Relaties
alle pijlers
slachtoffer(s) van een Bordineliner
vrijdag 9 januari 2009 om 13:22
Zo'n 9 maanden geleden, heb ik een voormalige vriendin gezegt, dat ik tijd en ruimte nodig heb om na te denken over onze vriendschap (geen sexuele). Die heel intensief was maar slechts 1 jaar heeft geduurd. We leerden elkaar kennen via de kinderdagverblijf waar ze 'n aardige opmerking maakte over het jasje van mijn dochtertje. Ze begon, na 3 maanden van onze vriendschap, copieergedrag te vertonen. Eerst kocht ze kleding voor haar dochtertje, die ik voor mijn dochter ookal had gekocht. Daarna kocht ze kleding die ik had en deed ze het af met een 'Goh, ik wist niet dat jij die ook had gekocht'. Daarna wilde ze me bijna elke dag zien, noemde ze me 'haar zus' en ging qua uiterlijk steeds meer op me lijken. Ze gebruikte zelfs mijn woorden, uitdrukkingen, humor. Strooide met complimenten richting mij en mijn kinderen maar zichzelf beschreef ze als 'ik ben niet zo creatief, sorry dat 'k er niet uit zie' of 'excuses dat mijn kind flaporen heeft' of 'mijn kind praat nog niet en die van jou wel'. Het enige wat we nog samen leken te hebben was het shoppen en over merkkleding praten. Een competitiestrijd over wie het mooiste/duurste had gekocht, het misgunnen en loze beloftes van haar kant, bleven niet uit. Wanneer een ander over haar/zijn problemen gingen praten, sloot ze zichzelf af en liep weg. Oren voor problemen van wie dan ook had ze echter niet.
Het viel me ook steeds meer op dat haar man een rol had als 'haar leermeester', hij verteld haar wat te doen in situaties maar is verder veel aan het werken en kan haar handel en wandelen niet controleren. Wanneer hij wel thuis is, is zij ineens een ander mens. Gedraagt zich als vooral uitstekende moeder en huisvrouw. Voor de buitenwereld gedraagt ze zich als iemand met 'status' terwijl ik meemaakte dat ze zich zeer onzeker gedroeg en ik wist dat ze 'teveel' geld uitgaf. Haar dochtertje vertoonde gedrag, tegenover mijn dochtertje, dat ik niet vind horen niet bij een kindje van een paar jaartjes oud. Van de kant van mijn voormalige vriendin, was er geen aanpak/waarschuwing voor dat gedrag want altijd had iets/iemand anders dat gedaan of was in het openbaar niet geoorloofd. Dat laatste deed de deur dicht! Het liegen over wat ze haar verleden, over wat ze had gedaan of zou gaan doen en wat ze zou bezitten.. Ik baalde van dat schoneschijn gedrag! Dat is niet wat ik wil uit een vriendin en zeker niet uit een vriendschap!
De tijd en ruimte die heb ik echter nooit gekregen. De ene haat/verwijt- of aandachts- en liefdes-smsjes of mail na de andere, het vermoedelijk inloggen en blogjes verwijderen op mijn hyves, het vermoedelijk aanmaken van een netlogaccount onder mijn naam en vermoedelijk stelen van mijn mobiel..
Ik heb er nooit aandacht aan geschonken omdat ik gewoonweg niet meer wist waar de ruzie vandaan kwam. Hadden we wel een ruzie? In haar ene sms stond dat het over mijn Diorlaarzen zou gaan en in een ander sms zou het gaan over de door haar verzonnen feit dat ik haar dochtertje niet zou mogen.. Wat hebben die kleintjes hier toch mee te maken? Sterker nog, ik heb ook haar kinderen altijd met liefde en zorg opgevangen!
Nee, ik heb slechts een keer gezegt dat ik 'iets vervelends zag aangaande' het gedrag van haar dochtertje, tegenover mijn dochtertje. Maar ik heb ook gezegt dat 'ik er wel eens naast zou kunnen zitten, tenslotte ben ik slechts de andere opvoedster'.
Een tijdje geleden stond ineens een medeslachtoffer van mijn voormalige vriendin voor de deur. Zij vertelde mij haar verhaal. We blijken domweg in hetzelfde schuitje te zitten. (en nog 2 anderen)
We hebben eens zitten te bedenken of er een mogelijkheid was, deze voormalige vriendin te laten stoppen met haar (anomiene)bel, sms en mail verkeer. Geen contact meer!
Ook de mailboxen van onze mannen moest geen berichten van haar meer ontvangen. Als antwoord op haar mail, hebben de mannen wel eens verzocht de gezinnen met rust te laten. Die van mijn man bevatte; 3 zinnen, geen details. Ja, reactie: een mail van de echtgenoot van deze voormalige vriendin met een heel verhaal met wat ik en anderen allemaal gedaan zouden hebben. En uiteraard 3 puntjes met wat zij gedaan zou hebben.
Als dat de waarheid zou zijn, dan snap ik niet waarom: 1) Er 9 maanden overheen moeten gaan om me los te laten. 2) Er nog meer medeslachtoffers zijn die dezelfde dingen hebben moeten meemaken.
Rollen omdraaien, het gelieg... komt iedere keer maar weer terug!
Jammer genoeg, heeft de einde van de vriendschap en gevolg gehad. Het gevolg daarvan is, is dat er nog een meer slachtoffers zullen vallen.
Hoezeer ik ook van haar gehouden heb en ik verdriet heb dat ze zo ziek is. Ik vind dat dit moet stoppen!
Tot nu toe is ze er alleen maar goed vanaf gekomen doordat de goedheid en ruimdenkendheid van de slachtoffers altijd maar weer op de voorgrond heeft getreden.
Ik zou heel graag zwart op wit met haar afspreken dat ze geen enkel contact meer met me moet zoeken.
Is dat met een bordeliner af te spreken?
Zou zij zich eraan kunnen houden?
PS:
Herken je jezelf in zo'n situatie?
Ben jezelf ook slachtoffer in een situatie waarin een Bordeliner de hoofdrol speelt dan wel heeft gespeeld?
Ik wil graag je verhaal weten en hoe je ermee hebt om leren gaan.
Het viel me ook steeds meer op dat haar man een rol had als 'haar leermeester', hij verteld haar wat te doen in situaties maar is verder veel aan het werken en kan haar handel en wandelen niet controleren. Wanneer hij wel thuis is, is zij ineens een ander mens. Gedraagt zich als vooral uitstekende moeder en huisvrouw. Voor de buitenwereld gedraagt ze zich als iemand met 'status' terwijl ik meemaakte dat ze zich zeer onzeker gedroeg en ik wist dat ze 'teveel' geld uitgaf. Haar dochtertje vertoonde gedrag, tegenover mijn dochtertje, dat ik niet vind horen niet bij een kindje van een paar jaartjes oud. Van de kant van mijn voormalige vriendin, was er geen aanpak/waarschuwing voor dat gedrag want altijd had iets/iemand anders dat gedaan of was in het openbaar niet geoorloofd. Dat laatste deed de deur dicht! Het liegen over wat ze haar verleden, over wat ze had gedaan of zou gaan doen en wat ze zou bezitten.. Ik baalde van dat schoneschijn gedrag! Dat is niet wat ik wil uit een vriendin en zeker niet uit een vriendschap!
De tijd en ruimte die heb ik echter nooit gekregen. De ene haat/verwijt- of aandachts- en liefdes-smsjes of mail na de andere, het vermoedelijk inloggen en blogjes verwijderen op mijn hyves, het vermoedelijk aanmaken van een netlogaccount onder mijn naam en vermoedelijk stelen van mijn mobiel..
Ik heb er nooit aandacht aan geschonken omdat ik gewoonweg niet meer wist waar de ruzie vandaan kwam. Hadden we wel een ruzie? In haar ene sms stond dat het over mijn Diorlaarzen zou gaan en in een ander sms zou het gaan over de door haar verzonnen feit dat ik haar dochtertje niet zou mogen.. Wat hebben die kleintjes hier toch mee te maken? Sterker nog, ik heb ook haar kinderen altijd met liefde en zorg opgevangen!
Nee, ik heb slechts een keer gezegt dat ik 'iets vervelends zag aangaande' het gedrag van haar dochtertje, tegenover mijn dochtertje. Maar ik heb ook gezegt dat 'ik er wel eens naast zou kunnen zitten, tenslotte ben ik slechts de andere opvoedster'.
Een tijdje geleden stond ineens een medeslachtoffer van mijn voormalige vriendin voor de deur. Zij vertelde mij haar verhaal. We blijken domweg in hetzelfde schuitje te zitten. (en nog 2 anderen)
We hebben eens zitten te bedenken of er een mogelijkheid was, deze voormalige vriendin te laten stoppen met haar (anomiene)bel, sms en mail verkeer. Geen contact meer!
Ook de mailboxen van onze mannen moest geen berichten van haar meer ontvangen. Als antwoord op haar mail, hebben de mannen wel eens verzocht de gezinnen met rust te laten. Die van mijn man bevatte; 3 zinnen, geen details. Ja, reactie: een mail van de echtgenoot van deze voormalige vriendin met een heel verhaal met wat ik en anderen allemaal gedaan zouden hebben. En uiteraard 3 puntjes met wat zij gedaan zou hebben.
Als dat de waarheid zou zijn, dan snap ik niet waarom: 1) Er 9 maanden overheen moeten gaan om me los te laten. 2) Er nog meer medeslachtoffers zijn die dezelfde dingen hebben moeten meemaken.
Rollen omdraaien, het gelieg... komt iedere keer maar weer terug!
Jammer genoeg, heeft de einde van de vriendschap en gevolg gehad. Het gevolg daarvan is, is dat er nog een meer slachtoffers zullen vallen.
Hoezeer ik ook van haar gehouden heb en ik verdriet heb dat ze zo ziek is. Ik vind dat dit moet stoppen!
Tot nu toe is ze er alleen maar goed vanaf gekomen doordat de goedheid en ruimdenkendheid van de slachtoffers altijd maar weer op de voorgrond heeft getreden.
Ik zou heel graag zwart op wit met haar afspreken dat ze geen enkel contact meer met me moet zoeken.
Is dat met een bordeliner af te spreken?
Zou zij zich eraan kunnen houden?
PS:
Herken je jezelf in zo'n situatie?
Ben jezelf ook slachtoffer in een situatie waarin een Bordeliner de hoofdrol speelt dan wel heeft gespeeld?
Ik wil graag je verhaal weten en hoe je ermee hebt om leren gaan.
vrijdag 9 januari 2009 om 13:41
pardon? slachtoffer van een borderliner???
boderline is een ziekte/persoonlijkheidsstoornis en in mijn beleving is het enige slachtoffer van een ziekte nog altijd degene die het heeft.
beetje raar geformuleerd dit en heeft die vriendin echt borderline of is dat jouw verklaring voor haar ietwat vreemde gedrag? wat ik overigens niet zo extreem vind dat je jezelf als slachtoffer moet beschouwen.
(maar das mijn bescheiden mening....)
boderline is een ziekte/persoonlijkheidsstoornis en in mijn beleving is het enige slachtoffer van een ziekte nog altijd degene die het heeft.
beetje raar geformuleerd dit en heeft die vriendin echt borderline of is dat jouw verklaring voor haar ietwat vreemde gedrag? wat ik overigens niet zo extreem vind dat je jezelf als slachtoffer moet beschouwen.
(maar das mijn bescheiden mening....)
vrijdag 9 januari 2009 om 13:49
Het is inderdaad wel heel erg kort door de bocht om iemand een psychiatrische stoornis in de schoenen te schuiven. Dat ze geen makkelijk persoon is ja, maar ik denk dat ze er zelf meer last van heeft dan jij als ik het zo lees....
No but yeah but no but yeah but no but yeah no but yeah but no because I'm not even going on the pill because Nadine reckons they stop you from getting pregnant.
vrijdag 9 januari 2009 om 14:07
Een voormalige vriendin van bij heeft ook borderline (door een arts vastgesteld). Ik herken een paar kleine dingetjes in je verhaal.
Mensen met borderline kunnen moeilijk vaste vriendschappen aangaan en zijn onzorgvuldig met relaties. Dus inderdaad kun je daar een slachtoffer van worden.
Met die voormalige vriendin van mij ging ik in het begin dagelijks heel hecht om, en op een gegeven moment vergat ze onze afspraken constant. En toen heb ik er een punt achter gezet, waarover zij later heel verbaasd was en zij dat ik 'zomaar niets meer van me liet horen'. Ik voelde me toen ook een beetje slachtoffer.
En ook herken ik het dat ze de aandacht naar zichzelf toe wil trekken. Krijgt ze dit niet, of krijgt ze kritiek op dingen die ze doet, is ze gepikeerd.
Sinds kort is deze persoon weer in mijn leven teruggekomen, en denkt ze dat ik haar met open armen ontvang, en ze begrijpt ook niet dat ik dit niet doe.
Ook is ze slordig in relaties met mannen, ze heeft er al ladingen versleten. Ze heeft nu een kind gekregen, en heeft geen man, die kende ze enkele maanden, en ze wilde hem niet meer, maar het kind wel. Die man weet niet eens dat hij vader is.
Maar jouw vriendin gaat zo te lezen niet slordig om met haar perfecte gezinnetje. Dus dit is een wezenlijk verschil.
Wie heeft die diagnose gesteld dan?
Mensen met borderline kunnen moeilijk vaste vriendschappen aangaan en zijn onzorgvuldig met relaties. Dus inderdaad kun je daar een slachtoffer van worden.
Met die voormalige vriendin van mij ging ik in het begin dagelijks heel hecht om, en op een gegeven moment vergat ze onze afspraken constant. En toen heb ik er een punt achter gezet, waarover zij later heel verbaasd was en zij dat ik 'zomaar niets meer van me liet horen'. Ik voelde me toen ook een beetje slachtoffer.
En ook herken ik het dat ze de aandacht naar zichzelf toe wil trekken. Krijgt ze dit niet, of krijgt ze kritiek op dingen die ze doet, is ze gepikeerd.
Sinds kort is deze persoon weer in mijn leven teruggekomen, en denkt ze dat ik haar met open armen ontvang, en ze begrijpt ook niet dat ik dit niet doe.
Ook is ze slordig in relaties met mannen, ze heeft er al ladingen versleten. Ze heeft nu een kind gekregen, en heeft geen man, die kende ze enkele maanden, en ze wilde hem niet meer, maar het kind wel. Die man weet niet eens dat hij vader is.
Maar jouw vriendin gaat zo te lezen niet slordig om met haar perfecte gezinnetje. Dus dit is een wezenlijk verschil.
Wie heeft die diagnose gesteld dan?
vrijdag 9 januari 2009 om 14:15
Ook ik vind het wat kortzichtig om jezelf als slachtoffer te bestempelen in dit verhaal. Als je vriendin inderdaad een borderline persoonlijkheidsstoornis heeft, is dit voor haar dan niet vele malen erger dan dat jij moeite hebt met haar rare gedrag? Het is trouwens je goed recht hoor, om het contact te verbreken. Dat bedoel ik er niet mee. Misschien zou je je wat kunnen verdiepen in haar psychiatrische aandoening. Niet met als doel om haar weer in je leven te laten, maar om begrip te krijgen voor haar gedragen, zodat je jezelf niet als slachtoffer neerzet.
Hoe dan ook, haar borderline mag geen excuus zijn voor vervelend gedrag richting jou of wie dan ook. Zelf je grenzen aangeven, met in je achterhoofd de gedachte dat zij psychiatrisch ziek is en waarschijnlijk slachtoffer van zichzelf.
Hoe dan ook, haar borderline mag geen excuus zijn voor vervelend gedrag richting jou of wie dan ook. Zelf je grenzen aangeven, met in je achterhoofd de gedachte dat zij psychiatrisch ziek is en waarschijnlijk slachtoffer van zichzelf.
vrijdag 9 januari 2009 om 14:19
De diagnose borderline is idd een beetje snel gesteld.
Ik heb meerdere vriendinnen (gehad) met kopieergedrag, ik zie het altijd maar als een compliment. Toen ik wat jonger was kon ik me er aan ergeren. Later, toen ik er een patroon in herkende, heb ik er een positieve draai aan gegeven. Ik zie er kennelijk goed uit, en dat werkt inspirerend op mijn omgeving. Sja..... Dat maakt mijn vriendinnen nog geen borderliner, en zowel,iedere gek zijn gebrek.
Ik heb meerdere vriendinnen (gehad) met kopieergedrag, ik zie het altijd maar als een compliment. Toen ik wat jonger was kon ik me er aan ergeren. Later, toen ik er een patroon in herkende, heb ik er een positieve draai aan gegeven. Ik zie er kennelijk goed uit, en dat werkt inspirerend op mijn omgeving. Sja..... Dat maakt mijn vriendinnen nog geen borderliner, en zowel,iedere gek zijn gebrek.
vrijdag 9 januari 2009 om 14:22
Zo'n 9 maanden geleden, heb ik een voormalige vriendin gezegt, dat ik tijd en ruimte nodig had om na te denken over onze vriendschap (geen sexuele), die heel intensief was maar slechts 1 jaar heeft geduurd.
1 Jaar is relatief kort inderdaad maar ik zag in dat jaar heel veel kleine dingen, wat ik niet kon plaatsen.
Mijn verhaal:
We leerden elkaar kennen via de kinderdagverblijf. Ze begon, na 3 maanden van onze vriendschap, copieergedrag te vertonen. Eerst kocht ze kleding voor haar dochtertje, die ik voor mijn dochter ookal had gekocht. Daarna kocht ze kleding die ik had en deed ze het af met een 'Goh, ik wist niet dat jij die ook had gekocht'.
Daarna wilde ze me bijna elke dag zien. Ze noemde
me 'haar zus' en ging qua uiterlijk steeds meer op me lijken. Ze gebruikte zelfs mijn woorden, uitdrukkingen, humor. Ze overgoot mij en mijn kinderen maar complimenten.
Zichzelf beschreef ze als 'ik ben niet zo creatief en sorry dat 'k er niet uit zie' of 'excuses dat mijn kind flaporen heeft' of 'mijn kind praat nog niet en die van jou wel'.
Het leek erop of ze zichzelf niet goed genoeg vond..
Het enige wat we echt samen leken te hebben was het shoppen en merkkleding.
Een competitiestrijd over wie het mooiste/duurste had gekocht.
Ik een tas, zij ook een tas...
Het misgunnen en loze beloftes van haar kant, bleven mij ook niet gespaard.
Alles wat ik had, wilde zij ook!
Het viel me ook steeds meer op dat haar man een rol had als 'haar leermeester', hij verteld haar wat te doen in situaties maar is verder veel aan het werken en kan haar handel en wandelen niet controleren. Wanneer hij wel thuis is, is zij ineens een ander mens. Gedraagt zich als vooral uitstekende verzorgster, moeder en huisvrouw.
Voor de buitenwereld gedraagt ze zich als iemand met 'status' terwijl ik meemaakte dat ze zich zeer onzeker gedroeg en ik wist dat ze 'teveel' geld uitgaf. In mijn ogen wilde zich 'beter' voordoen dan ze was, zowel thuis als in de buitenwereld. Wie was zij eigenlijk?
Haar dochtertje vertoonde gedrag, tegenover mijn dochtertje, dat ik niet vind horen niet bij een kindje van een paar jaartjes oud. Van de kant van mijn voormalige vriendin, was er geen aanpak/waarschuwing voor dat gedrag want altijd had iets/iemand anders dat gedaan of was in het openbaar niet geoorloofd. Eigenlijk zag ik aan het gedrag van haar dochtertje dat er meer aan de hand moest zijn.
Het liegen over haar jeugd, over wat ze had gedaan of zou gaan doen en hoe rijk zij wel niet was..
Constant de schuld geven aan anderen..
Ik baalde van dat schoneschijn gedrag!
Dat is niet wat ik wil uit een vriendin en zeker niet uit een vriendschap!
De tijd en ruimte die ik vroeg, heb ik echter nooit gekregen.
In plaats daarvan kreeg ik het ene haat/verwijt sms en mail na de andere. En de een na de ander aandachts/liefdes smsjes of mail na de andere kwamen binnen.
Soms wel 15 smsjes per dag.
De ene was een haatverklaring. De andere een liefdesverklaring.
Het werd steeds erger..!
Het vermoedelijk inloggen en blogjes verwijderen op mijn hyves, het vermoedelijk aanmaken van een netlogaccount onder mijn naam en vermoedelijk stelen van mijn mobiel .. hoorde er nu ook bij.
Ik heb er nooit aandacht aan geschonken omdat ik gewoonweg niet meer wist waar de ruzie vandaan kwam.
Hadden we wel een ruzie?
In haar ene sms stond dat het over mijn Diorlaarzen zou gaan.. En in een ander sms zou het gaan over de door haar verzonnen feit dat ik haar dochtertje niet zou mogen..
Wat hebben die kleintjes hier toch mee te maken, he?
Sterker nog, ik heb ook haar kinderen altijd met liefde en zorg opgevangen!
Ja, ik heb slechts een keer gezegt dat ik 'iets vervelends zag' in het gedrag van haar dochtertje, tegenover mijn dochtertje. Maar ik heb ook gezegt dat 'ik er wel eens naast zou kunnen zitten, tenslotte ben ik slechts de andere opvoedster'. Zulke kleine dingetjes gebeurde tussen ons vrij vaak.
Ik gaf iets aan maar kreeg daarna, soms maanden later, een lawine aan verwijt over me heen. Meestal was het verwijt ingepakt in een dikke pak leugen.
Een tijdje geleden stond ineens een medeslachtoffer van mijn voormalige vriendin voor de deur. Zij vertelde mij haar verhaal. We blijken domweg in hetzelfde schuitje te zitten. (en nog 2 anderen)
We hebben eens zitten te bedenken of er een mogelijkheid was, deze voormalige vriendin te laten stoppen met haar (anomiene)bel, sms en mail verkeer.
We willen met haar geen contact meer!
Ook de mailboxen van onze mannen moest geen berichten van haar meer ontvangen. Als antwoord op haar laatste verzoeningsmail, heeft mijn man haar verzocht ons gezin met rust te laten. De mail van mijn man bevatte 3 korte zinnen, geen details.
Een mail van de echtgenoot van deze voormalige vriendin, kwam retour.
Hierin stond een heel verhaal met wat ik en alle andere mensen allemaal gedaan zouden hebben.
En uiteraard 3 puntjes met wat zzijn vrouw gedaan zou hebben.
Als dat de waarheid zou zijn, dan snap ik niet waarom:
1) Er negen maanden overheen moeten gaan om me los te laten.
2) Er nog meer medeslachtoffers zijn die dezelfde dingen hebben moeten meemaken.
Rollen omdraaien, het gelieg... komt iedere keer maar weer terug!
Intussen heb ik een psygo bezocht om mijn verhaal eens te doen. Ik moet verder met mijn gezin en alle leuke dingen die de toekomst te bieden heeft.
Waarom heb ik deze situatie aan mijn klomp?
Wat heb ik verkeerd gedaan?
Wat kan ik anders doen?
Hoe kan ik daar in de toekomst anders mee om gaan?
Haar antwoord was heel simpel.
Mijn voormalige vriendin is een bordeliner.
En ik stond voor haar open.
Jammer genoeg, heeft de einde van de vriendschap en gevolg gehad. Het gevolg daarvan is, is dat er nog een meer slachtoffers zullen vallen.
Hoezeer ik ook van haar gehouden heb en ik verdriet heb dat ze zo ziek is. Ik vind dat dit moet stoppen!
Tot nu toe is ze er alleen maar goed vanaf gekomen doordat de goedheid en ruimdenkendheid van de slachtoffers altijd maar weer op de voorgrond heeft getreden.
En zoals ik net al schreef: Ik moet verder met mijn gezin!
-Kan je afspraken maken met een Bordeliner?
Ik zou heel graag zwart op wit met haar afspreken dat ze geen enkel contact meer met me moet zoeken.
Is dat met een bordeliner af te spreken?
Zou zij zich eraan kunnen houden? Of verdoe ik mijn tijd?
PS:
Herken je jezelf in zo'n situatie?
Ben jezelf ook slachtoffer in een situatie waarin een Bordeliner de hoofdrol speelt dan wel heeft gespeeld?
Ik wil graag je verhaal weten en hoe je ermee hebt om leren gaan.
1 Jaar is relatief kort inderdaad maar ik zag in dat jaar heel veel kleine dingen, wat ik niet kon plaatsen.
Mijn verhaal:
We leerden elkaar kennen via de kinderdagverblijf. Ze begon, na 3 maanden van onze vriendschap, copieergedrag te vertonen. Eerst kocht ze kleding voor haar dochtertje, die ik voor mijn dochter ookal had gekocht. Daarna kocht ze kleding die ik had en deed ze het af met een 'Goh, ik wist niet dat jij die ook had gekocht'.
Daarna wilde ze me bijna elke dag zien. Ze noemde
me 'haar zus' en ging qua uiterlijk steeds meer op me lijken. Ze gebruikte zelfs mijn woorden, uitdrukkingen, humor. Ze overgoot mij en mijn kinderen maar complimenten.
Zichzelf beschreef ze als 'ik ben niet zo creatief en sorry dat 'k er niet uit zie' of 'excuses dat mijn kind flaporen heeft' of 'mijn kind praat nog niet en die van jou wel'.
Het leek erop of ze zichzelf niet goed genoeg vond..
Het enige wat we echt samen leken te hebben was het shoppen en merkkleding.
Een competitiestrijd over wie het mooiste/duurste had gekocht.
Ik een tas, zij ook een tas...
Het misgunnen en loze beloftes van haar kant, bleven mij ook niet gespaard.
Alles wat ik had, wilde zij ook!
Het viel me ook steeds meer op dat haar man een rol had als 'haar leermeester', hij verteld haar wat te doen in situaties maar is verder veel aan het werken en kan haar handel en wandelen niet controleren. Wanneer hij wel thuis is, is zij ineens een ander mens. Gedraagt zich als vooral uitstekende verzorgster, moeder en huisvrouw.
Voor de buitenwereld gedraagt ze zich als iemand met 'status' terwijl ik meemaakte dat ze zich zeer onzeker gedroeg en ik wist dat ze 'teveel' geld uitgaf. In mijn ogen wilde zich 'beter' voordoen dan ze was, zowel thuis als in de buitenwereld. Wie was zij eigenlijk?
Haar dochtertje vertoonde gedrag, tegenover mijn dochtertje, dat ik niet vind horen niet bij een kindje van een paar jaartjes oud. Van de kant van mijn voormalige vriendin, was er geen aanpak/waarschuwing voor dat gedrag want altijd had iets/iemand anders dat gedaan of was in het openbaar niet geoorloofd. Eigenlijk zag ik aan het gedrag van haar dochtertje dat er meer aan de hand moest zijn.
Het liegen over haar jeugd, over wat ze had gedaan of zou gaan doen en hoe rijk zij wel niet was..
Constant de schuld geven aan anderen..
Ik baalde van dat schoneschijn gedrag!
Dat is niet wat ik wil uit een vriendin en zeker niet uit een vriendschap!
De tijd en ruimte die ik vroeg, heb ik echter nooit gekregen.
In plaats daarvan kreeg ik het ene haat/verwijt sms en mail na de andere. En de een na de ander aandachts/liefdes smsjes of mail na de andere kwamen binnen.
Soms wel 15 smsjes per dag.
De ene was een haatverklaring. De andere een liefdesverklaring.
Het werd steeds erger..!
Het vermoedelijk inloggen en blogjes verwijderen op mijn hyves, het vermoedelijk aanmaken van een netlogaccount onder mijn naam en vermoedelijk stelen van mijn mobiel .. hoorde er nu ook bij.
Ik heb er nooit aandacht aan geschonken omdat ik gewoonweg niet meer wist waar de ruzie vandaan kwam.
Hadden we wel een ruzie?
In haar ene sms stond dat het over mijn Diorlaarzen zou gaan.. En in een ander sms zou het gaan over de door haar verzonnen feit dat ik haar dochtertje niet zou mogen..
Wat hebben die kleintjes hier toch mee te maken, he?
Sterker nog, ik heb ook haar kinderen altijd met liefde en zorg opgevangen!
Ja, ik heb slechts een keer gezegt dat ik 'iets vervelends zag' in het gedrag van haar dochtertje, tegenover mijn dochtertje. Maar ik heb ook gezegt dat 'ik er wel eens naast zou kunnen zitten, tenslotte ben ik slechts de andere opvoedster'. Zulke kleine dingetjes gebeurde tussen ons vrij vaak.
Ik gaf iets aan maar kreeg daarna, soms maanden later, een lawine aan verwijt over me heen. Meestal was het verwijt ingepakt in een dikke pak leugen.
Een tijdje geleden stond ineens een medeslachtoffer van mijn voormalige vriendin voor de deur. Zij vertelde mij haar verhaal. We blijken domweg in hetzelfde schuitje te zitten. (en nog 2 anderen)
We hebben eens zitten te bedenken of er een mogelijkheid was, deze voormalige vriendin te laten stoppen met haar (anomiene)bel, sms en mail verkeer.
We willen met haar geen contact meer!
Ook de mailboxen van onze mannen moest geen berichten van haar meer ontvangen. Als antwoord op haar laatste verzoeningsmail, heeft mijn man haar verzocht ons gezin met rust te laten. De mail van mijn man bevatte 3 korte zinnen, geen details.
Een mail van de echtgenoot van deze voormalige vriendin, kwam retour.
Hierin stond een heel verhaal met wat ik en alle andere mensen allemaal gedaan zouden hebben.
En uiteraard 3 puntjes met wat zzijn vrouw gedaan zou hebben.
Als dat de waarheid zou zijn, dan snap ik niet waarom:
1) Er negen maanden overheen moeten gaan om me los te laten.
2) Er nog meer medeslachtoffers zijn die dezelfde dingen hebben moeten meemaken.
Rollen omdraaien, het gelieg... komt iedere keer maar weer terug!
Intussen heb ik een psygo bezocht om mijn verhaal eens te doen. Ik moet verder met mijn gezin en alle leuke dingen die de toekomst te bieden heeft.
Waarom heb ik deze situatie aan mijn klomp?
Wat heb ik verkeerd gedaan?
Wat kan ik anders doen?
Hoe kan ik daar in de toekomst anders mee om gaan?
Haar antwoord was heel simpel.
Mijn voormalige vriendin is een bordeliner.
En ik stond voor haar open.
Jammer genoeg, heeft de einde van de vriendschap en gevolg gehad. Het gevolg daarvan is, is dat er nog een meer slachtoffers zullen vallen.
Hoezeer ik ook van haar gehouden heb en ik verdriet heb dat ze zo ziek is. Ik vind dat dit moet stoppen!
Tot nu toe is ze er alleen maar goed vanaf gekomen doordat de goedheid en ruimdenkendheid van de slachtoffers altijd maar weer op de voorgrond heeft getreden.
En zoals ik net al schreef: Ik moet verder met mijn gezin!
-Kan je afspraken maken met een Bordeliner?
Ik zou heel graag zwart op wit met haar afspreken dat ze geen enkel contact meer met me moet zoeken.
Is dat met een bordeliner af te spreken?
Zou zij zich eraan kunnen houden? Of verdoe ik mijn tijd?
PS:
Herken je jezelf in zo'n situatie?
Ben jezelf ook slachtoffer in een situatie waarin een Bordeliner de hoofdrol speelt dan wel heeft gespeeld?
Ik wil graag je verhaal weten en hoe je ermee hebt om leren gaan.
vrijdag 9 januari 2009 om 14:25
Hai Damiaan,
Jammer dat de vriendschap zo af moest lopen. Maar maak er niet meer van dan wat er aan de hand is. Jij wil geen vrienden zijn met haar. Dat betekent dat jouw deur dicht blijft en je haar vertelt dat je niet wil praten als ze belt. Op mail reageer je gewoon niet.
Maak geen slachtoffer van jezelf, neem je eigen lot in handen.
Mocht je het gevoel krijgen dat je gestalkt wordt dan zou je de politie eens kunnen bellen om te vragen wat je moet doen. Maar je bent pas een 'slachtoffer' als je dat zelf toelaat, in gevallen als dit.
Stap uit die rol in ieder geval en wees de wijste. Geen contact betekent geen contact. Ook niet van jou naar haar dus in een laatste bericht, wat ongetwijfeld weer woorden van haar kant uitlokt. Je kunt haar in één telefoongesprek zeggen dat je het contact verbreekt, dat mag je, daar heb je recht op, en verder zou ik het laten gaan.
Jammer dat de vriendschap zo af moest lopen. Maar maak er niet meer van dan wat er aan de hand is. Jij wil geen vrienden zijn met haar. Dat betekent dat jouw deur dicht blijft en je haar vertelt dat je niet wil praten als ze belt. Op mail reageer je gewoon niet.
Maak geen slachtoffer van jezelf, neem je eigen lot in handen.
Mocht je het gevoel krijgen dat je gestalkt wordt dan zou je de politie eens kunnen bellen om te vragen wat je moet doen. Maar je bent pas een 'slachtoffer' als je dat zelf toelaat, in gevallen als dit.
Stap uit die rol in ieder geval en wees de wijste. Geen contact betekent geen contact. Ook niet van jou naar haar dus in een laatste bericht, wat ongetwijfeld weer woorden van haar kant uitlokt. Je kunt haar in één telefoongesprek zeggen dat je het contact verbreekt, dat mag je, daar heb je recht op, en verder zou ik het laten gaan.
vrijdag 9 januari 2009 om 14:25
snap sowieso niet waarom ze kennelijk de wachtwoorden van je mail en je hyves heeft. Mijn wachtwoorden heeft niemand. Als ik soms eens een wachtwoord aan een vriendinneteje geef om een probleem op te lossen of een mail te beantwoorden als ik zelf niet in mijn mailbox kan, wijzig ik het daarna vrijwel direct. Ben nogal gehecht aan privacy, en de mensen die mij mailen ms ook wel. dus niemand anders heeft die.
Nu je probleem. Als jij echt geen contact meer wil miet je zelf geen contact meer hebben. als ze belt wegdrukken, als ze mailt ongeopend weggooien en zeker niet reageren. Niet naar haar, niet naar haar man. Als ze geen response meer krijgt dan is de lol er snel vanaf. Zolang jij nog reageert heeft ze macht over je en ben je mss "slachtoffer". Slachtoffer van een borderliner kun je alleen zijn als het een van je ouders betreft, want daar ben je afhankelijk van als kind dus die beiinvbloeden je leven zonder dat je daar een streep onder kunt zetten. Als volwassene kun je een borderliner, asperger, narcist, adhd-er of gewoon vervelend mens gewoon uit je leven mieteren. En als ze je echt gaat stalken kun je aangifte doen bij de politie.
Nu je probleem. Als jij echt geen contact meer wil miet je zelf geen contact meer hebben. als ze belt wegdrukken, als ze mailt ongeopend weggooien en zeker niet reageren. Niet naar haar, niet naar haar man. Als ze geen response meer krijgt dan is de lol er snel vanaf. Zolang jij nog reageert heeft ze macht over je en ben je mss "slachtoffer". Slachtoffer van een borderliner kun je alleen zijn als het een van je ouders betreft, want daar ben je afhankelijk van als kind dus die beiinvbloeden je leven zonder dat je daar een streep onder kunt zetten. Als volwassene kun je een borderliner, asperger, narcist, adhd-er of gewoon vervelend mens gewoon uit je leven mieteren. En als ze je echt gaat stalken kun je aangifte doen bij de politie.
vrijdag 9 januari 2009 om 14:29
Solly solly solly..
Het was idd een warrig verhaal maar ik zit er nog middenin he?
Raar geformuleerd idd maar ik ben er niet zo goed in om mijn gevoel duidelijk op papier te zetten.
Misschien was het beter om niet zo'n levensverhaal op papier te zetten..maar slecht een korte vraag.
Om heel kort door de bocht te zijn..
JA, ik en mijn gezin zijn door deze voormalige vriendin 9 maanden lang, bijna iedere dag lastig gevallen.
Op diverse wijze zelfs.
En kan ik met haar (even door de psyg met liefde benoemd als bordeliner) een papieren afspraak maken?
Het was idd een warrig verhaal maar ik zit er nog middenin he?
Raar geformuleerd idd maar ik ben er niet zo goed in om mijn gevoel duidelijk op papier te zetten.
Misschien was het beter om niet zo'n levensverhaal op papier te zetten..maar slecht een korte vraag.
Om heel kort door de bocht te zijn..
JA, ik en mijn gezin zijn door deze voormalige vriendin 9 maanden lang, bijna iedere dag lastig gevallen.
Op diverse wijze zelfs.
En kan ik met haar (even door de psyg met liefde benoemd als bordeliner) een papieren afspraak maken?
vrijdag 9 januari 2009 om 14:32
Ik vind jouw psycholoog ook wel raar. JIj komt bij har met JOUW probleem en zij geeft een diagnose aan jouw vriendin?
Hoewel mss je vriendin wel borderline heeft, lijkt het me vooral de bedoeling van je therapie om jou te helpen met jouw probleem en niey je vriendin. Ik denk dat je daarin te graag wilt geloven dat het probleem bij je vriendin ligt en niet bij jou. Focus op het tweede deel. JIJ STOND ERVOOR OPEN.
Of jouw "vriendin"meer slachtoffers gaat maken of niet is niet aan jou. Jij moet nu vooral nadenken waarom je "slachtoffer"bent geworden, hoe het zo ver heeft kunen komen en hoe je dat in de toekomst kunt voorkomen. Misschien ben jij een gevalletje "Florence-nightingale syndroom"? (Iemand die altijd mensen zoekt die "gered moeten worden, waardoor je je ego kunt opvijzelen als dat lukt en je je niet hoeft te focussen op je eigen problemen. Helaas voor de meeste mensen met dat syndroom komen ze er keer op keer achter dat hun reddingspogingen mislukken , de ander ze alleen maar als deurmatje behandelt, waardoor ze steeds weer teleurgesteld raken in vriendschappen. omdat ze die menseen uitkiezen die graag "slachtoffers"maken.
Hoewel mss je vriendin wel borderline heeft, lijkt het me vooral de bedoeling van je therapie om jou te helpen met jouw probleem en niey je vriendin. Ik denk dat je daarin te graag wilt geloven dat het probleem bij je vriendin ligt en niet bij jou. Focus op het tweede deel. JIJ STOND ERVOOR OPEN.
Of jouw "vriendin"meer slachtoffers gaat maken of niet is niet aan jou. Jij moet nu vooral nadenken waarom je "slachtoffer"bent geworden, hoe het zo ver heeft kunen komen en hoe je dat in de toekomst kunt voorkomen. Misschien ben jij een gevalletje "Florence-nightingale syndroom"? (Iemand die altijd mensen zoekt die "gered moeten worden, waardoor je je ego kunt opvijzelen als dat lukt en je je niet hoeft te focussen op je eigen problemen. Helaas voor de meeste mensen met dat syndroom komen ze er keer op keer achter dat hun reddingspogingen mislukken , de ander ze alleen maar als deurmatje behandelt, waardoor ze steeds weer teleurgesteld raken in vriendschappen. omdat ze die menseen uitkiezen die graag "slachtoffers"maken.
