Relaties
alle pijlers
relatiecrisis
vrijdag 19 maart 2010 om 13:31
Hallo allemaal,
Mijn relatie zit in een crisis en ik wil graag weten of mensen een soortgelijke situatie hebben meegemaakt.
Ik heb nu ongeveer 10 jaar een relatie en we wonen 2,5 jaar samen. Het is was tussen ons geworden omdat ik altijd een beetje achter hem heb aan gezeten. Hij was onzeker, maar ik vond het leuk. Hij was toen 18 jaar. Ik dacht dat het goed zat tussen ons. Hoewel we de laatste 2 jaar weinig intiem contact en hij had wel aangegeven dat hij zich afvroeg wat hij voor me voelde, maar ik dacht dat het een fase was. Ons intiem contact hebben we wel geprobeerd nieuw leven in te blazen, maar dat hielp ook niet echt. Hij zegt dat hij 3 jaar afstand van me neemt en dat hij 4-5 jaar geleden gelukkig was.
Begin dit jaar is hij verliefd geworden op iemand anders. Hij zei dat tegen me. Ik schrok me kapot. We hebben een week gepraat en vrienden en familie ook, maar dat mocht toen niet baten. Na een week heeft hij besloten om voor haar te kiezen. Ik was kapot! Ik kan niet zonder hem!! Toen is hij voor haar gegaan en hij wist het allemaal zeker. Ik heb nog wel geprobeerd op hem in te praten en hem een beetje proberen te manipuleren. Ik moet zeggen dat ik wel wat wanhoopsdaden heb gedaan, maar ik was ook wanhopig. Hij vind haar geweldig zegt ie. Maar hij had wel een schuldgevoel omdat ie dit mij aandeed. Na een maand heb ik hem gepusht om onze hypotheek te regelen. Ik wist dat hij het erg vinden om zijn huis te verliezen. En toen bleek dat hij waarschijnlijk niet alleen kon betalen, wou de volgende dag weer praten.Hij zei dat het niet goed voelde. Hij zei dat hij de relatie nog een kans wil geven. Hij zegt dat er veel moet veranderen en dat ik moet veranderen. Ik weet dat ik ben aangekomen en wat depressief ben sinds ik ziek thuis zit, maar dat wil ik ook veranderen! Het gaat al wat beter. We hebben ondertussen veel gepraat. En hij lijkt nu ook van overtuigd om onze relatie een kans te geven. In het begin dat hij weer thuis was, zei hij dat hij haar heel erg miste enzo. Maar naar 3-4 weken heeft hij een knop kunnen omzetten. Ik weet dat hij haar nog wel een keer gezien heeft om het netjes af te handelen en soms hebben ze nog contact via de mail.
Wie heeft iets soortgelijks meegemaakt? Kan onze relatie weer worden als 5 jaar geleden? Zijn er ook verhalen dat de relatie beter is geworden na zo'n situatie? Hoelang duurt het voordat het weer goedkomt? Ik wil er alles voor doen!
Mijn relatie zit in een crisis en ik wil graag weten of mensen een soortgelijke situatie hebben meegemaakt.
Ik heb nu ongeveer 10 jaar een relatie en we wonen 2,5 jaar samen. Het is was tussen ons geworden omdat ik altijd een beetje achter hem heb aan gezeten. Hij was onzeker, maar ik vond het leuk. Hij was toen 18 jaar. Ik dacht dat het goed zat tussen ons. Hoewel we de laatste 2 jaar weinig intiem contact en hij had wel aangegeven dat hij zich afvroeg wat hij voor me voelde, maar ik dacht dat het een fase was. Ons intiem contact hebben we wel geprobeerd nieuw leven in te blazen, maar dat hielp ook niet echt. Hij zegt dat hij 3 jaar afstand van me neemt en dat hij 4-5 jaar geleden gelukkig was.
Begin dit jaar is hij verliefd geworden op iemand anders. Hij zei dat tegen me. Ik schrok me kapot. We hebben een week gepraat en vrienden en familie ook, maar dat mocht toen niet baten. Na een week heeft hij besloten om voor haar te kiezen. Ik was kapot! Ik kan niet zonder hem!! Toen is hij voor haar gegaan en hij wist het allemaal zeker. Ik heb nog wel geprobeerd op hem in te praten en hem een beetje proberen te manipuleren. Ik moet zeggen dat ik wel wat wanhoopsdaden heb gedaan, maar ik was ook wanhopig. Hij vind haar geweldig zegt ie. Maar hij had wel een schuldgevoel omdat ie dit mij aandeed. Na een maand heb ik hem gepusht om onze hypotheek te regelen. Ik wist dat hij het erg vinden om zijn huis te verliezen. En toen bleek dat hij waarschijnlijk niet alleen kon betalen, wou de volgende dag weer praten.Hij zei dat het niet goed voelde. Hij zei dat hij de relatie nog een kans wil geven. Hij zegt dat er veel moet veranderen en dat ik moet veranderen. Ik weet dat ik ben aangekomen en wat depressief ben sinds ik ziek thuis zit, maar dat wil ik ook veranderen! Het gaat al wat beter. We hebben ondertussen veel gepraat. En hij lijkt nu ook van overtuigd om onze relatie een kans te geven. In het begin dat hij weer thuis was, zei hij dat hij haar heel erg miste enzo. Maar naar 3-4 weken heeft hij een knop kunnen omzetten. Ik weet dat hij haar nog wel een keer gezien heeft om het netjes af te handelen en soms hebben ze nog contact via de mail.
Wie heeft iets soortgelijks meegemaakt? Kan onze relatie weer worden als 5 jaar geleden? Zijn er ook verhalen dat de relatie beter is geworden na zo'n situatie? Hoelang duurt het voordat het weer goedkomt? Ik wil er alles voor doen!
vrijdag 19 maart 2010 om 14:11
quote:liefanoniempje schreef op 19 maart 2010 @ 13:59:
ik houd wel heel veel van hem en zag een leven samen met ons 2en enzo..
En hij blijft van jou omdat hij het huis niet kwijt wil.
Nee, ik denk niet dat dit goed komt nee. En ik denk dat je er verstandig aan zou doen om óf de knoop gewoon eens door te hakken, óf in relatietherapie te gaan, want op basis van jullie verleden en de keuzes die jullie daarin gemaakt hebben (gaan samenwonen omdat je denkt dat het wel goed gaat komen in plaats van omdat je niet inziet hoe je ooit nog los van elkaar wilt en kúnt wonen), voorzie ik dat dit zo nog rustig vijf of tien jaar doormoddert, dat je misschien wel aan kinderen begint in de hoop dat het dan wel goed gaat komen, met als einde van het liedje dat óf de bom alsnog barst, óf je je leven lang ongelukkig blijft.
0900-relatietherapie dus. Vandaag nog bellen!
ik houd wel heel veel van hem en zag een leven samen met ons 2en enzo..
En hij blijft van jou omdat hij het huis niet kwijt wil.
Nee, ik denk niet dat dit goed komt nee. En ik denk dat je er verstandig aan zou doen om óf de knoop gewoon eens door te hakken, óf in relatietherapie te gaan, want op basis van jullie verleden en de keuzes die jullie daarin gemaakt hebben (gaan samenwonen omdat je denkt dat het wel goed gaat komen in plaats van omdat je niet inziet hoe je ooit nog los van elkaar wilt en kúnt wonen), voorzie ik dat dit zo nog rustig vijf of tien jaar doormoddert, dat je misschien wel aan kinderen begint in de hoop dat het dan wel goed gaat komen, met als einde van het liedje dat óf de bom alsnog barst, óf je je leven lang ongelukkig blijft.
0900-relatietherapie dus. Vandaag nog bellen!
vrijdag 19 maart 2010 om 14:12
Het klinkt een beetje alsof hij bij je weg is gegaan, en jij bent doorgedraaid en alles hebt ingezet om hem terug te krijgen. Ik ben bang dat hij nu uit schuldgevoel bij je terug is. Ik ben ook bang voor je dat dat geen stand gaat houden.
Het doet me denken aan het gebeuren waar ik zelf in terecht kwam, alleen was ik dan de nieuwe vriendin. Ik leerde hem kennen toen het net uit was met zijn ex, maar toen ex van mij hoorde wilde ze hem perse terug. Ze heeft ons gestalked, hem gestalked, gedreigd, gehuild, en zelfs een soort van zelfmoordpoging gedaan. Ze kreeg haar zin, want hij ging naar haar terug, uit soort wanhoop en schuldgevoel. Maar het werkte niet, het werkte nog geen maand. Dat was gewoon eigenlijk geen relatie, meer een gijzelneming.
En zo klinkt dit ook een beetje.
Het doet me denken aan het gebeuren waar ik zelf in terecht kwam, alleen was ik dan de nieuwe vriendin. Ik leerde hem kennen toen het net uit was met zijn ex, maar toen ex van mij hoorde wilde ze hem perse terug. Ze heeft ons gestalked, hem gestalked, gedreigd, gehuild, en zelfs een soort van zelfmoordpoging gedaan. Ze kreeg haar zin, want hij ging naar haar terug, uit soort wanhoop en schuldgevoel. Maar het werkte niet, het werkte nog geen maand. Dat was gewoon eigenlijk geen relatie, meer een gijzelneming.
En zo klinkt dit ook een beetje.
I only get one shot at life - so I shoot to kill
vrijdag 19 maart 2010 om 14:15
quote:domnaiefmutsje schreef op 19 maart 2010 @ 14:13:
Volgens mij wil je hem alleen maar omdat je bang bent alleen te zijn. Kan dat kloppen?Volgens mij is TO bang haar toekomstbeeld kwijt te raken ("ik zag ons wel oud worden met zijn tweeën enzo") en is haar vriend bang zijn huis kwijt te raken. Een gijzeldrama dus inderdaad in plaats van een relatie, van twee kanten.
Volgens mij wil je hem alleen maar omdat je bang bent alleen te zijn. Kan dat kloppen?Volgens mij is TO bang haar toekomstbeeld kwijt te raken ("ik zag ons wel oud worden met zijn tweeën enzo") en is haar vriend bang zijn huis kwijt te raken. Een gijzeldrama dus inderdaad in plaats van een relatie, van twee kanten.
vrijdag 19 maart 2010 om 14:15
quote:PLUKDEDAG1967 schreef op 19 maart 2010 @ 13:57:
Jij bent ziek, net geopereerd, depressief en al lange tijd thuis. Hij werkt en is verliefd op iemand anders. Hij wilde met haar verder, maar heeft dat vanwege de financiën niet gedaan. Niet omdat hij zoveel van jou hield. Hij heeft eerder aangegeven dat hij niet meer van je hield. Jullie relatie is onevenwichtig en gebaseerd op alles behalve liefde (kan niet voor jou spreken natuurlijk). Dat lijkt mij wel een flinke eyeopener.
Poeh, nou, mij ook.
Bij elkaar blijven omdat hij de hypotheek niet rond kon krijgen.
Denk je werkelijk dat dat stand houdt?
Jij bent ziek, net geopereerd, depressief en al lange tijd thuis. Hij werkt en is verliefd op iemand anders. Hij wilde met haar verder, maar heeft dat vanwege de financiën niet gedaan. Niet omdat hij zoveel van jou hield. Hij heeft eerder aangegeven dat hij niet meer van je hield. Jullie relatie is onevenwichtig en gebaseerd op alles behalve liefde (kan niet voor jou spreken natuurlijk). Dat lijkt mij wel een flinke eyeopener.
Poeh, nou, mij ook.
Bij elkaar blijven omdat hij de hypotheek niet rond kon krijgen.
Denk je werkelijk dat dat stand houdt?
vrijdag 19 maart 2010 om 14:18
Hoi Liefanoniempje,
wij hebben een aantal jaren geleden ook in een crisis gezeten omdat mijn vriend verliefd was geworden op een collega. Ik zat al tijden niet meer lekker in mijn vel en dat heeft zijn gevolgen op de relatie achtergelaten. Hij is alleen niet bij haar ingetrokken oid. Wel zijn we twee maanden uit elkaar geweest. Daarna zijn we weer bij elkaar gekomen (op zijn verzoek) maar dat werkte ook niet helemaal. In het jaar wat volgde heb ik in ieder geval nog 4 keer te horen gekregen dat het niet goed met ons ging en bij de 5e keer dat hij dit zei heb ik het het ultimatum gesteld: of we gaan met een relatie-therapeut praten of dit is de laatste keer dat je dit tegen me gezegd hebt en dat houdt het nu definitief op. Daarop hebben we een jaar in therapie gezeten. Dat was heftig. Veel dingen gehoord die ik niet wilde horen (maar wel moest horen) ook veel dingen gezegt die hij niet wilde horen.
Uiteindelijk komt het er op neer dat je beide moet willen begrijpen waar het in jullie relatie fout gaat en daarop in moet willen spelen. Het ligt namelijk nooit maar aan 1 van de twee. Als 1 van beide dat niet wil, houdt het op. Het goede nieuws is wel: je overleeft het zonder hem ook wel. Want je moet dan en je kan het.
wij hebben een aantal jaren geleden ook in een crisis gezeten omdat mijn vriend verliefd was geworden op een collega. Ik zat al tijden niet meer lekker in mijn vel en dat heeft zijn gevolgen op de relatie achtergelaten. Hij is alleen niet bij haar ingetrokken oid. Wel zijn we twee maanden uit elkaar geweest. Daarna zijn we weer bij elkaar gekomen (op zijn verzoek) maar dat werkte ook niet helemaal. In het jaar wat volgde heb ik in ieder geval nog 4 keer te horen gekregen dat het niet goed met ons ging en bij de 5e keer dat hij dit zei heb ik het het ultimatum gesteld: of we gaan met een relatie-therapeut praten of dit is de laatste keer dat je dit tegen me gezegd hebt en dat houdt het nu definitief op. Daarop hebben we een jaar in therapie gezeten. Dat was heftig. Veel dingen gehoord die ik niet wilde horen (maar wel moest horen) ook veel dingen gezegt die hij niet wilde horen.
Uiteindelijk komt het er op neer dat je beide moet willen begrijpen waar het in jullie relatie fout gaat en daarop in moet willen spelen. Het ligt namelijk nooit maar aan 1 van de twee. Als 1 van beide dat niet wil, houdt het op. Het goede nieuws is wel: je overleeft het zonder hem ook wel. Want je moet dan en je kan het.
vrijdag 19 maart 2010 om 14:18
quote:liefanoniempje schreef op 19 maart 2010 @ 14:14:
Ja ik ben ook wel bang om alleen te zijn, maar we zijn al 10 jaar bij elkaar.Maar ikhoud echt van hem
Lieve meid, daar twijfel ik niet aan, totaal niet zelfs maar houdt hij ook van jou? Dat is denk ik meer de vraag....
Iemand moeten overtuigen om bij je te blijven is natuurlijk niet echt een basis voor toekomstig geluk.
Wat vind jij?
Ja ik ben ook wel bang om alleen te zijn, maar we zijn al 10 jaar bij elkaar.Maar ikhoud echt van hem
Lieve meid, daar twijfel ik niet aan, totaal niet zelfs maar houdt hij ook van jou? Dat is denk ik meer de vraag....
Iemand moeten overtuigen om bij je te blijven is natuurlijk niet echt een basis voor toekomstig geluk.
Wat vind jij?
vrijdag 19 maart 2010 om 14:20
Stop met overwerken en krijg wat jij echt wil.
Overwerken is te veel doen. Meer dan jouw aandeel, hem helpen en hem adviseren. Geven voor dat je gevraagd ben, geven ipv terug geven. Het is jouw leven proberen te managen en te regelen door beiden kanten van de relatie te spelen- jouw kant en zijn kant.
Overweken is diep onbevredigend. Proberen voor jouw man en voor jezelf te spleen creëert wrijvingen en conflicten – en zelfs als jij er in slaagt, resultaten zouden toch tegenvallen.
Als jouw man een puppy wordt ga je hem niet meer zo leuk vinden. Je zou wel schone vat hebben en vuilniszakken zouden op straat betijds staan, en je krijgt iedere zaterdag een date in een restaurant en film dat jij leuk vind , maar jouw man zou een puppy zijn! Niet veel lol , he.
Dus –verdien jij een rood- bloedige, sterke, verantwoordelijke, op wie je kan vertrouwen, zorgzame man? Of verdien je alleen een schaduw van je zelf? Kan je jezelf toelaten te worden geliefd door een man die echt van jouw houdt? Of kan je alleen een man hebben die het maar voor een derde doet en verwacht dat jij de rest regelt?
Door altijd alles te regelen- en ik weet het ht lijkt altijd dat dingen die gedaan moeten worden zijn dringend en belangrijk- wat je krijgt door het allemaal zelf te doen is voornamelijk je eigen gevoel van ergernis. Je krijgt geen waardering waar wij allemaal na smachten—je krijgt koudheid, boosheid, en geslotenheid. Het lijkt zo oneerlijk als wij daar zij, helpen, en dan krijgen wat voelt als een klap op het gezicht. En toch wat wij echt krijgen is een welige plaats (hoe onaangenaam het ook is) van vermeiden om uit te zoeken van welk hout ons man gemaakt is.
Door altijd jagen en alles zelf doen—of dirigeren hoe het gedaan wordt—wij bouwen muren tussen ons en onse mannen die verhouden ons van krijgen wat wij zeggen allemaal te willen hebben— Liefde, Aandacht, Romantiek, Vertrouwen, Harmony, Vrede, en vermogen te Onderhandelen.
Door altijd in te stappen, wij zorgen er voor dat onze leven met onze man altijd over kleive dingen zou gaan—moertjes en boutjes van het leven, en niet het diepe , ziels bevredigende materie die wij in de relaties en huwelijke zoeken. Als wat wij willen is soul connection, wij moeten stoppen met overwerken.
Wij kunnen stopen met veel doen en stopen met ons ergeren aan veel doen. En onze relaties zou beter worden in plaats van uit elkaar te vallen. Probeert het. Wat als jij echt niet hoefde te zorgen hoe alles gaat , stopte met in de gaten te houden van dingen die belangrijk zijn voor jouw zelfs als jullie al afgesproken hebben dat het zijn werk is, en zou gewoon kunnen ontspannen en zijn?
Do het langzaam. Kleine stapjes is hoe jij het doet. Maak een list van dingen in het huishouden, op een date, en in een relatie, en kiez drie dingen die lijken makkeijke om los te laten. En dan stop met ze te doen. Gewoon stop.
Het zou eerst een beetje rommelig kunnen worden. In het begin zou hij kunnen worden gebogen uit zijn vorm dat jij niet op hem of aan hem zit, jouw liefde een aandacht aan hem niet geeft of dingen voor hem doet de hele tijd—maar in de werkelijkheid zou hij wel beter voelen betreft jullie relatie. En jij zou ook veel beter voelen , wanneer hij jouw zou beginnen met geven (zonder jouw zelfs te vragen) wat jij echt wil –aandacht, affectie, lief zijn etc.
Overwerken is te veel doen. Meer dan jouw aandeel, hem helpen en hem adviseren. Geven voor dat je gevraagd ben, geven ipv terug geven. Het is jouw leven proberen te managen en te regelen door beiden kanten van de relatie te spelen- jouw kant en zijn kant.
Overweken is diep onbevredigend. Proberen voor jouw man en voor jezelf te spleen creëert wrijvingen en conflicten – en zelfs als jij er in slaagt, resultaten zouden toch tegenvallen.
Als jouw man een puppy wordt ga je hem niet meer zo leuk vinden. Je zou wel schone vat hebben en vuilniszakken zouden op straat betijds staan, en je krijgt iedere zaterdag een date in een restaurant en film dat jij leuk vind , maar jouw man zou een puppy zijn! Niet veel lol , he.
Dus –verdien jij een rood- bloedige, sterke, verantwoordelijke, op wie je kan vertrouwen, zorgzame man? Of verdien je alleen een schaduw van je zelf? Kan je jezelf toelaten te worden geliefd door een man die echt van jouw houdt? Of kan je alleen een man hebben die het maar voor een derde doet en verwacht dat jij de rest regelt?
Door altijd alles te regelen- en ik weet het ht lijkt altijd dat dingen die gedaan moeten worden zijn dringend en belangrijk- wat je krijgt door het allemaal zelf te doen is voornamelijk je eigen gevoel van ergernis. Je krijgt geen waardering waar wij allemaal na smachten—je krijgt koudheid, boosheid, en geslotenheid. Het lijkt zo oneerlijk als wij daar zij, helpen, en dan krijgen wat voelt als een klap op het gezicht. En toch wat wij echt krijgen is een welige plaats (hoe onaangenaam het ook is) van vermeiden om uit te zoeken van welk hout ons man gemaakt is.
Door altijd jagen en alles zelf doen—of dirigeren hoe het gedaan wordt—wij bouwen muren tussen ons en onse mannen die verhouden ons van krijgen wat wij zeggen allemaal te willen hebben— Liefde, Aandacht, Romantiek, Vertrouwen, Harmony, Vrede, en vermogen te Onderhandelen.
Door altijd in te stappen, wij zorgen er voor dat onze leven met onze man altijd over kleive dingen zou gaan—moertjes en boutjes van het leven, en niet het diepe , ziels bevredigende materie die wij in de relaties en huwelijke zoeken. Als wat wij willen is soul connection, wij moeten stoppen met overwerken.
Wij kunnen stopen met veel doen en stopen met ons ergeren aan veel doen. En onze relaties zou beter worden in plaats van uit elkaar te vallen. Probeert het. Wat als jij echt niet hoefde te zorgen hoe alles gaat , stopte met in de gaten te houden van dingen die belangrijk zijn voor jouw zelfs als jullie al afgesproken hebben dat het zijn werk is, en zou gewoon kunnen ontspannen en zijn?
Do het langzaam. Kleine stapjes is hoe jij het doet. Maak een list van dingen in het huishouden, op een date, en in een relatie, en kiez drie dingen die lijken makkeijke om los te laten. En dan stop met ze te doen. Gewoon stop.
Het zou eerst een beetje rommelig kunnen worden. In het begin zou hij kunnen worden gebogen uit zijn vorm dat jij niet op hem of aan hem zit, jouw liefde een aandacht aan hem niet geeft of dingen voor hem doet de hele tijd—maar in de werkelijkheid zou hij wel beter voelen betreft jullie relatie. En jij zou ook veel beter voelen , wanneer hij jouw zou beginnen met geven (zonder jouw zelfs te vragen) wat jij echt wil –aandacht, affectie, lief zijn etc.
vrijdag 19 maart 2010 om 14:28
Ik vraag me af of die 'wanhoopsdaden' acties waren waarmee hij zich emotioneel onder druk gezet voelde... (als in: zeggen dat je niet meer zonder hem wilt leven, of daar zelfs naar handelen)... Als dat zo is, vind ik het hier wel degelijk ter zake doen, omdat zijn keuze om weer voor jou te kiezen dan (helaas voor jou) niet echt gebaseerd is op zíjn gevoel, maar op zijn angst over wat je zou kunnen gaan doen...
Peas on earth!
vrijdag 19 maart 2010 om 14:28
vrijdag 19 maart 2010 om 14:30
