Relaties
alle pijlers
slachtoffer(s) van een Bordineliner
vrijdag 9 januari 2009 om 13:22
Zo'n 9 maanden geleden, heb ik een voormalige vriendin gezegt, dat ik tijd en ruimte nodig heb om na te denken over onze vriendschap (geen sexuele). Die heel intensief was maar slechts 1 jaar heeft geduurd. We leerden elkaar kennen via de kinderdagverblijf waar ze 'n aardige opmerking maakte over het jasje van mijn dochtertje. Ze begon, na 3 maanden van onze vriendschap, copieergedrag te vertonen. Eerst kocht ze kleding voor haar dochtertje, die ik voor mijn dochter ookal had gekocht. Daarna kocht ze kleding die ik had en deed ze het af met een 'Goh, ik wist niet dat jij die ook had gekocht'. Daarna wilde ze me bijna elke dag zien, noemde ze me 'haar zus' en ging qua uiterlijk steeds meer op me lijken. Ze gebruikte zelfs mijn woorden, uitdrukkingen, humor. Strooide met complimenten richting mij en mijn kinderen maar zichzelf beschreef ze als 'ik ben niet zo creatief, sorry dat 'k er niet uit zie' of 'excuses dat mijn kind flaporen heeft' of 'mijn kind praat nog niet en die van jou wel'. Het enige wat we nog samen leken te hebben was het shoppen en over merkkleding praten. Een competitiestrijd over wie het mooiste/duurste had gekocht, het misgunnen en loze beloftes van haar kant, bleven niet uit. Wanneer een ander over haar/zijn problemen gingen praten, sloot ze zichzelf af en liep weg. Oren voor problemen van wie dan ook had ze echter niet.
Het viel me ook steeds meer op dat haar man een rol had als 'haar leermeester', hij verteld haar wat te doen in situaties maar is verder veel aan het werken en kan haar handel en wandelen niet controleren. Wanneer hij wel thuis is, is zij ineens een ander mens. Gedraagt zich als vooral uitstekende moeder en huisvrouw. Voor de buitenwereld gedraagt ze zich als iemand met 'status' terwijl ik meemaakte dat ze zich zeer onzeker gedroeg en ik wist dat ze 'teveel' geld uitgaf. Haar dochtertje vertoonde gedrag, tegenover mijn dochtertje, dat ik niet vind horen niet bij een kindje van een paar jaartjes oud. Van de kant van mijn voormalige vriendin, was er geen aanpak/waarschuwing voor dat gedrag want altijd had iets/iemand anders dat gedaan of was in het openbaar niet geoorloofd. Dat laatste deed de deur dicht! Het liegen over wat ze haar verleden, over wat ze had gedaan of zou gaan doen en wat ze zou bezitten.. Ik baalde van dat schoneschijn gedrag! Dat is niet wat ik wil uit een vriendin en zeker niet uit een vriendschap!
De tijd en ruimte die heb ik echter nooit gekregen. De ene haat/verwijt- of aandachts- en liefdes-smsjes of mail na de andere, het vermoedelijk inloggen en blogjes verwijderen op mijn hyves, het vermoedelijk aanmaken van een netlogaccount onder mijn naam en vermoedelijk stelen van mijn mobiel..
Ik heb er nooit aandacht aan geschonken omdat ik gewoonweg niet meer wist waar de ruzie vandaan kwam. Hadden we wel een ruzie? In haar ene sms stond dat het over mijn Diorlaarzen zou gaan en in een ander sms zou het gaan over de door haar verzonnen feit dat ik haar dochtertje niet zou mogen.. Wat hebben die kleintjes hier toch mee te maken? Sterker nog, ik heb ook haar kinderen altijd met liefde en zorg opgevangen!
Nee, ik heb slechts een keer gezegt dat ik 'iets vervelends zag aangaande' het gedrag van haar dochtertje, tegenover mijn dochtertje. Maar ik heb ook gezegt dat 'ik er wel eens naast zou kunnen zitten, tenslotte ben ik slechts de andere opvoedster'.
Een tijdje geleden stond ineens een medeslachtoffer van mijn voormalige vriendin voor de deur. Zij vertelde mij haar verhaal. We blijken domweg in hetzelfde schuitje te zitten. (en nog 2 anderen)
We hebben eens zitten te bedenken of er een mogelijkheid was, deze voormalige vriendin te laten stoppen met haar (anomiene)bel, sms en mail verkeer. Geen contact meer!
Ook de mailboxen van onze mannen moest geen berichten van haar meer ontvangen. Als antwoord op haar mail, hebben de mannen wel eens verzocht de gezinnen met rust te laten. Die van mijn man bevatte; 3 zinnen, geen details. Ja, reactie: een mail van de echtgenoot van deze voormalige vriendin met een heel verhaal met wat ik en anderen allemaal gedaan zouden hebben. En uiteraard 3 puntjes met wat zij gedaan zou hebben.
Als dat de waarheid zou zijn, dan snap ik niet waarom: 1) Er 9 maanden overheen moeten gaan om me los te laten. 2) Er nog meer medeslachtoffers zijn die dezelfde dingen hebben moeten meemaken.
Rollen omdraaien, het gelieg... komt iedere keer maar weer terug!
Jammer genoeg, heeft de einde van de vriendschap en gevolg gehad. Het gevolg daarvan is, is dat er nog een meer slachtoffers zullen vallen.
Hoezeer ik ook van haar gehouden heb en ik verdriet heb dat ze zo ziek is. Ik vind dat dit moet stoppen!
Tot nu toe is ze er alleen maar goed vanaf gekomen doordat de goedheid en ruimdenkendheid van de slachtoffers altijd maar weer op de voorgrond heeft getreden.
Ik zou heel graag zwart op wit met haar afspreken dat ze geen enkel contact meer met me moet zoeken.
Is dat met een bordeliner af te spreken?
Zou zij zich eraan kunnen houden?
PS:
Herken je jezelf in zo'n situatie?
Ben jezelf ook slachtoffer in een situatie waarin een Bordeliner de hoofdrol speelt dan wel heeft gespeeld?
Ik wil graag je verhaal weten en hoe je ermee hebt om leren gaan.
Het viel me ook steeds meer op dat haar man een rol had als 'haar leermeester', hij verteld haar wat te doen in situaties maar is verder veel aan het werken en kan haar handel en wandelen niet controleren. Wanneer hij wel thuis is, is zij ineens een ander mens. Gedraagt zich als vooral uitstekende moeder en huisvrouw. Voor de buitenwereld gedraagt ze zich als iemand met 'status' terwijl ik meemaakte dat ze zich zeer onzeker gedroeg en ik wist dat ze 'teveel' geld uitgaf. Haar dochtertje vertoonde gedrag, tegenover mijn dochtertje, dat ik niet vind horen niet bij een kindje van een paar jaartjes oud. Van de kant van mijn voormalige vriendin, was er geen aanpak/waarschuwing voor dat gedrag want altijd had iets/iemand anders dat gedaan of was in het openbaar niet geoorloofd. Dat laatste deed de deur dicht! Het liegen over wat ze haar verleden, over wat ze had gedaan of zou gaan doen en wat ze zou bezitten.. Ik baalde van dat schoneschijn gedrag! Dat is niet wat ik wil uit een vriendin en zeker niet uit een vriendschap!
De tijd en ruimte die heb ik echter nooit gekregen. De ene haat/verwijt- of aandachts- en liefdes-smsjes of mail na de andere, het vermoedelijk inloggen en blogjes verwijderen op mijn hyves, het vermoedelijk aanmaken van een netlogaccount onder mijn naam en vermoedelijk stelen van mijn mobiel..
Ik heb er nooit aandacht aan geschonken omdat ik gewoonweg niet meer wist waar de ruzie vandaan kwam. Hadden we wel een ruzie? In haar ene sms stond dat het over mijn Diorlaarzen zou gaan en in een ander sms zou het gaan over de door haar verzonnen feit dat ik haar dochtertje niet zou mogen.. Wat hebben die kleintjes hier toch mee te maken? Sterker nog, ik heb ook haar kinderen altijd met liefde en zorg opgevangen!
Nee, ik heb slechts een keer gezegt dat ik 'iets vervelends zag aangaande' het gedrag van haar dochtertje, tegenover mijn dochtertje. Maar ik heb ook gezegt dat 'ik er wel eens naast zou kunnen zitten, tenslotte ben ik slechts de andere opvoedster'.
Een tijdje geleden stond ineens een medeslachtoffer van mijn voormalige vriendin voor de deur. Zij vertelde mij haar verhaal. We blijken domweg in hetzelfde schuitje te zitten. (en nog 2 anderen)
We hebben eens zitten te bedenken of er een mogelijkheid was, deze voormalige vriendin te laten stoppen met haar (anomiene)bel, sms en mail verkeer. Geen contact meer!
Ook de mailboxen van onze mannen moest geen berichten van haar meer ontvangen. Als antwoord op haar mail, hebben de mannen wel eens verzocht de gezinnen met rust te laten. Die van mijn man bevatte; 3 zinnen, geen details. Ja, reactie: een mail van de echtgenoot van deze voormalige vriendin met een heel verhaal met wat ik en anderen allemaal gedaan zouden hebben. En uiteraard 3 puntjes met wat zij gedaan zou hebben.
Als dat de waarheid zou zijn, dan snap ik niet waarom: 1) Er 9 maanden overheen moeten gaan om me los te laten. 2) Er nog meer medeslachtoffers zijn die dezelfde dingen hebben moeten meemaken.
Rollen omdraaien, het gelieg... komt iedere keer maar weer terug!
Jammer genoeg, heeft de einde van de vriendschap en gevolg gehad. Het gevolg daarvan is, is dat er nog een meer slachtoffers zullen vallen.
Hoezeer ik ook van haar gehouden heb en ik verdriet heb dat ze zo ziek is. Ik vind dat dit moet stoppen!
Tot nu toe is ze er alleen maar goed vanaf gekomen doordat de goedheid en ruimdenkendheid van de slachtoffers altijd maar weer op de voorgrond heeft getreden.
Ik zou heel graag zwart op wit met haar afspreken dat ze geen enkel contact meer met me moet zoeken.
Is dat met een bordeliner af te spreken?
Zou zij zich eraan kunnen houden?
PS:
Herken je jezelf in zo'n situatie?
Ben jezelf ook slachtoffer in een situatie waarin een Bordeliner de hoofdrol speelt dan wel heeft gespeeld?
Ik wil graag je verhaal weten en hoe je ermee hebt om leren gaan.
vrijdag 9 januari 2009 om 17:05
vrijdag 9 januari 2009 om 17:05
quote:eleonora schreef op 09 januari 2009 @ 17:03:
Ik denk dat het ook belangrijk is de adviezen te beperken tot iemand met borderline zoals in de OP beschreven. Borderline op zich is natuurlijk een noemer waaronder vele vormen en soorten van borderline zijn opgehangen. In dit geval gaat het om iemand die op een extreme manier aandacht vraagt. Dat doen niet alle mensen met deze stoornis per definitie.Nee Elenora.... En mensen die GEEN borderline hebben kunnen ook op een extreme manier aandacht vragen. Ik weet nog steeds niet of die "vriendin" nu een echte borderliner is of dat TO haar deze "titel" toebedacht heeft....
Ik denk dat het ook belangrijk is de adviezen te beperken tot iemand met borderline zoals in de OP beschreven. Borderline op zich is natuurlijk een noemer waaronder vele vormen en soorten van borderline zijn opgehangen. In dit geval gaat het om iemand die op een extreme manier aandacht vraagt. Dat doen niet alle mensen met deze stoornis per definitie.Nee Elenora.... En mensen die GEEN borderline hebben kunnen ook op een extreme manier aandacht vragen. Ik weet nog steeds niet of die "vriendin" nu een echte borderliner is of dat TO haar deze "titel" toebedacht heeft....
vrijdag 9 januari 2009 om 17:06
quote:eleonora schreef op 09 januari 2009 @ 17:00:
Dat is absoluut waar Bia maar wat kun je anders doen dan je poot stijf houden?.
bidden / hopen dat het stopt .
Natuurlijk zijn er veel mensen die een gewoon leven kunnen leiden , maar de psychiatrie zit vól met de zware / zwaardere gevallen .
Dat is absoluut waar Bia maar wat kun je anders doen dan je poot stijf houden?.
bidden / hopen dat het stopt .
Natuurlijk zijn er veel mensen die een gewoon leven kunnen leiden , maar de psychiatrie zit vól met de zware / zwaardere gevallen .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
vrijdag 9 januari 2009 om 17:43
Bosaapje, Damiaan kwam met de uitspraak dat een deskundige de vriendin gediagnostiseerd had met borderline. En daar ga ik dan vanuit, want ik doe het met de info die zij aandraagt. Dus als het gedrag van de vriendin een gevolg is van die stoornis dan zal dat wel zo zijn. Ik heb geen reden er aan te twijfelen.
Bia, zo is het, dat is dus het enige wat je kunt doen, meer is er niet. Maar in ieder geval niet het kopje laten hangen, daar schiet je niks mee op. En dan zeg ik niet dat het makkelijk is. Ik heb een stokoude tante die borderliner is, vastgesteld toen ze 70 was en we hebben onze handen aan haar vol. Maar wij zijn haar familie en kunnen haar moeilijker laten vallen dan vriendinnen/vrienden.
Bia, zo is het, dat is dus het enige wat je kunt doen, meer is er niet. Maar in ieder geval niet het kopje laten hangen, daar schiet je niks mee op. En dan zeg ik niet dat het makkelijk is. Ik heb een stokoude tante die borderliner is, vastgesteld toen ze 70 was en we hebben onze handen aan haar vol. Maar wij zijn haar familie en kunnen haar moeilijker laten vallen dan vriendinnen/vrienden.
vrijdag 9 januari 2009 om 18:32
Het is echt een moeilijk probleem. Ik heb op dit moment ook last van een kopieer vriendin. De afgelopen 2 jaren heeft ze mij op alle mogelijke manieren gekopieerd. Ik had het veel te laat door. Nou ja de proportie ervan. Helaas is het haar gelukt om op meerdere manieren een deel uit te maken van mijn leven. Ze is dezelfde hobby uit gaan oefenen bijv. Toen ik haar uit mijn leven heb gebannen door het contact te stoppen is zij volledig omgeslagen. Ze probeert nu op alle mogelijke manieren om mij zwart te maken. Heel erg naar...Ik negeer het en hoop dat ik dankzij mijn oprechtheid en eerlijkheid uiteindelijk aan langste eind zal trekken. Wat trouwens wel nog frappant is, is dat ik van andere mensen weet dat ze her en der naar mij vraagt en ik weet dat zij mij via internet in de gaten houdt...Echt om naar van te worden. Je zou denken dat mensen leukere dingen te doen hebben.
vrijdag 9 januari 2009 om 18:37
vrijdag 9 januari 2009 om 19:05
quote:pruttel schreef op 09 januari 2009 @ 17:05:
Ik ken een heel erg lieve, echt ongelofeloos lieve borderliner.
Ik ken ook een aandachtzuigend onmogelijk moeilijke borderliner.
Ik ook, en en beide persoontjes zijn gevat in mijn dochter,
Hoewel ik veel in het geschreven herken, ben ik natuurlijk geen slachtoffer,
Het blijft wel een relatie met vallen en opstaan, ik houd hartstochtelijk veel van haar, helaas zit een hechte moeder / dochter relatie er niet in, het kan gewoon niet,
Ik heb veel van haar geleerd, en nog steeds (ze wordt 23) weet ze me feilloos een spiegel voor te houden,
Aan de andere kant kan ik me heel goed voorstellen dat een relatie met zo'n persoontje heel heel erg gecompliceerd kan zijn,
Een echt close vriend of vriendin met deze stoornis zou ik echt niet trekken, het evenwicht in een volwassen relatie is alijd verstoord, het komt er op neer dat degene zonder aandoening (als ik zo mag zeggen) 70% geeft, en diegene met borderline 30%, op de lange duur (als je zelf bv een keer in de shit zit) gaat je dat toch opbreken,
Ik ken een heel erg lieve, echt ongelofeloos lieve borderliner.
Ik ken ook een aandachtzuigend onmogelijk moeilijke borderliner.
Ik ook, en en beide persoontjes zijn gevat in mijn dochter,
Hoewel ik veel in het geschreven herken, ben ik natuurlijk geen slachtoffer,
Het blijft wel een relatie met vallen en opstaan, ik houd hartstochtelijk veel van haar, helaas zit een hechte moeder / dochter relatie er niet in, het kan gewoon niet,
Ik heb veel van haar geleerd, en nog steeds (ze wordt 23) weet ze me feilloos een spiegel voor te houden,
Aan de andere kant kan ik me heel goed voorstellen dat een relatie met zo'n persoontje heel heel erg gecompliceerd kan zijn,
Een echt close vriend of vriendin met deze stoornis zou ik echt niet trekken, het evenwicht in een volwassen relatie is alijd verstoord, het komt er op neer dat degene zonder aandoening (als ik zo mag zeggen) 70% geeft, en diegene met borderline 30%, op de lange duur (als je zelf bv een keer in de shit zit) gaat je dat toch opbreken,
vrijdag 9 januari 2009 om 19:15
Mijn partner is borderliner en jouw verhaal makes perfecly sense to me. Ik herken in jouw verhaal delen van het gedrag van mijn partner, zij het lang niet zo heftig.
Ik verwacht niet dat je afspraken kunt maken met je ex-vriendin, zou het niet eens proberen. Als je erg veel last ervan hebt kan ik je het boek 'Stop walking on eggshells' aanraden.
Voor wat het waard is: Je ex-vriendin heeft waarschijnlijk nooit de bedoeling gehad jou te kwetsen oid. Maar haar emoties zijn zo heftig dat ze als het ware niet anders kan. (dat boek legt hier veel over uit)
Ik denk dat jij gewoon zoveel mogelijk de deur op slot moet doen om jezelf en je gezin te beschermen en het verder van je af moet schudden.
Ik verwacht niet dat je afspraken kunt maken met je ex-vriendin, zou het niet eens proberen. Als je erg veel last ervan hebt kan ik je het boek 'Stop walking on eggshells' aanraden.
Voor wat het waard is: Je ex-vriendin heeft waarschijnlijk nooit de bedoeling gehad jou te kwetsen oid. Maar haar emoties zijn zo heftig dat ze als het ware niet anders kan. (dat boek legt hier veel over uit)
Ik denk dat jij gewoon zoveel mogelijk de deur op slot moet doen om jezelf en je gezin te beschermen en het verder van je af moet schudden.
vrijdag 9 januari 2009 om 19:44
quote:mamalief schreef op 09 januari 2009 @ 13:41:
pardon? slachtoffer van een borderliner???
boderline is een ziekte/persoonlijkheidsstoornis en in mijn beleving is het enige slachtoffer van een ziekte nog altijd degene die het heeft.
beetje raar geformuleerd dit en heeft die vriendin echt borderline of is dat jouw verklaring voor haar ietwat vreemde gedrag? wat ik overigens niet zo extreem vind dat je jezelf als slachtoffer moet beschouwen.
(maar das mijn bescheiden mening....)
HELEMAAL MEE EENS!! Ik ken wel iemand die écht borderline heeft, en die vertoont dit gedrag niet zoals jij omschrijft. Je bent een slachtoffer als je jezelf er een laat maken in dit geval denk ik.
pardon? slachtoffer van een borderliner???
boderline is een ziekte/persoonlijkheidsstoornis en in mijn beleving is het enige slachtoffer van een ziekte nog altijd degene die het heeft.
beetje raar geformuleerd dit en heeft die vriendin echt borderline of is dat jouw verklaring voor haar ietwat vreemde gedrag? wat ik overigens niet zo extreem vind dat je jezelf als slachtoffer moet beschouwen.
(maar das mijn bescheiden mening....)
HELEMAAL MEE EENS!! Ik ken wel iemand die écht borderline heeft, en die vertoont dit gedrag niet zoals jij omschrijft. Je bent een slachtoffer als je jezelf er een laat maken in dit geval denk ik.
vrijdag 9 januari 2009 om 19:57
quote:damiaan schreef op 09 januari 2009 @ 13:22:
Ik zou heel graag zwart op wit met haar afspreken dat ze geen enkel contact meer met me moet zoeken.Is dat met een bordeliner af te spreken?
Zou zij zich eraan kunnen houden?
PS:
Herken je jezelf in zo'n situatie?
Ben jezelf ook slachtoffer in een situatie waarin een Bordeliner de hoofdrol speelt dan wel heeft gespeeld?
Ik wil graag je verhaal weten en hoe je ermee hebt om leren gaan.
Sorry, maar moet toch wel een beetje grinniken om deze vraag, beetje ironisch in dit geval vanwege het vaak zwart/wit denken van een borderliner.
Maar om je vraag te beantwoorden: je kunt haar natuurlijk een kort mailtje sturen met de vraag of ze je voortaan met rust wilt laten omdat je het contact met haar niet meer aankunt.
Dit heb ik uiteindelijk ook gedaan met een vriendin waar ik al jaren mee omging. Gediagnosticeerd borderliner. Nadat ik talloze voor mij onbegrijpelijke woedeuitbarstingen en hartverscheurende goedmaakpogingen met haar had meegemaakt was het voor mij op een gegeven moment over. Hoeveel begrip ik ook voor haar stoornis had en hoe lief ze vaak ook kon zijn, ik kon het contact met haar toen niet meer opbrengen en heb haar dat ook gemaild. Gelukkig respecteerde ze mijn beslissing.
Ik zou heel graag zwart op wit met haar afspreken dat ze geen enkel contact meer met me moet zoeken.Is dat met een bordeliner af te spreken?
Zou zij zich eraan kunnen houden?
PS:
Herken je jezelf in zo'n situatie?
Ben jezelf ook slachtoffer in een situatie waarin een Bordeliner de hoofdrol speelt dan wel heeft gespeeld?
Ik wil graag je verhaal weten en hoe je ermee hebt om leren gaan.
Sorry, maar moet toch wel een beetje grinniken om deze vraag, beetje ironisch in dit geval vanwege het vaak zwart/wit denken van een borderliner.
Maar om je vraag te beantwoorden: je kunt haar natuurlijk een kort mailtje sturen met de vraag of ze je voortaan met rust wilt laten omdat je het contact met haar niet meer aankunt.
Dit heb ik uiteindelijk ook gedaan met een vriendin waar ik al jaren mee omging. Gediagnosticeerd borderliner. Nadat ik talloze voor mij onbegrijpelijke woedeuitbarstingen en hartverscheurende goedmaakpogingen met haar had meegemaakt was het voor mij op een gegeven moment over. Hoeveel begrip ik ook voor haar stoornis had en hoe lief ze vaak ook kon zijn, ik kon het contact met haar toen niet meer opbrengen en heb haar dat ook gemaild. Gelukkig respecteerde ze mijn beslissing.
vrijdag 9 januari 2009 om 21:45
Bedankt voor jullie reactie allemaal!
Het lijkt erop dat er vele reacties niet wordt getoont. Sommigen zijn echter ook niet belangrijk.. maar uit andere adviezen kan ik veel halen!
Mijn verhaal is een beetje veel choatisch omschreven dan wel beschreven. Het heeft niet alleen erg veel impact gehad. Het is ook voor mij erg verwarrend omdat ik nog niet zo lang geleden erachter ben gekomen dat zij een stoornis genaamd bordeline meedraagt. Niet alleen mijn psyg (waar ik leer om met dit om te gaan) heeft dit aangegeven, ook haar familie hadden me dit al eens gezegt. Ze vertelden me dat problemen de overhand hadden in haar kinderjaren.
Alleen ben ik iemand die niet zomaar op verhalen af ga omdat ik van mening ben dat de meeste mensen, heel snel oordelen of veroordelen. Ik ben een typ dat mensen eerst een kans geeft het tegendeel te bewijzen.
In dit geval hadden anderen gelijk en dat is jammer voor me.. dat is de consequentie als je zo inelkaar zit als ik.
Nu moet ik er nog leren om het van me af te schudden. Heel moeilijk als je iemand, die heel veel voor me betekende en waar ik oprecht van hield, iedere dag rond schooltijden tegen het lijf loopt.
Ik heb er het een en ander over bordeline gelezen, om te willen weten wat het is. Ook om het duidelijker te maken voor mijn man want hij dacht in eerste instantie dat wij 2 kibbelende vrouwen waren, die uiteindelijk weer in elkaars armen om 'vergiffenis' zouden vragen. Helaas.. was dat maar waar!
Maar inmiddels is het 2009. Tijd voor mij om de toekomst tegemoet te gaan. Achterlatend geen verzoek of wel een verzoek tot geen contact meer. Uit een paar reacties kan ik opmaken dat het geen zin heeft iets af te spreken en dat ik degene zal moeten zijn die los moet laten en van me moet afschudden. Ik kan weer een puzzelstukje erbij leggen..
Thanks all!
Het lijkt erop dat er vele reacties niet wordt getoont. Sommigen zijn echter ook niet belangrijk.. maar uit andere adviezen kan ik veel halen!
Mijn verhaal is een beetje veel choatisch omschreven dan wel beschreven. Het heeft niet alleen erg veel impact gehad. Het is ook voor mij erg verwarrend omdat ik nog niet zo lang geleden erachter ben gekomen dat zij een stoornis genaamd bordeline meedraagt. Niet alleen mijn psyg (waar ik leer om met dit om te gaan) heeft dit aangegeven, ook haar familie hadden me dit al eens gezegt. Ze vertelden me dat problemen de overhand hadden in haar kinderjaren.
Alleen ben ik iemand die niet zomaar op verhalen af ga omdat ik van mening ben dat de meeste mensen, heel snel oordelen of veroordelen. Ik ben een typ dat mensen eerst een kans geeft het tegendeel te bewijzen.
In dit geval hadden anderen gelijk en dat is jammer voor me.. dat is de consequentie als je zo inelkaar zit als ik.
Nu moet ik er nog leren om het van me af te schudden. Heel moeilijk als je iemand, die heel veel voor me betekende en waar ik oprecht van hield, iedere dag rond schooltijden tegen het lijf loopt.
Ik heb er het een en ander over bordeline gelezen, om te willen weten wat het is. Ook om het duidelijker te maken voor mijn man want hij dacht in eerste instantie dat wij 2 kibbelende vrouwen waren, die uiteindelijk weer in elkaars armen om 'vergiffenis' zouden vragen. Helaas.. was dat maar waar!
Maar inmiddels is het 2009. Tijd voor mij om de toekomst tegemoet te gaan. Achterlatend geen verzoek of wel een verzoek tot geen contact meer. Uit een paar reacties kan ik opmaken dat het geen zin heeft iets af te spreken en dat ik degene zal moeten zijn die los moet laten en van me moet afschudden. Ik kan weer een puzzelstukje erbij leggen..
Thanks all!
vrijdag 9 januari 2009 om 22:35
Jóuw psych diagnosticeerde jouw vriendin als borderliner? Dat kan toch helemaal niet?
Heeft je vriendin ook zelf een behandelaar en denkt die er net zo over? Dat is namelijk vrij belangrijk hoor bij het vaststellen van een geestelijke aandoening.
Of is zij helemaal niet onder behandeling voor wat dan ook en bepalen jullie allemaal samen wat zij heeft?
Ik schrijf het botter dan ik het bedoel maar is dat niet op z'n zachtst gezegd heel vreemd?
Heeft je vriendin ook zelf een behandelaar en denkt die er net zo over? Dat is namelijk vrij belangrijk hoor bij het vaststellen van een geestelijke aandoening.
Of is zij helemaal niet onder behandeling voor wat dan ook en bepalen jullie allemaal samen wat zij heeft?
Ik schrijf het botter dan ik het bedoel maar is dat niet op z'n zachtst gezegd heel vreemd?
vrijdag 9 januari 2009 om 22:46
Vond ik ook al vreemd,
Officieel kan je zelfs een klacht bij het NIP indienen wanneer een aangesloten psycholoog een diagnose stelt zonder de client in kwestie ooit gesproken te hebben. Een psycholoog mag dat niet eens.
psycholoog kan natuurlijk wel zeggen dat t heel wel mogelijk is dat, of dat het gedrag van vriendin overeenkomt met...
( Nog bedankt trouwens voor je reactie op mij. Dat is inderdaad wat ik bedoel. Als je een Borderliner als 1e of 2e graads famililid hebt, dan kun je inderdaad weinig anders dan leren en mee te dealen. op het koment dat het en vriend is, hoe close de vriendschap ooit ook was, kun je besluiten dat t op is en contact verbreken).
Diagnoses stellen is voorbehouden aan de therapeut van betreffende client. Wel kan de psycholoog van TO op basis van haar "vermoeden"de TO ms handvatten geven hoe er mee om te gaan.
Officieel kan je zelfs een klacht bij het NIP indienen wanneer een aangesloten psycholoog een diagnose stelt zonder de client in kwestie ooit gesproken te hebben. Een psycholoog mag dat niet eens.
psycholoog kan natuurlijk wel zeggen dat t heel wel mogelijk is dat, of dat het gedrag van vriendin overeenkomt met...
( Nog bedankt trouwens voor je reactie op mij. Dat is inderdaad wat ik bedoel. Als je een Borderliner als 1e of 2e graads famililid hebt, dan kun je inderdaad weinig anders dan leren en mee te dealen. op het koment dat het en vriend is, hoe close de vriendschap ooit ook was, kun je besluiten dat t op is en contact verbreken).
Diagnoses stellen is voorbehouden aan de therapeut van betreffende client. Wel kan de psycholoog van TO op basis van haar "vermoeden"de TO ms handvatten geven hoe er mee om te gaan.
vrijdag 9 januari 2009 om 22:50
You are welcome Krengske...
Dat begrijp ik, dat laatste wat je schrijft. Ik zie ook het probleem van TO heel duidelijk. Ik dacht alleen gelezen te hebben dat vriendin een behandelaar had die haar de diagnose borderline had gegeven, nu lees ik dat het blijkbaar anders zit. Was ik even verbaasd over.....
Dat begrijp ik, dat laatste wat je schrijft. Ik zie ook het probleem van TO heel duidelijk. Ik dacht alleen gelezen te hebben dat vriendin een behandelaar had die haar de diagnose borderline had gegeven, nu lees ik dat het blijkbaar anders zit. Was ik even verbaasd over.....
vrijdag 9 januari 2009 om 23:49
quote:MysticAngel schreef op 09 januari 2009 @ 19:05:
[...]het evenwicht in een volwassen relatie is alijd verstoord, het komt er op neer dat degene zonder aandoening (als ik zo mag zeggen) 70% geeft, en diegene met borderline 30%, op de lange duur (als je zelf bv een keer in de shit zit) gaat je dat toch opbreken,
dat is wel waar, al had ik zelf de verdeling van 90/10 in mijn hoofd maar misschien is dat per geval verschillend.
het is in het geval van een relatie met iemand met borderline (een borderliner bestaat niet) veel meer geven dan nemen, dat kan je jarenlang volhouden maar op een gegeven moment heb je zelf ook iemand nodig om op terug te vallen, en dan val je dus in het niets.
blijft bij mij de vraag of de vriendin van TO nu officieel de diagnose borderline heeft of dat TO haar dit etiketje heeft opgeplakt....misschien heb ik eroverheen gelezen maar dit is me nog steeds niet duidelijk.
[...]het evenwicht in een volwassen relatie is alijd verstoord, het komt er op neer dat degene zonder aandoening (als ik zo mag zeggen) 70% geeft, en diegene met borderline 30%, op de lange duur (als je zelf bv een keer in de shit zit) gaat je dat toch opbreken,
dat is wel waar, al had ik zelf de verdeling van 90/10 in mijn hoofd maar misschien is dat per geval verschillend.
het is in het geval van een relatie met iemand met borderline (een borderliner bestaat niet) veel meer geven dan nemen, dat kan je jarenlang volhouden maar op een gegeven moment heb je zelf ook iemand nodig om op terug te vallen, en dan val je dus in het niets.
blijft bij mij de vraag of de vriendin van TO nu officieel de diagnose borderline heeft of dat TO haar dit etiketje heeft opgeplakt....misschien heb ik eroverheen gelezen maar dit is me nog steeds niet duidelijk.
zaterdag 10 januari 2009 om 01:33
Tsja...
En toch kan ik het niet laten dat het algemene beeld van mensen met Borderline eenzijdig neer wordt gezet.
Er zijn namelijk ook heel veel mensen waarbij de stoornis zich heel anders profileert.
De zogenaamde gevers,de wegcijfers,diegene die vooral zichzelf straffen.
Omdat ze iedereen belangrijker vinden dan zichzelf.
De emoties niet kunnen hanteren en deze niet op hun omgeving botvieren.
Maar alleen en op hun eigen persoon,zelfs op hun vlees en bloed.
Zeker ook geen makkelijke personen.
Maar die zuigen zichzelf leeg en niet de ander.
En toch kan ik het niet laten dat het algemene beeld van mensen met Borderline eenzijdig neer wordt gezet.
Er zijn namelijk ook heel veel mensen waarbij de stoornis zich heel anders profileert.
De zogenaamde gevers,de wegcijfers,diegene die vooral zichzelf straffen.
Omdat ze iedereen belangrijker vinden dan zichzelf.
De emoties niet kunnen hanteren en deze niet op hun omgeving botvieren.
Maar alleen en op hun eigen persoon,zelfs op hun vlees en bloed.
Zeker ook geen makkelijke personen.
Maar die zuigen zichzelf leeg en niet de ander.
zaterdag 10 januari 2009 om 01:40
zaterdag 10 januari 2009 om 02:19
quote:iry schreef op 10 januari 2009 @ 01:33:
Tsja...
En toch kan ik het niet laten dat het algemene beeld van mensen met Borderline eenzijdig neer wordt gezet.
Er zijn namelijk ook heel veel mensen waarbij de stoornis zich heel anders profileert.
De zogenaamde gevers,de wegcijfers,diegene die vooral zichzelf straffen.
Omdat ze iedereen belangrijker vinden dan zichzelf.
De emoties niet kunnen hanteren en deze niet op hun omgeving botvieren.
Maar alleen en op hun eigen persoon,zelfs op hun vlees en bloed.
Zeker ook geen makkelijke personen.
Maar die zuigen zichzelf leeg en niet de ander.
iry, dat is nu net het soort dat ik ken....en als je dan tot dat eigen kleine kringetje behoort waar ze die emoties op los laten is dat niet fijn.
en toch zie ik mezlf niet als slachtoffer van een borderliner.....
misschien slachtoffer van de manier waarop ik ermee omging maar heb sowieso een hekel aan het woord slachtoffer....
Tsja...
En toch kan ik het niet laten dat het algemene beeld van mensen met Borderline eenzijdig neer wordt gezet.
Er zijn namelijk ook heel veel mensen waarbij de stoornis zich heel anders profileert.
De zogenaamde gevers,de wegcijfers,diegene die vooral zichzelf straffen.
Omdat ze iedereen belangrijker vinden dan zichzelf.
De emoties niet kunnen hanteren en deze niet op hun omgeving botvieren.
Maar alleen en op hun eigen persoon,zelfs op hun vlees en bloed.
Zeker ook geen makkelijke personen.
Maar die zuigen zichzelf leeg en niet de ander.
iry, dat is nu net het soort dat ik ken....en als je dan tot dat eigen kleine kringetje behoort waar ze die emoties op los laten is dat niet fijn.
en toch zie ik mezlf niet als slachtoffer van een borderliner.....
misschien slachtoffer van de manier waarop ik ermee omging maar heb sowieso een hekel aan het woord slachtoffer....
zaterdag 10 januari 2009 om 03:56
quote:damiaan schreef op 09 januari 2009 @ 15:44:
Wat is jou probleem, R_O_K?
Het is zo gemakkelijk iedereen af te schieten of met syndromen te gooien.. Als er eentje is die de wereld wil verbeteren, zou jij dat heel goed kunnen.
Nou nou zeg, die even normaal. Met syndromen gooien?? ROK vraagt je gewoon iets!
Wanneer iemand vanuit oprechte emotie dingen doet, kan ik inkomen... maar iemand afschieten zonder eerst een verhaal goed te lezen of alleen hetgeen lezen waarover je kan zeuren en afzeiken is zeker een vak apart!
Typisch geval van "De pot verwijt de ketel dat hij zwart ziet".
Wat is jou probleem, R_O_K?
Het is zo gemakkelijk iedereen af te schieten of met syndromen te gooien.. Als er eentje is die de wereld wil verbeteren, zou jij dat heel goed kunnen.
Nou nou zeg, die even normaal. Met syndromen gooien?? ROK vraagt je gewoon iets!
Wanneer iemand vanuit oprechte emotie dingen doet, kan ik inkomen... maar iemand afschieten zonder eerst een verhaal goed te lezen of alleen hetgeen lezen waarover je kan zeuren en afzeiken is zeker een vak apart!
Typisch geval van "De pot verwijt de ketel dat hij zwart ziet".
zaterdag 10 januari 2009 om 04:07
Ik weet niet, maar ik vind het een beetje een typisch verhaal.
Ik vind de titel ook een beetje vreemd, "een borderliner" bestaat niet. Je kan een mens zijn met bps, klinkt toch even wat anders.
Wat ik me af vraag, waarom ben je zo lang met de vriendschap doorgegaan en heb je haar jouw wachtwoord van Hyves ed gegeven? Volgens mij is deze vraag al aan je gesteld, maar ik zie nergens je antwoord staan. Lijkt me goed in deze situatie eens te kijken naar je eigen aandeel (dan leer je er tenminste nog iets van ipv dat je alleen maar "slachtoffer" bent).
Rok, wat een goede term is dat. Ik denk dat dit heel veel voorkomt (het Florence Hightingale syvdroom).
Ik vind de titel ook een beetje vreemd, "een borderliner" bestaat niet. Je kan een mens zijn met bps, klinkt toch even wat anders.
Wat ik me af vraag, waarom ben je zo lang met de vriendschap doorgegaan en heb je haar jouw wachtwoord van Hyves ed gegeven? Volgens mij is deze vraag al aan je gesteld, maar ik zie nergens je antwoord staan. Lijkt me goed in deze situatie eens te kijken naar je eigen aandeel (dan leer je er tenminste nog iets van ipv dat je alleen maar "slachtoffer" bent).
Rok, wat een goede term is dat. Ik denk dat dit heel veel voorkomt (het Florence Hightingale syvdroom).
zaterdag 10 januari 2009 om 07:42
Mooie posting Sjaak.
Ik blijf er bij dat het 'anders' is als iemand binnen je familie zich gedraagt zoals de vriendin van TO, dan wanneer het een vriend/vriendin is. Niet erger, minder erg, want leed is inderdaad niet te vergelijken, wel is het een 'andere' relatie.
Ook ik vind, zoals eerder gezegd, dat de vriendin van Damiaan niet staat voor iemand met BPS. Ze is er niet de verpersoonlijking van of zo. Op dit moment is niet eens duidelijk of ze zelf ooit een diagnose heeft gehad. We weten alleen dat anderen haar onder de BPS paraplu hangen.
Als vriend/vriendin kun je makkelijker weglopen van een probleem met iemand dan als vader/moeder/kind. Maar als degene met de stoornis jou blijft opzoeken, ook als je geen sjoege geeft, dan ben je alsnog behoorlijk in de aap gelogeerd. Ben ik helemaal met je eens.
Maar het enige wat je kúnt doen is bij je standpunt blijven. Dat is eigenlijk mijn punt, meer kun je niet doen. Boos worden, reageren, verhaal halen, brieven schrijven, dát zal in ieder geval niet helpen. Tenminste niet als de ander daar niet gevoelig voor is.
Ik blijf er bij dat het 'anders' is als iemand binnen je familie zich gedraagt zoals de vriendin van TO, dan wanneer het een vriend/vriendin is. Niet erger, minder erg, want leed is inderdaad niet te vergelijken, wel is het een 'andere' relatie.
Ook ik vind, zoals eerder gezegd, dat de vriendin van Damiaan niet staat voor iemand met BPS. Ze is er niet de verpersoonlijking van of zo. Op dit moment is niet eens duidelijk of ze zelf ooit een diagnose heeft gehad. We weten alleen dat anderen haar onder de BPS paraplu hangen.
Als vriend/vriendin kun je makkelijker weglopen van een probleem met iemand dan als vader/moeder/kind. Maar als degene met de stoornis jou blijft opzoeken, ook als je geen sjoege geeft, dan ben je alsnog behoorlijk in de aap gelogeerd. Ben ik helemaal met je eens.
Maar het enige wat je kúnt doen is bij je standpunt blijven. Dat is eigenlijk mijn punt, meer kun je niet doen. Boos worden, reageren, verhaal halen, brieven schrijven, dát zal in ieder geval niet helpen. Tenminste niet als de ander daar niet gevoelig voor is.
