Relaties
alle pijlers
Ruzie met schoonbroer
zaterdag 28 november 2020 22:34
Hi allemaal,
Ik lees al heel wat jaren mee en bedacht vandaag; waarom schrijf ik niet mee? Hopelijk hebben jullie ook raad voor mij.
Afgelopen jaar heb ik een nogal zwaar jaar gehad wegens een burn-out. Ik ben momenteel hersteld en weer aan het werk, maar merk dat ik nog best wel last heb van moeheid/prikkelbaarheid, waardoor ik voorzichtig ben met het inplannen van dingen. Ik merk dat niet iedereen dat even makkelijk accepteert. Ik heb altijd een best wel goede band gehad met mijn schoonbroer. Zelfs zo goed dat het geen probleem was om bijv. samen te lunchen als mijn zus op het laatste moment niet kon. Sinds mijn burn-out zijn er wat dingen veranderd waardoor ik mij soms een beetje heb teruggetrokken. Dit viel niet in goede aard. Ik kreeg allerlei berichtjes van mijn schoonbroer over wanneer hij mij weer zag, dat ik niet genoeg van mij liet horen etc. Ik heb daar in het begin vriendelijk op gereageerd maar later duidelijk aangegeven dat ik daar nu geen ruimte voor had, maar dat leek helaas niet binnen te komen. Ik ben mij daarom op een gegeven moment terug gaan trekken, omdat ik erg het gevoel kreeg tekort te schieten. Lang verhaal kort; de situatie is flink geëscaleerd omdat ik op een gegeven moment een bericht kreeg dat daarin dat mijn schoonbroer zich flink stoorde aan mijn gedrag en dat hij mijn communicatie niet helder vond omdat ik twee keer toch op het laatste moment had afgezegd wegens een gebrek aan energie. Voor mij was de maat echt vol en ik vond het heel weinig empatisch om zo'n beslag te leggen op iemand met een burn-out. We hebben elkaar uiteindelijk een aantal weken niet gesproken en daarna een goed gesprek gehad met elkaar waarin ik duidelijk heb aangegeven dat ik mij erg in een hoek gedreven voelde/beklemd voelde. Ik dacht dat we daarmee een nieuwe start hadden gemaakt, maar nu was ik afgelopen weekend bij mijn zus en ik merk dat ik daar een nare smaak aan over heb gehouden. Ik probeer zelf voldoende energie te steken in deze relatie door daar heen te gaan, gezellig te doen etc, maar had het gevoel dat er onderhuidse steken werden gemaakt. Ik weet nu niet meer zo goed wat ik moet doen. Het is mijn schoonbroer en ik wil dat die relatie soepel loopt, maar aan de andere kant voel ik mij hier ook flink gekwetst door!
Zijn er meer mensen die een dergelijke lastige situatie met familie hebben meegemaakt?
Ik lees al heel wat jaren mee en bedacht vandaag; waarom schrijf ik niet mee? Hopelijk hebben jullie ook raad voor mij.
Afgelopen jaar heb ik een nogal zwaar jaar gehad wegens een burn-out. Ik ben momenteel hersteld en weer aan het werk, maar merk dat ik nog best wel last heb van moeheid/prikkelbaarheid, waardoor ik voorzichtig ben met het inplannen van dingen. Ik merk dat niet iedereen dat even makkelijk accepteert. Ik heb altijd een best wel goede band gehad met mijn schoonbroer. Zelfs zo goed dat het geen probleem was om bijv. samen te lunchen als mijn zus op het laatste moment niet kon. Sinds mijn burn-out zijn er wat dingen veranderd waardoor ik mij soms een beetje heb teruggetrokken. Dit viel niet in goede aard. Ik kreeg allerlei berichtjes van mijn schoonbroer over wanneer hij mij weer zag, dat ik niet genoeg van mij liet horen etc. Ik heb daar in het begin vriendelijk op gereageerd maar later duidelijk aangegeven dat ik daar nu geen ruimte voor had, maar dat leek helaas niet binnen te komen. Ik ben mij daarom op een gegeven moment terug gaan trekken, omdat ik erg het gevoel kreeg tekort te schieten. Lang verhaal kort; de situatie is flink geëscaleerd omdat ik op een gegeven moment een bericht kreeg dat daarin dat mijn schoonbroer zich flink stoorde aan mijn gedrag en dat hij mijn communicatie niet helder vond omdat ik twee keer toch op het laatste moment had afgezegd wegens een gebrek aan energie. Voor mij was de maat echt vol en ik vond het heel weinig empatisch om zo'n beslag te leggen op iemand met een burn-out. We hebben elkaar uiteindelijk een aantal weken niet gesproken en daarna een goed gesprek gehad met elkaar waarin ik duidelijk heb aangegeven dat ik mij erg in een hoek gedreven voelde/beklemd voelde. Ik dacht dat we daarmee een nieuwe start hadden gemaakt, maar nu was ik afgelopen weekend bij mijn zus en ik merk dat ik daar een nare smaak aan over heb gehouden. Ik probeer zelf voldoende energie te steken in deze relatie door daar heen te gaan, gezellig te doen etc, maar had het gevoel dat er onderhuidse steken werden gemaakt. Ik weet nu niet meer zo goed wat ik moet doen. Het is mijn schoonbroer en ik wil dat die relatie soepel loopt, maar aan de andere kant voel ik mij hier ook flink gekwetst door!
Zijn er meer mensen die een dergelijke lastige situatie met familie hebben meegemaakt?
zondag 29 november 2020 22:00
Ik vind dat we een schoonzus maar "zwaagster" noemen moeten.Metallover schreef: ↑28-11-2020 23:24Zwagerin?!?
Klinkt nog raarder dan schoonbroer.
Zijn beide woorden Vlaams ofzo?
De antwoorden op het forum zijn niet altijd bedoeld als hulp.
Sommige mensen maken soms onaardige opmerkingen.
Reageren is niet altijd nodig, en zeker niet verplicht.
Sommige mensen maken soms onaardige opmerkingen.
Reageren is niet altijd nodig, en zeker niet verplicht.
zondag 29 november 2020 22:11
zondag 29 november 2020 22:18
De tip om geen afspraken te maken vind ik juist goed, want daar zit het probleem. Ik zat een tijdje wat minder lekker in m'n vel en ben toen op een andere manier afspraken gaan maken, zoals bijv.: mag ik je zondagochtend bellen als ik me dan goed genoeg voel, om te overleggen over of we die dag iets afspreken.
Dat lijkt veel op normaal afspreken maar ik hoefde niets af te zeggen of te bellen als dat niet lukte en ik verwachtte niet dat de ander de agenda voor me leeghield, of alvast eten in huis haalde etc.
Dat lijkt veel op normaal afspreken maar ik hoefde niets af te zeggen of te bellen als dat niet lukte en ik verwachtte niet dat de ander de agenda voor me leeghield, of alvast eten in huis haalde etc.
zondag 29 november 2020 22:21
Mooi woord.
Kun je meteen zien welke schoonzus : of het de vrouw van je broer/zus is, de vrouw van je zwager.... moeten we alleen nog iets verzinnen voor de zus van je man.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zondag 29 november 2020 22:23
Prima oplossing, lijkt mij.frambozentaartje schreef: ↑29-11-2020 22:18De tip om geen afspraken te maken vind ik juist goed, want daar zit het probleem. Ik zat een tijdje wat minder lekker in m'n vel en ben toen op een andere manier afspraken gaan maken, zoals bijv.: mag ik je zondagochtend bellen als ik me dan goed genoeg voel, om te overleggen over of we die dag iets afspreken.
Dat lijkt veel op normaal afspreken maar ik hoefde niets af te zeggen of te bellen als dat niet lukte en ik verwachtte niet dat de ander de agenda voor me leeghield, of alvast eten in huis haalde etc.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zondag 29 november 2020 22:44
.
In België juist heel normaal, daar wordt zwager zelden of nooit gebruikt.
Niet geschoten is altijd mis
maandag 30 november 2020 10:32
Er zit we een kern van waarheid in toch? Vervelend dat iemand een burn out heeft maar ik heb ook een druk leven en als ik dan tijd maak om af te spreken dan vind ik het ook niet tof als er meerdere malen wordt afgezegd. Een keer snap ik nog maar spreek dan niet van te voren af of onder voorbehoud.
Ik had ooit een vriendin met een depressie. Wilde er wel voor haar zijn want ze was ook eenzaam. Maar als ik dan afsprak dan zei ze 9 van de 10 keer af. En daarna werd ze boos omdat ze vond dat ik liever dingen deed met andere vriendinnen. Sja als ik ergens bijvporbeeld kaarten voor koop dan ga ik liever met iemand waarvan de kans niet maar 10% is dat het doorgaat. Spontaan op de koffie kan altijd nog en dan spreek je gewoon de dag zelf af.
maandag 30 november 2020 10:34
Waarom is dat raar? Mijn zusje is heel.lang single geweest en die kan het heel goed met mijn ex vinden. We gingen ook met zijn drieën op vakantie en ze deden ook dingen met zijn tweetjes als ik bij de kinderen bleef ofzo. Niks raars aan en nee dr gebeurde ook niks raars. Ik vertrouw mijn zusje voor 1000 procent en mijn ex voor 99%. Die hebben echt niks ongepast gedaan hoor.Sunnie1968 schreef: ↑29-11-2020 07:011. Afspreken met alleen je zwager is raar.
2. Kort van te voren afzeggen is lullig. (Ook al heb jij een burn-out )
maandag 30 november 2020 10:36
Is er iets mis met egocentrisch zijn? Je kan niet voor een ander leven. Ik heb geleerd dat ik er graag voor anderen wil zijn maar wel eerst kijk naar wat ik zelf nodig heb.Luci_Mster2 schreef: ↑29-11-2020 11:55Is snap haar wel. Je komt echt egocentrisch over op dat vlak, niet alleen nu.
maandag 30 november 2020 21:12
Luci_Mster2 schreef: ↑29-11-2020 12:26Ik snap waarom iemand dat doet in zo'n situatie. Ligt aan je empathie en eq dus.
En daarnaast kan je in de OP lezen dat toen ze afstand name en niet wilde afspreken dat haar ook niet in dank werd afgenomen.
Ik vind zo'n post/mening dan gewoon echt zeer egocentrisch of beperkt ja.
Amen, je haalt me de woorden uit de mond!
@ abracadabra, prima dat jullie egocentrisch willen leven. Ik ben niet alleen op de wereld en vind het nou echt 0 moeite om mensen bij te staan in moeilijke tijden en medeleven te tonen, al zegt iemand 100x af. En ja van mensen als je zus of ouders mag je in moeilijke fases toch zeker wel medeleven en begrip verwachten. Mensen kiezen zelf ook niet voor een burn out of andere psychische aandoeningen en dit is al zwaar genoeg op zichzelf. Daar laat ik het bij.
maandag 30 november 2020 21:24
Altijd zo grappig als mensen een hele reactie plaatsen en dan " hier laat ik het bij". Zelf wel je mening willen geven maar niet willen horen dat een ander er misschien anders over denkt. Erg empatisch en totaal niet egocentrisch dus.Zola123 schreef: ↑30-11-2020 21:12Amen, je haalt me de woorden uit de mond!
@ abracadabra, prima dat jullie egocentrisch willen leven. Ik ben niet alleen op de wereld en vind het nou echt 0 moeite om mensen bij te staan in moeilijke tijden en medeleven te tonen, al zegt iemand 100x af. En ja van mensen als je zus of ouders mag je in moeilijke fases toch zeker wel medeleven en begrip verwachten. Mensen kiezen zelf ook niet voor een burn out of andere psychische aandoeningen en dit is al zwaar genoeg op zichzelf. Daar laat ik het bij.
maandag 30 november 2020 22:49
Je hebt me gequote en je mening gegeven, dat is de reden dat ik heb gereageerd. Lucie en anderen hebben het al goed verwoord en ik heb geen behoefte om er een welles/nietes discussie van te maken want daar gaat het niet om en heeft TO niks aan.abracadabra schreef: ↑30-11-2020 21:24Altijd zo grappig als mensen een hele reactie plaatsen en dan " hier laat ik het bij". Zelf wel je mening willen geven maar niet willen horen dat een ander er misschien anders over denkt. Erg empatisch en totaal niet egocentrisch dus.
dinsdag 1 december 2020 06:49
Wat een huilde zeikpost, de OP. Ik zou van die houding ook kriegel worden.
Maar goed, jullie reacties op BGB laten al zien dat zelfreflectie lastig is.
To, je bent al weer weg dus voor Piet snot dit maar toch: bedenk eens dat het leven niet alleen om jou draait, ook niet nu jij ziek bent. En fatsoenlijk is gewoon toch ook rekening houden met een ander.
Maar goed, jullie reacties op BGB laten al zien dat zelfreflectie lastig is.
To, je bent al weer weg dus voor Piet snot dit maar toch: bedenk eens dat het leven niet alleen om jou draait, ook niet nu jij ziek bent. En fatsoenlijk is gewoon toch ook rekening houden met een ander.
