Relaties
alle pijlers
terug bij elkaar? Na verbroken relatie?
woensdag 8 juli 2009 om 23:11
Ja na 4 maanden weer terug bij elkaar. We hebben nu een dochtertje van 5 maanden en we zijn niet van plan om ooit uit elkaar te gaan. (Klinkt wellicht wat naief). We hebben wel een hele tijd nodig gehad om datgene dat gebeurd was een plekje te geven en door te kunnen gaan. Maar er was tijd en ruimte om alles te laten bezinken en we hebben werkelijk nooit meer ruzie om dingen die toen speelden. Gelukkig.
woensdag 8 juli 2009 om 23:35
Mijn vriend wel, ik niet. Zij was ook de reden dat het uit ging. Hij zat in het buitenland, ik miste hem. Maar kon dat helemaal niet goed overbrengen van het een kwam het ander. Hij zat daar had een meisje dat wel naar hem wilde luisteren en 1+1 werd 2.
Allemaal niet leuk, en ik ben ook echt een hele tijd boos op hem geweest. De manier waarop hij mij behandeld had etc. Ik kan er nog heeel boos over worden maar ik heb wel met mijzelf afgesproken dat mocht ik verder met hem willen (dat wist ik eerst ook niet zeker) ik mijzelf daar overheen moest zetten. Anders is je relatie gedoemd om te mislukken.
Allemaal niet leuk, en ik ben ook echt een hele tijd boos op hem geweest. De manier waarop hij mij behandeld had etc. Ik kan er nog heeel boos over worden maar ik heb wel met mijzelf afgesproken dat mocht ik verder met hem willen (dat wist ik eerst ook niet zeker) ik mijzelf daar overheen moest zetten. Anders is je relatie gedoemd om te mislukken.
donderdag 9 juli 2009 om 00:28
@ Mararoulette; toch jammer dat je je ergens overheen hebt moeten zetten waar je je nog steeds kwaad over kan maken. Mijns inziens een teken dat je het toch niet helemaal achter je hebt gelaten (en misschien wel terecht!).
@ Allesrose; Ik heb ooit een relatie gehad van 2,5 jaar. Daarna ging het op mijn verzoek uit (ik was toen 18,5). Na een jaar van rondneuken, uitvinden, laat-puberen, begon ik hem (ik dacht HEM) te missen. Dus weer bij elkaar gekomen. Dat bleek na een 1,5 jaar toch een vergissing. Ik miste HEM namelijk helemaal niet, maar gewoon een iemand, een maatje, een leuke vent. Maar omdat er toen niks voorhanden leek en hij lekker vertrouwd was, kwamen wij toch weer bij elkaar. Nou, dat ging dus op een gegeven moment ook weer uit. Achteraf heb ik de neiging om te denken dat het ooit niet voor niets uit gaat, en dat bij elkaar komen ná een eerste breuk eigenlijk nergens over gaat. Natuurlijk leer je er veel van, maar vaak is het bang zijn voor het onbekende de reden dat je weer voor je ex kiest.
Wat is eigenlijk jouw reden voor het stellen van deze vraag? Twijfel je om weer bij elkaar te komen met je ex?
@ Allesrose; Ik heb ooit een relatie gehad van 2,5 jaar. Daarna ging het op mijn verzoek uit (ik was toen 18,5). Na een jaar van rondneuken, uitvinden, laat-puberen, begon ik hem (ik dacht HEM) te missen. Dus weer bij elkaar gekomen. Dat bleek na een 1,5 jaar toch een vergissing. Ik miste HEM namelijk helemaal niet, maar gewoon een iemand, een maatje, een leuke vent. Maar omdat er toen niks voorhanden leek en hij lekker vertrouwd was, kwamen wij toch weer bij elkaar. Nou, dat ging dus op een gegeven moment ook weer uit. Achteraf heb ik de neiging om te denken dat het ooit niet voor niets uit gaat, en dat bij elkaar komen ná een eerste breuk eigenlijk nergens over gaat. Natuurlijk leer je er veel van, maar vaak is het bang zijn voor het onbekende de reden dat je weer voor je ex kiest.
Wat is eigenlijk jouw reden voor het stellen van deze vraag? Twijfel je om weer bij elkaar te komen met je ex?
donderdag 9 juli 2009 om 02:44
Ja, wij zijn uit elkaar gegaan na 2 jaar, omdat we allebei nog teveel dingen met onszelf op te lossen hadden. En die dingen stonden onze relatie in de weg.
Na 7 maanden bleek dat we allebei gegroeid en veranderd waren, en we hebben het nog eens geprobeerd. We zijn nu 3 jaar getrouwd en hebben en dochter van bijna 2.
1 van de dingen die hij op moest lossen is dat hij een meisje uit zijn verleden nog steeds heel leuk vond. Hij is toen met haar op vakantie geweest, en dat gevoel bleek alleen in zijn hoofd te bestaan. Zij was niet de persoon die hij in zijn hoofd geidealiseerd had.
Maar daar heb ik het nog wel een tijd moeilijk mee gehad. Nu niet meer overigens.
Na 7 maanden bleek dat we allebei gegroeid en veranderd waren, en we hebben het nog eens geprobeerd. We zijn nu 3 jaar getrouwd en hebben en dochter van bijna 2.
1 van de dingen die hij op moest lossen is dat hij een meisje uit zijn verleden nog steeds heel leuk vond. Hij is toen met haar op vakantie geweest, en dat gevoel bleek alleen in zijn hoofd te bestaan. Zij was niet de persoon die hij in zijn hoofd geidealiseerd had.
Maar daar heb ik het nog wel een tijd moeilijk mee gehad. Nu niet meer overigens.
donderdag 9 juli 2009 om 09:04
bedankt voor jullie reacties..speculoos, ik heb mijn relatie verbroken, 7 weken geleden, na 5.5 jaar. hij heeft al 6 weken n ander..maar hij was zo gek van mij, smstte nog n dag voordaat hij met haar wat kreeg, dat hij mij zo mistte. , Nu heb ik zoveel spijt ,Heb t verbroken om echt rare redenen..ben zo boos op mijzelf..ikben echt fout geweest..oa door de overgang en n assertiviteitstraining.. en ik vroeg mij af, of er nog hoop is,ofzo..Ik heb ook op andere topics geschreven, heel veel..en nu stel ik deze vraag om te kijken hoe t bij andere is gegaan, en misschien wel bij ons goed zal komen..
donderdag 9 juli 2009 om 09:21
donderdag 9 juli 2009 om 10:46
Chardonay..ja, dat zeg ik..er waren dingen waar wij toch weer samen uitkwamen..dus altijd weer bij elkaar terug, we konden niet zonder elkaar, wilden niet zonder elkaar. En nu ligt t waarschijnlijk aan de overgang(ben net naar bloedprikken geweest), en n assertiviteitstraing, die ik thuis ging toepassen.Ook tekort liefde in mijn jeugd schijnt ermee te maken hebben..Ben in de laatste weken heel intens naar mezelf gaan kijken..god, wat moet die man van mij gehouden hebben, en ik van hem..Als zij er niet was geweest, waren we vast weer bij elkaar geweest, maar dan hadden we weer doorgremodderd, en had ik deze keiharde les over mezelf niet geleerd..
donderdag 9 juli 2009 om 10:59
Speculoos: Ik denk dat het niet helemaal duidelijk overkwam, ik heb mij er over heen gezet maar wel de tijd genomen om het te verwerken. Zoals ik al zei we hebben er nooit ruzie over. Maar dat betekent niet dat ik niet kwaad kan worden over datgene dat er ooit gebeurd is. Moet zeggen dat ik er na 3,5 jaar nooit meer aan denk, maar ik kan de kwaadheid oproepen. Maar goed ik kan net zo goed emoties van andere gebeurtenissen nog oproepen. In die zin heb ik het achter mij gelaten het is namelijk niet zo dat ik nu kwaad ben of wordt als ik eraan denk of iets dergelijks.
@Ejay
Ik heb, toen ik weer met mijn vriend verder wilde voor hem gekozen op dat moment. Zoals hij toen was, niet hoe hij en ik waren voordat het uit ging. Persoonlijk zag ik het zo, als ik een nieuwe relatie met een andere jongen zou beginnen zou ik net zo goed datgene dat met mijn vriend gebeurd was meenemen in die relatie. Je hebt m.i. namelijk altijd tijd nodig om over bepaalde dingen heen te komen. Dit heb ik dan ook aan mijn vriend verteld en ik heb gevraagd voor begrip van zijn kant. Het kwam in het begin nog wel eens voor dat ik met vragen zat of ik nog wel eens boos was. Maar ik heb daar altijd met mijn vriend over gepraat en hij gaf mij ook de ruimte om die boosheid weg te laten ebben. Dus tja zo is het gegaan. En waarom ben ik verder gegaan met hem? Omdat we het echt heel leuk hebben samen en ik geloof dat niemand perfect is. Hij heeft ook nooit gedacht oh ik ga weer even lekker terug naar Mara Roulette. Waar het op neer kwam was dat we elkaar weer leuk vonden na een tijdje en ik had zelf zoiets van je hebt nooit garanties en ik zou het niet erg vinden als het over een week weer uit is. Dan hebben we het die week toch nog leuk gehad. Dit is denk ik vaak wel moeilijk als je met iemand verder gaat waar je al een gescchiedenis meee hebt, je wil vaak direct terug naar de tijd waarin alles koek en ei was en leuk. Maar je moet je eigenlijk realiseren dat dat bij een nieuwe relatie ook nooit zo zal zijn. En het allerbelangrijkste het moet wel echt van twee kanten komen. Het kan niet zo zijn dat de een verder wil en de ander niet of dat je totaal moet veranderen om verder te gaan.
@Ejay
Ik heb, toen ik weer met mijn vriend verder wilde voor hem gekozen op dat moment. Zoals hij toen was, niet hoe hij en ik waren voordat het uit ging. Persoonlijk zag ik het zo, als ik een nieuwe relatie met een andere jongen zou beginnen zou ik net zo goed datgene dat met mijn vriend gebeurd was meenemen in die relatie. Je hebt m.i. namelijk altijd tijd nodig om over bepaalde dingen heen te komen. Dit heb ik dan ook aan mijn vriend verteld en ik heb gevraagd voor begrip van zijn kant. Het kwam in het begin nog wel eens voor dat ik met vragen zat of ik nog wel eens boos was. Maar ik heb daar altijd met mijn vriend over gepraat en hij gaf mij ook de ruimte om die boosheid weg te laten ebben. Dus tja zo is het gegaan. En waarom ben ik verder gegaan met hem? Omdat we het echt heel leuk hebben samen en ik geloof dat niemand perfect is. Hij heeft ook nooit gedacht oh ik ga weer even lekker terug naar Mara Roulette. Waar het op neer kwam was dat we elkaar weer leuk vonden na een tijdje en ik had zelf zoiets van je hebt nooit garanties en ik zou het niet erg vinden als het over een week weer uit is. Dan hebben we het die week toch nog leuk gehad. Dit is denk ik vaak wel moeilijk als je met iemand verder gaat waar je al een gescchiedenis meee hebt, je wil vaak direct terug naar de tijd waarin alles koek en ei was en leuk. Maar je moet je eigenlijk realiseren dat dat bij een nieuwe relatie ook nooit zo zal zijn. En het allerbelangrijkste het moet wel echt van twee kanten komen. Het kan niet zo zijn dat de een verder wil en de ander niet of dat je totaal moet veranderen om verder te gaan.
donderdag 9 juli 2009 om 11:09
Ja, ik ben weer samen met mijn eerste vriendje van de middelbare school . Het is wel vijf jaar uitgeweest in de tussentijd en we hebben allebei andere relaties/scharrels, etc. gehad.
Ik denk ook dat het belangrijk is te beseffen waarom het uitging. Mijn vriend en ik gingen uit elkaar omdat we allebei nieuwsgierig waren, omdat we in andere steden gingen studeren. We waren ook oprecht blij voor elkaar wanneer de ander een nieuwe vriend/vriendin had. Overigens hebben we nooit de optie opengelaten dat we weer bij elkaar zouden komen, dat is zo gegroeid.
Dus als je mijn advies wilt: als het voorbestemd is, komen jullie wel weer samen. Maar neem eerst allebei even de tijd om afstand te nemen van elkaar en de relatie, want nu kun je niks helder zien.
Ik denk ook dat het belangrijk is te beseffen waarom het uitging. Mijn vriend en ik gingen uit elkaar omdat we allebei nieuwsgierig waren, omdat we in andere steden gingen studeren. We waren ook oprecht blij voor elkaar wanneer de ander een nieuwe vriend/vriendin had. Overigens hebben we nooit de optie opengelaten dat we weer bij elkaar zouden komen, dat is zo gegroeid.
Dus als je mijn advies wilt: als het voorbestemd is, komen jullie wel weer samen. Maar neem eerst allebei even de tijd om afstand te nemen van elkaar en de relatie, want nu kun je niks helder zien.
donderdag 9 juli 2009 om 14:20
Ben nooit teruggegaan naar een ex, dus daarin kan ik je niet helpen. wel een mening ovr teruggaan bij exen.
Het is toch juist de bedoeling van een assertiviteits training dat je je gedrag op alle fronten aanpast? dat je daarmee dus ook een assertiever persoon wordt. Daarmee veranderen inderdaad de verhoudingen binnen een relatie wel en misschien past je partner dan niet meer bij de nieuwe "jij'.
(Was trouwens een van de eerste dingen waar mijn therapeut me vor waarschuwde, dat de training me mijn relatie zou kunnen kosten. Ik wuifde dat weg want mojn toenmalige vriend stond hetlemaal achter me, maar uiteindelijk kreeg peut wel gelijk).
Waarom zou je je ex terug willen, onder welke voorqwaarden en wil hij dat ook. Hij heeft een ander, dus ik zou denken dat hij verder is gegaan en niet terug wil naar jou.
Relaties gaan uit om een reden. alleen als die reden echt weg is, en een van de twee wezenlijk verandert is, heeft een herstart een kans. meestal heeft er dan ook een behoorlijke tijd of een dramatische gebeurtenis gezeten tussen het moment van verbreken en het moment van weer bijelkaar komen. Hoe zie je dit ?
Het is toch juist de bedoeling van een assertiviteits training dat je je gedrag op alle fronten aanpast? dat je daarmee dus ook een assertiever persoon wordt. Daarmee veranderen inderdaad de verhoudingen binnen een relatie wel en misschien past je partner dan niet meer bij de nieuwe "jij'.
(Was trouwens een van de eerste dingen waar mijn therapeut me vor waarschuwde, dat de training me mijn relatie zou kunnen kosten. Ik wuifde dat weg want mojn toenmalige vriend stond hetlemaal achter me, maar uiteindelijk kreeg peut wel gelijk).
Waarom zou je je ex terug willen, onder welke voorqwaarden en wil hij dat ook. Hij heeft een ander, dus ik zou denken dat hij verder is gegaan en niet terug wil naar jou.
Relaties gaan uit om een reden. alleen als die reden echt weg is, en een van de twee wezenlijk verandert is, heeft een herstart een kans. meestal heeft er dan ook een behoorlijke tijd of een dramatische gebeurtenis gezeten tussen het moment van verbreken en het moment van weer bijelkaar komen. Hoe zie je dit ?
donderdag 9 juli 2009 om 15:50
Nooit teruggegaan naar een ex, wel eens twee weken geen contact met een vriendje en dan weer door en dan ging het vlak daarna toch echt uit. Dus voor en bij mij is het zo dat als het over is dat het dan ook echt over is, dan zijn de grenzen onherstelbaar overtreden.
Ik ben ook wel benieuwd naar de invloed van die assertiviteitstraining. Kun je voorbeelden geven van hoe je dingen aanpakte en wat er mis ging?
Ennuh, die overgang? Duurt die al al die tijd dat je samen bent en het telkens uitmaakte? Want hormonen hebben grote invloed, maar als het iets recents is dan verklaart het niet waarom je er al eerder mee wilde stoppen.
Ik kan me goed voorstellen dat je met deze keer uitmaken echt over de grenzen van je ex bent gegaan en dat het voor hem op is en genoeg is. Echt over.
En een relatie moet je alleen verbreken als je er echt niet meer mee verder wilt, niet om hem aan het denken te krijgen en veranderingen te forceren.
Ik ben ook wel benieuwd naar de invloed van die assertiviteitstraining. Kun je voorbeelden geven van hoe je dingen aanpakte en wat er mis ging?
Ennuh, die overgang? Duurt die al al die tijd dat je samen bent en het telkens uitmaakte? Want hormonen hebben grote invloed, maar als het iets recents is dan verklaart het niet waarom je er al eerder mee wilde stoppen.
Ik kan me goed voorstellen dat je met deze keer uitmaken echt over de grenzen van je ex bent gegaan en dat het voor hem op is en genoeg is. Echt over.
En een relatie moet je alleen verbreken als je er echt niet meer mee verder wilt, niet om hem aan het denken te krijgen en veranderingen te forceren.
donderdag 9 juli 2009 om 16:04
Yep, wel terugegaan naar een ex, waren 2 jaar bij elkaar en een half jaar uit elkaar.
Na een jaar toch weer uit elkaar omdat de eerste reden van het uit elkaar gaan nog steeds bestond.
We hebben alletwee een totaal andere visie op het leven.
Had het laatste jaar echter niet willen missen
Het houden van was namelijk nooit het probleem, alleen de wil om te veranderen wel
Die wil was er het laatste jaar wel, alleen kwamen we beide tot de conclusie dat als we wilden veranderen voor de ander we beide te veel van onszelf zouden moeten opgeven.
Dus afscheid genomen van elkaar.
Wat heb ik een verdriet gehad
En nu een jaar na dato durf ik te zeggen dat het de juiste beslissing was.
Ik ben mezelf, voel me gelukkig en bij mijn huidige lief kan ik zijn wie ik ben en is hij ook wie hij is....
Dus allesrose, tuurlijk heb je verdriet en tuurlijk hou je van hem maar uitmaken doe je toch niet zomaar lijk tme
Aan de andere kant, jij hebt het wel vaker uitgemaakt met deze meneer..
Wil je misschien uitleggen wat daar de reden van is?
Een relatie verbreken is toch niet net zo makkelijk als een pak suiker kopen?
De keren dat ik mijn relatie verbrak waren toch wel heel doordacht en niet met het idee daar later weer van terug te komen
Na een jaar toch weer uit elkaar omdat de eerste reden van het uit elkaar gaan nog steeds bestond.
We hebben alletwee een totaal andere visie op het leven.
Had het laatste jaar echter niet willen missen
Het houden van was namelijk nooit het probleem, alleen de wil om te veranderen wel
Die wil was er het laatste jaar wel, alleen kwamen we beide tot de conclusie dat als we wilden veranderen voor de ander we beide te veel van onszelf zouden moeten opgeven.
Dus afscheid genomen van elkaar.
Wat heb ik een verdriet gehad
En nu een jaar na dato durf ik te zeggen dat het de juiste beslissing was.
Ik ben mezelf, voel me gelukkig en bij mijn huidige lief kan ik zijn wie ik ben en is hij ook wie hij is....
Dus allesrose, tuurlijk heb je verdriet en tuurlijk hou je van hem maar uitmaken doe je toch niet zomaar lijk tme
Aan de andere kant, jij hebt het wel vaker uitgemaakt met deze meneer..
Wil je misschien uitleggen wat daar de reden van is?
Een relatie verbreken is toch niet net zo makkelijk als een pak suiker kopen?
De keren dat ik mijn relatie verbrak waren toch wel heel doordacht en niet met het idee daar later weer van terug te komen
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
donderdag 9 juli 2009 om 20:41
pfff...julllie hebben allemaal gelijk..heb er vaak te makkelijk over gedacht, nogmaals ik ben de laatste weken heel goed naar mezelf gaan kijken(ging vanzelf)..en ja..ik ben superfout geweest..maar mijn grootste probleem was dat hij af en toe softdrugs, wiet, gebruikte..Heb 1.5 jaar geleden mijn eigen huis verkocht en heb toen n huurhuis gekregen waar wij met zn 4en, hij en de kids in zouden gaan wonen..12 uur van tevoren, dat wij zijn spullen zouden verhuizen, vond ik bij toeval n joint in zijn zak, terwijl hij zei dat hij dat echt niet meer deed..3 weken heb ik toen ziek thuis gezeten, kapot..toen toch weer bij elkaar gekomen,,afgelopen december heb ik t weer verbroken, kwam voor hem als n donderslag,,onze ruzie toen ging om iets echt onbenulligs..hij bleef mij opzoeken en de liefde voor hem zat heel diep, dus weer terug..ik ben in december, januari, februari 3x naar de dokter geweest omdat ik zo depri was en onregelmatig ongesteld..zwangerschapstesten, maar nooit iets over de overgang..nee, ik moest naar de psych en assertiviteitstraing, opkomen voor mezelf..op die training zaten allemaal mensen met arbeidsproblemen, en ik pastte dat thuis toe..ïk kan t wel alleen...zoiets..Laatste 10 weken van onze relatie, ben ik toch wel iets gebrainstormd. Mijn psych zegt dat ik ben doorgeslagen in die assertiviteit..had ze vaker zien gebeuren..met scheidingen als gevolg..Vanmorgen heb ik bloed laten prikken, om te kijken naar de menopauze..dat wilde de dokter, want die voelde t als iets van n beschuldiging..Ik heb weer n heel verhaal geschreven..dankjewel voor jullie reacties, ik lees ze goed door...x
donderdag 9 juli 2009 om 21:32
Hi Allesrose,
Ik lees je posts hier en daar. En een grote knuffel voor je. Ik herkende iets in je posts, namelijk ziek melden. Ik had me nog nooit ziek gemeld. Maar na het uitgaan van mijn relatie voor het eerst. En een paar weken later (met te druk van werk) afgezakt in een burnout. Ik ben er uiteindelijk beter van geworden. Maar voor mij is ziek melden voor werk vanwege een relatie een enorme alarmbel geworden.
Het is de bedoeling dat je blij wordt van elkaar. Elkaar energie geeft. Ziek worden is niet de bedoeling!
Probeer het los te laten. En verwerk het. Uit ervaring weet ik dat (na maanden) het kan. Je lichaam en geest kunnen het aan. Heel lang wilde ik ook niet. Maar nu zit ik op een punt dat ik blij voor hem kan zijn. Dat als hij met iemand date, het niet meer pijn doet. Daar zijn tranen overheen gegaan. Maar nu voel ik me sterk dat ik én een goede vriend eraan heb overgehouden en ik trots ben op mezelf dat ik de vriendenkring niet heb weggegooid. Ik ben er sterker uitgekomen!
Go girl! En bedenkt bij elke traan slijten de harde kanten, totdat je een mooi steentje overhoudt. Dat de mooie momenten van jullie tijd reflecteert.
Ik lees je posts hier en daar. En een grote knuffel voor je. Ik herkende iets in je posts, namelijk ziek melden. Ik had me nog nooit ziek gemeld. Maar na het uitgaan van mijn relatie voor het eerst. En een paar weken later (met te druk van werk) afgezakt in een burnout. Ik ben er uiteindelijk beter van geworden. Maar voor mij is ziek melden voor werk vanwege een relatie een enorme alarmbel geworden.
Het is de bedoeling dat je blij wordt van elkaar. Elkaar energie geeft. Ziek worden is niet de bedoeling!
Probeer het los te laten. En verwerk het. Uit ervaring weet ik dat (na maanden) het kan. Je lichaam en geest kunnen het aan. Heel lang wilde ik ook niet. Maar nu zit ik op een punt dat ik blij voor hem kan zijn. Dat als hij met iemand date, het niet meer pijn doet. Daar zijn tranen overheen gegaan. Maar nu voel ik me sterk dat ik én een goede vriend eraan heb overgehouden en ik trots ben op mezelf dat ik de vriendenkring niet heb weggegooid. Ik ben er sterker uitgekomen!
Go girl! En bedenkt bij elke traan slijten de harde kanten, totdat je een mooi steentje overhoudt. Dat de mooie momenten van jullie tijd reflecteert.
donderdag 9 juli 2009 om 23:31
Het verschilt volgens mij heel erg per persoon en soort relatie of je weer terug bij je ex kan of wil komen.
Ik heb eigenlijk misschien geen verstand ervan, maar kan je wel vertellen wat ik heb meegemaakt.
Ik ben strak en gereformeerd opgevoed en had dus alleen maar het idee dat er één soort relatie 'moest' zijn.
Nouja, dit zie ik ook pas zo sinds mijn relatie (van 2 jaar 9 maand) uit is gegaan. Op een of andere manier was de relatie sleur geworden, maar ik zag het zelf niet in en kon dus niet veranderen. Mijn ex ook niet. Maar toen het uit ging... dat was echt een eye-opener. Ik ben heel anders gaan denken, weet nu dat alles ook veel vrijer kan. Ik heb dingen leren loslaten waar ik zo hard aan vast hield maar die niet goed waren.
Ik ben erg veranderd, ook al is het nog een maand geleden...
Mijn ex.. tsja, ik heb bijna twee week niks van hem gehoord sinds het uit ging. Daarna stuurde ik hem eens een smsje, gewoon, over hoe het ging.. want we zijn niet boos uit elkaar gegaan, maar wetende dat onze relatie niet goed zat en we wouden het beste voor elkaar. Anyway, ik werd boos omdat hij helemaal niet na had gedacht over ons. Of dat in ieder geval veel vermeed. Ik vond het zonde omdat ik dacht dat hij juist wilde veranderen, dat hij ook nog geloofde dat het misschien goed kon komen omdat..we hielden nog zoveel van elkaar en we passen best goed bij elkaar, alleen we zaten zo verstrengeld.. we moesten elkaar gewoon vrij laten. Nouja, dat zeg ik allemaal nu, maar toen ik die smsjes stuurde nog niet. Anyway.. hij verontschuldigde zich dat hij me boos had gemaakt, en hij zou me een paar dagen later bellen, omdat hij geen ruzie wou en ook wilde weten hoe het met mij ging.
Dat was een fijn gesprek.. en ik heb er een boel van geleerd. Het was wel afstandig, maar soms heb je juist een afstandje nodig om naar jezelf en de ander te kijken en te zeggen dat het echt ergens mis ging.
Weer een paar dagen later zei hij op msn dat hij me miste, hij zich zo leeg voelde...dat hij gewoon wou praten en toen hebben we afgesproken. Het was gelijk al weer raak eigenlijk..het was net alsof het een van de eerste dates was met hem.. vuur en vonken..
Maar hij zelf was/is nog niet toe aan een relatie, en misschien wel steeds niet... hij houdt erg veel van me en ik van hem, maar ergens is ie nog niet volwassen genoeg om te groeien/te veranderen... of hij heeft nog geen tijd gehad. Ik weet het niet. Het is nog steeds uit terwijl ik wel al vier keer bij hem geslapen heb. Ik wil me ook niet meer hechten voor het geval hij toch niet verder wiil, maar het is wel erg fijn om bij hem te zijn, en een van de dingen die ik geleerd heb is dat ik maar gewoon lekker alles moet loslaten en genieten van wat ik heb, dus ik geef er niet veel om. Het is ook wel eens lekker om iemand achter jou aan te hebben ipv andersom. En ondertussen red ik het wel aardig in mn eentje... wel lastig wanneer het vakantie is.. geen dagelijkse bezigheden op school enzo, dan mis je wel de gezelligheid van klasgenoten.
Bij je ex terug komen.. ik kan geen ja of nee zeggen als je het allebei weer ziet zitten en veranderd bent.. en voor de honderd procent er weer voor wilt gaan, je de ander daar in vertrouwd, dan ja. Maar als het toch nog ergens niet zo lekker ligt, nee.. dan kun je beter maar eerst alles op een rijtje hebben denk ik zo.
Ik heb eigenlijk misschien geen verstand ervan, maar kan je wel vertellen wat ik heb meegemaakt.
Ik ben strak en gereformeerd opgevoed en had dus alleen maar het idee dat er één soort relatie 'moest' zijn.
Nouja, dit zie ik ook pas zo sinds mijn relatie (van 2 jaar 9 maand) uit is gegaan. Op een of andere manier was de relatie sleur geworden, maar ik zag het zelf niet in en kon dus niet veranderen. Mijn ex ook niet. Maar toen het uit ging... dat was echt een eye-opener. Ik ben heel anders gaan denken, weet nu dat alles ook veel vrijer kan. Ik heb dingen leren loslaten waar ik zo hard aan vast hield maar die niet goed waren.
Ik ben erg veranderd, ook al is het nog een maand geleden...
Mijn ex.. tsja, ik heb bijna twee week niks van hem gehoord sinds het uit ging. Daarna stuurde ik hem eens een smsje, gewoon, over hoe het ging.. want we zijn niet boos uit elkaar gegaan, maar wetende dat onze relatie niet goed zat en we wouden het beste voor elkaar. Anyway, ik werd boos omdat hij helemaal niet na had gedacht over ons. Of dat in ieder geval veel vermeed. Ik vond het zonde omdat ik dacht dat hij juist wilde veranderen, dat hij ook nog geloofde dat het misschien goed kon komen omdat..we hielden nog zoveel van elkaar en we passen best goed bij elkaar, alleen we zaten zo verstrengeld.. we moesten elkaar gewoon vrij laten. Nouja, dat zeg ik allemaal nu, maar toen ik die smsjes stuurde nog niet. Anyway.. hij verontschuldigde zich dat hij me boos had gemaakt, en hij zou me een paar dagen later bellen, omdat hij geen ruzie wou en ook wilde weten hoe het met mij ging.
Dat was een fijn gesprek.. en ik heb er een boel van geleerd. Het was wel afstandig, maar soms heb je juist een afstandje nodig om naar jezelf en de ander te kijken en te zeggen dat het echt ergens mis ging.
Weer een paar dagen later zei hij op msn dat hij me miste, hij zich zo leeg voelde...dat hij gewoon wou praten en toen hebben we afgesproken. Het was gelijk al weer raak eigenlijk..het was net alsof het een van de eerste dates was met hem.. vuur en vonken..
Maar hij zelf was/is nog niet toe aan een relatie, en misschien wel steeds niet... hij houdt erg veel van me en ik van hem, maar ergens is ie nog niet volwassen genoeg om te groeien/te veranderen... of hij heeft nog geen tijd gehad. Ik weet het niet. Het is nog steeds uit terwijl ik wel al vier keer bij hem geslapen heb. Ik wil me ook niet meer hechten voor het geval hij toch niet verder wiil, maar het is wel erg fijn om bij hem te zijn, en een van de dingen die ik geleerd heb is dat ik maar gewoon lekker alles moet loslaten en genieten van wat ik heb, dus ik geef er niet veel om. Het is ook wel eens lekker om iemand achter jou aan te hebben ipv andersom. En ondertussen red ik het wel aardig in mn eentje... wel lastig wanneer het vakantie is.. geen dagelijkse bezigheden op school enzo, dan mis je wel de gezelligheid van klasgenoten.
Bij je ex terug komen.. ik kan geen ja of nee zeggen als je het allebei weer ziet zitten en veranderd bent.. en voor de honderd procent er weer voor wilt gaan, je de ander daar in vertrouwd, dan ja. Maar als het toch nog ergens niet zo lekker ligt, nee.. dan kun je beter maar eerst alles op een rijtje hebben denk ik zo.
vrijdag 10 juli 2009 om 10:25
Ja Tompet..Ik ben ook heel dicht bij mezelf gekomen de laatste weken..Ben anders over dingen gaan denken....Mijn karakter is n helper.., maar n helper mag geen veranderaar zijn..En dat deed ik wel..Ik wilde dat hij stopte met blowen..En nu denk ik..waarom wilde ik dat hem afpakken, zijn stukje ontspanning, 1 a 2 x in de week..nogmaals hij functioneerd prima, in zijn werk met zijn kids.Ook ik wil losser over dingen gaan denken..niet altijd perfect zijn..Vind dat je n hele mooie reactie hebt gegeven tompet..De reden dat ik de relatie 2x in 5 mnd verbrak,was denk ik toch echt wel de combinatie assertiviteitstraing en overgang, ik ben 45...En nu heeft hij dus n meisje van 25..die veel alleen gaat stappen, wat hij niet leuk vind, hoorde ik via via..Hoop echt dat onze realatie goed komt, en dan zijn wij sterker dan ooit..Sterkte..x
vrijdag 10 juli 2009 om 10:33
Allesrose, je komt op mij over als een meisje van 16. Niet als een vrouw van 45. De tekst "dan zijn wij sterker dan ooit" is zo ontzettend kinds. Die man heeft denk ik totaal geen vertrouwen meer in jou. Zou ik ook niet hebben als ik keer op keer aan de kant werd geschoven.
Eerlijk gezegd zou ik geen eens respect meer hebben voor iemand die zich zo liet behandelen door zijn vriendin (jij dus). Ik kom waarschijnlijk erg bot over. Dat is dan maar zo.
Wordt eens volwassen!
Eerlijk gezegd zou ik geen eens respect meer hebben voor iemand die zich zo liet behandelen door zijn vriendin (jij dus). Ik kom waarschijnlijk erg bot over. Dat is dan maar zo.
Wordt eens volwassen!
vrijdag 10 juli 2009 om 10:45
