relatie uit

Hé meiden, daar ben ik weer... Sorry dat ik een tijdje niet heb gereageerd, voel me beetje schuldig omdat jullie zo lief waren. Ik heb weer de behoefte om te schrijven omdat de afgelopen weken zwaar waren...

Ik heb mijn ex nog gezien en gesproken nadat hij het uitgemaakt had. We konden het niet laten om toch geen contact te hebben, en we bleven elkaar paar keer zien. We hebben veel gepraat en hij heeft veel uitgelegd. Hij heeft voor zichzelf gekozen, en gekozen om nu zijn aandacht en energie te besteden aan vrienden, familie en andere dingen. Ik hoor daar niet bij.

Maar goed, afgelopen weken waren dus nogal verwarrend. We bleven elkaar zien, sliepen met elkaar en hadden nog contact. Het was fijn, heel fijn. Zoals aan het begin. We hadden afgesproken om geen relatie te hebben, maar gewoon elkaar af en toe blijven zien en spreken; kijken of het weer zoals eerst zou worden voor hem. Voor hem was het heel fijn, maar we kregen op een gegeven veel meer contact en hij had steeds het gevoel alsof we in een relatie waren. Hij was weleens jaloers als ik uit ging of vroeg vaak wat ik aan het doen was etc. Dit wilde hij niet voelen, dus we stopten er mee.

Paar dagen later konden we het weer niet laten, we hadden weer contact en weer waren we weer samen. Dit keer hadden we besloten om het goed te doen. We zouden elkaar maar 1 keer in de week zien, leuke dingen doen en minimaal contact op whatsapp. Vanavond zouden we samen slapen, ging niet door. Gisteren en vandaag veel app contact gehad. Ik vroeg aan hem of hij vanavond nog wilde praten over onze 'agreement', hij reageerde hier vrij direct op. Volgens hem kunnen we niet nonchalant contact hebben; dat we veel te veel van elkaar vragen en niet paar dagen zonder contact kunnen. Dat het niet zou werken om elkaar 1 keer in de week te zien en minimaal app contact te hebben. Heeft ie ook gelijk in, gaat niet lukken bij ons. Maar dit is de derde keer dat ik afgewezen ben, en keer op keer doet het ontzettend veel zeer.

Hij staat niet 100% achter zijn keuze om het uit te maken, zei die. Daarom probeerden we het. Aan ene kant wilt hij zo graag bij me zijn, maar aan ene kant ook weer helemaal niet. Hij wilde het relatiegedeelte niet. Ik voel me zo ontzettend slecht. Hij wilt zijn leven omgooien, en besluit om mij als eerste uit zijn leven te verbannen (maar ook weer niet?). We gaan vanaf nu helemaal geen contact meer hebben, omdat hij een kans wilt 'om mij te missen.'

Ik ben zo ontzettend boos op alles en iedereen, vooral hem. En vooral op mijzelf. Ik wil hem zo graag terug, dat ik alles geprobeerd heb afgelopen weken. Maar telkens was het zwaar kut, want telkens had ik het stemmetje in mijn hoofd: ''hij wilt je niet 100% in zijn leven. Waarom doe je dit?''

Nu is het dus definitief klaar. Misschien ooit in de toekomst, I don't know. Maar ik ben dus weer terug bij het begin. Tranen en een brok in m'n keel. Vooral woede ook. Naar hem toe. Waarom ben ik niet goed genoeg? Waarom wil je mij niet meer in je leven hebben? Ik heb zoveel aan hem gegeven en zoveel voor hem gedaan, ik heb zoveel van hem gehouden. Waarom is dat niets voor hem? Ik voel me zo afgewezen. Alsof ik niets waard ben. Alsof ik niet goed genoeg ben en ik voel me zo alleen. Ik weet echt niet meer wat ik moet doen.

Sorry, ik wil wel op iedereen reageren maar zijn zoooo veel berichten sinds de laatste keer dat ik geschreven heb. Heb gelezen dat iedereen hier wel hun dieptepunten hebben gehad deze weken... Dikke knuffel aan jullie allemaal! <3 oh en natuurlijk ook hele goede momenten; echt heel goed van jullie en dapper <3

Breakeven_ schreef: ↑

18-06-2018 19:24

Hé meiden, daar ben ik weer... Sorry dat ik een tijdje niet heb gereageerd, voel me beetje schuldig omdat jullie zo lief waren. Ik heb weer de behoefte om te schrijven omdat de afgelopen weken zwaar waren...

Ik heb mijn ex nog gezien en gesproken nadat hij het uitgemaakt had. We konden het niet laten om toch geen contact te hebben, en we bleven elkaar paar keer zien. We hebben veel gepraat en hij heeft veel uitgelegd. Hij heeft voor zichzelf gekozen, en gekozen om nu zijn aandacht en energie te besteden aan vrienden, familie en andere dingen. Ik hoor daar niet bij.

Maar goed, afgelopen weken waren dus nogal verwarrend. We bleven elkaar zien, sliepen met elkaar en hadden nog contact. Het was fijn, heel fijn. Zoals aan het begin. We hadden afgesproken om geen relatie te hebben, maar gewoon elkaar af en toe blijven zien en spreken; kijken of het weer zoals eerst zou worden voor hem. Voor hem was het heel fijn, maar we kregen op een gegeven veel meer contact en hij had steeds het gevoel alsof we in een relatie waren. Hij was weleens jaloers als ik uit ging of vroeg vaak wat ik aan het doen was etc. Dit wilde hij niet voelen, dus we stopten er mee.

Paar dagen later konden we het weer niet laten, we hadden weer contact en weer waren we weer samen. Dit keer hadden we besloten om het goed te doen. We zouden elkaar maar 1 keer in de week zien, leuke dingen doen en minimaal contact op whatsapp. Vanavond zouden we samen slapen, ging niet door. Gisteren en vandaag veel app contact gehad. Ik vroeg aan hem of hij vanavond nog wilde praten over onze 'agreement', hij reageerde hier vrij direct op. Volgens hem kunnen we niet nonchalant contact hebben; dat we veel te veel van elkaar vragen en niet paar dagen zonder contact kunnen. Dat het niet zou werken om elkaar 1 keer in de week te zien en minimaal app contact te hebben. Heeft ie ook gelijk in, gaat niet lukken bij ons. Maar dit is de derde keer dat ik afgewezen ben, en keer op keer doet het ontzettend veel zeer.

Hij staat niet 100% achter zijn keuze om het uit te maken, zei die. Daarom probeerden we het. Aan ene kant wilt hij zo graag bij me zijn, maar aan ene kant ook weer helemaal niet. Hij wilde het relatiegedeelte niet. Ik voel me zo ontzettend slecht. Hij wilt zijn leven omgooien, en besluit om mij als eerste uit zijn leven te verbannen (maar ook weer niet?). We gaan vanaf nu helemaal geen contact meer hebben, omdat hij een kans wilt 'om mij te missen.'

Ik ben zo ontzettend boos op alles en iedereen, vooral hem. En vooral op mijzelf. Ik wil hem zo graag terug, dat ik alles geprobeerd heb afgelopen weken. Maar telkens was het zwaar kut, want telkens had ik het stemmetje in mijn hoofd: ''hij wilt je niet 100% in zijn leven. Waarom doe je dit?''

Nu is het dus definitief klaar. Misschien ooit in de toekomst, I don't know. Maar ik ben dus weer terug bij het begin. Tranen en een brok in m'n keel. Vooral woede ook. Naar hem toe. Waarom ben ik niet goed genoeg? Waarom wil je mij niet meer in je leven hebben? Ik heb zoveel aan hem gegeven en zoveel voor hem gedaan, ik heb zoveel van hem gehouden. Waarom is dat niets voor hem? Ik voel me zo afgewezen. Alsof ik niets waard ben. Alsof ik niet goed genoeg ben en ik voel me zo alleen. Ik weet echt niet meer wat ik moet doen.

HIj wil alleen maar de lusten en niet de lasten. En laat toch niet zo met je jojo-en. Mooi verhaal nu weer geen contact om te kijken of hij je gaat missen. Maar wil je verder niet in zijn leven omdat hij zijn aandacht wil besteden aan vrienden en familie.

Echt lieverd zet er een dikke streep onder, dit is alleen maar uitstel van executie.

@sjaantje

Ik weet het.. Het rationele is gewoon helemaal weg bij mij, omdat ik nooit van hem verwacht heb dat hij zo zou handelen. Nooit van hem verwacht. Ik heb nu gewoon een waas van emoties en irrationele gedachtes. Ik weet ook niet waarom; ik moet gewoon inderdaad accepteren dat hij alleen maar de lusten wilt. Hij wilt mij niet als persoon in zijn leven. Hij wilt zijn leven niet met mij delen, nee; alleen iemand voor een pleziertje in bed en de leuke dingen. Dat is niet wat ik moet willen, maar het is zo moeilijk om hem te laten gaan. Ik moet het accepteren. Sorry, wilde het zo graag van me afschrijven. Niemand uit mijn omgeving weet het.

Ik weet dat ik in een iets andere situatie zit, aangezien het nog niet uit is maar het echt heel slecht gaat ( zijn gevoel ontbreekt en hij zit niet lekker in zijn vel ). Ik ben aan het denken om alles wat ik vind te typen en naar hem te sturen, dat ik wel een toekomst zie en dat ik denk dat zijn ontbrekende gevoel komt door dat ie niet lekker in zijn vel zit en dat ik hem de tijd wil gunnen hiervoor etc. Als hij deze mening niet deelt, accepteer ik het en is het klaar. Hij weet ook dat er geen weg terug is als die het uitmaakt, ik denk daarom ook dat het voor hem lastig is om ermee te stoppen. Het voelt voor mij wel gewoon ongeveer alsof het uit is.

Denken jullie dat dit slim is?

Breakeven_ schreef: ↑

18-06-2018 19:24

Hé meiden, daar ben ik weer... Sorry dat ik een tijdje niet heb gereageerd, voel me beetje schuldig omdat jullie zo lief waren. Ik heb weer de behoefte om te schrijven omdat de afgelopen weken zwaar waren...

Ik heb mijn ex nog gezien en gesproken nadat hij het uitgemaakt had. We konden het niet laten om toch geen contact te hebben, en we bleven elkaar paar keer zien. We hebben veel gepraat en hij heeft veel uitgelegd. Hij heeft voor zichzelf gekozen, en gekozen om nu zijn aandacht en energie te besteden aan vrienden, familie en andere dingen. Ik hoor daar niet bij.

Maar goed, afgelopen weken waren dus nogal verwarrend. We bleven elkaar zien, sliepen met elkaar en hadden nog contact. Het was fijn, heel fijn. Zoals aan het begin. We hadden afgesproken om geen relatie te hebben, maar gewoon elkaar af en toe blijven zien en spreken; kijken of het weer zoals eerst zou worden voor hem. Voor hem was het heel fijn, maar we kregen op een gegeven veel meer contact en hij had steeds het gevoel alsof we in een relatie waren. Hij was weleens jaloers als ik uit ging of vroeg vaak wat ik aan het doen was etc. Dit wilde hij niet voelen, dus we stopten er mee.

Paar dagen later konden we het weer niet laten, we hadden weer contact en weer waren we weer samen. Dit keer hadden we besloten om het goed te doen. We zouden elkaar maar 1 keer in de week zien, leuke dingen doen en minimaal contact op whatsapp. Vanavond zouden we samen slapen, ging niet door. Gisteren en vandaag veel app contact gehad. Ik vroeg aan hem of hij vanavond nog wilde praten over onze 'agreement', hij reageerde hier vrij direct op. Volgens hem kunnen we niet nonchalant contact hebben; dat we veel te veel van elkaar vragen en niet paar dagen zonder contact kunnen. Dat het niet zou werken om elkaar 1 keer in de week te zien en minimaal app contact te hebben. Heeft ie ook gelijk in, gaat niet lukken bij ons. Maar dit is de derde keer dat ik afgewezen ben, en keer op keer doet het ontzettend veel zeer.

Hij staat niet 100% achter zijn keuze om het uit te maken, zei die. Daarom probeerden we het. Aan ene kant wilt hij zo graag bij me zijn, maar aan ene kant ook weer helemaal niet. Hij wilde het relatiegedeelte niet. Ik voel me zo ontzettend slecht. Hij wilt zijn leven omgooien, en besluit om mij als eerste uit zijn leven te verbannen (maar ook weer niet?). We gaan vanaf nu helemaal geen contact meer hebben, omdat hij een kans wilt 'om mij te missen.'

Ik ben zo ontzettend boos op alles en iedereen, vooral hem. En vooral op mijzelf. Ik wil hem zo graag terug, dat ik alles geprobeerd heb afgelopen weken. Maar telkens was het zwaar kut, want telkens had ik het stemmetje in mijn hoofd: ''hij wilt je niet 100% in zijn leven. Waarom doe je dit?''

Nu is het dus definitief klaar. Misschien ooit in de toekomst, I don't know. Maar ik ben dus weer terug bij het begin. Tranen en een brok in m'n keel. Vooral woede ook. Naar hem toe. Waarom ben ik niet goed genoeg? Waarom wil je mij niet meer in je leven hebben? Ik heb zoveel aan hem gegeven en zoveel voor hem gedaan, ik heb zoveel van hem gehouden. Waarom is dat niets voor hem? Ik voel me zo afgewezen. Alsof ik niets waard ben. Alsof ik niet goed genoeg ben en ik voel me zo alleen. Ik weet echt niet meer wat ik moet doen.

Wat superkut! Je krijgt de hele tijd weer hoop en dan wordt die weer gecrusht. Heel veel sterkte meid
Maar hij is het niet waard hoe hij nu doet. Hoe lastig het ook is, probeer er definitief een streep onder te zetten.
Uiteindelijk zul je je beter voelen en los komen van hem.

anoniem83613 schreef: ↑

18-06-2018 20:39

Ik weet dat ik in een iets andere situatie zit, aangezien het nog niet uit is maar het echt heel slecht gaat ( zijn gevoel ontbreekt en hij zit niet lekker in zijn vel ). Ik ben aan het denken om alles wat ik vind te typen en naar hem te sturen, dat ik wel een toekomst zie en dat ik denk dat zijn ontbrekende gevoel komt door dat ie niet lekker in zijn vel zit en dat ik hem de tijd wil gunnen hiervoor etc. Als hij deze mening niet deelt, accepteer ik het en is het klaar. Hij weet ook dat er geen weg terug is als die het uitmaakt, ik denk daarom ook dat het voor hem lastig is om ermee te stoppen. Het voelt voor mij wel gewoon ongeveer alsof het uit is.

Denken jullie dat dit slim is?

Hoi anoniem! Allereerst wat een kut situatie... het is echt helemaal verschrikkelijk. Ik denk dat het inderdaad handig is om gewoon een goed gesprek met elkaar te hebben. Inderdaad vertellen wat jij vindt en denkt, en kan hij ook vertellen hoe hij zich voelt en wat hij denkt. Daarna is het aan hem, wat hij met deze info wilt doen. Ik denk persoonlijk dat het handig is om elkaar even met rust te laten na dit gesprek. Geen contact, niet elkaar zien. Niks. Zodat jij op adem kan komen, en hij ook. Maar goed, ik ben hier echt niet goed in maar dit is hoe ik het zou aanpakken. Sterkte! <3 Het is een van de meeste rotte dingen als de persoon waar je van houdt twijfelt..

En bedankt voor je berichtje! Het is inderdaad kut... telkens had ik hoop. Want de keren nadat het uit was gegaan, waren oprecht mooi en fijn. Het was weer als vanouds, en heel veel tekenen van hem dat hij nog echt wel gevoel had. Maar niet genoeg, en dat moet ik echt accepteren want hoe cliche het ook klinkt uiteindelijk moet hij wel 100% voor mij gaan. En niet wat sjaantje zegt: alleen de lusten en niet de lasten. Dus inderdaad, een streep onder zetten! Ik luister veel zielige liedjes haha, wandel veel, lees artikelen over dat ik meer waard ben haha en ik heb net geprobeerd om de enige twee fotos van ons te verbranden (missie mislukt; ging echt totaal niet. Zit dus nu weer in mijn portemonnee ugh.)

Knuffel aan iedereen met liefdesverdriet .

Hebben jullie ook te kampen met valse hoop? Het verdriet is erg, maar valse hoop is ontzettend gemeen, omdat je je daardoor blijft vasthouden aan hem. Maar hoe erg ik de valse hoop ook haat, het lukt me niet dit los te laten. Is er een middel om hier tegen te vechten?

@zon123

Ik ken precies dat gevoel en die gedachtes. Het is het meest verschrikkelijke ooit. Rationeel denken gaat niet, wordt om ver gegooid door emoties en liefde. Ik kan je geen tips geven hier over, omdat ik er zelf midden in zit. Ik kan alleen zeggen dat ik je begrijp en met je leef, het is kut. Zwaar kut.

Waarom heb je nog hoop?

Dit is waarschijnlijk heel dramatisch voor jullie, maar liefde is echt niets voor mij. Ik geef te veel, en ik kan het letterlijk niet aan als het over is. Jk ben te zwak voor liefde, echt. Sorry, jullie zijn mijn dagboek. Voel me echt belabberd.

Breakeven_ schreef: ↑

18-06-2018 21:42

Hoi anoniem! Allereerst wat een kut situatie... het is echt helemaal verschrikkelijk. Ik denk dat het inderdaad handig is om gewoon een goed gesprek met elkaar te hebben. Inderdaad vertellen wat jij vindt en denkt, en kan hij ook vertellen hoe hij zich voelt en wat hij denkt. Daarna is het aan hem, wat hij met deze info wilt doen. Ik denk persoonlijk dat het handig is om elkaar even met rust te laten na dit gesprek. Geen contact, niet elkaar zien. Niks. Zodat jij op adem kan komen, en hij ook. Maar goed, ik ben hier echt niet goed in maar dit is hoe ik het zou aanpakken. Sterkte! <3 Het is een van de meeste rotte dingen als de persoon waar je van houdt twijfelt..


En bedankt voor je berichtje! Het is inderdaad kut... telkens had ik hoop. Want de keren nadat het uit was gegaan, waren oprecht mooi en fijn. Het was weer als vanouds, en heel veel tekenen van hem dat hij nog echt wel gevoel had. Maar niet genoeg, en dat moet ik echt accepteren want hoe cliche het ook klinkt uiteindelijk moet hij wel 100% voor mij gaan. En niet wat sjaantje zegt: alleen de lusten en niet de lasten. Dus inderdaad, een streep onder zetten! Ik luister veel zielige liedjes haha, wandel veel, lees artikelen over dat ik meer waard ben haha en ik heb net geprobeerd om de enige twee fotos van ons te verbranden (missie mislukt; ging echt totaal niet. Zit dus nu weer in mijn portemonnee ugh.)

Hoi breakeven, we hebben wel al zo een gesprek gehad waarbij hij zei dat ie het gevoel miste en twijfelde of onze karakters bij elkaar passen. De laatste tijd hebben zijn ouders veel ruzie en hij wil dit niet later hebben. Ik heb gezegd dat ie niet zo moet focussen op dat gevoel en dat t juist erom gaat dat je het leuk hebt samen en elkaar kunt vertrouwen. Hij kijkt heel erg naar de toekomst en weet gewoon niet of dat gaat passen. Opeens zei die dan dat ie toch weer wilde proberen en dat dit niet was uit medelijden omdat ik het zo zwaar ermee heb. Dus nu doen we net of er niets aan de hand is en gaan we het leuk hebben...

Maar hierna zal er toch wel weer een gesprek plaatsvinden.

Breakeven_ schreef: ↑

18-06-2018 22:41

@zon123

Ik ken precies dat gevoel en die gedachtes. Het is het meest verschrikkelijke ooit. Rationeel denken gaat niet, wordt om ver gegooid door emoties en liefde. Ik kan je geen tips geven hier over, omdat ik er zelf midden in zit. Ik kan alleen zeggen dat ik je begrijp en met je leef, het is kut. Zwaar kut.

Waarom heb je nog hoop?

Ik denk dat ik nog hoop heb omdat het zo plotseling is gegaan.

Rot dat jij je ook zo slecht voelt. Gaat het al iets beter?

Breakeven_ schreef: ↑

18-06-2018 21:42

Hoi anoniem! Allereerst wat een kut situatie... het is echt helemaal verschrikkelijk. Ik denk dat het inderdaad handig is om gewoon een goed gesprek met elkaar te hebben. Inderdaad vertellen wat jij vindt en denkt, en kan hij ook vertellen hoe hij zich voelt en wat hij denkt. Daarna is het aan hem, wat hij met deze info wilt doen. Ik denk persoonlijk dat het handig is om elkaar even met rust te laten na dit gesprek. Geen contact, niet elkaar zien. Niks. Zodat jij op adem kan komen, en hij ook. Maar goed, ik ben hier echt niet goed in maar dit is hoe ik het zou aanpakken. Sterkte! <3 Het is een van de meeste rotte dingen als de persoon waar je van houdt twijfelt..

En bedankt voor je berichtje! Het is inderdaad kut... telkens had ik hoop. Want de keren nadat het uit was gegaan, waren oprecht mooi en fijn. Het was weer als vanouds, en heel veel tekenen van hem dat hij nog echt wel gevoel had. Maar niet genoeg, en dat moet ik echt accepteren want hoe cliche het ook klinkt uiteindelijk moet hij wel 100% voor mij gaan. En niet wat sjaantje zegt: alleen de lusten en niet de lasten. Dus inderdaad, een streep onder zetten! Ik luister veel zielige liedjes haha, wandel veel, lees artikelen over dat ik meer waard ben haha en ik heb net geprobeerd om de enige twee fotos van ons te verbranden (missie mislukt; ging echt totaal niet. Zit dus nu weer in mijn portemonnee ugh.)

Het is eigenlijk heel simpel of je accepteert dat je een tussendoortje bent waar hij af en toe zijn lusten op kwijt kan of je laat hem los.

Ik weet uit ervaring hoe moeilijk dit is en geloof mij ook ik ben nog steeds een soort van verliefd op mijn ex maar mijn verstand heeft het uiteindelijk gewonnen na 3 en half jaar. Ik ging er lichamelijk en geestelijk aan onderdoor omdat hij nooit voor mij wilde kiezen of met mij praten. Alles werd bedekt met de mantel der liefde door mij en door hem in bed.

Nu 8 maanden later is mijn leven 180 graden omgedraaid. Ik voel mij zoveel beter, heb rust in mijn hoofd, zie er zoveel beter uit, zie mijn vrienden weer en heb lol. Voel geen pijn, verdriet en chronische frustratie meer. Ja ik denk nog steeds aan hem maar tis minder heftig en tegenwoordig steeds meer in opluchting zovan ik ben blij dat ik van die relatie verlost ben, wat een droeftoeter was hij eigenlijk om zo te spelen met mijn gevoelens puur om zijn ego te strelen.

En lieve breakeven geloof mij de eerste maanden ging ik emotioneel door een hel, maar er is echt licht aan het einde van de tunnel. Wat bij mij echt hielp was de liefde van mijn vrienden en familie, en belangrijker nog de liefde voor mezelf die is gaan groeien doordat ik eindelijk echt voor mijzelf durfde te kiezen.

Breakeven_ schreef: ↑

18-06-2018 23:06

Dit is waarschijnlijk heel dramatisch voor jullie, maar liefde is echt niets voor mij. Ik geef te veel, en ik kan het letterlijk niet aan als het over is. Jk ben te zwak voor liefde, echt. Sorry, jullie zijn mijn dagboek. Voel me echt belabberd.

Je voel je gewoon zwaar in de aap gelogeerd, hij speelt met je gevoelens.

Je bent verdrietig en zwaar teleurgesteld. Je bent wel geschikt voor de liefde alleen is hij niet geschikt voor jou.

Probeer het toch los te laten, hou van jezelf!

Zon123 schreef: ↑

18-06-2018 22:24

Knuffel aan iedereen met liefdesverdriet .

Hebben jullie ook te kampen met valse hoop? Het verdriet is erg, maar valse hoop is ontzettend gemeen, omdat je je daardoor blijft vasthouden aan hem. Maar hoe erg ik de valse hoop ook haat, het lukt me niet dit los te laten. Is er een middel om hier tegen te vechten?

Dat gaat echt vanzelf over als er tijd voorbij gaat, de eerste maanden had ik dit ook. Nu dus niet meer na 8 maanden.

Iemand zei het afgelopen weekend nog tegen mij, oh is het pas 8 maanden uit dan kan het altijd nog goed komen, en ik antwoordde daar zonder over na te denken, nee het is voorgoed voorbij.

Dit hoort bij de fase van het liefdesverdriet waar je in zit. Contact verbreken, vooral dat ander blijf je de hoop voeden.

Sterkte!

Sjaantje37 schreef: ↑

19-06-2018 11:38

Dat gaat echt vanzelf over als er tijd voorbij gaat, de eerste maanden had ik dit ook. Nu dus niet meer na 8 maanden.

Iemand zei het afgelopen weekend nog tegen mij, oh is het pas 8 maanden uit dan kan het altijd nog goed komen, en ik antwoordde daar zonder over na te denken, nee het is voorgoed voorbij.

Dit hoort bij de fase van het liefdesverdriet waar je in zit. Contact verbreken, vooral dat ander blijf je de hoop voeden.

Sterkte!

Dankjewel. Hij is bij me weggegaan terwijl het al niet goed met me ging. Laten geloven dat alles tussen ons wel goed ging. Daarvoor haat ik hem, maar ik mis hem ook zo ontzettend.

Zon123 schreef: ↑

19-06-2018 15:34

Dankjewel. Hij is bij me weggegaan terwijl het al niet goed met me ging. Laten geloven dat alles tussen ons wel goed ging. Daarvoor haat ik hem, maar ik mis hem ook zo ontzettend.

Tegenstrijdige emoties zijn ook heel normaal in deze fase. Maar als iemand je verlaat terwijl het niet goed met je gaat en niets heeft laten blijken dat hij sowieso van plan was om je te verlaten, die moet je echt niet terug willen.

Het begin is echt moeilijk maar echt je komt er doorheen!

Sjaantje37 schreef: ↑

19-06-2018 16:41

Tegenstrijdige emoties zijn ook heel normaal in deze fase. Maar als iemand je verlaat terwijl het niet goed met je gaat en niets heeft laten blijken dat hij sowieso van plan was om je te verlaten, die moet je echt niet terug willen.

Het begin is echt moeilijk maar echt je komt er doorheen!

Lief van je, Sjaantje. Precies daarom ben ik ook ergens echt heel boos op hem. Maar ik ben zelf ook niet de makkelijkste geweest, dus ook zo veel last van spijt. Dit had nooit mogen gebeuren. Maar goed, ik ga in ieder geval heel hard met mijzelf aan de slag de komende tijd, misschien is het dan nog ergens goed voor geweest.

Zijn er hier nog actieve meeschrijvers of vrouwen die net uit een relatie komen?

Mijn relatie is nu na 6 jaar over.
Veel gebeurd, veel problemen van zijn kant en dat heeft mij gesloopt.

Maar wat voelt dit klote...
Ik heb even nergens puf voor..Ook al ging het slecht, het doet wel pijn.
Doorgaan was geen optie meer.

En nu? Nu weet ik het even niet meer.
Vrienden bieden aan om langs te komen maar ik heb er geen zin in.Op dit moment dan..

Eerst dacht ik...Nou misschien daten voor wat afleiding, maar ik kan het niet.Ik wil geen andere man die aan me zit, die mij appt of wat dan ook.Het idee alleen al..

Herkenbaar?

LiesjeVivi schreef: ↑

21-06-2018 15:08

Zijn er hier nog actieve meeschrijvers of vrouwen die net uit een relatie komen?

Mijn relatie is nu na 6 jaar over.
Veel gebeurd, veel problemen van zijn kant en dat heeft mij gesloopt.

Maar wat voelt dit klote...
Ik heb even nergens puf voor..Ook al ging het slecht, het doet wel pijn.
Doorgaan was geen optie meer.

En nu? Nu weet ik het even niet meer.
Vrienden bieden aan om langs te komen maar ik heb er geen zin in.Op dit moment dan..

Eerst dacht ik...Nou misschien daten voor wat afleiding, maar ik kan het niet.Ik wil geen andere man die aan me zit, die mij appt of wat dan ook.Het idee alleen al..

Herkenbaar?

Heel herkenbaar, ik heb nu na 8 maanden nog steeds geen zin om met andere mannen te daten, zeker in het begin als je het als afleiding wil doen kan het alleen maar meer verdriet veroorzaken omdat je onbewust toch gaat vergelijken.

Geef gewoon toe aan je verdriet, huil, gil, vreet bakken ijs leeg. Maar ga aub niet drinken of dingen doen waardoor jij je nog rotter gaat voelen.

Ik weet echt hoe jij je voelt, mijn relatie was echt niet goed ik ben er bijna aan onderdoor gegaan en had het gevoel mijzelf weer opnieuw uit te moeten vinden nadat ik uiteindelijk uit die destructieve spiraal durfde te stappen. Ik was zo verdrietig en leeg.

Maar het wordt echt beter ook al denk je nu van niet en mocht je het echt niet meer trekken op bepaalde momenten laat je vrienden langskomen die heb je nu echt nodig, a shoulder to cry on...sterkte!

Sjaantje37 schreef: ↑

21-06-2018 15:35

Heel herkenbaar, ik heb nu na 8 maanden nog steeds geen zin om met andere mannen te daten, zeker in het begin als je het als afleiding wil doen kan het alleen maar meer verdriet veroorzaken omdat je onbewust toch gaat vergelijken.

Geef gewoon toe aan je verdriet, huil, gil, vreet bakken ijs leeg. Maar ga aub niet drinken of dingen doen waardoor jij je nog rotter gaat voelen.

Ik weet echt hoe jij je voelt, mijn relatie was echt niet goed ik ben er bijna aan onderdoor gegaan en had het gevoel mijzelf weer opnieuw uit te moeten vinden nadat ik uiteindelijk uit die destructieve spiraal durfde te stappen. Ik was zo verdrietig en leeg.

Maar het wordt echt beter ook al denk je nu van niet en mocht je het echt niet meer trekken op bepaalde momenten laat je vrienden langskomen die heb je nu echt nodig, a shoulder to cry on...sterkte!

Dankje voor je snelle reactie!

Bakken ijs leeg eten wordt hem niet.Hou niks binnen en ben al 11 kilo afgevallen ondertussen.

Drinken was ik idd niet van plan te doen, ik weet dat de klap erna nog harder aankomt of dat ik idd domme dingen ga doen.

Het stukje dat je er bijna aan onderdoor bent gegaan..Zo herkenbaar.
Hier hetzelfde.En daar ben ik ook nog steeds van aan het herstellen.
Ik heb meerdere relaties gehad maar daar nooit echt erge liefdesverdriet van gehad.
Het voelt ook alsof het nooit meer over gaat. ( en nu ik dit schrijf denk ik : kom op, er zijn wel ergere dingen )
Maar het voelt alsof tegelijkertijd heel mijn toekomst in is gestort.

LiesjeVivi schreef: ↑

21-06-2018 16:02

Dankje voor je snelle reactie!

Bakken ijs leeg eten wordt hem niet.Hou niks binnen en ben al 11 kilo afgevallen ondertussen.

Drinken was ik idd niet van plan te doen, ik weet dat de klap erna nog harder aankomt of dat ik idd domme dingen ga doen.

Het stukje dat je er bijna aan onderdoor bent gegaan..Zo herkenbaar.
Hier hetzelfde.En daar ben ik ook nog steeds van aan het herstellen.
Ik heb meerdere relaties gehad maar daar nooit echt erge liefdesverdriet van gehad.
Het voelt ook alsof het nooit meer over gaat. ( en nu ik dit schrijf denk ik : kom op, er zijn wel ergere dingen )
Maar het voelt alsof tegelijkertijd heel mijn toekomst in is gestort.

Omdat dit geen liefde was maar een ongezonde verslaving aan die man. Laten we gewoon eerlijk zijn het was geen leuke relatie en toch ben je er kapot van. Ik moest van mijn ex serieus afkicken omdat ik zo gewend was geraakt aan de kruimels die hij mij toewierp tussen de ellende door en ik dat uitlegde als liefde.
Die man was niet in staat om van mij te houden omdat hij niet eens in staat was om van zichzelf te houden gezien zijn destructieve levensstijl.

Ik heb (hoe moeilijk dit ook was) al het contact verbroken, hem overal gedeleted. Was in het begin erg ontwenning en raar omdat ik elke dag contact met hem had ook al waren het vaak ruzies.

Ik kan nu eindelijk mezelf zijn en elke dag geniet ik een beetje meer en ben nu zelfs al zover dat ik hem serieus niet meer terug zou willen ook al ligt hij op zijn knieën op de grond voor mij. Eindelijk realiseer ik hoe ziek en slecht de relatie voor mij was.

Echt je moet hier doorheen bijten, je bent niet voor niets bij hem weggegaan. Je verlangt nu naar een shot ex, maar als jij jezelf dat blijft weigeren wordt de hunkering naar hem steeds minder totdat je geen zin meer hebt in een shot van hem.

Boe meiden, herkenbaar hoor.
Ik ben nu zo'n 2,8 maand verder, en ik voel me een stuk beter. Serieus. Had het nooit gedacht, maar echt. Ik heb zoveel meer rust in m'n hoofd, hart en lijf. Altijd maar de stress bij thuiskomst... had ik hem wel op tijd teruggeappt. Of was er weer wat met z'n ex? Heb ik gisteren of eergisteren wat verkeerds gezegd?
Nou, dát heb ik dus niet meer. Rust dus. Ja, ik ben nog steeds beurs... de plek waar m'n hart zit voelt beurs zeg maar. Maar ik wil hem nevernooitnietmeer terug. Die manipulerende etterbak.

En dat zullen jullie ook voelen.... straks. De ene heeft wat meer tijd nodig dan de andere. Is gewoon zo. En als je lekker alleen bent, huil, krijs, kruip weg of doe je ding. Verberg je niet voor jezelf. En laat dat verdriet eruit. Op straat mag je een masker op, binnen afzetten. Please... het is beter.

En ohja, ik was ook 10 kilo afgevallen. Eerlijk is eerlijk, ik heb gisteren pas voor het eerst weer gekookt.... want dat had toch geen zin.... zonde van de tijd en van het eten. Het ging er niet in, of met een gierende vaart weer uit. Maar ik kan weer eten.

Ik zou hier niet meer schrijven... maar hey. Ik ben hier "geboren" in het topic op het forum. Dus toch gluur ik mee en leef mee met jullie

Ik heb ondertussen app contact met m'n ex-zwagertje en schoonzusje. En zij begrijpen er ook nog steeds helemaal niets van. Dus het ligt niet aan mij. En dat sterkt me ook. Over hem wil ik niets meer horen, dat weten ze. En ook over m'n stiefje wil ik liever niets meer horen. Maar dat komt eigenlijk omdat ik haar echt heel erg mis. Daar huil ik nog het meeste om, als ik aan haar denk.
De stappen omtrent het financiele plaatje krijgen steeds meer vorm en ik begin ook steeds meer vertrouwen te krijgen dat het goedkomt en dat ik niet naar een ander huisje hoef te gaan kijken. Wow, helpt me dat even. Ik kan hier dus gewoon blijven wonen. Wel even een jaartje op een houtje bijten... maar dat jaar is zó voorbij. Ken best.

Anyway, de zon gaat weer schijnen. Ook voor jullie. HET KOMT GOED

Postief bericht marR_123
Fijn voor je!
Ik heb geen contact met zijn familie.Er is daar nogal een vreemde familie band en ze willen geen contact met hem.Je kan qua karakter wel zien waar hij van afstamt.
Wel weet ik dat de fouten niet bij mij liggen.( wat ik eerst wel altijd dacht want ik voelde me niks waard en hij trapte mijn zelfvertrouwen graag nog verder naar beneden ).
Werkelijk iedereen zegt dat ik beter af ben zonder hem.Ik zag vrienden niet meer, hij was ontzettend jaloers etc etc.


Sjaantje37, het klopt.
Van mijn kant was het overigens wel liefde.Totdat het steeds erger werd allemaal en het inderdaad een ongezonde verslaving werd.
Ik werd soms al zenuwachtig als hij thuis kwam maar na een dag begon ik hem weer te missen of achteraf gezien dacht ik dat ik afhankelijk van hem was en niks was zonder hem.

Ik herken wel echt onwijs veel van jouw verhaal, zou het zelf geschreven kunnen hebben.

En het irritante..Als de gevoelens te erg worden, wil ik hem appen.
Misschien toch maar blokkeren.

Blokkeren, nummer weggooien gaat dan niet, maar het is wel een drempel.
GEEN contact meer, net als een echt junk.... afkicken.

Je kunt het meid