Relaties
alle pijlers
Tja, en dat was het dan.... deel 2
dinsdag 31 januari 2012 om 14:51
Zullen we hier maar verder gaan met onze verhalen naar aanleiding van de post van allalone.
"Goedenavond,
Hier zit ik dan.... 44 jaar oud, een relatie van 25 jaar waarvan 22 jaar getrouwd achter de rug. Hij hield niet meer voldoende van mij..... Wel van zijn jongere collega waar hij nu is...
God, wat voel ik me alleen en wat een pijn.... En ja, ik weet het, zwaar debiel, maar ik hou nog steeds van hem...
Allalone...".
Hoop dat jullie het allemaal kunnen vinden, want ik kan die steun en schoppen onder mijn kont nog niet missen.
"Goedenavond,
Hier zit ik dan.... 44 jaar oud, een relatie van 25 jaar waarvan 22 jaar getrouwd achter de rug. Hij hield niet meer voldoende van mij..... Wel van zijn jongere collega waar hij nu is...
God, wat voel ik me alleen en wat een pijn.... En ja, ik weet het, zwaar debiel, maar ik hou nog steeds van hem...
Allalone...".
Hoop dat jullie het allemaal kunnen vinden, want ik kan die steun en schoppen onder mijn kont nog niet missen.
donderdag 5 juli 2012 om 21:04
quote:Julus schreef op 05 juli 2012 @ 20:47:
Nou, dat zijn wijze woorden en geheel van toepassing. Ex vlucht al heel lang, vanuit zijn jeugd. Werken aan de relatie (en dat was heel hard werken geblazen..) was veel moeilijker dan vluchten naar het groenere gras. Wat ook dor blijkt te zijn, wat a bummer.
Maar vraag me dan 1 ding af...jij hebt er een goede kijk op en bent man.....is dat vluchten iets sterkers dan de liefde voor je partner? Zijn die angsten sterker, zodanig dat je niet anders kunt dan vluchten? Of was die ander gewoon echt vele malen leuker en is het een combinatie van?
Thanx Dude!Vluchten is een manier van achterlaten wat je niet "kneden" naar je eigen manier. Mijn vader was ook zo, telkens als hij ruzie had met mijn moeder stapte hij in de auto en ging hij een aantal uur weg. Hij kon er niet tegen... De confrontatie met zichzelf! Iemand die vlucht, doet dat voor een reden en dat pure confrontatie. Dat heeft niet te maken met angst want anders zou je ex niet naar een ander rennen. Hij durfde (en ook de andere mannen) niet te ruzie onder ogen te zien die hij veroorzaakt(e), of wel op kon lossen. Hij koos ervoor om weg te rennen. Bij de ander zullen die problemen op den duur ook komen, want er komt een tijd dat je jezelf tegenkomt. En dat is het hardste van allemaal....
Nou, dat zijn wijze woorden en geheel van toepassing. Ex vlucht al heel lang, vanuit zijn jeugd. Werken aan de relatie (en dat was heel hard werken geblazen..) was veel moeilijker dan vluchten naar het groenere gras. Wat ook dor blijkt te zijn, wat a bummer.
Maar vraag me dan 1 ding af...jij hebt er een goede kijk op en bent man.....is dat vluchten iets sterkers dan de liefde voor je partner? Zijn die angsten sterker, zodanig dat je niet anders kunt dan vluchten? Of was die ander gewoon echt vele malen leuker en is het een combinatie van?
Thanx Dude!Vluchten is een manier van achterlaten wat je niet "kneden" naar je eigen manier. Mijn vader was ook zo, telkens als hij ruzie had met mijn moeder stapte hij in de auto en ging hij een aantal uur weg. Hij kon er niet tegen... De confrontatie met zichzelf! Iemand die vlucht, doet dat voor een reden en dat pure confrontatie. Dat heeft niet te maken met angst want anders zou je ex niet naar een ander rennen. Hij durfde (en ook de andere mannen) niet te ruzie onder ogen te zien die hij veroorzaakt(e), of wel op kon lossen. Hij koos ervoor om weg te rennen. Bij de ander zullen die problemen op den duur ook komen, want er komt een tijd dat je jezelf tegenkomt. En dat is het hardste van allemaal....
donderdag 5 juli 2012 om 21:24
Confrontatie niet aangaan, was ook mijn idee. Onder ogen zien wat je niet goed doet, onder ogen zien waar je het samen niet goed doet en er ook nog mee aan de slag moeten. Je baseren op een stiekeme affaire is niet zo handig, want dat is altijd leuk, spannend, en zonder problemen. Totdat er lasten bij komen, en eigenschappen die eerder minder erg leken te zijn. Dus dan maar weer vluchten? Lijkt me zo vermoeiend als je zo in het leven staat. Je bouwt zo nooit een diepgaande relatie op, het blijft oppervlakkig. Ze willen het wel volgens mij, maar weten niet hoe. En tja, daarvan zijn wij de dupe. En alle volgende liefjes.
donderdag 5 juli 2012 om 21:34
quote:ddude schreef op 05 juli 2012 @ 21:04:
[...]
Vluchten is een manier van achterlaten wat je niet "kneden" naar je eigen manier. Mijn vader was ook zo, telkens als hij ruzie had met mijn moeder stapte hij in de auto en ging hij een aantal uur weg. Hij kon er niet tegen... De confrontatie met zichzelf! Iemand die vlucht, doet dat voor een reden en dat pure confrontatie. Dat heeft niet te maken met angst want anders zou je ex niet naar een ander rennen. Hij durfde (en ook de andere mannen) niet te ruzie onder ogen te zien die hij veroorzaakt(e), of wel op kon lossen. Hij koos ervoor om weg te rennen. Bij de ander zullen die problemen op den duur ook komen, want er komt een tijd dat je jezelf tegenkomt. En dat is het hardste van allemaal....Bij die van mij klopt dit inderdaad, na het uitkomen van zijn 2 e "miskleun" is hij op de vlucht geslagen en ik denk dat er veel meer gebeurt is dan dat ik tot nu toe weet, dus wegrennen maar...dan hoef je ook niet onder ogen te zien wat je gedaan hebt.....
[...]
Vluchten is een manier van achterlaten wat je niet "kneden" naar je eigen manier. Mijn vader was ook zo, telkens als hij ruzie had met mijn moeder stapte hij in de auto en ging hij een aantal uur weg. Hij kon er niet tegen... De confrontatie met zichzelf! Iemand die vlucht, doet dat voor een reden en dat pure confrontatie. Dat heeft niet te maken met angst want anders zou je ex niet naar een ander rennen. Hij durfde (en ook de andere mannen) niet te ruzie onder ogen te zien die hij veroorzaakt(e), of wel op kon lossen. Hij koos ervoor om weg te rennen. Bij de ander zullen die problemen op den duur ook komen, want er komt een tijd dat je jezelf tegenkomt. En dat is het hardste van allemaal....Bij die van mij klopt dit inderdaad, na het uitkomen van zijn 2 e "miskleun" is hij op de vlucht geslagen en ik denk dat er veel meer gebeurt is dan dat ik tot nu toe weet, dus wegrennen maar...dan hoef je ook niet onder ogen te zien wat je gedaan hebt.....
donderdag 5 juli 2012 om 21:37
Dus dan maar weer vluchten? Lijkt me zo vermoeiend als je zo in het leven staat. Je bouwt zo nooit een diepgaande relatie op, het blijft oppervlakkig. Ze willen het wel volgens mij, maar weten niet hoe. En tja, daarvan zijn wij de dupe. En alle volgende liefjes.[/quote]
Ik denk niet dat hij daar bij stil staat Julus, hij hoeft geen diepgaande relatie "is toch allemaal maar gezeur" en dan gaat hij toch weer naar de volgende, is het weer spannend....maar wij hebben er dan geen last meer van...
Ja, ik lees mee op het topic van de bezette man, maar ik vind het weleens ver gaan, de uitlatingen die gedaan worden. Het minnaressen topic heeft mij ( de 1e keer) veel geholpen om te begrijpen wat er gebeurde..
Ik denk niet dat hij daar bij stil staat Julus, hij hoeft geen diepgaande relatie "is toch allemaal maar gezeur" en dan gaat hij toch weer naar de volgende, is het weer spannend....maar wij hebben er dan geen last meer van...
Ja, ik lees mee op het topic van de bezette man, maar ik vind het weleens ver gaan, de uitlatingen die gedaan worden. Het minnaressen topic heeft mij ( de 1e keer) veel geholpen om te begrijpen wat er gebeurde..
donderdag 5 juli 2012 om 21:52
Fideso2 je schreef dat je in je boosheid makkelijker kan omgaan met het naast je neerleggen.
Ik merk dat ik last heb van die boosheid. Het geeft wel kracht maar het kost ook zoveel energie.
Ik merk dat ik zo verlang naar geen storm in mijn hoofd.. Ik zal wel te snel willen maar ik verlang zo naar 'lucht en licht'
Is boos zijn echt zinvol? Hoort het bij het proces van loslaten?
Of heeft het vooral met mijn hart en ego te maken?
Merk dat ik moeite heb alle verhalen en
Namen bij elkaar te plakken vandasg.
Maar ik lees en leef mee en stuur jullie allemaal veel liefs!
Bijzonder eigenlijk dat je zo kan meeleven met elkaar, terwijl je elkaar op straat zo voorbij zou lopen.
Ben dan ook een forum maagd
ik moet nog wennen aan het concept maar merk dat het me goed doet
Blauweruis
Ik merk dat ik last heb van die boosheid. Het geeft wel kracht maar het kost ook zoveel energie.
Ik merk dat ik zo verlang naar geen storm in mijn hoofd.. Ik zal wel te snel willen maar ik verlang zo naar 'lucht en licht'
Is boos zijn echt zinvol? Hoort het bij het proces van loslaten?
Of heeft het vooral met mijn hart en ego te maken?
Merk dat ik moeite heb alle verhalen en
Namen bij elkaar te plakken vandasg.
Maar ik lees en leef mee en stuur jullie allemaal veel liefs!
Bijzonder eigenlijk dat je zo kan meeleven met elkaar, terwijl je elkaar op straat zo voorbij zou lopen.
Ben dan ook een forum maagd
ik moet nog wennen aan het concept maar merk dat het me goed doetBlauweruis
donderdag 5 juli 2012 om 22:00
Fideso, de vraag is inderdaad of ze er zelf ook zo over denken. Denk het niet, denk dat ze eigenlijk helemaal niet zo van het nadenken en analyseren zijn, maar meer in het hier en nu leven. Dat maakt het ook zo wrang, want wij willen alles maar begrijpen, het kost bergen energie ook nog. Energie die je in iemand stopt die het niet waard is, maar dat weten we ook en toch doen we het.
donderdag 5 juli 2012 om 22:02
Je droeg weer blauw die avond
In een schaduw van zwart licht
D'r werd geen gat gedicht
Met die brief die je me na zond
Tijd draait alles om
Wat eerst prachtig was, wordt nu lelijk
En wat je toen zo moeilijk vond
Daar denk je niet meer aan
Laat je me nog gaan
Wat onaf was, blijft wel liggen
Je maakt niets ongedaan
Blauwe ruis
In m'n ziel en in m'n oren
Ik wil het niet meer horen, maar het houdt nooit meer op
Blauwe ruis
Wat je had gaat nooit verloren
Het wordt alleen maar harder, en het houdt nooit meer op
Ik heb dit nummer van Blof vaak heel hard aanstaan in mijn auto..
Hebben jullie op dit moment ook een nummer wat je zo vindt passen bij hoe je je voelt?
In een schaduw van zwart licht
D'r werd geen gat gedicht
Met die brief die je me na zond
Tijd draait alles om
Wat eerst prachtig was, wordt nu lelijk
En wat je toen zo moeilijk vond
Daar denk je niet meer aan
Laat je me nog gaan
Wat onaf was, blijft wel liggen
Je maakt niets ongedaan
Blauwe ruis
In m'n ziel en in m'n oren
Ik wil het niet meer horen, maar het houdt nooit meer op
Blauwe ruis
Wat je had gaat nooit verloren
Het wordt alleen maar harder, en het houdt nooit meer op
Ik heb dit nummer van Blof vaak heel hard aanstaan in mijn auto..
Hebben jullie op dit moment ook een nummer wat je zo vindt passen bij hoe je je voelt?
donderdag 5 juli 2012 om 22:03
Blauweruis, nou inderdaad. Die boosheid is nodig om verder te komen, is makkelijker. Maar kost ook heel veel energie, net zoals alle andere emoties. Die achtbaan van emoties, dat is gewoon slopend. Ik zat toevallig vandaag hetzelfde te denken, en kwam tot de conclusie dat ik er in mijn hoofd veel minder mee bezig ben. Goed teken denk ik. Gaat sneller dan ik had verwacht.
Heel herkenbaar dat je namen en verhalen niet kunt plakken, hebben we hier allemaal volgens mij. Maar we leven oprecht met elkaar mee, en ons eigen hoofd zit gewoon vol. Dat weten we en dat is goed verder. En juist het van je af kunnen schrijven maakt je hoofd leeg, en informatie opnemen weer voller. Dus je moet je niet bezwaard voelen, je hebt al genoeg om je rot over te voelen!
Heel herkenbaar dat je namen en verhalen niet kunt plakken, hebben we hier allemaal volgens mij. Maar we leven oprecht met elkaar mee, en ons eigen hoofd zit gewoon vol. Dat weten we en dat is goed verder. En juist het van je af kunnen schrijven maakt je hoofd leeg, en informatie opnemen weer voller. Dus je moet je niet bezwaard voelen, je hebt al genoeg om je rot over te voelen!
donderdag 5 juli 2012 om 22:05
Wow...toepasselijk. Vandaar dus je nickname.
Ik draai veel Troy, van Sinead O'Connor. Vond dat altijd erg mooi, maar lijkt nu ook van toepassing. Naar muziek luisteren (en meezingen) leidt me af. Soms lees ik zoveel dat ik er gek van word.
Heb kruidentuintje gewezen op dit topic en hoop dat ze zich nog komt laten zien, zal haar goed doen!
Ik draai veel Troy, van Sinead O'Connor. Vond dat altijd erg mooi, maar lijkt nu ook van toepassing. Naar muziek luisteren (en meezingen) leidt me af. Soms lees ik zoveel dat ik er gek van word.
Heb kruidentuintje gewezen op dit topic en hoop dat ze zich nog komt laten zien, zal haar goed doen!
donderdag 5 juli 2012 om 22:37
Blauweruis, ja, mij helpt het idd om boos te zijn, vanmorgen begon het niet zo heel lekker....en naarmate ik bozer en bozer werd merk ik dat ik niet zoveel bezig ben met hem, over hoe hij denkt/voelt etc. ik voel me sterker en beter, heb wel een barstende koppijn 
Nummer wat ik veel draai ( buiten nog een paar andere) is, en dan moeten jullie niet lachen, "schijn een lichie op mij vannacht"van drukwerk...dit nummer geeft me op de een of andere manier kracht....
Ik denk dat de kracht van een forum ook is dat je anoniem bent, als ik jullie irl zou kennen zou ik misschien niet zoveel vertellen, in ieder geval niet van mijn diepste gevoelens, nu wel, omdat ik nu het moment bepaal, als ik moet huilen kan ik toch tikken..maar niet praten......
Nummer wat ik veel draai ( buiten nog een paar andere) is, en dan moeten jullie niet lachen, "schijn een lichie op mij vannacht"van drukwerk...dit nummer geeft me op de een of andere manier kracht....
Ik denk dat de kracht van een forum ook is dat je anoniem bent, als ik jullie irl zou kennen zou ik misschien niet zoveel vertellen, in ieder geval niet van mijn diepste gevoelens, nu wel, omdat ik nu het moment bepaal, als ik moet huilen kan ik toch tikken..maar niet praten......
donderdag 5 juli 2012 om 22:46
http://www.youtube.com/watch?v=VR31Iv7J61o
In God's Hands lyrics
I looked at your face I saw that all the love had died
I saw that we had forgotten to take the time
I, I saw that you couldn't care less about what you do
Couldn't care less about the lies
You couldn't find the time to cry
We forgot about love
We forgot about faith
We forgot about trust
We forgot about us
Now our love's floating out the window
Our love's floating out the back door
Our love's floating up in the sky in heaven
Where it began back in God's hands
You said that you had said all that you had to say
You said baby it's the end of the day
And we gave a lot but it wasn't enough
We got so tired that we just gave up
We didn't respect it
We went and neglected it
We didn't deserve it
But I never expected this
Our love floated out the window
Our love floated out the back door
Our love floated up in the sky to heaven
It's part of a plan
It's back in God's hands
Back in God's hands
It didn't last
It's a thing of the past
Oh we didn't understand
Just what we had
Oh I want it back
Just what we had
Oh I want it back
Oh just what we had
In God's Hands lyrics
I looked at your face I saw that all the love had died
I saw that we had forgotten to take the time
I, I saw that you couldn't care less about what you do
Couldn't care less about the lies
You couldn't find the time to cry
We forgot about love
We forgot about faith
We forgot about trust
We forgot about us
Now our love's floating out the window
Our love's floating out the back door
Our love's floating up in the sky in heaven
Where it began back in God's hands
You said that you had said all that you had to say
You said baby it's the end of the day
And we gave a lot but it wasn't enough
We got so tired that we just gave up
We didn't respect it
We went and neglected it
We didn't deserve it
But I never expected this
Our love floated out the window
Our love floated out the back door
Our love floated up in the sky to heaven
It's part of a plan
It's back in God's hands
Back in God's hands
It didn't last
It's a thing of the past
Oh we didn't understand
Just what we had
Oh I want it back
Just what we had
Oh I want it back
Oh just what we had
donderdag 5 juli 2012 om 23:06
Pfoeh, ook maar weer even spuien. Zoals ik schreef laatst heb ik ex gezien. Er zit veel gevoel van zijn kant, maar ook angst. Ik merk dat ik hier heel erg moeilijk mee om kan gaan.... Zo was het eigenlijk ook toen het uit ging, toen zei hij ook veel van me te houden, maar het 'niet te kunnen'. Teveel stress, te erg erdoor heen zitten.
Wat er nu anders is? We zijn meer tot rust gekomen, praten veel fijner met elkaar, zijn heel erg open. Maar het probleem, tja, dat is ergens eigenlijk hetzelfde. Ik kan het zo ontzettend moeilijk begrijpen. Ik zié de liefde in z'n ogen, maar ik mag er niet bij. Hij geeft aan dat het geen frustratie is om dingen die gebeurd zijn, dat hij dat los kan laten. Ook geen angst voor specifieke situaties in de toekomst. Wat dan wel? Puur dat hij voelt dat als het 'allemaal te dichtbij komt' dat hij stress en spanning voelt zegt hij. Hij kan het niet omschrijven, hij weet niet waar het vandaan komt, hij weet alleen dat hij het voelt. Ik vind het zo bizar, ken het niet van mensen, dat een angst zo groot en verlammend kan zijn? Of zie ik het te zwaar en is hij er nog niet aan toe?
Hij geeft aan met me in gesprek te willen blijven. Dat hij contact wil houden, wil zien wat eruit gaat komen. Ik weet niet of ik dat kan. Ik voel me zo ontzettend kwetsbaar. Snap dat hij het zo kan zien; hij is mij nooit kwijt geweest eigenlijk, ik hem wel (en nog steeds). Ik snap dat hij wil dat het rustig gaat en zien waar het heen gaat. Maar ik sta in zo'n andere positie; voor mij is het killing. Ik WIL niet meer afwachten, in de wacht staan en merken of zijn liefde sterker zal zijn dan angst. Maar ik voel dat ik hem ook heel moeilijk los kan laten, wetende dat hij nog gevoelens heeft.
Het is zó ontzettend dubbel allemaal. Hij is zo lief naar mij toe, ik zie dat hij z'n best doet, opener probeert te zijn, duidelijker. Ik vind niet dat hij iets fout doet; dit is wat hij voelt en dit is zijn manier om ermee te dealen. Maar pfoeh, wat lastig. Ik zou willen dat ik het ook wat meer los zou kunnen laten, maar god, wat is dat lastig!
Momenteel is mijn wereldje heel klein, ik heb geen baan. Daardoor veel tijd om ermee bezig te zijn. Ik heb geen afleiding, ik moet het zelf creeren. Plus de mensen die ik spreek zijn mensen die dichtbij me staan; er is voor mij een lange drempel om er dan weer over te gaan praten.
Ik heb maandag een 2e gesprek voor een baan. Ik hoop zó dat dat wat wordt. Heerlijk; nieuwe mensen, nieuwe impulsen, afleiding. Als ik dan 's avonds vrienden of familie spreek heb ik zoveel meer te vertellen. Plus een stukje kracht, stabiliteit, zekerheid als dat op de rit is. Want nu geeft het zoeken en solliciteren zoveel onrust. Spannend, ik hoop dat die baan wat word en dat het me zal helpen er wat meer afstand van te nemen.
Lang verhaal weer, maar wat heerlijk om het even kwijt te kunnen! Lucht zo lekker op hè! Slaap lekker allemaal
Wat er nu anders is? We zijn meer tot rust gekomen, praten veel fijner met elkaar, zijn heel erg open. Maar het probleem, tja, dat is ergens eigenlijk hetzelfde. Ik kan het zo ontzettend moeilijk begrijpen. Ik zié de liefde in z'n ogen, maar ik mag er niet bij. Hij geeft aan dat het geen frustratie is om dingen die gebeurd zijn, dat hij dat los kan laten. Ook geen angst voor specifieke situaties in de toekomst. Wat dan wel? Puur dat hij voelt dat als het 'allemaal te dichtbij komt' dat hij stress en spanning voelt zegt hij. Hij kan het niet omschrijven, hij weet niet waar het vandaan komt, hij weet alleen dat hij het voelt. Ik vind het zo bizar, ken het niet van mensen, dat een angst zo groot en verlammend kan zijn? Of zie ik het te zwaar en is hij er nog niet aan toe?
Hij geeft aan met me in gesprek te willen blijven. Dat hij contact wil houden, wil zien wat eruit gaat komen. Ik weet niet of ik dat kan. Ik voel me zo ontzettend kwetsbaar. Snap dat hij het zo kan zien; hij is mij nooit kwijt geweest eigenlijk, ik hem wel (en nog steeds). Ik snap dat hij wil dat het rustig gaat en zien waar het heen gaat. Maar ik sta in zo'n andere positie; voor mij is het killing. Ik WIL niet meer afwachten, in de wacht staan en merken of zijn liefde sterker zal zijn dan angst. Maar ik voel dat ik hem ook heel moeilijk los kan laten, wetende dat hij nog gevoelens heeft.
Het is zó ontzettend dubbel allemaal. Hij is zo lief naar mij toe, ik zie dat hij z'n best doet, opener probeert te zijn, duidelijker. Ik vind niet dat hij iets fout doet; dit is wat hij voelt en dit is zijn manier om ermee te dealen. Maar pfoeh, wat lastig. Ik zou willen dat ik het ook wat meer los zou kunnen laten, maar god, wat is dat lastig!
Momenteel is mijn wereldje heel klein, ik heb geen baan. Daardoor veel tijd om ermee bezig te zijn. Ik heb geen afleiding, ik moet het zelf creeren. Plus de mensen die ik spreek zijn mensen die dichtbij me staan; er is voor mij een lange drempel om er dan weer over te gaan praten.
Ik heb maandag een 2e gesprek voor een baan. Ik hoop zó dat dat wat wordt. Heerlijk; nieuwe mensen, nieuwe impulsen, afleiding. Als ik dan 's avonds vrienden of familie spreek heb ik zoveel meer te vertellen. Plus een stukje kracht, stabiliteit, zekerheid als dat op de rit is. Want nu geeft het zoeken en solliciteren zoveel onrust. Spannend, ik hoop dat die baan wat word en dat het me zal helpen er wat meer afstand van te nemen.
Lang verhaal weer, maar wat heerlijk om het even kwijt te kunnen! Lucht zo lekker op hè! Slaap lekker allemaal
donderdag 5 juli 2012 om 23:08
Oh ja.. muziek, teksten..
Deze CD van Anouk had ik al langer maar ik weet nog dat ik alleen in mijn nieuwe huis was, de kinderen voor het eerst bij ex en ik draaide dit nummer "Make it rain" , de tekst kwam als een mokerslag binnen...
http://www.youtube.com/watch?v=-zcSlDlFjuU
Right behind that perfect face
There’s someone who keeps
Secrets hidden well
Think I don’t want to know
Reasons why you’re crashing
Over me
In don’t look back
Darlings so it goes
But I regret
We couldn’t
Make it rain
And all our dreams were left to dry
Can’t make it rain
There’s not one cloud left in
The sky so
You said you tried
We bled we cried
We couldn’t make it rain
We had everything to live for
Even if we didn’t understand
The game of give and take
Was more than just the sum
Of what we make
The most of time
So we’ll move on
And leave it all behind
‘Cause we couldn’t
Make it rain
And all our dreams were left to dry
Can’t make it rain
There’s not one cloud left in
The sky so
You said you tried
We bled we cried
We couldn’t make it rain
Now I can’t help thinking about
Places we would go
But I won’t be around
No more
But this fault won’t be mine
Everything is gone
Make it rain
And all our dreams were left to dry
Can’t make it rain
There’s not one cloud left in the
Sky so
Make it rain
All our dreams were left to dry
Can’t make it rain
There’s not one cloud left in the sky so
You said you tried
We bled we cried
You said you tried
We bled we’ve cried
Deze CD van Anouk had ik al langer maar ik weet nog dat ik alleen in mijn nieuwe huis was, de kinderen voor het eerst bij ex en ik draaide dit nummer "Make it rain" , de tekst kwam als een mokerslag binnen...
http://www.youtube.com/watch?v=-zcSlDlFjuU
Right behind that perfect face
There’s someone who keeps
Secrets hidden well
Think I don’t want to know
Reasons why you’re crashing
Over me
In don’t look back
Darlings so it goes
But I regret
We couldn’t
Make it rain
And all our dreams were left to dry
Can’t make it rain
There’s not one cloud left in
The sky so
You said you tried
We bled we cried
We couldn’t make it rain
We had everything to live for
Even if we didn’t understand
The game of give and take
Was more than just the sum
Of what we make
The most of time
So we’ll move on
And leave it all behind
‘Cause we couldn’t
Make it rain
And all our dreams were left to dry
Can’t make it rain
There’s not one cloud left in
The sky so
You said you tried
We bled we cried
We couldn’t make it rain
Now I can’t help thinking about
Places we would go
But I won’t be around
No more
But this fault won’t be mine
Everything is gone
Make it rain
And all our dreams were left to dry
Can’t make it rain
There’s not one cloud left in the
Sky so
Make it rain
All our dreams were left to dry
Can’t make it rain
There’s not one cloud left in the sky so
You said you tried
We bled we cried
You said you tried
We bled we’ve cried
donderdag 5 juli 2012 om 23:13
Ha Gettingwise, geeft niks dat het lang is, jij bent het lekker kwijt en ik reageer er graag op.
Ik snap jouw dubbele gevoel zo enorm goed. Het ligt bij wijze van spreken voor het grijpen, je hoeft het alleen nog maar in te koppen. Maar de angst dat het weer fout gaat, de angst om sowieso niet te weten of het nog wel wat gaat worden...je trekt het gewoon niet om nog een keer door de hel van het afwijzen te moeten gaan. Eigenlijk - en dat klinkt heel wijs maar ik zit met hetzelfde - zou je gewoon je eigen plan moeten trekken. Niet meer meegaan in wat hij wil, maar gewoon voor jezelf plan de campange maken. Het zou geweldig zijn als je die baan gaat krijgen, dat is een grote stap vooruit.
Nieuwe impulsen, nieuwe mensen, iets van jezelf. Je wereld wordt groter en dan zul je ook minder met hem bezig zijn. Je doet het dan op eigen kracht, maakt jezelf gelukkiger. Dat moet sowieso voorop staan, jezelf gelukkiger maken. Dat hij evt. weer een plek in jouw leven krijgt is leuk, maar moet niet zaligmakend zijn.
Ik zou ook als ik jou was het contact helemaal bij hem leggen. Laat hem dan maar zien dat hij moeite doet. Dat is het minste, na wat hij gedaan heeft. Je merkt dan vanzelf hoe serieus hij is. En wil hij dan echt nu gewoon af en toe afspreken, keer koffie doen en dan maar weer zien? En in de tussentijd dan, wat spookt hij dan uit? Erg vrijblijvend allemaal.
Zou dus als ik jou was als je er echt energie in wil stoppen, concreet en duidelijk zijn. Wat je verwacht, wat je wil. Anders zit je straks weer in de twilight zone en daar wil je juist uit!
Ik snap jouw dubbele gevoel zo enorm goed. Het ligt bij wijze van spreken voor het grijpen, je hoeft het alleen nog maar in te koppen. Maar de angst dat het weer fout gaat, de angst om sowieso niet te weten of het nog wel wat gaat worden...je trekt het gewoon niet om nog een keer door de hel van het afwijzen te moeten gaan. Eigenlijk - en dat klinkt heel wijs maar ik zit met hetzelfde - zou je gewoon je eigen plan moeten trekken. Niet meer meegaan in wat hij wil, maar gewoon voor jezelf plan de campange maken. Het zou geweldig zijn als je die baan gaat krijgen, dat is een grote stap vooruit.
Nieuwe impulsen, nieuwe mensen, iets van jezelf. Je wereld wordt groter en dan zul je ook minder met hem bezig zijn. Je doet het dan op eigen kracht, maakt jezelf gelukkiger. Dat moet sowieso voorop staan, jezelf gelukkiger maken. Dat hij evt. weer een plek in jouw leven krijgt is leuk, maar moet niet zaligmakend zijn.
Ik zou ook als ik jou was het contact helemaal bij hem leggen. Laat hem dan maar zien dat hij moeite doet. Dat is het minste, na wat hij gedaan heeft. Je merkt dan vanzelf hoe serieus hij is. En wil hij dan echt nu gewoon af en toe afspreken, keer koffie doen en dan maar weer zien? En in de tussentijd dan, wat spookt hij dan uit? Erg vrijblijvend allemaal.
Zou dus als ik jou was als je er echt energie in wil stoppen, concreet en duidelijk zijn. Wat je verwacht, wat je wil. Anders zit je straks weer in de twilight zone en daar wil je juist uit!
donderdag 5 juli 2012 om 23:19
donderdag 5 juli 2012 om 23:33
Het is inderdaad verstandig om het meer bij hem neer te leggen. Hij zei dat hij het zo voor zich ziet dat we af en toe contact hebben (in de zin van 1-2 keer per week). En dan dus zien. Hij wil niet nu al gaan kijken wanneer we weer afspreken, het moet ook wel zo groeien vindt hij (niet dat we dat nu op voorhand al gaan bepalen). Ergens gelijk in, maar voor mij moeilijk om daar zo casual in te staan.
Lastige qua afspreken is dat we 160 km van elkaar wonen; even elkaar kort zien om te praten ofzo is niet mogelijk. Afspreken is daardoor al snel beladen; het kan lastiger spontaan of eventjes voor een half uurtje.
Geloof niet dat hij met een ander zal gaan. Uitsluiten kan ik dat niet (ook niet voor mezelf), maar het is niet iets waar ik mee zit. Schiet wel eens door m'n hoofd op een vrijdag- of zaterdagavond, maar ben daar niet zo mee bezig. (Hij peilt wel regelmatig of ik open sta voor andere mannen overigens).
Het is inderdaad niet zaligmakend als ik weer met hem zou zijn. Ik geloof ook zeker dat ik mezelf red en het alleen leuk kan hebben. Ik heb hem niet nodig, maar pfoeh, geef zoveel om hem, mis hem.... Maar weet je, ergens is hij degene die MIJ vertrouwen moet geven. Want dat is een pijnpunt, ik zou als we op dit moment samenkomen onzeker zijn; door al zijn getwijfel en houding. Daarom is dit sowieso niet het juiste moment; hij mist de overtuiging. Ergens goed dat hij het niet 'even gaat proberen'.
Eigen leven opbouwen is zeker goed! Heb wel al dingen opgebouwd inmiddels en met een baan erbij zou dat een mooi plaatje gaan worden. Iets om trots op te zijn
Concreet en duidelijk zijn is ook erg belangrijk. Ik heb wel aangegeven dat ik het moeilijk vind, dat ik veel moeite heb om met deze situatie om te gaan. Dat ik ook niet weet hoe lang ik dit kan volhouden; wanneer mijn grens bereikt zal zijn. Dat ik niet wil dat dit maanden en maanden gaat duren. Dat het ook geen haast heeft, maar dat het wel moet gaan lopen. Oftewel; in gesprek blijven, erover praten, werken naar een uitkomst? Zoiets. Al is dat vooral iets wat hij zelf zal moeten doen uiteindelijk.
Pffff.... weet je, ergens denk ik.... Leuk hoor dat we beter kunnen praten en dat hij open is en dat het fijn is en blablabla. Maar wie wordt er verliefd door een goed gesprek? Zou zo graag gewoon wat leuks samen gaan doen! Even zien wat we ook alweer zo leuk vinden aan elkaar. Andere kant ook supereng dat soort dingen....
Lastige qua afspreken is dat we 160 km van elkaar wonen; even elkaar kort zien om te praten ofzo is niet mogelijk. Afspreken is daardoor al snel beladen; het kan lastiger spontaan of eventjes voor een half uurtje.
Geloof niet dat hij met een ander zal gaan. Uitsluiten kan ik dat niet (ook niet voor mezelf), maar het is niet iets waar ik mee zit. Schiet wel eens door m'n hoofd op een vrijdag- of zaterdagavond, maar ben daar niet zo mee bezig. (Hij peilt wel regelmatig of ik open sta voor andere mannen overigens).
Het is inderdaad niet zaligmakend als ik weer met hem zou zijn. Ik geloof ook zeker dat ik mezelf red en het alleen leuk kan hebben. Ik heb hem niet nodig, maar pfoeh, geef zoveel om hem, mis hem.... Maar weet je, ergens is hij degene die MIJ vertrouwen moet geven. Want dat is een pijnpunt, ik zou als we op dit moment samenkomen onzeker zijn; door al zijn getwijfel en houding. Daarom is dit sowieso niet het juiste moment; hij mist de overtuiging. Ergens goed dat hij het niet 'even gaat proberen'.
Eigen leven opbouwen is zeker goed! Heb wel al dingen opgebouwd inmiddels en met een baan erbij zou dat een mooi plaatje gaan worden. Iets om trots op te zijn
Concreet en duidelijk zijn is ook erg belangrijk. Ik heb wel aangegeven dat ik het moeilijk vind, dat ik veel moeite heb om met deze situatie om te gaan. Dat ik ook niet weet hoe lang ik dit kan volhouden; wanneer mijn grens bereikt zal zijn. Dat ik niet wil dat dit maanden en maanden gaat duren. Dat het ook geen haast heeft, maar dat het wel moet gaan lopen. Oftewel; in gesprek blijven, erover praten, werken naar een uitkomst? Zoiets. Al is dat vooral iets wat hij zelf zal moeten doen uiteindelijk.
Pffff.... weet je, ergens denk ik.... Leuk hoor dat we beter kunnen praten en dat hij open is en dat het fijn is en blablabla. Maar wie wordt er verliefd door een goed gesprek? Zou zo graag gewoon wat leuks samen gaan doen! Even zien wat we ook alweer zo leuk vinden aan elkaar. Andere kant ook supereng dat soort dingen....
donderdag 5 juli 2012 om 23:35
Je omschrijft het gevoel trouwens helemaal goed Julus. Het voelt als een kind voor een snoepwinkel; je mag er naar kijken, maar je mag het niet hebben! En de angst ja.... om wéér gekwetst te worden, om wéér een lange onzekere periode in te gaan zonder te weten hoe lang die gaat duren, wat eruit gaat komen, of er wel wat uit gaat komen.....
donderdag 5 juli 2012 om 23:39
Hels dilemma hoor. Inderdaad, door tijd met elkaar door te brengen als in leuke dingen doen kun je weer gaan zien wat je zo leuk vond van elkaar. Praten is goed, maar soms kun je de boel ook onnodig zwaar maken. Je moet ahw terug naar de begintijd, toen alles nog ongecompliceerd en leuk en gezellig was. Maar heel eerlijk....kan dat nog echt??
Ik vraag me dat af, ik denk daar natuurlijk ook over na en ik geloof er niet in. Het wordt dan geforceerd, er ligt druk op. Als je ergens een modus kunt vinden in gewoon gezellige dingen doen, zonder persé een einddoel te hebben, zou het misschien nog kunnen.
Hij wil dus best vaak afspreken, maar blijft hij dan slapen? Zou ik willen weten. En je kunt niet met elkaar dit afspreken, en dan vervolgens ook nog elders shoppen. Dus daarover zou ik afspraken maken. Niet met een ander ook nog leuke dingen doen want waar ben je dan mee bezig?
Hij heeft angst, jij hebt angst. Allebei onzekerheid, of dit gaat werken. Een heleboel bagage, en allebei niet meer gekwetst willen worden. Een hele kluif.
Om precies die redenen heeft ex er m.i. voor gekozen om er niet aan te werken. Teveel gebeurd, teveel complexe factoren. En ik begrijp hem daarin, je moet er veel energie in stoppen en heb je die energie nog wel?
Ik vraag me dat af, ik denk daar natuurlijk ook over na en ik geloof er niet in. Het wordt dan geforceerd, er ligt druk op. Als je ergens een modus kunt vinden in gewoon gezellige dingen doen, zonder persé een einddoel te hebben, zou het misschien nog kunnen.
Hij wil dus best vaak afspreken, maar blijft hij dan slapen? Zou ik willen weten. En je kunt niet met elkaar dit afspreken, en dan vervolgens ook nog elders shoppen. Dus daarover zou ik afspraken maken. Niet met een ander ook nog leuke dingen doen want waar ben je dan mee bezig?
Hij heeft angst, jij hebt angst. Allebei onzekerheid, of dit gaat werken. Een heleboel bagage, en allebei niet meer gekwetst willen worden. Een hele kluif.
Om precies die redenen heeft ex er m.i. voor gekozen om er niet aan te werken. Teveel gebeurd, teveel complexe factoren. En ik begrijp hem daarin, je moet er veel energie in stoppen en heb je die energie nog wel?
donderdag 5 juli 2012 om 23:42
MAAR, Gettingwise, als zowel hij als jij nog veel van elkaar houden en elkaar echt missen, dan is het helemaal aan jullie wat jullie ermee doen. Laat je niet van dingen afhouden omdat anderen dat stom vinden, of niet handig.
De basis is namelijk wel aanwezig; liefde. Het is gewoon een kansberekening, als je het mij vraagt. En jullie zullen niet de eersten zijn die gewoon daarna gelukkig met elkaar zijn geworden. Maar tel er gerust een paar jaar bij op.
De basis is namelijk wel aanwezig; liefde. Het is gewoon een kansberekening, als je het mij vraagt. En jullie zullen niet de eersten zijn die gewoon daarna gelukkig met elkaar zijn geworden. Maar tel er gerust een paar jaar bij op.
