Relaties
alle pijlers
Problematische relatie met familie
zaterdag 12 december 2009 om 21:23
En opnieuw is het raak. Wat de afgelopen jaren al vaker is voorgekomen, heeft zich maar weer eens herhaald. Mijn man heeft een zware jeugd gehad. Zijn ouders zijn verre van ideale opvoeders, wat bij hem geresulteerd heeft in o.a. psychische problemen. Hij deed altijd alles fout en zijn zus is zo ongeveer heilig. Moeder kiest structureel de kant van haar dochter, in ieder probleem dat zich tussen broer en zus voor doet. Waarmee ze, in plaats van te bemiddelen, olie op het vuur gooit en situaties escaleren.
Zus heeft al vaker blijk gegeven dat ze zich bedreigd voelt door mij. Waarom? Omdat ik wat meer een organisator ben, initiatieven neem en nogal oog heb voor dingen die mensen leuk vinden (kado's onthouden en dergelijke). Ook heeft ze er tussen de regels wel laten blijken te denken dat haar broer haar minder leuk vindt sinds wij getrouwd zijn. Nu is het waar dat mijn man steeds meer problemen krijgt met het gedrag van zijn zus, maar dat ligt er aan dat zij steeds extremer wordt in haar gedrag, niet aan mij. Ze gedraagt zich steeds onredelijker, gaat discussies aan en probeert die dan met tranen in haar voordeel te beslissen. Of ze schakelt haar moeder dus is.
Ik hou bewust wat afstand tot mijn schoonmoeder, om de houding van mijn schoonzus niet verder te voeden. We proberen de verstandhouding goed te houden. Zo is ze afgelopen maand met ons op vakantie geweest (waar ook problemen zijn ontstaan omdat zus van mening was dat mijn man het helemaal niet over mij mocht hebben toen zij een middag samen op pad waren; ze waren immers samen op pad).
Nu is er opnieuw een probleem ontstaan, notabene omdat we problemen hebben proberen te voorkomen. Aanleiding: schoonzus gaf tussen de regels door aan dat ze het niet prettig vond dat wij de boodschappen voor het etentje voor haar moeders verjaardag zouden regelen. Dat geeft haar op de één of andere manier het idee te kort te schieten, als zij dan niet meehelpt. Mijn man heeft zijn moeder laten weten het niet erg te vinden om niet bij de organisatie betrokken te zijn. Als zijn zus zich daar beter bij zou voelen.
In plaats van dat moeder bij zus probeert uit te vinden of ze er echt problemen mee heeft, belt ze tot 2x terug en gooit het er helemaal op dat het alleen een gevoel is bij mijn man, dat zijn zus zoiets niet gezegd heeft (terwijl ze niet bij het gesprek was) en komt het er op neer dat mijn man moeilijkheden maakt en dat de verantwoordelijkheid bij hem ligt.
We zijn nu op het punt beland dat mijn man het niet meer goed kan doen. De verjaardag is nu op voorhand al weer verknoeit. Mijn man zit er aan te denken de contacten maar weer op een laag pitje te zetten. Alweer, net als vorig jaar na problemen met de kerst. Het is een ontzettende rotsituatie, want het levert ontzettend veel stress op. Die we niet kunnen gebruiken, want er spelen meer dingen die onze aandacht vragen.
En ik weet niet meer hoe we dit kunnen veranderen. Praten met zijn zus heeft man al zo vaak geprobeerd. Moeder vragen zich buiten de problemen te houden helpt ook niet, dat heeft mijn man ook al verschillende keren geprobeerd.
Is er iemand die een dergelijke situatie herkent en die misschien tips heeft dit te verbeteren/op te lossen?
Zus heeft al vaker blijk gegeven dat ze zich bedreigd voelt door mij. Waarom? Omdat ik wat meer een organisator ben, initiatieven neem en nogal oog heb voor dingen die mensen leuk vinden (kado's onthouden en dergelijke). Ook heeft ze er tussen de regels wel laten blijken te denken dat haar broer haar minder leuk vindt sinds wij getrouwd zijn. Nu is het waar dat mijn man steeds meer problemen krijgt met het gedrag van zijn zus, maar dat ligt er aan dat zij steeds extremer wordt in haar gedrag, niet aan mij. Ze gedraagt zich steeds onredelijker, gaat discussies aan en probeert die dan met tranen in haar voordeel te beslissen. Of ze schakelt haar moeder dus is.
Ik hou bewust wat afstand tot mijn schoonmoeder, om de houding van mijn schoonzus niet verder te voeden. We proberen de verstandhouding goed te houden. Zo is ze afgelopen maand met ons op vakantie geweest (waar ook problemen zijn ontstaan omdat zus van mening was dat mijn man het helemaal niet over mij mocht hebben toen zij een middag samen op pad waren; ze waren immers samen op pad).
Nu is er opnieuw een probleem ontstaan, notabene omdat we problemen hebben proberen te voorkomen. Aanleiding: schoonzus gaf tussen de regels door aan dat ze het niet prettig vond dat wij de boodschappen voor het etentje voor haar moeders verjaardag zouden regelen. Dat geeft haar op de één of andere manier het idee te kort te schieten, als zij dan niet meehelpt. Mijn man heeft zijn moeder laten weten het niet erg te vinden om niet bij de organisatie betrokken te zijn. Als zijn zus zich daar beter bij zou voelen.
In plaats van dat moeder bij zus probeert uit te vinden of ze er echt problemen mee heeft, belt ze tot 2x terug en gooit het er helemaal op dat het alleen een gevoel is bij mijn man, dat zijn zus zoiets niet gezegd heeft (terwijl ze niet bij het gesprek was) en komt het er op neer dat mijn man moeilijkheden maakt en dat de verantwoordelijkheid bij hem ligt.
We zijn nu op het punt beland dat mijn man het niet meer goed kan doen. De verjaardag is nu op voorhand al weer verknoeit. Mijn man zit er aan te denken de contacten maar weer op een laag pitje te zetten. Alweer, net als vorig jaar na problemen met de kerst. Het is een ontzettende rotsituatie, want het levert ontzettend veel stress op. Die we niet kunnen gebruiken, want er spelen meer dingen die onze aandacht vragen.
En ik weet niet meer hoe we dit kunnen veranderen. Praten met zijn zus heeft man al zo vaak geprobeerd. Moeder vragen zich buiten de problemen te houden helpt ook niet, dat heeft mijn man ook al verschillende keren geprobeerd.
Is er iemand die een dergelijke situatie herkent en die misschien tips heeft dit te verbeteren/op te lossen?
zaterdag 12 december 2009 om 21:58
Mijn man heeft juist bij zijn moeder aangegeven dat hij zich onbehagelijk voelde omdat hij vermoedde dat zijn zus problemen had met een organiserende rol bij de verjaardag van schoonmoeder. Om problemen te voorkomen heeft hij gezegd dat wij alles prima vinden waar zus zich in kan vinden. Kortom: wij vinden alles best, als we het maar leuk en gezellig kunnen houden.
We hebben nu dus problemen gekregen omdat we problemen probeerden te voorkomen.
Ik weet dat het een ingewikkeld verhaal is.
We hebben nu dus problemen gekregen omdat we problemen probeerden te voorkomen.
Ik weet dat het een ingewikkeld verhaal is.
zaterdag 12 december 2009 om 22:21
Ook hier gaat het rond deze tijd van het jaar niet van een leien dakje. Zijn ouders menen in alles op te moeten bieden t.o.v. die van mij, vooral wat het de kleinzoon betreft. Die van mij voelen zich daar niet prettig onder want A) een minder grote portemonnee en 
verbaal sterker èn een grote aversie tegen steken onder water (waar zijn ouders dan weer heel sterk in zijn). Dus houden we ze al een paar jaar in de maand december zoveel mogelijk gescheiden, wat niet meevalt omdat we beiden geen broers en/of zussen hebben. Toen ontspon zich een strijd om wie wanneer onze aandacht kreeg. Van de kant van zijn ouders tenminste. Die van mij vinden alles best want ze weten dat als we niet op 1e kerstdag komen, we toch op 2e of in ieder geval op 3e kerstdag er zijn.
Maar ook dat speelt zich allemaal af op het niveau van woorden op goudschaaltjes wegen, bijna een excel-sheet bij moeten houden wie wanneer waarover ingelicht is (want dat luistert ook heel nauw), interpretaties en onuitgesproken bedoelingen maar vooral onuitgesproken verwachtingen. Bloed- en bloedirritant. En het leverde ons ook een enorme berg stress op.
Tot we vorig jaar, na de zoveelste huilende schoonmoeder aan de telefoon, we in een lachstuip schoten over de absurditeit van de situatie. We besloten ter plekke dat schoonmoeder voortaan gedurende de maand december niet toerekeningsvatbaar zou worden geacht door ons. En zo gaan we er nu ook mee om. Lief? Nope. Aardig? Dat al helemaal niet. Maar we zeggen het niet tegen haar, we zeggen het tegen niemand. En het helpt ons wel om keer op keer "Ja ma, goed ma, sorry ma" te zeggen in die maand terwijl we niks maar dan ook niks misdaan hebben. Vrede op aarde en vooral in onze familie, dat bereiken we ermee. We kunnen, door die gedachten (ze weet niet beter, ze heeft decemberstress) in het achterhoofd, alles wat ze zegt van ons af laten glijden. Ook al omdat de maand december een kéér om is, het voorbij gaat.
En soms gaat het ook mis buiten de maand december. En dan zeggen we:"december valt vroeg dit jaar he?" of "ma heeft de kalender niet goed hangen hoor!" en kunnen we het loslaten.
We kunnen die mensen niet veranderen. En ondanks dat we ze vaak niet begrijpen, twijfelen we er niet aan dat ze er niet op uit zijn om ons te kwetsen. Ze bedoelen het goed, ook al komt het vaak rot over, want ze hebben het beste met ons voor. Dan kunnen we wel keer op keer over ons gelijk gaan zitten strijden, maar dat verandert niks. Niet meer na al die jaren. De kleine dingetjes die je kon veranderen in zo'n familieband zijn al bereikt. Meer gaat het niet worden zonder grote conflicten die maar zelden zo uitpakken als je graag had gehoopt. Dan kies ik er voor om onderling een (gemeen, dat zal best) grapje er over te maken en het te laten gaan om de lieve vrede te bewaren. Maar het is en blijft soms gewoon ronduit kut.
verbaal sterker èn een grote aversie tegen steken onder water (waar zijn ouders dan weer heel sterk in zijn). Dus houden we ze al een paar jaar in de maand december zoveel mogelijk gescheiden, wat niet meevalt omdat we beiden geen broers en/of zussen hebben. Toen ontspon zich een strijd om wie wanneer onze aandacht kreeg. Van de kant van zijn ouders tenminste. Die van mij vinden alles best want ze weten dat als we niet op 1e kerstdag komen, we toch op 2e of in ieder geval op 3e kerstdag er zijn. Maar ook dat speelt zich allemaal af op het niveau van woorden op goudschaaltjes wegen, bijna een excel-sheet bij moeten houden wie wanneer waarover ingelicht is (want dat luistert ook heel nauw), interpretaties en onuitgesproken bedoelingen maar vooral onuitgesproken verwachtingen. Bloed- en bloedirritant. En het leverde ons ook een enorme berg stress op.
Tot we vorig jaar, na de zoveelste huilende schoonmoeder aan de telefoon, we in een lachstuip schoten over de absurditeit van de situatie. We besloten ter plekke dat schoonmoeder voortaan gedurende de maand december niet toerekeningsvatbaar zou worden geacht door ons. En zo gaan we er nu ook mee om. Lief? Nope. Aardig? Dat al helemaal niet. Maar we zeggen het niet tegen haar, we zeggen het tegen niemand. En het helpt ons wel om keer op keer "Ja ma, goed ma, sorry ma" te zeggen in die maand terwijl we niks maar dan ook niks misdaan hebben. Vrede op aarde en vooral in onze familie, dat bereiken we ermee. We kunnen, door die gedachten (ze weet niet beter, ze heeft decemberstress) in het achterhoofd, alles wat ze zegt van ons af laten glijden. Ook al omdat de maand december een kéér om is, het voorbij gaat.
En soms gaat het ook mis buiten de maand december. En dan zeggen we:"december valt vroeg dit jaar he?" of "ma heeft de kalender niet goed hangen hoor!" en kunnen we het loslaten.
We kunnen die mensen niet veranderen. En ondanks dat we ze vaak niet begrijpen, twijfelen we er niet aan dat ze er niet op uit zijn om ons te kwetsen. Ze bedoelen het goed, ook al komt het vaak rot over, want ze hebben het beste met ons voor. Dan kunnen we wel keer op keer over ons gelijk gaan zitten strijden, maar dat verandert niks. Niet meer na al die jaren. De kleine dingetjes die je kon veranderen in zo'n familieband zijn al bereikt. Meer gaat het niet worden zonder grote conflicten die maar zelden zo uitpakken als je graag had gehoopt. Dan kies ik er voor om onderling een (gemeen, dat zal best) grapje er over te maken en het te laten gaan om de lieve vrede te bewaren. Maar het is en blijft soms gewoon ronduit kut.
Iets anders
zaterdag 12 december 2009 om 22:22
Uitgaande van de reacties van zijn zus in het verleden had ze waarschijnlijk ontkend er problemen mee te hebben. Dan zou er een reactie zijn gekomen dat hij haar niet het gevoel moest geven dat zij problemen maakt.
Mijn schoonzus is een ster in het omdraaien van redenaties en zinloze discussies. Vlak voor dit incident bood ze eerst aan mijn man een vergoeding te geven voor de vele kopieën die hij voor haar had gemaakt. Toen hij aangaf materiaal in Duitsland te bestellen en dat ze best bij gelegenheid een vrijwillige bijdrage mocht geven, zei ze opeens dat ze niet gevraagd had om de kopieën en dat ze het niet leuk vond dat hij een bijdrage van haar wilde.
Mijn schoonzus is een ster in het omdraaien van redenaties en zinloze discussies. Vlak voor dit incident bood ze eerst aan mijn man een vergoeding te geven voor de vele kopieën die hij voor haar had gemaakt. Toen hij aangaf materiaal in Duitsland te bestellen en dat ze best bij gelegenheid een vrijwillige bijdrage mocht geven, zei ze opeens dat ze niet gevraagd had om de kopieën en dat ze het niet leuk vond dat hij een bijdrage van haar wilde.
zaterdag 12 december 2009 om 22:28
Pff Babsjuh, dat klinkt ook gezellig.
Mijn man kan het gewoon niet opbrengen om steeds alle schuld op zich te nemen. Dat komt voort uit de hele familiegeschiedenis. En al helemaal niet als schoonmoeder en zijn zus een blok tegen hem gaan vormen. Dat patroon heeft zijn hele jeugd bestaan en daar heeft hij heel veel ellende van gehad. Hij is vaak wel degene die het initiatief neemt dingen weer goed te maken uiteindelijk.
Het is een hele nare situatie, temeer omdat het contact altijd moeilijk is. En aangezien schoonvader ziek is, willen we het contact ook niet verbreken.
Mijn man kan het gewoon niet opbrengen om steeds alle schuld op zich te nemen. Dat komt voort uit de hele familiegeschiedenis. En al helemaal niet als schoonmoeder en zijn zus een blok tegen hem gaan vormen. Dat patroon heeft zijn hele jeugd bestaan en daar heeft hij heel veel ellende van gehad. Hij is vaak wel degene die het initiatief neemt dingen weer goed te maken uiteindelijk.
Het is een hele nare situatie, temeer omdat het contact altijd moeilijk is. En aangezien schoonvader ziek is, willen we het contact ook niet verbreken.
zaterdag 12 december 2009 om 22:35
quote:blijfgewoonbianca schreef op 12 december 2009 @ 22:30:
Je vult een berg in voor je schoonzus ; " tussen de regels door " is niet hetzelfde als " ze vindt " , het is meer " ik denk dat ze dit of me dat vindt " .
Maar dat is het probleem met communiceren met mijn schoonzus BGB. Ze is zelden rechtstreeks of eerlijk. Als ze gewoon zou zeggen wat ze van dingen vindt, dan kun je er open over praten. Nu lopen we op eierschalen om haar maar niet voor het hoofd te stoten.
Ik heb ook geprobeerd boven tafel te krijgen waarom ze niet gewoon rechtstreeks zegt wat ze van dingen vindt in plaats van dingen via haar moeder te spelen. Maar als je er rechtstreeks naar vraagt ontkent ze alles en dan zien we spoken.
Je vult een berg in voor je schoonzus ; " tussen de regels door " is niet hetzelfde als " ze vindt " , het is meer " ik denk dat ze dit of me dat vindt " .
Maar dat is het probleem met communiceren met mijn schoonzus BGB. Ze is zelden rechtstreeks of eerlijk. Als ze gewoon zou zeggen wat ze van dingen vindt, dan kun je er open over praten. Nu lopen we op eierschalen om haar maar niet voor het hoofd te stoten.
Ik heb ook geprobeerd boven tafel te krijgen waarom ze niet gewoon rechtstreeks zegt wat ze van dingen vindt in plaats van dingen via haar moeder te spelen. Maar als je er rechtstreeks naar vraagt ontkent ze alles en dan zien we spoken.
zaterdag 12 december 2009 om 22:38
quote:blijfgewoonbianca schreef op 12 december 2009 @ 22:31:
Waarom gaat alles via moeder? Je man en zijn zus zijn toch geen kleine kinderen meer : ' ma-hammmm, hij zegt .... " ?Ja, dat is dus ook precies mijn vraag. Ik ben bang dat het hele scheef gegroeide familieverhoudingen zijn. Ze zijn al eens samen in therapie geweest maar mijn man is de enige die de therapie heeft afgemaakt. Maar toen was het al geen gezinstherapie meer dus. En dan helpt dat ook niet.
Waarom gaat alles via moeder? Je man en zijn zus zijn toch geen kleine kinderen meer : ' ma-hammmm, hij zegt .... " ?Ja, dat is dus ook precies mijn vraag. Ik ben bang dat het hele scheef gegroeide familieverhoudingen zijn. Ze zijn al eens samen in therapie geweest maar mijn man is de enige die de therapie heeft afgemaakt. Maar toen was het al geen gezinstherapie meer dus. En dan helpt dat ook niet.
zaterdag 12 december 2009 om 22:40
Poeh, dit doet me denken aan wat er in mijn schoonfamilie gebeurt, mijn schoonmoeder heeft 5 kinderen, waarvan 2 dochters en die hebben ook zo'n beetje een problematische relatie met elkaar en hierbij wordt de moeder ook door beide dochters voor hun karretje gespannen en moeder heeft ook 1 favoriet als dochter(wat ook duidelijk te merken is voor de rest van de familie), wat pijnlijk is voor de andere.
Denken is zo buitengewoon moeilijk dat velen de voorkeur geven aan oordelen. Otto Weiss
zaterdag 12 december 2009 om 23:49
Eigenlijk denk ik dat je dit niet zelf kunt oplossen. Om een dergelijk probleem op te lossen moet je open en eerlijk met elkaar kunnen praten, en dat kan schijnbaar niet.
Op basis van je verhaal heb ik de indruk dat er in het verleden iets is geweest waardoor dit is ontstaan en zus en moeder kunnen elkaar niet loslaten. Zus gebruikt moeder om gelijk te krijgen en ze geeft daarmee in feite aan dat ze het niet alleen af kan. Dus moeder ziet zus nog als een kind dat je moet helpen. Jouw man daarentegen is volwassen geworden en dat botst.
Als je het echt wilt oplossen is een gesprek met een psycholoog misschien een oplossing. Maar dan moeten de anderen dat ook willen, of liever gezegd, een keer doen.
Ik zou zelf wat afstand nemen. Zus bellen en vragen wat zij wil regelen voor dat feestje. Dan aangeven wat jullie nog doen/kopen/regelen en vragen of dat voldoende is, of dat ze nog andere ideeen heeft. Na het feestje het contact verminderen en schoonvader wat vaker een kaartje sturen.
Op basis van je verhaal heb ik de indruk dat er in het verleden iets is geweest waardoor dit is ontstaan en zus en moeder kunnen elkaar niet loslaten. Zus gebruikt moeder om gelijk te krijgen en ze geeft daarmee in feite aan dat ze het niet alleen af kan. Dus moeder ziet zus nog als een kind dat je moet helpen. Jouw man daarentegen is volwassen geworden en dat botst.
Als je het echt wilt oplossen is een gesprek met een psycholoog misschien een oplossing. Maar dan moeten de anderen dat ook willen, of liever gezegd, een keer doen.
Ik zou zelf wat afstand nemen. Zus bellen en vragen wat zij wil regelen voor dat feestje. Dan aangeven wat jullie nog doen/kopen/regelen en vragen of dat voldoende is, of dat ze nog andere ideeen heeft. Na het feestje het contact verminderen en schoonvader wat vaker een kaartje sturen.
zondag 13 december 2009 om 00:05
Babsjuh, ik moet heel erg lachen om je post en jullie besluit om moeder even in december niet toerekeningsvatbaar te verklaren. Het helpt blijkbaar heel goed om dit alles met humor tegemoet te treden...
Moeilijk probleem van de TO, maar het lijkt een beetje (duh?) op jaloezie. Laat zijn zus lekker alles regelen... Zij is in die jaren al zo gewend om de beste te zijn, omdat je schrijft dat je man het altijd slecht deed en dan kom jij opeens in het gezin en voelt zij zich bedreigd. Jammer dat het de sfeer zo verziekt, maar het is beter om ze gevoelsmatig op een afstand te houden. Ga ook absoluut niet meer met ze op vakantie; is vragen om problemen.
Moeilijk probleem van de TO, maar het lijkt een beetje (duh?) op jaloezie. Laat zijn zus lekker alles regelen... Zij is in die jaren al zo gewend om de beste te zijn, omdat je schrijft dat je man het altijd slecht deed en dan kom jij opeens in het gezin en voelt zij zich bedreigd. Jammer dat het de sfeer zo verziekt, maar het is beter om ze gevoelsmatig op een afstand te houden. Ga ook absoluut niet meer met ze op vakantie; is vragen om problemen.
maandag 14 december 2009 om 00:39
[quote]Faye_C schreef op 13 december 2009 @ 00:05:[/b
Moeilijk probleem van de TO, maar het lijkt een beetje (duh?) op jaloezie. Laat zijn zus lekker alles regelen... Zij is in die jaren al zo gewend om de beste te zijn, omdat je schrijft dat je man het altijd slecht deed en dan kom jij opeens in het gezin en voelt zij zich bedreigd. Jammer dat het de sfeer zo verziekt, maar het is beter om ze gevoelsmatig op een afstand te houden. Ga ook absoluut niet meer met ze op vakantie; is vragen om problemen.
Ja idd, ik sluit me aan bij deze mening. Wat je ook doet, hoeveel je ook doet, het zal toch nooit goed genoeg zijn. Schoonzus zal niet veranderen en schoonma ook niet, dus verspil je energie niet. Ben eigenlijk wel benieuwd waar schoonpa staat in dit verhaal, ik mag aannemen dat hij ook weet wat er speelt, maar houdt hij zich (bewust) afzijdig of heeft hij weinig te zeggen in dat huishouden?
Moeilijk probleem van de TO, maar het lijkt een beetje (duh?) op jaloezie. Laat zijn zus lekker alles regelen... Zij is in die jaren al zo gewend om de beste te zijn, omdat je schrijft dat je man het altijd slecht deed en dan kom jij opeens in het gezin en voelt zij zich bedreigd. Jammer dat het de sfeer zo verziekt, maar het is beter om ze gevoelsmatig op een afstand te houden. Ga ook absoluut niet meer met ze op vakantie; is vragen om problemen.
Ja idd, ik sluit me aan bij deze mening. Wat je ook doet, hoeveel je ook doet, het zal toch nooit goed genoeg zijn. Schoonzus zal niet veranderen en schoonma ook niet, dus verspil je energie niet. Ben eigenlijk wel benieuwd waar schoonpa staat in dit verhaal, ik mag aannemen dat hij ook weet wat er speelt, maar houdt hij zich (bewust) afzijdig of heeft hij weinig te zeggen in dat huishouden?
