
Trouwen: hij wil dat ik zijn naam gebruik, vreemd gevoel
vrijdag 25 september 2009 om 13:37
Hoi!
Ik ben net lid geworden want wil echt graag jullie om raad vragen en even anoniem mijn verhaal doen.
Mijn vriend heeft me ten huwelijk gevraagd!
IK heb ja gezegd!Heel romantisch idee en ik vind het geweldig om op zo'n serieuze manier onze relatie te bezegelen en echt de zekerheid te hebben dat we voor elkaar gaan.
Nu echter zit ik te stressen om het volgende: mijn vriend maakt telkens toespelingen dat ik straks Mevrouw Huppeldepup ben (zijn naam dus). Eerst dacht ik dat hij een geintje maakte en ik zei dat ik het liefst gewoon mijn eigen naam wil blijven gebruiken. Hij vond het raar en was echt beledigd. Hij dacht namelijk dat ik vol trots zijn naam zou gaan dragen. Verder hebben we het er niet uitgebreid meer over gehad want het zit hem heel hoog (al snap ik niet waarom). Ik heb ook geen zin in ruzie net nu we zo romantisch aan de voorbereidingen bezig zijn. Maar ja mij zit het wel dwars!
Ik vind het gewoon een heel onprettig idee als ik ineens niet meer mn eigen naam zou hebben, eventueel wil ik wel zijn naam achter die van mij zetten, maar verder wil ik gewoon met mijn eigen achternaam de telefoon op blijven nemen, en gewoon mijn eigen naam (zonder die van hem) voor werk gebruiken. Ik ben een trotse vrouw en heb het idee dat er een stukje identiteit van me wordt afgenomen als ik zijn naam (erbij) neem. Ik heb al voorgesteld dat hij mijn naam dan ook erbij moest nemen, maar dat vond de trotse haan natuurlijk 'belachelijk' (hij is echt zo'n mannetje mannetje zeg maar... soms heel charmant en aantrekkelijk, maar nu verdomd onhandig!)
Hij is echt beledigd en denkt dat ik me voor hem schaam en hij heeft nu duidelijk een deuk in zijn mannelijk ego, maar voor mij zou het juist een deuk in mijn vrouwelijk ego zijn als ik mijn naam niet kan gebruiken zoals ik altijd gewend was.
Iemand hier een mening over? Stel ik me aan, vinden jullie mijn gedrag overdreven feministisch of is zijn mening overdreven ouderwets?
Het beeld dat ik van vrouwen heb die de naam van hun man (erbij) nemen is niet al te positief, misschien ligt het aan mij maar ik vind het zo slaafs en afhankelijk overkomen, net alsof je in zijn schaduw staat.
Iemand idee hoe ik dit nog eens op een duidelijke (voor een man begrijpbare ) manier aan hem kan uitleggen?
Ik weet 100% zeker dat ik de rest van mijn leven met hem wil delen en ik hou super veel van me.
Ik ben net lid geworden want wil echt graag jullie om raad vragen en even anoniem mijn verhaal doen.
Mijn vriend heeft me ten huwelijk gevraagd!

Nu echter zit ik te stressen om het volgende: mijn vriend maakt telkens toespelingen dat ik straks Mevrouw Huppeldepup ben (zijn naam dus). Eerst dacht ik dat hij een geintje maakte en ik zei dat ik het liefst gewoon mijn eigen naam wil blijven gebruiken. Hij vond het raar en was echt beledigd. Hij dacht namelijk dat ik vol trots zijn naam zou gaan dragen. Verder hebben we het er niet uitgebreid meer over gehad want het zit hem heel hoog (al snap ik niet waarom). Ik heb ook geen zin in ruzie net nu we zo romantisch aan de voorbereidingen bezig zijn. Maar ja mij zit het wel dwars!
Ik vind het gewoon een heel onprettig idee als ik ineens niet meer mn eigen naam zou hebben, eventueel wil ik wel zijn naam achter die van mij zetten, maar verder wil ik gewoon met mijn eigen achternaam de telefoon op blijven nemen, en gewoon mijn eigen naam (zonder die van hem) voor werk gebruiken. Ik ben een trotse vrouw en heb het idee dat er een stukje identiteit van me wordt afgenomen als ik zijn naam (erbij) neem. Ik heb al voorgesteld dat hij mijn naam dan ook erbij moest nemen, maar dat vond de trotse haan natuurlijk 'belachelijk' (hij is echt zo'n mannetje mannetje zeg maar... soms heel charmant en aantrekkelijk, maar nu verdomd onhandig!)
Hij is echt beledigd en denkt dat ik me voor hem schaam en hij heeft nu duidelijk een deuk in zijn mannelijk ego, maar voor mij zou het juist een deuk in mijn vrouwelijk ego zijn als ik mijn naam niet kan gebruiken zoals ik altijd gewend was.
Iemand hier een mening over? Stel ik me aan, vinden jullie mijn gedrag overdreven feministisch of is zijn mening overdreven ouderwets?
Het beeld dat ik van vrouwen heb die de naam van hun man (erbij) nemen is niet al te positief, misschien ligt het aan mij maar ik vind het zo slaafs en afhankelijk overkomen, net alsof je in zijn schaduw staat.
Iemand idee hoe ik dit nog eens op een duidelijke (voor een man begrijpbare ) manier aan hem kan uitleggen?
Ik weet 100% zeker dat ik de rest van mijn leven met hem wil delen en ik hou super veel van me.
anoniem_93021 wijzigde dit bericht op 25-09-2009 13:40
Reden: iets vergeten
Reden: iets vergeten
% gewijzigd

vrijdag 25 september 2009 om 16:38
vrijdag 25 september 2009 om 16:39
quote:Bagheera schreef op 25 september 2009 @ 16:32:
[...]
Weet jij van al je zakenrelaties of ze de naam van hun man dragen of hun geslachtsnaam? Dát bedoelde ik met kortzichtig. Die vind je misschien helemaal te gek, onafhankelijk, bereisd, slim, etc. Tot blijkt dat ze de naam van haar man draagt. Oh.
Ik vind overigens wel dat je een punt hebt (maar dat maakt het niet minder kortzichtig in mijn optiek). Het komt weinig voor dat 'huisvrouwen' (noem ik maar even oneerbiedig) hun eigen naam blijven dragen. En vaak hebben carrierevrouwen hun eigen naam.Klopt! Heb je een punt, dat zie je niet; ik ga dus vooral af op mijn omgeving en de ambitieuze, onafhankelijke dames die ik goed ken. Vooroordelen zijn natuurlijk nooit goed, maar ik heb deze nu toch echt. Heb ook echt nog nooit een man ontmoet die de naam van zijn vrouw gebruikt...
[...]
Weet jij van al je zakenrelaties of ze de naam van hun man dragen of hun geslachtsnaam? Dát bedoelde ik met kortzichtig. Die vind je misschien helemaal te gek, onafhankelijk, bereisd, slim, etc. Tot blijkt dat ze de naam van haar man draagt. Oh.
Ik vind overigens wel dat je een punt hebt (maar dat maakt het niet minder kortzichtig in mijn optiek). Het komt weinig voor dat 'huisvrouwen' (noem ik maar even oneerbiedig) hun eigen naam blijven dragen. En vaak hebben carrierevrouwen hun eigen naam.Klopt! Heb je een punt, dat zie je niet; ik ga dus vooral af op mijn omgeving en de ambitieuze, onafhankelijke dames die ik goed ken. Vooroordelen zijn natuurlijk nooit goed, maar ik heb deze nu toch echt. Heb ook echt nog nooit een man ontmoet die de naam van zijn vrouw gebruikt...
vrijdag 25 september 2009 om 16:40
Kortzichtig? Och, vroeger kreeg je gewoon de naam van je man, dan werd er niet eens over gedacht om je eigen naam te houden. Tegenwoordig hebben we (gelukkig) de keuze: Eigen naam, mans naam of hij neemt jouw naam. Iedereen moet gewoon dat doen, waar je je prettig bij voelt.
En ik geloof niet dat dit iets met ambitieuze vrouwen te maken heeft hoor. Ik had jaren terug een rector op school (vrouw), die zéér ambitieus was, maar toch de naam van haar man droeg!
En ik geloof niet dat dit iets met ambitieuze vrouwen te maken heeft hoor. Ik had jaren terug een rector op school (vrouw), die zéér ambitieus was, maar toch de naam van haar man droeg!
vrijdag 25 september 2009 om 16:44
quote:lilaemme schreef op 25 september 2009 @ 16:26:
[...]
Niks kortzichtigs aan; is de praktijk in mijn omgeving. 9 van de 10 vrouwen die de naam van hun man gebruiken zijn in mijn omgeving de huismoedertjes van weleer. Niks ambitieuze vrouwen met een bruisend leven en een eigen carriere. Het zijn over het algemeen de vrouwen met een half baantje, een - in mijn ogen - vrij saai sociaal leven, waarbij het vaak toch om man en kinderen draait... Alles wat ik voor mezelf nooit zou willen. En dus vind ik hen inderdaad minder ambitieus en nogal afhankelijk. De vrouwen met eigen bedrijven, die veel buiten de deur komen, avontuurlijke reizen maken etc, zijn eigenlijk altijd vrouwen die ook zaken als een eigen naam koesteren. Er zijn vast uitzonderingen, maar ik zie ze eigenlijk niet in mijn omgeving.M.i. ligt dat meer aan de vrouwen in jouw omgeving dan het wel of niet aannemen van de achternaam van je man.
[...]
Niks kortzichtigs aan; is de praktijk in mijn omgeving. 9 van de 10 vrouwen die de naam van hun man gebruiken zijn in mijn omgeving de huismoedertjes van weleer. Niks ambitieuze vrouwen met een bruisend leven en een eigen carriere. Het zijn over het algemeen de vrouwen met een half baantje, een - in mijn ogen - vrij saai sociaal leven, waarbij het vaak toch om man en kinderen draait... Alles wat ik voor mezelf nooit zou willen. En dus vind ik hen inderdaad minder ambitieus en nogal afhankelijk. De vrouwen met eigen bedrijven, die veel buiten de deur komen, avontuurlijke reizen maken etc, zijn eigenlijk altijd vrouwen die ook zaken als een eigen naam koesteren. Er zijn vast uitzonderingen, maar ik zie ze eigenlijk niet in mijn omgeving.M.i. ligt dat meer aan de vrouwen in jouw omgeving dan het wel of niet aannemen van de achternaam van je man.
vrijdag 25 september 2009 om 16:47
quote:Liselotte4 schreef op 25 september 2009 @ 16:18:
[...]
Dat vind ik dus een hele goede vraag. Lijkt me handig om het daar nu ook over te hebben. Want ik denk dat we wel kunnen voorspellen wat jouw aanstaande wil. Maar wat wil jij?Naam kinderen maakt mij geen zak uit, die mogen zijn naam krijgen. Ik zie dat niet als afbreuk aan mijn identiteit. Dus daar hoeven we in de toekomst geen meningsverschil over te hebben.
[...]
Dat vind ik dus een hele goede vraag. Lijkt me handig om het daar nu ook over te hebben. Want ik denk dat we wel kunnen voorspellen wat jouw aanstaande wil. Maar wat wil jij?Naam kinderen maakt mij geen zak uit, die mogen zijn naam krijgen. Ik zie dat niet als afbreuk aan mijn identiteit. Dus daar hoeven we in de toekomst geen meningsverschil over te hebben.
vrijdag 25 september 2009 om 17:05
In je poll heb ik gestemd op eigen naam-naam man, maar dan wel met de kanttekening dat hij ook jouw naam achter die van hem zet. Zoals bij Katja Schuurman. Dat vind ik echt verbonden staan en je gebruik gewoon je eigen naam, allebei! Als hij er zoveel waarde aan hecht, lijkt me dat een mooie oplossing.
Persoonlijk zou ik (niet dat ik ooit wil trouwen, maar das een andere vraag), áls ik ooit zou trouwen mijn eigen naam houden.
Persoonlijk zou ik (niet dat ik ooit wil trouwen, maar das een andere vraag), áls ik ooit zou trouwen mijn eigen naam houden.
vrijdag 25 september 2009 om 17:09
quote:Chlo schreef op 25 september 2009 @ 16:47:
[...]
Naam kinderen maakt mij geen zak uit, die mogen zijn naam krijgen. Ik zie dat niet als afbreuk aan mijn identiteit. Dus daar hoeven we in de toekomst geen meningsverschil over te hebben.Realiseer je dan wel dat, hoe geemancipeerd we ook mogen zijn, mensen je altijd zullen vragen of je wel hun echte moeder bent.
[...]
Naam kinderen maakt mij geen zak uit, die mogen zijn naam krijgen. Ik zie dat niet als afbreuk aan mijn identiteit. Dus daar hoeven we in de toekomst geen meningsverschil over te hebben.Realiseer je dan wel dat, hoe geemancipeerd we ook mogen zijn, mensen je altijd zullen vragen of je wel hun echte moeder bent.
vrijdag 25 september 2009 om 17:12
Na de eerste paar pagina's gelezen te hebben, voel ik me echt abnormaal.
Ik kan niet wachten tot we gaan trouwen en ik de naam van mijn vriend kan dragen, lijkt me echt zo geweldig! Dan zien anderen dat je ook bij elkaar hoort, dat je verbonden bent, dat je een gezin bent!
Ik moet er niet aan denken om dan "uit principe" mijn eigen naam te houden! Ik denk dat ik officieel wel een dubbele naam wil, maar ik ga me dan echt voorstellen als Myrthe *naamvanvriend*.
Ik snap dat als je er vervelende ervaringen mee hebt dat je het dan niet wilt doen, maar ik voel me nu een beetje abnormaal gezien de hoeveelheid mensen die haar eigen naam wilt houden...

vrijdag 25 september 2009 om 17:12
quote:miep13 schreef op 25 september 2009 @ 16:32:
Ik zou wel graag naam van partner aannnemen, maar voor werk en al dat soort zaken gewoon mijn eigen naam blijven gebruiken, want zo kent iedereen mij nu eenmaal. Maar officieel wil ik het wel geregistreerd hebben dat ik dan mevrouw huppeldehuppeldepup heet, omdat het gewoon goed voelt, alsof we dan echt een beetje meer met elkaar verbonden zijn.
Dan heb je pech, want officieel blijft gewoon je eigen naam geregistreerd staan, omdat dat nu eenmaal je eigen naam is. Als men trouwt mag je alleen de naam van je partner gebruiken, je gaat niet ook daadwerkelijk zo heten en je neemt ook niet zijn naam aan. Het enige wat in de Gemeentelijke Basisadministratie (GBA) verandert, is dat geregistreerd wordt hoe jij wenst aangesproken te worden. Deze registratie wordt door veel instanties overgenomen, dus als jij bijvoorbeeld je stemkaart thuis in de bus krijgt, staat daar de aanspreekvorm op zoals jij die hebt laten registreren in de GBA, maar officieel gezien sta jij gewoon gerigstreerd als mevrouw Eigen Naam, omdat dát officieel jouw (enige) naam is en blijft (tenzij je je naam uiteraard wettelijk laat wijzigen).
Ik zou wel graag naam van partner aannnemen, maar voor werk en al dat soort zaken gewoon mijn eigen naam blijven gebruiken, want zo kent iedereen mij nu eenmaal. Maar officieel wil ik het wel geregistreerd hebben dat ik dan mevrouw huppeldehuppeldepup heet, omdat het gewoon goed voelt, alsof we dan echt een beetje meer met elkaar verbonden zijn.
Dan heb je pech, want officieel blijft gewoon je eigen naam geregistreerd staan, omdat dat nu eenmaal je eigen naam is. Als men trouwt mag je alleen de naam van je partner gebruiken, je gaat niet ook daadwerkelijk zo heten en je neemt ook niet zijn naam aan. Het enige wat in de Gemeentelijke Basisadministratie (GBA) verandert, is dat geregistreerd wordt hoe jij wenst aangesproken te worden. Deze registratie wordt door veel instanties overgenomen, dus als jij bijvoorbeeld je stemkaart thuis in de bus krijgt, staat daar de aanspreekvorm op zoals jij die hebt laten registreren in de GBA, maar officieel gezien sta jij gewoon gerigstreerd als mevrouw Eigen Naam, omdat dát officieel jouw (enige) naam is en blijft (tenzij je je naam uiteraard wettelijk laat wijzigen).

vrijdag 25 september 2009 om 17:13
vrijdag 25 september 2009 om 17:13
quote:mamalelie schreef op 25 september 2009 @ 16:20:
Mayou, officieel houd je je eigen naam. Ik heb gekozen voor beide, maar op mijn id kaart staat gewoon mevrouw Mama en op de achterkant e/v Lelie.
Wettelijk gezien heb je niet eens wat te kiezen. Je mag alleen maar kiezen hoe je aangesproken wilt worden.Ik snap je posting niet. Dat zei ik toch ook?
Mayou, officieel houd je je eigen naam. Ik heb gekozen voor beide, maar op mijn id kaart staat gewoon mevrouw Mama en op de achterkant e/v Lelie.
Wettelijk gezien heb je niet eens wat te kiezen. Je mag alleen maar kiezen hoe je aangesproken wilt worden.Ik snap je posting niet. Dat zei ik toch ook?
vrijdag 25 september 2009 om 17:17
quote:Bagheera schreef op 25 september 2009 @ 16:32:
[...]
Ik vind overigens wel dat je een punt hebt (maar dat maakt het niet minder kortzichtig in mijn optiek). Het komt weinig voor dat 'huisvrouwen' (noem ik maar even oneerbiedig) hun eigen naam blijven dragen. En vaak hebben carrierevrouwen hun eigen naam.
*KUCH* Jeetje
Ik ben EN ambitieus, hoog opgeleid, carriere-willig en ik denk eerder dat mijn vriend de huisman wordt dan dat ik thuis ga zitten, en voel me wel een beetje op mijn tenen getrapt door dit beeld!
Waarom zou het niet iets voor carrierevrouwen zijn?
[...]
Ik vind overigens wel dat je een punt hebt (maar dat maakt het niet minder kortzichtig in mijn optiek). Het komt weinig voor dat 'huisvrouwen' (noem ik maar even oneerbiedig) hun eigen naam blijven dragen. En vaak hebben carrierevrouwen hun eigen naam.
*KUCH* Jeetje

Ik ben EN ambitieus, hoog opgeleid, carriere-willig en ik denk eerder dat mijn vriend de huisman wordt dan dat ik thuis ga zitten, en voel me wel een beetje op mijn tenen getrapt door dit beeld!
Waarom zou het niet iets voor carrierevrouwen zijn?
vrijdag 25 september 2009 om 17:18
quote:lilaemme schreef op 25 september 2009 @ 16:20:
[...]
Laat je man ook e.v. in zijn paspoort zetten? Wij reizen ook veel, maar ondervinden echt geen problemen hoor... Enne... gefeliciteerd nog!Dank je wel. Ja dat gaat hij ook laten doen. Wij zijn momenteel op wereldreis en hebben ondervonden dat het met name in het Midden Oosten en Azie handig kan zijn als ze zien dat je getrouwd bent. Wij hebben ook al geen trouwboekje en geen ringen, vandaar.
[...]
Laat je man ook e.v. in zijn paspoort zetten? Wij reizen ook veel, maar ondervinden echt geen problemen hoor... Enne... gefeliciteerd nog!Dank je wel. Ja dat gaat hij ook laten doen. Wij zijn momenteel op wereldreis en hebben ondervonden dat het met name in het Midden Oosten en Azie handig kan zijn als ze zien dat je getrouwd bent. Wij hebben ook al geen trouwboekje en geen ringen, vandaar.
vrijdag 25 september 2009 om 17:21
vrijdag 25 september 2009 om 17:44
quote:emaille schreef op 25 september 2009 @ 13:49:
Kom kom, de wereld anno nu is er heus wel aan gewend dat vrouwen een andere achternaam kunnen hebben dan hun kinderen. Dat zou voor mij echt het slechtste argument zijn om mijn naam te veranderen, dat iemand anders er niet mee om kan gaan! Laten we het nog iets verder trekken: eigenlijk is het al raar dat kinderen automatisch de achternaam van de vader krijgen, terwijl je alleen van de moeder 100 procent zeker bent dat dat de moeder is!
Ik ben met mijn achternaam geboren en daar ga ik mee dood. Zie geen reden om dat aan te passen. En inderdaad, het is zijn probleem, niet het jouwe.
Inderdaad!!
Ik heb ook gewoon mijn eigen naam gehouden.
Mijn kind heet anders, net als mijn man. Nooit problemen mee hoor.
En uit onderzoek blijkt dat vrouwen met een dubbele acgternaam minder snel carriere maken en op de werkvloer minder serieus worden genomen las ik laatst.
Kom kom, de wereld anno nu is er heus wel aan gewend dat vrouwen een andere achternaam kunnen hebben dan hun kinderen. Dat zou voor mij echt het slechtste argument zijn om mijn naam te veranderen, dat iemand anders er niet mee om kan gaan! Laten we het nog iets verder trekken: eigenlijk is het al raar dat kinderen automatisch de achternaam van de vader krijgen, terwijl je alleen van de moeder 100 procent zeker bent dat dat de moeder is!
Ik ben met mijn achternaam geboren en daar ga ik mee dood. Zie geen reden om dat aan te passen. En inderdaad, het is zijn probleem, niet het jouwe.
Inderdaad!!
Ik heb ook gewoon mijn eigen naam gehouden.
Mijn kind heet anders, net als mijn man. Nooit problemen mee hoor.
En uit onderzoek blijkt dat vrouwen met een dubbele acgternaam minder snel carriere maken en op de werkvloer minder serieus worden genomen las ik laatst.
vrijdag 25 september 2009 om 17:47
vrijdag 25 september 2009 om 17:54
quote:mayou schreef op 25 september 2009 @ 16:18:
Ik ben 3 weken geleden getrouwd (niet dat dat er wat mee te maken heeft, maar wilde het gewoon even zeggen ) en ik heb mijn eigen naam gehouden. Zijn naam is weliswaar mooier dan de mijne, maar dat is zijn naam, niet de mijne.Volgend jaar moet ik een nieuw paspoort aanvragen en daar laat ik wel e.v. inzetten, maar dat is meer omdat we erg veel reizen en dat voor bepaalde landen beter is.
Het maakt mijn vent geen ros uit welke naam ik gebruik trouwens
Ik snap niet dat je vent daar zo'n punt van maakt. Is hij verder ook zo ouderwets?Ik begreep hieruit dat je ervoor gekozen hebt om je eigen naam te gebruiken. Maar je hebt eigenlijk geen keuze, en zeker niet qua paspoort. Je mag zijn naam wel gebruiken, maar in officiele wettelijke documenten blijf je gewoon mevr. Meisje, en niet mevr. Getrouwdmet....
Mijn belastingbrieven, sofinummer, rijbewijs, id kaart... allemaal mijn eigen naam. Telefoonrekening, gas, electriciteit, water, allemaal mansnaam . Werk en school; dubbele naam.
Ik ben 3 weken geleden getrouwd (niet dat dat er wat mee te maken heeft, maar wilde het gewoon even zeggen ) en ik heb mijn eigen naam gehouden. Zijn naam is weliswaar mooier dan de mijne, maar dat is zijn naam, niet de mijne.Volgend jaar moet ik een nieuw paspoort aanvragen en daar laat ik wel e.v. inzetten, maar dat is meer omdat we erg veel reizen en dat voor bepaalde landen beter is.
Het maakt mijn vent geen ros uit welke naam ik gebruik trouwens
Ik snap niet dat je vent daar zo'n punt van maakt. Is hij verder ook zo ouderwets?Ik begreep hieruit dat je ervoor gekozen hebt om je eigen naam te gebruiken. Maar je hebt eigenlijk geen keuze, en zeker niet qua paspoort. Je mag zijn naam wel gebruiken, maar in officiele wettelijke documenten blijf je gewoon mevr. Meisje, en niet mevr. Getrouwdmet....
Mijn belastingbrieven, sofinummer, rijbewijs, id kaart... allemaal mijn eigen naam. Telefoonrekening, gas, electriciteit, water, allemaal mansnaam . Werk en school; dubbele naam.

vrijdag 25 september 2009 om 17:58
quote:mamalelie schreef op 25 september 2009 @ 17:54:
[...]
Mijn belastingbrieven, sofinummer, rijbewijs, id kaart... allemaal mijn eigen naam. Telefoonrekening, gas, electriciteit, water, allemaal mansnaam . Werk en school; dubbele naam.
Psies Mama L. Zo is is het bij mij ook!
En ik kan het allemaal uit elkaar houden ook nog!
[...]
Mijn belastingbrieven, sofinummer, rijbewijs, id kaart... allemaal mijn eigen naam. Telefoonrekening, gas, electriciteit, water, allemaal mansnaam . Werk en school; dubbele naam.
Psies Mama L. Zo is is het bij mij ook!
En ik kan het allemaal uit elkaar houden ook nog!
vrijdag 25 september 2009 om 18:01
quote:mamalelie schreef op 25 september 2009 @ 17:54:
[...]
Ik begreep hieruit dat je ervoor gekozen hebt om je eigen naam te gebruiken. Maar je hebt eigenlijk geen keuze, en zeker niet qua paspoort. Je mag zijn naam wel gebruiken, maar in officiele wettelijke documenten blijf je gewoon mevr. Meisje, en niet mevr. Getrouwdmet....
Mijn belastingbrieven, sofinummer, rijbewijs, id kaart... allemaal mijn eigen naam. Telefoonrekening, gas, electriciteit, water, allemaal mansnaam . Werk en school; dubbele naam.In je paspoort las ik hier kan er wel komen te staan echtgenoot van..... (en dan achternaam partner) Het is alleen geen verplichting.
[...]
Ik begreep hieruit dat je ervoor gekozen hebt om je eigen naam te gebruiken. Maar je hebt eigenlijk geen keuze, en zeker niet qua paspoort. Je mag zijn naam wel gebruiken, maar in officiele wettelijke documenten blijf je gewoon mevr. Meisje, en niet mevr. Getrouwdmet....
Mijn belastingbrieven, sofinummer, rijbewijs, id kaart... allemaal mijn eigen naam. Telefoonrekening, gas, electriciteit, water, allemaal mansnaam . Werk en school; dubbele naam.In je paspoort las ik hier kan er wel komen te staan echtgenoot van..... (en dan achternaam partner) Het is alleen geen verplichting.
anoniem_773 wijzigde dit bericht op 25-09-2009 18:03
Reden: nog wat te zeggen
Reden: nog wat te zeggen
% gewijzigd
vrijdag 25 september 2009 om 18:02
quote:lilaemme schreef op 25 september 2009 @ 16:26:
[...]
Niks kortzichtigs aan; is de praktijk in mijn omgeving. 9 van de 10 vrouwen die de naam van hun man gebruiken zijn in mijn omgeving de huismoedertjes van weleer. Niks ambitieuze vrouwen met een bruisend leven en een eigen carriere. Het zijn over het algemeen de vrouwen met een half baantje, een - in mijn ogen - vrij saai sociaal leven, waarbij het vaak toch om man en kinderen draait... Alles wat ik voor mezelf nooit zou willen. En dus vind ik hen inderdaad minder ambitieus en nogal afhankelijk. De vrouwen met eigen bedrijven, die veel buiten de deur komen, avontuurlijke reizen maken etc, zijn eigenlijk altijd vrouwen die ook zaken als een eigen naam koesteren. Er zijn vast uitzonderingen, maar ik zie ze eigenlijk niet in mijn omgeving.
Iedereen moet het lekker zelf weten, ik heb wel de naam van mijn man aangenomen. Von'k leuk en ik hecht niet zo aan mijn achternaam. Dus prima voor mij. Maar dat je een ambitieloze huisvrouw zou zijn als je je man's naam aan zou houden, is natuurlijk een aanname van niks.
[...]
Niks kortzichtigs aan; is de praktijk in mijn omgeving. 9 van de 10 vrouwen die de naam van hun man gebruiken zijn in mijn omgeving de huismoedertjes van weleer. Niks ambitieuze vrouwen met een bruisend leven en een eigen carriere. Het zijn over het algemeen de vrouwen met een half baantje, een - in mijn ogen - vrij saai sociaal leven, waarbij het vaak toch om man en kinderen draait... Alles wat ik voor mezelf nooit zou willen. En dus vind ik hen inderdaad minder ambitieus en nogal afhankelijk. De vrouwen met eigen bedrijven, die veel buiten de deur komen, avontuurlijke reizen maken etc, zijn eigenlijk altijd vrouwen die ook zaken als een eigen naam koesteren. Er zijn vast uitzonderingen, maar ik zie ze eigenlijk niet in mijn omgeving.
Iedereen moet het lekker zelf weten, ik heb wel de naam van mijn man aangenomen. Von'k leuk en ik hecht niet zo aan mijn achternaam. Dus prima voor mij. Maar dat je een ambitieloze huisvrouw zou zijn als je je man's naam aan zou houden, is natuurlijk een aanname van niks.
vrijdag 25 september 2009 om 18:16
quote:Dushi74 schreef op 25 september 2009 @ 18:01:
[...]
In je paspoort las ik hier kan er wel komen te staan echtgenoot van..... (en dan achternaam partner) Het is alleen geen verplichting.Maar wel aan te raden. Ik wilde een pakje op het postkantoor halen. Stond dus mevr. Lelie op. Maar ik moest me legitimeren. Op mijn id kaart staat dus mevr. Mama. Conclusie van de postmeneer; u moet uw man maar sturen (voor mijn eigen pakje). Gelukkig stond op de achterkant e/v Lelie.
[...]
In je paspoort las ik hier kan er wel komen te staan echtgenoot van..... (en dan achternaam partner) Het is alleen geen verplichting.Maar wel aan te raden. Ik wilde een pakje op het postkantoor halen. Stond dus mevr. Lelie op. Maar ik moest me legitimeren. Op mijn id kaart staat dus mevr. Mama. Conclusie van de postmeneer; u moet uw man maar sturen (voor mijn eigen pakje). Gelukkig stond op de achterkant e/v Lelie.
vrijdag 25 september 2009 om 21:42
quote:mamalelie schreef op 25 september 2009 @ 17:09:
[...]
Realiseer je dan wel dat, hoe geemancipeerd we ook mogen zijn, mensen je altijd zullen vragen of je wel hun echte moeder bent.
Wat een onzin, misschien dat dat 25 jaar geleden zo was, maar ik heb deze vraag echt nog nooit gekregen! Valt me juist op dat het nooit een probleem is, dat er op alle formulieren altijd braaf staat 'Achternaam moeder' en 'achternaam vader'. De enige irritatie die ik heb is als ze me telefonisch iets aan willen smeren en dan vragen of ik mevrouw 'Naamman' ben. Heb ik inderdaad de neiging om te zeggen dat mijn schoonmoeder niet thuis is.
Helaas ook hier zie ik trouwens - over het algemeen - toch wel verschil in het type vrouw dat wel of niet haar eigen achternaam houdt, en ik geloof dat artikel ook wel. Maar inderdaad, dat is generaliseren, alleen als ik in mijn directe omgeving kijk klopt het beeld aardig. Dus het komt wel érgens vandaan.
Maar wel of niet anders heten dan de kinderen, traditie, wat manlief wil, romantiek... het zal me allemaal worst wezen. Ik heb al een naam en zie niet in waarom ik die zou veranderen. Zou man ook heel raar hebben gevonden (heb het net nog even gevraagd )... De kinderen hebben zijn naam, was voor mij meer een kwestie van als je dan toch moet kiezen... Mijn naam is onderdeel van mijn identiteit en ook een soort eerbetoon aan mijn (overleden) vader.
Chlo, lekker je eigen naam houden als jij je daar het prettigst bij voelt, het is 2009.
[...]
Realiseer je dan wel dat, hoe geemancipeerd we ook mogen zijn, mensen je altijd zullen vragen of je wel hun echte moeder bent.
Wat een onzin, misschien dat dat 25 jaar geleden zo was, maar ik heb deze vraag echt nog nooit gekregen! Valt me juist op dat het nooit een probleem is, dat er op alle formulieren altijd braaf staat 'Achternaam moeder' en 'achternaam vader'. De enige irritatie die ik heb is als ze me telefonisch iets aan willen smeren en dan vragen of ik mevrouw 'Naamman' ben. Heb ik inderdaad de neiging om te zeggen dat mijn schoonmoeder niet thuis is.
Helaas ook hier zie ik trouwens - over het algemeen - toch wel verschil in het type vrouw dat wel of niet haar eigen achternaam houdt, en ik geloof dat artikel ook wel. Maar inderdaad, dat is generaliseren, alleen als ik in mijn directe omgeving kijk klopt het beeld aardig. Dus het komt wel érgens vandaan.
Maar wel of niet anders heten dan de kinderen, traditie, wat manlief wil, romantiek... het zal me allemaal worst wezen. Ik heb al een naam en zie niet in waarom ik die zou veranderen. Zou man ook heel raar hebben gevonden (heb het net nog even gevraagd )... De kinderen hebben zijn naam, was voor mij meer een kwestie van als je dan toch moet kiezen... Mijn naam is onderdeel van mijn identiteit en ook een soort eerbetoon aan mijn (overleden) vader.
Chlo, lekker je eigen naam houden als jij je daar het prettigst bij voelt, het is 2009.