Relaties
alle pijlers
Trouwen: hij wil dat ik zijn naam gebruik, vreemd gevoel
vrijdag 25 september 2009 om 13:37
Hoi!
Ik ben net lid geworden want wil echt graag jullie om raad vragen en even anoniem mijn verhaal doen.
Mijn vriend heeft me ten huwelijk gevraagd!
IK heb ja gezegd!Heel romantisch idee en ik vind het geweldig om op zo'n serieuze manier onze relatie te bezegelen en echt de zekerheid te hebben dat we voor elkaar gaan.
Nu echter zit ik te stressen om het volgende: mijn vriend maakt telkens toespelingen dat ik straks Mevrouw Huppeldepup ben (zijn naam dus). Eerst dacht ik dat hij een geintje maakte en ik zei dat ik het liefst gewoon mijn eigen naam wil blijven gebruiken. Hij vond het raar en was echt beledigd. Hij dacht namelijk dat ik vol trots zijn naam zou gaan dragen. Verder hebben we het er niet uitgebreid meer over gehad want het zit hem heel hoog (al snap ik niet waarom). Ik heb ook geen zin in ruzie net nu we zo romantisch aan de voorbereidingen bezig zijn. Maar ja mij zit het wel dwars!
Ik vind het gewoon een heel onprettig idee als ik ineens niet meer mn eigen naam zou hebben, eventueel wil ik wel zijn naam achter die van mij zetten, maar verder wil ik gewoon met mijn eigen achternaam de telefoon op blijven nemen, en gewoon mijn eigen naam (zonder die van hem) voor werk gebruiken. Ik ben een trotse vrouw en heb het idee dat er een stukje identiteit van me wordt afgenomen als ik zijn naam (erbij) neem. Ik heb al voorgesteld dat hij mijn naam dan ook erbij moest nemen, maar dat vond de trotse haan natuurlijk 'belachelijk' (hij is echt zo'n mannetje mannetje zeg maar... soms heel charmant en aantrekkelijk, maar nu verdomd onhandig!)
Hij is echt beledigd en denkt dat ik me voor hem schaam en hij heeft nu duidelijk een deuk in zijn mannelijk ego, maar voor mij zou het juist een deuk in mijn vrouwelijk ego zijn als ik mijn naam niet kan gebruiken zoals ik altijd gewend was.
Iemand hier een mening over? Stel ik me aan, vinden jullie mijn gedrag overdreven feministisch of is zijn mening overdreven ouderwets?
Het beeld dat ik van vrouwen heb die de naam van hun man (erbij) nemen is niet al te positief, misschien ligt het aan mij maar ik vind het zo slaafs en afhankelijk overkomen, net alsof je in zijn schaduw staat.
Iemand idee hoe ik dit nog eens op een duidelijke (voor een man begrijpbare ) manier aan hem kan uitleggen?
Ik weet 100% zeker dat ik de rest van mijn leven met hem wil delen en ik hou super veel van me.
Ik ben net lid geworden want wil echt graag jullie om raad vragen en even anoniem mijn verhaal doen.
Mijn vriend heeft me ten huwelijk gevraagd!
IK heb ja gezegd!Heel romantisch idee en ik vind het geweldig om op zo'n serieuze manier onze relatie te bezegelen en echt de zekerheid te hebben dat we voor elkaar gaan.Nu echter zit ik te stressen om het volgende: mijn vriend maakt telkens toespelingen dat ik straks Mevrouw Huppeldepup ben (zijn naam dus). Eerst dacht ik dat hij een geintje maakte en ik zei dat ik het liefst gewoon mijn eigen naam wil blijven gebruiken. Hij vond het raar en was echt beledigd. Hij dacht namelijk dat ik vol trots zijn naam zou gaan dragen. Verder hebben we het er niet uitgebreid meer over gehad want het zit hem heel hoog (al snap ik niet waarom). Ik heb ook geen zin in ruzie net nu we zo romantisch aan de voorbereidingen bezig zijn. Maar ja mij zit het wel dwars!
Ik vind het gewoon een heel onprettig idee als ik ineens niet meer mn eigen naam zou hebben, eventueel wil ik wel zijn naam achter die van mij zetten, maar verder wil ik gewoon met mijn eigen achternaam de telefoon op blijven nemen, en gewoon mijn eigen naam (zonder die van hem) voor werk gebruiken. Ik ben een trotse vrouw en heb het idee dat er een stukje identiteit van me wordt afgenomen als ik zijn naam (erbij) neem. Ik heb al voorgesteld dat hij mijn naam dan ook erbij moest nemen, maar dat vond de trotse haan natuurlijk 'belachelijk' (hij is echt zo'n mannetje mannetje zeg maar... soms heel charmant en aantrekkelijk, maar nu verdomd onhandig!)
Hij is echt beledigd en denkt dat ik me voor hem schaam en hij heeft nu duidelijk een deuk in zijn mannelijk ego, maar voor mij zou het juist een deuk in mijn vrouwelijk ego zijn als ik mijn naam niet kan gebruiken zoals ik altijd gewend was.
Iemand hier een mening over? Stel ik me aan, vinden jullie mijn gedrag overdreven feministisch of is zijn mening overdreven ouderwets?
Het beeld dat ik van vrouwen heb die de naam van hun man (erbij) nemen is niet al te positief, misschien ligt het aan mij maar ik vind het zo slaafs en afhankelijk overkomen, net alsof je in zijn schaduw staat.
Iemand idee hoe ik dit nog eens op een duidelijke (voor een man begrijpbare ) manier aan hem kan uitleggen?
Ik weet 100% zeker dat ik de rest van mijn leven met hem wil delen en ik hou super veel van me.
anoniem_93021 wijzigde dit bericht op 25-09-2009 13:40
Reden: iets vergeten
Reden: iets vergeten
% gewijzigd
zaterdag 26 september 2009 om 12:43
zaterdag 26 september 2009 om 12:47
zaterdag 26 september 2009 om 12:55
quote:Chlo schreef op 25 september 2009 @ 22:50:
Jawel, de pleuris is losgebroken!
Slaande ruzie gehad. Ik ben echt desperate!!!
En hij ligt nu te slapen... Voor mij zal het een slapeloze huilnacht worden...
Ik ben kapot van verdriet, weet me ook even geen raad meer. Mijn verstand zegt: die egoistische middeleeuwse hufter is mij niet waard! Mijn gevoel zegt: verdomme ik hou van hem en wil hem niet kwijt!
Hij was zo onredelijk, hij deed beledigd en boos. Ik probeerde rustig te blijven, mijn gevoelens duidelijk te maken en heb argumenten aangevoerd.
Hij zei dat hij me dom vond en onzinnig en snap niet waar ik moeilijk omdoe. Hij heeft me uitgescholden voor feminist. Hij zei dat als hij dit geweten had hij me nooit een aanzoek had gedaan en hij wil morgen de ring terug brengen... ja echt!!!
Zelfs de optie Voornaam Mijnnaam-Zijnnaam vond hij niet bespreekbaar! Hij wil echt traditioneel Zijnnaam-Mijnnaam, want "zo hoort het!" AAAGGGHH!!! Ik zit ff gek te worden hier!!! Dit had ik nooit zien aankomen!
Toen ik zei dat ik wel zijn naam wilde aannemen als hij mijn naam ook zou aannemen werd hij helemaal woest en schreeuwde: "Ik ben toch geen wijf! Dan kan ik net zo goed mijn pik er af hakken!"
Ook toen ik als optie gaf om alleen voor officiele instanties zijn naam erbij te nemen (dus wel bij GBA laten registreren) maar op werk gewoon mijn eigen naam, ging hij nog meer door het lind. Ook zei ik dat ik het een stom idee zou vinden om de telefoon met zijn naam op te nemen en als ik me aan mensen (werk of prive) zou voorstellen dat ik gewoon mijn eigen naam wil gebruiken. Meneer werd alleen maar woester. Er valt blijkaar niet over te praten.
Jezus wat een ellende.
En jullie reacties kan ik me voorstelen: trouw niet met zo'n lul en verlaat hem! Ja dat zegt mijn verstand nu ook. Maar het is zo onwerkelijk, we wonen al een paar jaar samen. Ik ben voor hem verhuisd en heb nieuw leven opgebouwd in ZIJN regio. Betekent allemaal niks blijkbaar.
Ik had dit nooit verwacht... Ik ga mezelf wat sterke drank inschenken en hopelijk ben ik morgen weer gekalmeerd om een wijs besluit te nemen.
Damn!Met zo'n eikel moet je niet willen trouwen. Ik weet niet of jullie kinderen willen, maar if so: zo'n vader moet je niet voor je kinderen willen.
Jawel, de pleuris is losgebroken!
Slaande ruzie gehad. Ik ben echt desperate!!!
En hij ligt nu te slapen... Voor mij zal het een slapeloze huilnacht worden...
Ik ben kapot van verdriet, weet me ook even geen raad meer. Mijn verstand zegt: die egoistische middeleeuwse hufter is mij niet waard! Mijn gevoel zegt: verdomme ik hou van hem en wil hem niet kwijt!
Hij was zo onredelijk, hij deed beledigd en boos. Ik probeerde rustig te blijven, mijn gevoelens duidelijk te maken en heb argumenten aangevoerd.
Hij zei dat hij me dom vond en onzinnig en snap niet waar ik moeilijk omdoe. Hij heeft me uitgescholden voor feminist. Hij zei dat als hij dit geweten had hij me nooit een aanzoek had gedaan en hij wil morgen de ring terug brengen... ja echt!!!
Zelfs de optie Voornaam Mijnnaam-Zijnnaam vond hij niet bespreekbaar! Hij wil echt traditioneel Zijnnaam-Mijnnaam, want "zo hoort het!" AAAGGGHH!!! Ik zit ff gek te worden hier!!! Dit had ik nooit zien aankomen!
Toen ik zei dat ik wel zijn naam wilde aannemen als hij mijn naam ook zou aannemen werd hij helemaal woest en schreeuwde: "Ik ben toch geen wijf! Dan kan ik net zo goed mijn pik er af hakken!"
Ook toen ik als optie gaf om alleen voor officiele instanties zijn naam erbij te nemen (dus wel bij GBA laten registreren) maar op werk gewoon mijn eigen naam, ging hij nog meer door het lind. Ook zei ik dat ik het een stom idee zou vinden om de telefoon met zijn naam op te nemen en als ik me aan mensen (werk of prive) zou voorstellen dat ik gewoon mijn eigen naam wil gebruiken. Meneer werd alleen maar woester. Er valt blijkaar niet over te praten.
Jezus wat een ellende.
En jullie reacties kan ik me voorstelen: trouw niet met zo'n lul en verlaat hem! Ja dat zegt mijn verstand nu ook. Maar het is zo onwerkelijk, we wonen al een paar jaar samen. Ik ben voor hem verhuisd en heb nieuw leven opgebouwd in ZIJN regio. Betekent allemaal niks blijkbaar.
Ik had dit nooit verwacht... Ik ga mezelf wat sterke drank inschenken en hopelijk ben ik morgen weer gekalmeerd om een wijs besluit te nemen.
Damn!Met zo'n eikel moet je niet willen trouwen. Ik weet niet of jullie kinderen willen, maar if so: zo'n vader moet je niet voor je kinderen willen.
zaterdag 26 september 2009 om 13:01
quote:wuiles schreef op 25 september 2009 @ 13:46:
Ik zou nooit de achternaam van een ander willen dragen. In dat opzicht kan ik met je meevoelen. Ik denk alleen dat het gebruik van zijn naam niet het punt is waar het hier om draait.
Als jullie daadwerkelijk de rest van jullie levens met elkaar willen doorbrengen dan is het noodzakelijk om samen problemen op te kunnen lossen op een manier die voor beide partijen acceptabel is. Waarom lukt jullie dat niet in dit geval?Ik herhaal nog maar eens wat ik eerder geschreven heb, met één toevoeging: feminist is geen scheldwoord.
Ik zou nooit de achternaam van een ander willen dragen. In dat opzicht kan ik met je meevoelen. Ik denk alleen dat het gebruik van zijn naam niet het punt is waar het hier om draait.
Als jullie daadwerkelijk de rest van jullie levens met elkaar willen doorbrengen dan is het noodzakelijk om samen problemen op te kunnen lossen op een manier die voor beide partijen acceptabel is. Waarom lukt jullie dat niet in dit geval?Ik herhaal nog maar eens wat ik eerder geschreven heb, met één toevoeging: feminist is geen scheldwoord.
zaterdag 26 september 2009 om 13:01
Waarschijnlijk vindt hij het belangrijker wat iedereen ervan denkt dat jij zijn naam niet aan wilt nemen, maar hij zou het belangrijk moeten vinden wat jij er van vindt.
Laat je niet kennen. Zeg dat het een goed idee is dat hij de ring terug brengt, omdat je vindt dat het duidelijk is dat jullie nog niet klaar zijn voor een huwelijk.
Ik ben trouwens ook wel benieuwd hoe het nu gaat...
Laat je niet kennen. Zeg dat het een goed idee is dat hij de ring terug brengt, omdat je vindt dat het duidelijk is dat jullie nog niet klaar zijn voor een huwelijk.
Ik ben trouwens ook wel benieuwd hoe het nu gaat...
zaterdag 26 september 2009 om 13:25
Waarom zou je willen trouwen met een man die jou niet respecteert? Ongelooflijk, wat een hork. En ergens geloof ik niet dat dit soort gedrag van hem uit de lucht komt vallen....
Pas maar op meid, straks sta je idd vastgeplakt aan dat aanrecht. Ik zou nog eens heel goed nadenken over dat huwelijk van jullie!
Pas maar op meid, straks sta je idd vastgeplakt aan dat aanrecht. Ik zou nog eens heel goed nadenken over dat huwelijk van jullie!
zaterdag 26 september 2009 om 13:46
Chlo ik vind het heel vervelend voor je. Wist je dat hij zo was, of is deze kant nieuw voor jou?
Ik ben doorgaans best van de compromisen, maar in dit geval zou ik echt mijn poot stijf houden. Jouw naam is belangrijk voor je, en dat is verdorie je goed recht. Hij heeft dat gewoon te respecteren. Laat hem je a.u.b. niet chanteren.
Ik zou eens goed achter mijn oren krabben of ik uberhaupt wel met zo'n iemand zou willen trouwen. Het lijkt mij niet onwaarschijnlijk dat hij dit met andere dingen ook zal gaan doen. Ik zou het echt zorgelijk vinden en eerlijk gezegd zou dit voor mij voldoende afknapper zijn om niet met hem verder te gaan. Iemand die je niet respecteert, je niet je eigen keuzes laat maken en je niet in je waarde laat is niet goed voor je.
Ik ben doorgaans best van de compromisen, maar in dit geval zou ik echt mijn poot stijf houden. Jouw naam is belangrijk voor je, en dat is verdorie je goed recht. Hij heeft dat gewoon te respecteren. Laat hem je a.u.b. niet chanteren.
Ik zou eens goed achter mijn oren krabben of ik uberhaupt wel met zo'n iemand zou willen trouwen. Het lijkt mij niet onwaarschijnlijk dat hij dit met andere dingen ook zal gaan doen. Ik zou het echt zorgelijk vinden en eerlijk gezegd zou dit voor mij voldoende afknapper zijn om niet met hem verder te gaan. Iemand die je niet respecteert, je niet je eigen keuzes laat maken en je niet in je waarde laat is niet goed voor je.
zaterdag 26 september 2009 om 13:49
Godsklere wat een toestand zeg. Ik zou er nog maar es heel goed over nadenken, weet niet of je kinderen wilt maar kan me voorstellen dat ie dan ook weinig zal doen, luiers verschonen? "ik ben toch geen wijf" achter de kinderwagen lopen, etc etc, om van het "aanrecht" nog maar te zwijgen.
Ouwe tang, verveel je je soms? Zoek eens een andere hobby dan mensen op dit forum af te zeiken, graftak!
zaterdag 26 september 2009 om 13:55
Niemand die zich afvraagt of er meer achter zit dan alleen maar ouderwets zijn?
Misschien , maar alleen verloofde kan daar iets echts zinnigs over zeggen, is jouw weigering om zijn naam te dragen voor hem een teken dat jij denkt dat dit huwelijk toch niet voor altijd is.
En zo kan ik best nog wel wat dingen bedenken die híj zou kunnen denken.
Misschien , maar alleen verloofde kan daar iets echts zinnigs over zeggen, is jouw weigering om zijn naam te dragen voor hem een teken dat jij denkt dat dit huwelijk toch niet voor altijd is.
En zo kan ik best nog wel wat dingen bedenken die híj zou kunnen denken.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zaterdag 26 september 2009 om 14:41
quote:blijfgewoonbianca schreef op 26 september 2009 @ 13:55:
Niemand die zich afvraagt of er meer achter zit dan alleen maar ouderwets zijn?
Misschien , maar alleen verloofde kan daar iets echts zinnigs over zeggen, is jouw weigering om zijn naam te dragen voor hem een teken dat jij denkt dat dit huwelijk toch niet voor altijd is.
En zo kan ik best nog wel wat dingen bedenken die híj zou kunnen denken.
Hoi, ja speelt dit ook voor hem mee. Hij denkt dat ik alleen maar aan mijn carriere denk voor het geval we uit elkaar gaan (vind ik van hem een raar uitgangspunt, steekt er bij mij niet achter), hij zei zo iets als: " Dus je wil mijn naam niet gebruiken als je iets publiceert! Bang dat je het in de toekomst weer moet veranderen??!" Maar dat slaat nergens op en dat snapt hij niet. Een dubbele naam bij publicaties (werk) zetten is sowieso not-done! En ineens zijn naam gebruiken, zou niemand van vroeger me meer kunnen terugvinden of weten wie ik ben.
Maar het meeste waar hij op hamert is dat hij bang is dat ik niet ECHT bij hem wil horen, en me voor hem schaam, maar dat steekt er bij mij niet achter. Hij zegt dat hij graag met me wil pronken en ontzettend trots zou zijn als ik zijn naam gebruik. Ik blijf het onzin vinden, want andersom zou hij mijn naam niet willen aannemen.
Niemand die zich afvraagt of er meer achter zit dan alleen maar ouderwets zijn?
Misschien , maar alleen verloofde kan daar iets echts zinnigs over zeggen, is jouw weigering om zijn naam te dragen voor hem een teken dat jij denkt dat dit huwelijk toch niet voor altijd is.
En zo kan ik best nog wel wat dingen bedenken die híj zou kunnen denken.
Hoi, ja speelt dit ook voor hem mee. Hij denkt dat ik alleen maar aan mijn carriere denk voor het geval we uit elkaar gaan (vind ik van hem een raar uitgangspunt, steekt er bij mij niet achter), hij zei zo iets als: " Dus je wil mijn naam niet gebruiken als je iets publiceert! Bang dat je het in de toekomst weer moet veranderen??!" Maar dat slaat nergens op en dat snapt hij niet. Een dubbele naam bij publicaties (werk) zetten is sowieso not-done! En ineens zijn naam gebruiken, zou niemand van vroeger me meer kunnen terugvinden of weten wie ik ben.
Maar het meeste waar hij op hamert is dat hij bang is dat ik niet ECHT bij hem wil horen, en me voor hem schaam, maar dat steekt er bij mij niet achter. Hij zegt dat hij graag met me wil pronken en ontzettend trots zou zijn als ik zijn naam gebruik. Ik blijf het onzin vinden, want andersom zou hij mijn naam niet willen aannemen.
zaterdag 26 september 2009 om 14:54
zaterdag 26 september 2009 om 14:54
quote:mariaroos schreef op 26 september 2009 @ 13:01:
Waarschijnlijk vindt hij het belangrijker wat iedereen ervan denkt dat jij zijn naam niet aan wilt nemen, maar hij zou het belangrijk moeten vinden wat jij er van vindt.
Laat je niet kennen. Zeg dat het een goed idee is dat hij de ring terug brengt, omdat je vindt dat het duidelijk is dat jullie nog niet klaar zijn voor een huwelijk.
Ik ben trouwens ook wel benieuwd hoe het nu gaat...
Hoi, na een drama nacht voor mij (geen oogt dicht gedaan) hebben we vanochtend verder gepraat. Helaas was ik best emotioneel door de moeheid, hij daarentegen was fit en uitgerust (ja echt!!!)
Hij zei nu ineens weer dat het hem speet, dat hij voorbarige conclusies heeft getrokken, omdat hij een kutweek op zijn werk had, zich niet lekker voelde etc. Vind ik persoonlijk nog steeds geen reden om mij zo te behandelen, maar goed...
Ik zei dus vanochtend: "Ga je de ring nu terugbrengen?" Keek ie me verbaasd aan en zei dat hij dat natuurlijk niet meende! Dat hij dat zei uit woede, maar dat hij veel van me houdt en me niet kwijt wil...
Pff, we moesten allebei weg, hij komt zo thuis en dan gaan we nog een keer een praatpoging houden. Ik heb alvast een lijstje gemaakt van dingen die ik even duidelijk wil mededelen en vragen (voor het geval ik door de emoties de draad van het verhaal weer kwijtraak).
Uiteraard hebben we in het verleden wel belangrijke gesprekken gevoerd. Zo ook over kinderen. Ik heb altijd hel duidelijk gezegd dat ik er best voor opensta iets minder te werken (of meer thuis te werken), mits hij dat ook doet. En daar heeft hij mee in toegestemd. Het enige wat hij niet wilde: kind meer in creche dan thuis, of dat hij fulltime 'huisman' zou worden. Ik denk er hetzelfde over. Ik ben er ook geen voorstander van om beiden fulltime te werken en kind alleen maar in creche onder te brenegn. Maar NO WAY dat ik fulltime 'huismoeder' wil zijn! En dat is iets wat ik HEEL DUIDELIJK heb gezegd en zo weer ga zeggen!
Nogmaals echt super bedankt voor jullie opmerkingen en dat ik zoveel feedback krijg. Het is een onderwerp wat ik niet echt met mijn moeder wil bespreken en vriendinnen hebben ook allemaal zo'n beetje dezelfde mening " Ach, het is zo'n leuke man! Waar doe je moeilijk om!"
Dus, dank jullie wel dames
Waarschijnlijk vindt hij het belangrijker wat iedereen ervan denkt dat jij zijn naam niet aan wilt nemen, maar hij zou het belangrijk moeten vinden wat jij er van vindt.
Laat je niet kennen. Zeg dat het een goed idee is dat hij de ring terug brengt, omdat je vindt dat het duidelijk is dat jullie nog niet klaar zijn voor een huwelijk.
Ik ben trouwens ook wel benieuwd hoe het nu gaat...
Hoi, na een drama nacht voor mij (geen oogt dicht gedaan) hebben we vanochtend verder gepraat. Helaas was ik best emotioneel door de moeheid, hij daarentegen was fit en uitgerust (ja echt!!!)
Hij zei nu ineens weer dat het hem speet, dat hij voorbarige conclusies heeft getrokken, omdat hij een kutweek op zijn werk had, zich niet lekker voelde etc. Vind ik persoonlijk nog steeds geen reden om mij zo te behandelen, maar goed...
Ik zei dus vanochtend: "Ga je de ring nu terugbrengen?" Keek ie me verbaasd aan en zei dat hij dat natuurlijk niet meende! Dat hij dat zei uit woede, maar dat hij veel van me houdt en me niet kwijt wil...
Pff, we moesten allebei weg, hij komt zo thuis en dan gaan we nog een keer een praatpoging houden. Ik heb alvast een lijstje gemaakt van dingen die ik even duidelijk wil mededelen en vragen (voor het geval ik door de emoties de draad van het verhaal weer kwijtraak).
Uiteraard hebben we in het verleden wel belangrijke gesprekken gevoerd. Zo ook over kinderen. Ik heb altijd hel duidelijk gezegd dat ik er best voor opensta iets minder te werken (of meer thuis te werken), mits hij dat ook doet. En daar heeft hij mee in toegestemd. Het enige wat hij niet wilde: kind meer in creche dan thuis, of dat hij fulltime 'huisman' zou worden. Ik denk er hetzelfde over. Ik ben er ook geen voorstander van om beiden fulltime te werken en kind alleen maar in creche onder te brenegn. Maar NO WAY dat ik fulltime 'huismoeder' wil zijn! En dat is iets wat ik HEEL DUIDELIJK heb gezegd en zo weer ga zeggen!
Nogmaals echt super bedankt voor jullie opmerkingen en dat ik zoveel feedback krijg. Het is een onderwerp wat ik niet echt met mijn moeder wil bespreken en vriendinnen hebben ook allemaal zo'n beetje dezelfde mening " Ach, het is zo'n leuke man! Waar doe je moeilijk om!"
Dus, dank jullie wel dames
zaterdag 26 september 2009 om 14:57
quote:tuffers schreef op 26 september 2009 @ 14:51:
lieve chlo
ik zou mooi een poosje weggaan... wat een toestand.
ik vraag me idd ook af of zo iemand dan ook wel bij je past. had je verwacht dat hij dit zo moeilijk zou vinden? en het zo moeilijk zou vinden normaal tegen je te praten ipv schreeuwen?
sterkte!
Zo alweer veel reacties terwijl ik aan het typen was! Bedankt
Ja als het praten zometeen weer zo ramzalig verloopt zal ik inderdaad even een paar daagjes weggaan, daar heb ik zelf ook al aan gedacht.
Liefs
lieve chlo
ik zou mooi een poosje weggaan... wat een toestand.
ik vraag me idd ook af of zo iemand dan ook wel bij je past. had je verwacht dat hij dit zo moeilijk zou vinden? en het zo moeilijk zou vinden normaal tegen je te praten ipv schreeuwen?
sterkte!
Zo alweer veel reacties terwijl ik aan het typen was! Bedankt
Ja als het praten zometeen weer zo ramzalig verloopt zal ik inderdaad even een paar daagjes weggaan, daar heb ik zelf ook al aan gedacht.
Liefs
zaterdag 26 september 2009 om 15:11
quote:Chlo schreef op 26 september 2009 @ 14:54:
[...]
Uiteraard hebben we in het verleden wel belangrijke gesprekken gevoerd. Zo ook over kinderen. Ik heb altijd hel duidelijk gezegd dat ik er best voor opensta iets minder te werken (of meer thuis te werken), mits hij dat ook doet. En daar heeft hij mee in toegestemd. Het enige wat hij niet wilde: kind meer in creche dan thuis, of dat hij fulltime 'huisman' zou worden. Ik denk er hetzelfde over. Ik ben er ook geen voorstander van om beiden fulltime te werken en kind alleen maar in creche onder te brenegn. Maar NO WAY dat ik fulltime 'huismoeder' wil zijn! En dat is iets wat ik HEEL DUIDELIJK heb gezegd en zo weer ga zeggen!
Oh, lieve Chlo, wat een drama. Wat begint als een grapje legt een bom onder je huwelijk. Ik hoop echt dat jullie er goed uit zullen komen. Want ik lees nu nog niet, dat hij er geen probleem mee heeft, dat je je eigen naam houdt. Wel doen hoor!
Wat de quote betreft: onze dochter gaat 3 dagen naar het kdv en is dus nog 4 dagen bij ons thuis. We werken beiden 4,5 dag. Ik van dinsdag tot zaterdag, vriend van maandag tot vrijdag. De vrijdag zijn we beiden een halve dag vrij. Dus dat kan makkelijk. Ik zie dit als een tidjelijke oplossing, als ze naar school gaat, kunnen we beiden weer fulltime werken, zoals we graag willen.
[...]
Uiteraard hebben we in het verleden wel belangrijke gesprekken gevoerd. Zo ook over kinderen. Ik heb altijd hel duidelijk gezegd dat ik er best voor opensta iets minder te werken (of meer thuis te werken), mits hij dat ook doet. En daar heeft hij mee in toegestemd. Het enige wat hij niet wilde: kind meer in creche dan thuis, of dat hij fulltime 'huisman' zou worden. Ik denk er hetzelfde over. Ik ben er ook geen voorstander van om beiden fulltime te werken en kind alleen maar in creche onder te brenegn. Maar NO WAY dat ik fulltime 'huismoeder' wil zijn! En dat is iets wat ik HEEL DUIDELIJK heb gezegd en zo weer ga zeggen!
Oh, lieve Chlo, wat een drama. Wat begint als een grapje legt een bom onder je huwelijk. Ik hoop echt dat jullie er goed uit zullen komen. Want ik lees nu nog niet, dat hij er geen probleem mee heeft, dat je je eigen naam houdt. Wel doen hoor!
Wat de quote betreft: onze dochter gaat 3 dagen naar het kdv en is dus nog 4 dagen bij ons thuis. We werken beiden 4,5 dag. Ik van dinsdag tot zaterdag, vriend van maandag tot vrijdag. De vrijdag zijn we beiden een halve dag vrij. Dus dat kan makkelijk. Ik zie dit als een tidjelijke oplossing, als ze naar school gaat, kunnen we beiden weer fulltime werken, zoals we graag willen.
zaterdag 26 september 2009 om 15:40
Meteen die jaren samen en je totale huwelijk overboord zetten omdat hij in alle emotie zich nogal heeft laten gaan lijkt me wat overdreven. Het zit hem blijkbaar erg hoog allemaal.
Zelf heb ik de achternaam van mijn man aangenomen en om heel eerlijk te zijn voelde dat wel raar in eerste instantie (ik was het ook eigenlijk niet van plan) maar achteraf zegt het me weinig meer en hij is er erg gelukkig mee. Als mijn onafhankelijkheid af moest hangen van mijn naam had ik wel een probleem.
Wij hebben samen vaak bedacht hoe wij voor onze kinderen gingen zorgen, etc etc. maar dat weet je pas echt als ze er zijn. Dan kan je er altijd nog ruzie over maken als dat echt moet.
(Mijn man vond heel in het begin dat ik wel thuis moest zijn als we kinderen zouden krijgen. We hebben er vreselijk om gevochten. Nu hebben we twee kinderen, werk ik vier dagen (en breng ik ook bijna de helft van gezinsinkomen binnen), hebben we een aupair. Toen de oudste eenmaal geboren was hebben we er nooit meer ruzie over gemaakt. Veel stress gehad voor niets dus. Niet alles hoeft van te voren geregeld te worden.
Sterkte!
Zelf heb ik de achternaam van mijn man aangenomen en om heel eerlijk te zijn voelde dat wel raar in eerste instantie (ik was het ook eigenlijk niet van plan) maar achteraf zegt het me weinig meer en hij is er erg gelukkig mee. Als mijn onafhankelijkheid af moest hangen van mijn naam had ik wel een probleem.
Wij hebben samen vaak bedacht hoe wij voor onze kinderen gingen zorgen, etc etc. maar dat weet je pas echt als ze er zijn. Dan kan je er altijd nog ruzie over maken als dat echt moet.
(Mijn man vond heel in het begin dat ik wel thuis moest zijn als we kinderen zouden krijgen. We hebben er vreselijk om gevochten. Nu hebben we twee kinderen, werk ik vier dagen (en breng ik ook bijna de helft van gezinsinkomen binnen), hebben we een aupair. Toen de oudste eenmaal geboren was hebben we er nooit meer ruzie over gemaakt. Veel stress gehad voor niets dus. Niet alles hoeft van te voren geregeld te worden.
Sterkte!
zaterdag 26 september 2009 om 20:28
Die namenkwestie is één ding, dat is in de grond gewoon een meningsverschil. Wij kunnen dat ouderwets vinden van hem, maar hij mag dat vinden.
Maar de maníer waarop hij gaat schelden om zoiets, dát vind ik zorgelijk. Want jij gunt hem zijn mening, maar hij gunt jou niet jouw mening. Feminist is geen scheldwoord, maar hij zegt dat soort dingen wel met de intentie te schelden, net zoals dat "wijf" en zo. En dáár zou ik echt bang van worden, als mijn man zo tegen vrouwen aan zou kijken.
Maar de maníer waarop hij gaat schelden om zoiets, dát vind ik zorgelijk. Want jij gunt hem zijn mening, maar hij gunt jou niet jouw mening. Feminist is geen scheldwoord, maar hij zegt dat soort dingen wel met de intentie te schelden, net zoals dat "wijf" en zo. En dáár zou ik echt bang van worden, als mijn man zo tegen vrouwen aan zou kijken.
