Relaties
alle pijlers
Relatieperikelen - moeilijk hoor...
woensdag 2 juli 2008 om 15:32
Ik heb mijn schroom overwonnen en ben zowaar op de relatiepijler beland. Wel onder een andere nick dan waar ik normaal mee post. Denk je me te herkennen? Geen probleem, maar gelieve niet hier of elders op het forum (of msn, hyves, of mail) daar opmerkingen over te maken. Mijn man weet ik dat ik forum, kan ook bij de MSN-groepen en de mail. Ik heb liever niet dat hij dit leest.
Ik heb grote behoefte tot spuien en misschien dat ik nog wat op kan pikken van de dappere ziel met engelengeduld die mijn epistel helemaal heeft gelezen en er ook nog wat over wil zeggen...
Mijn man en ik zijn al meer dan 13 jaar samen. We hebben drie kinderen (2 op de basissschool en eentje op het kdv). De kinderen zijn erg arbeidsintensief - zoals ik het vaak noem - en de nachten zijn te kort. We zijn dus allebei al jaren moe.
Onze oudste heeft wat speciale behoeften ivm ADHD en wat emotionele dingetjes, dus ook dat vraagt energie en tijd.
Onze relatie is al jaren moeizaam. Uiteindelijk slaat de weegschaal altijd door naar 'doorvechten' en halen we meer mooie dingen uit onze relatie dan negatieve dingen. We willen dus niet opgeven. Maar op het moment heb ik het gevoel dat we wel heel erg ver uit elkaar staan en ik weet niet zo goed hoe weer dichter bijelkaar te komen.
Gisteravond hebben we een lang gesprek gevoerd, voor het eerst sinds tijden. Het is moeilijk om een constructief gesprek te voeren. Mijn man is sowieso absoluut geen prater en we zijn geneigd bijvoorbeeld om in de voorbeelden te duiken en die uit te kauwen ipv de voorbeelden als illustratie te gebruiken (hm, dit is niet duidelijk denk ik: ik probeerde voorbeelden te geven van hoe wij communiceren aan de hand van de praktijk, maar dan gingen we toch onze standpunten nog maar eens herhalen ipv op de communicatie zelf in te gaan).
We geven het allebei niet tijdig aan wanneer er problemen zijn. Ik niet, bijvoorbeeld omdat ik me al snel een aansteller voel door de manier van reageren van mijn man. Hij kan - en dat weet hij van zichzelf en dat geeft hij ook toe - heel hard reageren en met een enkele zin iemand compleet van tafel vegen. Soms ook niet omdat ik bang ben dat mijn angsten en twijfels voor hem een vrijbrief kunnen zijn om te zeggen dat hij ermee wil kappen.
Mijn man geeft problemen niet tijdig aan omdat, nou ja, omdat hij hij is denk ik. Omdat dat in zijn karakter zit en omdat hij nooit geleerd heeft te praten. Dat gebeurde thuis ook niet bij hem. Soms gaat het om kleine irritaties, soms om grote dingen. Zo zei mijn man gister dat hij er wel eens aan denkt om bij mij weg te gaan, maar dat de kinderen hem daarvan weerhouden.
We zitten in een vicieuze circel: ik heb een ultralaag libido, mijn man een normaal of hoog libido. Het gaat bij mij beter als we het samen leuk hebben en met respect met elkaar omgaan. Mijn man zit echter direct slecht in zijn vel als hij te weinig seks krijgt/heeft. En hoewel hij zeer gesloten is, merk je dat wel direct in zijn gedrag. Zowel ik als de kinderen moet het verbaal ontgelden. Ik vind dat hij soms echt te ver gaat, vooral richting de kinderen, zij hebben hier niet om gevraagd. Ik ken mijn man langer dan vandaag en kan veel van zijn nukken accepteren omdat ik weet hoe hij in elkaar zit.
Hoe dan ook, het gaat op seksueel vlak momenteel bijzonder slecht en dat werkt dus overdag door op zijn humeur, waardoor ik me nog afzijdiger houdt, etc etc. Voor mij is momenteel de afstand tussen ons te groot om mij daaroverheen te kunnen zetten omwille van een partij goede seks (want als we vrijen, is het gewoon meestal wel goed). Hij denkt echter dat de oplossing van al onze problemen ligt in meer seks.
Van de week ben ik zelf bij een psycholoog geweest ivm een psychiatrische stoornis bij mij. We hebben toen de medicatie besproken die ik sinds kort slik en eventuele aanvullende stappen. Uiteraard hebben we het de afgelopen paar gesprekken soms ook zijdelings over ons huwelijk gehad en de psycholoog waren een aantal dingen opgevallen. Ik dacht dat het zinvol zou zijn om eerst aan mijzelf te werken. Ik voel me al zolang als ik me kan herinneren zelden helemaal gelukkig (whatever that may be...) of tevreden. Ik ben geen optimistisch en zonnig persoon geloof ik. De psycholoog heeft aangegeven dat hij meer ziet in eerst in onze relatie investeren, omdat het anders wel eens te laat zou kunnen zijn. En omdat aan onze relatie werken ook wel eens een gunstige uitwerking op mij zou kunnen hebben. Ik denk dat ik het daar wel mee eens ben. En heb dat gister ook uitgesproken naar mijn man. Hij weet nog niet wat hij wil. Hij ziet eigenlijk het probleem niet zo en denkt dat we er wel komen met een beetje meer samen filmpjes kijken op de bank en meer seks. Ik denk dat dat niet voldoende is. Mijn psycholoog steunt mij overigens in mijn gedachte dat gewoon meer seks hebben niet de oplossing is. Dat mijn man denkt dat meer seks de oplossing is, rijmt voor mijn gevoel dan weer niet met zijn uitspraak van gister over scheiden. Zou hij echt weggaan terwijl hij vindt dat onze relatie goed is op de seks na? (Ik was niet van plan het proefondervindelijk uit te zoeken hoor )
Het grootste probleem is communicatie denk ik. Mijn man heeft een zware stem en een norse blik en klinkt al snel heel boos. De kinderen schrikken hier soms heel erg van, vooral omdat hij wat onvoorspelbaar is in zijn uitbarstingen. Ook tegen mij reageert hij zo, waardoor ik me erg gekleineerd voel (zo is het niet bedoeld).
Zo schieten opmerkingen over lijnen of sporten (motiverend bedoeld) steevast in het verkeerde keelgat omdat ik zelf ook wel weet hoe dom en ruggegraatloos ik ben. Opmerkingen over het huishouden idem dito. En zo zijn er wel meer voorbeelden te bedenken.
Moeilijk vind ik ook de verschillen in opvoeding. Ik denk veel na over wat het beste voor de kinderen is. Mijn man doet gewoon zijn ding. De hele dag TV kijken met de kinderen bijvoorbeeld (en dan bedoel ik ook echt de hele dag...). Of ze vaak laten snoepen. Daarover praten lukt niet omdat hij het gesprek afkapt (hij vindt dan dat ik gewoon mijn zin door wil drijven en luistert niet naar mijn argumenten). Ook vindt hij adviezen van deskundigen vaak onzin. De oudste is heel gevoelig voor prikkels en veel TV kijken veroorzaakt veel onrust bij hem. Hetzelfde met de tandarts en snoepen. Dat vindt mijn man onzin. Het gaat er bij hem niet in dat iemand die ervoor geleerd heeft, het wel eens beter zou kunnen weten dan wij...
We hebben nu afgesproken dat we misschien toch een afspraak gaan maken voor relatietherapie, hoewel mijn man daar eigenlijk geen behoefte aan heeft. Hij voelde zich onder druk gezet. Dat snap ik ook wel, maar niks doen is geen optie meer denk ik. Dan heeft één van ons binnen 5 jaar zijn of haar koffers gepakt.
We hebben hier de hele avond over gesproken en moeten dus op korte termijn bekijken wat we verder gaan doen. Wat het extra moeilijk maakt, is dat de moeder van mijn man een jaar geleden ziek werd en nu bijna een jaar geleden is overleden. Ook daarover uit hij zich niet. Gisteravond legde hij eerst alle 'schuld' voor zijn gepieker en wakker liggen bij mij en het gebrek aan seks, maar helemaal aan het einde van het gesprek bleek dat het verdriet om zijn moeder en de herinneren aan vorig jaar hem ook wakker houden.
Kortom, het is niet eenvoudig.
Als je dit leest: bedankt voor het lezen en petje af voor je doorzettingsvermogen.
Ik heb grote behoefte tot spuien en misschien dat ik nog wat op kan pikken van de dappere ziel met engelengeduld die mijn epistel helemaal heeft gelezen en er ook nog wat over wil zeggen...
Mijn man en ik zijn al meer dan 13 jaar samen. We hebben drie kinderen (2 op de basissschool en eentje op het kdv). De kinderen zijn erg arbeidsintensief - zoals ik het vaak noem - en de nachten zijn te kort. We zijn dus allebei al jaren moe.
Onze oudste heeft wat speciale behoeften ivm ADHD en wat emotionele dingetjes, dus ook dat vraagt energie en tijd.
Onze relatie is al jaren moeizaam. Uiteindelijk slaat de weegschaal altijd door naar 'doorvechten' en halen we meer mooie dingen uit onze relatie dan negatieve dingen. We willen dus niet opgeven. Maar op het moment heb ik het gevoel dat we wel heel erg ver uit elkaar staan en ik weet niet zo goed hoe weer dichter bijelkaar te komen.
Gisteravond hebben we een lang gesprek gevoerd, voor het eerst sinds tijden. Het is moeilijk om een constructief gesprek te voeren. Mijn man is sowieso absoluut geen prater en we zijn geneigd bijvoorbeeld om in de voorbeelden te duiken en die uit te kauwen ipv de voorbeelden als illustratie te gebruiken (hm, dit is niet duidelijk denk ik: ik probeerde voorbeelden te geven van hoe wij communiceren aan de hand van de praktijk, maar dan gingen we toch onze standpunten nog maar eens herhalen ipv op de communicatie zelf in te gaan).
We geven het allebei niet tijdig aan wanneer er problemen zijn. Ik niet, bijvoorbeeld omdat ik me al snel een aansteller voel door de manier van reageren van mijn man. Hij kan - en dat weet hij van zichzelf en dat geeft hij ook toe - heel hard reageren en met een enkele zin iemand compleet van tafel vegen. Soms ook niet omdat ik bang ben dat mijn angsten en twijfels voor hem een vrijbrief kunnen zijn om te zeggen dat hij ermee wil kappen.
Mijn man geeft problemen niet tijdig aan omdat, nou ja, omdat hij hij is denk ik. Omdat dat in zijn karakter zit en omdat hij nooit geleerd heeft te praten. Dat gebeurde thuis ook niet bij hem. Soms gaat het om kleine irritaties, soms om grote dingen. Zo zei mijn man gister dat hij er wel eens aan denkt om bij mij weg te gaan, maar dat de kinderen hem daarvan weerhouden.
We zitten in een vicieuze circel: ik heb een ultralaag libido, mijn man een normaal of hoog libido. Het gaat bij mij beter als we het samen leuk hebben en met respect met elkaar omgaan. Mijn man zit echter direct slecht in zijn vel als hij te weinig seks krijgt/heeft. En hoewel hij zeer gesloten is, merk je dat wel direct in zijn gedrag. Zowel ik als de kinderen moet het verbaal ontgelden. Ik vind dat hij soms echt te ver gaat, vooral richting de kinderen, zij hebben hier niet om gevraagd. Ik ken mijn man langer dan vandaag en kan veel van zijn nukken accepteren omdat ik weet hoe hij in elkaar zit.
Hoe dan ook, het gaat op seksueel vlak momenteel bijzonder slecht en dat werkt dus overdag door op zijn humeur, waardoor ik me nog afzijdiger houdt, etc etc. Voor mij is momenteel de afstand tussen ons te groot om mij daaroverheen te kunnen zetten omwille van een partij goede seks (want als we vrijen, is het gewoon meestal wel goed). Hij denkt echter dat de oplossing van al onze problemen ligt in meer seks.
Van de week ben ik zelf bij een psycholoog geweest ivm een psychiatrische stoornis bij mij. We hebben toen de medicatie besproken die ik sinds kort slik en eventuele aanvullende stappen. Uiteraard hebben we het de afgelopen paar gesprekken soms ook zijdelings over ons huwelijk gehad en de psycholoog waren een aantal dingen opgevallen. Ik dacht dat het zinvol zou zijn om eerst aan mijzelf te werken. Ik voel me al zolang als ik me kan herinneren zelden helemaal gelukkig (whatever that may be...) of tevreden. Ik ben geen optimistisch en zonnig persoon geloof ik. De psycholoog heeft aangegeven dat hij meer ziet in eerst in onze relatie investeren, omdat het anders wel eens te laat zou kunnen zijn. En omdat aan onze relatie werken ook wel eens een gunstige uitwerking op mij zou kunnen hebben. Ik denk dat ik het daar wel mee eens ben. En heb dat gister ook uitgesproken naar mijn man. Hij weet nog niet wat hij wil. Hij ziet eigenlijk het probleem niet zo en denkt dat we er wel komen met een beetje meer samen filmpjes kijken op de bank en meer seks. Ik denk dat dat niet voldoende is. Mijn psycholoog steunt mij overigens in mijn gedachte dat gewoon meer seks hebben niet de oplossing is. Dat mijn man denkt dat meer seks de oplossing is, rijmt voor mijn gevoel dan weer niet met zijn uitspraak van gister over scheiden. Zou hij echt weggaan terwijl hij vindt dat onze relatie goed is op de seks na? (Ik was niet van plan het proefondervindelijk uit te zoeken hoor )
Het grootste probleem is communicatie denk ik. Mijn man heeft een zware stem en een norse blik en klinkt al snel heel boos. De kinderen schrikken hier soms heel erg van, vooral omdat hij wat onvoorspelbaar is in zijn uitbarstingen. Ook tegen mij reageert hij zo, waardoor ik me erg gekleineerd voel (zo is het niet bedoeld).
Zo schieten opmerkingen over lijnen of sporten (motiverend bedoeld) steevast in het verkeerde keelgat omdat ik zelf ook wel weet hoe dom en ruggegraatloos ik ben. Opmerkingen over het huishouden idem dito. En zo zijn er wel meer voorbeelden te bedenken.
Moeilijk vind ik ook de verschillen in opvoeding. Ik denk veel na over wat het beste voor de kinderen is. Mijn man doet gewoon zijn ding. De hele dag TV kijken met de kinderen bijvoorbeeld (en dan bedoel ik ook echt de hele dag...). Of ze vaak laten snoepen. Daarover praten lukt niet omdat hij het gesprek afkapt (hij vindt dan dat ik gewoon mijn zin door wil drijven en luistert niet naar mijn argumenten). Ook vindt hij adviezen van deskundigen vaak onzin. De oudste is heel gevoelig voor prikkels en veel TV kijken veroorzaakt veel onrust bij hem. Hetzelfde met de tandarts en snoepen. Dat vindt mijn man onzin. Het gaat er bij hem niet in dat iemand die ervoor geleerd heeft, het wel eens beter zou kunnen weten dan wij...
We hebben nu afgesproken dat we misschien toch een afspraak gaan maken voor relatietherapie, hoewel mijn man daar eigenlijk geen behoefte aan heeft. Hij voelde zich onder druk gezet. Dat snap ik ook wel, maar niks doen is geen optie meer denk ik. Dan heeft één van ons binnen 5 jaar zijn of haar koffers gepakt.
We hebben hier de hele avond over gesproken en moeten dus op korte termijn bekijken wat we verder gaan doen. Wat het extra moeilijk maakt, is dat de moeder van mijn man een jaar geleden ziek werd en nu bijna een jaar geleden is overleden. Ook daarover uit hij zich niet. Gisteravond legde hij eerst alle 'schuld' voor zijn gepieker en wakker liggen bij mij en het gebrek aan seks, maar helemaal aan het einde van het gesprek bleek dat het verdriet om zijn moeder en de herinneren aan vorig jaar hem ook wakker houden.
Kortom, het is niet eenvoudig.
Als je dit leest: bedankt voor het lezen en petje af voor je doorzettingsvermogen.
woensdag 2 juli 2008 om 19:29
quote:Fraise schreef op 02 juli 2008 @ 19:01:
Avondje samen sporten past niet meer in het programma denk ik BGB. Hij sport twee avonden in de week bij een andere sportschool dan ik (andere sport ook) en hij sport op zijn werk.
Ik vind het wel apart hoe dat gaat. Jullie doen allerlei nuttige suggesties, maar tijdens het lezen denk ik al 'ja maar....' <avondje samen sporten gaat niet> of <hij kan niet al te veel over zijn werk vertellen wegens geheimhoudingplicht (klinkt spannender dan het is hoor)>, et cetera. Waar een wil is is een weg , he ? Maar weet je wie zijn sportmaatjes zijn , hoe ze presteren ? Het hoeft niet persé over het werk te gaan , je " mag " ook de actualiteiten doornemen , hoor
Ik moet dus even af van het denken in gebruikelijke paden hier in huis en kijken wat er geregeld kan worden.
Geen pil hier BGB, wel een Mirena en daarmee ging het wel altijd beter dan met de pil, die had zeker ook invloed. Alleen condooms gebruiken vind ik een beetje een groot risico en voor sterilisitatie vind ik ons nog te jong (32 en 34). Want ? Een eventuele vierde zie je nog wel zitten , ooit eens ? Voor vrouwen die er gevoelig voor zijn heeft zelfs de mirena invloed op je libido
Je hebt gelijk trouwens in je post van 18.27 uur. Maar dat neemt niet weg dat ik nou eindelijk eens ook aan de onderliggende problemen zou willen werken. Bovendien vind ik het vervelend dat hij alles kan maken omdat hij zo zielig is. En dan ligt weer het verhaal bij mij voor mijn gevoel. Ik weet dat dit wel heel zwart-wit is en waarschijnlijk ook niet helemaal terecht, maar zo voelt het vaak wel.
De tip die je geeft in je andere post (1 x per week 'samen-tijd') is ook wel een goede. Die hebben we in het verleden ook wel toegepast. Enige probleem toen was dat het erop uitdraaide dat we die avond seks hadden (geen probleem), maar dat hij vreselijk boos werd als we een keer op die avond geen seks hadden (wel een probleem). Je kunt vast wel raden wat er met die avonden gebeurd is...JIJ hebt die avonden laten vervallen ? Of hij omdat " er toch geen reet gaat gebeuren " ?
Trouwens................. soms werkt dat juist wonderwel ; sex op afspraak ; weet iedereen gewoon waar hij/ zij aan toe is . Klinkt misschien erg onspontaan , maar weten dat je maandag , donderdag en zaterdag sex gaat hebben en die andere avonden ( tenzij jij ineens erg zin hebt ) niet gestoord gaat worden met eventuele alle vervelende woorden etc vandien ........
Poeh, de laatste keer met zijn tweeën grotemensendingendoen (en dan bedoel ik geen seks, maar ander vermaak zonder de kinderen ) is echt een eeuwigheid geleden. Waarom , hoe komt dat ? Geen zin in ?
Jacqie, wat jij zegt is een waarheid als een koe (Op het moment dat je weer 'normaal' communiceert, kan je je irritaties etc ook veel beter onder woorden brengen ipv het alleen maar te verwijten.) Hier ook geen ruzies trouwens. Zelden wel ruzie eigenlijk. Ik denk ook dat we wel wat hulp kunnen gebruiken. Het gevaar bij mij is dat ik ergens heel erg de noodzaak van inzie, zoals nu, maar dat na een paar keer praten 'het wel weer even gaat' en ik dan weer vrolijk verder struisvogel.
BGB, ik ben zo moe dat een jaar lang onafgebroken slapen nu zo ongeveer het enige is waar ik opgewonden van zou kunnen raken denk ik. Eén avond in de week ergggggggg vroeg naar bed met de zékerheid dat er nul komma nul pogingen tot echtelijke plichten worden opgedrongen / gevraagd ? Hoe klinkt dat ?
Avondje samen sporten past niet meer in het programma denk ik BGB. Hij sport twee avonden in de week bij een andere sportschool dan ik (andere sport ook) en hij sport op zijn werk.
Ik vind het wel apart hoe dat gaat. Jullie doen allerlei nuttige suggesties, maar tijdens het lezen denk ik al 'ja maar....' <avondje samen sporten gaat niet> of <hij kan niet al te veel over zijn werk vertellen wegens geheimhoudingplicht (klinkt spannender dan het is hoor)>, et cetera. Waar een wil is is een weg , he ? Maar weet je wie zijn sportmaatjes zijn , hoe ze presteren ? Het hoeft niet persé over het werk te gaan , je " mag " ook de actualiteiten doornemen , hoor
Ik moet dus even af van het denken in gebruikelijke paden hier in huis en kijken wat er geregeld kan worden.
Geen pil hier BGB, wel een Mirena en daarmee ging het wel altijd beter dan met de pil, die had zeker ook invloed. Alleen condooms gebruiken vind ik een beetje een groot risico en voor sterilisitatie vind ik ons nog te jong (32 en 34). Want ? Een eventuele vierde zie je nog wel zitten , ooit eens ? Voor vrouwen die er gevoelig voor zijn heeft zelfs de mirena invloed op je libido
Je hebt gelijk trouwens in je post van 18.27 uur. Maar dat neemt niet weg dat ik nou eindelijk eens ook aan de onderliggende problemen zou willen werken. Bovendien vind ik het vervelend dat hij alles kan maken omdat hij zo zielig is. En dan ligt weer het verhaal bij mij voor mijn gevoel. Ik weet dat dit wel heel zwart-wit is en waarschijnlijk ook niet helemaal terecht, maar zo voelt het vaak wel.
De tip die je geeft in je andere post (1 x per week 'samen-tijd') is ook wel een goede. Die hebben we in het verleden ook wel toegepast. Enige probleem toen was dat het erop uitdraaide dat we die avond seks hadden (geen probleem), maar dat hij vreselijk boos werd als we een keer op die avond geen seks hadden (wel een probleem). Je kunt vast wel raden wat er met die avonden gebeurd is...JIJ hebt die avonden laten vervallen ? Of hij omdat " er toch geen reet gaat gebeuren " ?
Trouwens................. soms werkt dat juist wonderwel ; sex op afspraak ; weet iedereen gewoon waar hij/ zij aan toe is . Klinkt misschien erg onspontaan , maar weten dat je maandag , donderdag en zaterdag sex gaat hebben en die andere avonden ( tenzij jij ineens erg zin hebt ) niet gestoord gaat worden met eventuele alle vervelende woorden etc vandien ........
Poeh, de laatste keer met zijn tweeën grotemensendingendoen (en dan bedoel ik geen seks, maar ander vermaak zonder de kinderen ) is echt een eeuwigheid geleden. Waarom , hoe komt dat ? Geen zin in ?
Jacqie, wat jij zegt is een waarheid als een koe (Op het moment dat je weer 'normaal' communiceert, kan je je irritaties etc ook veel beter onder woorden brengen ipv het alleen maar te verwijten.) Hier ook geen ruzies trouwens. Zelden wel ruzie eigenlijk. Ik denk ook dat we wel wat hulp kunnen gebruiken. Het gevaar bij mij is dat ik ergens heel erg de noodzaak van inzie, zoals nu, maar dat na een paar keer praten 'het wel weer even gaat' en ik dan weer vrolijk verder struisvogel.
BGB, ik ben zo moe dat een jaar lang onafgebroken slapen nu zo ongeveer het enige is waar ik opgewonden van zou kunnen raken denk ik. Eén avond in de week ergggggggg vroeg naar bed met de zékerheid dat er nul komma nul pogingen tot echtelijke plichten worden opgedrongen / gevraagd ? Hoe klinkt dat ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 2 juli 2008 om 19:37
Stel , dat jij jouw bevestiging van zijn liefde voor jou haalt uit het feit dat hij de fietsen in de schuur zet 's avonds.......en dat hij dat nu minder vaak dan vroeger doet en pas altijd als jij dat aan hem vraagt . En dat jij dan lekker kookt en hij drie keer die fietsen binnenzet en dat hij nadat jij wéér eens lekker had gekookt hij die fietsen tóch niet binnen gaat zetten .
En dat als hij die fietsen binnen zet dat áltijd in het begin met tegenzin is hoewel jij ook wel weet - net zoals hijzelf trouwens - dat wanneer hij naar de schuur loopt met een fiets in zijn hand hij onderwijl denkt " he, lekker effetjes buiten ! " .
En bij alles wat er mis gaat denk jij ; " als jij nou maar eens niet zo stom zou doen over die fietsen / wat is er gebeurd dat jij niet meer die fietsen .... / ligt het aan mij dat jij niet die fietsen .... "
Zie je hoe onnzozel het wordt als het over iets anders gaat dan over sex ?
En dat als hij die fietsen binnen zet dat áltijd in het begin met tegenzin is hoewel jij ook wel weet - net zoals hijzelf trouwens - dat wanneer hij naar de schuur loopt met een fiets in zijn hand hij onderwijl denkt " he, lekker effetjes buiten ! " .
En bij alles wat er mis gaat denk jij ; " als jij nou maar eens niet zo stom zou doen over die fietsen / wat is er gebeurd dat jij niet meer die fietsen .... / ligt het aan mij dat jij niet die fietsen .... "
Zie je hoe onnzozel het wordt als het over iets anders gaat dan over sex ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 2 juli 2008 om 19:44
quote:JIJ hebt die avonden laten vervallen ? Of hij omdat " er toch geen reet gaat gebeuren " ?Hm, dat weet ik eigenlijk niet meer. Ik geloof dat we ze gewoon steeds vaker zijn gaan overslaan en dat het een stille dood gestorven is.quote:Trouwens................. soms werkt dat juist wonderwel ; sex op afspraak ; weet iedereen gewoon waar hij/ zij aan toe is . Klinkt misschien erg onspontaan , maar weten dat je maandag , donderdag en zaterdag sex gaat hebben en die andere avonden ( tenzij jij ineens erg zin hebt ) niet gestoord gaat worden met eventuele alle vervelende woorden etc vandien ........
Jij bent meteen wel erg ambitieus, drie avonden seks. Eén keer per week is echt al een gruwelijke verbeteringt.
We hebben naast die andere avonden dit ook een tijdje gedaan, maar echt, ik kan dat niet. Ik loop me dan de hele dag op te vreten omdat ik 's avonds seks 'moet' hebben. Voel me onder druk gezet, bijna gedwongen en mijn weerzin neemt mythische proporties aan. Gaat helemaal nergens over, maar zo gaat het wel, en ik kan me dan niet meer over die drempel heen sleuren.
quote:Poeh, de laatste keer met zijn tweeën grotemensendingendoen (en dan bedoel ik geen seks, maar ander vermaak zonder de kinderen ) is echt een eeuwigheid geleden. Waarom , hoe komt dat ? Geen zin in ? Jawel hoor, gewoon moe, geen tijd, geen oppas. Laksigheid. Soms geldgebrek. Kortom, de prioriteiten liggen niet daar waar ze zouden moeten liggen.
Jij bent meteen wel erg ambitieus, drie avonden seks. Eén keer per week is echt al een gruwelijke verbeteringt.
We hebben naast die andere avonden dit ook een tijdje gedaan, maar echt, ik kan dat niet. Ik loop me dan de hele dag op te vreten omdat ik 's avonds seks 'moet' hebben. Voel me onder druk gezet, bijna gedwongen en mijn weerzin neemt mythische proporties aan. Gaat helemaal nergens over, maar zo gaat het wel, en ik kan me dan niet meer over die drempel heen sleuren.
quote:Poeh, de laatste keer met zijn tweeën grotemensendingendoen (en dan bedoel ik geen seks, maar ander vermaak zonder de kinderen ) is echt een eeuwigheid geleden. Waarom , hoe komt dat ? Geen zin in ? Jawel hoor, gewoon moe, geen tijd, geen oppas. Laksigheid. Soms geldgebrek. Kortom, de prioriteiten liggen niet daar waar ze zouden moeten liggen.
woensdag 2 juli 2008 om 19:46
quote:blijfgewoonbianca schreef op 02 juli 2008 @ 19:37:
Stel , dat jij jouw bevestiging van zijn liefde voor jou haalt uit het feit dat hij de fietsen in de schuur zet 's avonds.......en dat hij dat nu minder vaak dan vroeger doet en pas altijd als jij dat aan hem vraagt . En dat jij dan lekker kookt en hij drie keer die fietsen binnenzet en dat hij nadat jij wéér eens lekker had gekookt hij die fietsen tóch niet binnen gaat zetten .
En dat als hij die fietsen binnen zet dat áltijd in het begin met tegenzin is hoewel jij ook wel weet - net zoals hijzelf trouwens - dat wanneer hij naar de schuur loopt met een fiets in zijn hand hij onderwijl denkt " he, lekker effetjes buiten ! " .
En bij alles wat er mis gaat denk jij ; " als jij nou maar eens niet zo stom zou doen over die fietsen / wat is er gebeurd dat jij niet meer die fietsen .... / ligt het aan mij dat jij niet die fietsen .... "
Zie je hoe onnzozel het wordt als het over iets anders gaat dan over sex ?Nee, deze vergelijking is te ingewikkeld voor mij geloof ik. Na drie keer lezen vat ik 'm nog niet.
Stel , dat jij jouw bevestiging van zijn liefde voor jou haalt uit het feit dat hij de fietsen in de schuur zet 's avonds.......en dat hij dat nu minder vaak dan vroeger doet en pas altijd als jij dat aan hem vraagt . En dat jij dan lekker kookt en hij drie keer die fietsen binnenzet en dat hij nadat jij wéér eens lekker had gekookt hij die fietsen tóch niet binnen gaat zetten .
En dat als hij die fietsen binnen zet dat áltijd in het begin met tegenzin is hoewel jij ook wel weet - net zoals hijzelf trouwens - dat wanneer hij naar de schuur loopt met een fiets in zijn hand hij onderwijl denkt " he, lekker effetjes buiten ! " .
En bij alles wat er mis gaat denk jij ; " als jij nou maar eens niet zo stom zou doen over die fietsen / wat is er gebeurd dat jij niet meer die fietsen .... / ligt het aan mij dat jij niet die fietsen .... "
Zie je hoe onnzozel het wordt als het over iets anders gaat dan over sex ?Nee, deze vergelijking is te ingewikkeld voor mij geloof ik. Na drie keer lezen vat ik 'm nog niet.
woensdag 2 juli 2008 om 19:48
quote:Fraise schreef op 02 juli 2008 @ 19:46:
[...]
Nee, deze vergelijking is te ingewikkeld voor mij geloof ik. Na drie keer lezen vat ik 'm nog niet. vul dan maar eens neuken in op de plek van fietsen in de schuur zetten en ipv lekker koken een speciale avond vrijhouden......
[...]
Nee, deze vergelijking is te ingewikkeld voor mij geloof ik. Na drie keer lezen vat ik 'm nog niet. vul dan maar eens neuken in op de plek van fietsen in de schuur zetten en ipv lekker koken een speciale avond vrijhouden......
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 2 juli 2008 om 19:53
quote:Fraise schreef op 02 juli 2008 @ 19:44:
[...]
Ik loop me dan de hele dag op te vreten omdat ik 's avonds seks 'moet' hebben. Voel me onder druk gezet, bijna gedwongen en mijn weerzin neemt mythische proporties aan. Gaat helemaal nergens over, maar zo gaat het wel, en ik kan me dan niet meer over die drempel heen sleuren.
Tsja , je kan natuurlijk de hele dag denken ; gatverredamme ik MOT weer vanavond .... maar je kunt ook de hele dag en avond gebruiken om in de juiste stemming te komen , om elkaar op te warmen , om het gezellig te maken ( hij koopt wijn , jij zoekt alvast muziek uit , lekker badderen apart of juist samen , winkelen voor een leuk lingerietje oid ............ zelfde doel maar andere weg er naar toe .
[...]
Jawel hoor, gewoon moe, geen tijd, geen oppas. Laksigheid. Soms geldgebrek. Kortom, de prioriteiten liggen niet daar waar ze zouden moeten liggen.Kijk ! Dát is het hele eiereneten , kunnen we stoppen met de kip en het ei verhaal jullie prioriteiten liggen verkeerd .
[...]
Ik loop me dan de hele dag op te vreten omdat ik 's avonds seks 'moet' hebben. Voel me onder druk gezet, bijna gedwongen en mijn weerzin neemt mythische proporties aan. Gaat helemaal nergens over, maar zo gaat het wel, en ik kan me dan niet meer over die drempel heen sleuren.
Tsja , je kan natuurlijk de hele dag denken ; gatverredamme ik MOT weer vanavond .... maar je kunt ook de hele dag en avond gebruiken om in de juiste stemming te komen , om elkaar op te warmen , om het gezellig te maken ( hij koopt wijn , jij zoekt alvast muziek uit , lekker badderen apart of juist samen , winkelen voor een leuk lingerietje oid ............ zelfde doel maar andere weg er naar toe .
[...]
Jawel hoor, gewoon moe, geen tijd, geen oppas. Laksigheid. Soms geldgebrek. Kortom, de prioriteiten liggen niet daar waar ze zouden moeten liggen.Kijk ! Dát is het hele eiereneten , kunnen we stoppen met de kip en het ei verhaal jullie prioriteiten liggen verkeerd .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 2 juli 2008 om 19:58
BGB, dat heb ik mezelf uiteraard ook verteld, dat ik me er niet zo druk om moet maken en gewoon vast in de voorbereidingstand moet gaan staan. Soort van innerlijk voorspel ofzo. Maar helaas. Mijn psyche is weerbarstiger dan ik zou willen.
Geen idee waar de oorsprong ligt, ik heb geen echt traumatische ervaringen (één vervelende ervaring op mijn 14e, maar traumatisch kan ik die niet noemen), maar als ik alleen al de associatie leg tussen 'seks' en 'moeten' dan blokkeer ik volledig. Er hoeft dus niet eens sprake te zijn van dwang of verplichting, maar als ik in de verste verte zoiets voel/denk/me inbeeld, dan schiet ik in de stress.
Het is best gek, want in bed geniet ik echt als mijn man 'dé man' is zeg maar. Een beetje dominant enzo. Maar oh wee als hij daarbij mijn signalen niet goed interpreteert en iets wil wat ik niet wil (en daarbij dan soms wel wat aandringt).
Geen idee waar de oorsprong ligt, ik heb geen echt traumatische ervaringen (één vervelende ervaring op mijn 14e, maar traumatisch kan ik die niet noemen), maar als ik alleen al de associatie leg tussen 'seks' en 'moeten' dan blokkeer ik volledig. Er hoeft dus niet eens sprake te zijn van dwang of verplichting, maar als ik in de verste verte zoiets voel/denk/me inbeeld, dan schiet ik in de stress.
Het is best gek, want in bed geniet ik echt als mijn man 'dé man' is zeg maar. Een beetje dominant enzo. Maar oh wee als hij daarbij mijn signalen niet goed interpreteert en iets wil wat ik niet wil (en daarbij dan soms wel wat aandringt).
woensdag 2 juli 2008 om 20:03
Eigenlijk gek ; we vreten omdat we nou eenmaal volwassen zijn groenten omdat dat zo hoort , we gaan gewoon naar de tandarts als het tijd is voor controle , we betalen onze belasting en we dragen een autogordel ,slepen ons vijf dagen in de week uit bed als de wekker gaat , boenen de wc , maar zin maken..........
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 2 juli 2008 om 20:10
Maar voor je denkt dat alleen jij het verschil kan maken ; voor hem ook een lijstje dan maar !
knuffel / masseer / douche of badder eens zonder daar sex op te laten volgen
laat die tv / pc eens uit
regel iets voor jullie samen
ook zij is 's avonds moe ; help mee en vergeet niet iets leuks met de kinderen te doen
maak complimenten
praat en vráág
verras haar eens
doe moeite voor elkaar ( na je werk in joggingpak is niet altijd even sfeervol )
knuffel / masseer / douche of badder eens zonder daar sex op te laten volgen
laat die tv / pc eens uit
regel iets voor jullie samen
ook zij is 's avonds moe ; help mee en vergeet niet iets leuks met de kinderen te doen
maak complimenten
praat en vráág
verras haar eens
doe moeite voor elkaar ( na je werk in joggingpak is niet altijd even sfeervol )
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 2 juli 2008 om 20:47
quote:blijfgewoonbianca schreef op 02 juli 2008 @ 20:03:
Eigenlijk gek ; we vreten omdat we nou eenmaal volwassen zijn groenten omdat dat zo hoort , we gaan gewoon naar de tandarts als het tijd is voor controle , we betalen onze belasting en we dragen een autogordel ,slepen ons vijf dagen in de week uit bed als de wekker gaat , boenen de wc , maar zin maken.......... Nou ja kijk... we hebben een werkster omdat ik de WC niet boen. We krijgen aanmaningen omdat ik de rekeningen niet op tijd betaal. Er is wel een patroon zeg maar.
Eigenlijk gek ; we vreten omdat we nou eenmaal volwassen zijn groenten omdat dat zo hoort , we gaan gewoon naar de tandarts als het tijd is voor controle , we betalen onze belasting en we dragen een autogordel ,slepen ons vijf dagen in de week uit bed als de wekker gaat , boenen de wc , maar zin maken.......... Nou ja kijk... we hebben een werkster omdat ik de WC niet boen. We krijgen aanmaningen omdat ik de rekeningen niet op tijd betaal. Er is wel een patroon zeg maar.
woensdag 2 juli 2008 om 20:49
woensdag 2 juli 2008 om 20:51
quote:blijfgewoonbianca schreef op 02 juli 2008 @ 20:10:
Maar voor je denkt dat alleen jij het verschil kan maken ; voor hem ook een lijstje dan maar !
knuffel / masseer / douche of badder eens zonder daar sex op te laten volgen > da's een uitdaging. Ook voor mij.
laat die tv / pc eens uit > PC uit???
regel iets voor jullie samen > goed plan.
ook zij is 's avonds moe ; help mee en vergeet niet iets leuks met de kinderen te doen > ehm... hij 'doet' 's avonds de kinderen al.
maak complimenten >
praat en vráág > Ben benieuwd.
verras haar eens > zou ook leuk zijn.
doe moeite voor elkaar (na je werk in joggingpak is niet altijd even sfeervol ) > we doen niet aan joggingpakken.
Weet je wat het stomme is? Je wéét natuurlijk al die dingen wel, maar het toepassen als je in zo'n negatieve spiraal zit is zo moeilijk. (Het is vast niet voor niets een spiraal...)
Maar voor je denkt dat alleen jij het verschil kan maken ; voor hem ook een lijstje dan maar !
knuffel / masseer / douche of badder eens zonder daar sex op te laten volgen > da's een uitdaging. Ook voor mij.
laat die tv / pc eens uit > PC uit???
regel iets voor jullie samen > goed plan.
ook zij is 's avonds moe ; help mee en vergeet niet iets leuks met de kinderen te doen > ehm... hij 'doet' 's avonds de kinderen al.
maak complimenten >
praat en vráág > Ben benieuwd.
verras haar eens > zou ook leuk zijn.
doe moeite voor elkaar (na je werk in joggingpak is niet altijd even sfeervol ) > we doen niet aan joggingpakken.
Weet je wat het stomme is? Je wéét natuurlijk al die dingen wel, maar het toepassen als je in zo'n negatieve spiraal zit is zo moeilijk. (Het is vast niet voor niets een spiraal...)
) ....
donderdag 3 juli 2008 om 10:37
Is hij wel bereid tot veranderingen (behalve dan dat hij meer sex zou willen)? Of vindt hij het verder wel prima, zolang jullie maar meer sex hebben. Als hij van mening is dat alles wordt opgelost als er meer sex is, dan wordt het nog lastig. Hij moet ook de bereidheid hebben om de relatie wat smeuiger/minder stroef te laten verlopen. Dat is stap nummer 1, draagvlak creeeren. Zonder draagvlak wordt het al wat lastiger.
Hij moet inzien wat jij anders zou willen, wat jouw behoeften zijn. Beter gezegd, dat moeten jullie van elkaar helder krijgen. En dan kunnen er veranderingen worden doorgevoerd.
Misschien is dat al een opening; tijd vrij maken op een avond en dan met elkaar in gesprek gaan. En wie weet komen jullie dan nader tot elkaar waardoor sex heel ongedwongen en vanzelf gaat plaatsvinden.
Hij moet inzien wat jij anders zou willen, wat jouw behoeften zijn. Beter gezegd, dat moeten jullie van elkaar helder krijgen. En dan kunnen er veranderingen worden doorgevoerd.
Misschien is dat al een opening; tijd vrij maken op een avond en dan met elkaar in gesprek gaan. En wie weet komen jullie dan nader tot elkaar waardoor sex heel ongedwongen en vanzelf gaat plaatsvinden.
donderdag 3 juli 2008 om 10:44
BGB dat mooie weer is alweer achterhaald, helaas..
maar leuke suggestie.
Wat hier ook goed werkt; elkaar niet als vanzelfsprekend beschouwen. Mijn vriend wil heel graag aandacht van mij, even horen dat ik hem geweldig vind en lekker enzo. Ik zeg regelmatig hoe lief ik hem vind, hoe lekker en hij op zijn beurt bedankt mij voor het lekkere eten. Voor ons werkt dat heel goed, en zoiets werkt door in bed. Daardoor voel ik mij gewaardeerd en heb ik echt zin om het hem naar de zin te maken. En v.v.
Misschien kun je een beginnetje maken met hem te complimenteren, maakt niet uit waarover. Hem nog eens duidelijk maken hoe blij je met hem bent, ondanks de perikelen. Hem bedanken als hij iets heeft gedaan, of vertellen dat hij voor jou de leukste is. Dan gaat hij het ook doen, en komt er een opwaartse spiraal. Kook eens zijn lievelingseten.
Mannen willen de bevestiging (ieder mens wil dat) dat jij hem nog steeds geweldig vindt, maar als hij dat nooit krijgt, dan zal zijn motivatie om eea te willen verbeteren ook minder worden.
Iemand moet de eerste stap doen.
maar leuke suggestie.
Wat hier ook goed werkt; elkaar niet als vanzelfsprekend beschouwen. Mijn vriend wil heel graag aandacht van mij, even horen dat ik hem geweldig vind en lekker enzo. Ik zeg regelmatig hoe lief ik hem vind, hoe lekker en hij op zijn beurt bedankt mij voor het lekkere eten. Voor ons werkt dat heel goed, en zoiets werkt door in bed. Daardoor voel ik mij gewaardeerd en heb ik echt zin om het hem naar de zin te maken. En v.v.
Misschien kun je een beginnetje maken met hem te complimenteren, maakt niet uit waarover. Hem nog eens duidelijk maken hoe blij je met hem bent, ondanks de perikelen. Hem bedanken als hij iets heeft gedaan, of vertellen dat hij voor jou de leukste is. Dan gaat hij het ook doen, en komt er een opwaartse spiraal. Kook eens zijn lievelingseten.
Mannen willen de bevestiging (ieder mens wil dat) dat jij hem nog steeds geweldig vindt, maar als hij dat nooit krijgt, dan zal zijn motivatie om eea te willen verbeteren ook minder worden.
Iemand moet de eerste stap doen.
donderdag 3 juli 2008 om 15:52
Julus, ik heb het idee dat ik dat laatste al doe. (Complimentjes maken, waardering tonen). Maar ook dat ik dingen extra voorzichtig formuleer zodat hij het niet verkeerd op zou kunnen vatten. Als hij bijvoorbeeld iets heeft geschilderd en ik zie nog vlekken, dan kan ik moeilijk zeggen dat het perfect is. Ik maak dan eerst een compliment en wijs hem zo subtiel mogelijk op de plekjes. FOUT! ('Je hebt ook altijd wat te zeiken, doe het dan lekker zelf....')
donderdag 3 juli 2008 om 16:29
de complimentjes die julus bedoelt zijn risicovrij. Gewoon zeggen, he, wat zit je haar leuk vandaag, wat heb jij gezellig met kind X gekletst daarnet, soms als ik je zie dan ben ik blij dat ik samen met jou ben.... Dat zijn allemaal dingen die je kunt zeggen zonder kritiek erbij te geven. En daardoor ga je ook zelf weer meer de leuke kanten zien.
Als je je nu voorneemt om iedere dag 1 leuk ding van je man kritiekloos te benoemen naar hem. Een dingetje maar, dat kan praktisch zijn, of persoonlijk, of qua uiterlijk, en dan mag je daarna niet zeggen, maar soms ben je een lul. Volgens mij ga je je dan ook meer richten op die leuke dingetjes. Hopelijk.
Als je je nu voorneemt om iedere dag 1 leuk ding van je man kritiekloos te benoemen naar hem. Een dingetje maar, dat kan praktisch zijn, of persoonlijk, of qua uiterlijk, en dan mag je daarna niet zeggen, maar soms ben je een lul. Volgens mij ga je je dan ook meer richten op die leuke dingetjes. Hopelijk.
donderdag 3 juli 2008 om 16:37
trouwens, ik zat te denken, heel veel adviezen gaan over dingen die jij zou kunnen doen, maar dat betekent natuurlijk niet dat ik vind dat je man maar achterover moet leunen.
Jullie leven samen, en hebben nu een bepaal (negatief) evenwicht gevonden. Ik zou hopen dat veranderingen van jouw kant het evenwicht doen veranderen, waardoor hij zich ook anders gaat gedragen. Als je in therapie gaat samen (welke dan ook) zal dat ook niet werken als er alleen maar eenzijdig wordt geinvesteerd. Jullie hebben alletwee dingen waar je aan moet werken bij jezelf en die je zal moeten gaan accepteren bij je partner.
Jullie leven samen, en hebben nu een bepaal (negatief) evenwicht gevonden. Ik zou hopen dat veranderingen van jouw kant het evenwicht doen veranderen, waardoor hij zich ook anders gaat gedragen. Als je in therapie gaat samen (welke dan ook) zal dat ook niet werken als er alleen maar eenzijdig wordt geinvesteerd. Jullie hebben alletwee dingen waar je aan moet werken bij jezelf en die je zal moeten gaan accepteren bij je partner.
donderdag 3 juli 2008 om 17:06
Ik ben heel benieuwd naar wat jouw man van plan is om jullie relatie leuker te maken.
Jij bent er mee bezig, hebt het er druk mee en vraagt je van alles af. Behalve dat er meer seks moet komen voor hem, zijn er andere dingen die hij van plan is bij te dragen, of heb je het idee dat voor hem alles valt en staat met meer seks per week?
De sekskaart die wordt gespeeld is geen onbelangrijke, ik bagetalisseer dat verder niet maar er is meer in een relatie wat mensen bij elkaar houdt.
Als ik je relaas lees valt het mij op dat jij niet al te zonnig zegt te zijn en je man ook wat barsig overkomt. Is het niet juist die karakteristieke dingen die heel moeilijk te veranderen zijn, die het heel lastig maken om fundamenteel iets te veranderen binnen jullie huwelijk? Hoe kijk je daar zelf tegenaan?
Jij bent er mee bezig, hebt het er druk mee en vraagt je van alles af. Behalve dat er meer seks moet komen voor hem, zijn er andere dingen die hij van plan is bij te dragen, of heb je het idee dat voor hem alles valt en staat met meer seks per week?
De sekskaart die wordt gespeeld is geen onbelangrijke, ik bagetalisseer dat verder niet maar er is meer in een relatie wat mensen bij elkaar houdt.
Als ik je relaas lees valt het mij op dat jij niet al te zonnig zegt te zijn en je man ook wat barsig overkomt. Is het niet juist die karakteristieke dingen die heel moeilijk te veranderen zijn, die het heel lastig maken om fundamenteel iets te veranderen binnen jullie huwelijk? Hoe kijk je daar zelf tegenaan?
vrijdag 4 juli 2008 om 21:21
Countessa, ik heb me denk ik niet duidelijk uitgedrukt. Ik probeer gewoon complimentjes te geven, maar daarnaast heb ik natuurlijk ook wel eens wat aan te merken. En hoe ik dat ook verpak, ik mag blijkbaar niks negatiefs zeggen...
(Andersom heb ik de laatste tijd ook wel lange tenen vrees ik hoor...)
Ik vind het trouwens helemaal niet vervelend dat de meeste tips mij aangaan en niet mijn man. Is ook wel logisch natuurlijk aangezien ik hier mijn verhaal doe en ook open sta voor suggesties. Jullie kunnen wel 100.000 tips geven, maar als mijn man geen zin heeft, heeft hij geen zin.
Eleonora, ik heb inderdaad wel het idee dat mijn man inzet op meer seks en verder niet al te veel moeite doen. Maar ik ken hem langer dan vandaag en verwacht dat hij nog wel bijdraait. Hij is met dit soort dingen wel genegen - meestal - om iets voor mij te doen. Hij zal dus wel meegaan naar een peut als ik dat echt wil. Dat heeft hij in het verleden ook gedaan.
Met niet al te zonnig zijn doel ik meer op mijn doemdenkerige, paniekerige, enigzins labiele ik, niet eens zozeer op mijn humeur. We zitten gelukkig niet als twee mopperkonten op de bank de hele week.
(Andersom heb ik de laatste tijd ook wel lange tenen vrees ik hoor...)
Ik vind het trouwens helemaal niet vervelend dat de meeste tips mij aangaan en niet mijn man. Is ook wel logisch natuurlijk aangezien ik hier mijn verhaal doe en ook open sta voor suggesties. Jullie kunnen wel 100.000 tips geven, maar als mijn man geen zin heeft, heeft hij geen zin.
Eleonora, ik heb inderdaad wel het idee dat mijn man inzet op meer seks en verder niet al te veel moeite doen. Maar ik ken hem langer dan vandaag en verwacht dat hij nog wel bijdraait. Hij is met dit soort dingen wel genegen - meestal - om iets voor mij te doen. Hij zal dus wel meegaan naar een peut als ik dat echt wil. Dat heeft hij in het verleden ook gedaan.
Met niet al te zonnig zijn doel ik meer op mijn doemdenkerige, paniekerige, enigzins labiele ik, niet eens zozeer op mijn humeur. We zitten gelukkig niet als twee mopperkonten op de bank de hele week.
woensdag 16 juli 2008 om 17:40
Nou, maar weer heel even verder...
De laatste twee weken gaan wel aardig. Zo aardig dat het weer moelijk is om terug te komen op het gesprek van een paar weken geleden. Met negeren en net doen alsof het normaal gesproken goedgaat, komen we er ook niet ben ik bang.
Ik moet dus even moed zien te verzamelen om weer een gesprek aan te gaan. Liefst voor maandag, want dan zie ik mogelijkheden om een en ander in werking te zetten (hm, beetje vaag sorry, maar moet maar even zo...).
De laatste twee weken gaan wel aardig. Zo aardig dat het weer moelijk is om terug te komen op het gesprek van een paar weken geleden. Met negeren en net doen alsof het normaal gesproken goedgaat, komen we er ook niet ben ik bang.
Ik moet dus even moed zien te verzamelen om weer een gesprek aan te gaan. Liefst voor maandag, want dan zie ik mogelijkheden om een en ander in werking te zetten (hm, beetje vaag sorry, maar moet maar even zo...).
woensdag 16 juli 2008 om 18:03
Hoi Fraise,
Volgens mij bestaat er geen geschikt moment voor zware gesprekken. Je kunt maar beter ervan af zijn. Dus als vanavond de kinderen op bed liggen, zeg het gewoon. Je weet zelf al dat niet zeggen niets oplosst. Hij reageert dan vanzelf wel. Misschien kwaad, maar ookal zegt hij dat jij niet moet zeuren is er dan toch een opening. Of klinkt dit nu heel stom uit de mond (toesenbord) van iemand die zelf nog niet de ervaring van een langdurige relatie met kinderen heeft?
Knuffel trouwens. We kennen elkaar een beetje uit het forum (als jij die bent, die ik denk dat jij bent) en ik moet zeggen dat ondanks het feit dat jij vaak negatief over jezelf spreekt, ik jou een heel aardige vrouw vind (voor zover ik het virtueel kan beoordelen). En van het ontbreken van zelfdiscipline en doorzettingsvermogen waar jij volgens mij van overtuigd bent, kan ik niets ontdekken. Echt waar.
Kom op, je kunt een moeilijk gesprek met je man ook aan. Volgens mij zijn er heel veel mensen die in zo een situatie uit elkaar gaan en niet eens een gesprek meer proberen.
Volgens mij bestaat er geen geschikt moment voor zware gesprekken. Je kunt maar beter ervan af zijn. Dus als vanavond de kinderen op bed liggen, zeg het gewoon. Je weet zelf al dat niet zeggen niets oplosst. Hij reageert dan vanzelf wel. Misschien kwaad, maar ookal zegt hij dat jij niet moet zeuren is er dan toch een opening. Of klinkt dit nu heel stom uit de mond (toesenbord) van iemand die zelf nog niet de ervaring van een langdurige relatie met kinderen heeft?
Knuffel trouwens. We kennen elkaar een beetje uit het forum (als jij die bent, die ik denk dat jij bent) en ik moet zeggen dat ondanks het feit dat jij vaak negatief over jezelf spreekt, ik jou een heel aardige vrouw vind (voor zover ik het virtueel kan beoordelen). En van het ontbreken van zelfdiscipline en doorzettingsvermogen waar jij volgens mij van overtuigd bent, kan ik niets ontdekken. Echt waar.
Kom op, je kunt een moeilijk gesprek met je man ook aan. Volgens mij zijn er heel veel mensen die in zo een situatie uit elkaar gaan en niet eens een gesprek meer proberen.
