Relaties
alle pijlers
slachtoffer(s) van een Bordineliner
vrijdag 9 januari 2009 om 13:22
Zo'n 9 maanden geleden, heb ik een voormalige vriendin gezegt, dat ik tijd en ruimte nodig heb om na te denken over onze vriendschap (geen sexuele). Die heel intensief was maar slechts 1 jaar heeft geduurd. We leerden elkaar kennen via de kinderdagverblijf waar ze 'n aardige opmerking maakte over het jasje van mijn dochtertje. Ze begon, na 3 maanden van onze vriendschap, copieergedrag te vertonen. Eerst kocht ze kleding voor haar dochtertje, die ik voor mijn dochter ookal had gekocht. Daarna kocht ze kleding die ik had en deed ze het af met een 'Goh, ik wist niet dat jij die ook had gekocht'. Daarna wilde ze me bijna elke dag zien, noemde ze me 'haar zus' en ging qua uiterlijk steeds meer op me lijken. Ze gebruikte zelfs mijn woorden, uitdrukkingen, humor. Strooide met complimenten richting mij en mijn kinderen maar zichzelf beschreef ze als 'ik ben niet zo creatief, sorry dat 'k er niet uit zie' of 'excuses dat mijn kind flaporen heeft' of 'mijn kind praat nog niet en die van jou wel'. Het enige wat we nog samen leken te hebben was het shoppen en over merkkleding praten. Een competitiestrijd over wie het mooiste/duurste had gekocht, het misgunnen en loze beloftes van haar kant, bleven niet uit. Wanneer een ander over haar/zijn problemen gingen praten, sloot ze zichzelf af en liep weg. Oren voor problemen van wie dan ook had ze echter niet.
Het viel me ook steeds meer op dat haar man een rol had als 'haar leermeester', hij verteld haar wat te doen in situaties maar is verder veel aan het werken en kan haar handel en wandelen niet controleren. Wanneer hij wel thuis is, is zij ineens een ander mens. Gedraagt zich als vooral uitstekende moeder en huisvrouw. Voor de buitenwereld gedraagt ze zich als iemand met 'status' terwijl ik meemaakte dat ze zich zeer onzeker gedroeg en ik wist dat ze 'teveel' geld uitgaf. Haar dochtertje vertoonde gedrag, tegenover mijn dochtertje, dat ik niet vind horen niet bij een kindje van een paar jaartjes oud. Van de kant van mijn voormalige vriendin, was er geen aanpak/waarschuwing voor dat gedrag want altijd had iets/iemand anders dat gedaan of was in het openbaar niet geoorloofd. Dat laatste deed de deur dicht! Het liegen over wat ze haar verleden, over wat ze had gedaan of zou gaan doen en wat ze zou bezitten.. Ik baalde van dat schoneschijn gedrag! Dat is niet wat ik wil uit een vriendin en zeker niet uit een vriendschap!
De tijd en ruimte die heb ik echter nooit gekregen. De ene haat/verwijt- of aandachts- en liefdes-smsjes of mail na de andere, het vermoedelijk inloggen en blogjes verwijderen op mijn hyves, het vermoedelijk aanmaken van een netlogaccount onder mijn naam en vermoedelijk stelen van mijn mobiel..
Ik heb er nooit aandacht aan geschonken omdat ik gewoonweg niet meer wist waar de ruzie vandaan kwam. Hadden we wel een ruzie? In haar ene sms stond dat het over mijn Diorlaarzen zou gaan en in een ander sms zou het gaan over de door haar verzonnen feit dat ik haar dochtertje niet zou mogen.. Wat hebben die kleintjes hier toch mee te maken? Sterker nog, ik heb ook haar kinderen altijd met liefde en zorg opgevangen!
Nee, ik heb slechts een keer gezegt dat ik 'iets vervelends zag aangaande' het gedrag van haar dochtertje, tegenover mijn dochtertje. Maar ik heb ook gezegt dat 'ik er wel eens naast zou kunnen zitten, tenslotte ben ik slechts de andere opvoedster'.
Een tijdje geleden stond ineens een medeslachtoffer van mijn voormalige vriendin voor de deur. Zij vertelde mij haar verhaal. We blijken domweg in hetzelfde schuitje te zitten. (en nog 2 anderen)
We hebben eens zitten te bedenken of er een mogelijkheid was, deze voormalige vriendin te laten stoppen met haar (anomiene)bel, sms en mail verkeer. Geen contact meer!
Ook de mailboxen van onze mannen moest geen berichten van haar meer ontvangen. Als antwoord op haar mail, hebben de mannen wel eens verzocht de gezinnen met rust te laten. Die van mijn man bevatte; 3 zinnen, geen details. Ja, reactie: een mail van de echtgenoot van deze voormalige vriendin met een heel verhaal met wat ik en anderen allemaal gedaan zouden hebben. En uiteraard 3 puntjes met wat zij gedaan zou hebben.
Als dat de waarheid zou zijn, dan snap ik niet waarom: 1) Er 9 maanden overheen moeten gaan om me los te laten. 2) Er nog meer medeslachtoffers zijn die dezelfde dingen hebben moeten meemaken.
Rollen omdraaien, het gelieg... komt iedere keer maar weer terug!
Jammer genoeg, heeft de einde van de vriendschap en gevolg gehad. Het gevolg daarvan is, is dat er nog een meer slachtoffers zullen vallen.
Hoezeer ik ook van haar gehouden heb en ik verdriet heb dat ze zo ziek is. Ik vind dat dit moet stoppen!
Tot nu toe is ze er alleen maar goed vanaf gekomen doordat de goedheid en ruimdenkendheid van de slachtoffers altijd maar weer op de voorgrond heeft getreden.
Ik zou heel graag zwart op wit met haar afspreken dat ze geen enkel contact meer met me moet zoeken.
Is dat met een bordeliner af te spreken?
Zou zij zich eraan kunnen houden?
PS:
Herken je jezelf in zo'n situatie?
Ben jezelf ook slachtoffer in een situatie waarin een Bordeliner de hoofdrol speelt dan wel heeft gespeeld?
Ik wil graag je verhaal weten en hoe je ermee hebt om leren gaan.
Het viel me ook steeds meer op dat haar man een rol had als 'haar leermeester', hij verteld haar wat te doen in situaties maar is verder veel aan het werken en kan haar handel en wandelen niet controleren. Wanneer hij wel thuis is, is zij ineens een ander mens. Gedraagt zich als vooral uitstekende moeder en huisvrouw. Voor de buitenwereld gedraagt ze zich als iemand met 'status' terwijl ik meemaakte dat ze zich zeer onzeker gedroeg en ik wist dat ze 'teveel' geld uitgaf. Haar dochtertje vertoonde gedrag, tegenover mijn dochtertje, dat ik niet vind horen niet bij een kindje van een paar jaartjes oud. Van de kant van mijn voormalige vriendin, was er geen aanpak/waarschuwing voor dat gedrag want altijd had iets/iemand anders dat gedaan of was in het openbaar niet geoorloofd. Dat laatste deed de deur dicht! Het liegen over wat ze haar verleden, over wat ze had gedaan of zou gaan doen en wat ze zou bezitten.. Ik baalde van dat schoneschijn gedrag! Dat is niet wat ik wil uit een vriendin en zeker niet uit een vriendschap!
De tijd en ruimte die heb ik echter nooit gekregen. De ene haat/verwijt- of aandachts- en liefdes-smsjes of mail na de andere, het vermoedelijk inloggen en blogjes verwijderen op mijn hyves, het vermoedelijk aanmaken van een netlogaccount onder mijn naam en vermoedelijk stelen van mijn mobiel..
Ik heb er nooit aandacht aan geschonken omdat ik gewoonweg niet meer wist waar de ruzie vandaan kwam. Hadden we wel een ruzie? In haar ene sms stond dat het over mijn Diorlaarzen zou gaan en in een ander sms zou het gaan over de door haar verzonnen feit dat ik haar dochtertje niet zou mogen.. Wat hebben die kleintjes hier toch mee te maken? Sterker nog, ik heb ook haar kinderen altijd met liefde en zorg opgevangen!
Nee, ik heb slechts een keer gezegt dat ik 'iets vervelends zag aangaande' het gedrag van haar dochtertje, tegenover mijn dochtertje. Maar ik heb ook gezegt dat 'ik er wel eens naast zou kunnen zitten, tenslotte ben ik slechts de andere opvoedster'.
Een tijdje geleden stond ineens een medeslachtoffer van mijn voormalige vriendin voor de deur. Zij vertelde mij haar verhaal. We blijken domweg in hetzelfde schuitje te zitten. (en nog 2 anderen)
We hebben eens zitten te bedenken of er een mogelijkheid was, deze voormalige vriendin te laten stoppen met haar (anomiene)bel, sms en mail verkeer. Geen contact meer!
Ook de mailboxen van onze mannen moest geen berichten van haar meer ontvangen. Als antwoord op haar mail, hebben de mannen wel eens verzocht de gezinnen met rust te laten. Die van mijn man bevatte; 3 zinnen, geen details. Ja, reactie: een mail van de echtgenoot van deze voormalige vriendin met een heel verhaal met wat ik en anderen allemaal gedaan zouden hebben. En uiteraard 3 puntjes met wat zij gedaan zou hebben.
Als dat de waarheid zou zijn, dan snap ik niet waarom: 1) Er 9 maanden overheen moeten gaan om me los te laten. 2) Er nog meer medeslachtoffers zijn die dezelfde dingen hebben moeten meemaken.
Rollen omdraaien, het gelieg... komt iedere keer maar weer terug!
Jammer genoeg, heeft de einde van de vriendschap en gevolg gehad. Het gevolg daarvan is, is dat er nog een meer slachtoffers zullen vallen.
Hoezeer ik ook van haar gehouden heb en ik verdriet heb dat ze zo ziek is. Ik vind dat dit moet stoppen!
Tot nu toe is ze er alleen maar goed vanaf gekomen doordat de goedheid en ruimdenkendheid van de slachtoffers altijd maar weer op de voorgrond heeft getreden.
Ik zou heel graag zwart op wit met haar afspreken dat ze geen enkel contact meer met me moet zoeken.
Is dat met een bordeliner af te spreken?
Zou zij zich eraan kunnen houden?
PS:
Herken je jezelf in zo'n situatie?
Ben jezelf ook slachtoffer in een situatie waarin een Bordeliner de hoofdrol speelt dan wel heeft gespeeld?
Ik wil graag je verhaal weten en hoe je ermee hebt om leren gaan.
dinsdag 13 januari 2009 om 00:18
Nog niet alles gelezen, maar....
Vreselijk slecht geschreven. Boordevol infantiele spelfouten, zinsopbouw is nog slechter dan de Palestijnse vredesbeloftes en je redenatie op het einde zou een baby nog niet eens maken.
Ergo, kul. Iemand met BPS (borderline) is niet per se wat jij beschrijft, en vice versa. Daar moet je het dus niet zoeken, eerder in haar karakter.
Even een staaltje redeneren (zoeentje die jij zeker weten kunt begrijpen): ik ken geen Borderliners die zo slecht typen als jij, maar wel eentje met net zo'n dure schoenentic als jij. Ergo, gij zijt een borderliner.
Groetjes en kusjes van een medegestoorde!
Vreselijk slecht geschreven. Boordevol infantiele spelfouten, zinsopbouw is nog slechter dan de Palestijnse vredesbeloftes en je redenatie op het einde zou een baby nog niet eens maken.
Ergo, kul. Iemand met BPS (borderline) is niet per se wat jij beschrijft, en vice versa. Daar moet je het dus niet zoeken, eerder in haar karakter.
Even een staaltje redeneren (zoeentje die jij zeker weten kunt begrijpen): ik ken geen Borderliners die zo slecht typen als jij, maar wel eentje met net zo'n dure schoenentic als jij. Ergo, gij zijt een borderliner.
Groetjes en kusjes van een medegestoorde!
