Relaties
alle pijlers
Tja, en dat was het dan.... deel 2
dinsdag 31 januari 2012 om 14:51
Zullen we hier maar verder gaan met onze verhalen naar aanleiding van de post van allalone.
"Goedenavond,
Hier zit ik dan.... 44 jaar oud, een relatie van 25 jaar waarvan 22 jaar getrouwd achter de rug. Hij hield niet meer voldoende van mij..... Wel van zijn jongere collega waar hij nu is...
God, wat voel ik me alleen en wat een pijn.... En ja, ik weet het, zwaar debiel, maar ik hou nog steeds van hem...
Allalone...".
Hoop dat jullie het allemaal kunnen vinden, want ik kan die steun en schoppen onder mijn kont nog niet missen.
"Goedenavond,
Hier zit ik dan.... 44 jaar oud, een relatie van 25 jaar waarvan 22 jaar getrouwd achter de rug. Hij hield niet meer voldoende van mij..... Wel van zijn jongere collega waar hij nu is...
God, wat voel ik me alleen en wat een pijn.... En ja, ik weet het, zwaar debiel, maar ik hou nog steeds van hem...
Allalone...".
Hoop dat jullie het allemaal kunnen vinden, want ik kan die steun en schoppen onder mijn kont nog niet missen.
dinsdag 14 februari 2012 om 22:29
Ja, Soyli, ik denk inderdaad dat we elkaar met z'n allen verder helpen; wijze woorden!
En NewWoman: als ik langs de werkplek van nieuwe echtgenote loop zeg ik letterlijk hetzelfde.. Soms heeft ze een conflict en ga ik lekker in het kopieerhok om de hoek even meegnanieten van haar viswijvengekijf... "Onmacht," gnuif ik dan. En ik mag ook mijn middelvinger opsteken (onzichtbaar voor anderen) als ik langs haar werkplek loop, gewoon voor mezelf. Net zoiets als een kruisje slaan of knoflook meenemen ter bescherming tegen vampieren.. Niet elke dag hoor; als ik het zo opschrijf lijkt het wel erg kinderachtig. Maar ik mag het wel van mezelf, af en toe, als het even nodig is.
En NewWoman: als ik langs de werkplek van nieuwe echtgenote loop zeg ik letterlijk hetzelfde.. Soms heeft ze een conflict en ga ik lekker in het kopieerhok om de hoek even meegnanieten van haar viswijvengekijf... "Onmacht," gnuif ik dan. En ik mag ook mijn middelvinger opsteken (onzichtbaar voor anderen) als ik langs haar werkplek loop, gewoon voor mezelf. Net zoiets als een kruisje slaan of knoflook meenemen ter bescherming tegen vampieren.. Niet elke dag hoor; als ik het zo opschrijf lijkt het wel erg kinderachtig. Maar ik mag het wel van mezelf, af en toe, als het even nodig is.
dinsdag 14 februari 2012 om 22:30
Problemo, goed dat je de knoop toch doorhakt. Nu kun je eindelijk tot rust komen. De afgelopen maanden zijn een hel voor je geweest. Nu is de tijd daar dat je aan de verwerkinging kunt beginnen en kunt helen.
Heel veel sterkte en
Blijf hier komen als het moeilijk is, dan slepen we je erdoor zoals anderen voor mij gedaan hebben. Uiteindelijk zul je jezelf erbij neerleggen en komt je er sterker uit, met littekens maar met trots en zelfwaardering!!
Heel veel sterkte en
Blijf hier komen als het moeilijk is, dan slepen we je erdoor zoals anderen voor mij gedaan hebben. Uiteindelijk zul je jezelf erbij neerleggen en komt je er sterker uit, met littekens maar met trots en zelfwaardering!!
dinsdag 14 februari 2012 om 23:20
Kinderachtig of niet, hier kun je het uiten. Beter dan dat mensen erbuiten merken dat je kinderachtige dingen doet.
Vind die opgestoken vinger wel leuk, alsmede de vergelijking van knoflook tegen vampiers. Want wees eerlijk, zo zijn die vrouwen toch ook. Ze zijn niet tevreden totdat ze het leven uit jouw gezin en huwelijk gezogen hebben.
Vind die opgestoken vinger wel leuk, alsmede de vergelijking van knoflook tegen vampiers. Want wees eerlijk, zo zijn die vrouwen toch ook. Ze zijn niet tevreden totdat ze het leven uit jouw gezin en huwelijk gezogen hebben.
woensdag 15 februari 2012 om 07:56
quote:Soyli schreef op 14 februari 2012 @ 22:10:
Van de andere kant... Wíj krijgen de kans om onszelf terug te vinden én beter te leren kennen. Onze mannen vluchten in andere relaties weg en blijven dat doen. Waarschijnlijk is in de spiegel kijken té pijnlijk.
Gianna en NW, nogmaals. Dank voor jullie openhartigheid hier. Voor de spiegel. Voor de lieve en soms harde woorden. Ondanks jullie eigen pijn. Ik denk dat 'wij' jullie indirect ook een stapje verder helpen. En zó zullen we altijd blijven leren, verwerken, pijn een plekje blijven geven. Niets zal meer hetzelfde zijn, er zal altijd een litteken blijven. En dat litteken doet soms pijn, maar laat ons ook herinneren aan deze periode. En wat we geleerd hebben. Zodat we aan een beter leven voor óns, 'ónze kinderen, kunnen blijven bouwen..Wat heb je dit geweldig verwoord, hier draait het uiteindelijk allemaal om.....
Van de andere kant... Wíj krijgen de kans om onszelf terug te vinden én beter te leren kennen. Onze mannen vluchten in andere relaties weg en blijven dat doen. Waarschijnlijk is in de spiegel kijken té pijnlijk.
Gianna en NW, nogmaals. Dank voor jullie openhartigheid hier. Voor de spiegel. Voor de lieve en soms harde woorden. Ondanks jullie eigen pijn. Ik denk dat 'wij' jullie indirect ook een stapje verder helpen. En zó zullen we altijd blijven leren, verwerken, pijn een plekje blijven geven. Niets zal meer hetzelfde zijn, er zal altijd een litteken blijven. En dat litteken doet soms pijn, maar laat ons ook herinneren aan deze periode. En wat we geleerd hebben. Zodat we aan een beter leven voor óns, 'ónze kinderen, kunnen blijven bouwen..Wat heb je dit geweldig verwoord, hier draait het uiteindelijk allemaal om.....
woensdag 15 februari 2012 om 08:04
quote:gianna schreef op 14 februari 2012 @ 21:39:
En dan ben ik weer even retechagrijnig en vertel ik mezelf dat ik er boven moet staan en dat ze elkaar hebben en dat is genoeg qua lot.
Is dat zo? Ik vraag me dat wel eens af namelijk. Geen idee hoe ex en nieuwe vriendin het met elkaar hebben maar in mijn beleving zitten ze al maanden op een roze wolk. Zeker nu ze vrij spel hebben en heel veel dagen geen kinderen. Zij kookt voor hem, brengt hem zijn eten langs als zij bij haar kinderen is (...), doet zijn boodschappen, strijk en was.. Dát maakt me zó boos. Want kennelijk heeft zij dat voor hem over en hij komt (weer) in een gespreid bedje terecht. En dát terwijl ze zó fout zijn geweest beiden. Twee gezinnen kapot gemaakt, ouders die vreselijk verdrietig zijn, vrienden die zich verraden voelen. Vanwege hun maandenlange gelieg! Dát is waar ik nog zo vreselijk veel pijn van heb. Dus ja, ik wil het ook graag zo zien, dat ze elkaars lot zijn (ze weten in ieder geval van elkaar dat ze beiden vreselijk goed kunnen liegen en bedriegen!) maar het voelt nog anders...
Problemo, hoe is het nu met je?
En Hova?
En dan ben ik weer even retechagrijnig en vertel ik mezelf dat ik er boven moet staan en dat ze elkaar hebben en dat is genoeg qua lot.
Is dat zo? Ik vraag me dat wel eens af namelijk. Geen idee hoe ex en nieuwe vriendin het met elkaar hebben maar in mijn beleving zitten ze al maanden op een roze wolk. Zeker nu ze vrij spel hebben en heel veel dagen geen kinderen. Zij kookt voor hem, brengt hem zijn eten langs als zij bij haar kinderen is (...), doet zijn boodschappen, strijk en was.. Dát maakt me zó boos. Want kennelijk heeft zij dat voor hem over en hij komt (weer) in een gespreid bedje terecht. En dát terwijl ze zó fout zijn geweest beiden. Twee gezinnen kapot gemaakt, ouders die vreselijk verdrietig zijn, vrienden die zich verraden voelen. Vanwege hun maandenlange gelieg! Dát is waar ik nog zo vreselijk veel pijn van heb. Dus ja, ik wil het ook graag zo zien, dat ze elkaars lot zijn (ze weten in ieder geval van elkaar dat ze beiden vreselijk goed kunnen liegen en bedriegen!) maar het voelt nog anders...
Problemo, hoe is het nu met je?
En Hova?
Als je voor jezelf kiest, krijg je er altijd iets mooiers voor terug..
woensdag 15 februari 2012 om 08:43
Goedemorgen allemaal
ik zit in een hele andere situatie, en kan helaas niet gepast reageren, ik vind jullie stuk voor stuk sterke en moedige vrouwen, ik zou niet weten wat ik in jullie situatie zou doen, ik kan alleen maar boos reageren op mannen die hun vrouwen zo'n leed aan doen, en dat komt vooral omdat ik deze situatie niet heb meegemaakt. ik kan hier niet over meepraten sorry, dan zou ik waarschijnlijk domme dingen zeggen. (of al gezegd hebben)
ik kan me al amper (niet) redden in mijn eigen situatie.
ik lees met jullie mee en denk aan jullie, sterkte allemaal!!
en als jullie het niet erg vinden blijf ik er wel bij, want ik heb veel aan jullie steun en schoppen, hopelijk kan ik dat ook een keer terugdoen.
ik zit in een hele andere situatie, en kan helaas niet gepast reageren, ik vind jullie stuk voor stuk sterke en moedige vrouwen, ik zou niet weten wat ik in jullie situatie zou doen, ik kan alleen maar boos reageren op mannen die hun vrouwen zo'n leed aan doen, en dat komt vooral omdat ik deze situatie niet heb meegemaakt. ik kan hier niet over meepraten sorry, dan zou ik waarschijnlijk domme dingen zeggen. (of al gezegd hebben)
ik kan me al amper (niet) redden in mijn eigen situatie.
ik lees met jullie mee en denk aan jullie, sterkte allemaal!!
en als jullie het niet erg vinden blijf ik er wel bij, want ik heb veel aan jullie steun en schoppen, hopelijk kan ik dat ook een keer terugdoen.
One day I fly away,
Leave your love to yesterday
Leave your love to yesterday
woensdag 15 februari 2012 om 09:44
Hallo allemaal, hier weer een berichtje van mij. Wat word ik toch verdrietig van jullie verhalen, Wat kunnen mensen elkaar toch vreselijk veel pijn doen. Maar ik lees ook moed en de wil om er weer iets van te maken. Dat kost veel energie en soms word je daar moedeloos van omdat het met vallen en opstaan gebeurt.
Maar meiden zullen we meer onze eigen grenzen gaan bewaken. Niet meer alles voor die ander doen maar ook wat meer aan ons zelf denken.
Ik zelf ben daar mede door reacties op mijn eigen berichtjes weer duidelijk op gewezen dat daar het grote probleem ligt. Keuzes kunnen makkelijker gemaakt worden als je dit vanuit je zelf kunt beoordelen wat goed voor jezelf is.
@problemo, voor jou geldt dit helemaal. Wat wil jij, steeds maar weer laveren tussen hoop en wanhoop, wil hij mij of die ander. Ik heb zelf gezegd toen ik er achter kwam je moet nu een keuze maken wat je wil. Ik heb ook geen bedenk tijd gegeven. Met als reden dat wat het eerst in je opkomt, het gene is wat je graag wil. Als er geen keuze gemaakt kon worden dan zou ik dat doen namelijk einde relatie. Want ik ben dan dus niet belangrijker dan die ander en dat wil ik wel zijn.
Hier gaat het inmiddels beter. Gisteren een goed gesprek gehad met manlief. Dat is toch een beetje ons manko. We hebben het allebei druk met onze banen en daarbij nog drie kinderen etc. Door weinig tot geen communicatie gaat onze relatie toch weer bergafwaarts. We hebben elkaar belooft dat we dit anders gaan doen en echt meer tijd vrijmaken om echt met elkaar te praten. Dus niet over huis tuin en keuken dingetjes maar waar loop je tegen aan in deze relatie, wat wil je anders maar ook wat gaat er goed. Waar wordt je verdrietig, boos van en wat kan de ander doen om dit te minimaliseren. Daarbij zal ik ook eerder aan de bel trekken als ik het niet meer trek. Mijn eigen grenzen dus beter bewaken.
Kijk wat er gebeurt is is niet weg te poetsen en zal ik, maar ook hij altijd met ons mee dragen. Vertrouwen is er nog niet helemaal weer. Wie weet komt dat ook nooit meer terug, daarvoor is er toch te veel gebeurt maar er is ook hoop. We houden nog steeds heel veel van elkaar en willen allebei graag samen verder. Dat hebben we gister ook afgesproken. Er helemaal voor te gaan.
Dat maakt dat mijn verhaal toch weer anders is dan die van jullie. Hier is het afscheid van elkaar definitief. Jullie moeten met dat verdriet om leren gaan en daarbij heeft die fantastische ex zich schandelijk gedragen. Maar dames jullie staan daar toch boven, jullie zijn toch meer waard dan dat.
De zon gaat echt weer schijnen voor jullie.
Gr. M.
Maar meiden zullen we meer onze eigen grenzen gaan bewaken. Niet meer alles voor die ander doen maar ook wat meer aan ons zelf denken.
Ik zelf ben daar mede door reacties op mijn eigen berichtjes weer duidelijk op gewezen dat daar het grote probleem ligt. Keuzes kunnen makkelijker gemaakt worden als je dit vanuit je zelf kunt beoordelen wat goed voor jezelf is.
@problemo, voor jou geldt dit helemaal. Wat wil jij, steeds maar weer laveren tussen hoop en wanhoop, wil hij mij of die ander. Ik heb zelf gezegd toen ik er achter kwam je moet nu een keuze maken wat je wil. Ik heb ook geen bedenk tijd gegeven. Met als reden dat wat het eerst in je opkomt, het gene is wat je graag wil. Als er geen keuze gemaakt kon worden dan zou ik dat doen namelijk einde relatie. Want ik ben dan dus niet belangrijker dan die ander en dat wil ik wel zijn.
Hier gaat het inmiddels beter. Gisteren een goed gesprek gehad met manlief. Dat is toch een beetje ons manko. We hebben het allebei druk met onze banen en daarbij nog drie kinderen etc. Door weinig tot geen communicatie gaat onze relatie toch weer bergafwaarts. We hebben elkaar belooft dat we dit anders gaan doen en echt meer tijd vrijmaken om echt met elkaar te praten. Dus niet over huis tuin en keuken dingetjes maar waar loop je tegen aan in deze relatie, wat wil je anders maar ook wat gaat er goed. Waar wordt je verdrietig, boos van en wat kan de ander doen om dit te minimaliseren. Daarbij zal ik ook eerder aan de bel trekken als ik het niet meer trek. Mijn eigen grenzen dus beter bewaken.
Kijk wat er gebeurt is is niet weg te poetsen en zal ik, maar ook hij altijd met ons mee dragen. Vertrouwen is er nog niet helemaal weer. Wie weet komt dat ook nooit meer terug, daarvoor is er toch te veel gebeurt maar er is ook hoop. We houden nog steeds heel veel van elkaar en willen allebei graag samen verder. Dat hebben we gister ook afgesproken. Er helemaal voor te gaan.
Dat maakt dat mijn verhaal toch weer anders is dan die van jullie. Hier is het afscheid van elkaar definitief. Jullie moeten met dat verdriet om leren gaan en daarbij heeft die fantastische ex zich schandelijk gedragen. Maar dames jullie staan daar toch boven, jullie zijn toch meer waard dan dat.
De zon gaat echt weer schijnen voor jullie.
Gr. M.
woensdag 15 februari 2012 om 10:30
quote:mensa schreef op 13 februari 2012 @ 08:46:
Hallo allemaal. Ik heb al vaker geschreven niet hier maar ik denk dat ik zo langzamerhand bij jullie ga horen. Manlief heeft drie jaar geleden een affaire gehad. We wilden uiteindelijk graag samen verder. Hij heeft alle contacten verbroken en is voor ons als gezin gegaan.
Alleen na drie jaar trek ik het toch niet. Mijn vertrouwen is zo beschaamd en misbruikt. Kan het schijnbaar toch niet vergeven. Vind het allemaal zo moeilijk en denk soms dat ik het rustiger heb als ik alleen ben met de kinderen.
Voel me nu erg verdrietig!
Sorry voor mijn egopost
Gr. M.
Mensa, ik haal je stukje van eergisteren er nog eens bij. Ik kan alleen maar zeggen dat ik oprécht hoop dat jullie het wel redden.. Dat kan alleen als jullie er beiden voor willen vechten, beiden de consequenties onder ogen zien van zijn ontrouw en beiden open blijven staan voor gesprekken met elkaar. Alleen dán is er toekomst. Hij hoeft niet zijn hele leven door het stof te gaan voor zijn 'misstap' maar hoop wel dat hij zich realiseert wat er daardoor kapot is tussen jullie.
Sterkte & veel geluk....
Hallo allemaal. Ik heb al vaker geschreven niet hier maar ik denk dat ik zo langzamerhand bij jullie ga horen. Manlief heeft drie jaar geleden een affaire gehad. We wilden uiteindelijk graag samen verder. Hij heeft alle contacten verbroken en is voor ons als gezin gegaan.
Alleen na drie jaar trek ik het toch niet. Mijn vertrouwen is zo beschaamd en misbruikt. Kan het schijnbaar toch niet vergeven. Vind het allemaal zo moeilijk en denk soms dat ik het rustiger heb als ik alleen ben met de kinderen.
Voel me nu erg verdrietig!
Sorry voor mijn egopost
Gr. M.
Mensa, ik haal je stukje van eergisteren er nog eens bij. Ik kan alleen maar zeggen dat ik oprécht hoop dat jullie het wel redden.. Dat kan alleen als jullie er beiden voor willen vechten, beiden de consequenties onder ogen zien van zijn ontrouw en beiden open blijven staan voor gesprekken met elkaar. Alleen dán is er toekomst. Hij hoeft niet zijn hele leven door het stof te gaan voor zijn 'misstap' maar hoop wel dat hij zich realiseert wat er daardoor kapot is tussen jullie.
Sterkte & veel geluk....
Als je voor jezelf kiest, krijg je er altijd iets mooiers voor terug..
woensdag 15 februari 2012 om 10:46
quote:Soyli schreef op 15 februari 2012 @ 10:30:
[...]
Mensa, ik haal je stukje van eergisteren er nog eens bij. Ik kan alleen maar zeggen dat ik oprécht hoop dat jullie het wel redden.. Dat kan alleen als jullie er beiden voor willen vechten, beiden de consequenties onder ogen zien van zijn ontrouw en beiden open blijven staan voor gesprekken met elkaar. Alleen dán is er toekomst. Hij hoeft niet zijn hele leven door het stof te gaan voor zijn 'misstap' maar hoop wel dat hij zich realiseert wat er daardoor kapot is tussen jullie.
Sterkte & veel geluk....Slluit me hier volledig bij aan.
[...]
Mensa, ik haal je stukje van eergisteren er nog eens bij. Ik kan alleen maar zeggen dat ik oprécht hoop dat jullie het wel redden.. Dat kan alleen als jullie er beiden voor willen vechten, beiden de consequenties onder ogen zien van zijn ontrouw en beiden open blijven staan voor gesprekken met elkaar. Alleen dán is er toekomst. Hij hoeft niet zijn hele leven door het stof te gaan voor zijn 'misstap' maar hoop wel dat hij zich realiseert wat er daardoor kapot is tussen jullie.
Sterkte & veel geluk....Slluit me hier volledig bij aan.
woensdag 15 februari 2012 om 10:47
quote:pumukele schreef op 15 februari 2012 @ 08:43:
Goedemorgen allemaal
ik zit in een hele andere situatie, en kan helaas niet gepast reageren, ik vind jullie stuk voor stuk sterke en moedige vrouwen, ik zou niet weten wat ik in jullie situatie zou doen, ik kan alleen maar boos reageren op mannen die hun vrouwen zo'n leed aan doen, en dat komt vooral omdat ik deze situatie niet heb meegemaakt. ik kan hier niet over meepraten sorry, dan zou ik waarschijnlijk domme dingen zeggen. (of al gezegd hebben)
ik kan me al amper (niet) redden in mijn eigen situatie.
ik lees met jullie mee en denk aan jullie, sterkte allemaal!!
en als jullie het niet erg vinden blijf ik er wel bij, want ik heb veel aan jullie steun en schoppen, hopelijk kan ik dat ook een keer terugdoen.
Natuurlijk kun je hier blijven schrijven. Jouw verdriet is niet minder dan dat van degenen die bedrogen zijn door hun man/vrouw.
Dus we geven jou en alle anderen evengoed de steun die jullie nodig hebben.
Goedemorgen allemaal
ik zit in een hele andere situatie, en kan helaas niet gepast reageren, ik vind jullie stuk voor stuk sterke en moedige vrouwen, ik zou niet weten wat ik in jullie situatie zou doen, ik kan alleen maar boos reageren op mannen die hun vrouwen zo'n leed aan doen, en dat komt vooral omdat ik deze situatie niet heb meegemaakt. ik kan hier niet over meepraten sorry, dan zou ik waarschijnlijk domme dingen zeggen. (of al gezegd hebben)
ik kan me al amper (niet) redden in mijn eigen situatie.
ik lees met jullie mee en denk aan jullie, sterkte allemaal!!
en als jullie het niet erg vinden blijf ik er wel bij, want ik heb veel aan jullie steun en schoppen, hopelijk kan ik dat ook een keer terugdoen.
Natuurlijk kun je hier blijven schrijven. Jouw verdriet is niet minder dan dat van degenen die bedrogen zijn door hun man/vrouw.
Dus we geven jou en alle anderen evengoed de steun die jullie nodig hebben.
woensdag 15 februari 2012 om 10:52
Van de ene kant gun ik het ex eigenlijk niet dat hij gelukkig met haar wordt, van de andere kant heb ik ook wel zoiets van als hij gelukkig wordt heeft er tenminste iemand profijt van de situatie. Het idee dat deze ellende allemaal voor niets is geweest zou ik ook vreselijk vinden.
Ik vraag me af of ze inmiddels een grens overgestapt zijn, die in de toekomst makkelijker te breken zal zijn maw of ze in de toekomst makkelijker vreemd gaan bij de nieuwe partner als het ze even niet bevalt. Niet dat het zinvol is om dat te weten, maar vroeg het me gewoon af.
Ik vraag me af of ze inmiddels een grens overgestapt zijn, die in de toekomst makkelijker te breken zal zijn maw of ze in de toekomst makkelijker vreemd gaan bij de nieuwe partner als het ze even niet bevalt. Niet dat het zinvol is om dat te weten, maar vroeg het me gewoon af.
woensdag 15 februari 2012 om 12:02
hoi stoere en dappere meiden...
ik lees nog steeds mee hoor en vind jullie allemaal stuk voor stuk kanjers...
wat ik wel een beetje mis is dat ik bijna niet lees of jullie bezig zijn met de toekomst,,,het gaat alleen maar over hoe het was en hoe ellendig het was,,,dat snap ik o zo goed hoor maar ik wil best weleens lezen hoe jullie het van plan zijn aan te pakken...
mss kunnen we op dit vlak iets leren van elkaar???ben ik de enige die hier mee bezig is??ben ik iets aan het verdringen???
ik krijg bv 1 maart de sleutel van mn appartement,ben de toeslagen aan het regelen verzekeringen ,ziggo etc etc
ik begrijp dat iemand die nét in de situatie zit ,hier helemaal niet mee bezig is...
alle tips zijn welkom
ik lees nog steeds mee hoor en vind jullie allemaal stuk voor stuk kanjers...
wat ik wel een beetje mis is dat ik bijna niet lees of jullie bezig zijn met de toekomst,,,het gaat alleen maar over hoe het was en hoe ellendig het was,,,dat snap ik o zo goed hoor maar ik wil best weleens lezen hoe jullie het van plan zijn aan te pakken...
mss kunnen we op dit vlak iets leren van elkaar???ben ik de enige die hier mee bezig is??ben ik iets aan het verdringen???
ik krijg bv 1 maart de sleutel van mn appartement,ben de toeslagen aan het regelen verzekeringen ,ziggo etc etc
ik begrijp dat iemand die nét in de situatie zit ,hier helemaal niet mee bezig is...
alle tips zijn welkom
zonder tegenslag is er geen overwinning
woensdag 15 februari 2012 om 12:16
@Soyli, ik lees nog wel steeds mee hoor! Heb alleen niet zoveel zin en energie om te schrijven momenteel. Slapen gaat nog steeds eigenlijk helemaal niet, ben meestal doodop van werken, kinderen, huishouden, paard... weinig energie over...
Het gaat hier wel ietsjes beter. Heb twee weken geleden de beslissing genomen hem niet meer te willen zien. Ik heb tegen hem gezegd hem iig twee maanden niet te willen zien en dat ik daarna wel contact met hem opneem om de scheiding te gaan regelen. Ik merk dat ik beter ga als er meer afstand is, dit komt vooral omdat bijna-ex maar blijft twijfelen en mij toch steeds weer emotioneel en fysiek opzoekt. En dan laait er toch steeds weer een klein vlammetje van hoop omhoog...
Hoop die ik niet meer wil hebben want ik realiseer me steeds meer dat ik niet meer met hem verder wil. Terugkijkend op de laatste drie jaar van onze relatie, was ik toen al heel vaak niet happy met hem. Ik dacht dat dat een tijdelijke periode was, maar denk dat het een permanente verandering was. Maakt ook niet uit...
Had eigenlijk deze week nog een afspraak met hem, want hij wilde het 'nog niet zo definitief maken' en er nog een keer met me over praten (maar tegelijkertijd wilde hij het 'vriendschappelijke' kontakt met muts niet verbreken), maar ik denk dat ik die afspraak af ga zeggen. Ik weet toch al hoe dat gaat; dan eindigen we weer huilend met zijn tweeen op de bank, niet wetend wat te doen of zeggen en een beslissing neemt hij toch niet...
En mijn gevoelens liggen nog teveel bij hem, ik moet echt even afstand nemen om mijn gevoel gelijk aan mijn verstand te krijgen.
Want mijn verstand weet dat ik hier goed aan doe...
Waar ik alleen heel veel moeite mee heb, is het enorme verdriet en de pijn die mijn kinderen hebben. Met name de oudste en jongste hebben het momenteel heel moeilijk. Bij de oudste (tiener) uit zich dat in stoere, scheldende taal, boze buien, heel slechte schoolresultaten (morgen gesprek hierover op school, helaas ook met bijna-ex erbij). Bij jongste (7 jaar) uit het zich in nachtmerries (waarbij ze droomt dat ze bij papa slaapt en mij niet kan vinden ), niet meer naar papa willen in het weekend, huilen op school...
En daar heb ik het zo verschrikkelijk moeilijk mee. Nu ik het zo neerschrijf, beginnen de tranen gelijk weer op te komen. En bijna-ex maar zeggen dat 'onze situatie' er niet mee te maken hoeft te hebben, dat het anders ook gebeurd zou kunnen zijn... Ja, tuurlijk, steek je kop maar in het zand...
Dat is eigenlijk hetgene dat ik hem het meest kwalijk neem; wat hij ons gezin, onze kinderen heeft aangedaan... Alles omdat hij zelf gelukkig wil zijn... ten koste van zijn kinderen....
Dat hij mij verdriet doet, prima, maar de kinderen....
Komt ook nog bij dat hij de weekenden dat hij ze heeft, (zoals al jaren zo is eigenlijk) de meeste tijd achter zijn pc zit te werken en de kids laat tv kijken, ds-en etc. Middelste kwam ook al zeggen dat het weekend niets aan was...
En ik snap dat niet; dan heb je ze maar 1 weekend in de twee weken en 1 middag/avond per week en dan heb je nog niet eens het hele weekend vrij voor ze gehouden...
Maar al dit soort dingen maken me er wel steeds meer van overtuigd dat ik hem niet meer terugwil... Iemand die mij (met wie hij al 22 jaar samenleefde en liefdhad) en onze kinderen zo verschrikkelijk veel pijn en verdriet kan aandoen...
Mijn respect voor hem is verdwenen... Soms weet ik met de beste wil van de wereld niet meer wat ik nou ook weer zo fantastisch vond aan hem...
Het gaat hier wel ietsjes beter. Heb twee weken geleden de beslissing genomen hem niet meer te willen zien. Ik heb tegen hem gezegd hem iig twee maanden niet te willen zien en dat ik daarna wel contact met hem opneem om de scheiding te gaan regelen. Ik merk dat ik beter ga als er meer afstand is, dit komt vooral omdat bijna-ex maar blijft twijfelen en mij toch steeds weer emotioneel en fysiek opzoekt. En dan laait er toch steeds weer een klein vlammetje van hoop omhoog...
Hoop die ik niet meer wil hebben want ik realiseer me steeds meer dat ik niet meer met hem verder wil. Terugkijkend op de laatste drie jaar van onze relatie, was ik toen al heel vaak niet happy met hem. Ik dacht dat dat een tijdelijke periode was, maar denk dat het een permanente verandering was. Maakt ook niet uit...
Had eigenlijk deze week nog een afspraak met hem, want hij wilde het 'nog niet zo definitief maken' en er nog een keer met me over praten (maar tegelijkertijd wilde hij het 'vriendschappelijke' kontakt met muts niet verbreken), maar ik denk dat ik die afspraak af ga zeggen. Ik weet toch al hoe dat gaat; dan eindigen we weer huilend met zijn tweeen op de bank, niet wetend wat te doen of zeggen en een beslissing neemt hij toch niet...
En mijn gevoelens liggen nog teveel bij hem, ik moet echt even afstand nemen om mijn gevoel gelijk aan mijn verstand te krijgen.
Want mijn verstand weet dat ik hier goed aan doe...
Waar ik alleen heel veel moeite mee heb, is het enorme verdriet en de pijn die mijn kinderen hebben. Met name de oudste en jongste hebben het momenteel heel moeilijk. Bij de oudste (tiener) uit zich dat in stoere, scheldende taal, boze buien, heel slechte schoolresultaten (morgen gesprek hierover op school, helaas ook met bijna-ex erbij). Bij jongste (7 jaar) uit het zich in nachtmerries (waarbij ze droomt dat ze bij papa slaapt en mij niet kan vinden ), niet meer naar papa willen in het weekend, huilen op school...
En daar heb ik het zo verschrikkelijk moeilijk mee. Nu ik het zo neerschrijf, beginnen de tranen gelijk weer op te komen. En bijna-ex maar zeggen dat 'onze situatie' er niet mee te maken hoeft te hebben, dat het anders ook gebeurd zou kunnen zijn... Ja, tuurlijk, steek je kop maar in het zand...
Dat is eigenlijk hetgene dat ik hem het meest kwalijk neem; wat hij ons gezin, onze kinderen heeft aangedaan... Alles omdat hij zelf gelukkig wil zijn... ten koste van zijn kinderen....
Dat hij mij verdriet doet, prima, maar de kinderen....
Komt ook nog bij dat hij de weekenden dat hij ze heeft, (zoals al jaren zo is eigenlijk) de meeste tijd achter zijn pc zit te werken en de kids laat tv kijken, ds-en etc. Middelste kwam ook al zeggen dat het weekend niets aan was...
En ik snap dat niet; dan heb je ze maar 1 weekend in de twee weken en 1 middag/avond per week en dan heb je nog niet eens het hele weekend vrij voor ze gehouden...
Maar al dit soort dingen maken me er wel steeds meer van overtuigd dat ik hem niet meer terugwil... Iemand die mij (met wie hij al 22 jaar samenleefde en liefdhad) en onze kinderen zo verschrikkelijk veel pijn en verdriet kan aandoen...
Mijn respect voor hem is verdwenen... Soms weet ik met de beste wil van de wereld niet meer wat ik nou ook weer zo fantastisch vond aan hem...
woensdag 15 februari 2012 om 12:18
@Habithere. Langzamerhand begin ik hier ook mee. Maar de scheiding is nog niet definitief geregeld en ex loopt niet zo hard. Verder moet het huis verkocht worden, maar ex maakt hier ook geen haast mee en ik ga dat allemaal niet alleen opknappen. Verder ben ik wel op zoek naar een baan.
Voor zover het er nu naar uitziet komt ex redelijk over de brug met alimentatie en heb ik in elk geval geen rechten op toeslagen e.d.
Alleen weet ik niet goed hoe ik het aan moet pakken voor wat betreft een ander huis. Ik kan hier niet weg voordat dit huis verkocht is en dat kan nog wel een eeuwigheid duren.
Voor wat betreft het wel of niet bezig zijn met de toekomst. Ik denk dat iedereen daar wel mee bezig is, maar de praktische hulp bij vrienden en kennissen zoekt (die zijn al lang blij als ze iets kunnen doen). De emotionele kanten worden hier beter begrepen en daar wil je vrienden en familie niet eindeloos mee lastig vallen.
Bijna je eigen appartement wat je naar eigen smaak kunt inrichten. Lijkt me wel tof! En je laat de pijnlijke herinneringen tenminste achter in je oude huis.
Sterkte!
Voor zover het er nu naar uitziet komt ex redelijk over de brug met alimentatie en heb ik in elk geval geen rechten op toeslagen e.d.
Alleen weet ik niet goed hoe ik het aan moet pakken voor wat betreft een ander huis. Ik kan hier niet weg voordat dit huis verkocht is en dat kan nog wel een eeuwigheid duren.
Voor wat betreft het wel of niet bezig zijn met de toekomst. Ik denk dat iedereen daar wel mee bezig is, maar de praktische hulp bij vrienden en kennissen zoekt (die zijn al lang blij als ze iets kunnen doen). De emotionele kanten worden hier beter begrepen en daar wil je vrienden en familie niet eindeloos mee lastig vallen.
Bijna je eigen appartement wat je naar eigen smaak kunt inrichten. Lijkt me wel tof! En je laat de pijnlijke herinneringen tenminste achter in je oude huis.
Sterkte!
woensdag 15 februari 2012 om 12:27
Habithere, harstikke goed dat je constructief bezig bent. Misschien kun jij Problemo een hart onder de riem steken in deze.
@Problemo, ga je het huis accepteren? Weet niet wat er precies bovenop de huurprijs komt maar zou rekening houden met 150 voor gas,water, licht? Zit je ook met internet en telefoon.
Staat het huis op een gunstige plek en denk je daar voor nu te kunnen aarden?
Zet'm op hoor, laat je man maar van die rose wolk af mieteren. Een relatie met een vrouw die het met andere mannen doet, voor mij is dat onvoorstelbaar.
@Problemo, ga je het huis accepteren? Weet niet wat er precies bovenop de huurprijs komt maar zou rekening houden met 150 voor gas,water, licht? Zit je ook met internet en telefoon.
Staat het huis op een gunstige plek en denk je daar voor nu te kunnen aarden?
Zet'm op hoor, laat je man maar van die rose wolk af mieteren. Een relatie met een vrouw die het met andere mannen doet, voor mij is dat onvoorstelbaar.
woensdag 15 februari 2012 om 12:32
quote:hova schreef op 15 februari 2012 @ 12:16:
Had eigenlijk deze week nog een afspraak met hem, want hij wilde het 'nog niet zo definitief maken' en er nog een keer met me over praten (maar tegelijkertijd wilde hij het 'vriendschappelijke' kontakt met muts niet verbreken), maar ik denk dat ik die afspraak af ga zeggen. Ik weet toch al hoe dat gaat; dan eindigen we weer huilend met zijn tweeen op de bank, niet wetend wat te doen of zeggen en een beslissing neemt hij toch niet...
En mijn gevoelens liggen nog teveel bij hem, ik moet echt even afstand nemen om mijn gevoel gelijk aan mijn verstand te krijgen.
Want mijn verstand weet dat ik hier goed aan doe...
Als ik uit mezelf spreek, dan weet ik dat geen kontakt het beste is. Bij elk bericht (al is het maar telefoon of mail) lig ik weer en moet mezelf weer oprapen. Dus ik denk dat afstand nemen het beste is.
Dus inderdaad die afspraak afzeggen. Je verstand weet al dat je er goed aan doet en op je gevoel kun je momenteel niet te veel vertrouwen.
Het feit dat die mannen hun kinderen zo'n pijn kunnen doen en zeggen dat de problemen niet door de situatie komen, vind ik nog steeds onvoorstelbaar. Dan zitten ze al fout en doen ze ook nog geen moeite om het voor de kinderen wat "leuker" te maken.
Onze kinderen zijn al bijna volwassen, begrijpen wat er aan de hand is en die hebben er nog moeite mee en voelen zich in de steek gelaten. laat staan kleinere kinderen die er niets van begrijpen. Ik heb het geluk dat er geen omgangsregeling hoeft te zijn en de kinderen zelf bepalen of ze hem willen zien. (Neemt niet weg dat als de kinderen commentaar op hem hebben of hem een keertje niet willen zien, ik dat op mijn bordje krijg. Ik zou niet de juiste boodschap zenden naar de kinderen!).
Ik begrijp dat het je ontzettend veel verdriet doet dat de kinderen zo'n verdriet hebben. Helaas kun je niet meer doen dan er voor ze zijn en ze opvangen. Je zou evt. kunnen kijken naar professionele hulp als je kinderen er echt niet uitkomen.
Misschien als alles definitief geregeld is en jullie tot rust komen, het beter zal gaan. Het is toch nogal een heftige periode geweest.
Ik wens je alle sterkte van de wereld en
En denk eraan: Je bent sterk, je kan het en je wordt weer gelukkig!!
Had eigenlijk deze week nog een afspraak met hem, want hij wilde het 'nog niet zo definitief maken' en er nog een keer met me over praten (maar tegelijkertijd wilde hij het 'vriendschappelijke' kontakt met muts niet verbreken), maar ik denk dat ik die afspraak af ga zeggen. Ik weet toch al hoe dat gaat; dan eindigen we weer huilend met zijn tweeen op de bank, niet wetend wat te doen of zeggen en een beslissing neemt hij toch niet...
En mijn gevoelens liggen nog teveel bij hem, ik moet echt even afstand nemen om mijn gevoel gelijk aan mijn verstand te krijgen.
Want mijn verstand weet dat ik hier goed aan doe...
Als ik uit mezelf spreek, dan weet ik dat geen kontakt het beste is. Bij elk bericht (al is het maar telefoon of mail) lig ik weer en moet mezelf weer oprapen. Dus ik denk dat afstand nemen het beste is.
Dus inderdaad die afspraak afzeggen. Je verstand weet al dat je er goed aan doet en op je gevoel kun je momenteel niet te veel vertrouwen.
Het feit dat die mannen hun kinderen zo'n pijn kunnen doen en zeggen dat de problemen niet door de situatie komen, vind ik nog steeds onvoorstelbaar. Dan zitten ze al fout en doen ze ook nog geen moeite om het voor de kinderen wat "leuker" te maken.
Onze kinderen zijn al bijna volwassen, begrijpen wat er aan de hand is en die hebben er nog moeite mee en voelen zich in de steek gelaten. laat staan kleinere kinderen die er niets van begrijpen. Ik heb het geluk dat er geen omgangsregeling hoeft te zijn en de kinderen zelf bepalen of ze hem willen zien. (Neemt niet weg dat als de kinderen commentaar op hem hebben of hem een keertje niet willen zien, ik dat op mijn bordje krijg. Ik zou niet de juiste boodschap zenden naar de kinderen!).
Ik begrijp dat het je ontzettend veel verdriet doet dat de kinderen zo'n verdriet hebben. Helaas kun je niet meer doen dan er voor ze zijn en ze opvangen. Je zou evt. kunnen kijken naar professionele hulp als je kinderen er echt niet uitkomen.
Misschien als alles definitief geregeld is en jullie tot rust komen, het beter zal gaan. Het is toch nogal een heftige periode geweest.
Ik wens je alle sterkte van de wereld en
En denk eraan: Je bent sterk, je kan het en je wordt weer gelukkig!!
woensdag 15 februari 2012 om 12:49
ik betwijfel of je geen recht hebt op toeslagen,kunstje.zodra hij op een ander adres staat ingeschreven(kun je bij hem neerleggen)kun je volgens mij zowie zo kindgebondenbudget en zorgtoeslag krijgen, je hebt geen werk dus dat kan behoorlijk oplopen hoor!hou er rekening mee en ga dit eens goed uitzoeken,zeker wanneer jij andere woonruimte krijgt.
ik heb ook bewust al 2 weken alleen zakelijk contact met ex en dan alleen via de mail. hij had de gewoonte om frustraties op mij te botvieren en daar zit ik nou net niet meer op te wachten..en even een voorvalletje over hoe mannen denken over de kinderen "hebben"...
mijn ex vriend had 1 x in de week zn dochter en presteerde het dan om rustig weg te gaan......ze redt zich toch wel zei hij dan,ze is al 14.........tja,,,wat kun je hier mee?????
ik heb ook bewust al 2 weken alleen zakelijk contact met ex en dan alleen via de mail. hij had de gewoonte om frustraties op mij te botvieren en daar zit ik nou net niet meer op te wachten..en even een voorvalletje over hoe mannen denken over de kinderen "hebben"...
mijn ex vriend had 1 x in de week zn dochter en presteerde het dan om rustig weg te gaan......ze redt zich toch wel zei hij dan,ze is al 14.........tja,,,wat kun je hier mee?????
zonder tegenslag is er geen overwinning
woensdag 15 februari 2012 om 13:15
@Newwoman, zeer begrijpelijk dat je weer even in de meeleesmodus gaat. Je bent hier al zoveel mensen tot steun geweest en dat mag geen wissel gaan trekken op jouw leven Als het even weer te dichtbij komt, afstand nemen. Hoop dat je binnenkort weer van jezelf laat horen, dat het weer goed met je gaat en weer volop hebt meegezongen met de muziek op de radio.
Bedankt en tot gauw
Bedankt en tot gauw
woensdag 15 februari 2012 om 13:16
NW je bent een kanjer die bovendien lekker schrijft
Hova, wat een goed besluit, sterkte!
Het is en blijft voor kinderen een harde kluif en dan zeker met pubers. Zou het voor de oudste een optie zijn om hem door een professionele buitenstaander te laten begeleiden, kan hij zijn hart luchten zonder jou daarbij pijn te hoeven doen.
Hova, wat een goed besluit, sterkte!
Het is en blijft voor kinderen een harde kluif en dan zeker met pubers. Zou het voor de oudste een optie zijn om hem door een professionele buitenstaander te laten begeleiden, kan hij zijn hart luchten zonder jou daarbij pijn te hoeven doen.
woensdag 15 februari 2012 om 13:24
Hallo, Bedankt voor jullie steun. Ik weet dat we er nog niet zijn. En ik ben natuurlijk ook niet achterlijk, het vertrouwen is natuurlijk ook nog niet 100%. Dus het blijft hard werken en praten met elkaar. Dat praten is voor ons het moeilijkste.
Als ik jullie verhalen lees dan hoop ik echt dat we het redden. En ik vind hem nog steeds de lekkerste en leukste man op aarde.
En voor jullie kan ik mij aansluiten bij habithere. Kijk naar de toekomst en wat er gebeurt is daar kunnen jullie niets aan veranderen. Maar ik weet ook hoe moeilijk dat is aangezien je diep bent beschadigd door iemand die je vertrouwde en waar je je leven mee wou delen.
Maak je eigen pad en laat ex zo min mogelijk invloed hebben op jouw toekomst. Zo weinig mogelijk contact hebben met ex aangezien dat herinneringen maar ook verdriet en boosheid met zich meebrengt. Alleen kind dingen bespreken en scheidingstechnische zaken. En zorg voor positieve mensen om je heen waar je je verhaal aan kwijt kunt en doe leuke dingen.
NW sterkte en respect voor jou!
Gr. M.
Als ik jullie verhalen lees dan hoop ik echt dat we het redden. En ik vind hem nog steeds de lekkerste en leukste man op aarde.
En voor jullie kan ik mij aansluiten bij habithere. Kijk naar de toekomst en wat er gebeurt is daar kunnen jullie niets aan veranderen. Maar ik weet ook hoe moeilijk dat is aangezien je diep bent beschadigd door iemand die je vertrouwde en waar je je leven mee wou delen.
Maak je eigen pad en laat ex zo min mogelijk invloed hebben op jouw toekomst. Zo weinig mogelijk contact hebben met ex aangezien dat herinneringen maar ook verdriet en boosheid met zich meebrengt. Alleen kind dingen bespreken en scheidingstechnische zaken. En zorg voor positieve mensen om je heen waar je je verhaal aan kwijt kunt en doe leuke dingen.
NW sterkte en respect voor jou!
Gr. M.
