Relaties
alle pijlers
stiefkind
zondag 7 maart 2010 om 22:07
Mijn vriend heeft een dochter van twaalf en ik kan haar niet verdragen. Al vier jaar probeer ik het iedere keer weer opnieuw om haar positief te benaderen maar als ik haar al zie dan staan mijn haren al recht overeind. Ze komt niet vaak omdat haar moeder heel onwelwillend is. Haar moeder vertelt haar al haar hele leven dat haar vader, mijn vriend, een zak is en een loser en meer vreselijke dingen waardoor ze iedere keer weer argwanend is naar haar vader. Ze heeft totaal geen manieren en heeft de emotionele ontwikkeling van een kind van vijf. Haar moeder is een ontzettende schreeuwlelijk ( Zo'n typisch PVV stemmertje die haar dochter vertelt dat alle buitenlanders op moeten rotten) en vertoont altijd onaangepast gedrag. Ik wéét dat zijn dochter daar niets aan kan doen maar iedere keer als ze er is dan zie ik haar moeder binnen wandelen. Ik sta bekend om mijn grote kinderliefde en mijn eindeloze geduld maar ik heb gewoon niets met haar. En ja. Ik schaam me daarvoor omdat ze gevoelens in me oproept die ik niet ken. Mijn vriend betaalt, niet schrikken, ¤ 355,- p/m voor zijn dochter terwijl hij netto ¤ 2100,-- verdient. Iedere keer als ze komt ziet ze eruit alsof de zak van Max is opengetrokken terwijl haar moeder de duurste dingen koopt voor zichzelf. Wat ik ook heel raar vind is dat ze, ook al is ze twaalf, op iedereens schoot kruipt als ze daar de kans voor krijgt. Ze vertoont gewoon vreemd afwijkend en onaangepast gedrag. Mijn vriend wil of durft niet in te grijpen omdat zijn ex in bepaalde kringen verkeert( drugsscene) en omdat hij weet dat als we St. Jeugdzorg contacteren dat het leven van zijjn dochter op haar kop wordt gezet. En hij zegt: 'ik wil haar nest niet bevuilen'. Ik weet het even niet meer. Aan de ene kant wil ik ingrijpen omdat zijn dochter gewoon emotioneel en sociaal mishandeld word en aan de andere kant betrap ik mezelf er op dat ik niet in wil grijpen omdat ik bang ben dat ze dan bij ons moet komen wonen. Ik voel namelijk niets voor haar.
vrijdag 12 maart 2010 om 22:20
quote:ikbenner schreef op 07 maart 2010 @ 23:30:
Yep. Jullie hebben allemaal gelijk! Echt. Het is gewoon afschuwelijk en ik, volwassen vrouw, speel een hoofdrol in dit verhaal. Mijn vriend vroeg net wat ik aan het doen was en ik heb hem de reacties laten lezen en hij was boos. Het liefst zou ik nu willen topiccen:'Fuck him! Ik ga nu doen wat ik had moeten doen' maar zo werkt het niet. Op de korte termijn zal dat iets opleveren voor zijn dochter maar op de lange termijn niet. Gek eigenlijk. Ik heb weliswaar niets met zijn dochter maar deep down inside lijkt het wel of ik de enige ben die om haar welzijn geeft. Bedankt in ieder geval voor al jullie reacties ook al waren ze keihard. Terecht! Maar één ding? Ik ben geen naar mens. Ik ben geen stupide iemand. Ben gewoon een mens en geen übermensch. En ik schaam me voor het feit dat ik g#%@& me zo voel als dat ik me voel. En als ik huil? Dan huil ik niet om mezelf. Dit topic is een vluchtig medium. Ik zocht/zoek niet naar bevestiging.
Hoi,
Ik wil even zeggen dat je op mij niet overkomt als een stom mens. Je zit al vier jaar in deze situatie en het laat je niet koud. Ik lees juist wel dat je je zorgen maakt om het meisje, ook al heb je niet direct een warme band met haar. En ik lees dat je je machteloos voelt.
Ik denk alleen dat ik het zelf niet 4 jaar zou uithouden met een vader die niet of onvoldoende ingrijpt voor het welzijn van zijn dochter. Als moeders in een drugscircuit (!) verkeerd heb je volgens mij al voldoende reden om je kind daar weg te halen. En wat jij zegt dat ze bij iedereen op schoot kruipt, vind ik ook geen goed verhaal voor een meisje van 12jaar (doet ze dat ook bij de mensen binnen het drugscircuit?). Wat krijgt dat meisje allemaal mee? Ik word treurig als ik er aan denk. Klinkt alsof ze haar best moet doen voor wat aandacht.
Als ik in jouw schoenen stond zou ik een gesprek hebben met je vriend en als hij er niets aan wil doen verder, dan zou ik niet meer met hem kunnen zijn. Ik hou echt niet van mensen die hun kinderen niet in bescherming nemen en de aandacht en zorg bieden die ze verdienen en nodig hebben om zich te kunnen ontwikkelen tot stabiele mensen met eigenwaarde en een goed zelfbeeld. Met dit meisje (als ik jouw verhaal hoor) gaat dat niet gebeuren. Ik zou dat niet kunnen verdragen om te zien gebeuren.
Als je blijft zou ik investeren in een band met dat meisje en kijken of jullie toch iets kunnen opbouwen samen. Maar zoals ik al zei, ik zou niet blijven. (Betekent overigens niet dat ik het contact met het meisje ook zou verbreken.) Kan er niet bij staan en zien hoe kinderen verwaarloosd worden.
Sterkte
Yep. Jullie hebben allemaal gelijk! Echt. Het is gewoon afschuwelijk en ik, volwassen vrouw, speel een hoofdrol in dit verhaal. Mijn vriend vroeg net wat ik aan het doen was en ik heb hem de reacties laten lezen en hij was boos. Het liefst zou ik nu willen topiccen:'Fuck him! Ik ga nu doen wat ik had moeten doen' maar zo werkt het niet. Op de korte termijn zal dat iets opleveren voor zijn dochter maar op de lange termijn niet. Gek eigenlijk. Ik heb weliswaar niets met zijn dochter maar deep down inside lijkt het wel of ik de enige ben die om haar welzijn geeft. Bedankt in ieder geval voor al jullie reacties ook al waren ze keihard. Terecht! Maar één ding? Ik ben geen naar mens. Ik ben geen stupide iemand. Ben gewoon een mens en geen übermensch. En ik schaam me voor het feit dat ik g#%@& me zo voel als dat ik me voel. En als ik huil? Dan huil ik niet om mezelf. Dit topic is een vluchtig medium. Ik zocht/zoek niet naar bevestiging.
Hoi,
Ik wil even zeggen dat je op mij niet overkomt als een stom mens. Je zit al vier jaar in deze situatie en het laat je niet koud. Ik lees juist wel dat je je zorgen maakt om het meisje, ook al heb je niet direct een warme band met haar. En ik lees dat je je machteloos voelt.
Ik denk alleen dat ik het zelf niet 4 jaar zou uithouden met een vader die niet of onvoldoende ingrijpt voor het welzijn van zijn dochter. Als moeders in een drugscircuit (!) verkeerd heb je volgens mij al voldoende reden om je kind daar weg te halen. En wat jij zegt dat ze bij iedereen op schoot kruipt, vind ik ook geen goed verhaal voor een meisje van 12jaar (doet ze dat ook bij de mensen binnen het drugscircuit?). Wat krijgt dat meisje allemaal mee? Ik word treurig als ik er aan denk. Klinkt alsof ze haar best moet doen voor wat aandacht.
Als ik in jouw schoenen stond zou ik een gesprek hebben met je vriend en als hij er niets aan wil doen verder, dan zou ik niet meer met hem kunnen zijn. Ik hou echt niet van mensen die hun kinderen niet in bescherming nemen en de aandacht en zorg bieden die ze verdienen en nodig hebben om zich te kunnen ontwikkelen tot stabiele mensen met eigenwaarde en een goed zelfbeeld. Met dit meisje (als ik jouw verhaal hoor) gaat dat niet gebeuren. Ik zou dat niet kunnen verdragen om te zien gebeuren.
Als je blijft zou ik investeren in een band met dat meisje en kijken of jullie toch iets kunnen opbouwen samen. Maar zoals ik al zei, ik zou niet blijven. (Betekent overigens niet dat ik het contact met het meisje ook zou verbreken.) Kan er niet bij staan en zien hoe kinderen verwaarloosd worden.
Sterkte
zaterdag 13 maart 2010 om 19:55
quote:ikbenner schreef op 07 maart 2010 @ 23:00:
Iedere keer als zijn dochter hier is wil ze van mij horen dat haar vader heel erg verliefd op haar moeder was en dat ze héél erg gewenst was.
Och gos. Je begrijpt hopelijk wel waarom ze dit vraagt? en ik hoop ook zeer dat je haar iedere keer zegt dat dit inderdaad het geval was.
Ik heb ook een stiefkind van dezelfde leeftijd en mijn man en zijn ex zijn al heel lang uitelkaar. Mijn relatie met stiefkind is ook niet fantastisch, maar we doen ons best (van beide kanten). Iedere keer als stiefkind bij ons is, wil hij van zijn vader horen hoe de relatie met zijn moeder begon en hoe papa zich voelde toen hij werd geboren. En hoewel hij het verhaal heel goed kent, glundert zijn koppie iedere keer weer als mijn man vertelt hoe het toen was. Ieder kind wil weten dat het gewenst is en dat er van hem of haar wordt gehouden!
Ik vind het nogal wat hoor.. Een meisje van 12 dat regelmatig te maken heeft met nieuwe vriendjes van mama, een vader die zich nou niet bepaald als vader figuur opstelt, een stiefmoeder die niets voor je voelt... Arm kind.
Iedere keer als zijn dochter hier is wil ze van mij horen dat haar vader heel erg verliefd op haar moeder was en dat ze héél erg gewenst was.
Och gos. Je begrijpt hopelijk wel waarom ze dit vraagt? en ik hoop ook zeer dat je haar iedere keer zegt dat dit inderdaad het geval was.
Ik heb ook een stiefkind van dezelfde leeftijd en mijn man en zijn ex zijn al heel lang uitelkaar. Mijn relatie met stiefkind is ook niet fantastisch, maar we doen ons best (van beide kanten). Iedere keer als stiefkind bij ons is, wil hij van zijn vader horen hoe de relatie met zijn moeder begon en hoe papa zich voelde toen hij werd geboren. En hoewel hij het verhaal heel goed kent, glundert zijn koppie iedere keer weer als mijn man vertelt hoe het toen was. Ieder kind wil weten dat het gewenst is en dat er van hem of haar wordt gehouden!
Ik vind het nogal wat hoor.. Een meisje van 12 dat regelmatig te maken heeft met nieuwe vriendjes van mama, een vader die zich nou niet bepaald als vader figuur opstelt, een stiefmoeder die niets voor je voelt... Arm kind.
