Relaties
alle pijlers
Schoonmoeder bemoeit zich met mijn kind..
maandag 16 februari 2009 om 14:35
Ik weet niet of ik hier goed ben maar zal in het kort uitleggen waar ik mee zit. Wij hebben sinds kort een leuk kleintje, is een maand te vroeg geboren en was ook nog eens veel te klein. Hij heeft 3 weken in het ziekenhuis gelegen maar gelukkig gaat nu alles prima!
Maar nu het probleem waar ik mee zit en niet weet hoe ik het aan moet pakken. Mijn schoonmoeder.. Sinds mijn zoontje uit het ziekenhuis is vraagt ze steeds dezelfde dingen elke keer als ik ze zie..wanneer mag ie nar buiten?? En, ben je al gaan wandelen? Echt ik overdrijf het niet, ze vraagt dit elke keer als we ze zien weer.
En dit terwijl ons als advies is gegeven het heel rustig aan te doen met Jesse omdat ie al zoveel heeft meegemaakt en een andere start heeft gehad. Dit hebben we onze schoonmoeder ook al diverse keren uitgelegd.. Maar het dringt niet door denk ik.
En het ergste is ook nog dat mijn man ook nog partij voor haar kiest steeds(ik mag niks zeggen over zijn moeder)
Nu zijn we eindelijk even langs geweest bij haar met Jesse.
Zegt ze ineens: Ik zal maar eens vaker langs komen bij jullie anders word hij nog eenkennig!! Nu, ik was echt woest!!
Snapt ze het nu echt niet?? Ze kan nog genoeg van Jesse gaan genieten maar heeft blijkbaar geen begrip dat we het rustig aan moeten doen met hem en niet te veel met hem mogen sjouwen.
Want schoonma zegt, ik nam mijn kinderen overal mee naar toe.
Dus hoe los ik dit op? Want ik ga al liever niet meer naar mijn schoonmoeder en mijn man en ik hebben er steeds vaker ruzie over. Hij is het wel met me eens over Jesse, maar ik mag niks verkeerds over zijn moeder zeggen.
Maar nogmaals, ze vroeg al steeds wanneer neem je Jesse nu mee toen ie net uit het ziekenhuis was en net 4 pond woog..
Hoe los ik dit op? Want ik word niet meer goed van haar..
Maar nu het probleem waar ik mee zit en niet weet hoe ik het aan moet pakken. Mijn schoonmoeder.. Sinds mijn zoontje uit het ziekenhuis is vraagt ze steeds dezelfde dingen elke keer als ik ze zie..wanneer mag ie nar buiten?? En, ben je al gaan wandelen? Echt ik overdrijf het niet, ze vraagt dit elke keer als we ze zien weer.
En dit terwijl ons als advies is gegeven het heel rustig aan te doen met Jesse omdat ie al zoveel heeft meegemaakt en een andere start heeft gehad. Dit hebben we onze schoonmoeder ook al diverse keren uitgelegd.. Maar het dringt niet door denk ik.
En het ergste is ook nog dat mijn man ook nog partij voor haar kiest steeds(ik mag niks zeggen over zijn moeder)
Nu zijn we eindelijk even langs geweest bij haar met Jesse.
Zegt ze ineens: Ik zal maar eens vaker langs komen bij jullie anders word hij nog eenkennig!! Nu, ik was echt woest!!
Snapt ze het nu echt niet?? Ze kan nog genoeg van Jesse gaan genieten maar heeft blijkbaar geen begrip dat we het rustig aan moeten doen met hem en niet te veel met hem mogen sjouwen.
Want schoonma zegt, ik nam mijn kinderen overal mee naar toe.
Dus hoe los ik dit op? Want ik ga al liever niet meer naar mijn schoonmoeder en mijn man en ik hebben er steeds vaker ruzie over. Hij is het wel met me eens over Jesse, maar ik mag niks verkeerds over zijn moeder zeggen.
Maar nogmaals, ze vroeg al steeds wanneer neem je Jesse nu mee toen ie net uit het ziekenhuis was en net 4 pond woog..
Hoe los ik dit op? Want ik word niet meer goed van haar..
maandag 16 februari 2009 om 16:26
Ik heb je verhaal net nog een keer gelezen, maar ik moet heel eerlijk zeggen dat ik niet echt snap waarom je zo kwaad bent. Ik begrijp wel dat je er een beetje moe van wordt als ze voor de zoveelste keer vraagt of je buiten bent geweest met Jesse. Maar als je heel objectief bent (en ik snap dat dat niet makkelijk is.) bedoelt ze het dan echt zo verkeerd? Pak je het niet een beetje verkeerd op? Wil ze gewoon heel graag haar kleinkind zien. En weet ze gewoon niet goed wat ze er over moet zeggen. Ze is gewoon heel gek op haar kleinkind. En natuurlijk zit je er niet op tewachten dat ze elke dag komt.
Ik wil je absoluut niet afkraken, maar bekijk het ook een beetje van die kant.
Oja geloof me het wordt nog veel erger dat je aan sommige dingen van schoonmoeder zult ergeren. En ik denk dat inderdaad de beste manier gewoon ja zeggen en toch je eigen weg kiezen, maar wel een klein beetje rekening houden met je schoonmoeder.
Ik wil je absoluut niet afkraken, maar bekijk het ook een beetje van die kant.
Oja geloof me het wordt nog veel erger dat je aan sommige dingen van schoonmoeder zult ergeren. En ik denk dat inderdaad de beste manier gewoon ja zeggen en toch je eigen weg kiezen, maar wel een klein beetje rekening houden met je schoonmoeder.
maandag 16 februari 2009 om 16:31
Probeer ook je eigen rol te zien in deze situatie. En ja, schoonmoeders zijn ook niet perfect. Dat betekent dat jij je zult moeten aanpassen om de situatie leefbaar te houden, haar kun je immers niet veranderen, jezelf heb je wel in de hand. Als dat niet zo is, benoem dat dan.
Van haar verwachten dat ze verandert, heeft geen zin, en bovendien kun je lang wachten. Vergeet ook niet dat nu zelfreflectie nogal "in" is, terwijl zij met "je bent wie je bent en dat is het" is opgegroeid. Dat verander je niet zomaar, een buitenstaander zeker niet.
Probeer op de juiste manier feedback te geven. Daarmee wil ik zeggen: benoem wat je ziet/hoort, zeg hoe je je daarbij voelt en check (zo van: snap je? begrijp je?). Als je direct benoemt wat je voelt, dan kan de ander daar vaak niets mee en levert dat alleen voer voor discussie.
Als je je schoonmoeder voor haar slecht nieuws brengt, vertel haar dan direct wat je wel wilt/kunt doen. Zo van: Nee, ik wil niet iedere week bezoek, maar iedere week even bellen wil ik wel.
En denk aan wat je het beste vindt voor je zoon: zijn dat spanningen, is dat een slecht contact met oma? Nee toch? Dus: het jezelf aanpassen en wegcijferen is begonnen zeg maar.
Van haar verwachten dat ze verandert, heeft geen zin, en bovendien kun je lang wachten. Vergeet ook niet dat nu zelfreflectie nogal "in" is, terwijl zij met "je bent wie je bent en dat is het" is opgegroeid. Dat verander je niet zomaar, een buitenstaander zeker niet.
Probeer op de juiste manier feedback te geven. Daarmee wil ik zeggen: benoem wat je ziet/hoort, zeg hoe je je daarbij voelt en check (zo van: snap je? begrijp je?). Als je direct benoemt wat je voelt, dan kan de ander daar vaak niets mee en levert dat alleen voer voor discussie.
Als je je schoonmoeder voor haar slecht nieuws brengt, vertel haar dan direct wat je wel wilt/kunt doen. Zo van: Nee, ik wil niet iedere week bezoek, maar iedere week even bellen wil ik wel.
En denk aan wat je het beste vindt voor je zoon: zijn dat spanningen, is dat een slecht contact met oma? Nee toch? Dus: het jezelf aanpassen en wegcijferen is begonnen zeg maar.
maandag 16 februari 2009 om 16:48
Bedankt voor alle reacties tot nu toe, maar niet allemaal begrijpen het hier denk ik..
Hebben jullie niet deze maar mijn vorige reactie niet goed gelezen? En ik hoor hier ook reacties van 'ik zou sommigen hier niet als schoondochter willen'.. Waar slaat dit op?
Zeker reacties van bemoeizuchtige oma's.. Sorry dat ik het zo even zeg want ik ben altijd juist heel begripvol en netjes tegen mijn schoonmoeder geweest maar het contact hield ze zelf altijd op een afstand hoor. En nu ineens overal mee gaan bemoeien gaat me te ver sorry. En ze mag inderdaad wel wat meer geduld/begrip tonen! Ze kan nog lang genoeg genieten van Jesse.
Maar nu heeft ie even wat meer rust nodig... en dat snapt schoonma niet, we hebben het echter al tig keer uitgelegd.
Neeee, we moeten het doen zoals zij het wil..
Hebben jullie niet deze maar mijn vorige reactie niet goed gelezen? En ik hoor hier ook reacties van 'ik zou sommigen hier niet als schoondochter willen'.. Waar slaat dit op?
Zeker reacties van bemoeizuchtige oma's.. Sorry dat ik het zo even zeg want ik ben altijd juist heel begripvol en netjes tegen mijn schoonmoeder geweest maar het contact hield ze zelf altijd op een afstand hoor. En nu ineens overal mee gaan bemoeien gaat me te ver sorry. En ze mag inderdaad wel wat meer geduld/begrip tonen! Ze kan nog lang genoeg genieten van Jesse.
Maar nu heeft ie even wat meer rust nodig... en dat snapt schoonma niet, we hebben het echter al tig keer uitgelegd.
Neeee, we moeten het doen zoals zij het wil..
maandag 16 februari 2009 om 16:54
quote:roos71 schreef op 16 februari 2009 @ 14:56:
[...]
Sorry, maar ik lig echt niet als een leeuw voor mijn kind te waken hoor dus lees eens goed mijn verhaal...al begrijp ik je wel.
Mijn schoonmoeder verwachte al dat ik vaak langs kwam toen mijn zoontje net 2 kilo woog...Ik ben het eigenlijk wel eens met Poez (haaii Poez! ) Misschien moet je je wat minder laten opfokken door je schoonmoeder en eens rustig uitleggen dat jij het advies hebt gekregen om rustig aan te doen.
[...]
Sorry, maar ik lig echt niet als een leeuw voor mijn kind te waken hoor dus lees eens goed mijn verhaal...al begrijp ik je wel.
Mijn schoonmoeder verwachte al dat ik vaak langs kwam toen mijn zoontje net 2 kilo woog...Ik ben het eigenlijk wel eens met Poez (haaii Poez! ) Misschien moet je je wat minder laten opfokken door je schoonmoeder en eens rustig uitleggen dat jij het advies hebt gekregen om rustig aan te doen.
maandag 16 februari 2009 om 16:55
quote:roos71 schreef op 16 februari 2009 @ 16:48:
Bedankt voor alle reacties tot nu toe, maar niet allemaal begrijpen het hier denk ik..
Hebben jullie niet deze maar mijn vorige reactie niet goed gelezen? En ik hoor hier ook reacties van 'ik zou sommigen hier niet als schoondochter willen'.. Waar slaat dit op?
Zeker reacties van bemoeizuchtige oma's.. Sorry dat ik het zo even zeg want ik ben altijd juist heel begripvol en netjes tegen mijn schoonmoeder geweest maar het contact hield ze zelf altijd op een afstand hoor. En nu ineens overal mee gaan bemoeien gaat me te ver sorry. En ze mag inderdaad wel wat meer geduld/begrip tonen! Ze kan nog lang genoeg genieten van Jesse.
Maar nu heeft ie even wat meer rust nodig... en dat snapt schoonma niet, we hebben het echter al tig keer uitgelegd.
Neeee, we moeten het doen zoals zij het wil..Nou en dat doe je dan toch niet? Je gaat toch gewoon je eigen gang? Eerlijk gezegd snap ik nu niet zo goed meer wat het probleem is.
Bedankt voor alle reacties tot nu toe, maar niet allemaal begrijpen het hier denk ik..
Hebben jullie niet deze maar mijn vorige reactie niet goed gelezen? En ik hoor hier ook reacties van 'ik zou sommigen hier niet als schoondochter willen'.. Waar slaat dit op?
Zeker reacties van bemoeizuchtige oma's.. Sorry dat ik het zo even zeg want ik ben altijd juist heel begripvol en netjes tegen mijn schoonmoeder geweest maar het contact hield ze zelf altijd op een afstand hoor. En nu ineens overal mee gaan bemoeien gaat me te ver sorry. En ze mag inderdaad wel wat meer geduld/begrip tonen! Ze kan nog lang genoeg genieten van Jesse.
Maar nu heeft ie even wat meer rust nodig... en dat snapt schoonma niet, we hebben het echter al tig keer uitgelegd.
Neeee, we moeten het doen zoals zij het wil..Nou en dat doe je dan toch niet? Je gaat toch gewoon je eigen gang? Eerlijk gezegd snap ik nu niet zo goed meer wat het probleem is.
maandag 16 februari 2009 om 16:55
quote:neele schreef op 16 februari 2009 @ 15:24:
Ik begrijp TO wel....
Achteraf gezien heb ik het bij mezelf als volgt beargumenteerd:
Als je net moeder wordt moet je nog veel overwinnen om echt moeder te voelen en te voelen dat er niets tussen jou en je kind komt.
En al helemaal je schoonmoeder niet. Schoonmoeders doen nou eenmaal domme dingen als er net een kleinkind is geboren. Als dat neit het geval was zouden er niet zoveel topics over zijn geweest de laatste jaren. Als je eigen moeder dingen zegt, komt dat van je eigen moeder en voel je je niet aangevallen over het algemeen. Bij je schoonmoeder is dat wel zo.
Ik zou er wel met haar over gaan praten. Bij mij is het nu bijna vier jaar geleden me zo gaan irriteren dat mijn schoonmoeder echt verderaf is komen te staan.
Ik had dat beter op kunnen lossen toen. Maar zat idd vol hormonen en werd alleen maar woest van haar.
Vond dat ze er veel te veel boven op zat en ons kind veel te veel claimde. Nu heeft ze gelukkig meerdere kleinkinderen dus is het een stuk rustiger...
En voor de duidelijkheid: Mijn schoonmoeder bleef bellen tijdens de weeen ook al had ik gevraagd dat niet te doen. Kwam het ziekenhuis binnen en vroeg meteen waneer dochter bij haar kon logeren, kwam iedere dag langs, gaf ongevraagd advies, kortom, zat me veel te veel op de huid.
Als onwetende jonge moeder wil je graag zelf dingen uitvinden en beslissen zonder steeds te horen hoe "zij het vroeger deed".
Alleen die opmerking getuigd al van de ondertoon "En jij doet het nu dus niet goed".
Zodra je dat gevoel krijgt als schoondochter is het te laat....
Ga dus nu een gesprek aan. Voor HAAR bestwil.
Want in tegenstelling tot wat anderen vinden hier; Het gaat idd om JOUW kind en om JOUW gevoel.
Je man kan hier niet zo veel mee want het betreft zijn moeder waar hij van houdt en dat is logisch. Het is iets tussen jou en haar.
Succes!
Thanks! Jij bent er ook een die het wel begrijpt.
Ik ga het ook zeker zeggen, de volgende keer als er weer zo een opmerking komt.
Ik begrijp TO wel....
Achteraf gezien heb ik het bij mezelf als volgt beargumenteerd:
Als je net moeder wordt moet je nog veel overwinnen om echt moeder te voelen en te voelen dat er niets tussen jou en je kind komt.
En al helemaal je schoonmoeder niet. Schoonmoeders doen nou eenmaal domme dingen als er net een kleinkind is geboren. Als dat neit het geval was zouden er niet zoveel topics over zijn geweest de laatste jaren. Als je eigen moeder dingen zegt, komt dat van je eigen moeder en voel je je niet aangevallen over het algemeen. Bij je schoonmoeder is dat wel zo.
Ik zou er wel met haar over gaan praten. Bij mij is het nu bijna vier jaar geleden me zo gaan irriteren dat mijn schoonmoeder echt verderaf is komen te staan.
Ik had dat beter op kunnen lossen toen. Maar zat idd vol hormonen en werd alleen maar woest van haar.
Vond dat ze er veel te veel boven op zat en ons kind veel te veel claimde. Nu heeft ze gelukkig meerdere kleinkinderen dus is het een stuk rustiger...
En voor de duidelijkheid: Mijn schoonmoeder bleef bellen tijdens de weeen ook al had ik gevraagd dat niet te doen. Kwam het ziekenhuis binnen en vroeg meteen waneer dochter bij haar kon logeren, kwam iedere dag langs, gaf ongevraagd advies, kortom, zat me veel te veel op de huid.
Als onwetende jonge moeder wil je graag zelf dingen uitvinden en beslissen zonder steeds te horen hoe "zij het vroeger deed".
Alleen die opmerking getuigd al van de ondertoon "En jij doet het nu dus niet goed".
Zodra je dat gevoel krijgt als schoondochter is het te laat....
Ga dus nu een gesprek aan. Voor HAAR bestwil.
Want in tegenstelling tot wat anderen vinden hier; Het gaat idd om JOUW kind en om JOUW gevoel.
Je man kan hier niet zo veel mee want het betreft zijn moeder waar hij van houdt en dat is logisch. Het is iets tussen jou en haar.
Succes!
Thanks! Jij bent er ook een die het wel begrijpt.
Ik ga het ook zeker zeggen, de volgende keer als er weer zo een opmerking komt.
maandag 16 februari 2009 om 16:56
Roos, denk nou gewoon eens na over de reacties die proberen jou de andere kant te laten zien. Die zijn goed bedoeld, niet om je te pesten. Als je reacties krijgt die niet jouw standpunt onderschrijven roep je meteen dat ze je niet begrijpen. Misschien begrijpen die buitenstaanders het juist wel, omdat jij wat je schoonmoeder betreft een blinde vlek hebt.
Als je ook zo geprikkeld reageert naar je schoonmoeder begrijp ik jullie lastige contact. Als je wilt dat dingen veranderen, kijk dan eerst eens naar je eigen rol. Je wordt er alleen maar hartstikke verdrietig van als je alleen maar vanaf je eigen positie wilt kijken.
Als je ook zo geprikkeld reageert naar je schoonmoeder begrijp ik jullie lastige contact. Als je wilt dat dingen veranderen, kijk dan eerst eens naar je eigen rol. Je wordt er alleen maar hartstikke verdrietig van als je alleen maar vanaf je eigen positie wilt kijken.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
maandag 16 februari 2009 om 16:57
quote:traincha2 schreef op 16 februari 2009 @ 16:54:
[...]
Ik ben het eigenlijk wel eens met Poez (haaii Poez! ) Misschien moet je je wat minder laten opfokken door je schoonmoeder en eens rustig uitleggen dat jij het advies hebt gekregen om rustig aan te doen.
We hebben het al tig keer rustig uitgelegd...een keer of 6 al...
En ze snapt het nog niet maar dramt gewoon door..
[...]
Ik ben het eigenlijk wel eens met Poez (haaii Poez! ) Misschien moet je je wat minder laten opfokken door je schoonmoeder en eens rustig uitleggen dat jij het advies hebt gekregen om rustig aan te doen.
We hebben het al tig keer rustig uitgelegd...een keer of 6 al...
En ze snapt het nog niet maar dramt gewoon door..
maandag 16 februari 2009 om 16:58
quote:roos71 schreef op 16 februari 2009 @ 15:00:
[...]
Jij snapt het dus ook niet..
Mijn god, we moeten dus meepraten.
Ok, komt ie:
Jouw schoonmoeder is echt een pokkewijf. En die vent van je, háár zoon, is ook een sukkel. Wat heb je nou aan zo'n man? Die hoort je te steunen. Je hebt gelijk, zo moeder zo zoon. Al aan een advocaat gedacht? Ik hoop wel dat hij je (ja, ik zeg duidelijk 'je', want het moet toch niet gekker worden: het is JOUW kind, potverdorie) kind erkent heeft, dan krijg je tenminste nog alimentatie. En dan zoekt ie het daarna maar uit hoe vaak zijn moeder jouw zoon ziet, maar dat doet ie dan mooi tijdens zijn bezoekweekenden, dan hoef jij dat mensch iig niet te zien!
Heel veel succes en sterkte met die nare familie. Ik begrijp hoe je je voelt!
[...]
Jij snapt het dus ook niet..
Mijn god, we moeten dus meepraten.
Ok, komt ie:
Jouw schoonmoeder is echt een pokkewijf. En die vent van je, háár zoon, is ook een sukkel. Wat heb je nou aan zo'n man? Die hoort je te steunen. Je hebt gelijk, zo moeder zo zoon. Al aan een advocaat gedacht? Ik hoop wel dat hij je (ja, ik zeg duidelijk 'je', want het moet toch niet gekker worden: het is JOUW kind, potverdorie) kind erkent heeft, dan krijg je tenminste nog alimentatie. En dan zoekt ie het daarna maar uit hoe vaak zijn moeder jouw zoon ziet, maar dat doet ie dan mooi tijdens zijn bezoekweekenden, dan hoef jij dat mensch iig niet te zien!
Heel veel succes en sterkte met die nare familie. Ik begrijp hoe je je voelt!
maandag 16 februari 2009 om 16:58
Begrijpen doe ik het niet helemaal. Natuurlijk kan schoonma nog lang genoeg van Jesse genieten maar dat wil ze nu natuurlijk ook. Probeer een tussenweg tezoeken. Zodat ze hem toch kan zien en knuffelen en het jouw niet irriteert.
Maar probeer dit niet tussen jouw en je man in komt staan. Haal gewoon je schouders op en wandel jullie eigen weg. Geniet van je kindje en dat is het belangrijkste.
Maar probeer dit niet tussen jouw en je man in komt staan. Haal gewoon je schouders op en wandel jullie eigen weg. Geniet van je kindje en dat is het belangrijkste.
maandag 16 februari 2009 om 16:59
quote:fleurtje schreef op 16 februari 2009 @ 16:58:
[...]
Mijn god, we moeten dus meepraten.
Ok, komt ie:
Jouw schoonmoeder is echt een pokkewijf. En die vent van je, háár zoon, is ook een sukkel. Wat heb je nou aan zo'n man? Die hoort je te steunen. Je hebt gelijk, zo moeder zo zoon. Al aan een advocaat gedacht? Ik hoop wel dat hij je (ja, ik zeg duidelijk 'je', want het moet toch niet gekker worden: het is JOUW kind, potverdorie) kind erkent heeft, dan krijg je tenminste nog alimentatie. En dan zoekt ie het daarna maar uit hoe vaak zijn moeder jouw zoon ziet, maar dat doet ie dan mooi tijdens zijn bezoekweekenden, dan hoef jij dat mensch iig niet te zien!
Heel veel succes en sterkte met die nare familie. Ik begrijp hoe je je voelt!
Je hebt helemaal gelijk! Jij bent vast wel haar ideale schoondochter! Die alles doet wat zij wil
[...]
Mijn god, we moeten dus meepraten.
Ok, komt ie:
Jouw schoonmoeder is echt een pokkewijf. En die vent van je, háár zoon, is ook een sukkel. Wat heb je nou aan zo'n man? Die hoort je te steunen. Je hebt gelijk, zo moeder zo zoon. Al aan een advocaat gedacht? Ik hoop wel dat hij je (ja, ik zeg duidelijk 'je', want het moet toch niet gekker worden: het is JOUW kind, potverdorie) kind erkent heeft, dan krijg je tenminste nog alimentatie. En dan zoekt ie het daarna maar uit hoe vaak zijn moeder jouw zoon ziet, maar dat doet ie dan mooi tijdens zijn bezoekweekenden, dan hoef jij dat mensch iig niet te zien!
Heel veel succes en sterkte met die nare familie. Ik begrijp hoe je je voelt!
Je hebt helemaal gelijk! Jij bent vast wel haar ideale schoondochter! Die alles doet wat zij wil
maandag 16 februari 2009 om 17:00
quote:fleurtje schreef op 16 februari 2009 @ 16:58:
[...]
Mijn god, we moeten dus meepraten.
Ok, komt ie:
Jouw schoonmoeder is echt een pokkewijf. En die vent van je, háár zoon, is ook een sukkel. Wat heb je nou aan zo'n man? Die hoort je te steunen. Je hebt gelijk, zo moeder zo zoon. Al aan een advocaat gedacht? Ik hoop wel dat hij je (ja, ik zeg duidelijk 'je', want het moet toch niet gekker worden: het is JOUW kind, potverdorie) kind erkent heeft, dan krijg je tenminste nog alimentatie. En dan zoekt ie het daarna maar uit hoe vaak zijn moeder jouw zoon ziet, maar dat doet ie dan mooi tijdens zijn bezoekweekenden, dan hoef jij dat mensch iig niet te zien!
Heel veel succes en sterkte met die nare familie. Ik begrijp hoe je je voelt!
*moet nu echt moeite doen om niet in lachen uit te barsten*
*excuseert zich bij voorbaat voor deze reactie, maar hij was wel heel erg hilarisch*
[...]
Mijn god, we moeten dus meepraten.
Ok, komt ie:
Jouw schoonmoeder is echt een pokkewijf. En die vent van je, háár zoon, is ook een sukkel. Wat heb je nou aan zo'n man? Die hoort je te steunen. Je hebt gelijk, zo moeder zo zoon. Al aan een advocaat gedacht? Ik hoop wel dat hij je (ja, ik zeg duidelijk 'je', want het moet toch niet gekker worden: het is JOUW kind, potverdorie) kind erkent heeft, dan krijg je tenminste nog alimentatie. En dan zoekt ie het daarna maar uit hoe vaak zijn moeder jouw zoon ziet, maar dat doet ie dan mooi tijdens zijn bezoekweekenden, dan hoef jij dat mensch iig niet te zien!
Heel veel succes en sterkte met die nare familie. Ik begrijp hoe je je voelt!
*moet nu echt moeite doen om niet in lachen uit te barsten*
*excuseert zich bij voorbaat voor deze reactie, maar hij was wel heel erg hilarisch*
maandag 16 februari 2009 om 17:00
quote:roos71 schreef op 16 februari 2009 @ 16:57:
[...]
We hebben het al tig keer rustig uitgelegd...een keer of 6 al...
En ze snapt het nog niet maar dramt gewoon door..Misschien ben je dan toch niet duidelijk genoeg. Misschien een keer proberen wat ik eerder zei, en Vlinder ook al aangaf; niet alleen zeggen wat je niet wilt, maar ook zeggen hoe je het wél prettig vindt.
[...]
We hebben het al tig keer rustig uitgelegd...een keer of 6 al...
En ze snapt het nog niet maar dramt gewoon door..Misschien ben je dan toch niet duidelijk genoeg. Misschien een keer proberen wat ik eerder zei, en Vlinder ook al aangaf; niet alleen zeggen wat je niet wilt, maar ook zeggen hoe je het wél prettig vindt.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
maandag 16 februari 2009 om 17:01
quote:roos71 schreef op 16 februari 2009 @ 16:57:
[...]
We hebben het al tig keer rustig uitgelegd...een keer of 6 al...
En ze snapt het nog niet maar dramt gewoon door..Dan zou ik er verder geen energie meer in steken en gewoon je eigen gang gaan. Ik zou niet eens een gesprek aangaan, want ze is zich waarschijnljik niet eens bewust van haar acties en opmerkingen.
[...]
We hebben het al tig keer rustig uitgelegd...een keer of 6 al...
En ze snapt het nog niet maar dramt gewoon door..Dan zou ik er verder geen energie meer in steken en gewoon je eigen gang gaan. Ik zou niet eens een gesprek aangaan, want ze is zich waarschijnljik niet eens bewust van haar acties en opmerkingen.
maandag 16 februari 2009 om 17:04
maandag 16 februari 2009 om 17:13
En weer ga ik voor TO opkomen. Ik kan me zo goed herinneren hoe erg mijn irritatie jegens mijn schoonmoeder was dat idd iedereen die dat niet begreep tegen me was... Zo voelde dat iig.
Ik kon niet eens meer zien dat het voor haar leuk was dat ze oma was geworden. Ik irriteerde me alleen maar aan het feit dat ze zich overal tegen aan bemoeide en alles beter wist. Fijn voor haar dat ze oma was geworden.
Ik lag geloof ik wel als een leeuwin voor mijn kind. Tegen iedereen die zich er mee wilde bemoeien. En als dat niet zo was was ik heel relaxed. Zo was het nou eenmaal.
En zo is het nu waarschijnlijk bij to.
Zeggen dat ze geen goede schoondochter is helpt hier niets aan. Mijns inziens ben je niets verplicht aan je schoonouders. Als het goed is heb je een leuk contact met ze, soms is dat echter niet zo. En dan kan manlief heerlijk met Jesse naar oma gaan als hij dat wil. (Over een paar maanden) Want als schoonma zo doorgaat loopt het daar op uit. En verliest ze dus. Dat heeft ze bij mij helaas gedaan.
En helaas blijkt een man dan minder met zijn kind naar zijn moeder te gaan dan een vrouw doet. (in mijn geval) En heeft ze dus verloren. Want gaan we als gezin een keer of vier per jaar langs. En dat had heel anders kunnen zijn.
Ik heb er geen last (meer) van. Mijn dochter vraagt nooit om die oma.
Dus wie heeft er verloren....? Oma.
Jammer toch?
Hier kan alles nog ten goede gekeerd worden. Doe dat ook!
Ik kon niet eens meer zien dat het voor haar leuk was dat ze oma was geworden. Ik irriteerde me alleen maar aan het feit dat ze zich overal tegen aan bemoeide en alles beter wist. Fijn voor haar dat ze oma was geworden.
Ik lag geloof ik wel als een leeuwin voor mijn kind. Tegen iedereen die zich er mee wilde bemoeien. En als dat niet zo was was ik heel relaxed. Zo was het nou eenmaal.
En zo is het nu waarschijnlijk bij to.
Zeggen dat ze geen goede schoondochter is helpt hier niets aan. Mijns inziens ben je niets verplicht aan je schoonouders. Als het goed is heb je een leuk contact met ze, soms is dat echter niet zo. En dan kan manlief heerlijk met Jesse naar oma gaan als hij dat wil. (Over een paar maanden) Want als schoonma zo doorgaat loopt het daar op uit. En verliest ze dus. Dat heeft ze bij mij helaas gedaan.
En helaas blijkt een man dan minder met zijn kind naar zijn moeder te gaan dan een vrouw doet. (in mijn geval) En heeft ze dus verloren. Want gaan we als gezin een keer of vier per jaar langs. En dat had heel anders kunnen zijn.
Ik heb er geen last (meer) van. Mijn dochter vraagt nooit om die oma.
Dus wie heeft er verloren....? Oma.
Jammer toch?
Hier kan alles nog ten goede gekeerd worden. Doe dat ook!
maandag 16 februari 2009 om 17:19
quote:roos71 schreef op 16 februari 2009 @ 16:48:
Bedankt voor alle reacties tot nu toe, maar niet allemaal begrijpen het hier denk ik..
Hebben jullie niet deze maar mijn vorige reactie niet goed gelezen? En ik hoor hier ook reacties van 'ik zou sommigen hier niet als schoondochter willen'.. Waar slaat dit op?
Zeker reacties van bemoeizuchtige oma's.. Sorry dat ik het zo even zeg want ik ben altijd juist heel begripvol en netjes tegen mijn schoonmoeder geweest maar het contact hield ze zelf altijd op een afstand hoor. En nu ineens overal mee gaan bemoeien gaat me te ver sorry. En ze mag inderdaad wel wat meer geduld/begrip tonen! Ze kan nog lang genoeg genieten van Jesse.
Maar nu heeft ie even wat meer rust nodig... en dat snapt schoonma niet, we hebben het echter al tig keer uitgelegd.
Neeee, we moeten het doen zoals zij het wil..
Jij wilt dus dat ze meer geduld en begrip gaat tonen? En hoe denk jij dat voor elkaar te krijgen?
Paar cliche's:
-Als je altijd hetzelfde vraagt dan krijg je altijd hetzelfde antwoord
-Wat je geeft is wat je krijgt
Wil je van ons tips over hoe je dat voor elkaar kan krijgen of wil je gewoon erkenning van je frustratie?
Komt ie: Kan me best frustratie voorstellen hoor, heb dat ook wel eens gehad met mijn schoonmoeder. Frustratie zegt alleen meestal meer over mij dan over haar, dus heb ook al wel eens sorry moeten zeggen. En voor de dingen waar ik me wel eens aan erger die niet zo zeer bij mij liggen (denk ik) heb ik een heel gladde rug gekregen.
Bedankt voor alle reacties tot nu toe, maar niet allemaal begrijpen het hier denk ik..
Hebben jullie niet deze maar mijn vorige reactie niet goed gelezen? En ik hoor hier ook reacties van 'ik zou sommigen hier niet als schoondochter willen'.. Waar slaat dit op?
Zeker reacties van bemoeizuchtige oma's.. Sorry dat ik het zo even zeg want ik ben altijd juist heel begripvol en netjes tegen mijn schoonmoeder geweest maar het contact hield ze zelf altijd op een afstand hoor. En nu ineens overal mee gaan bemoeien gaat me te ver sorry. En ze mag inderdaad wel wat meer geduld/begrip tonen! Ze kan nog lang genoeg genieten van Jesse.
Maar nu heeft ie even wat meer rust nodig... en dat snapt schoonma niet, we hebben het echter al tig keer uitgelegd.
Neeee, we moeten het doen zoals zij het wil..
Jij wilt dus dat ze meer geduld en begrip gaat tonen? En hoe denk jij dat voor elkaar te krijgen?
Paar cliche's:
-Als je altijd hetzelfde vraagt dan krijg je altijd hetzelfde antwoord
-Wat je geeft is wat je krijgt
Wil je van ons tips over hoe je dat voor elkaar kan krijgen of wil je gewoon erkenning van je frustratie?
Komt ie: Kan me best frustratie voorstellen hoor, heb dat ook wel eens gehad met mijn schoonmoeder. Frustratie zegt alleen meestal meer over mij dan over haar, dus heb ook al wel eens sorry moeten zeggen. En voor de dingen waar ik me wel eens aan erger die niet zo zeer bij mij liggen (denk ik) heb ik een heel gladde rug gekregen.
maandag 16 februari 2009 om 17:23
Begrijp precies hoe je je voelt.
Om even aan te geven dat mijn schoonmoeder misschien nog een tikje erger is als (of is het dan? doe altijd verkeerd) die van jou, die van mij belde mij TIJDENS de bevalling op mijn mobiel, nam natuurlijk niet op, belde toen naar het ziekenhuis en wilde doorverbonden worden met de verloskamer en toen ik haar al puffend aan de lijn kreeg, vroeg ze of het al zover was en of ze vanavond nog even mocht komen kijken, wat ik wil zeggen, het kan altijd erger..
Ik heb tijdens de eerste weken na mijn bevalling het behoorlijk moeilijk gehad met haar interesse (lees bemoeizucht) en ben ook veel tegen haar uitgevallen. Nu heb ik hier erge spijt van; ze bedoelde het echt niet rot, en ik had ook gewoon nog last van razende hormonen. Heb het uitgesproken met haar, maar blijft een 'grauwsluier' over onze band hangen. Als ik jou was zou ik het niet zover laten komen en het ook een beetje bekijken vanuit haar kant. Zij is ook heel blij met jullie kleinkind, en misschien heb je haar in de toekomst wel hard nodig.
Sterkte in iedergeval!
Om even aan te geven dat mijn schoonmoeder misschien nog een tikje erger is als (of is het dan? doe altijd verkeerd) die van jou, die van mij belde mij TIJDENS de bevalling op mijn mobiel, nam natuurlijk niet op, belde toen naar het ziekenhuis en wilde doorverbonden worden met de verloskamer en toen ik haar al puffend aan de lijn kreeg, vroeg ze of het al zover was en of ze vanavond nog even mocht komen kijken, wat ik wil zeggen, het kan altijd erger..
Ik heb tijdens de eerste weken na mijn bevalling het behoorlijk moeilijk gehad met haar interesse (lees bemoeizucht) en ben ook veel tegen haar uitgevallen. Nu heb ik hier erge spijt van; ze bedoelde het echt niet rot, en ik had ook gewoon nog last van razende hormonen. Heb het uitgesproken met haar, maar blijft een 'grauwsluier' over onze band hangen. Als ik jou was zou ik het niet zover laten komen en het ook een beetje bekijken vanuit haar kant. Zij is ook heel blij met jullie kleinkind, en misschien heb je haar in de toekomst wel hard nodig.
Sterkte in iedergeval!
anoniem_75854 wijzigde dit bericht op 16-02-2009 17:25
Reden: spelfoutje
Reden: spelfoutje
% gewijzigd
maandag 16 februari 2009 om 17:36
Waarom krijgen de hormonen altijd de schuld is makkelijk afschuiven.
Den kwel dat het je partner is die het gesprek met aangaan anders ben jij de gebeten hond want ja haar zoon vind het wel goed al deze dingen en als koude kant heb je het toch al snel gedaan.
Meld daarbij dat het doktersadvies is maakt altijd meer indruk.
Geniet vooral van je kindje en laat je omgeving deze bijzondere periode geen negatief randje geven daar is die vee lte mooi voor.
Den kwel dat het je partner is die het gesprek met aangaan anders ben jij de gebeten hond want ja haar zoon vind het wel goed al deze dingen en als koude kant heb je het toch al snel gedaan.
Meld daarbij dat het doktersadvies is maakt altijd meer indruk.
Geniet vooral van je kindje en laat je omgeving deze bijzondere periode geen negatief randje geven daar is die vee lte mooi voor.
maandag 16 februari 2009 om 17:36
Is Jesse het eerste kleinkind? Want dat heb ik niet meegekregen. Ik was toen ik mijn eerste kreeg ook ontzettend fel, had ook last van razende hormonen. Kon minder hebben van mijn schoonmoeder dan van mijn eigen moeder. Maar voor mijn schoonmoeder was het heel bijzonder dat haar zoon vader werd, dat is iets wat nog weleens wordt vergeten. Als moeder van een zwangere dochter word je vaak meer betrokken bij een zwangerschap, bevalling etc, dan van een zwangere schoondochter. Dus de moeder heeft dat al voor op een schoonmoeder.
Ik had een hele lieve schoonmoeder, ik ben inmiddels gescheiden van haar zoon en ik heb met haar door de scheiding geen contact meer, vind ik wel jammer, maar zo gaan de dingen. In ieder geval, voor een oma geeft het soms ook aanpassingsproblemen om voor het eerst oma te zijn. Ik denk dat ik misschien naar mijn ex-schoonmoeder ook onhebbelijk kon doen. Met alle goede bedoelingen die ze had, maar achteraf denk ik, ze bedoelde alles heel goed, voor haar was de situatie ook nieuw, onwennig, ook al had ze zelf drie kinderen opgevoed in een andere tijd. Het verandert ook steeds, de kinderen van mijn schoonmoeder, net als de kinderen van mijn eigen moeder, hadden nog geen pampers, maar katoenen luiers. Zowel mijn moeder als schoonmoeder werden geconfronteerd met nieuwe dingen. Maar op de een of andere manier interpreteerde ik de dingen die mijn moeder zei heel anders dan de dingen die mijn schoonmoeder zei. Nu kan ik daar 18 jaar later heel genuanceerd naar kijken.
Ik wil alleen maar zeggen, doe wat water bij de wijn, leg niet op alle slakken zout. Probeer haar toch een beetje bij jouw gezinnetje te betrekken. Misschien voelt ze zich wel helemaal weggeschoven. Het is voor jullie allemaal rustiger als het wat harmonieuzer kan. Ik had ook de neiging om alles als bemoeizucht te zien, maar terugkijkend op een bepaalde periode denk ik er nu anders over. De tijd heeft wat dat betreft voor nieuwe inzichten gezorgd.
Ik had een hele lieve schoonmoeder, ik ben inmiddels gescheiden van haar zoon en ik heb met haar door de scheiding geen contact meer, vind ik wel jammer, maar zo gaan de dingen. In ieder geval, voor een oma geeft het soms ook aanpassingsproblemen om voor het eerst oma te zijn. Ik denk dat ik misschien naar mijn ex-schoonmoeder ook onhebbelijk kon doen. Met alle goede bedoelingen die ze had, maar achteraf denk ik, ze bedoelde alles heel goed, voor haar was de situatie ook nieuw, onwennig, ook al had ze zelf drie kinderen opgevoed in een andere tijd. Het verandert ook steeds, de kinderen van mijn schoonmoeder, net als de kinderen van mijn eigen moeder, hadden nog geen pampers, maar katoenen luiers. Zowel mijn moeder als schoonmoeder werden geconfronteerd met nieuwe dingen. Maar op de een of andere manier interpreteerde ik de dingen die mijn moeder zei heel anders dan de dingen die mijn schoonmoeder zei. Nu kan ik daar 18 jaar later heel genuanceerd naar kijken.
Ik wil alleen maar zeggen, doe wat water bij de wijn, leg niet op alle slakken zout. Probeer haar toch een beetje bij jouw gezinnetje te betrekken. Misschien voelt ze zich wel helemaal weggeschoven. Het is voor jullie allemaal rustiger als het wat harmonieuzer kan. Ik had ook de neiging om alles als bemoeizucht te zien, maar terugkijkend op een bepaalde periode denk ik er nu anders over. De tijd heeft wat dat betreft voor nieuwe inzichten gezorgd.
Denken is zo buitengewoon moeilijk dat velen de voorkeur geven aan oordelen. Otto Weiss
maandag 16 februari 2009 om 17:42
iljaaaaaaaaaaa, ik zal ook nooit en never gaan uitvallen tegen mijn schoonmoeder,zoveel fatsoen heb ik wel en ik hou de eer aan mezelf. Maar de volgende keer als ik weer van die rotopmerkingen krijg, zal ik zeker vragen wat ze hiermee bedoeld en dat het bij mij raar overkomt.
Dan ga ik haar zeker laten weten dat het me niet zint, kom nou..nogmaals wij zijn de ouders en niet schoonoma..
Gelukkig begrijpt mijn moeder het wel heel goed en zegt vanzelf al doe het maar rustig aan met hem!
Maar ik weet bijna wel zeker dat ze er gewoon niet mee eens is hoe wij nu (tijdelijk) met Jesse om moeten gaan, veel regelmaat en rust dus. Ze vind het doodnormaal dat ik tig keer in de week met Jesse langs kom bij haar. Zelfs schoonzus maakte al zo een rare opmerking van 'ik zie hem nooit!' Ja ze weet toch waar we wonen of niet?? Mijn zus is al diverse keren komen kijken.. En Jesse is pas 6 weken thuis, en weegt net 6,5 pond.. Maar ik denk dat we hem moeten behandelen als een baby van 1/2 jaar oud volgens schoonoma..
Dan ga ik haar zeker laten weten dat het me niet zint, kom nou..nogmaals wij zijn de ouders en niet schoonoma..
Gelukkig begrijpt mijn moeder het wel heel goed en zegt vanzelf al doe het maar rustig aan met hem!
Maar ik weet bijna wel zeker dat ze er gewoon niet mee eens is hoe wij nu (tijdelijk) met Jesse om moeten gaan, veel regelmaat en rust dus. Ze vind het doodnormaal dat ik tig keer in de week met Jesse langs kom bij haar. Zelfs schoonzus maakte al zo een rare opmerking van 'ik zie hem nooit!' Ja ze weet toch waar we wonen of niet?? Mijn zus is al diverse keren komen kijken.. En Jesse is pas 6 weken thuis, en weegt net 6,5 pond.. Maar ik denk dat we hem moeten behandelen als een baby van 1/2 jaar oud volgens schoonoma..
maandag 16 februari 2009 om 18:01
O Roos ik herken ook heel veel in je verhaal!
Je hebt al vele reacties gekregen en ik had dat verhaal van Neele ook zo kunnen schrijven.
Mijn dochter is haar eerste kleinkind, en ook nog eens een meisje. Helemaal haar wens. Dat ik helemaal in de kreukels lag en de bevalling net had overleefd dat maakte geen fluit uit, zij moest en zou haar kleinkind zien.
Ik zal je de details besparen maar ik herken dat 'zuig-gedrag' van je schoonmoeder.
Jij wilt je 'gedragen' maar ondertussen vreet je je op van binnen en begrijp je niet dat ze niet even een stapje terug doet.
Bij mij is de boel heel extreem ge-escaleert en dat was achteraf gezien niet nodig geweest.
Zoals ik het nu bekijk had ik toen ook moeten reageren als: ja zeggen en nee doen.
Maar dat kón ik niet, ik wilde dat ze mijn standpunt inzag en ik wilde niet 'buigen' naar haar wil.
Achteraf gezien waren dat echt nog wel mijn hormonen. Je ziet ze niet, ze zijn er wel!
Dat heeft bij mij bijna een jaar geduurd voordat ik een beetje was teruggedraaid. Je hebt die tijd ook nodig om jezelf te leren vinden als moeder. Dat moet groeien, en dat is een zoektocht van jou en je man.
Oh ik zou zoveel willen schrijven maar ik heb een bijna 4-jarige die zo graag wil dat ik bij haar kom zitten
Ik zou zeggen; maak je hier niet al te druk over. Een heleboel maken dit mee en het kost je allemaal teveel energie.
Laat het. Of probeer het te laten.
Ze wil haar kleinkind zien, das logisch. Prik 1 dag, en wel bij jou dat ze een half uurtje of uurtje kan komen. Kan ze hem in bad doen ofzo, ga jij een half uurtje internetten
Maar trek je grens, jij bent de moeder dus jij bepaald wanneer hij naar buiten gaat etc.
Ik ga nu rennen Je bent in ieder geval niet de enige! Het is en rotsituatie maar ik kan nu weer met haar door een deur. daar is het wel mee gezegd maar die spanning is weg en dat is een hele opluchting!!!!
Je hebt al vele reacties gekregen en ik had dat verhaal van Neele ook zo kunnen schrijven.
Mijn dochter is haar eerste kleinkind, en ook nog eens een meisje. Helemaal haar wens. Dat ik helemaal in de kreukels lag en de bevalling net had overleefd dat maakte geen fluit uit, zij moest en zou haar kleinkind zien.
Ik zal je de details besparen maar ik herken dat 'zuig-gedrag' van je schoonmoeder.
Jij wilt je 'gedragen' maar ondertussen vreet je je op van binnen en begrijp je niet dat ze niet even een stapje terug doet.
Bij mij is de boel heel extreem ge-escaleert en dat was achteraf gezien niet nodig geweest.
Zoals ik het nu bekijk had ik toen ook moeten reageren als: ja zeggen en nee doen.
Maar dat kón ik niet, ik wilde dat ze mijn standpunt inzag en ik wilde niet 'buigen' naar haar wil.
Achteraf gezien waren dat echt nog wel mijn hormonen. Je ziet ze niet, ze zijn er wel!
Dat heeft bij mij bijna een jaar geduurd voordat ik een beetje was teruggedraaid. Je hebt die tijd ook nodig om jezelf te leren vinden als moeder. Dat moet groeien, en dat is een zoektocht van jou en je man.
Oh ik zou zoveel willen schrijven maar ik heb een bijna 4-jarige die zo graag wil dat ik bij haar kom zitten
Ik zou zeggen; maak je hier niet al te druk over. Een heleboel maken dit mee en het kost je allemaal teveel energie.
Laat het. Of probeer het te laten.
Ze wil haar kleinkind zien, das logisch. Prik 1 dag, en wel bij jou dat ze een half uurtje of uurtje kan komen. Kan ze hem in bad doen ofzo, ga jij een half uurtje internetten
Maar trek je grens, jij bent de moeder dus jij bepaald wanneer hij naar buiten gaat etc.
Ik ga nu rennen Je bent in ieder geval niet de enige! Het is en rotsituatie maar ik kan nu weer met haar door een deur. daar is het wel mee gezegd maar die spanning is weg en dat is een hele opluchting!!!!
maandag 16 februari 2009 om 18:12
quote:roos71 schreef op 16 februari 2009 @ 16:48:
Bedankt voor alle reacties tot nu toe, maar niet allemaal begrijpen het hier denk ik..
Hebben jullie niet deze maar mijn vorige reactie niet goed gelezen? En ik hoor hier ook reacties van 'ik zou sommigen hier niet als schoondochter willen'.. Waar slaat dit op?
Zeker reacties van bemoeizuchtige oma's.. Sorry dat ik het zo even zeg want ik ben altijd juist heel begripvol en netjes tegen mijn schoonmoeder geweest maar het contact hield ze zelf altijd op een afstand hoor. En nu ineens overal mee gaan bemoeien gaat me te ver sorry. En ze mag inderdaad wel wat meer geduld/begrip tonen! Ze kan nog lang genoeg genieten van Jesse.
Maar nu heeft ie even wat meer rust nodig... en dat snapt schoonma niet, we hebben het echter al tig keer uitgelegd.
Neeee, we moeten het doen zoals zij het wil..
Begrijpen wat iemand schrijft is niet hetzelfde als met iemand mee praten. Juist een ander gezichtspunt kan verfrissend werken.
Ik ben trouwens (nog) geen bemoeizuchtige oma gezien oudste zoon pas 6 is. Wel heb ik een schoonmoeder. Met haar is de band niet optimaal. De omstandigheden doen er niet toe maar laat ik zo zeggen we liggen elkaar niet zo. Echter ik heb allang geleerd dat het veel minder ruzie en gedoe geeft als ik een beetje meeleun en haar gewoon laat zeuren en ja en amen zeggen. Veel minder gedoe. Het maakt mij misschien helemaal niet uit of schoonmoeder en ik ruzie hebben of niet maar het maakt mijn man wel uit. Het is zijn moeder. Uit liefde voor hem houd ik mijn mond en glimlach vriendelijk. Overigens staat dit los van de band die de kinderen met schoonmoeder hebben.
Bedankt voor alle reacties tot nu toe, maar niet allemaal begrijpen het hier denk ik..
Hebben jullie niet deze maar mijn vorige reactie niet goed gelezen? En ik hoor hier ook reacties van 'ik zou sommigen hier niet als schoondochter willen'.. Waar slaat dit op?
Zeker reacties van bemoeizuchtige oma's.. Sorry dat ik het zo even zeg want ik ben altijd juist heel begripvol en netjes tegen mijn schoonmoeder geweest maar het contact hield ze zelf altijd op een afstand hoor. En nu ineens overal mee gaan bemoeien gaat me te ver sorry. En ze mag inderdaad wel wat meer geduld/begrip tonen! Ze kan nog lang genoeg genieten van Jesse.
Maar nu heeft ie even wat meer rust nodig... en dat snapt schoonma niet, we hebben het echter al tig keer uitgelegd.
Neeee, we moeten het doen zoals zij het wil..
Begrijpen wat iemand schrijft is niet hetzelfde als met iemand mee praten. Juist een ander gezichtspunt kan verfrissend werken.
Ik ben trouwens (nog) geen bemoeizuchtige oma gezien oudste zoon pas 6 is. Wel heb ik een schoonmoeder. Met haar is de band niet optimaal. De omstandigheden doen er niet toe maar laat ik zo zeggen we liggen elkaar niet zo. Echter ik heb allang geleerd dat het veel minder ruzie en gedoe geeft als ik een beetje meeleun en haar gewoon laat zeuren en ja en amen zeggen. Veel minder gedoe. Het maakt mij misschien helemaal niet uit of schoonmoeder en ik ruzie hebben of niet maar het maakt mijn man wel uit. Het is zijn moeder. Uit liefde voor hem houd ik mijn mond en glimlach vriendelijk. Overigens staat dit los van de band die de kinderen met schoonmoeder hebben.
