Relaties
alle pijlers
stiefkind
zondag 7 maart 2010 om 22:07
Mijn vriend heeft een dochter van twaalf en ik kan haar niet verdragen. Al vier jaar probeer ik het iedere keer weer opnieuw om haar positief te benaderen maar als ik haar al zie dan staan mijn haren al recht overeind. Ze komt niet vaak omdat haar moeder heel onwelwillend is. Haar moeder vertelt haar al haar hele leven dat haar vader, mijn vriend, een zak is en een loser en meer vreselijke dingen waardoor ze iedere keer weer argwanend is naar haar vader. Ze heeft totaal geen manieren en heeft de emotionele ontwikkeling van een kind van vijf. Haar moeder is een ontzettende schreeuwlelijk ( Zo'n typisch PVV stemmertje die haar dochter vertelt dat alle buitenlanders op moeten rotten) en vertoont altijd onaangepast gedrag. Ik wéét dat zijn dochter daar niets aan kan doen maar iedere keer als ze er is dan zie ik haar moeder binnen wandelen. Ik sta bekend om mijn grote kinderliefde en mijn eindeloze geduld maar ik heb gewoon niets met haar. En ja. Ik schaam me daarvoor omdat ze gevoelens in me oproept die ik niet ken. Mijn vriend betaalt, niet schrikken, ¤ 355,- p/m voor zijn dochter terwijl hij netto ¤ 2100,-- verdient. Iedere keer als ze komt ziet ze eruit alsof de zak van Max is opengetrokken terwijl haar moeder de duurste dingen koopt voor zichzelf. Wat ik ook heel raar vind is dat ze, ook al is ze twaalf, op iedereens schoot kruipt als ze daar de kans voor krijgt. Ze vertoont gewoon vreemd afwijkend en onaangepast gedrag. Mijn vriend wil of durft niet in te grijpen omdat zijn ex in bepaalde kringen verkeert( drugsscene) en omdat hij weet dat als we St. Jeugdzorg contacteren dat het leven van zijjn dochter op haar kop wordt gezet. En hij zegt: 'ik wil haar nest niet bevuilen'. Ik weet het even niet meer. Aan de ene kant wil ik ingrijpen omdat zijn dochter gewoon emotioneel en sociaal mishandeld word en aan de andere kant betrap ik mezelf er op dat ik niet in wil grijpen omdat ik bang ben dat ze dan bij ons moet komen wonen. Ik voel namelijk niets voor haar.
maandag 8 maart 2010 om 01:38
School ziet lang niet alles. Natuurlijk zullen ze weleens wat signaleren maar er zitten minimaal 20 kinderen in een klas met allemaal hun eigen sores. Daarnaast kunnen meisjes van 12 al aardig inschatten wat sociaal gewenst gedrag is, en het kan ook best zijn dat ze op school helemaal niets merken.
Ik hoop dat je nog terug komt TO, er staan ook handige tips tussen.
Ik begrijp best dat jij deze situatie lastig vindt, ten eerste zou ik meegeven: die ene dag dat ze er is, laat haar die dag lekker met haar papa doorbrengen. Ze zal het thuis niet prettig hebben, en misschien kan ze er die dag even aan ontsnappen. Zij merkt de spanningen ook die er hangen, voor haar is het bezoek misschien ook helemaal niet prettig. Laat hun samen iets ondernemen of ga zelf iets anders doen.
De kans dat ze bij jullie komt wonen is reeël, kinderen mogen vanaf hun 12e kiezen bij welke ouder ze gaan wonen.
Daarnaast vind ik dat vader zich vrij afzijdig houdt van alle problematiek. Hij weet toch dondersgoed wat er aan de hand is? Het AMK vind ik een hele heftige maatregel hoor, wij horen een kant van het verhaal, dat verteld word in emotie en frustratie. TO heeft een (misschien terechte) afkeer van moeder, en dat vertroebelt het perspectief natuurlijk.
Niet dat ik zeg dat TO liegt of overdrijft hoor. Maargoed, ik ben vrij voorzichtig met dergelijke dingen. Zelf heb ik uit het verleden hele vervelende ervaringen met jeugdzorg en het is lang niet zo leuk en aardig als het lijkt.
Dus TO, praat er met je man over. Vertel hem maar dat je met je handen in het haar zit en dat de situatie niet zo kan blijven. Geef hem maar een keuze, of jij onderneemt actie, of ik doe het maar dan is het een stuk minder aangenaam.
Ik hoop dat je nog terug komt TO, er staan ook handige tips tussen.
Ik begrijp best dat jij deze situatie lastig vindt, ten eerste zou ik meegeven: die ene dag dat ze er is, laat haar die dag lekker met haar papa doorbrengen. Ze zal het thuis niet prettig hebben, en misschien kan ze er die dag even aan ontsnappen. Zij merkt de spanningen ook die er hangen, voor haar is het bezoek misschien ook helemaal niet prettig. Laat hun samen iets ondernemen of ga zelf iets anders doen.
De kans dat ze bij jullie komt wonen is reeël, kinderen mogen vanaf hun 12e kiezen bij welke ouder ze gaan wonen.
Daarnaast vind ik dat vader zich vrij afzijdig houdt van alle problematiek. Hij weet toch dondersgoed wat er aan de hand is? Het AMK vind ik een hele heftige maatregel hoor, wij horen een kant van het verhaal, dat verteld word in emotie en frustratie. TO heeft een (misschien terechte) afkeer van moeder, en dat vertroebelt het perspectief natuurlijk.
Niet dat ik zeg dat TO liegt of overdrijft hoor. Maargoed, ik ben vrij voorzichtig met dergelijke dingen. Zelf heb ik uit het verleden hele vervelende ervaringen met jeugdzorg en het is lang niet zo leuk en aardig als het lijkt.
Dus TO, praat er met je man over. Vertel hem maar dat je met je handen in het haar zit en dat de situatie niet zo kan blijven. Geef hem maar een keuze, of jij onderneemt actie, of ik doe het maar dan is het een stuk minder aangenaam.
maandag 8 maart 2010 om 01:44
Niet naar mijn ervaring Rary. Het AMK schat in hoe de zaken ervoor staan middels een vooronderzoekje en geven het, indien nodig, door aan de raad voor de kinderbescherming. Voor zover ik weet dat het AMK niet aan advies. De Raad doet een onderzoek en op basis daarvan worden beslissingen genomen, die na bekrachtiging van de rechter door jeugdzorg worden uitgevoerd.
Bij acute dreiging kan worden besloten het kind meteen na melding uit huis te halen. De rechter geeft dan een tijdelijke maatregel af, een VOTS. Een onderzoek door de RvdK komt dan na de UHP. Maar dat is in hele extreme gevallen hoor.
Bij acute dreiging kan worden besloten het kind meteen na melding uit huis te halen. De rechter geeft dan een tijdelijke maatregel af, een VOTS. Een onderzoek door de RvdK komt dan na de UHP. Maar dat is in hele extreme gevallen hoor.
maandag 8 maart 2010 om 01:57
In mijn geval heb ik het heel sneaky gespeeld, niet AMK, maar bij vader onder het voorwendsel dat dochter niet goed in haar vel zit en ze gepest wordt op school toestemming aan hem gevraagd jeugdzorg in te schakelen. Eenmaal mezelf binnengewerkt te hebben heb ik stiefdochter met klem gevraagd alles op tafel te gooien en vanzelfsprekend heb ik dat zelf ook gedaan en zijn er meerdere vervolggesprekken geweest waarbij mij de gelegenheid werd gegeven alleen te spreken zonder vader erbij. Volgende stap is aangifte bij de politie vanwege kindermishandeling. Het liefst wil stiefdochter dat al vandaag, het zit er aan te komen. Ik denk dat er nu zo onderhand in ieder geval 1 mens is op de aarde die mij grondig haat. Om een lang verhaal kort te maken, mijn stiefdochter is geestelijk, lichamelijk en emotioneel zeer ernstig mishandeld door haar toenmalige stiefmoeder, haar echte moeder is sinds haar geboorte al niet meer in beeld. En nu ga ik slapen, het is alweer veel te laat.
maandag 8 maart 2010 om 06:01
Ik heb 2 stiefkinderen gehad. Met een had ik een superband, aan de ander irriteerde ik me mateloos. Achteraf zie ik dat het niet aan het kind lag, maar zn vader ( mijn ex vriend) trok hem altijd voor op mijn kinderen. En dat zonder het onder stoelen of banken te schuiven.
Toch heb ik in die jaren dat ik met hem was, altijd geroepen dat hij iets moest gaan ondernemen met het kind. Op school kon hij redelijk mee, iig ging hij elke keer net over, maar als persoontje liep hij jaren achter. Hij was acht, maar vertoonde echt peuter gedrag en was heeeel onzelfstandig ( kon bijv de telefoon niet opnemen). Hele ruzies erover...volgens hem moest ik het kind niet, en WILDE dat er iets mis was met hem. Dat was niet zo, ik had zelf 2 kids van dezelfde leeftijd en zag de verschillen.
Nu ben ik jaren weg, en mijn voorspellingen zijn uit gekomen. Het kind wordt hartstikke gepest, staat overal buiten, kan niets met leeftijdsgenootjes, is blijven zitten, enz. Eindelijk is hij onderzocht, en er blijken idd meerdere dingen aan de hand te zijn.
Ik ken het dus...niet zo heel veel ophebben met een kind, maar je WEL zorgen maken. Overigens ben ik altijd goed voor t manneke geweest, heb veel energie erin gestoken hem dingen te leren enzo. Dat ik me irriteerde, nogmaals, was vooral omdat pa hem zo voortrok en mijn kids daar echt onder te lijden hadden.
Toch heb ik in die jaren dat ik met hem was, altijd geroepen dat hij iets moest gaan ondernemen met het kind. Op school kon hij redelijk mee, iig ging hij elke keer net over, maar als persoontje liep hij jaren achter. Hij was acht, maar vertoonde echt peuter gedrag en was heeeel onzelfstandig ( kon bijv de telefoon niet opnemen). Hele ruzies erover...volgens hem moest ik het kind niet, en WILDE dat er iets mis was met hem. Dat was niet zo, ik had zelf 2 kids van dezelfde leeftijd en zag de verschillen.
Nu ben ik jaren weg, en mijn voorspellingen zijn uit gekomen. Het kind wordt hartstikke gepest, staat overal buiten, kan niets met leeftijdsgenootjes, is blijven zitten, enz. Eindelijk is hij onderzocht, en er blijken idd meerdere dingen aan de hand te zijn.
Ik ken het dus...niet zo heel veel ophebben met een kind, maar je WEL zorgen maken. Overigens ben ik altijd goed voor t manneke geweest, heb veel energie erin gestoken hem dingen te leren enzo. Dat ik me irriteerde, nogmaals, was vooral omdat pa hem zo voortrok en mijn kids daar echt onder te lijden hadden.
maandag 8 maart 2010 om 08:58
Eens Zamirah. Ik raak er niet van overstuur in ieder geval. Er is een kind, het kind is erkend en daarvoor moet gezorgd worden. Mijn man had slechts een ex, geen kinderen en hij betaalde al 200 euro per maand aan partneralimentatie.
Maar goed. Over de stiefdochter.
Ik heb het gehele topic gelezen en het is verschrikkelijk om te zien hoe volwassenen het leven van een kind stukmaken, op al zo'n jonge leeftijd.
Dan heb ik het niet per se over jou Ikbenner, maar over álle volwassenen in haar leven.
In ieder geval is het zo dat je te maken hebt met een getroubleerde tiener, een puber, die niet om het leven gevraagd heeft en zichzelf snijdt om iets te voelen (daarom mutileren mensen zichzelf), dat is heel ernstig. Even alle LCD schermen en GTST perikelen daargelaten, automutilatie is een teken van grote problemen en enorm veel verdriet.
De vader is de vader, hoe weinig hij ook in het leven van het kind aanwezig is, dus ook hij kan hulp inroepen. Laat hij stappen ondernemen en in ieder geval professionele hulp inroepen voor het automutilatie probleem. Hij zal met de moeder moeten overleggen waarschijnlijk maar goed, ze zijn beiden volwassen en hebben hopelijk het beste met hun kind voor. Hoe lastig ook, dat zal dus moeten gebeuren en zo snel mogelijk.
Voor jou Ikbenner is het heel vervelend een stiefdochter waar je niks mee hebt maar misschien kun je er voor zorgen dat je er niet al te vaak bent al zij er is. Dan maak jij even ruimte en heeft zij tijd met haar vader. Dat je alleen 's avonds en 's nachts in huis bent en overdag even andere bezigheden zoekt. Dat kan een niet al te grote opgave zijn als het meisje er niet al te vaak is.
Hoe dan ook, jij bent niet de moeder en als je je zo ergert, wat ik me best voor kan stellen, dan is het natuurlijk gewoon mogelijk om niet de hele tijd bij het bezoek aanwezig te zijn.
Regel dat en jouw probleem, van de bezoeken, is in ieder geval al voor een groot deel opgelost.
Het arme kind heft het niet makkelijk met het leven wat ze leidt blijkbaar maar het zijn de ouders die in moeten grijpen en het probleem bij kop en kont moeten pakken.
Ik hoop dat je je vriend kunt overtuigen van de ernst van het probleem en dat hij en zijn ex er mee aan de slag gaan, als volwassen mensen met het belang van het kind in hun achterhoofd.
Kunnen ze dat niet en laten ze het kind maar aanrommelen, dan zijn het sukkels, allebei. Of ze nou een relatie hebben gehad, samen hebben gewoond of niet, er is een kind en dat kind heeft hulp nodig. Daar moeten ze voor zorgen, ondanks hun problemen onderling.
Maar goed. Over de stiefdochter.
Ik heb het gehele topic gelezen en het is verschrikkelijk om te zien hoe volwassenen het leven van een kind stukmaken, op al zo'n jonge leeftijd.
Dan heb ik het niet per se over jou Ikbenner, maar over álle volwassenen in haar leven.
In ieder geval is het zo dat je te maken hebt met een getroubleerde tiener, een puber, die niet om het leven gevraagd heeft en zichzelf snijdt om iets te voelen (daarom mutileren mensen zichzelf), dat is heel ernstig. Even alle LCD schermen en GTST perikelen daargelaten, automutilatie is een teken van grote problemen en enorm veel verdriet.
De vader is de vader, hoe weinig hij ook in het leven van het kind aanwezig is, dus ook hij kan hulp inroepen. Laat hij stappen ondernemen en in ieder geval professionele hulp inroepen voor het automutilatie probleem. Hij zal met de moeder moeten overleggen waarschijnlijk maar goed, ze zijn beiden volwassen en hebben hopelijk het beste met hun kind voor. Hoe lastig ook, dat zal dus moeten gebeuren en zo snel mogelijk.
Voor jou Ikbenner is het heel vervelend een stiefdochter waar je niks mee hebt maar misschien kun je er voor zorgen dat je er niet al te vaak bent al zij er is. Dan maak jij even ruimte en heeft zij tijd met haar vader. Dat je alleen 's avonds en 's nachts in huis bent en overdag even andere bezigheden zoekt. Dat kan een niet al te grote opgave zijn als het meisje er niet al te vaak is.
Hoe dan ook, jij bent niet de moeder en als je je zo ergert, wat ik me best voor kan stellen, dan is het natuurlijk gewoon mogelijk om niet de hele tijd bij het bezoek aanwezig te zijn.
Regel dat en jouw probleem, van de bezoeken, is in ieder geval al voor een groot deel opgelost.
Het arme kind heft het niet makkelijk met het leven wat ze leidt blijkbaar maar het zijn de ouders die in moeten grijpen en het probleem bij kop en kont moeten pakken.
Ik hoop dat je je vriend kunt overtuigen van de ernst van het probleem en dat hij en zijn ex er mee aan de slag gaan, als volwassen mensen met het belang van het kind in hun achterhoofd.
Kunnen ze dat niet en laten ze het kind maar aanrommelen, dan zijn het sukkels, allebei. Of ze nou een relatie hebben gehad, samen hebben gewoond of niet, er is een kind en dat kind heeft hulp nodig. Daar moeten ze voor zorgen, ondanks hun problemen onderling.
maandag 8 maart 2010 om 08:59
Ikbenner, wat je stiefdochter vindt over tv's doet er hier toch niet toe? Of wat ze lekker vindt of niet? Het gaat niet goed met haar, en dat negatieve gedrag van haar is een bewijs daarvan.
Kijk dus wat verder dan je neus lang is (en een academicus zou dat toch moeten kunnen), zet je over je gekwetste trots heen en help dit kind. Zonder er direct respect of liefde voor terug te verwachten.
Kijk dus wat verder dan je neus lang is (en een academicus zou dat toch moeten kunnen), zet je over je gekwetste trots heen en help dit kind. Zonder er direct respect of liefde voor terug te verwachten.
En zo is het toevallig ook nog eens een keer
maandag 8 maart 2010 om 09:02
ik ben weer bijgelezen en ik ben stil van het verhaal van Ouwe, geweldig wat je voor jouw stiefdochter hebt gedaan en van Twompie
Ikbener, je stoort je aan de omgangsvormen ed van je stiefdochter, maar ik denk dat je te veel van haar verwacht. Ze is maar af en toe bij jullie en leeft verder in een milieu waar ze hele andere dingen leert. Je kunt niet van haar verwachten dat ze met een vingerknip verandert in een welopgevoed lief meisje, dat is echt ondoenlijk.
Ik hoop echt dat je actie gaat ondernemen, eigenlijk hoop ik dat haar vader actie gaat ondernemen, het is ook zijn kind!
Ikbener, je stoort je aan de omgangsvormen ed van je stiefdochter, maar ik denk dat je te veel van haar verwacht. Ze is maar af en toe bij jullie en leeft verder in een milieu waar ze hele andere dingen leert. Je kunt niet van haar verwachten dat ze met een vingerknip verandert in een welopgevoed lief meisje, dat is echt ondoenlijk.
Ik hoop echt dat je actie gaat ondernemen, eigenlijk hoop ik dat haar vader actie gaat ondernemen, het is ook zijn kind!
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
maandag 8 maart 2010 om 09:17
quote:Sann76 schreef op 07 maart 2010 @ 22:23:
[...]
dat vind ik wel een beetje kort door de bocht? mag ik je vragen waarom je die conclusie trekt? ze doet juist moeite om er iets van te maken en vergis je niet, in een samengesteld gezin stappen is enorm moeilijk en dat merk je pas als je er al inzit en gevoelens hebt voor de man in kwestie.Ik trek mijn conclusie , na ik het verhaal heb gelezen
[...]
dat vind ik wel een beetje kort door de bocht? mag ik je vragen waarom je die conclusie trekt? ze doet juist moeite om er iets van te maken en vergis je niet, in een samengesteld gezin stappen is enorm moeilijk en dat merk je pas als je er al inzit en gevoelens hebt voor de man in kwestie.Ik trek mijn conclusie , na ik het verhaal heb gelezen
"The time is always right to do what's right." -Martin Luther King
maandag 8 maart 2010 om 09:18
Ach, dat arme kind. Ikbenner, prima dat je hier aandacht voor wilt, maar dóe dan ook wat. Blijkbaar is er niemand die de belangen van dit kind voorop zet. Moeder vindt haar vriendjes belangrijker en vader geeft haar welzijn ook geen prioriteit.
Je kan van een kind van 12 niet verwachten dat ze zichzelf wel redt.
Verder sluit ik me volledig aan bij Eleonora.
Je kan van een kind van 12 niet verwachten dat ze zichzelf wel redt.
Verder sluit ik me volledig aan bij Eleonora.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
maandag 8 maart 2010 om 09:23
Volgens mij doet de stiefdochter van Ikbenner niet aan automutilatie, maar was dat de stiefdochter van Ouwe (bijzonder hoe voortvarend je dat trouwens hebt opgepakt, Ouwe, respect!).
Misschien is dat het verschil tussen Ouwe en Ikbenner. Ouwe heeft haar handen willen viesmaken en accepteert haar stiefdochter hoe ze is: een nukkige puberdochter. Ikbenner is heel tevreden met haar mooie leven en haar principes, en wil dat niet in gevaar brengen door zich in te laten met een stiefdochter met problemen en negatief gedrag.
Ikbenner, het is niet nobel om iets te willen doen aan de problemen van je stiefdochter, het is pas nobel als je daadwerkelijk iets doet, ongeacht de consequenties voor jezelf.
Misschien is dat het verschil tussen Ouwe en Ikbenner. Ouwe heeft haar handen willen viesmaken en accepteert haar stiefdochter hoe ze is: een nukkige puberdochter. Ikbenner is heel tevreden met haar mooie leven en haar principes, en wil dat niet in gevaar brengen door zich in te laten met een stiefdochter met problemen en negatief gedrag.
Ikbenner, het is niet nobel om iets te willen doen aan de problemen van je stiefdochter, het is pas nobel als je daadwerkelijk iets doet, ongeacht de consequenties voor jezelf.
En zo is het toevallig ook nog eens een keer
maandag 8 maart 2010 om 09:27
Ha, Poez, daar ben je.
Ik wilde je er net aan de (prachtige) haren bijslepen, omdat jouw situatie, althans qua samenwonen met je ex, hetzelfde is. En jullie lossen het allemaal prima op. Dat ligt niet aan jouw academische niveau, hoewel je dat ruimschoots op zak hebt, maar omdat jij en de vader van jullie dochter het belang van het kind voorop stellen.
Ik heb het al vaker gezegd, ik zeg het nog een keer; geweldig hoe jullie het oplossen, anderen zouden er een voorbeeld aan moeten nemen en niet zo achterlijk doen als de ouders in dit verhaal.
Een kind krijgen en vervolgens debiel gaan doen omdat je niet met elkaar op kunt schieten waarvan het kind de dupe wordt. Te triest voor woorden.
Ik wilde je er net aan de (prachtige) haren bijslepen, omdat jouw situatie, althans qua samenwonen met je ex, hetzelfde is. En jullie lossen het allemaal prima op. Dat ligt niet aan jouw academische niveau, hoewel je dat ruimschoots op zak hebt, maar omdat jij en de vader van jullie dochter het belang van het kind voorop stellen.
Ik heb het al vaker gezegd, ik zeg het nog een keer; geweldig hoe jullie het oplossen, anderen zouden er een voorbeeld aan moeten nemen en niet zo achterlijk doen als de ouders in dit verhaal.
Een kind krijgen en vervolgens debiel gaan doen omdat je niet met elkaar op kunt schieten waarvan het kind de dupe wordt. Te triest voor woorden.
maandag 8 maart 2010 om 09:31
Wauw..wat een verhaal zeg..
Wij hebben zelf een samengesteld gezin. Mijn ex en ik zijn nu zo'n 9jr uit elkaar, onze jongste is 12, oudste 19.
Doen co-ouderschap. Ene week bij hem, andere week bij mij.
Ex heeft nogal moeite met communiceren, is afzijdig, liet kinderen aan hun lot over.
Mijn jongste ging het niet goed mee. Werd gepest door stiefzusje(ex is hertrouwd en zijn vrouw heeft ook 2 dochters)
Ex vond dat onze dochter zich maar beter moest verweren, en dan ben je 7. Die pesterijen bleven maar duren.
Op een gegeven moment hebben wij, vriend en ik, ingegrepen. Mijn vriend zit er dan bovenop, en haalt alles uit de kast om mijn kind te helpen.
Uiteraard wil hij dat het overal goed verloopt, zowel bij haar pa, als bij ons.
Mijn oudste kreeg ook problemen. Met zichzelf en met haar pa.
Haar pa grijpt niet in, en laat haar zwemmen.
Mijn vriend heeft wederom(met mij) ingegrepen, omdat hij zag dat het niet goed ging.
Mijn vriend i dol op zijn lease(stief)dochters, maar kan de oudste soms wel schieten door haar gedrag. Maar hij is er wel altijd voor haar.
Dit hoort ook zo vind ik. Ik bedoel te zeggen, als jij ziet dat het niet goed gaat met dat kwetsbare meisje van 12, dan behoor je in te grijpen.
Dat jij dat meisje niet mag, heeft te maken met het gedrag wat zij vertoond, en dat gedrag komt voort uit wat zij meemaakt.
En natuurlijk..het ene kind spreekt je meer aan dan het andere kind, dat is niet erg, je hoeft niet iedereen leuk en aardig te vinden. Maar dit meisje heeft nogal wat voor de kiezen, en is zeer kwetsbaar.
Dat dat meisje nog bij iedereen op schoot kruipt, geeft aan dat ze aandacht, liefde, geborgenheid wilt. En die krijgt ze niet. Dat lijkt misschien soms wel zo, maar dat is het niet.
Wij zijn in gesprek gebleven met ijn ex-man, uiteindelijk zag hij toch iets in de ernst van wat bij mijn dochters speelde.
Gelukkig kunnen wij nu met ons 4'n hier over praten. Ook al zal hij nooit alles inzien en beleven zoals wij at doen.
Blijf met je stiefdochter in gesprek, doe leuke dingen met haar, wil ze niet, dan niet. Maar zorg ervoor dat ze niet merkt dat jij haar lastig vindt, zij moet een veilige thuishaven hebben bij haar vader. En jullie zijn de aangewezenen omdat te realiseren voor haar.
Wij hebben zelf een samengesteld gezin. Mijn ex en ik zijn nu zo'n 9jr uit elkaar, onze jongste is 12, oudste 19.
Doen co-ouderschap. Ene week bij hem, andere week bij mij.
Ex heeft nogal moeite met communiceren, is afzijdig, liet kinderen aan hun lot over.
Mijn jongste ging het niet goed mee. Werd gepest door stiefzusje(ex is hertrouwd en zijn vrouw heeft ook 2 dochters)
Ex vond dat onze dochter zich maar beter moest verweren, en dan ben je 7. Die pesterijen bleven maar duren.
Op een gegeven moment hebben wij, vriend en ik, ingegrepen. Mijn vriend zit er dan bovenop, en haalt alles uit de kast om mijn kind te helpen.
Uiteraard wil hij dat het overal goed verloopt, zowel bij haar pa, als bij ons.
Mijn oudste kreeg ook problemen. Met zichzelf en met haar pa.
Haar pa grijpt niet in, en laat haar zwemmen.
Mijn vriend heeft wederom(met mij) ingegrepen, omdat hij zag dat het niet goed ging.
Mijn vriend i dol op zijn lease(stief)dochters, maar kan de oudste soms wel schieten door haar gedrag. Maar hij is er wel altijd voor haar.
Dit hoort ook zo vind ik. Ik bedoel te zeggen, als jij ziet dat het niet goed gaat met dat kwetsbare meisje van 12, dan behoor je in te grijpen.
Dat jij dat meisje niet mag, heeft te maken met het gedrag wat zij vertoond, en dat gedrag komt voort uit wat zij meemaakt.
En natuurlijk..het ene kind spreekt je meer aan dan het andere kind, dat is niet erg, je hoeft niet iedereen leuk en aardig te vinden. Maar dit meisje heeft nogal wat voor de kiezen, en is zeer kwetsbaar.
Dat dat meisje nog bij iedereen op schoot kruipt, geeft aan dat ze aandacht, liefde, geborgenheid wilt. En die krijgt ze niet. Dat lijkt misschien soms wel zo, maar dat is het niet.
Wij zijn in gesprek gebleven met ijn ex-man, uiteindelijk zag hij toch iets in de ernst van wat bij mijn dochters speelde.
Gelukkig kunnen wij nu met ons 4'n hier over praten. Ook al zal hij nooit alles inzien en beleven zoals wij at doen.
Blijf met je stiefdochter in gesprek, doe leuke dingen met haar, wil ze niet, dan niet. Maar zorg ervoor dat ze niet merkt dat jij haar lastig vindt, zij moet een veilige thuishaven hebben bij haar vader. En jullie zijn de aangewezenen omdat te realiseren voor haar.
maandag 8 maart 2010 om 09:33
maandag 8 maart 2010 om 09:37
Voor problemen bij de communicatie tussen de gescheiden ouders is er een mogelijkheid om een mediator in te schakelen trouwens.
Praten is voor sommige mensen heel moeilijk als ze elkaar niet serieus nemen, alleen verwijten maken of zich doorlopend aangevallen voelen bijvoorbeeld.
Een mediator kan dan een oplossing zijn.
Is een investering maar als het om het kind gaat neem ik aan dat dat geen probleem is.
Praten is voor sommige mensen heel moeilijk als ze elkaar niet serieus nemen, alleen verwijten maken of zich doorlopend aangevallen voelen bijvoorbeeld.
Een mediator kan dan een oplossing zijn.
Is een investering maar als het om het kind gaat neem ik aan dat dat geen probleem is.
maandag 8 maart 2010 om 09:59
Deja vu, dank je voor je respect, ik vind het nogal behoorlijk heavy wat ikbenner hier op het forum heeft verteld en ik vind het heel jammer dat ze niet meer gereageerd heeft. ik hoop dat ze nu op haar is en niet kan reageren en ze in ieder geval vanavond terug komt. Zodra ik vandaag tijd heb ga ik zelf ook een topic openen omtrent mijn stiefdochter en hoe nu verder te gaan in de stap naar aangifte van kindermishandeling. Ik kan hierin wel wat tips gebruiken omdat ik geen enkel idee heb hoe het in zijn werk gaat. Ik ga dit doen onder de onderwerpen "kinderen".
maandag 8 maart 2010 om 11:01
quote:Ouwe schreef op 08 maart 2010 @ 09:59:
*knip* Zodra ik vandaag tijd heb ga ik zelf ook een topic openen omtrent mijn stiefdochter en hoe nu verder te gaan in de stap naar aangifte van kindermishandeling. Ik kan hierin wel wat tips gebruiken omdat ik geen enkel idee heb hoe het in zijn werk gaat. Ik ga dit doen onder de onderwerpen "kinderen".
Ik heb niet gereageerd op dit topic omdat alles wat ik erover te zeggen heb al gezegd is.
Wel ben ik zelf een (stief)dochter geweest die uiteindelijk in handen van jeugdzorg viel, ik ken het systeem van binnen en van buiten, ook wat betreft aangifte en ouders die uit de ouderlijke macht gezet worden
Ik vind het geweldig wat je doet!
Ik wacht je topic af en hoop je daar eventueel te kunnen helpen met tips.
Voor to: doe asjeblieft iets met al het advies wat hier gegeven is,
ga praten met een maatschappelijk werkster, win advies in, bel jeugdzorg, doe iets!
*knip* Zodra ik vandaag tijd heb ga ik zelf ook een topic openen omtrent mijn stiefdochter en hoe nu verder te gaan in de stap naar aangifte van kindermishandeling. Ik kan hierin wel wat tips gebruiken omdat ik geen enkel idee heb hoe het in zijn werk gaat. Ik ga dit doen onder de onderwerpen "kinderen".
Ik heb niet gereageerd op dit topic omdat alles wat ik erover te zeggen heb al gezegd is.
Wel ben ik zelf een (stief)dochter geweest die uiteindelijk in handen van jeugdzorg viel, ik ken het systeem van binnen en van buiten, ook wat betreft aangifte en ouders die uit de ouderlijke macht gezet worden
Ik vind het geweldig wat je doet!
Ik wacht je topic af en hoop je daar eventueel te kunnen helpen met tips.
Voor to: doe asjeblieft iets met al het advies wat hier gegeven is,
ga praten met een maatschappelijk werkster, win advies in, bel jeugdzorg, doe iets!
maandag 8 maart 2010 om 11:18
Ik zie dat harde werken niet, Ikbenner. Uit je posts krijg ik de indruk dat je het meisje jouw manier van leven wil opleggen, en dat botst.
Kom op, academisch of niet, elk kind van die leeftijd kruipt het liefste achter tv of pc, tenzij je een voor hem of haar boeiend ander aanbod hebt. Heb je ooit al eens een simpele friet en GTST avond samen met haar gehad, om de volgende dag iets schermloos te gaan doen met haar? Of godbetert twee snacks/schermavonden om haar het gevoel te geven dat ze er gewoon mag zijn, ook al is ze en doet ze anders dan jij of jullie?
Gezien de frequentie dat jullie haar zien kun je toch bijna niet anders zijn dan een verwengezin? En wat is daar dan helemaal mis mee. Als je haar het gevoel geeft dat ze bij jullie welkom is zal ze ook veel eerder geneigd zijn een aantal regels van jullie voor normaal te nemen.
Als er sprake is van verwaarlozing of mishandeling: melden. Geen gelul. Ik moet zeggen dat de volwassene die ik nu ben helemaal niet zo te spreken is over mijn vader die me gewoon liet rotten in een omgeving waarvan hij best had kunnen weten dat die minder dan ideaal was. Okee, ze waren allebei jong. Maar ergens in het leven zijn ze ouder geworden, en daarbij hoort de verplichting om te zorgen dat je kinderen in goede handen zijn.
Kom op, academisch of niet, elk kind van die leeftijd kruipt het liefste achter tv of pc, tenzij je een voor hem of haar boeiend ander aanbod hebt. Heb je ooit al eens een simpele friet en GTST avond samen met haar gehad, om de volgende dag iets schermloos te gaan doen met haar? Of godbetert twee snacks/schermavonden om haar het gevoel te geven dat ze er gewoon mag zijn, ook al is ze en doet ze anders dan jij of jullie?
Gezien de frequentie dat jullie haar zien kun je toch bijna niet anders zijn dan een verwengezin? En wat is daar dan helemaal mis mee. Als je haar het gevoel geeft dat ze bij jullie welkom is zal ze ook veel eerder geneigd zijn een aantal regels van jullie voor normaal te nemen.
Als er sprake is van verwaarlozing of mishandeling: melden. Geen gelul. Ik moet zeggen dat de volwassene die ik nu ben helemaal niet zo te spreken is over mijn vader die me gewoon liet rotten in een omgeving waarvan hij best had kunnen weten dat die minder dan ideaal was. Okee, ze waren allebei jong. Maar ergens in het leven zijn ze ouder geworden, en daarbij hoort de verplichting om te zorgen dat je kinderen in goede handen zijn.
maandag 8 maart 2010 om 11:37
maandag 8 maart 2010 om 13:09
Beste ikbenner, je zegt dat je uit een academisch milieu komt en 'staat voor openheid en bezinning', nou, dat hebben we dan gemeen. Maar dat laatste beweegt mij er juist toe (nee, ik ben echt geen engeltje) om open te staan voor de mens (het KIND) achter oppervlakkigheden als LCD-schermen, GTST ipv DWDD, patat ipv gezonde voeding.
Uit je andere posts krijg ik de indruk dat het misschien de moeite waard zou zijn om je te bezinnen op welke van jouw gevoelens eigenlijk primair om de moeder gaan, en welke op de dochter. Als je die zelf beter van elkaar kunt onderscheiden, zijn je gevoelens voor dit meisje misschien ook minder belast en kost het je minder energie om met haar om te gaan.
Verder hoop ik dat je je niet laat ontmoedigen door het commentaar hier. Ik denk dat mensen hier het beste met jou, je vriend en zijn dochter voor hebben.
Het gaat er m.i. niet om dat je een 'naar mens' zou zijn, dat soort opmerkingen zijn helemaal niet op zijn plaats hier: forummers kunnen reageren op jouw weergave van jouw opvattingen en gedragingen in een bepaalde situatie, meer niet. Wie jij bent, daarover kan iemand niet zomaar oordelen, zeker niet n.a.v. een forumbericht. Dat mensen dit toch noemen, geeft aan dat ze geraakt zijn en meeleven met je stiefdochter, net zoals jij zelf.
Ik begrijp dat je beperkt bent in je mogelijkheden in deze complexe situatie, maar ik hoop dat je toch maatregelen kunt nemen om iets aan de situatie van je stiefdochter te verbeteren.
Sterkte!
Uit je andere posts krijg ik de indruk dat het misschien de moeite waard zou zijn om je te bezinnen op welke van jouw gevoelens eigenlijk primair om de moeder gaan, en welke op de dochter. Als je die zelf beter van elkaar kunt onderscheiden, zijn je gevoelens voor dit meisje misschien ook minder belast en kost het je minder energie om met haar om te gaan.
Verder hoop ik dat je je niet laat ontmoedigen door het commentaar hier. Ik denk dat mensen hier het beste met jou, je vriend en zijn dochter voor hebben.
Het gaat er m.i. niet om dat je een 'naar mens' zou zijn, dat soort opmerkingen zijn helemaal niet op zijn plaats hier: forummers kunnen reageren op jouw weergave van jouw opvattingen en gedragingen in een bepaalde situatie, meer niet. Wie jij bent, daarover kan iemand niet zomaar oordelen, zeker niet n.a.v. een forumbericht. Dat mensen dit toch noemen, geeft aan dat ze geraakt zijn en meeleven met je stiefdochter, net zoals jij zelf.
Ik begrijp dat je beperkt bent in je mogelijkheden in deze complexe situatie, maar ik hoop dat je toch maatregelen kunt nemen om iets aan de situatie van je stiefdochter te verbeteren.
Sterkte!
maandag 8 maart 2010 om 13:10
quote:noahtb schreef op 08 maart 2010 @ 01:44:
Niet naar mijn ervaring Rary. Het AMK schat in hoe de zaken ervoor staan middels een vooronderzoekje en geven het, indien nodig, door aan de raad voor de kinderbescherming. Voor zover ik weet dat het AMK niet aan advies. De Raad doet een onderzoek en op basis daarvan worden beslissingen genomen, die na bekrachtiging van de rechter door jeugdzorg worden uitgevoerd.
Bij acute dreiging kan worden besloten het kind meteen na melding uit huis te halen. De rechter geeft dan een tijdelijke maatregel af, een VOTS. Een onderzoek door de RvdK komt dan na de UHP. Maar dat is in hele extreme gevallen hoor.
Van de AMK site:
Het AMK adviseert
Voor wie?
Iedereen die zich zorgen maakt over een kind en denkt aan kindermishandeling kan hierover advies vragen bij het Advies- en Meldpunt Kindermishandeling (AMK). Of u nu privé of beroepsmatig betrokken bent bij het kind; indien u een vermoeden heeft van kindermishandeling kunt u bellen met het AMK. Kinderen en jongeren kunnen ook over hun eigen situatie bellen naar het AMK.
Wanneer vraagt u advies?
U kunt advies vragen over alles wat met kindermishandeling te maken heeft. Bijvoorbeeld:
hoe ga ik om met de zorgen over het kind?
hoe schat ik een situatie in?
hoe voer ik een gesprek met de ouder of met het kind?
hoe terecht zijn mijn zorgen?
wat kan ik doen om te helpen?
Samen met het AMK overlegt u over de ernst van de situatie, wat de signalen zijn en wat het vervolgtraject kan zijn binnen uw eigen mogelijkheden. Niemand komt te weten dat u advies heeft gevraagd bij het AMK. Het AMK zal naar aanleiding van een advies geen actie ondernemen.
U kunt meerdere malen met het AMK overleggen over hetzelfde kind. De aantekeningen van uw gesprek worden door het AMK maximaal 1 jaar bewaard, zodat u er later nog over terug kunt bellen. Mocht u na het telefoongesprek nog vragen of twijfels hebben, schroom dan niet om nogmaals te bellen.
Niet naar mijn ervaring Rary. Het AMK schat in hoe de zaken ervoor staan middels een vooronderzoekje en geven het, indien nodig, door aan de raad voor de kinderbescherming. Voor zover ik weet dat het AMK niet aan advies. De Raad doet een onderzoek en op basis daarvan worden beslissingen genomen, die na bekrachtiging van de rechter door jeugdzorg worden uitgevoerd.
Bij acute dreiging kan worden besloten het kind meteen na melding uit huis te halen. De rechter geeft dan een tijdelijke maatregel af, een VOTS. Een onderzoek door de RvdK komt dan na de UHP. Maar dat is in hele extreme gevallen hoor.
Van de AMK site:
Het AMK adviseert
Voor wie?
Iedereen die zich zorgen maakt over een kind en denkt aan kindermishandeling kan hierover advies vragen bij het Advies- en Meldpunt Kindermishandeling (AMK). Of u nu privé of beroepsmatig betrokken bent bij het kind; indien u een vermoeden heeft van kindermishandeling kunt u bellen met het AMK. Kinderen en jongeren kunnen ook over hun eigen situatie bellen naar het AMK.
Wanneer vraagt u advies?
U kunt advies vragen over alles wat met kindermishandeling te maken heeft. Bijvoorbeeld:
hoe ga ik om met de zorgen over het kind?
hoe schat ik een situatie in?
hoe voer ik een gesprek met de ouder of met het kind?
hoe terecht zijn mijn zorgen?
wat kan ik doen om te helpen?
Samen met het AMK overlegt u over de ernst van de situatie, wat de signalen zijn en wat het vervolgtraject kan zijn binnen uw eigen mogelijkheden. Niemand komt te weten dat u advies heeft gevraagd bij het AMK. Het AMK zal naar aanleiding van een advies geen actie ondernemen.
U kunt meerdere malen met het AMK overleggen over hetzelfde kind. De aantekeningen van uw gesprek worden door het AMK maximaal 1 jaar bewaard, zodat u er later nog over terug kunt bellen. Mocht u na het telefoongesprek nog vragen of twijfels hebben, schroom dan niet om nogmaals te bellen.
maandag 8 maart 2010 om 19:45
quote:ikbenner schreef op 07 maart 2010 @ 23:57:
Enneaa?
Believe me. Ik heb dit topic héél hard/grof geopend om reacties zoals het jouwe te krijgen. En ja. Ik weet dat ze vaak huilt. Het liefst zou ik schrijven dat ik ervoor ga zorgen dat ze nooit meer hoeft te huilen maar de waarheid is Enneaaa dat ik maar een buitenstaander ben. Dat haar vader maar een buitenstaander is. Mijn kinderen zijn opgegroeid, groeien op, in een 'academisch' milieu. Met bepaalde normen en waarden. Kennis, dialoog, introspectie etc. De dochter van mijn vriend groeit op in een milieu waarin je status wordt afgemeten in de breedte van je LCD-scherm. En ja. Dat botst. Maar to be honest denk ik niet dat zijn dochter zichzelf weleens in slaap huilt vanwege haar situatie. Ze weet namelijk niet beter en haar heerlijke Mediamarkt leventje wordt af en toe op zijn kop gezet ja. Dan leg ik haar uit dat wij gewoon een kleurenteeveetje hebben omdat we geen waarde hechten aan pixels en materiele zaken en dan zegt ze:'Achterlijk...hoe suf zeg' ( nette versie van haar teksten)
Is dat de slimste reactie die je kunt geven? In de wetenschap dat een kind tot het bittere einde loyaal probeert te zijn aan beide ouders? Waarom niet gewoon gezegd "Joh je hebt gelijk. Zo'n grote TV kijkt ook veel fijner." En dat dit meisje graag wil horen dat zij bij haar geboorte zeer gewenst was, natuurlijk wil zij dat horen. Waarom vertellen jullie dat dan niet gewoon "Schat, je komst was een verrassing maar papa en mama waren en zijn heel erg blij met je. Kom hier voor een knuffel" Heb je overigens al eens bedacht dat jij en jullie iets kunnen leren van haar gewoonten? Of deugt er in jouw ogen helemaal niks van?
Verschillen in opvoedingssituaties gaan pas botsen als de volwassenen dat mogelijk maken. Vergeet dus je gelijk en probeer je verstand te gebruiken. Je kunt niet teveel emotionele intelligentie aan de dag leggen om deze situatie nog recht te trekken.
Enneaa?
Believe me. Ik heb dit topic héél hard/grof geopend om reacties zoals het jouwe te krijgen. En ja. Ik weet dat ze vaak huilt. Het liefst zou ik schrijven dat ik ervoor ga zorgen dat ze nooit meer hoeft te huilen maar de waarheid is Enneaaa dat ik maar een buitenstaander ben. Dat haar vader maar een buitenstaander is. Mijn kinderen zijn opgegroeid, groeien op, in een 'academisch' milieu. Met bepaalde normen en waarden. Kennis, dialoog, introspectie etc. De dochter van mijn vriend groeit op in een milieu waarin je status wordt afgemeten in de breedte van je LCD-scherm. En ja. Dat botst. Maar to be honest denk ik niet dat zijn dochter zichzelf weleens in slaap huilt vanwege haar situatie. Ze weet namelijk niet beter en haar heerlijke Mediamarkt leventje wordt af en toe op zijn kop gezet ja. Dan leg ik haar uit dat wij gewoon een kleurenteeveetje hebben omdat we geen waarde hechten aan pixels en materiele zaken en dan zegt ze:'Achterlijk...hoe suf zeg' ( nette versie van haar teksten)
Is dat de slimste reactie die je kunt geven? In de wetenschap dat een kind tot het bittere einde loyaal probeert te zijn aan beide ouders? Waarom niet gewoon gezegd "Joh je hebt gelijk. Zo'n grote TV kijkt ook veel fijner." En dat dit meisje graag wil horen dat zij bij haar geboorte zeer gewenst was, natuurlijk wil zij dat horen. Waarom vertellen jullie dat dan niet gewoon "Schat, je komst was een verrassing maar papa en mama waren en zijn heel erg blij met je. Kom hier voor een knuffel" Heb je overigens al eens bedacht dat jij en jullie iets kunnen leren van haar gewoonten? Of deugt er in jouw ogen helemaal niks van?
Verschillen in opvoedingssituaties gaan pas botsen als de volwassenen dat mogelijk maken. Vergeet dus je gelijk en probeer je verstand te gebruiken. Je kunt niet teveel emotionele intelligentie aan de dag leggen om deze situatie nog recht te trekken.
woensdag 10 maart 2010 om 17:44
Poeh, ik heb net alle 4 de pagina's gelezen (ik heb zelf 2 stiefkinders) en volgens mij gaat het hier kort samengevat om een meisje dat vroeg aan het puberen is geslagen en om veel aandacht en bevestiging vraagt en dat ook moet krijgen. Moeilijkheid is een niet al te intelligente, low life-moeder die het contact met de vader van haar kind probeert tegen te houden, zodat een echt goede band tussen die 2 wordt bemoeilijkt.
Vader lijkt niet echt veel aan deze situatie te (willen) doen.
Ikbenner observeert, zit ertussen in en zou acties kunnen ondernemen die verstrekkend kunnen zijn voor alle partijen. Moet ze dit doen? Ik zou beginnen met het feit dat pa z'n bezoekrecht moet gaan opeisen. Misschien eens samen met de vader naar de mentor op school stappen voor een gesprek?
Wat wil het meisje zelf/vindt ze er zelf van?
Bureau Jeugdzorg inschakelen achter de rug van allen om is wel heftig hoor! Moeilijke situatie en ik wens Ikbenner sterkte!
Vader lijkt niet echt veel aan deze situatie te (willen) doen.
Ikbenner observeert, zit ertussen in en zou acties kunnen ondernemen die verstrekkend kunnen zijn voor alle partijen. Moet ze dit doen? Ik zou beginnen met het feit dat pa z'n bezoekrecht moet gaan opeisen. Misschien eens samen met de vader naar de mentor op school stappen voor een gesprek?
Wat wil het meisje zelf/vindt ze er zelf van?
Bureau Jeugdzorg inschakelen achter de rug van allen om is wel heftig hoor! Moeilijke situatie en ik wens Ikbenner sterkte!
Als je de handdoek in de ring gooit, ben je m kwijt
