Relaties
alle pijlers
Probeer dit echt vanuit ex zijn standpunt te zien, maar...
donderdag 25 juni 2009 om 22:17
Toch maar eens delen met anderen, want ik kom er zelf niet goed meer uit.
Ex en ik zijn begin dit jaar officieel uit elkaar. Hebben samen een zoontje van 4,5 die bij mij woont. Er was een tijdelijke bezoekregeling opgesteld die is opgenomen in het convenant waarbij zoon 1x per 14 dgn een weekend naar zijn vader ging. Tijdelijk, tot het moment dat ex aan het werk zou gaan (wat hij ruim 2,5 jaar verdomde).
Inmiddels is hij aan het werk en is de praktijk dat hij een tijdelijk contract heeft wat misschien in september in een jaarcontract wordt omgezet en waarbij hij onregelmatig moet werken (ook geregeld in de weekenden). Hij heeft zijn rooster t/m september en hierin zijn de vrije dagen van hem opgenomen. Deze dagen heeft hij mij doorgegeven met de mededeling dat hij op deze momenten zoonlief dan wilde zien, omdat hij hem dus nu niet meer consequent 2-wekelijks kan zien. Ik moest me dus schikken naar dit dienstrooster omdat hij hier geen inspraak in heeft.
Daarnaast het verhaal rondom alimentatie: hij zou een bijdrage gaan leveren (vast bedrag afgesproken) wat hij zou gaan betalen zodra hij inkomen had (voorheen had hij een uitkering, waardoor hij- naar zijn zeggen - niets kon missen en ik dus alle kosten voor zoon alleen betaalde. Ex is van mening dat ik een dermate goed salaris heb dat dit maar moet kunnen).
Hedentendage:
het wordt twijfelachtig of ex een jaarcontract gaat krijgen in september omdat er maar een heel beperkt aantal contracten te vergeven is. Om zijn kans hierop toch zoveel mogelijk te vergroten geeft ex bij zijn werkgever aan dat hij allerlei vrijwillige diensten wil draaien, waardoor hij breder inzetbaar wordt en wat zijn goeie wil toont.
Gevolg is dat de vaste dagen die hij mij had doorgegeven hierdoor er nu dikwijls bij inschieten. Doordeweeks is dit geen probleem, maar er zaten ook 'vrije weekenden' voor mij bij (weekenden waarop ex dus vrij zou zijn en ik dus eindelijk eens zelf een vrij weekend zou hebben. Ik werk noodgedwongen4,5 dag p/wk). Ik leef steeds behoorlijk toe naar deze vrije weekenden omdat ik merk dat ik zelf ook amper ergens aan toe kom, met steeds de kleine om me heen. Oppas is er niet of nauwelijks.
Nu zou het zo zijn dat ex volgend weekend vrij zou zijn van vrijdag t/m zondag. Ik dacht: He he, eindelijk eens een lang weekend voor mezelf (niet meer gehad sinds januari). Ik heb dus eindelijk weer eens een afspraak met een vriendin gemaakt om dit weekend naar haar te gaan en er een keer helemaal tussenuit te zijn.
Totdat ex me gisteren belde: hij zat een beetje te prakizeren over volgend weekend. Want hij was nu zó ontzettend druk in zijn huidige baan, plus al die extra diensten die hij moet/wil rijden, wat betekende dat hij nergens meer aan toe kwam. Ik kreeg hele uiteenzettingen hoe zwaar het allemaal voor hem was. Dat hij nooit eens tijd voor zichzelf had, want áls hij eens een vrij weekend had, dan had hij zoonlief gelijk weer.
Hij heeft daarentegen geregeld doordeweeks een vrije dag of is 's middags al om 15 u klaar (moet dan wel 's ochtends erg vroeg beginnen, waardoor hij zegt dat hij dan kapot is tegen het einde van zo'n dag). Afijn, het kwam er op neer dat hij voorstelde dat hij zoonlief pas za.middag zou ophalen. Ik gaf aan dat dit niet kon, omdat ik er dus volgend weekend het gehele weekend niet ben.
Nou...fout gedacht van mij. Ik had op zijn minst kunnen overleggen en hem deelgenoot kunnen maken van mijn plannen. Hij had inmiddels ook bedacht om een deel van dat weekend (liefst zelfs het gehele weekend) weg te gaan, want ja...hij had toch echt dringend behoefte om eens kleren te kopen en te gaan stappen, na zijn drukke werkrooster van de laatste tijd.
Wanneer ik dan op zo'n moment aangeef dat ik op mijn beurt ook amper vrije tijd heb en dat zoonlief nog altijd 8 vd 10 weekenden bij mij is, ikzelf elke ochtend om 7 u opsta en pas 's avonds om 20 u mijn handen vrij heb, dan is dit gelul. In zijn ogen heb ik tijd zat.
Dus dat is 1 deel: hij vindt dat de vrije weekenden die hij heeft, niet per definitie inhouden dat hij dan zoonlief opvangt. Hij wil immers ook wel eens tijd voor zichzelf.
Ik daarentegen vind dat dit een consequentie is van het hebben van een kind. Hij heeft amper enige zorg voor zoon en ik vind het op mijn beurt niet fair dat de vrije weekenden die ik dan - d.m.v. zijn werkrooster - heel af en toe eens heb - ik maar met hem moet overleggen of het hem wel uitkomt dat dat bewuste weekend zoon bij hem is.
(daarbij zegt hij ook nog: 'Ook al ben ik op bep. data vrij, dan nóg is het altijd onder voorbehoud, want misschien ga/moet ik wel een extra dienst rijden, dus je zult te allen tijde met mij moeten overleggen of jij wel weg kan zo'n weekend).
Dan deel 2: op bep. momenten heeft zijn werkgever geen werk voor hem (dit was op voorhand bekend). In die tijden krijgt hij dus ook niet betaald. Hij zegt dan dus tegen mij dat hij in dergelijke tijden dan dus ook niet de bijdrage voor zoonlief aan mij kan(wil) overmaken. Hij heeft dan nl. ineens geen/minder inkomen en kan dan dat geld niet missen. Daarentegen heb ik dus, volgens hem, meer dan voldoende inkomen en kan ik het makkelijk missen.
Ook dit vind ik niet kloppen. Ik heb hem gezegd dat zijn bijdrage aan zoon een onderdeel moet zijn van zijn vaste lasten. Dat hij zich hier maar niet zo aan kan onttrekken. Woedend wordt hij, als ik dergelijke dingen zeg. Ik moet dan maar naar de rechter, want geen rechter in de wereld zal mij gelijk geven. Hij heeft dan nog maar dusdanig weinig inkomen dat hij het simpelweg niet meer kan betalen (wanneer ik hem eraan herinner dat hij nog behoorlijk wat spaargeld op de bank heeft staan en dat hij het dan desnoods daar dan maar van betaalt, dan gaat hij helemaal door het lint).
Kortom: in mijn ogen verwacht ex van mij dat ik mij (meer dan) flexibel op stel t.a.v. zijn. Ik ervaar het als dat hij zich op deze fronten (zowel t.a.v. de 'vrije weekenden' als t.a.v. zijn bijdrage aan zoon) verschuilt achter zijn werk. Hij bekijkt alles puur en uitsluitend vanuit zijn standpunt: in zijn ogen heb ik 'meer dan genoeg inkomen', dus ik moet er maar begrip voor hebben dat hij soms niet kan (lees: wil) bijdragen in de kosten. En daarnaast heb ik veeeeel meer vrije tijd dan hij. Hij heeft het zo zwaar met al zijn onregelmatige diensten, zijn extra diensten, zijn heen-en-weer gependel om zoon en zijn familie te kunnen zijn.
Al met al: ik moet niet zo zeuren!
Wat vinden jullie hier nou van? Zoals ik al aangaf ben ik het volstrekt niet met hem eens, maar ik vraag me af of ik het nu misschien verkeerd zie.
Misschien kunnen jullie eens jullie objectieve licht hierover laten schijnen...
Ex en ik zijn begin dit jaar officieel uit elkaar. Hebben samen een zoontje van 4,5 die bij mij woont. Er was een tijdelijke bezoekregeling opgesteld die is opgenomen in het convenant waarbij zoon 1x per 14 dgn een weekend naar zijn vader ging. Tijdelijk, tot het moment dat ex aan het werk zou gaan (wat hij ruim 2,5 jaar verdomde).
Inmiddels is hij aan het werk en is de praktijk dat hij een tijdelijk contract heeft wat misschien in september in een jaarcontract wordt omgezet en waarbij hij onregelmatig moet werken (ook geregeld in de weekenden). Hij heeft zijn rooster t/m september en hierin zijn de vrije dagen van hem opgenomen. Deze dagen heeft hij mij doorgegeven met de mededeling dat hij op deze momenten zoonlief dan wilde zien, omdat hij hem dus nu niet meer consequent 2-wekelijks kan zien. Ik moest me dus schikken naar dit dienstrooster omdat hij hier geen inspraak in heeft.
Daarnaast het verhaal rondom alimentatie: hij zou een bijdrage gaan leveren (vast bedrag afgesproken) wat hij zou gaan betalen zodra hij inkomen had (voorheen had hij een uitkering, waardoor hij- naar zijn zeggen - niets kon missen en ik dus alle kosten voor zoon alleen betaalde. Ex is van mening dat ik een dermate goed salaris heb dat dit maar moet kunnen).
Hedentendage:
het wordt twijfelachtig of ex een jaarcontract gaat krijgen in september omdat er maar een heel beperkt aantal contracten te vergeven is. Om zijn kans hierop toch zoveel mogelijk te vergroten geeft ex bij zijn werkgever aan dat hij allerlei vrijwillige diensten wil draaien, waardoor hij breder inzetbaar wordt en wat zijn goeie wil toont.
Gevolg is dat de vaste dagen die hij mij had doorgegeven hierdoor er nu dikwijls bij inschieten. Doordeweeks is dit geen probleem, maar er zaten ook 'vrije weekenden' voor mij bij (weekenden waarop ex dus vrij zou zijn en ik dus eindelijk eens zelf een vrij weekend zou hebben. Ik werk noodgedwongen4,5 dag p/wk). Ik leef steeds behoorlijk toe naar deze vrije weekenden omdat ik merk dat ik zelf ook amper ergens aan toe kom, met steeds de kleine om me heen. Oppas is er niet of nauwelijks.
Nu zou het zo zijn dat ex volgend weekend vrij zou zijn van vrijdag t/m zondag. Ik dacht: He he, eindelijk eens een lang weekend voor mezelf (niet meer gehad sinds januari). Ik heb dus eindelijk weer eens een afspraak met een vriendin gemaakt om dit weekend naar haar te gaan en er een keer helemaal tussenuit te zijn.
Totdat ex me gisteren belde: hij zat een beetje te prakizeren over volgend weekend. Want hij was nu zó ontzettend druk in zijn huidige baan, plus al die extra diensten die hij moet/wil rijden, wat betekende dat hij nergens meer aan toe kwam. Ik kreeg hele uiteenzettingen hoe zwaar het allemaal voor hem was. Dat hij nooit eens tijd voor zichzelf had, want áls hij eens een vrij weekend had, dan had hij zoonlief gelijk weer.
Hij heeft daarentegen geregeld doordeweeks een vrije dag of is 's middags al om 15 u klaar (moet dan wel 's ochtends erg vroeg beginnen, waardoor hij zegt dat hij dan kapot is tegen het einde van zo'n dag). Afijn, het kwam er op neer dat hij voorstelde dat hij zoonlief pas za.middag zou ophalen. Ik gaf aan dat dit niet kon, omdat ik er dus volgend weekend het gehele weekend niet ben.
Nou...fout gedacht van mij. Ik had op zijn minst kunnen overleggen en hem deelgenoot kunnen maken van mijn plannen. Hij had inmiddels ook bedacht om een deel van dat weekend (liefst zelfs het gehele weekend) weg te gaan, want ja...hij had toch echt dringend behoefte om eens kleren te kopen en te gaan stappen, na zijn drukke werkrooster van de laatste tijd.
Wanneer ik dan op zo'n moment aangeef dat ik op mijn beurt ook amper vrije tijd heb en dat zoonlief nog altijd 8 vd 10 weekenden bij mij is, ikzelf elke ochtend om 7 u opsta en pas 's avonds om 20 u mijn handen vrij heb, dan is dit gelul. In zijn ogen heb ik tijd zat.
Dus dat is 1 deel: hij vindt dat de vrije weekenden die hij heeft, niet per definitie inhouden dat hij dan zoonlief opvangt. Hij wil immers ook wel eens tijd voor zichzelf.
Ik daarentegen vind dat dit een consequentie is van het hebben van een kind. Hij heeft amper enige zorg voor zoon en ik vind het op mijn beurt niet fair dat de vrije weekenden die ik dan - d.m.v. zijn werkrooster - heel af en toe eens heb - ik maar met hem moet overleggen of het hem wel uitkomt dat dat bewuste weekend zoon bij hem is.
(daarbij zegt hij ook nog: 'Ook al ben ik op bep. data vrij, dan nóg is het altijd onder voorbehoud, want misschien ga/moet ik wel een extra dienst rijden, dus je zult te allen tijde met mij moeten overleggen of jij wel weg kan zo'n weekend).
Dan deel 2: op bep. momenten heeft zijn werkgever geen werk voor hem (dit was op voorhand bekend). In die tijden krijgt hij dus ook niet betaald. Hij zegt dan dus tegen mij dat hij in dergelijke tijden dan dus ook niet de bijdrage voor zoonlief aan mij kan(wil) overmaken. Hij heeft dan nl. ineens geen/minder inkomen en kan dan dat geld niet missen. Daarentegen heb ik dus, volgens hem, meer dan voldoende inkomen en kan ik het makkelijk missen.
Ook dit vind ik niet kloppen. Ik heb hem gezegd dat zijn bijdrage aan zoon een onderdeel moet zijn van zijn vaste lasten. Dat hij zich hier maar niet zo aan kan onttrekken. Woedend wordt hij, als ik dergelijke dingen zeg. Ik moet dan maar naar de rechter, want geen rechter in de wereld zal mij gelijk geven. Hij heeft dan nog maar dusdanig weinig inkomen dat hij het simpelweg niet meer kan betalen (wanneer ik hem eraan herinner dat hij nog behoorlijk wat spaargeld op de bank heeft staan en dat hij het dan desnoods daar dan maar van betaalt, dan gaat hij helemaal door het lint).
Kortom: in mijn ogen verwacht ex van mij dat ik mij (meer dan) flexibel op stel t.a.v. zijn. Ik ervaar het als dat hij zich op deze fronten (zowel t.a.v. de 'vrije weekenden' als t.a.v. zijn bijdrage aan zoon) verschuilt achter zijn werk. Hij bekijkt alles puur en uitsluitend vanuit zijn standpunt: in zijn ogen heb ik 'meer dan genoeg inkomen', dus ik moet er maar begrip voor hebben dat hij soms niet kan (lees: wil) bijdragen in de kosten. En daarnaast heb ik veeeeel meer vrije tijd dan hij. Hij heeft het zo zwaar met al zijn onregelmatige diensten, zijn extra diensten, zijn heen-en-weer gependel om zoon en zijn familie te kunnen zijn.
Al met al: ik moet niet zo zeuren!
Wat vinden jullie hier nou van? Zoals ik al aangaf ben ik het volstrekt niet met hem eens, maar ik vraag me af of ik het nu misschien verkeerd zie.
Misschien kunnen jullie eens jullie objectieve licht hierover laten schijnen...
zondag 28 juni 2009 om 19:31
YaYaatje, ik zeg altijd dat in het woordenboek achter het woord Egoïst de naam staat van mijn ex, maar die van jou staat er waarschijnlijk ook.
Alles draait om hem.
Hij wil bepalen, hij wil de touwtjes in handen hebben.
Toverwoord is denk ik Grenzen stellen.
Zakelijk, netjes en... per mail.
Als hij zegt het makkelijker te vinden om even te bellen... ja en?
Hij kan dat wel vinden maar dan heeft hij je weer waar hij je hebben wil. Hij neemt en jij geeft. En jij danst naar zijn pijpen, precies hoe hij het wel en jij het niet wilt hebben.....
En ik zeg dit wel heel stoer maar bij mij gaat het net zo.
Het lukt mij steeds beter om de emotie eruit te halen en de mails zakelijk te houden. Ik kom er dan achter dat hij niet anders kan dan akkoord gaan.
Als hij zich weer eens niet aan een afspraak heeft gehouden hoort hij dat meteen, per sms, met de verwijzing naar de gemaakte afspraak.
Hij druipt dan af als een mokkend kind, maarrrrrr hij luistert dan wel, omdat ik heel redelijk ben, me niet laat verleiden tot geëmotioneerde verhalen.
Kort en zakelijk en op redelijke toon.
De patronen die nu spelen, herken ik uit onze relatie, hij bepaalde alles. Maar nu pik ik dat niet meer en dat is even wennen.
Door uit elkaar te zijn moet het makkelijker worden om je grenzen te stellen.
Heel veel succes!
En dat verhaal over oppas achter de hand hebben, ook zo herkenbaar. Ik vind het ook helemaal zwaar kut te weten dat hij met de kids loopt te leuren omdat het hem niet uitkomt. En dat is mijn zwakste plek. Want natuurlijk wil ik zeker weten dat zij ergens goed opgevangen worden, dat zal altijd lastig blijven..... ik weet er helaas alles van!
Alles draait om hem.
Hij wil bepalen, hij wil de touwtjes in handen hebben.
Toverwoord is denk ik Grenzen stellen.
Zakelijk, netjes en... per mail.
Als hij zegt het makkelijker te vinden om even te bellen... ja en?
Hij kan dat wel vinden maar dan heeft hij je weer waar hij je hebben wil. Hij neemt en jij geeft. En jij danst naar zijn pijpen, precies hoe hij het wel en jij het niet wilt hebben.....
En ik zeg dit wel heel stoer maar bij mij gaat het net zo.
Het lukt mij steeds beter om de emotie eruit te halen en de mails zakelijk te houden. Ik kom er dan achter dat hij niet anders kan dan akkoord gaan.
Als hij zich weer eens niet aan een afspraak heeft gehouden hoort hij dat meteen, per sms, met de verwijzing naar de gemaakte afspraak.
Hij druipt dan af als een mokkend kind, maarrrrrr hij luistert dan wel, omdat ik heel redelijk ben, me niet laat verleiden tot geëmotioneerde verhalen.
Kort en zakelijk en op redelijke toon.
De patronen die nu spelen, herken ik uit onze relatie, hij bepaalde alles. Maar nu pik ik dat niet meer en dat is even wennen.
Door uit elkaar te zijn moet het makkelijker worden om je grenzen te stellen.
Heel veel succes!
En dat verhaal over oppas achter de hand hebben, ook zo herkenbaar. Ik vind het ook helemaal zwaar kut te weten dat hij met de kids loopt te leuren omdat het hem niet uitkomt. En dat is mijn zwakste plek. Want natuurlijk wil ik zeker weten dat zij ergens goed opgevangen worden, dat zal altijd lastig blijven..... ik weet er helaas alles van!
zondag 28 juni 2009 om 21:23
Heb geen ervaringen met nare exen ed.
Maar, is het toch niet een idee om vast te laten leggen wat hij kan bijdragen aan alimentatie, desnoods met zijn uitkering/ww als basisbedrag? Je kunt vast wel vastleggen dat als hij in de week meer verdient dat hij dan een vast percentage van dat loon extra betaald aan alimentatie
Hij weet van te voren welke weekenden hij moet werken, laat dan nu al vastleggen welke weekenden en desnoods welke doordeweekse dagen hij jullie kind kan zien.
Desnoods overlegt hij met de werkgever dat hij elk 4e weekend niet kan werken ivm het kind. Zal de werkgever vast niet moeilijk over doen. (hij waarschijnlijk wel)
En laat het niet klinken alsof het een zwaar iets is dat jij alle dagen van het jaar voor je kind moet zorgen. Wat als hij er echt niet meer zou zijn? Zo kun je nl. ook denken, hij is er nog, kan een bijdrage leveren en je hebt zo nu en dag een dag voor jezelf.
Maar, is het toch niet een idee om vast te laten leggen wat hij kan bijdragen aan alimentatie, desnoods met zijn uitkering/ww als basisbedrag? Je kunt vast wel vastleggen dat als hij in de week meer verdient dat hij dan een vast percentage van dat loon extra betaald aan alimentatie
Hij weet van te voren welke weekenden hij moet werken, laat dan nu al vastleggen welke weekenden en desnoods welke doordeweekse dagen hij jullie kind kan zien.
Desnoods overlegt hij met de werkgever dat hij elk 4e weekend niet kan werken ivm het kind. Zal de werkgever vast niet moeilijk over doen. (hij waarschijnlijk wel)
En laat het niet klinken alsof het een zwaar iets is dat jij alle dagen van het jaar voor je kind moet zorgen. Wat als hij er echt niet meer zou zijn? Zo kun je nl. ook denken, hij is er nog, kan een bijdrage leveren en je hebt zo nu en dag een dag voor jezelf.
dinsdag 30 juni 2009 om 12:34
Hoi YaYa,
Vraagje: Staat het bedrag wat hij moet betalen nu vast? En is het bekrachtigd door de rechtbank?
(Miss lees ik er wel overheen hoor, kan best)
Verders: Eensch met Duubs. Door haar tips over te nemen is mijn leven een stuk rustiger geworden. En idd, zijn probleem, zijn oplossing.
Zodra jij hem weer een beetje ruimte geeft (lees 1 vinger), pakt hij je hele hand. Geef hem gewoon die ruimte niet. Je hoeft niet aardig tegen hem te doen, hij is je ex.
Vraagje: Staat het bedrag wat hij moet betalen nu vast? En is het bekrachtigd door de rechtbank?
(Miss lees ik er wel overheen hoor, kan best)
Verders: Eensch met Duubs. Door haar tips over te nemen is mijn leven een stuk rustiger geworden. En idd, zijn probleem, zijn oplossing.
Zodra jij hem weer een beetje ruimte geeft (lees 1 vinger), pakt hij je hele hand. Geef hem gewoon die ruimte niet. Je hoeft niet aardig tegen hem te doen, hij is je ex.
Wie zonder zonde is gooie de eerste steen
