleek een leugen.ik denk niet dat je moet denken in fout of goed. Je doet wat je doet en ook dit is vaak onbewust.
woensdag 4 mei 2016 om 17:53
quote:Zeeland1970 schreef op 04 mei 2016 @ 17:27:
Ben nu alleen maar verdrietig en in de war.
Ik dacht dat alles oké was.
Blijkbaar doe ik alles (omdat ik wrs 'damaged goods' ben) fout.
Alles wat 'goed' voelde bleek een leugen.
Wil/kun je echt geen integere dierbare in vertrouwen nemen die je op dit soort momenten kunt bellen/spreken?
Ben nu alleen maar verdrietig en in de war.
Ik dacht dat alles oké was.
Blijkbaar doe ik alles (omdat ik wrs 'damaged goods' ben) fout.
Alles wat 'goed' voelde bleek een leugen.
Wil/kun je echt geen integere dierbare in vertrouwen nemen die je op dit soort momenten kunt bellen/spreken?
