Relaties
alle pijlers
Stiefmoeders kom eens
woensdag 4 november 2009 om 09:32
Hallo dames,
Ik wil graag in contact komen met stiefmoeders en ervaringen uitwisselen. Ik heb een man leren kennen waar ik helemaal gek op ben. Hij is net gescheiden en heeft 2 zonen van 11 & 13 jaar.
Ik wil voor hem gaan en accepteer zijn kinderen. Hij wil ook voor mij gaan. Ik heb zelf geen kinderen, maar heb hem wel gezegd dat ik zelf nog heel graag een kindje wil. Hij wil dit ook.
Zijn zonen heb ik nog niet gezien. Ik ben heel benieuwd hoe het gaat lopen. Zijn er dames die hier ervaring mee hebben?
Groetjes
Kimberly
Ik wil graag in contact komen met stiefmoeders en ervaringen uitwisselen. Ik heb een man leren kennen waar ik helemaal gek op ben. Hij is net gescheiden en heeft 2 zonen van 11 & 13 jaar.
Ik wil voor hem gaan en accepteer zijn kinderen. Hij wil ook voor mij gaan. Ik heb zelf geen kinderen, maar heb hem wel gezegd dat ik zelf nog heel graag een kindje wil. Hij wil dit ook.
Zijn zonen heb ik nog niet gezien. Ik ben heel benieuwd hoe het gaat lopen. Zijn er dames die hier ervaring mee hebben?
Groetjes
Kimberly
donderdag 5 november 2009 om 19:47
Hier nog een stiefmoeder, op afstand dat dan weer wel.
Ik vond het vooral in het begin ontzettend moeilijk. Heb wel eens gekscherend tegen een vriendin gezegd: wat als ik het kind helemaal niet leuk vind? Daar konden we toen hard om lachen, maar in het begin hadden we wel degelijk moeite met elkaar. Terwijl ik natuurlijk dacht ik de coolste stiefmoeder everrr zou zijn, vond hij mij gewoon irritant en stom en ik vond hem een door en doorverwend snotjoch dat eens moest leren dat niet de hele wereld om hem draait.
Nu is het prima tussen ons en belt hij me zelfs uit zichzelf om even met me bij te kletsen. Maar in het begin.. pffff.. Voelde me vaak ook erg schuldig dat ik hem niet zo leuk vond. Achteraf gezien blijkt het dus redelijk normaal te zijn dat je niet meteen zielsveel van je stiefkind houdt, simpelweg omdat het het kind is van je man.
Dus mijn tip aan TO is: leer elkaar eerst maar eens rustig kennen. En heb vooral geen verwachtingen.
Ik vond het vooral in het begin ontzettend moeilijk. Heb wel eens gekscherend tegen een vriendin gezegd: wat als ik het kind helemaal niet leuk vind? Daar konden we toen hard om lachen, maar in het begin hadden we wel degelijk moeite met elkaar. Terwijl ik natuurlijk dacht ik de coolste stiefmoeder everrr zou zijn, vond hij mij gewoon irritant en stom en ik vond hem een door en doorverwend snotjoch dat eens moest leren dat niet de hele wereld om hem draait.
Nu is het prima tussen ons en belt hij me zelfs uit zichzelf om even met me bij te kletsen. Maar in het begin.. pffff.. Voelde me vaak ook erg schuldig dat ik hem niet zo leuk vond. Achteraf gezien blijkt het dus redelijk normaal te zijn dat je niet meteen zielsveel van je stiefkind houdt, simpelweg omdat het het kind is van je man.
Dus mijn tip aan TO is: leer elkaar eerst maar eens rustig kennen. En heb vooral geen verwachtingen.
vrijdag 6 november 2009 om 09:03
quote:Kimberly82 schreef op 04 november 2009 @ 10:09:
Wuiles. Je hebt gelijk. Bedankt voor je advies. Dat gaan we zeker nog doen. Ik zei gisteren tegen hem. Hoe zouden je kinderen op mij reageren, jij kent ze 't beste. Hij zei mijn kinderen zullen jou geweldig vinden.
Dames hoe gaat 't eigenlijk bij jullie met de expartner van jullie mannen? Zijn vrouw kent mij niet ik haar niet, maar ik kan me goed voorstellen dat ze mij niet moet. Hij is degene die een punt achter hun huwelijk heeft gezet.
Hier ook een (stief)moeder. 3 eigen kinderen en 3 stiefkinderen.
Voor zover ik de reacties heb gelezen, zijn ze WAAR!! Neem de tijd, leer elkaar heeeel goed kennen. Het valt niet mee.
Mijn 3 kinderen wonen bij mij 18,16 en 11 en de 3 van mijn man zijn 11,9 en 5. Wij hebben een klein jaar de tijd genomen voordat ik ze ontmoette. Manlief had ze geidealiseerd, zo van helemaal perfect, lief, sociaal blabla... Nou ik dacht "wat heb ik dan een stel mafketels, ok leeftijdsverschil, andere interesses". Nou ik ontmoette ze.... niks perfect, niet altijd lief, niet sociaal. Ik schrok me wild, eerlijk waar. 2 van de 3 waren vreselijk druk. Nu nam ik dat mijn lief niet kwalijk, want ik denk dat dat wel normaal is om je eigen kids een beetje op een voetstuk te plaatsen, maar dit was wel beetje heel erg over de top.
Toen we gingen samenwonen, hebben we ook erg aan elkaar moeten wennen, veel gepraat met alle kinderen. Iedereen wist hoe het hier in huis verliep. Wij hebben nou eenmaal andere regels dan bijv. hun moeder of de vader van mijn kinderen. Dat is een hele tijd heel goed gegaan, ok het zijn kinderen, dus met ups en downs. Maar onlangs heb ik lief verteld dat ik de weekenden helemaal niet meer gezellig vind. Ik heb hem ook uitgelegd dat vooral zijn oudste en jongste zich niet aan de gestelde regels houden, lief niet optreedt, ik dat dus dan doe en ik mezelf dus ondertussen de boze stief voel. Lief pikt van zijn kinderen veel meer dan van de mijne. Je moet je voorstellen dat dat dan dingen zijn waar hij mijn kinderen op aanspreekt en wanneer zijn kinderen er zijn en zij hetzelfde doen, dan zegt ie niks. Je kunt dan zeggen, ja maar hij ziet zijn kinderen minder vaak dan de jouwe. Ja, klopt, maar zo kijken mijn kinderen er niet tegenaan. Die zien ongelijke behandeling. Lief heeft een bloedhekel aan super verwend gedrag of kinderen verpesten (zo noemt ie dat). Nou ik kan je vertellen dat ik nog nooit zulke verwende kinderen heb meegemaakt als de zijne. Ik heb dat ook gezegd en hij geeft dat ook toe. Hij zei ook, dat ie daar zoveel ellende over heeft gehad met zijn ex en dat ie dat niet kon veranderen.
Klinkt allemaal niet erg positief he?Maar ik weet zeker dat het eerst volgend weekend lief zeker zijn best gaat doen om de situatie hier weer normaal te laten worden, door even duidelijk met zijn kinderen te gaan praten. Ik heb hem ook verteld hoe het komt dat het niet meer zo gezellig is en wat zijn rol daarin is. Dus het komt wel goed, maar je blijft altijd 'werken'. Ik weet ook dat je de kinderen niets kwalijk kunt nemen hoor, die maken gebruik van situaties, moeten zich maar schikken in etc....
Hoe is mijn relatie met zijn ex? Heel goed, ze brengt de kinderen, komt binnen, drinkt een bakkie. We kletsen wat over de kinderen of over andere dingen. Daar blijft het bij. Niet dat ik het met haar eens ben over veel andere dingen, maar daar ben ik niet voor. Afspraak is dat we normaal met elkaar omgaan in het belang van de kinderen.
De relatie met mijn ex is bar en bar slecht. Alle afspraken die ooit gemaakt zijn, worden niet nageleefd. Hij doet zeer negatieve uitspraken naar de kinderen, mijn jongste althans, de twee oudsten gaan er al helemaal niet meer naartoe, helaas. Dat is zeer triest allemaal, maar daar kun je niets aan doen. Enkel luisteren en niet in negatieve zin reageren.
Wuiles. Je hebt gelijk. Bedankt voor je advies. Dat gaan we zeker nog doen. Ik zei gisteren tegen hem. Hoe zouden je kinderen op mij reageren, jij kent ze 't beste. Hij zei mijn kinderen zullen jou geweldig vinden.
Dames hoe gaat 't eigenlijk bij jullie met de expartner van jullie mannen? Zijn vrouw kent mij niet ik haar niet, maar ik kan me goed voorstellen dat ze mij niet moet. Hij is degene die een punt achter hun huwelijk heeft gezet.
Hier ook een (stief)moeder. 3 eigen kinderen en 3 stiefkinderen.
Voor zover ik de reacties heb gelezen, zijn ze WAAR!! Neem de tijd, leer elkaar heeeel goed kennen. Het valt niet mee.
Mijn 3 kinderen wonen bij mij 18,16 en 11 en de 3 van mijn man zijn 11,9 en 5. Wij hebben een klein jaar de tijd genomen voordat ik ze ontmoette. Manlief had ze geidealiseerd, zo van helemaal perfect, lief, sociaal blabla... Nou ik dacht "wat heb ik dan een stel mafketels, ok leeftijdsverschil, andere interesses". Nou ik ontmoette ze.... niks perfect, niet altijd lief, niet sociaal. Ik schrok me wild, eerlijk waar. 2 van de 3 waren vreselijk druk. Nu nam ik dat mijn lief niet kwalijk, want ik denk dat dat wel normaal is om je eigen kids een beetje op een voetstuk te plaatsen, maar dit was wel beetje heel erg over de top.
Toen we gingen samenwonen, hebben we ook erg aan elkaar moeten wennen, veel gepraat met alle kinderen. Iedereen wist hoe het hier in huis verliep. Wij hebben nou eenmaal andere regels dan bijv. hun moeder of de vader van mijn kinderen. Dat is een hele tijd heel goed gegaan, ok het zijn kinderen, dus met ups en downs. Maar onlangs heb ik lief verteld dat ik de weekenden helemaal niet meer gezellig vind. Ik heb hem ook uitgelegd dat vooral zijn oudste en jongste zich niet aan de gestelde regels houden, lief niet optreedt, ik dat dus dan doe en ik mezelf dus ondertussen de boze stief voel. Lief pikt van zijn kinderen veel meer dan van de mijne. Je moet je voorstellen dat dat dan dingen zijn waar hij mijn kinderen op aanspreekt en wanneer zijn kinderen er zijn en zij hetzelfde doen, dan zegt ie niks. Je kunt dan zeggen, ja maar hij ziet zijn kinderen minder vaak dan de jouwe. Ja, klopt, maar zo kijken mijn kinderen er niet tegenaan. Die zien ongelijke behandeling. Lief heeft een bloedhekel aan super verwend gedrag of kinderen verpesten (zo noemt ie dat). Nou ik kan je vertellen dat ik nog nooit zulke verwende kinderen heb meegemaakt als de zijne. Ik heb dat ook gezegd en hij geeft dat ook toe. Hij zei ook, dat ie daar zoveel ellende over heeft gehad met zijn ex en dat ie dat niet kon veranderen.
Klinkt allemaal niet erg positief he?Maar ik weet zeker dat het eerst volgend weekend lief zeker zijn best gaat doen om de situatie hier weer normaal te laten worden, door even duidelijk met zijn kinderen te gaan praten. Ik heb hem ook verteld hoe het komt dat het niet meer zo gezellig is en wat zijn rol daarin is. Dus het komt wel goed, maar je blijft altijd 'werken'. Ik weet ook dat je de kinderen niets kwalijk kunt nemen hoor, die maken gebruik van situaties, moeten zich maar schikken in etc....
Hoe is mijn relatie met zijn ex? Heel goed, ze brengt de kinderen, komt binnen, drinkt een bakkie. We kletsen wat over de kinderen of over andere dingen. Daar blijft het bij. Niet dat ik het met haar eens ben over veel andere dingen, maar daar ben ik niet voor. Afspraak is dat we normaal met elkaar omgaan in het belang van de kinderen.
De relatie met mijn ex is bar en bar slecht. Alle afspraken die ooit gemaakt zijn, worden niet nageleefd. Hij doet zeer negatieve uitspraken naar de kinderen, mijn jongste althans, de twee oudsten gaan er al helemaal niet meer naartoe, helaas. Dat is zeer triest allemaal, maar daar kun je niets aan doen. Enkel luisteren en niet in negatieve zin reageren.
