Relaties
alle pijlers
Tja, en dat was het dan.... deel 2
dinsdag 31 januari 2012 om 14:51
Zullen we hier maar verder gaan met onze verhalen naar aanleiding van de post van allalone.
"Goedenavond,
Hier zit ik dan.... 44 jaar oud, een relatie van 25 jaar waarvan 22 jaar getrouwd achter de rug. Hij hield niet meer voldoende van mij..... Wel van zijn jongere collega waar hij nu is...
God, wat voel ik me alleen en wat een pijn.... En ja, ik weet het, zwaar debiel, maar ik hou nog steeds van hem...
Allalone...".
Hoop dat jullie het allemaal kunnen vinden, want ik kan die steun en schoppen onder mijn kont nog niet missen.
"Goedenavond,
Hier zit ik dan.... 44 jaar oud, een relatie van 25 jaar waarvan 22 jaar getrouwd achter de rug. Hij hield niet meer voldoende van mij..... Wel van zijn jongere collega waar hij nu is...
God, wat voel ik me alleen en wat een pijn.... En ja, ik weet het, zwaar debiel, maar ik hou nog steeds van hem...
Allalone...".
Hoop dat jullie het allemaal kunnen vinden, want ik kan die steun en schoppen onder mijn kont nog niet missen.
donderdag 5 juli 2012 om 00:33
Mooi newwoman, het tweede stuk van je schrijven herken ik heel erg..het wij denken...terwijl hij idd altijd hij is gebleven....ik merk dat ik vanuit boosheid beter op hem kan reageren, niet dat ik dan antwoord krijg, maar ik sta er dan anders tegenover. Kan zijn smsjes dan ook gemakkelijker naast me neerleggen, daar waar het hoort! Als ik niet boos ben (ben ik nog niet vaak) ben ik veel kwetsbaarder en daar maakt hij ge en misbruik van.Natuurlijk gaat er tijd overheen voordat ik kan loslaten dat er een wij is/was maar ik wil mezelf ook die tijd gunnen, om op een andere manier mijn leven te gaan lijden.
Op het moment ben ik de laatste week van mijn vakantie begonnen en heb ook die tijd genomen om verdrietig te zijn, te huilen/schreeuwen/slapen wanneer ik dat wilde. Straks roept de arbeid weer en dan zal er toch meer een beroep op mijn energie worden gedaan. Voor nu profiteer ik er nog even van.
@Julus, 's nachts slapen? weinig, ga laat naar bed, meestal rond een uur of half drie, lig dan nog een tijdje te lezen en probeer dan te gaan slapen en dan ben ik om zes uur ongeveer weer wakker.
Vannacht eruit gegaan om mijn MP3 speler te zoeken, die opgezet en dat weerhield me wel van piekeren. Dus ga ik dat straks ook zeker doen.
Op het moment ben ik de laatste week van mijn vakantie begonnen en heb ook die tijd genomen om verdrietig te zijn, te huilen/schreeuwen/slapen wanneer ik dat wilde. Straks roept de arbeid weer en dan zal er toch meer een beroep op mijn energie worden gedaan. Voor nu profiteer ik er nog even van.
@Julus, 's nachts slapen? weinig, ga laat naar bed, meestal rond een uur of half drie, lig dan nog een tijdje te lezen en probeer dan te gaan slapen en dan ben ik om zes uur ongeveer weer wakker.
Vannacht eruit gegaan om mijn MP3 speler te zoeken, die opgezet en dat weerhield me wel van piekeren. Dus ga ik dat straks ook zeker doen.
donderdag 5 juli 2012 om 00:42
quote:blauweruis schreef op 05 juli 2012 @ 00:02:
Hallo worthit,
Mooie naam heb je gekozen
Ik denk dat de botte uitspraak ik heb mijn kloon gevonden op een lompe manier willen delen dat hij iemand had gevonden net als hij..
Geen recept voor succes dus. En inderdaad het is niet erg vriendelijk om dat te melden aan je ex partner met verdriet.
Mijn ex voelt wel degelijk liefde voor nieuwe vlam. Maar echt zichzelf laten zien aan haar doet hij niet.
Misschien zal hij dat nog gaan doen maar ik denk niet dat het er in zit.
Eerst dacht ik dan heeft hij alles kapot gemaakt voor niets. Nu leg ik mijn focus op de reis die ik afleg. En dat ik hopelijk aan het eind van dit stukje van mijn leven mijn hart hoofd en ziel meer in contact staan met elkaar. Het gaat niet voor niets zijn!
De uitspraak ik kan niet bepalen wat me overkomt maar wel hoe ik er mer omga vindt ik mooi. Ik wil geen boos en verdrietig mens blijven. Ik mag verdriet hebben, intens en donker. Ik mag schreeuwen, huilen en me verscheurd voelen. Maar ik ga verder naar andere tijden.
Hoe denk jij over keuzes maken in hoe je omgaat met wat je overkomt?
En hoe zorg jij voor het helen van je hart? tips zijn welkom!
Liefs blauweruis
Hoi Blauweruis, wat kan jij je zelf mooi en goed verwoorden. Ik zou je aanraden een soort van dagboek bij te houden. Schrijven heelt, later terug lezen geeft je ook weer ( nieuwe ) inzichten.
Ik ben na 32 jaar aan de kant gezet, en ben inmiddels 16 maanden verder. Ik heb het op mijn onderarm laten zetten 'Worth it to be loved' Hij vond me niet waard en dat ging ik naar mezelf toe ook geloven. Nu staat het permanent op mijn arm, om mij zelf er helpen aan herinneren dat ik het wel waard ben. Hij was ook verliefd op zijn 1ste vriendin, maar om eerlijk te zijn denk ik dat hij niet eens weet wat liefde precies inhoud. Hij kwam bij mij uithuilen toen ze het uitmaakte. En als ik jou verhaal zo lees heeft jou ex hetzelfde probleem. Ze zijn niet open over wat hun bezig houd, wat ze voelen, als ze al iets voelen, ik twijfel daar nu ook sterk over.
Het helen van het hart heeft tijd nodig, veel tijd. Praten met vrienden heeft me veel geholpen, zij laten ook andere kanten zien. Heb een eerste en tweede graads psycholoog gehad, ook zij hebben me inzichten gegeven. Ik weet nu dat ik hier helemaal niets aan kon doen. Mijn hart is nog steeds niet geheeld en ook al zal dat eens helen, een dik litteken zal er altijd achter blijven. Voor de rest leef ik op het moment dag bij dag. Ik kijk nog niet te ver vooruit, dat is pijnlijk en angstig. En vertel mijzelf dat ik het echt wel ga redden. Heb ook momenten dat ik er helemaal door heen zit, vooral als ik weer contact met hem heb gehad. Dus dat ga ik zoveel mogelijk uit de weg.
Tijd en praten zijn mijn tips, en goed voor je zelf zorgen en vooral lief voor je zelf zijn. liefs terug
Hallo worthit,
Mooie naam heb je gekozen
Ik denk dat de botte uitspraak ik heb mijn kloon gevonden op een lompe manier willen delen dat hij iemand had gevonden net als hij..
Geen recept voor succes dus. En inderdaad het is niet erg vriendelijk om dat te melden aan je ex partner met verdriet.
Mijn ex voelt wel degelijk liefde voor nieuwe vlam. Maar echt zichzelf laten zien aan haar doet hij niet.
Misschien zal hij dat nog gaan doen maar ik denk niet dat het er in zit.
Eerst dacht ik dan heeft hij alles kapot gemaakt voor niets. Nu leg ik mijn focus op de reis die ik afleg. En dat ik hopelijk aan het eind van dit stukje van mijn leven mijn hart hoofd en ziel meer in contact staan met elkaar. Het gaat niet voor niets zijn!
De uitspraak ik kan niet bepalen wat me overkomt maar wel hoe ik er mer omga vindt ik mooi. Ik wil geen boos en verdrietig mens blijven. Ik mag verdriet hebben, intens en donker. Ik mag schreeuwen, huilen en me verscheurd voelen. Maar ik ga verder naar andere tijden.
Hoe denk jij over keuzes maken in hoe je omgaat met wat je overkomt?
En hoe zorg jij voor het helen van je hart? tips zijn welkom!
Liefs blauweruis
Hoi Blauweruis, wat kan jij je zelf mooi en goed verwoorden. Ik zou je aanraden een soort van dagboek bij te houden. Schrijven heelt, later terug lezen geeft je ook weer ( nieuwe ) inzichten.
Ik ben na 32 jaar aan de kant gezet, en ben inmiddels 16 maanden verder. Ik heb het op mijn onderarm laten zetten 'Worth it to be loved' Hij vond me niet waard en dat ging ik naar mezelf toe ook geloven. Nu staat het permanent op mijn arm, om mij zelf er helpen aan herinneren dat ik het wel waard ben. Hij was ook verliefd op zijn 1ste vriendin, maar om eerlijk te zijn denk ik dat hij niet eens weet wat liefde precies inhoud. Hij kwam bij mij uithuilen toen ze het uitmaakte. En als ik jou verhaal zo lees heeft jou ex hetzelfde probleem. Ze zijn niet open over wat hun bezig houd, wat ze voelen, als ze al iets voelen, ik twijfel daar nu ook sterk over.
Het helen van het hart heeft tijd nodig, veel tijd. Praten met vrienden heeft me veel geholpen, zij laten ook andere kanten zien. Heb een eerste en tweede graads psycholoog gehad, ook zij hebben me inzichten gegeven. Ik weet nu dat ik hier helemaal niets aan kon doen. Mijn hart is nog steeds niet geheeld en ook al zal dat eens helen, een dik litteken zal er altijd achter blijven. Voor de rest leef ik op het moment dag bij dag. Ik kijk nog niet te ver vooruit, dat is pijnlijk en angstig. En vertel mijzelf dat ik het echt wel ga redden. Heb ook momenten dat ik er helemaal door heen zit, vooral als ik weer contact met hem heb gehad. Dus dat ga ik zoveel mogelijk uit de weg.
Tijd en praten zijn mijn tips, en goed voor je zelf zorgen en vooral lief voor je zelf zijn. liefs terug
Worth it to be loved
donderdag 5 juli 2012 om 00:54
quote:Julus schreef op 05 juli 2012 @ 00:09:
Worthit, dat is ook zo, onze exen kennen het woord verantwoordelijkheid niet. Althans, ze kozen ervoor om dat lekker overboord te gooien en er lekker niet over na te denken. Wat jij zegt; jouw ex dacht toen niet na over de gevolgen als ik het zo lees. En nu bedenkt hij zich opeens dat het toch anders is dan gehoopt.
Hij bijt liever zijn tong af dan dit ooit bekennen. Tijd zal het leren, en ik zal hem altijd in mijn leven blijven houden vanwege de kinderen en kleinkinderen. Echt ik ben een schat van een mens, maar kan ook een kreng zijn. Met de tijd zal ik echt wel aan hem vragen of het hem al gelukt is met dat ' gelukkig ' worden.
En ja het niet lukken daarvan zou mijn hart een stuk sneller helen.
Jouw zin over dat zij hem aan de kant zet vanwege onvolwassen gedrag, dat geldt hier ook wel. Alleen is zijn nieuwe vriendin enorm afhankelijk en heeft hem hard nodig omdat ze niet alleen kan zijn. Dus dan ga je keihard over je eigen grenzen heen, zet je principes aan de kant en accepteert dingen die je normaal niet zou accepteren. Dus het ligt aan het type vrouw, hoe zij zelf in elkaar steekt.
En daar gaat hij dan de rest van zijn leven gelukkig mee worden?? Lijkt me stug. Eens komt hij toch wel tot het besef dat hij niet bepaald slim bezig is geweest. Te laat denk ik zo.
Maar dat onvolwassen gedrag is zeker een storende factor, alsmede het niet nemen van verantwoordelijkheid. Je kunt er niet op bouwen, daar gaan ze nog achter komen.Dan is het God dank hun probleem en niet de onze meer.
Worthit, dat is ook zo, onze exen kennen het woord verantwoordelijkheid niet. Althans, ze kozen ervoor om dat lekker overboord te gooien en er lekker niet over na te denken. Wat jij zegt; jouw ex dacht toen niet na over de gevolgen als ik het zo lees. En nu bedenkt hij zich opeens dat het toch anders is dan gehoopt.
Hij bijt liever zijn tong af dan dit ooit bekennen. Tijd zal het leren, en ik zal hem altijd in mijn leven blijven houden vanwege de kinderen en kleinkinderen. Echt ik ben een schat van een mens, maar kan ook een kreng zijn. Met de tijd zal ik echt wel aan hem vragen of het hem al gelukt is met dat ' gelukkig ' worden.
En ja het niet lukken daarvan zou mijn hart een stuk sneller helen.
Jouw zin over dat zij hem aan de kant zet vanwege onvolwassen gedrag, dat geldt hier ook wel. Alleen is zijn nieuwe vriendin enorm afhankelijk en heeft hem hard nodig omdat ze niet alleen kan zijn. Dus dan ga je keihard over je eigen grenzen heen, zet je principes aan de kant en accepteert dingen die je normaal niet zou accepteren. Dus het ligt aan het type vrouw, hoe zij zelf in elkaar steekt.
En daar gaat hij dan de rest van zijn leven gelukkig mee worden?? Lijkt me stug. Eens komt hij toch wel tot het besef dat hij niet bepaald slim bezig is geweest. Te laat denk ik zo.
Maar dat onvolwassen gedrag is zeker een storende factor, alsmede het niet nemen van verantwoordelijkheid. Je kunt er niet op bouwen, daar gaan ze nog achter komen.Dan is het God dank hun probleem en niet de onze meer.
Worth it to be loved
donderdag 5 juli 2012 om 00:59
Blauweruis, jij bedankt voor je mooie woorden en hoop dat je lekker kunt slapen!
Worthit...hij is niet gelukkig. Heb ik vernomen. Kan toch ook bijna niet als je eerst nog shit hebt weg te werken en je eigenlijk zelf niet weet wat je nou wil verder? De vraag is of het wel echt een eigen keuze is geweest. Als het uitkomt en ze moeten eruit, dan valt er nog weinig te kiezen en neem je maar wat voorhanden is.
Worthit...hij is niet gelukkig. Heb ik vernomen. Kan toch ook bijna niet als je eerst nog shit hebt weg te werken en je eigenlijk zelf niet weet wat je nou wil verder? De vraag is of het wel echt een eigen keuze is geweest. Als het uitkomt en ze moeten eruit, dan valt er nog weinig te kiezen en neem je maar wat voorhanden is.
donderdag 5 juli 2012 om 01:01
quote:Julus schreef op 05 juli 2012 @ 00:10:
[...]
What a joy.....waarom in godsnaam schrijven wij zoveel over die mannen? Snap mezelf niet.Omdat we aan ons zelf twijfelen en van andere willen horen dat zij en niet wij gek zijn? Omdat we elkaars pijn en verdriet begrijpen, gedeelde smart is halve smart toch? Omdat we niet kunnen bevatten wat ons is overkomen?
[...]
What a joy.....waarom in godsnaam schrijven wij zoveel over die mannen? Snap mezelf niet.Omdat we aan ons zelf twijfelen en van andere willen horen dat zij en niet wij gek zijn? Omdat we elkaars pijn en verdriet begrijpen, gedeelde smart is halve smart toch? Omdat we niet kunnen bevatten wat ons is overkomen?
Worth it to be loved
donderdag 5 juli 2012 om 01:04
Yep. Ik sta nog elke ochtend op en schrik van de situatie, die komt elke dag keihard aan als ik het besef. Door de dag heen kan ik het soms een plek geven, ben ik afgeleid door werk. Maar ik moet niet alleen zijn, of in bed liggen. Want ik blijf maar malen over hoe en waarom. En door hier te schrijven gaat het uit mijn hoofd, en er komt feedback en je weet weer dat het allemaal erbij hoort en je niet de enige bent. Maar ik vind het ook erg vermoeiend, het ermee bezig zijn. Ik wou dat er een uit knop voor was. Ik kan het moeilijk parkeren, zeg maar. Het is er altijd.
donderdag 5 juli 2012 om 01:09
quote:_newwoman_ schreef op 05 juli 2012 @ 00:15:
Graag gedaan Fideso.
Toch gaat er een hele tijd overheen voordat je dat kan, het zweverige 'bij jezelf blijven"..
Je bent zo verweven geraakt met die ander dat het even duurt voor je weer je eigen ik wordt.
Het volgende heb ik onlangs geschreven, aan hem, niet dat hij het ooit te lezen krijgt, maar toch..
Door de band die wij samen hadden was ik in termen van wij gaan denken. Onze relatie was in mijn ogen een gezamenlijk onderneming, met gezamenlijke doelen voor een toekomst samen. Ik verwachtte waarschijnlijk dat jij er ook zo in stond en kon me verlaten worden dus ook niet voorstellen. (Net zoals je als soldaat niet verwacht beschoten te worden door je eigen legereenheden.)
Het kostte mij veel moeite om die band zover los te maken dat we weer als twee individuen tegenover elkaar stonden. Maar dat kon ik alleen vanuit mijn woede, want als ik mijn verdriet en begrip de boventoon liet voeren voelde ik met jou mee, begreep ik jou eigenlijk ook wel weer, en snapte ik er uiteindelijk nog minder van.
Volgens mij ben jij die band nooit echt aangegaan, je bleef als individu en vanuit je eigen belang denken, dit in tegenstelling tot mij. Ik dacht in termen als ‘wij’, wat op zichzelf toch niet zo heel raar is..Mooie brief Newwoman, Waarom geef je het hem niet? Ik heb ook een lange brief geschreven en die wel aan hem gegeven, niet dat hij er veel mee deed. Veelste confronterend natuurlijk. Maar ik was blij dat ik tenminste daar mee 1 keer alles kon zeggen zonder in de rede gevallen te worden hoe ik me voelde en wat het met me deed. Het heeft me iets van rust gegeven.
Graag gedaan Fideso.
Toch gaat er een hele tijd overheen voordat je dat kan, het zweverige 'bij jezelf blijven"..
Je bent zo verweven geraakt met die ander dat het even duurt voor je weer je eigen ik wordt.
Het volgende heb ik onlangs geschreven, aan hem, niet dat hij het ooit te lezen krijgt, maar toch..
Door de band die wij samen hadden was ik in termen van wij gaan denken. Onze relatie was in mijn ogen een gezamenlijk onderneming, met gezamenlijke doelen voor een toekomst samen. Ik verwachtte waarschijnlijk dat jij er ook zo in stond en kon me verlaten worden dus ook niet voorstellen. (Net zoals je als soldaat niet verwacht beschoten te worden door je eigen legereenheden.)
Het kostte mij veel moeite om die band zover los te maken dat we weer als twee individuen tegenover elkaar stonden. Maar dat kon ik alleen vanuit mijn woede, want als ik mijn verdriet en begrip de boventoon liet voeren voelde ik met jou mee, begreep ik jou eigenlijk ook wel weer, en snapte ik er uiteindelijk nog minder van.
Volgens mij ben jij die band nooit echt aangegaan, je bleef als individu en vanuit je eigen belang denken, dit in tegenstelling tot mij. Ik dacht in termen als ‘wij’, wat op zichzelf toch niet zo heel raar is..Mooie brief Newwoman, Waarom geef je het hem niet? Ik heb ook een lange brief geschreven en die wel aan hem gegeven, niet dat hij er veel mee deed. Veelste confronterend natuurlijk. Maar ik was blij dat ik tenminste daar mee 1 keer alles kon zeggen zonder in de rede gevallen te worden hoe ik me voelde en wat het met me deed. Het heeft me iets van rust gegeven.
Worth it to be loved
donderdag 5 juli 2012 om 01:18
quote:Julus schreef op 05 juli 2012 @ 00:59:
Blauweruis, jij bedankt voor je mooie woorden en hoop dat je lekker kunt slapen!
Worthit...hij is niet gelukkig. Heb ik vernomen. Kan toch ook bijna niet als je eerst nog shit hebt weg te werken en je eigenlijk zelf niet weet wat je nou wil verder? De vraag is of het wel echt een eigen keuze is geweest. Als het uitkomt en ze moeten eruit, dan valt er nog weinig te kiezen en neem je maar wat voorhanden is.Ik snap zo wie zo niet hoe ze kunnen denken om 'geluk' op te kunnen bouwen op een anders verdriet. Het verdriet van hun bloed eigen vrouw notabene.
Blauweruis, jij bedankt voor je mooie woorden en hoop dat je lekker kunt slapen!
Worthit...hij is niet gelukkig. Heb ik vernomen. Kan toch ook bijna niet als je eerst nog shit hebt weg te werken en je eigenlijk zelf niet weet wat je nou wil verder? De vraag is of het wel echt een eigen keuze is geweest. Als het uitkomt en ze moeten eruit, dan valt er nog weinig te kiezen en neem je maar wat voorhanden is.Ik snap zo wie zo niet hoe ze kunnen denken om 'geluk' op te kunnen bouwen op een anders verdriet. Het verdriet van hun bloed eigen vrouw notabene.
Worth it to be loved
donderdag 5 juli 2012 om 11:41
Fideso (en alle anderen hier): er is een les die wij nu keihard leren, nl. dat onze ex-en voor zichzelf gaan. In hun liefdesleven, maar ook financieel en zakelijk. Hieruit kunnen wij nog een les leren: nl. dat wij dat vanaf nu ook moeten doen. En dat betekent voor jou Fideso; een eigen advocaat inschakelen, en wel meteen. Probeer dit los te zien van wat je allemaal voelt en denkt. Dit is puur zakelijk. Ga het ook op die manier proberen te zien. Ga het ook op die manier aanpakken. Sterker, nog je zult wel moeten. Dit is vaak ook de taal die mannen spreken. Zakelijk.
Mochten er kinderen in het spel zijn (zoals bij mij), dan moet je dat ook weer proberen los te koppelen van je gevoel en je gedachten en van het zakelijke gedeelte. Over je kinderen moet je het proberen eens te worden, maar ook dat moet redelijk zakelijk worden aangepakt. Geen emoties meer naar ex toe, geen emoties meer naar kinderen toe. Je emoties en gedachten, de puinhoop in je hoofd, in je hart, en in je leven, ventileer je bij mensen die van je houden, je ouders, vrienden, familie. En hier op het forum.
Sterkte meiden.
Mochten er kinderen in het spel zijn (zoals bij mij), dan moet je dat ook weer proberen los te koppelen van je gevoel en je gedachten en van het zakelijke gedeelte. Over je kinderen moet je het proberen eens te worden, maar ook dat moet redelijk zakelijk worden aangepakt. Geen emoties meer naar ex toe, geen emoties meer naar kinderen toe. Je emoties en gedachten, de puinhoop in je hoofd, in je hart, en in je leven, ventileer je bij mensen die van je houden, je ouders, vrienden, familie. En hier op het forum.
Sterkte meiden.
donderdag 5 juli 2012 om 16:01
Gadver Fideso, wat hard en confronterend! Wat Tischa zegt is wel waar, denk ik. Het is nu ieders eigen belang, waar je voorheen een gezamenlijk belang had. Zodra er een ander in het spel komt moet alles aan de kant, liefst zo snel mogelijk. Zal ook wel erg meespelen dat de ander ook aan binding doet, om hem maar te behouden. Die mannen konden voorheen zelf nooit wat regelen, en nu hebben ze een vriendin die leidt en bepaalt. Dat is keihard, want de boodschap komt van je ex, maar met haar op de achtergrond hem aanwijzingen gevend.
Goed dat je je telefoon hebt uitgezet, je word er alleen maar verdrietig van. Neem je rust, het komt niet op een dag. Inderdaad zelf een advocaat regelen (morgen?) want geef niet de touwtjes uit handen! Jij hebt ook een stem.
Knuffel van mij, be strong!
Goed dat je je telefoon hebt uitgezet, je word er alleen maar verdrietig van. Neem je rust, het komt niet op een dag. Inderdaad zelf een advocaat regelen (morgen?) want geef niet de touwtjes uit handen! Jij hebt ook een stem.
Knuffel van mij, be strong!
donderdag 5 juli 2012 om 18:05
Goed zo!
Die lichtpuntjes zijn zó belangrijk!
Hier heb ik nog steeds moeite te accepteren dat ik me zwaar beroerd voel vanwege verkoudheid/zere keel/hoesten. Nu al meer dan anderhalve week. Ik ben het zat. Ik wil van alles doen, dus doe ik ook van alles, maar ondertussen ga ik kapot van elke inspanning. Grrr. Toch maar weer af en toe niksen dus. Is niet voor niets, dit.
Vanmiddag lekker bijgepraat met de buuf; heb ik normaal geen tijd voor. Een feestje op zich!
Die lichtpuntjes zijn zó belangrijk!
Hier heb ik nog steeds moeite te accepteren dat ik me zwaar beroerd voel vanwege verkoudheid/zere keel/hoesten. Nu al meer dan anderhalve week. Ik ben het zat. Ik wil van alles doen, dus doe ik ook van alles, maar ondertussen ga ik kapot van elke inspanning. Grrr. Toch maar weer af en toe niksen dus. Is niet voor niets, dit.
Vanmiddag lekker bijgepraat met de buuf; heb ik normaal geen tijd voor. Een feestje op zich!
donderdag 5 juli 2012 om 18:12
Ah, ook een mooi lichtpuntje! En dat met dit weer..hopelijk maakt dat wat goed voor het feit dat je zo verkouden bent. Je weet....dat gaat over!
Mijn lichtpuntje; vandaag van mijn leidinggevende te horen gekregen dat er na einde contract zeker nog werk voor me zal zijn. De organisatie groeit hard en dus willen ze me echt niet kwijt! Dat betekent dat ik me geen zorgen hoef te maken over financiele dingen, ik dus iets kan gaan huren als huis is verkocht.
Ik wil na mijn vakantie met een makelaar in de weer en dan is het afwachten.
Meiden, ben benieuwd hoe het jullie vandaag verder vergaan is!
Mijn lichtpuntje; vandaag van mijn leidinggevende te horen gekregen dat er na einde contract zeker nog werk voor me zal zijn. De organisatie groeit hard en dus willen ze me echt niet kwijt! Dat betekent dat ik me geen zorgen hoef te maken over financiele dingen, ik dus iets kan gaan huren als huis is verkocht.
Ik wil na mijn vakantie met een makelaar in de weer en dan is het afwachten.
Meiden, ben benieuwd hoe het jullie vandaag verder vergaan is!
donderdag 5 juli 2012 om 18:30
Hier veel emoties, op een gegeven moment mob weer aangezet aangezien zoonlief zeer bezorgd kwam vragen of alles wel goed was, had me een tijd geprobeerd te bellen..en toen stroomde de smsjes met verwijten binnen...ben gestopt met ze te lezen toen ik merkte dat ik helemaal over de rooie ging....nu redelijk rustig alleen een gigantische hoofdpijn, de boedellijst gaat over en weer, maar voor mijn part stikt hij erin....ik ga er wel komen.....[:)]
Gianna, misschien zegt je lichaam wel even, stop! een mens kan niet alles aan he?
Julus, dat is goed nieuws, werk je in de zorg?
Gianna, misschien zegt je lichaam wel even, stop! een mens kan niet alles aan he?
Julus, dat is goed nieuws, werk je in de zorg?
donderdag 5 juli 2012 om 19:43
Tuurlijk ga jij er komen, dit is gewoon veel te veel in één keer. Morgen gaat het vast beter, dan is het ook wat bezonken. Het ligt allemaal nog veel teveel op de oppervlakte, over een tijdje kijk je naar die sms-jes en denk je; o ja, ok.
Nu is het allemaal enorm zwaar beladen, maar dat wordt echt wel minder. En als de boel geregeld is krijg je ook niet meer dat soort sms-jes. Is het zo (dat heb ik namelijk) dat je zo graag een lieve, leuke, aardige sms zou willen krijgen? Zoals vroeger? En het ook steekt dat dit allemaal negatieve sms-jes zijn? Ik vind dat heel moeilijk, die afstandelijkheid. Erg confronterend.
Werk niet in de zorg, maar iets heel anders. Ben gedetacheerd en contract is tijdelijk, maar wordt dus zo goed als zeker verlengd. Geeft toch weer wat lucht in deze donkere dagen.
Nu is het allemaal enorm zwaar beladen, maar dat wordt echt wel minder. En als de boel geregeld is krijg je ook niet meer dat soort sms-jes. Is het zo (dat heb ik namelijk) dat je zo graag een lieve, leuke, aardige sms zou willen krijgen? Zoals vroeger? En het ook steekt dat dit allemaal negatieve sms-jes zijn? Ik vind dat heel moeilijk, die afstandelijkheid. Erg confronterend.
Werk niet in de zorg, maar iets heel anders. Ben gedetacheerd en contract is tijdelijk, maar wordt dus zo goed als zeker verlengd. Geeft toch weer wat lucht in deze donkere dagen.
donderdag 5 juli 2012 om 19:52
Haha, ik dacht dat omdat daar altijd mensen gevraagd worden
Een lieve, leuke sms? niet zozeer, wel een stukje erkenning voor wat er allemaal gebeurt.en die afstandelijkheid? snijdt als een mes door mijn ziel.Heb je discussie op het andere topic ook grotendeels gevolgd en ik kan echt zeggen, in die laatste jaren dat we nu zo aan het modderen zijn heb ik echt wel naar mezelf gekeken, naar mijn gedrag, naar mezelf toe en naar hem toe..dingen gelaten en andere juist gedaan en ik kan alleen maar tot de conclusie komen dat het gewoon niet werkt tussen ons, en als hij niet aan zichzelf gaat werken dan zal hij het met niemand gaan redden. En ik zal over een tijdje weer lekker mezelf zijn....
Een lieve, leuke sms? niet zozeer, wel een stukje erkenning voor wat er allemaal gebeurt.en die afstandelijkheid? snijdt als een mes door mijn ziel.Heb je discussie op het andere topic ook grotendeels gevolgd en ik kan echt zeggen, in die laatste jaren dat we nu zo aan het modderen zijn heb ik echt wel naar mezelf gekeken, naar mijn gedrag, naar mezelf toe en naar hem toe..dingen gelaten en andere juist gedaan en ik kan alleen maar tot de conclusie komen dat het gewoon niet werkt tussen ons, en als hij niet aan zichzelf gaat werken dan zal hij het met niemand gaan redden. En ik zal over een tijdje weer lekker mezelf zijn....
donderdag 5 juli 2012 om 20:21
Dan is dit in ieder geval winst, hoe dan ook. Hoe het gelopen is, is gewoon kut en niet terug te draaien. Maar net als jij wist ik eigenlijk ook al dat we ons misschien teveel moesten aanpassen, en dat kun je wel willen, maar als het veel energie kost, werkt het niet meer. Je altijd moeten afvragen of iets werkt als je zus en zo doet, is niet goed. Maar toch...is het niet gek dat als er een derde tussenkomt, is het niet gek dat de dingen stroef lopen. Beetje kip en het ei verhaal misschien?
Welk topic lees jij, van die bezette mannen? Ik tik lekker van me af, maar is erg pijnlijk om daar te lezen, van de minaressen die het allemaal als avontuur en lolletje zien. Totdat het uitkomt, hebben ze net zoveel pijn, alleen hebben wij veel meer verloren. Een verleden, een huis, een gebroken gezin. En wij kozen er niet voor! Zij hadden vanaf de eerste dag een keuze, heel belangrijk.
Welk topic lees jij, van die bezette mannen? Ik tik lekker van me af, maar is erg pijnlijk om daar te lezen, van de minaressen die het allemaal als avontuur en lolletje zien. Totdat het uitkomt, hebben ze net zoveel pijn, alleen hebben wij veel meer verloren. Een verleden, een huis, een gebroken gezin. En wij kozen er niet voor! Zij hadden vanaf de eerste dag een keuze, heel belangrijk.
donderdag 5 juli 2012 om 20:34
quote:Julus schreef op 02 juli 2012 @ 14:35:
Tascha, fijn dat het goed met je gaat! Jij bent inderdaad een stuk verder dan ons, het is goed om te lezen dat dat ons voorland is. Je zult het altijd met je blijven meedragen, want iemand heeft iets bij je stuk gemaakt.
Kunstje, we zitten allemaal met die waarom-vragen. Willen allemaal antwoord op dezelfde vragen; onze exen lijken wel 1 en dezelfde persoon. Ik probeer steeds meer te denken dat het totaal niet ligt aan mezelf, maar echt bij hem. Zijn leegte, zijn gemis in zichzelf, wat nooit door een ander opgevuld kan worden. Niet door deze Truus en niet door een andere. Hoe leeg is je leven als je nooit échte diepgaande liefde kunt voelen? Ze denken dat ze het voelen, maar het is niet zo. Ze komen niet tot die kern, ze kunnen het niet. Ze laten dat niet toe
@ Ddude
Jij hebt ballen, en bent in emotioneel opzicht gewoon gezond. Wat jij doet, is normaal. Onze exen missen die capaciteit, om op een normale manier met een relatie om te gaan. In plaats van erover te praten en er vervolgens aan te gaan werken, koos mijn ex ervoor om weg in te vluchten in de armen van een ander. Dat was de makkelijkste weg. En het was nog makkelijker om dat gewoon lekker door te laten lopen, mij niks te vertellen en dan maar hopen dat de boel een keer klapt. Dat gebeurde, met voor mij grote gevolgen. Maar dat interesseert hem niet, hij heeft nu wat hij wil. En als de deur dicht is, hoef je er ook niks meer mee. Heel zielig, heel sneu en heel duidelijk iemand die niet in staat is om een gezonde relatie te onderhouden. Dat gaat zij nu ook ervaren. Met zijn weglopen liep de ellende ook het huis uit, dat is winst..Kijk dat is makkelijk te beantwoorden... Een man die vlucht, vlucht voor alles in zijn leven waarschijnlijk al sinds zijn jeugd. Vluchten is het makkelijkste wat je kunt doen, maar erover praten of ervoor vechten dat vereist moed en doorzettingsvermogen iets wat veel mannen anno 2012 niet meer hebben. Nu wil ik niet elke man over één kamp scheren, want ook ik heb het moeilijk gehad met mijn ex, ook ik heb gedacht ik pak mijn spullen en ik ben weg maar de dag erna dacht ik weet je wat? We gaan even zitten en gaan praten want ik wil dit... Ik wil dat het werkt en onze dromen laten uitkomen. ANywayz uiteindelijk werkte het toch niet maar ik heb het geprobeerd... Maar mannen die vluchten naar een andere snol, daar zullen ze precies hetzelfde gaan doen. Neuken kan iedereen, maar een relatie onderhouden niet... (pardon for my french... :p
Tascha, fijn dat het goed met je gaat! Jij bent inderdaad een stuk verder dan ons, het is goed om te lezen dat dat ons voorland is. Je zult het altijd met je blijven meedragen, want iemand heeft iets bij je stuk gemaakt.
Kunstje, we zitten allemaal met die waarom-vragen. Willen allemaal antwoord op dezelfde vragen; onze exen lijken wel 1 en dezelfde persoon. Ik probeer steeds meer te denken dat het totaal niet ligt aan mezelf, maar echt bij hem. Zijn leegte, zijn gemis in zichzelf, wat nooit door een ander opgevuld kan worden. Niet door deze Truus en niet door een andere. Hoe leeg is je leven als je nooit échte diepgaande liefde kunt voelen? Ze denken dat ze het voelen, maar het is niet zo. Ze komen niet tot die kern, ze kunnen het niet. Ze laten dat niet toe
@ Ddude
Jij hebt ballen, en bent in emotioneel opzicht gewoon gezond. Wat jij doet, is normaal. Onze exen missen die capaciteit, om op een normale manier met een relatie om te gaan. In plaats van erover te praten en er vervolgens aan te gaan werken, koos mijn ex ervoor om weg in te vluchten in de armen van een ander. Dat was de makkelijkste weg. En het was nog makkelijker om dat gewoon lekker door te laten lopen, mij niks te vertellen en dan maar hopen dat de boel een keer klapt. Dat gebeurde, met voor mij grote gevolgen. Maar dat interesseert hem niet, hij heeft nu wat hij wil. En als de deur dicht is, hoef je er ook niks meer mee. Heel zielig, heel sneu en heel duidelijk iemand die niet in staat is om een gezonde relatie te onderhouden. Dat gaat zij nu ook ervaren. Met zijn weglopen liep de ellende ook het huis uit, dat is winst..Kijk dat is makkelijk te beantwoorden... Een man die vlucht, vlucht voor alles in zijn leven waarschijnlijk al sinds zijn jeugd. Vluchten is het makkelijkste wat je kunt doen, maar erover praten of ervoor vechten dat vereist moed en doorzettingsvermogen iets wat veel mannen anno 2012 niet meer hebben. Nu wil ik niet elke man over één kamp scheren, want ook ik heb het moeilijk gehad met mijn ex, ook ik heb gedacht ik pak mijn spullen en ik ben weg maar de dag erna dacht ik weet je wat? We gaan even zitten en gaan praten want ik wil dit... Ik wil dat het werkt en onze dromen laten uitkomen. ANywayz uiteindelijk werkte het toch niet maar ik heb het geprobeerd... Maar mannen die vluchten naar een andere snol, daar zullen ze precies hetzelfde gaan doen. Neuken kan iedereen, maar een relatie onderhouden niet... (pardon for my french... :p
donderdag 5 juli 2012 om 20:47
Nou, dat zijn wijze woorden en geheel van toepassing. Ex vlucht al heel lang, vanuit zijn jeugd. Werken aan de relatie (en dat was heel hard werken geblazen..) was veel moeilijker dan vluchten naar het groenere gras. Wat ook dor blijkt te zijn, wat a bummer.
Maar vraag me dan 1 ding af...jij hebt er een goede kijk op en bent man.....is dat vluchten iets sterkers dan de liefde voor je partner? Zijn die angsten sterker, zodanig dat je niet anders kunt dan vluchten? Of was die ander gewoon echt vele malen leuker en is het een combinatie van?
Thanx Dude!
Maar vraag me dan 1 ding af...jij hebt er een goede kijk op en bent man.....is dat vluchten iets sterkers dan de liefde voor je partner? Zijn die angsten sterker, zodanig dat je niet anders kunt dan vluchten? Of was die ander gewoon echt vele malen leuker en is het een combinatie van?
Thanx Dude!
