Relaties
alle pijlers
"werken aan je relatie" wat is dat?
donderdag 13 november 2008 om 13:33
Mijn man en ik zijn 10 jaar samen en we hebben 2 kinderen, mooi huis, leuke banen, leuke vrienden, voldoende geld etc..
Maarrrrrrrrrrrrrr..."het" is er niet meer. Ik hou niet meer van hem. Dan zegt iedereen:"Je moet aan je relatie wérken".
Mijn tegenvraag: wat is dat?
Kijk, de simpele dingen kan ik ook wel verzinnen: samen weg (we zijn net nog naar Venetie geweest, met z'n tweeen), lekker koken etc. Maar dat helpt niet.
wat is werken aan je relatie en hoe leer je weer van iemand houden?
Voor alle duidelijkheid: hij slaat niet, bedriegt me niet, gokt niet, drinkt niet te veel, is lief voor mij en de kinderen...we maken eigenlijk nooit ruzie, maar ik hou gewoon niet meer van hem!
Maarrrrrrrrrrrrrr..."het" is er niet meer. Ik hou niet meer van hem. Dan zegt iedereen:"Je moet aan je relatie wérken".
Mijn tegenvraag: wat is dat?
Kijk, de simpele dingen kan ik ook wel verzinnen: samen weg (we zijn net nog naar Venetie geweest, met z'n tweeen), lekker koken etc. Maar dat helpt niet.
wat is werken aan je relatie en hoe leer je weer van iemand houden?
Voor alle duidelijkheid: hij slaat niet, bedriegt me niet, gokt niet, drinkt niet te veel, is lief voor mij en de kinderen...we maken eigenlijk nooit ruzie, maar ik hou gewoon niet meer van hem!
donderdag 13 november 2008 om 13:37
Wat is de reden dat je niet meer van hem houd???
Is hij te saai aangezien je zo lang met hem bent..
Is volkomen normaal in een relatie is altijd een tijd dat je weer de spanning wilt opzoeken de vlindertjes in je buik weer voelen..
En dat is het probleem als je langere tijd met elkaar bent...
Je bent op hem uitgekeken en je kan alleen weer gek op hem zijn als je dat ook toelaat..
Maar eerst achterhalen waarom je je man niet meer zo boeiend vind..
Is hij te saai aangezien je zo lang met hem bent..
Is volkomen normaal in een relatie is altijd een tijd dat je weer de spanning wilt opzoeken de vlindertjes in je buik weer voelen..
En dat is het probleem als je langere tijd met elkaar bent...
Je bent op hem uitgekeken en je kan alleen weer gek op hem zijn als je dat ook toelaat..
Maar eerst achterhalen waarom je je man niet meer zo boeiend vind..
donderdag 13 november 2008 om 13:38
Denk eens terug aan die begintijd. Waarom viel je toen voor hem? Wat vond je zo aantrekkelijk? Die eigenschappen kan hij nooit helemaal kwijt zijn. Probeer weer de dingen op te pakken die jullie toen samen deden. Word weer echt geliefden, met exclusieve aandacht voor elkaar, ipv managers die samen de verantwoordelijkheid dragen voor de zorg voor de kinderen, huis, vrienden en banen. Je raakt elkaar zo makkelijk kwijt door de waan van de dag.
En zo is het toevallig ook nog eens een keer
donderdag 13 november 2008 om 13:42
Ik zit in een soortgelijke situatie als jij. Als je zolang bij elkaar bent en zoveel te doen hebt, allebei, met de kinderen, is het er opeens niet meer. WAt is het? Het gevoel dat hij je allessie is, je wereld, je toevoeging, gewoon je allessie. Het gekke is dat dat gevoel niet blijft als hij er niet meer is. Niet meer standaard bij je. Ik weet ook uit ervaring dat dit gevoel bij iedereen komt als je zo ver bent. Wij hebben besloten elkaar te ontdekken. We maken weer dates met elkaar. Gewoon thuis lekker dansen als kindjes op bed liggen. Daarna lekker tijd voor elkaar. Dus geen tv, geen visite, geen computer, gewoon samen. En het is echt weer leuk samen. Tuurlijk blijft de sleur. Tuurlijk blijft het gewone. Ik kijk alleen weer uit naar die ene avond per maand/per week dat we samen tijd maken. Heerlijk! Want: als hij weg is, was hij echt zo vervelend niet hoor!
Werken aan je relatie is hem behandelen zoals je een dierbare vriendin behandelt. Niet afbekken, niet afsnauwen, niet je joggingbroek aan, gewoon een beetje beter je best doen. Slikken als je moe bent in plaats van zeuren, je mooi aankleden als je samen weg gaat, iets leuks verzinnen, hem verrassen, je laten verrassen. Gewoon weg van de alledag. Onthou dat hij heel bijzonder is in je leven. Sowieso omdat hij de papa van je kindjes is! En dat hij jou die heeft geschonken. Neem hem hem niet als iets gewoons, zorg dat hij op zijn voetstuk blijft. En weet je? Zodra je begint, volgt hij vanzelf. Het is een verademing!
Werken aan je relatie is hem behandelen zoals je een dierbare vriendin behandelt. Niet afbekken, niet afsnauwen, niet je joggingbroek aan, gewoon een beetje beter je best doen. Slikken als je moe bent in plaats van zeuren, je mooi aankleden als je samen weg gaat, iets leuks verzinnen, hem verrassen, je laten verrassen. Gewoon weg van de alledag. Onthou dat hij heel bijzonder is in je leven. Sowieso omdat hij de papa van je kindjes is! En dat hij jou die heeft geschonken. Neem hem hem niet als iets gewoons, zorg dat hij op zijn voetstuk blijft. En weet je? Zodra je begint, volgt hij vanzelf. Het is een verademing!
Volg je hart. Dat klopt.
donderdag 13 november 2008 om 13:44
Ik herken het wel.
Ik ken mijn man 18 jaar, we zijn 8 jaar getrouwd. Onze relatie zit in een moeilijke periode. We hebben 3 kinderen 3.5.7 jaar.
Hij vind alles prima. Een hele makkelijke man, alleen hij is altijd weg of bezig. En daar krijg ik de kriebels van.
Hij heeft een eigen zaak en ik doe vanuit huis de administratie. En daar zit denk ik het probleem bij ons. Ik wacht zeg maar heel de dag op hem en altijd (of heel vaak) valt het tegen wanneer hij thuis komt. Als hij om 17.00 wel komt eten, is hij na zijn laatste hap al weer weg en komt dan, als ik genoeg aandring, om 19.00 uur weer thuis om de kinderen mee in bed te leggen. Meestal legt mijn man de kinderen dan alleen in bed, want ik ben ondertussen "op". Als we daarna samen op de bank belanden in de loop van de avond kan er vaak geen boe of bah meer vanaf.
Als we samen zijn en tijd voor elkaar maken en zonder kinderen samen weg gaan is er geen vuiltje aan de lucht. Echter dit kan niet vaker dan 1x per week.
Ik ben gewoon heel gevoelig voor sfeer en mijn man totaal niet, die wandelt overal relaxed doorheen, terwijl ik stik van de stress, of verdrietig ben of chagrijnig om het leven wat ik leid.
Ik ken mijn man 18 jaar, we zijn 8 jaar getrouwd. Onze relatie zit in een moeilijke periode. We hebben 3 kinderen 3.5.7 jaar.
Hij vind alles prima. Een hele makkelijke man, alleen hij is altijd weg of bezig. En daar krijg ik de kriebels van.
Hij heeft een eigen zaak en ik doe vanuit huis de administratie. En daar zit denk ik het probleem bij ons. Ik wacht zeg maar heel de dag op hem en altijd (of heel vaak) valt het tegen wanneer hij thuis komt. Als hij om 17.00 wel komt eten, is hij na zijn laatste hap al weer weg en komt dan, als ik genoeg aandring, om 19.00 uur weer thuis om de kinderen mee in bed te leggen. Meestal legt mijn man de kinderen dan alleen in bed, want ik ben ondertussen "op". Als we daarna samen op de bank belanden in de loop van de avond kan er vaak geen boe of bah meer vanaf.
Als we samen zijn en tijd voor elkaar maken en zonder kinderen samen weg gaan is er geen vuiltje aan de lucht. Echter dit kan niet vaker dan 1x per week.
Ik ben gewoon heel gevoelig voor sfeer en mijn man totaal niet, die wandelt overal relaxed doorheen, terwijl ik stik van de stress, of verdrietig ben of chagrijnig om het leven wat ik leid.
donderdag 13 november 2008 om 13:47
Tja... Als het gevoel er niet is, is het gevoel er niet. Als je geen spruitjes lust, dan lust je het gewoon niet. Als je iets lelijk vindt, vind je het gewoon lelijk.
Dan kan je wel gaan werken om je smaak of gevoel te veranderen, maar ja... soms kan dat dus eenvoudigweg gewoon niet, ook al wil je nog zo graag.
Dan kan je wel gaan werken om je smaak of gevoel te veranderen, maar ja... soms kan dat dus eenvoudigweg gewoon niet, ook al wil je nog zo graag.
donderdag 13 november 2008 om 13:49
Ik vraag mijn man ook heel vaak of hij mij wat aandacht wil geven. Ik mis ook echt de aandacht, mij het gevoel geven dat hij van mij houdt. Nu heb ik het idee dat ik en de kinderen hem alleen maar beperken in zijn bezigheden met zijn bedrijf.
Als hij dan wat liever is dan klikt het meteen beter en het hele gezin loopt er beter door. Echter s avonds op de bank wordt er dan ook meteen meer verwacht, hij denkt dan dat ik gelukkig ben en wil dan altijd sex. En dat stelt mij dan weer teleur. Hij doet namelijk altijd liever en leuker als hij sex wil en als hij weet dat het er een avondje niet in zit, dan is hij botter, wil dan niet samen naar bed. Als hij verwacht dat sex wel tot de mogelijkheden behoort, doet hij niet moeilijk over samen naar bed gaan. Samen naar bed gaan vind ik nou eenmaal gezelliger.
Als hij dan wat liever is dan klikt het meteen beter en het hele gezin loopt er beter door. Echter s avonds op de bank wordt er dan ook meteen meer verwacht, hij denkt dan dat ik gelukkig ben en wil dan altijd sex. En dat stelt mij dan weer teleur. Hij doet namelijk altijd liever en leuker als hij sex wil en als hij weet dat het er een avondje niet in zit, dan is hij botter, wil dan niet samen naar bed. Als hij verwacht dat sex wel tot de mogelijkheden behoort, doet hij niet moeilijk over samen naar bed gaan. Samen naar bed gaan vind ik nou eenmaal gezelliger.
donderdag 13 november 2008 om 13:52
Eigenlijk is het bij ons dus andersom. Ik hou heel veel van mijn man, maar doordat er geen automatische wisselwerking is, voel ik niet dat hij van mij houd en wordt ik enorm down.
Hij zegt overigens zielsveel van mij en de kinderen te houden. Hij is heel gelukkig. Zou niets anders willen. Ja,ja denk ik dan lekker makkelijk een vrouw die er altijd voor je is, altijd op je staat te wachten. Jij weet niet hoe het is om altijd thuis te zitten wachten op je man, die je regelmatig laat zitten met de kinderen. Hij zegt dat het helaas niet anders kan met het bedrijf en dat hij zoveel mogelijk rekening houdt met ons.
Kan hier echt mij ei kwijt.
Hij zegt overigens zielsveel van mij en de kinderen te houden. Hij is heel gelukkig. Zou niets anders willen. Ja,ja denk ik dan lekker makkelijk een vrouw die er altijd voor je is, altijd op je staat te wachten. Jij weet niet hoe het is om altijd thuis te zitten wachten op je man, die je regelmatig laat zitten met de kinderen. Hij zegt dat het helaas niet anders kan met het bedrijf en dat hij zoveel mogelijk rekening houdt met ons.
Kan hier echt mij ei kwijt.
donderdag 13 november 2008 om 13:53
Waarom ik niet meer van hem hou? Geen idee...
Ik ben niet meer de vrouw die ik 10 jaar geleden was en hij is nog bijna dezelfde als toen. Toén was hij precies wie ik nodig had, maar nu is er een gapend gat ontstaan.
Ik weet nog wel waarom ik op hem viel, maar dat zijn niet de dingen die ik nu zou waarderen in iemand.
We doen best veel met z'n tweeen hoor: samen op een kookcursus, uit eten en we zitten zelfs in relatietherapie...
Maar de vraag van Prinses op de Erwt is wel een belangrijke: Wíl ik nog van hem houden. Dat is een raar dilemma. Ik voel niks meer voor hem (behalve vriendschap en respect). En dan hóef ik ook niet meer van hem te houden. Dat is toch niet iets dat je zou willen?
Ik denk opeens aan een gedichtje in de krant ooit:
Ik wou dat ik naar huis toe wou
naar mijn vrouw.
Dat gevoel ken ik wel. Ik wou dat ik naar hem verlangde, ik wou dat hij mijn wereld was...
Ik ben niet meer de vrouw die ik 10 jaar geleden was en hij is nog bijna dezelfde als toen. Toén was hij precies wie ik nodig had, maar nu is er een gapend gat ontstaan.
Ik weet nog wel waarom ik op hem viel, maar dat zijn niet de dingen die ik nu zou waarderen in iemand.
We doen best veel met z'n tweeen hoor: samen op een kookcursus, uit eten en we zitten zelfs in relatietherapie...
Maar de vraag van Prinses op de Erwt is wel een belangrijke: Wíl ik nog van hem houden. Dat is een raar dilemma. Ik voel niks meer voor hem (behalve vriendschap en respect). En dan hóef ik ook niet meer van hem te houden. Dat is toch niet iets dat je zou willen?
Ik denk opeens aan een gedichtje in de krant ooit:
Ik wou dat ik naar huis toe wou
naar mijn vrouw.
Dat gevoel ken ik wel. Ik wou dat ik naar hem verlangde, ik wou dat hij mijn wereld was...
donderdag 13 november 2008 om 13:56
quote:vraagmaar schreef op 13 november 2008 @ 13:53:
Maar de vraag van Prinses op de Erwt is wel een belangrijke: Wíl ik nog van hem houden. Dat is een raar dilemma. Ik voel niks meer voor hem (behalve vriendschap en respect). En dan hóef ik ook niet meer van hem te houden. Dat is toch niet iets dat je zou willen?
Ik denk opeens aan een gedichtje in de krant ooit:
Ik wou dat ik naar huis toe wou
naar mijn vrouw.
Dat gevoel ken ik wel. Ik wou dat ik naar hem verlangde, ik wou dat hij mijn wereld was...
En dát is precies de reden dat ik mijn vragen stelde....
Het ís ook een moeilijk dillemma, je wil misschien wel weer van hem houden, maar aan de andere kant: als het er niet is, dan is het er niet.
Hoe staat je man hierin?
Maar de vraag van Prinses op de Erwt is wel een belangrijke: Wíl ik nog van hem houden. Dat is een raar dilemma. Ik voel niks meer voor hem (behalve vriendschap en respect). En dan hóef ik ook niet meer van hem te houden. Dat is toch niet iets dat je zou willen?
Ik denk opeens aan een gedichtje in de krant ooit:
Ik wou dat ik naar huis toe wou
naar mijn vrouw.
Dat gevoel ken ik wel. Ik wou dat ik naar hem verlangde, ik wou dat hij mijn wereld was...
En dát is precies de reden dat ik mijn vragen stelde....
Het ís ook een moeilijk dillemma, je wil misschien wel weer van hem houden, maar aan de andere kant: als het er niet is, dan is het er niet.
Hoe staat je man hierin?
Peas on earth!
donderdag 13 november 2008 om 14:01
donderdag 13 november 2008 om 14:02
Villahollandia,
Maak hem duidelijk dat het zo niet gaat. Dat je man niet zijn bedrijf boven zijn vrouw en kinderen kan plaatsen.
Kan hij niet iemand in dienst nemen om zo de werklast te verlichten? Of de hoeveelheid werk terugschroeven?
Begrijpt hij trouwens wel dat je zo ongelukkig bent? Heb je hem dat gezegd? Wat vindt hij daarvan? Probeert hij zijn gedrag aan te passen?
En vraagmaar, je zegt dat hij dezelfde is gebleven, maar dat jij veranderd bent. Hoe bedoel je dat en waarom heeft dat zo'n effect op je relatie? Wat bedoel je met dat gat en wat zou er moeten gebeuren om het te dichten, volgens jou?
Maak hem duidelijk dat het zo niet gaat. Dat je man niet zijn bedrijf boven zijn vrouw en kinderen kan plaatsen.
Kan hij niet iemand in dienst nemen om zo de werklast te verlichten? Of de hoeveelheid werk terugschroeven?
Begrijpt hij trouwens wel dat je zo ongelukkig bent? Heb je hem dat gezegd? Wat vindt hij daarvan? Probeert hij zijn gedrag aan te passen?
En vraagmaar, je zegt dat hij dezelfde is gebleven, maar dat jij veranderd bent. Hoe bedoel je dat en waarom heeft dat zo'n effect op je relatie? Wat bedoel je met dat gat en wat zou er moeten gebeuren om het te dichten, volgens jou?
En zo is het toevallig ook nog eens een keer
donderdag 13 november 2008 om 14:27
Vraagmaar
Als er nu een gapend gat tussen jullie is ontstaan had je dus eerder moeten beginnen met aan je relatie werken, voordat jullie zo uit elkaar groeiden.
Maar ja, daar heb je nu niets aan.
Ik zou doorzetten en alles opengooien. Wees 100% eerlijk naar je man toe. Spreek je verlangens en wensen uit en ga ervoor. Zowel scheiden als een liefdeloos huwelijk is niet wat je jezelf, je kinderen en je partner toewenst...Blijft er 1 optie over.
Stel eerlijkheid boven alles en werk vooral ook aan jezelf. (dit geldt ook voor je partner) Zorg allebei dat je ook leuk genoeg bent om van te houden.,,,
Sterkte!
Als er nu een gapend gat tussen jullie is ontstaan had je dus eerder moeten beginnen met aan je relatie werken, voordat jullie zo uit elkaar groeiden.
Maar ja, daar heb je nu niets aan.
Ik zou doorzetten en alles opengooien. Wees 100% eerlijk naar je man toe. Spreek je verlangens en wensen uit en ga ervoor. Zowel scheiden als een liefdeloos huwelijk is niet wat je jezelf, je kinderen en je partner toewenst...Blijft er 1 optie over.
Stel eerlijkheid boven alles en werk vooral ook aan jezelf. (dit geldt ook voor je partner) Zorg allebei dat je ook leuk genoeg bent om van te houden.,,,
Sterkte!
donderdag 13 november 2008 om 14:34
dejavu, ik bedoel dat ik me door allerlei gesprekken en trainingen als mens heb ontwikkeld terwijl vraagmaarman nog hetzelfde is als toen ik hem leerde kennen. Het effect op de relatie is dat ik steeds minder goed met mijn dingen bij hem terecht kan.
Voorbeeldje: als wij een avond praten over andere dingen dan werk en kinderen (bv toekomstdromen, angsten etc) dan denkt hij vaak dat we ruzie hebben gehad terwijl ik dan blij ben dat we eindelijk eens een goed gesprek hadden!
Dat is ook dat gat dat ik beschrijf.
wat er moet gebeuren? Misschien moet vraagmaarman eens een stevige training of therapie volgen..
Voorbeeldje: als wij een avond praten over andere dingen dan werk en kinderen (bv toekomstdromen, angsten etc) dan denkt hij vaak dat we ruzie hebben gehad terwijl ik dan blij ben dat we eindelijk eens een goed gesprek hadden!
Dat is ook dat gat dat ik beschrijf.
wat er moet gebeuren? Misschien moet vraagmaarman eens een stevige training of therapie volgen..
donderdag 13 november 2008 om 14:36
Sosofie, het is zo moeilijk om hierover met hem te praten! en vergeet 1 ding niet: als je begint te twijfelen aan je relatie is dat voor veel mensen een reden om er voorlopig niet meer over na te denken. Vooral als je 2 kinderen hebt..
Stel je voor dat al dat nadenken je leidt tot de conclusie dat je moet scheiden!!!!!! Dat is eng genoeg om er nooit meer over te willen denken!
Maar goed, we proberen het nu...
Stel je voor dat al dat nadenken je leidt tot de conclusie dat je moet scheiden!!!!!! Dat is eng genoeg om er nooit meer over te willen denken!
Maar goed, we proberen het nu...
donderdag 13 november 2008 om 14:44
donderdag 13 november 2008 om 14:47
Vraagmaar, jammer dat je niet meer het gevoel hebt bij je man dat je eerst had. Wat ik me afvraag, is of je nog steeds eerlijk naar hem kijkt, en of je zijn eventuele ontwikkeling wel ziet. Als jij zegt dat jullie niet meer goed kunnen praten over dingen, hoeft dat natuurlijk niet te liggen aan zijn stilstand. Het klinkt niet best dat hij het gevoel heeft dat jullie ruzie hebben gehad als jij denkt dat je een goed gesprek hebt gehad. Dat hoeft natuurlijk niet alleen aan hem en zijn ontwikkeling te liggen, en het wil ook niet zeggen dat hij degene is die daar iets anders zou moeten doen.
Misschien kun je hem eens vragen waarom hij het als ruzie ervaart. Gesprekstechnieken die op je werk wel werken hoeven niet per definitie geschikt te zijn voor een gesprek met je partner, en als hij jou houding als agressief ervaart schiet hij daarvan misschien op slot en durft hij zijn eigen ontwikkelingen en wensen minder goed met je te bespreken.
Misschien kun je hem eens vragen waarom hij het als ruzie ervaart. Gesprekstechnieken die op je werk wel werken hoeven niet per definitie geschikt te zijn voor een gesprek met je partner, en als hij jou houding als agressief ervaart schiet hij daarvan misschien op slot en durft hij zijn eigen ontwikkelingen en wensen minder goed met je te bespreken.
donderdag 13 november 2008 om 16:30
2italy2....aggatver nee! Daar heb ik al helemaal geen zin meer in!!
Allis: Hij ervaart me helemaal niet als agressief! Alleen voor hem zijn goede gesprekken (zoals ik dat noem) bedreigend en nutteloos.
Veel vrouwen kennen het wel denk ik: de manier waarop wij kunnen praten over vanalles wijkt af van de manier waarop mannen praten over dingen.
De relatietherapie werkt niet echt nee...voor hem levert het wel veel inzichten op maar voor mij is het allemaal oude wijn en zelfs nog in oude flessen ook.
Kijk ik eerlijk naar hem? Tja..dat is moeilijk te beoordelen...
Allis: Hij ervaart me helemaal niet als agressief! Alleen voor hem zijn goede gesprekken (zoals ik dat noem) bedreigend en nutteloos.
Veel vrouwen kennen het wel denk ik: de manier waarop wij kunnen praten over vanalles wijkt af van de manier waarop mannen praten over dingen.
De relatietherapie werkt niet echt nee...voor hem levert het wel veel inzichten op maar voor mij is het allemaal oude wijn en zelfs nog in oude flessen ook.
Kijk ik eerlijk naar hem? Tja..dat is moeilijk te beoordelen...
